Surah Al-Ahzab - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ ٱتَّقِ ٱللَّهَ وَلَا تُطِعِ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَٱلۡمُنَٰفِقِينَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا
nabiyē, daivabhaktanāvuka. satyaniṣēdhikaḷkkuṁ kapaṭaviśvāsikaḷkkuṁ vaḻippeṭātirikkuka. allāhu ellāṁ aṟiyunnavanāṇ. yuktimānuṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 1
وَٱتَّبِعۡ مَا يُوحَىٰٓ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٗا
ninakk ninṟe nāthanil ninn bēādhanamāyi kiṭṭunna sandēśaṁ pinpaṟṟuka. niṅṅaḷ pravarttikkunnatineppaṟṟiyeākke nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu
Surah Al-Ahzab, Verse 2
وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ وَكِيلٗا
allāhuvil bharamēlpikkuka. kaikārya karttāvāyi allāhu tanne mati
Surah Al-Ahzab, Verse 3
مَّا جَعَلَ ٱللَّهُ لِرَجُلٖ مِّن قَلۡبَيۡنِ فِي جَوۡفِهِۦۚ وَمَا جَعَلَ أَزۡوَٰجَكُمُ ٱلَّـٰٓـِٔي تُظَٰهِرُونَ مِنۡهُنَّ أُمَّهَٰتِكُمۡۚ وَمَا جَعَلَ أَدۡعِيَآءَكُمۡ أَبۡنَآءَكُمۡۚ ذَٰلِكُمۡ قَوۡلُكُم بِأَفۡوَٰهِكُمۡۖ وَٱللَّهُ يَقُولُ ٱلۡحَقَّ وَهُوَ يَهۡدِي ٱلسَّبِيلَ
allāhu oru manuṣyanṟeyuṁ uḷḷil raṇṭ hr̥dayaṅṅaḷuṇṭākkiyiṭṭilla. niṅṅaḷ “ḷihār” ceyyunna bhāryamāre niṅṅaḷuṭe mātākkaḷākkiyiṭṭilla. niṅṅaḷilēkkucērttuviḷikkunnavare niṅṅaḷuṭe putranmārākkiyiṭṭumilla. ateākke niṅṅaḷuṭe vāyakeāṇṭuḷḷa veṟuṁ vākkukaḷāṇ. allāhu satyaṁ paṟayunnu. avan nērvaḻiyil nayikkukayuṁ ceyyunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 4
ٱدۡعُوهُمۡ لِأٓبَآئِهِمۡ هُوَ أَقۡسَطُ عِندَ ٱللَّهِۚ فَإِن لَّمۡ تَعۡلَمُوٓاْ ءَابَآءَهُمۡ فَإِخۡوَٰنُكُمۡ فِي ٱلدِّينِ وَمَوَٰلِيكُمۡۚ وَلَيۡسَ عَلَيۡكُمۡ جُنَاحٞ فِيمَآ أَخۡطَأۡتُم بِهِۦ وَلَٰكِن مَّا تَعَمَّدَتۡ قُلُوبُكُمۡۚ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمًا
niṅṅaḷ dattuputranmāre avaruṭe pitākkaḷilēkku cērttuviḷikkuka. atāṇ allāhuvinṟeyaṭutt ēṟe nītipūrvakaṁ. athavā, avaruṭe pitākkaḷārenn niṅṅaḷkkaṟiyilleṅkil avar niṅṅaḷuṭe ādarśasahēādaraṅṅaḷuṁ mitraṅṅaḷumākunnu. abad'dhattil niṅṅaḷ paṟaññupēāyatinṟe pēril niṅṅaḷkku kuṟṟamilla. ennāl, niṅṅaḷ manaḥpūrvaṁ ceyyunnat kuṟṟaṁ tanne. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramakāruṇikanumāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 5
ٱلنَّبِيُّ أَوۡلَىٰ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ مِنۡ أَنفُسِهِمۡۖ وَأَزۡوَٰجُهُۥٓ أُمَّهَٰتُهُمۡۗ وَأُوْلُواْ ٱلۡأَرۡحَامِ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلَىٰ بِبَعۡضٖ فِي كِتَٰبِ ٱللَّهِ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ إِلَّآ أَن تَفۡعَلُوٓاْ إِلَىٰٓ أَوۡلِيَآئِكُم مَّعۡرُوفٗاۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي ٱلۡكِتَٰبِ مَسۡطُورٗا
pravācakan satyaviśvāsikaḷkk svantattekkāḷ uṟṟavanāṇ. addēhattinṟe patnimār avaruṭe mātākkaḷumāṇ. allāhuvinṟe granthamanusaricc raktabandhukkaḷ parasparaṁ maṟṟu viśvāsikaḷekkāḷuṁ muhājiṟukaḷe kkāḷuṁ kūṭutal aṭuppamuḷḷavarāṇ. ennāl niṅṅaḷ svantaṁ ātmamitraṅṅaḷēāṭ valla nanmayuṁ ceyyunnatin itu taṭas'samalla. ī vidhi vēdapustakattil rēkhappeṭuttiyatāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 6
وَإِذۡ أَخَذۡنَا مِنَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ مِيثَٰقَهُمۡ وَمِنكَ وَمِن نُّوحٖ وَإِبۡرَٰهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَۖ وَأَخَذۡنَا مِنۡهُم مِّيثَٰقًا غَلِيظٗا
pravācakanmāril ninnu nāṁ vāṅṅiya karāṟinekkuṟiccēārkkuka. ninnil ninnuṁ nūh, ibṟāhīṁ, mūsā, maryaminṟe makan īsā ennivaril ninnuṁ. avaril ninnellāṁ nāṁ prabalamāya karār vāṅṅiyiṭṭuṇṭ
Surah Al-Ahzab, Verse 7
لِّيَسۡـَٔلَ ٱلصَّـٰدِقِينَ عَن صِدۡقِهِمۡۚ وَأَعَدَّ لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابًا أَلِيمٗا
satyavādikaḷēāṭ avaruṭe satyataye sambandhicc cēādikkānāṇit. satyaniṣēdhikaḷkk nēāvēṟiya śikṣa orukkivecciṭṭuṇṭ
Surah Al-Ahzab, Verse 8
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ جَآءَتۡكُمۡ جُنُودٞ فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا وَجُنُودٗا لَّمۡ تَرَوۡهَاۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرًا
viśvasiccavarē; allāhu niṅṅaḷkkēkiya anugrahaṁ ōrttunēākkū: niṅṅaḷkku nēre kuṟē paṭayāḷikaḷ pāññaṭuttu. appēāḷ avarkketire nāṁ keāṭuṅkāṟṟayaccu. niṅṅaḷkku kāṇānāvātta sain'yatteyumayaccu. niṅṅaḷ ceyyunnateākkeyuṁ kaṇṭaṟiyunnavanāṇ allāhu
Surah Al-Ahzab, Verse 9
إِذۡ جَآءُوكُم مِّن فَوۡقِكُمۡ وَمِنۡ أَسۡفَلَ مِنكُمۡ وَإِذۡ زَاغَتِ ٱلۡأَبۡصَٰرُ وَبَلَغَتِ ٱلۡقُلُوبُ ٱلۡحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِٱللَّهِ ٱلظُّنُونَا۠
