Surah Ghafir - Malayalam Translation by Abdul Hameed Madani And Kunhi Mohammed
حمٓ
hā-mīṁ
Surah Ghafir, Verse 1
تَنزِيلُ ٱلۡكِتَٰبِ مِنَ ٱللَّهِ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡعَلِيمِ
ī granthattinṟe avataraṇaṁ pratāpiyuṁ sarvvajñanumāya allāhuviṅkal ninnākunnu
Surah Ghafir, Verse 2
غَافِرِ ٱلذَّنۢبِ وَقَابِلِ ٱلتَّوۡبِ شَدِيدِ ٱلۡعِقَابِ ذِي ٱلطَّوۡلِۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ إِلَيۡهِ ٱلۡمَصِيرُ
pāpaṁ peāṟukkunnavanuṁ paścāttāpaṁ svīkarikkunnavanuṁ kaṭhinamāyi śikṣikkunnavanuṁ vipulamāya kaḻivuḷḷavanumatre avan. avanallāte yāteāru daivavumilla. avaṅkalēkk tanneyākunnu maṭakkaṁ
Surah Ghafir, Verse 3
مَا يُجَٰدِلُ فِيٓ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ إِلَّا ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فَلَا يَغۡرُرۡكَ تَقَلُّبُهُمۡ فِي ٱلۡبِلَٰدِ
satyaniṣēdhikaḷallāttavar allāhuvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe paṟṟi tarkkikkukayilla. atināl nāṭukaḷil avaruṭe svairavihāraṁ ninne vañcitanākkātirikkaṭṭe
Surah Ghafir, Verse 4
كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ وَٱلۡأَحۡزَابُ مِنۢ بَعۡدِهِمۡۖ وَهَمَّتۡ كُلُّ أُمَّةِۭ بِرَسُولِهِمۡ لِيَأۡخُذُوهُۖ وَجَٰدَلُواْ بِٱلۡبَٰطِلِ لِيُدۡحِضُواْ بِهِ ٱلۡحَقَّ فَأَخَذۡتُهُمۡۖ فَكَيۡفَ كَانَ عِقَابِ
avarkk mump nūhinṟe janatayuṁ avaruṭe śēṣamuḷḷa kakṣikaḷuṁ (satyatte) niṣēdhiccu taḷḷikkaḷayukayuṇṭāyi. ōrēā samudāyavuṁ taṅṅaḷuṭe ṟasūline piṭikūṭān udyamikkukayuṁ, asatyattekeāṇṭ satyatte takarkkuvān vēṇṭi avar tarkkaṁ naṭattukayuṁ ceytu. tannimittaṁ ñān avare piṭikūṭi. appēāḷ enṟe śikṣa eṅṅaneyuṇṭāyirunnu
Surah Ghafir, Verse 5
وَكَذَٰلِكَ حَقَّتۡ كَلِمَتُ رَبِّكَ عَلَى ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّهُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ
satyaniṣēdhikaḷuṭe mēl , avar narakāvakāśikaḷāṇ ennuḷḷa ninṟe rakṣitāvinṟe vacanaṁ aprakāraṁ sthirappeṭṭ kaḻiññu
Surah Ghafir, Verse 6
ٱلَّذِينَ يَحۡمِلُونَ ٱلۡعَرۡشَ وَمَنۡ حَوۡلَهُۥ يُسَبِّحُونَ بِحَمۡدِ رَبِّهِمۡ وَيُؤۡمِنُونَ بِهِۦ وَيَسۡتَغۡفِرُونَ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْۖ رَبَّنَا وَسِعۡتَ كُلَّ شَيۡءٖ رَّحۡمَةٗ وَعِلۡمٗا فَٱغۡفِرۡ لِلَّذِينَ تَابُواْ وَٱتَّبَعُواْ سَبِيلَكَ وَقِهِمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ
sinhāsanaṁ vahikkunnavaruṁ atinṟe cuṟṟiluḷḷavaruṁ (malakkukaḷ) taṅṅaḷuṭe rakṣitāvine stutikkunnatēāṭeāppaṁ kīrttanaṁ naṭattukayuṁ avanil viśvasikkukayuṁ, viśvasiccavarkk vēṇṭi (iprakāraṁ) pāpamēācanaṁ tēṭukayuṁ ceyyunnu: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē! ninṟe kāruṇyavuṁ aṟivuṁ sakala vastukkaḷeyuṁ uḷkeāḷḷunnatāyirikkunnu. ākayāl paścāttapikkukayuṁ ninṟe mārgaṁ pintuṭarukayuṁ ceyyunnavarkk nī peāṟuttukeāṭukkēṇamē. avare nī narakaśikṣayil ninn kākkukayuṁ ceyyēṇamē