śatrusain'yaṁ mukaḷbhāgattuninnuṁ tāḻbhāgattuninnuṁ niṅṅaḷuṭe nēre vannaṭutta sandarbhaṁ! bhayaṁ kāraṇaṁ dr̥ṣṭikaḷ pataṟukayuṁ hr̥dayaṅṅaḷ teāṇṭakaḷilettukayuṁ niṅṅaḷ allāhuveppaṟṟi palatuṁ karutippēāvukayuṁ ceyta sandarbhaṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 10
هُنَالِكَ ٱبۡتُلِيَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَزُلۡزِلُواْ زِلۡزَالٗا شَدِيدٗا
appēāḷ aviṭevecc satyaviśvāsikaḷ parīkṣikkappeṭṭu. kaṭhinamāyi viṟappikkappeṭukayuṁ ceytu
Surah Al-Ahzab, Verse 11
وَإِذۡ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ مَّا وَعَدَنَا ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥٓ إِلَّا غُرُورٗا
allāhuvuṁ avanṟe dūtanuṁ nam'mēāṭu ceyta vāgdānaṁ veṟuṁ vañcana mātramāṇe"nn kapaṭaviśvāsikaḷuṁ manas'sin dīnaṁ bādhiccavaruṁ paṟaññukeāṇṭirunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 12
وَإِذۡ قَالَت طَّآئِفَةٞ مِّنۡهُمۡ يَـٰٓأَهۡلَ يَثۡرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمۡ فَٱرۡجِعُواْۚ وَيَسۡتَـٔۡذِنُ فَرِيقٞ مِّنۡهُمُ ٱلنَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوۡرَةٞ وَمَا هِيَ بِعَوۡرَةٍۖ إِن يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارٗا
avarileāru vibhāgaṁ paṟaññatēārkkuka: "yathribukārē, niṅṅaḷkkini iviṭe nilkkānāvilla. atināl maṭaṅṅippeāyikkēāḷū." maṟṟeāru vibhāgaṁ “ñaṅṅaḷuṭe vīṭukaḷ apakaṭāvasthayilāṇe”nn paṟaññ pravācakanēāṭu yud'dharaṅgaṁ viṭān anuvādaṁ tēṭukayāyirunnu. yathārthattilavaykk orapakaṭāvasthayumilla. avar raṅgaṁ viṭṭēāṭān vaḻikaḷārāyukayāyirunnuvennumātraṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 13
وَلَوۡ دُخِلَتۡ عَلَيۡهِم مِّنۡ أَقۡطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُواْ ٱلۡفِتۡنَةَ لَأٓتَوۡهَا وَمَا تَلَبَّثُواْ بِهَآ إِلَّا يَسِيرٗا
madīnayuṭe nānābhāgaṅṅaḷilūṭe śatrukkaḷ kaṭannucellukayuṁ aṅṅane kalāpamuṇṭākkān avarēāṭ āvaśyappeṭukayuṁ ceytāl avarat naṭappākkumāyirunnu. avarakkāryattil tāmasaṁ varuttukayumilla; nanne kuṟaccallāte
Surah Al-Ahzab, Verse 14
وَلَقَدۡ كَانُواْ عَٰهَدُواْ ٱللَّهَ مِن قَبۡلُ لَا يُوَلُّونَ ٱلۡأَدۡبَٰرَۚ وَكَانَ عَهۡدُ ٱللَّهِ مَسۡـُٔولٗا
taṅṅaḷ pintiriññēāṭukayillenn avar nēratte allāhuvēāṭ karār ceytiṭṭuṇṭāyirunnu. allāhuvēāṭuḷḷa karāṟinekkuṟicc avarēāṭ cēādikkukatanneceyyuṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 15
قُل لَّن يَنفَعَكُمُ ٱلۡفِرَارُ إِن فَرَرۡتُم مِّنَ ٱلۡمَوۡتِ أَوِ ٱلۡقَتۡلِ وَإِذٗا لَّا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلٗا
paṟayuka: "niṅṅaḷ maraṇatteyēā keālayeyēā pēṭiccēāṭukayāṇeṅkil ā ōṭṭaṁ niṅṅaḷkkeāṭṭuṁ upakarikkukayilla. pinne jīvitamāsvadikkān ittirikālamallāte niṅṅaḷkk kiṭṭukayilla
Surah Al-Ahzab, Verse 16
قُلۡ مَن ذَا ٱلَّذِي يَعۡصِمُكُم مِّنَ ٱللَّهِ إِنۡ أَرَادَ بِكُمۡ سُوٓءًا أَوۡ أَرَادَ بِكُمۡ رَحۡمَةٗۚ وَلَا يَجِدُونَ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ وَلِيّٗا وَلَا نَصِيرٗا
cēādikkuka: "allāhu niṅṅaḷkku valla dēāṣavuṁ varuttānuddēśiccāl allāhuvil ninn niṅṅaḷe rakṣikkānāruṇṭ? alleṅkil niṅṅaḷkk valla kāruṇyavumuddēśiccāl at taṭayānāruṇṭ?" allāhuvekkūṭāte oru rakṣakaneyuṁ sahāyiyeyuṁ avarkk kaṇṭettānāvilla
Surah Al-Ahzab, Verse 17
۞قَدۡ يَعۡلَمُ ٱللَّهُ ٱلۡمُعَوِّقِينَ مِنكُمۡ وَٱلۡقَآئِلِينَ لِإِخۡوَٰنِهِمۡ هَلُمَّ إِلَيۡنَاۖ وَلَا يَأۡتُونَ ٱلۡبَأۡسَ إِلَّا قَلِيلًا
niṅṅaḷuṭe kūṭṭattil taṭas'saṁ sr̥ṣṭikkunnatārenn allāhuvinu nannāyaṟiyāṁ. taṅṅaḷuṭe sahēādaranmārēāṭ “ñaṅṅaḷēāṭeāppaṁ varū” ennu paṟayunnavareyuṁ. apūrvamāyallāte avar yud'dhattin pēāvukayilla
Surah Al-Ahzab, Verse 18
أَشِحَّةً عَلَيۡكُمۡۖ فَإِذَا جَآءَ ٱلۡخَوۡفُ رَأَيۡتَهُمۡ يَنظُرُونَ إِلَيۡكَ تَدُورُ أَعۡيُنُهُمۡ كَٱلَّذِي يُغۡشَىٰ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡمَوۡتِۖ فَإِذَا ذَهَبَ ٱلۡخَوۡفُ سَلَقُوكُم بِأَلۡسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى ٱلۡخَيۡرِۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَمۡ يُؤۡمِنُواْ فَأَحۡبَطَ ٱللَّهُ أَعۡمَٰلَهُمۡۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٗا
niṅṅaḷēāṭeāppaṁ varunnatil piśukku kāṇikkunnavarāṇavar. bhayāvastha vannāl avar ninne tuṟiccunēākkunnatu ninakku kāṇāṁ. āsanna maraṇanāyavan bēādhaṁ keṭumpēāḻennapēāle avaruṭe kaṇṇukaḷ kaṟaṅṅikkeāṇṭirikkuṁ. ennāl bhayaṁ viṭṭakannāl sampattil ārttipūṇṭ mūrccayēṟiya nāvupayēāgicc avar niṅṅaḷe nēriṭunnu. yathārthattilavar satyaviśvāsaṁ svīkaricciṭṭilla. atināl allāhu avaruṭe pravarttanaṅṅaḷ pāḻākkiyirikkunnu. allāhuve sambandhicciṭattēāḷaṁ iteākke nanne nis'sāramāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 19
يَحۡسَبُونَ ٱلۡأَحۡزَابَ لَمۡ يَذۡهَبُواْۖ وَإِن يَأۡتِ ٱلۡأَحۡزَابُ يَوَدُّواْ لَوۡ أَنَّهُم بَادُونَ فِي ٱلۡأَعۡرَابِ يَسۡـَٔلُونَ عَنۡ أَنۢبَآئِكُمۡۖ وَلَوۡ كَانُواْ فِيكُم مَّا قَٰتَلُوٓاْ إِلَّا قَلِيلٗا
sakhyasēna iniyuṁ sthalaṁ viṭṭiṭṭillennāṇavar karutunnat. sakhyasēna iniyuṁ varikayāṇeṅkil niṅṅaḷuṭe vivaraṅṅaḷ cēādiccaṟiññukeāṇṭ grāmīṇa aṟabikaḷēāṭeāppaṁ marubhūvāsikaḷāyikkaḻiyānāṇ avariṣṭappeṭuka. avar niṅṅaḷēāṭeāppamuṇṭāyāluṁ vaḷare kuṟaccē yud'dhattil paṅkāḷikaḷāvukayuḷḷū
Surah Al-Ahzab, Verse 20
لَّقَدۡ كَانَ لَكُمۡ فِي رَسُولِ ٱللَّهِ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ لِّمَن كَانَ يَرۡجُواْ ٱللَّهَ وَٱلۡيَوۡمَ ٱلۡأٓخِرَ وَذَكَرَ ٱللَّهَ كَثِيرٗا
sanśayamilla; niṅṅaḷkk allāhuvinṟe dūtanil mikacca mātr̥kayuṇṭ. allāhuviluṁ antyadinattiluṁ pratīkṣayarppiccavarkkāṇit. allāhuve dhārāḷamāyi ōrkkunnavarkkuṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 21
وَلَمَّا رَءَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلۡأَحۡزَابَ قَالُواْ هَٰذَا مَا وَعَدَنَا ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥ وَصَدَقَ ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥۚ وَمَا زَادَهُمۡ إِلَّآ إِيمَٰنٗا وَتَسۡلِيمٗا
satyaviśvāsikaḷ sakhyasēnaye kaṇṭumuṭṭiyappēāḷ paṟaññu: "it allāhuvuṁ avanṟe dūtanuṁ ñaṅṅaḷēāṭ vāgdānaṁ ceytatu tanneyāṇ. allāhuvuṁ avanṟe dūtanuṁ paṟaññat tīrttuṁ satyamāṇ." ā sambhavaṁ avaruṭe viśvāsavuṁ samarppaṇa sannad'dhatayuṁ vardhippikkukayāṇuṇṭāyat
Surah Al-Ahzab, Verse 22
مِّنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ رِجَالٞ صَدَقُواْ مَا عَٰهَدُواْ ٱللَّهَ عَلَيۡهِۖ فَمِنۡهُم مَّن قَضَىٰ نَحۡبَهُۥ وَمِنۡهُم مَّن يَنتَظِرُۖ وَمَا بَدَّلُواْ تَبۡدِيلٗا
satyaviśvāsikaḷil allāhuvumāyi ceyta karāṟinṟe kāryattil satyasandhata pularttunna cilaruṇṭ. aṅṅane taṅṅaḷuṭe pratijña pūrttīkariccavar avariluṇṭ. atināyi avasaraṁ pārttirikkunnavarumuṇṭ. ā karāṟileāru māṟṟavuṁ avar varuttiyiṭṭilla
Surah Al-Ahzab, Verse 23
لِّيَجۡزِيَ ٱللَّهُ ٱلصَّـٰدِقِينَ بِصِدۡقِهِمۡ وَيُعَذِّبَ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ إِن شَآءَ أَوۡ يَتُوبَ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
satyasandharkk taṅṅaḷuṭe satyatakkuḷḷa pratiphalaṁ nalkānāṇit. allāhu icchikkunnuveṅkil kapaṭaviśvāsikaḷe śikṣikkānuṁ. alleṅkil avaruṭe paścāttāpaṁ svīkarikkānuṁ. tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramadayāluvumāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 24
وَرَدَّ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِغَيۡظِهِمۡ لَمۡ يَنَالُواْ خَيۡرٗاۚ وَكَفَى ٱللَّهُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱلۡقِتَالَۚ وَكَانَ ٱللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزٗا
satyaniṣēdhikaḷe avaruṭe kēāpāgniyēāṭettanne yud'dharaṅgattuninn allāhu tiriccayaccu. avarkkeāṭṭuṁ nēṭṭaṁ kiṭṭiyilla. satyaviśvāsikaḷkk vēṇṭi peārutān allāhu tanne mati. allāhu ēṟe karuttanuṁ pratāpiyumāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 25
وَأَنزَلَ ٱلَّذِينَ ظَٰهَرُوهُم مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ مِن صَيَاصِيهِمۡ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلرُّعۡبَ فَرِيقٗا تَقۡتُلُونَ وَتَأۡسِرُونَ فَرِيقٗا
vēdakkāril cilar śatrusain'yatte sahāyiccu. allāhu avare avaruṭe kēāṭṭakaḷil ninn iṟakkiviṭṭu. avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷil bhayaṁ kēāriyiṭukayuṁ ceytu. avaril cilare niṅṅaḷ keānneāṭukkunnu. maṟṟu cilare taṭavilākkukayuṁ ceyyunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 26
وَأَوۡرَثَكُمۡ أَرۡضَهُمۡ وَدِيَٰرَهُمۡ وَأَمۡوَٰلَهُمۡ وَأَرۡضٗا لَّمۡ تَطَـُٔوهَاۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٗا
avan niṅṅaḷe avaruṭe bhūmiyuṭeyuṁ vīṭukaḷuṭeyuṁ svattukkaḷuṭeyuṁ avakāśikaḷākki. niṅṅaḷ mumpeārikkaluṁ kālukuttiyiṭṭillātta sthalampēāluṁ avan niṅṅaḷkku nalki. allāhu ellā kāryattinuṁ kaḻivuṟṟavanāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 27
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ قُل لِّأَزۡوَٰجِكَ إِن كُنتُنَّ تُرِدۡنَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا وَزِينَتَهَا فَتَعَالَيۡنَ أُمَتِّعۡكُنَّ وَأُسَرِّحۡكُنَّ سَرَاحٗا جَمِيلٗا