Surah Ghafir, Verse 7
رَبَّنَا وَأَدۡخِلۡهُمۡ جَنَّـٰتِ عَدۡنٍ ٱلَّتِي وَعَدتَّهُمۡ وَمَن صَلَحَ مِنۡ ءَابَآئِهِمۡ وَأَزۡوَٰجِهِمۡ وَذُرِّيَّـٰتِهِمۡۚ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, avarkk nī vāgdānaṁ ceytiṭṭuḷḷa sthiravāsattinuḷḷa svargaṅṅaḷil avareyuṁ avaruṭe mātāpitākkaḷeyuṁ, bhāryamār, santatikaḷ ennivaril ninnu sadvr̥ttarāyiṭṭuḷḷavareyuṁ nī pravēśippikkēṇamē. tīrccayāyuṁ nī tanneyākunnu pratāpiyuṁ yuktimānuṁ
Surah Ghafir, Verse 8
وَقِهِمُ ٱلسَّيِّـَٔاتِۚ وَمَن تَقِ ٱلسَّيِّـَٔاتِ يَوۡمَئِذٖ فَقَدۡ رَحِمۡتَهُۥۚ وَذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ
avare nī tinmakaḷil ninn kākkukayuṁ ceyyēṇamē. annē divasaṁ nī ēteārāḷe tinmakaḷil ninn kākkunnuvēā, avanēāṭ tīrccayāyuṁ nī karuṇa kāṇiccirikkunnu. atu tanneyākunnu mahābhāgyaṁ
Surah Ghafir, Verse 9
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يُنَادَوۡنَ لَمَقۡتُ ٱللَّهِ أَكۡبَرُ مِن مَّقۡتِكُمۡ أَنفُسَكُمۡ إِذۡ تُدۡعَوۡنَ إِلَى ٱلۡإِيمَٰنِ فَتَكۡفُرُونَ
tīrccayāyuṁ satyaniṣēdhikaḷēāṭ iprakāraṁ viḷiccupaṟayappeṭuṁ: niṅṅaḷ viśvāsattilēkk kṣaṇikkappeṭukayuṁ, enniṭṭ niṅṅaḷ aviśvasikkukayuṁ ceytirunna sandarbhattil allāhuvin (niṅṅaḷēāṭuḷḷa) amarṣaṁ niṅṅaḷ tam'miluḷḷa amarṣattekkāḷ valutākunnu
Surah Ghafir, Verse 10
قَالُواْ رَبَّنَآ أَمَتَّنَا ٱثۡنَتَيۡنِ وَأَحۡيَيۡتَنَا ٱثۡنَتَيۡنِ فَٱعۡتَرَفۡنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلۡ إِلَىٰ خُرُوجٖ مِّن سَبِيلٖ
avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷuṭe nāthā! raṇṭuprāvaśyaṁ nī ñaṅṅaḷe nirjīvāvasthayilākkukayuṁ raṇṭuprāvaśyaṁ nī ñaṅṅaḷkk jīvan nalkukayuṁ ceytu. ennāl ñaṅṅaḷitā ñaṅṅaḷuṭe kuṟṟaṅṅaḷ sam'maticcirikkunnu. ākayāl onnu puṟattpēākēṇṭatilēkk valla mārgavumuṇṭēā
Surah Ghafir, Verse 11
ذَٰلِكُم بِأَنَّهُۥٓ إِذَا دُعِيَ ٱللَّهُ وَحۡدَهُۥ كَفَرۡتُمۡ وَإِن يُشۡرَكۡ بِهِۦ تُؤۡمِنُواْۚ فَٱلۡحُكۡمُ لِلَّهِ ٱلۡعَلِيِّ ٱلۡكَبِيرِ
allāhuvēāṭ mātraṁ prārt'thikkappeṭṭāl niṅṅaḷ aviśvasikkukayuṁ, avanēāṭ paṅkāḷikaḷ kūṭṭicērkkappeṭṭāl niṅṅaḷ viśvasikkukayuṁ ceytirunnat nimittamatre at. ennāl (inn) vidhikalpikkānuḷḷa adhikāraṁ unnatanuṁ mahānumāya allāhuvinākunnu
Surah Ghafir, Verse 12
هُوَ ٱلَّذِي يُرِيكُمۡ ءَايَٰتِهِۦ وَيُنَزِّلُ لَكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ رِزۡقٗاۚ وَمَا يَتَذَكَّرُ إِلَّا مَن يُنِيبُ
avanāṇ niṅṅaḷkk tanṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ kāṇiccutarunnat. ākāśatt ninn avan niṅṅaḷkk upajīvanaṁ iṟakkittarikayuṁ ceyyunnu. (avaṅkalēkk) maṭaṅṅunnavar mātramē ālēācicc grahikkukayuḷḷū
Surah Ghafir, Verse 13
فَٱدۡعُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ وَلَوۡ كَرِهَ ٱلۡكَٰفِرُونَ
atināl kīḻvaṇakkaṁ allāhuvin niṣkaḷaṅkamākkikeāṇṭ avanēāṭ niṅṅaḷ prārt'thikkuka. aviśvāsikaḷkk aniṣṭakaramāyāluṁ śari
Surah Ghafir, Verse 14
رَفِيعُ ٱلدَّرَجَٰتِ ذُو ٱلۡعَرۡشِ يُلۡقِي ٱلرُّوحَ مِنۡ أَمۡرِهِۦ عَلَىٰ مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦ لِيُنذِرَ يَوۡمَ ٱلتَّلَاقِ
avan padavikaḷ uyarnnavanuṁ sinhāsanattinṟe adhipanumākunnu. tanṟe dāsanmāril ninn tān uddēśikkunnavarkk tanṟe sandēśamākunna caitan'yaṁ avan nalkunnu. (manuṣyar) parasparaṁ kaṇṭumuṭṭunna divasatteppaṟṟi tākkīt nalkunnatin vēṇṭiyatre at
Surah Ghafir, Verse 15
يَوۡمَ هُم بَٰرِزُونَۖ لَا يَخۡفَىٰ عَلَى ٱللَّهِ مِنۡهُمۡ شَيۡءٞۚ لِّمَنِ ٱلۡمُلۡكُ ٱلۡيَوۡمَۖ لِلَّهِ ٱلۡوَٰحِدِ ٱلۡقَهَّارِ
avar veḷikku varunna divasamatre at. avare sambandhicc yāteāru kāryavuṁ allāhuvinn gēāpyamāyirikkukayilla. ī divasaṁ ārkkāṇ rājādhikāraṁ? ēkanuṁ sarvvādhipatiyumāya allāhuvin
Surah Ghafir, Verse 16
ٱلۡيَوۡمَ تُجۡزَىٰ كُلُّ نَفۡسِۭ بِمَا كَسَبَتۡۚ لَا ظُلۡمَ ٱلۡيَوۡمَۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ
ī divasaṁ ōrēā vyaktikkuṁ tān sampādiccatinuḷḷa pratiphalaṁ nalkappeṭuṁ. ī divasaṁ anītiyilla. tīrccayāyuṁ allāhu ativēgaṁ kaṇakku nēākkunnavanākunnu
Surah Ghafir, Verse 17
وَأَنذِرۡهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡأٓزِفَةِ إِذِ ٱلۡقُلُوبُ لَدَى ٱلۡحَنَاجِرِ كَٰظِمِينَۚ مَا لِلظَّـٰلِمِينَ مِنۡ حَمِيمٖ وَلَا شَفِيعٖ يُطَاعُ
āsannamāya ā sambhavattinṟe divasatteppaṟṟi nī avarkk munnaṟiyippu nalkuka. atāyat hr̥dayaṅṅaḷ teāṇṭakkuḻikaḷuṭe aṭuttettunna, avar śvāsamaṭakkippiṭiccavarāyirikkunna sandarbhaṁ. akramakārikaḷkk uṟṟabandhuvāyēā svīkāryanāya śupārśakanāyēā āruṁ tanneyilla
Surah Ghafir, Verse 18
يَعۡلَمُ خَآئِنَةَ ٱلۡأَعۡيُنِ وَمَا تُخۡفِي ٱلصُّدُورُ
kaṇṇukaḷuṭe kaḷḷanēāṭṭavuṁ, hr̥dayaṅṅaḷ maṟacc vekkunnatuṁ avan (allāhu) aṟiyunnu
Surah Ghafir, Verse 19
وَٱللَّهُ يَقۡضِي بِٱلۡحَقِّۖ وَٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ لَا يَقۡضُونَ بِشَيۡءٍۗ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡبَصِيرُ
allāhu satyaprakāraṁ tīrppukalpikkunnu. avann puṟame avar viḷicc prārt'thikkunnavarākaṭṭe yāteānniluṁ tīrppukalpikkukayilla. tīrccayāyuṁ allāhu tanneyākunnu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ kaṇṭaṟiyunnavanuṁ
Surah Ghafir, Verse 20
۞أَوَلَمۡ يَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلَّذِينَ كَانُواْ مِن قَبۡلِهِمۡۚ كَانُواْ هُمۡ أَشَدَّ مِنۡهُمۡ قُوَّةٗ وَءَاثَارٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ فَأَخَذَهُمُ ٱللَّهُ بِذُنُوبِهِمۡ وَمَا كَانَ لَهُم مِّنَ ٱللَّهِ مِن وَاقٖ