nabiyē, nī ninṟe bhāryamārēāṭu paṟayuka: "ihalēāka jīvitavuṁ atile alaṅkāravumāṇ niṅṅaḷāgrahikkunnateṅkil varū! ñān niṅṅaḷkku jīvitavibhavaṁ nalkāṁ. nalla nilayil niṅṅaḷe piriccayakkukayuṁ ceyyāṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 28
وَإِن كُنتُنَّ تُرِدۡنَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَٱلدَّارَ ٱلۡأٓخِرَةَ فَإِنَّ ٱللَّهَ أَعَدَّ لِلۡمُحۡسِنَٰتِ مِنكُنَّ أَجۡرًا عَظِيمٗا
allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ paralēākabhavanatteyumāṇ niṅṅaḷāgrahikkunnateṅkil aṟiyuka: niṅṅaḷile saccaritakaḷkk allāhu atimahattāya pratiphalaṁ orukkivecciṭṭuṇṭ
Surah Al-Ahzab, Verse 29
يَٰنِسَآءَ ٱلنَّبِيِّ مَن يَأۡتِ مِنكُنَّ بِفَٰحِشَةٖ مُّبَيِّنَةٖ يُضَٰعَفۡ لَهَا ٱلۡعَذَابُ ضِعۡفَيۡنِۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٗا
pravācaka patnimārē, niṅṅaḷilāreṅkiluṁ vyaktamāya nīcavr̥ttiyilērppeṭukayāṇeṅkil avaḷkk raṇṭiraṭṭi śikṣayuṇṭ. allāhuvin at vaḷare eḷuppamāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 30
۞وَمَن يَقۡنُتۡ مِنكُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَتَعۡمَلۡ صَٰلِحٗا نُّؤۡتِهَآ أَجۡرَهَا مَرَّتَيۡنِ وَأَعۡتَدۡنَا لَهَا رِزۡقٗا كَرِيمٗا
niṅṅaḷilāreṅkiluṁ allāhuvēāṭuṁ avanṟe dūtanēāṭuṁ vinayaṁ kāṇikkukayuṁ salkkarmaṁ pravarttikkukayumāṇeṅkil avaḷkk nāṁ raṇṭiraṭṭi pratiphalaṁ nalkuṁ. avaḷkku nāṁ mān'yamāya jīvitavibhavaṁ orukkivecciṭṭumuṇṭ
Surah Al-Ahzab, Verse 31
يَٰنِسَآءَ ٱلنَّبِيِّ لَسۡتُنَّ كَأَحَدٖ مِّنَ ٱلنِّسَآءِ إِنِ ٱتَّقَيۡتُنَّۚ فَلَا تَخۡضَعۡنَ بِٱلۡقَوۡلِ فَيَطۡمَعَ ٱلَّذِي فِي قَلۡبِهِۦ مَرَضٞ وَقُلۡنَ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗا
pravācaka patnimārē, niṅṅaḷ maṟṟu strīkaḷeppēāleyalla. atināl niṅṅaḷ daivabhaktakaḷāṇeṅkil keāñcikkuḻaññ sansārikkarut. at dīnaṁ piṭicca manas'suḷḷavaril mēāhamuṇarttiyēkkuṁ. niṅṅaḷ mān'yamāyi mātraṁ sansārikkuka
Surah Al-Ahzab, Verse 32
وَقَرۡنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجۡنَ تَبَرُّجَ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِ ٱلۡأُولَىٰۖ وَأَقِمۡنَ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتِينَ ٱلزَّكَوٰةَ وَأَطِعۡنَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥٓۚ إِنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيُذۡهِبَ عَنكُمُ ٱلرِّجۡسَ أَهۡلَ ٱلۡبَيۡتِ وَيُطَهِّرَكُمۡ تَطۡهِيرٗا
niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe vīṭukaḷil aṭaṅṅiyeātuṅṅikkaḻiyuka. paḻaya anislāmika kālatteppēāle sendaryaṁ veḷivākki vilasi naṭakkātirikkuka. namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkuka, sakātt nalkuka, allāhuveyuṁ avanṟe dūtanēyuṁ anusarikkuka. nabikuṭumbamē, niṅṅaḷil ninnu mālin'yaṁ nīkkikkaḷayānuṁ niṅṅaḷe pūrṇamāyuṁ śud'dhīkarikkānumāṇ allāhu uddēśikkunnat
Surah Al-Ahzab, Verse 33
وَٱذۡكُرۡنَ مَا يُتۡلَىٰ فِي بُيُوتِكُنَّ مِنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ وَٱلۡحِكۡمَةِۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا
niṅṅaḷuṭe vīṭukaḷil vecc ōtikkēḷpikkunna allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷuṁ tattvajñānaṅṅaḷuṁ ōrmikkuka. allāhu ellāṁ nannāyaṟiyunnavanuṁ sūkṣmajñanumāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 34
إِنَّ ٱلۡمُسۡلِمِينَ وَٱلۡمُسۡلِمَٰتِ وَٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ وَٱلۡقَٰنِتِينَ وَٱلۡقَٰنِتَٰتِ وَٱلصَّـٰدِقِينَ وَٱلصَّـٰدِقَٰتِ وَٱلصَّـٰبِرِينَ وَٱلصَّـٰبِرَٰتِ وَٱلۡخَٰشِعِينَ وَٱلۡخَٰشِعَٰتِ وَٱلۡمُتَصَدِّقِينَ وَٱلۡمُتَصَدِّقَٰتِ وَٱلصَّـٰٓئِمِينَ وَٱلصَّـٰٓئِمَٰتِ وَٱلۡحَٰفِظِينَ فُرُوجَهُمۡ وَٱلۡحَٰفِظَٰتِ وَٱلذَّـٰكِرِينَ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَٱلذَّـٰكِرَٰتِ أَعَدَّ ٱللَّهُ لَهُم مَّغۡفِرَةٗ وَأَجۡرًا عَظِيمٗا
allāhuviluḷḷa samarppaṇaṁ, satyaviśvāsaṁ, bhayabhakti, satyasandhata, kṣamāśīlaṁ, vinayaṁ, dānaśīlaṁ, vratānuṣṭhānaṁ, laiṅgika viśud'dhi enniva uḷkkeāḷḷunnavaruṁ allāhuve dhārāḷamāyi smarikkunnavarumāya strīpuruṣanmārkk avan pāpamēācanavuṁ mahattāya pratiphalavuṁ orukkivecciṭṭuṇṭ
Surah Al-Ahzab, Verse 35
وَمَا كَانَ لِمُؤۡمِنٖ وَلَا مُؤۡمِنَةٍ إِذَا قَضَى ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥٓ أَمۡرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ ٱلۡخِيَرَةُ مِنۡ أَمۡرِهِمۡۗ وَمَن يَعۡصِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَقَدۡ ضَلَّ ضَلَٰلٗا مُّبِينٗا
allāhuvuṁ avanṟe dūtanuṁ ēteṅkiluṁ kāryattil vidhi prakhyāpiccukaḻiññāl satyaviśvāsikkēā viśvāsinikkēā akkāryattil maṟicceāru tīrumānameṭukkān avakāśamilla. āreṅkiluṁ allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ dhikkarikkukayāṇeṅkil avan vyaktamāya vaḻikēṭilakappeṭṭatutanne
Surah Al-Ahzab, Verse 36
وَإِذۡ تَقُولُ لِلَّذِيٓ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِ وَأَنۡعَمۡتَ عَلَيۡهِ أَمۡسِكۡ عَلَيۡكَ زَوۡجَكَ وَٱتَّقِ ٱللَّهَ وَتُخۡفِي فِي نَفۡسِكَ مَا ٱللَّهُ مُبۡدِيهِ وَتَخۡشَى ٱلنَّاسَ وَٱللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخۡشَىٰهُۖ فَلَمَّا قَضَىٰ زَيۡدٞ مِّنۡهَا وَطَرٗا زَوَّجۡنَٰكَهَا لِكَيۡ لَا يَكُونَ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ حَرَجٞ فِيٓ أَزۡوَٰجِ أَدۡعِيَآئِهِمۡ إِذَا قَضَوۡاْ مِنۡهُنَّ وَطَرٗاۚ وَكَانَ أَمۡرُ ٱللَّهِ مَفۡعُولٗا
allāhuvuṁ nīyuṁ audāryaṁ ceytukeāṭutta orāḷēāṭ nīyiṅṅane paṟañña sandarbhaṁ: "nī ninṟe bhāryaye ninnēāṭeāppaṁ nirttuka; allāhuve sūkṣikkuka." allāhu veḷivākkān pēākunna oru kāryaṁ nī manas'sileāḷippiccu vekkukayāyirunnu. janaṅṅaḷe pēṭikkukayuṁ. ennāl nī pēṭikkēṇṭat allāhuvineyāṇ. pinnīṭ said avaḷil ninn tanṟe āvaśyaṁ niṟavēṟṟi kaḻiññappēāḷ nāṁ avaḷe ninṟe bhāryayākkittannu. taṅṅaḷuṭe dattuputranmār avaruṭe bhāryamāril ninnuḷḷa āvaśyaṁ niṟavēṟaṟikkaḻiññāl avare vivāhaṁ ceyyunna kāryattil satyaviśvāsikaḷkkeāṭṭuṁ viṣamamuṇṭāvātirikkānāṇit. allāhuvinṟe kalpana naṭappākkappeṭuka tanne ceyyuṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 37
مَّا كَانَ عَلَى ٱلنَّبِيِّ مِنۡ حَرَجٖ فِيمَا فَرَضَ ٱللَّهُ لَهُۥۖ سُنَّةَ ٱللَّهِ فِي ٱلَّذِينَ خَلَوۡاْ مِن قَبۡلُۚ وَكَانَ أَمۡرُ ٱللَّهِ قَدَرٗا مَّقۡدُورًا
allāhu niścayiccukeāṭutta ittaraṁ kāryaṅṅaḷil pravācakan oṭṭuṁ prayāsaṁ tēānnēṇṭatilla. nēratte kaḻiññupēāyavaruṭe kāryattil allāhu naṭappākkiya naṭapaṭikramaṁ tanneyāṇit. allāhuvinṟe kalpana kaṇiśamāyuṁ naṭappākkānuḷḷatāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 38
ٱلَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَٰلَٰتِ ٱللَّهِ وَيَخۡشَوۡنَهُۥ وَلَا يَخۡشَوۡنَ أَحَدًا إِلَّا ٱللَّهَۗ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ حَسِيبٗا
athavā, allāhuvinṟe sandēśaṁ manuṣyarkku etticcukeāṭukkunnavarāṇavar. avar allāhuve pēṭikkunnu. avanallātta āreyuṁ pēṭikkunnumilla. kaṇakkunēākkān allāhu tanne mati
Surah Al-Ahzab, Verse 39
مَّا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَآ أَحَدٖ مِّن رِّجَالِكُمۡ وَلَٰكِن رَّسُولَ ٱللَّهِ وَخَاتَمَ ٱلنَّبِيِّـۧنَۗ وَكَانَ ٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٗا
muham'mad niṅṅaḷile puruṣanmārilāruṭeyuṁ pitāvalla. maṟicc, addēhaṁ allāhuvinṟe dūtanāṇ. daivadūtanmāril avasānatteyāḷuṁ. ellā kāryaṅṅaḷeppaṟṟiyuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu
Surah Al-Ahzab, Verse 40
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱذۡكُرُواْ ٱللَّهَ ذِكۡرٗا كَثِيرٗا
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ allāhuve dhārāḷamāyi ōrkkuka
Surah Al-Ahzab, Verse 41
وَسَبِّحُوهُ بُكۡرَةٗ وَأَصِيلًا
kālattuṁ vaikunnēravuṁ avane kīrttikkuka
Surah Al-Ahzab, Verse 42
هُوَ ٱلَّذِي يُصَلِّي عَلَيۡكُمۡ وَمَلَـٰٓئِكَتُهُۥ لِيُخۡرِجَكُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِۚ وَكَانَ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ رَحِيمٗا
avanāṇ niṅṅaḷkk kāruṇyamēkunnat. avanṟe malakkukaḷ niṅṅaḷkk kāruṇyattināyi arthikkunnu. niṅṅaḷe iruḷil ninn veḷiccattilēkku nayikkānāṇit. allāhu satyaviśvāsikaḷēāṭ ēṟe karuṇayuḷḷavanāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 43
تَحِيَّتُهُمۡ يَوۡمَ يَلۡقَوۡنَهُۥ سَلَٰمٞۚ وَأَعَدَّ لَهُمۡ أَجۡرٗا كَرِيمٗا
avar avane kaṇṭumuṭṭunnāḷ salāṁ ceālliyāṇ avare abhivādyaṁ ceyyuka. avarkku mān'yamāya pratiphalaṁ orukkivecciṭṭuṇṭ
Surah Al-Ahzab, Verse 44
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَٰكَ شَٰهِدٗا وَمُبَشِّرٗا وَنَذِيرٗا
nabiyē, niścayamāyuṁ nāṁ ninne sākṣiyuṁ śubhavārtta aṟiyikkunnavanuṁ munnaṟiyippu nalkunnavanumāyi ayaccirikkunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 45
وَدَاعِيًا إِلَى ٱللَّهِ بِإِذۡنِهِۦ وَسِرَاجٗا مُّنِيرٗا
allāhuvinṟe anumati prakāraṁ avaṅkalēkk kṣaṇikkunnavanuṁ prakāśaṁ parattunna viḷakkumāyāṇ ninne ayaccat
Surah Al-Ahzab, Verse 46
وَبَشِّرِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ بِأَنَّ لَهُم مِّنَ ٱللَّهِ فَضۡلٗا كَبِيرٗا
satyaviśvāsikaḷe śubhavārtta aṟiyikkuka, allāhuvil ninn avarkk atimahattāya anugrahaṅṅaḷuṇṭenn
Surah Al-Ahzab, Verse 47
وَلَا تُطِعِ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَدَعۡ أَذَىٰهُمۡ وَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ وَكِيلٗا