ivar bhūmiyilūṭe sañcaricciṭṭillē? appēāḷ ivarkk mumpuṇṭāyirunnavaruṭe paryavasānaṁ eṅṅaneyāyirunnuvenn ivarkk nēākkāmallēā. avar śaktikeāṇṭuṁ bhūmiyil (avaśēṣippicca) smārakaṅṅaḷkeāṇṭuṁ ivarekkāḷ karuttarāyirunnu. enniṭṭ avaruṭe pāpaṅṅaḷ nimittaṁ allāhu avare piṭikūṭi. allāhuvinṟe śikṣayil ninn avarkk kāval nalkān ārumuṇṭāyilla
Surah Ghafir, Verse 21
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَانَت تَّأۡتِيهِمۡ رُسُلُهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَكَفَرُواْ فَأَخَذَهُمُ ٱللَّهُۚ إِنَّهُۥ قَوِيّٞ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
atentukeāṇṭennāl avarilēkkuḷḷa daivadūtanmār vyaktamāya teḷivukaḷuṁ keāṇṭ avaruṭe aṭukkal cellāṟuṇṭāyirunnu. enniṭṭ avar aviśvasiccu kaḷaññu. appēāḷ allāhu avare piṭikūṭi. tīrccayāyuṁ avan śaktanuṁ kaṭhinamāyi śikṣikkunnavanumatre
Surah Ghafir, Verse 22
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا مُوسَىٰ بِـَٔايَٰتِنَا وَسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ
tīrccayāyuṁ nāṁ nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṁ vyaktamāya pramāṇavuṁ keāṇṭ mūsāye ayakkukayuṇṭāyi
Surah Ghafir, Verse 23
إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَهَٰمَٰنَ وَقَٰرُونَ فَقَالُواْ سَٰحِرٞ كَذَّابٞ
phir'aunṟeyuṁ hāmānṟeyuṁ khāṟūnṟeyuṁ aṭukkalēkk . appēāḷ avar paṟaññu: vyājavādiyāya oru jālavidyakkāran enn
Surah Ghafir, Verse 24
فَلَمَّا جَآءَهُم بِٱلۡحَقِّ مِنۡ عِندِنَا قَالُواْ ٱقۡتُلُوٓاْ أَبۡنَآءَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ وَٱسۡتَحۡيُواْ نِسَآءَهُمۡۚ وَمَا كَيۡدُ ٱلۡكَٰفِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَٰلٖ
aṅṅane nam'muṭe pakkal ninnuḷḷa satyavuṁ keāṇṭ addēhaṁ avaruṭe aṭukkal cennappēāḷ avar paṟaññu: ivanēāṭeāppaṁ viśvasiccavaruṭe āṇmakkaḷe niṅṅaḷ keānnukaḷayukayuṁ avaruṭe strīkaḷe jīvikkān anuvadikkukayuṁ ceyyuka. (pakṣe) satyaniṣēdhikaḷuṭe kutantraṁ vaḻikēṭil mātramē kalāśikkū
Surah Ghafir, Verse 25
وَقَالَ فِرۡعَوۡنُ ذَرُونِيٓ أَقۡتُلۡ مُوسَىٰ وَلۡيَدۡعُ رَبَّهُۥٓۖ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُبَدِّلَ دِينَكُمۡ أَوۡ أَن يُظۡهِرَ فِي ٱلۡأَرۡضِ ٱلۡفَسَادَ
phir'aun paṟaññu: niṅṅaḷ enne viṭū; mūsāye ñān keālluṁ. avan avanṟe rakṣitāvine viḷiccu prārt'thiccu keāḷḷaṭṭe. avan niṅṅaḷuṭe mataṁ māṟṟi maṟikkukayēā bhūmiyil kuḻappaṁ kuttippeākkukayēā ceyyumenn tīrccayāyuṁ ñān bhayappeṭunnu
Surah Ghafir, Verse 26
وَقَالَ مُوسَىٰٓ إِنِّي عُذۡتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُم مِّن كُلِّ مُتَكَبِّرٖ لَّا يُؤۡمِنُ بِيَوۡمِ ٱلۡحِسَابِ
mūsā paṟaññu: enṟe rakṣitāvuṁ niṅṅaḷuṭe rakṣitāvumāyiṭṭuḷḷavanēāṭ, vicāraṇayuṭe divasattil viśvasikkātta ellā ahaṅkārikaḷil ninnuṁ ñān śaraṇaṁ tēṭunnu