satyaniṣēdhikaḷkkuṁ kapaṭaviśvāsikaḷkkuṁ nīyeāṭṭuṁ vaḻaṅṅarut. avaruṭe drēāhaṁ avagaṇikkuka. allāhuvil bharamēlpikkuka. bharamēlpikkān allāhu tanne mati
Surah Al-Ahzab, Verse 48
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا نَكَحۡتُمُ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ ثُمَّ طَلَّقۡتُمُوهُنَّ مِن قَبۡلِ أَن تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمۡ عَلَيۡهِنَّ مِنۡ عِدَّةٖ تَعۡتَدُّونَهَاۖ فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحٗا جَمِيلٗا
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ satyaviśvāsinikaḷe vivāhaṁ kaḻikkukayuṁ, pinnīṭ avare sparśikkuṁ mumpāyi vivāhamēācanaṁ naṭattukayumāṇeṅkil niṅṅaḷkkāyi idda ācarikkēṇṭa bādhyata avarkkilla. ennāl niṅṅaḷavarkk enteṅkiluṁ jīvitavibhavaṁ nalkaṇaṁ. nalla nilayil avare piriccayakkukayuṁ vēṇaṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 49
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ إِنَّآ أَحۡلَلۡنَا لَكَ أَزۡوَٰجَكَ ٱلَّـٰتِيٓ ءَاتَيۡتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتۡ يَمِينُكَ مِمَّآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَيۡكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّـٰتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَٰلَٰتِكَ ٱلَّـٰتِي هَاجَرۡنَ مَعَكَ وَٱمۡرَأَةٗ مُّؤۡمِنَةً إِن وَهَبَتۡ نَفۡسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنۡ أَرَادَ ٱلنَّبِيُّ أَن يَسۡتَنكِحَهَا خَالِصَةٗ لَّكَ مِن دُونِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۗ قَدۡ عَلِمۡنَا مَا فَرَضۡنَا عَلَيۡهِمۡ فِيٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ وَمَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ لِكَيۡلَا يَكُونَ عَلَيۡكَ حَرَجٞۗ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
nabiyē, nī vivāhamūlyaṁ nalkiya ninṟe patnimāre ninakku nāṁ anuvadiccutannirikkunnu. allāhu ninakku yud'dhattilūṭe adhīnappeṭuttittannavaril ninṟe valaṅkai uṭamappeṭuttiya aṭimastrīkaḷeyuṁ ninnēāṭeāppaṁ svadēśaṁ veṭiññ palāyanaṁ ceytettiya ninṟe pitr̥vyaputrimār, pitr̥sahēādarīputrimār, mātr̥sahēādaraputrimār, mātr̥sahēādarīputrimār ennivareyuṁ vivāhaṁ ceyyān anuvādamuṇṭ. satyaviśvāsiyāya strī svantatte pravācakan dānaṁ ceyyukayuṁ avaḷe vivāhaṁ kaḻikkānuddēśikkukayumāṇeṅkil atinuṁ virēādhamilla. satyaviśvāsikaḷkk peātuvāyi bādhakamallātta ninakku mātramuḷḷa niyamamāṇit. avaruṭe bhāryamāruṭeyuṁ aṭimakaḷuṭeyuṁ kāryattil nāṁ niyamamākkiya kāryaṅṅaḷ namukku nannāyaṟiyāṁ. ninakk onniluṁ oru prayāsavumuṇṭāvātirikkānāṇit. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramadayāluvumāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 50
۞تُرۡجِي مَن تَشَآءُ مِنۡهُنَّ وَتُـٔۡوِيٓ إِلَيۡكَ مَن تَشَآءُۖ وَمَنِ ٱبۡتَغَيۡتَ مِمَّنۡ عَزَلۡتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكَۚ ذَٰلِكَ أَدۡنَىٰٓ أَن تَقَرَّ أَعۡيُنُهُنَّ وَلَا يَحۡزَنَّ وَيَرۡضَيۡنَ بِمَآ ءَاتَيۡتَهُنَّ كُلُّهُنَّۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمۡۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمٗا
bhāryamāril ninn ninakkiṣṭamuḷḷavare ninakkakaṟṟi nirttāṁ. nī uddēśikkunnavare aṭuppiccunirttāṁ. iṣṭamuḷḷavare akaṟṟinirttiyaśēṣaṁ aṭuppiccu nirttunnatiluṁ ninakku kuṟṟamilla. avaruṭe kaṇṇukaḷ kuḷirkkānuṁ avar duḥkhikkātirikkānuṁ nī avarkku nalkiyatil avar tr̥ptarākānuṁ ēṟṟavuṁ paṟṟiyatitāṇ. niṅṅaḷuṭe manas'sinakattuḷaḷat allāhu aṟiyunnu. allāhu sarvajñanāṇ. ēṟe sahanamuḷḷavanuṁ avan tanne
Surah Al-Ahzab, Verse 51
لَّا يَحِلُّ لَكَ ٱلنِّسَآءُ مِنۢ بَعۡدُ وَلَآ أَن تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنۡ أَزۡوَٰجٖ وَلَوۡ أَعۡجَبَكَ حُسۡنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَكَتۡ يَمِينُكَۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ رَّقِيبٗا
inimēl ninakku oru strīyeyuṁ vivāhaṁ ceyyān anuvādamilla. ivarkku pakaramāyi maṟṟu bhāryamāre svīkarikkānuṁ pāṭilla. avaruṭe sendaryaṁ ninnil ketukamuṇarttiyāluṁ śari. ennāl aṭimastrīkaḷitil ninneāḻivāṇ. allāhu ellā kāryaṅṅaḷuṁ nannāyi nirīkṣikkunnavan tanne
Surah Al-Ahzab, Verse 52
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَدۡخُلُواْ بُيُوتَ ٱلنَّبِيِّ إِلَّآ أَن يُؤۡذَنَ لَكُمۡ إِلَىٰ طَعَامٍ غَيۡرَ نَٰظِرِينَ إِنَىٰهُ وَلَٰكِنۡ إِذَا دُعِيتُمۡ فَٱدۡخُلُواْ فَإِذَا طَعِمۡتُمۡ فَٱنتَشِرُواْ وَلَا مُسۡتَـٔۡنِسِينَ لِحَدِيثٍۚ إِنَّ ذَٰلِكُمۡ كَانَ يُؤۡذِي ٱلنَّبِيَّ فَيَسۡتَحۡيِۦ مِنكُمۡۖ وَٱللَّهُ لَا يَسۡتَحۡيِۦ مِنَ ٱلۡحَقِّۚ وَإِذَا سَأَلۡتُمُوهُنَّ مَتَٰعٗا فَسۡـَٔلُوهُنَّ مِن وَرَآءِ حِجَابٖۚ ذَٰلِكُمۡ أَطۡهَرُ لِقُلُوبِكُمۡ وَقُلُوبِهِنَّۚ وَمَا كَانَ لَكُمۡ أَن تُؤۡذُواْ رَسُولَ ٱللَّهِ وَلَآ أَن تَنكِحُوٓاْ أَزۡوَٰجَهُۥ مِنۢ بَعۡدِهِۦٓ أَبَدًاۚ إِنَّ ذَٰلِكُمۡ كَانَ عِندَ ٱللَّهِ عَظِيمًا
viśvasiccavarē, pravācakanṟe vīṭukaḷil niṅṅaḷ anuvādamillāte pravēśikkarut. aviṭe āhāraṁ pākamākunnat pratīkṣiccirikkarut. ennāl niṅṅaḷe bhakṣaṇattinu kṣaṇiccāl niṅṅaḷaviṭēkku celluka. āhāraṁ kaḻiccukaḻiññāl piriññupēāvuka. aviṭe varttamānaṁ paṟaññ rasiccirikkarut. niṅṅaḷuṭe attaraṁ pravr̥ttikaḷ pravācakann prayāsakaramākunnuṇṭ. eṅkiluṁ niṅṅaḷēāṭatu tuṟannupaṟayān pravācakan lajjikkunnu. ennāl allāhu satyampaṟayunnatileāṭṭuṁ lajjikkunnilla. pravācaka patnimārēāṭ niṅṅaḷ vallatuṁ cēādikkunnuveṅkil maṟakkupinnil ninnāṇ niṅṅaḷavarēāṭ cēādikkēṇṭat. atāṇ niṅṅaḷuṭeyuṁ avaruṭeyuṁ hr̥dayaśud'dhikk ēṟṟaṁ nallat. allāhuvinṟe dūtane śalyappeṭuttān niṅṅaḷkkanuvādamilla. addēhattinṟe viyēāgaśēṣaṁ addēhattinṟe bhāryamāre vivāhaṁ kaḻikkānuṁ pāṭilla. iteākkeyuṁ allāhuviṅkal geravamuḷḷa kāryaṁ tanne
Surah Al-Ahzab, Verse 53
إِن تُبۡدُواْ شَيۡـًٔا أَوۡ تُخۡفُوهُ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٗا
niṅṅaḷ enteṅkiluṁ veḷippeṭuttiyāluṁ maṟaccuveccāluṁ niścayamāyuṁ allāhu ellāṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 54
لَّا جُنَاحَ عَلَيۡهِنَّ فِيٓ ءَابَآئِهِنَّ وَلَآ أَبۡنَآئِهِنَّ وَلَآ إِخۡوَٰنِهِنَّ وَلَآ أَبۡنَآءِ إِخۡوَٰنِهِنَّ وَلَآ أَبۡنَآءِ أَخَوَٰتِهِنَّ وَلَا نِسَآئِهِنَّ وَلَا مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُنَّۗ وَٱتَّقِينَ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدًا
pitākkanmār, putranmār, sahēādaranmār, sahēādaraputranmār, sahēādarīputranmār, taṅṅaḷuṭe kūṭṭattilppeṭṭa strīkaḷ, taṅṅaḷuṭe aṭimakaḷ ennivarumāyi iṭapaḻakunnatil pravācaka patnimārkku kuṟṟamilla. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. tīrccayāyuṁ allāhu ellā kāryaṅṅaḷkkuṁ sākṣiyāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 55
إِنَّ ٱللَّهَ وَمَلَـٰٓئِكَتَهُۥ يُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِيِّۚ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَيۡهِ وَسَلِّمُواْ تَسۡلِيمًا
allāhu pravācakane anugrahikkunnu. avanṟe malakkukaḷ anugrahattināyi prārthikkunnu. satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷuṁ addēhattin kāruṇyavuṁ śāntiyumuṇṭākān prārthikkuka
Surah Al-Ahzab, Verse 56
إِنَّ ٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ لَعَنَهُمُ ٱللَّهُ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابٗا مُّهِينٗا
allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ drēāhikkunnavare ihattiluṁ parattiluṁ allāhu śapiccirikkunnu. nanne nindyamāya śikṣa avarkkāyi tayyāṟākkivecciṭṭuṇṭ
Surah Al-Ahzab, Verse 57
وَٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ بِغَيۡرِ مَا ٱكۡتَسَبُواْ فَقَدِ ٱحۡتَمَلُواْ بُهۡتَٰنٗا وَإِثۡمٗا مُّبِينٗا
satyaviśvāsikaḷeyuṁ viśvāsinikaḷeyuṁ, avar teṟṟeānnuṁ ceyyātirikke drēāhikkunnavar kaḷḷavārtta camaccavaratre. prakaṭamāya kuṟṟaṁ ceytavaruṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 58
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّبِيُّ قُل لِّأَزۡوَٰجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَآءِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ يُدۡنِينَ عَلَيۡهِنَّ مِن جَلَٰبِيبِهِنَّۚ ذَٰلِكَ أَدۡنَىٰٓ أَن يُعۡرَفۡنَ فَلَا يُؤۡذَيۡنَۗ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
nabiyē, ninṟe patnimār, putrimār, viśvāsikaḷuṭe strīkaḷ ivarēāṭellāṁ taṅṅaḷuṭe mūṭupaṭaṅṅaḷ śarīrattil tāḻttiyiṭān nirdēśikkuka. avare tiriccaṟiyān ēṟṟaṁ paṟṟiya mārgamatāṇ; śalyaṁ ceyyappeṭātirikkānuṁ. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramadayāluvumāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 59
۞لَّئِن لَّمۡ يَنتَهِ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَٱلۡمُرۡجِفُونَ فِي ٱلۡمَدِينَةِ لَنُغۡرِيَنَّكَ بِهِمۡ ثُمَّ لَا يُجَاوِرُونَكَ فِيهَآ إِلَّا قَلِيلٗا
kapaṭaviśvāsikaḷuṁ, dīnampiṭicca manas'suḷḷavaruṁ, madīnayil bhītiyuṇarttunna kaḷḷavārttakaḷ parattunnavaruṁ taṅṅaḷuṭe ceytikaḷkk aṟuti varuttunnilleṅkil avarkketire ninne nāṁ tiriccuviṭuka tanne ceyyuṁ. pinne avarkk ī paṭṭaṇattil ittiri kālamē ninnēāṭeāppaṁ kaḻiyāneākkukayuḷḷū
Surah Al-Ahzab, Verse 60
مَّلۡعُونِينَۖ أَيۡنَمَا ثُقِفُوٓاْ أُخِذُواْ وَقُتِّلُواْ تَقۡتِيلٗا