Surah Ghafir, Verse 27
وَقَالَ رَجُلٞ مُّؤۡمِنٞ مِّنۡ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ يَكۡتُمُ إِيمَٰنَهُۥٓ أَتَقۡتُلُونَ رَجُلًا أَن يَقُولَ رَبِّيَ ٱللَّهُ وَقَدۡ جَآءَكُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ مِن رَّبِّكُمۡۖ وَإِن يَكُ كَٰذِبٗا فَعَلَيۡهِ كَذِبُهُۥۖ وَإِن يَكُ صَادِقٗا يُصِبۡكُم بَعۡضُ ٱلَّذِي يَعِدُكُمۡۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي مَنۡ هُوَ مُسۡرِفٞ كَذَّابٞ
phir'aunṟe āḷkkārilppeṭṭa - tanṟe viśvāsaṁ maṟaccu veccukeāṇṭirunna - oru viśvāsiyāya manuṣyan paṟaññu: enṟe rakṣitāv allāhuvāṇ enn paṟayunnatināl niṅṅaḷ oru manuṣyane keāllukayēā? addēhaṁ niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa vyaktamāya teḷivukaḷ keāṇṭu vanniṭṭuṇṭ. addēhaṁ kaḷḷaṁ paṟayunnavanāṇeṅkil kaḷḷaṁ paṟayunnatinṟe dēāṣaṁ addēhattin tanneyāṇ. addēhaṁ satyaṁ paṟayunnavanāṇeṅkilēā addēhaṁ niṅṅaḷkk tākkīt nalkunna cila kāryaṅṅaḷ (śikṣakaḷ) niṅṅaḷe bādhikkukayuṁ ceyyuṁ. atikramakāriyuṁ vyājavādiyumāyiṭṭuḷḷa orāḷeyuṁ allāhu nērvaḻiyilākkukayilla; tīrcca
Surah Ghafir, Verse 28
يَٰقَوۡمِ لَكُمُ ٱلۡمُلۡكُ ٱلۡيَوۡمَ ظَٰهِرِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَمَن يَنصُرُنَا مِنۢ بَأۡسِ ٱللَّهِ إِن جَآءَنَاۚ قَالَ فِرۡعَوۡنُ مَآ أُرِيكُمۡ إِلَّا مَآ أَرَىٰ وَمَآ أَهۡدِيكُمۡ إِلَّا سَبِيلَ ٱلرَّشَادِ
enṟe janaṅṅaḷē, bhūmiyil mikaccunilkkunnavar enna nilayil inn ādhipatyaṁ niṅṅaḷkk tanne. ennāl allāhuvinṟe śikṣa namukk vannāl atil ninn nam'me rakṣiccu sahāyikkān āruṇṭ? phir'aun paṟaññu: ñān (śariyāyi) kāṇunna mārgaṁ mātramāṇ ñān niṅṅaḷkk kāṇiccutarunnat. śariyāya mārgattilēkkallāte ñān niṅṅaḷe nayikkukayilla
Surah Ghafir, Verse 29
وَقَالَ ٱلَّذِيٓ ءَامَنَ يَٰقَوۡمِ إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُم مِّثۡلَ يَوۡمِ ٱلۡأَحۡزَابِ
ā viśvasicca āḷ paṟaññu: enṟe janaṅṅaḷē, ā kakṣikaḷuṭe divasaṁ pēāleyuḷḷa onn tīrccayāyuṁ niṅṅaḷuṭe kāryattiluṁ ñān bhayappeṭunnu
Surah Ghafir, Verse 30
مِثۡلَ دَأۡبِ قَوۡمِ نُوحٖ وَعَادٖ وَثَمُودَ وَٱلَّذِينَ مِنۢ بَعۡدِهِمۡۚ وَمَا ٱللَّهُ يُرِيدُ ظُلۡمٗا لِّلۡعِبَادِ
atāyat nūhinṟe janatayuṭeyuṁ ādinṟeyuṁ thamūdinṟeyuṁ avarkk śēṣamuḷḷavaruṭeyuṁ anubhavattin tulyamāyat. dāsanmārēāṭ yāteāru akramavuṁ ceyyān allāhu uddēśikkunnilla
Surah Ghafir, Verse 31
وَيَٰقَوۡمِ إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ يَوۡمَ ٱلتَّنَادِ
enṟe janaṅṅaḷē, (niṅṅaḷ) parasparaṁ viḷiccukēḻunna divasatte niṅṅaḷuṭe kāryattil tīrccayāyuṁ ñān bhayappeṭunnu
Surah Ghafir, Verse 32
يَوۡمَ تُوَلُّونَ مُدۡبِرِينَ مَا لَكُم مِّنَ ٱللَّهِ مِنۡ عَاصِمٖۗ وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِنۡ هَادٖ