avar śapikkappeṭṭavarāyirikkuṁ. eviṭe kaṇṭettiyāluṁ avare piṭikūṭi vakavaruttuṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 61
سُنَّةَ ٱللَّهِ فِي ٱلَّذِينَ خَلَوۡاْ مِن قَبۡلُۖ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ ٱللَّهِ تَبۡدِيلٗا
nēratte kaḻiññupēāyavaruṭe kāryattil allāhu svīkaricca naṭapaṭikramaṁ tanneyāṇit. allāhuvinṟe naṭapaṭikramattileāru māṟṟavuṁ ninakku kaṇṭettānāvilla
Surah Al-Ahzab, Verse 62
يَسۡـَٔلُكَ ٱلنَّاسُ عَنِ ٱلسَّاعَةِۖ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ ٱللَّهِۚ وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّ ٱلسَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا
janaṁ antyadinatteppaṟṟi ninnēāṭu cēādikkunnu. paṟayuka: "atēkkuṟicca aṟiv allāhuviṅkal mātramēyuḷḷū." atēppaṟṟi ninakkentaṟiyāṁ? oruvēḷa at vaḷare aṭuttutanneyāyēkkāṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 63
إِنَّ ٱللَّهَ لَعَنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ وَأَعَدَّ لَهُمۡ سَعِيرًا
sanśayamilla; allāhu satyaniṣēdhikaḷe śapiccirikkunnu. avarkk kattikkāḷunna narakattī tayyāṟākkivecciṭṭumuṇṭ
Surah Al-Ahzab, Verse 64
خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۖ لَّا يَجِدُونَ وَلِيّٗا وَلَا نَصِيرٗا
avaraviṭe, ennennuṁ sthiravāsikaḷāyirikkuṁ. avarkkaviṭe oru rakṣakaneyuṁ sahāyiyeyuṁ kaṇṭettānāvilla
Surah Al-Ahzab, Verse 65
يَوۡمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمۡ فِي ٱلنَّارِ يَقُولُونَ يَٰلَيۡتَنَآ أَطَعۡنَا ٱللَّهَ وَأَطَعۡنَا ٱلرَّسُولَا۠
avaruṭe mukhaṅṅaḷ narakattīyil tiriccumaṟikkappeṭuṁ. ann avar paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷ allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ anusariccirunneṅkil etra nannāyēne
Surah Al-Ahzab, Verse 66
وَقَالُواْ رَبَّنَآ إِنَّآ أَطَعۡنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَآءَنَا فَأَضَلُّونَا ٱلسَّبِيلَا۠
avar vilapikkuṁ: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā, ñaṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe nētākkaḷeyuṁ pramāṇimāreyuṁ anusariccu. avar ñaṅṅaḷe vaḻipiḻappiccu
Surah Al-Ahzab, Verse 67
رَبَّنَآ ءَاتِهِمۡ ضِعۡفَيۡنِ مِنَ ٱلۡعَذَابِ وَٱلۡعَنۡهُمۡ لَعۡنٗا كَبِيرٗا
ñaṅṅaḷuṭe nāthā, avarkku nī raṇṭiraṭṭi śikṣa nalkēṇamē; avare nī keāṭunśāpattinirayākkēṇamē
Surah Al-Ahzab, Verse 68
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ ءَاذَوۡاْ مُوسَىٰ فَبَرَّأَهُ ٱللَّهُ مِمَّا قَالُواْۚ وَكَانَ عِندَ ٱللَّهِ وَجِيهٗا
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ mūsākku manēāviṣamamuṇṭākkiyavareppēāleyākarut. pinne allāhu addēhatte avaruṭe durārēāpaṇaṅṅaḷilninn mēācippiccu. addēhaṁ allāhuvinṟeyaṭutt antas'suḷḷavanāṇ
Surah Al-Ahzab, Verse 69
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَقُولُواْ قَوۡلٗا سَدِيدٗا
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ daivabhaktarāvuka. nallatumātraṁ paṟayuka
Surah Al-Ahzab, Verse 70
يُصۡلِحۡ لَكُمۡ أَعۡمَٰلَكُمۡ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡۗ وَمَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَقَدۡ فَازَ فَوۡزًا عَظِيمًا
eṅkil allāhu niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe karmaṅṅaḷ nannākkittaruṁ. niṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷ peāṟuttutaruṁ. allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ anusarikkunnavan mahattāya vijayaṁ kaivariccirikkunnu
Surah Al-Ahzab, Verse 71
إِنَّا عَرَضۡنَا ٱلۡأَمَانَةَ عَلَى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱلۡجِبَالِ فَأَبَيۡنَ أَن يَحۡمِلۡنَهَا وَأَشۡفَقۡنَ مِنۡهَا وَحَمَلَهَا ٱلۡإِنسَٰنُۖ إِنَّهُۥ كَانَ ظَلُومٗا جَهُولٗا
tīrccayāyuṁ ākāśabhūmikaḷuṭeyuṁ parvataṅṅaḷuṭeyuṁ mumpil nāṁ ī amānatt samarppiccu. appēāḷ atēṟṟeṭukkān ava visam'maticcu. ava atine bhayappeṭṭu. ennāl manuṣyan atēṟṟeṭuttu. avan keāṭiya akramiyuṁ tikañña avivēkiyuṁ tanne
Surah Al-Ahzab, Verse 72
لِّيُعَذِّبَ ٱللَّهُ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَٱلۡمُنَٰفِقَٰتِ وَٱلۡمُشۡرِكِينَ وَٱلۡمُشۡرِكَٰتِ وَيَتُوبَ ٱللَّهُ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِۗ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمَۢا
kapaṭaviśvāsikaḷuṁ bahudaivaviśvāsikaḷumāya strīpuruṣanmāre allāhu śikṣikkunnatinu vēṇṭiyāṇit. satyaviśvāsikaḷāya strīpuruṣanmāruṭe paścāttāpaṁ avan svīkarikkānuṁ. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanāṇ. paramadayāluvuṁ
Surah Al-Ahzab, Verse 73