atāyat niṅṅaḷ pinnēākkaṁ tiriññēāṭunna divasaṁ. allāhuvinṟe śikṣayil ninnuṁ rakṣanalkunna orāḷuṁ niṅṅaḷkkilla. ēteārāḷe allāhu vaḻiteṟṟikkunnuvēā, avan nērvaḻi kāṇikkān ārumilla
Surah Ghafir, Verse 33
وَلَقَدۡ جَآءَكُمۡ يُوسُفُ مِن قَبۡلُ بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَمَا زِلۡتُمۡ فِي شَكّٖ مِّمَّا جَآءَكُم بِهِۦۖ حَتَّىٰٓ إِذَا هَلَكَ قُلۡتُمۡ لَن يَبۡعَثَ ٱللَّهُ مِنۢ بَعۡدِهِۦ رَسُولٗاۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَنۡ هُوَ مُسۡرِفٞ مُّرۡتَابٌ
vyaktamāya teḷivukaḷuṁ keāṇṭ mump yūsuph niṅṅaḷuṭe aṭutt varikayuṇṭāyiṭṭuṇṭ. appēāḷ addēhaṁ niṅṅaḷkk keāṇṭuvannatine paṟṟi niṅṅaḷ sanśayattilāyikkeāṇēṭayirunnu. enniṭṭ addēhaṁ maraṇappeṭṭappēāḷ iddēhattinu śēṣaṁ allāhu ini oru dūtaneyuṁ niyēāgikkukayē illa enn niṅṅaḷ paṟaññu. aprakāraṁ atikramakāriyuṁ sanśayāluvumāyiṭṭuḷḷatārēā avare allāhu vaḻiteṟṟikkunnu
Surah Ghafir, Verse 34
ٱلَّذِينَ يُجَٰدِلُونَ فِيٓ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ بِغَيۡرِ سُلۡطَٰنٍ أَتَىٰهُمۡۖ كَبُرَ مَقۡتًا عِندَ ٱللَّهِ وَعِندَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْۚ كَذَٰلِكَ يَطۡبَعُ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ قَلۡبِ مُتَكَبِّرٖ جَبَّارٖ
atāyat taṅṅaḷkk yāteāru ādhikārika pramāṇavuṁ vannukiṭṭāte allāhuvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil tarkkaṁ naṭattunnavare. at allāhuvinṟe aṭukkaluṁ satyaviśvāsikaḷuṭe aṭukkaluṁ valiya kēāpahētuvāyirikkunnu. aprakāraṁ ahaṅkārikaḷuṁ garvviṣṭharuṁ āyiṭṭuḷḷavaruṭe hr̥dayaṅṅaḷilellāṁ allāhu mudravekkunnu
Surah Ghafir, Verse 35
وَقَالَ فِرۡعَوۡنُ يَٰهَٰمَٰنُ ٱبۡنِ لِي صَرۡحٗا لَّعَلِّيٓ أَبۡلُغُ ٱلۡأَسۡبَٰبَ
phir'aun paṟaññu. hāmānē, enikk ā mārgaṅṅaḷil ettāvunna vidhaṁ enikku vēṇṭi nī oru unnata sedhaṁ paṇitu tarū
Surah Ghafir, Verse 36
أَسۡبَٰبَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ فَأَطَّلِعَ إِلَىٰٓ إِلَٰهِ مُوسَىٰ وَإِنِّي لَأَظُنُّهُۥ كَٰذِبٗاۚ وَكَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِفِرۡعَوۡنَ سُوٓءُ عَمَلِهِۦ وَصُدَّ عَنِ ٱلسَّبِيلِۚ وَمَا كَيۡدُ فِرۡعَوۡنَ إِلَّا فِي تَبَابٖ
athavā ākāśamārgaṅṅaḷil. enniṭṭu mūsāyuṭe daivattinṟe aṭuttēkk ettinēākkuvān. tīrccayāyuṁ avan (mūsā) kaḷavu paṟayukayāṇennāṇ ñān vicārikkunnat. aprakāraṁ phir'aun tanṟe duṣpravr̥tti alaṅkr̥tamāyi tēānnikkappeṭṭu. nērāya mārgattil ninn avan taṭayappeṭukayuṁ ceytu. phaṟēāvayuṭe tantraṁ naṣṭattil tanneyāyirunnu
Surah Ghafir, Verse 37
وَقَالَ ٱلَّذِيٓ ءَامَنَ يَٰقَوۡمِ ٱتَّبِعُونِ أَهۡدِكُمۡ سَبِيلَ ٱلرَّشَادِ
ā viśvasicca vyakti paṟaññu: enṟe janaṅṅaḷē, niṅṅaḷ enne pintuṭarū. ñān niṅṅaḷkk vivēkattinṟe mārgaṁ kāṭṭittarāṁ
Surah Ghafir, Verse 38
يَٰقَوۡمِ إِنَّمَا هَٰذِهِ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا مَتَٰعٞ وَإِنَّ ٱلۡأٓخِرَةَ هِيَ دَارُ ٱلۡقَرَارِ
enṟe janaṅṅaḷē, ī aihikajīvitaṁ oru tālkkālika vibhavaṁ mātramāṇ. tīrccayāyuṁ paralēākaṁ tanneyāṇ sthiravāsattinuḷḷa bhavanaṁ
Surah Ghafir, Verse 39
مَنۡ عَمِلَ سَيِّئَةٗ فَلَا يُجۡزَىٰٓ إِلَّا مِثۡلَهَاۖ وَمَنۡ عَمِلَ صَٰلِحٗا مِّن ذَكَرٍ أَوۡ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَأُوْلَـٰٓئِكَ يَدۡخُلُونَ ٱلۡجَنَّةَ يُرۡزَقُونَ فِيهَا بِغَيۡرِ حِسَابٖ
āreṅkiluṁ oru tinmapravartticcāl tattulyamāya pratiphalamē avannu nalkappeṭukayuḷḷū satyaviśvāsiyāyikeāṇṭ salkarm'maṁ pravarttikkunnatārēā -puruṣanēā strīyēā ākaṭṭe- avar svargattil pravēśikkunnatāṇ. kaṇakkunēākkāte avarkk aviṭe upajīvanaṁ nalkappeṭṭukeāṇṭirikkuṁ
Surah Ghafir, Verse 40
۞وَيَٰقَوۡمِ مَا لِيٓ أَدۡعُوكُمۡ إِلَى ٱلنَّجَوٰةِ وَتَدۡعُونَنِيٓ إِلَى ٱلنَّارِ
enṟe janaṅṅaḷē, enikkenteāranubhavaṁ! ñān niṅṅaḷe rakṣayilēkk kṣaṇikkunnu. niṅṅaḷākaṭṭe enne narakattilēkkuṁ kṣaṇikkunnu
Surah Ghafir, Verse 41
تَدۡعُونَنِي لِأَكۡفُرَ بِٱللَّهِ وَأُشۡرِكَ بِهِۦ مَا لَيۡسَ لِي بِهِۦ عِلۡمٞ وَأَنَا۠ أَدۡعُوكُمۡ إِلَى ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡغَفَّـٰرِ
ñān allāhuvil aviśvasikkuvānuṁ enikk yāteāru aṟivumillāttat avanēāṭ ñān paṅkucērkkuvānuṁ niṅṅaḷenne kṣaṇikkunnu. ñānākaṭṭe, pratāpaśāliyuṁ ēṟe peāṟukkunnavanumāya allāhuvilēkk niṅṅaḷe kṣaṇikkunnu
Surah Ghafir, Verse 42
لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدۡعُونَنِيٓ إِلَيۡهِ لَيۡسَ لَهُۥ دَعۡوَةٞ فِي ٱلدُّنۡيَا وَلَا فِي ٱلۡأٓخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَآ إِلَى ٱللَّهِ وَأَنَّ ٱلۡمُسۡرِفِينَ هُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ
niṅṅaḷ enne ēteānnilēkk kṣaṇiccu keāṇṭirikkunnuvēā atin ihalēākattākaṭṭe paralēākattākaṭṭe yāteāru prārt'thanayuṁ uṇṭākāvunnatalla ennatuṁ, nam'muṭe maṭakkaṁ allāhuviṅkalēkkāṇ ennatuṁ, atikramakārikaḷ tanneyāṇ narakāvakāśikaḷ ennatuṁ uṟappāya kāryamākunnu
Surah Ghafir, Verse 43
فَسَتَذۡكُرُونَ مَآ أَقُولُ لَكُمۡۚ وَأُفَوِّضُ أَمۡرِيٓ إِلَى ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ بَصِيرُۢ بِٱلۡعِبَادِ
ennāl ñān niṅṅaḷēāṭ paṟayunnat vaḻiye niṅṅaḷ ōrkkuṁ. enṟe kāryaṁ ñān allāhuviṅkalēkk ēlpicc viṭunnu. tīrccayāyuṁ allāhu dāsanmāreppaṟṟi kaṇṭaṟiyunnavanākunnu
Surah Ghafir, Verse 44
فَوَقَىٰهُ ٱللَّهُ سَيِّـَٔاتِ مَا مَكَرُواْۖ وَحَاقَ بِـَٔالِ فِرۡعَوۡنَ سُوٓءُ ٱلۡعَذَابِ
appēāḷ avar naṭattiya kutantraṅṅaḷuṭe duṣphalaṅṅaḷil ninn allāhu addēhatte kāttu. phir'aunṟe āḷukaḷe kaṭutta śikṣa valayaṁ ceyyukayumuṇṭāyi
Surah Ghafir, Verse 45
ٱلنَّارُ يُعۡرَضُونَ عَلَيۡهَا غُدُوّٗا وَعَشِيّٗاۚ وَيَوۡمَ تَقُومُ ٱلسَّاعَةُ أَدۡخِلُوٓاْ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ أَشَدَّ ٱلۡعَذَابِ
narakaṁ! rāvileyuṁ vaikunnēravuṁ avar atinumumpil pradarśippikkappeṭuṁ. ā antyasamayaṁ nilavil varunna divasaṁ phir'aunṟe āḷukaḷe ēṟṟavuṁ kaṭhinamāya śikṣayil niṅṅaḷ pravēśippikkuka. (enn kalpikkappeṭuṁ)
Surah Ghafir, Verse 46
وَإِذۡ يَتَحَآجُّونَ فِي ٱلنَّارِ فَيَقُولُ ٱلضُّعَفَـٰٓؤُاْ لِلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُوٓاْ إِنَّا كُنَّا لَكُمۡ تَبَعٗا فَهَلۡ أَنتُم مُّغۡنُونَ عَنَّا نَصِيبٗا مِّنَ ٱلنَّارِ
narakattil avar an'yēān'yaṁ n'yāyavādaṁ naṭattunna sandarbhaṁ (śrad'dhēyamākunnu.) appēāḷ durbalar ahambhāvaṁ naṭiccavarēāṭ paṟayuṁ: tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ niṅṅaḷe pintuṭarnn jīvikkukayāyirunnu. atināl narakaśikṣayil ninnuḷḷa valla vihitavuṁ ñaṅṅaḷil ninn oḻivākkittarān niṅṅaḷkk kaḻiyumēā
Surah Ghafir, Verse 47
قَالَ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُوٓاْ إِنَّا كُلّٞ فِيهَآ إِنَّ ٱللَّهَ قَدۡ حَكَمَ بَيۡنَ ٱلۡعِبَادِ
ahambhāvaṁ naṭiccavar paṟayuṁ: tīrccayāyuṁ nam'maḷellāṁ itil tanneyākunnu. tīrccayāyuṁ allāhu dāsanmārkkiṭayil vidhi kalpiccu kaḻiññu
Surah Ghafir, Verse 48
وَقَالَ ٱلَّذِينَ فِي ٱلنَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ٱدۡعُواْ رَبَّكُمۡ يُخَفِّفۡ عَنَّا يَوۡمٗا مِّنَ ٱلۡعَذَابِ
narakattiluḷḷavar narakattinṟe kāvalkkārēāṭ paṟayuṁ: niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe rakṣitāvinēāṭeānn prārt'thikkuka. ñaṅṅaḷkk oru divasatte śikṣayeṅkiluṁ avan laghūkariccu taraṭṭe
Surah Ghafir, Verse 49
قَالُوٓاْ أَوَلَمۡ تَكُ تَأۡتِيكُمۡ رُسُلُكُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِۖ قَالُواْ بَلَىٰۚ قَالُواْ فَٱدۡعُواْۗ وَمَا دُعَـٰٓؤُاْ ٱلۡكَٰفِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَٰلٍ
avar (kāvalkkār) paṟayuṁ: niṅṅaḷilēkkuḷḷa dūtanmār vyaktamāya teḷivukaḷuṁ keāṇṭ niṅṅaḷuṭe aṭutt vanniṭṭuṇṭāyirunnillē? avar paṟayuṁ: ate. avar (kāvalkkār) paṟayuṁ: ennāl niṅṅaḷ tanne prārt'thiccu keāḷḷuka. satyaniṣēdhikaḷuṭe prārt'thana vr̥thāvilāyippēākukayēyuḷḷū
Surah Ghafir, Verse 50
إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَيَوۡمَ يَقُومُ ٱلۡأَشۡهَٰدُ
tīrccayāyuṁ nāṁ nam'muṭe dūtanmāreyuṁ viśvasiccavareyuṁ aihikajīvitattiluṁ sākṣikaḷ raṅgattu varunna divasattiluṁ sahāyikkuka tanne ceyyuṁ
Surah Ghafir, Verse 51
يَوۡمَ لَا يَنفَعُ ٱلظَّـٰلِمِينَ مَعۡذِرَتُهُمۡۖ وَلَهُمُ ٱللَّعۡنَةُ وَلَهُمۡ سُوٓءُ ٱلدَّارِ
atāyat akramikaḷkk avaruṭe oḻikaḻiv prayēājanappeṭātta divasaṁ. avarkkākunnu śāpaṁ. avarkkākunnu cīttabhavanaṁ
Surah Ghafir, Verse 52
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡهُدَىٰ وَأَوۡرَثۡنَا بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ ٱلۡكِتَٰبَ
mūsāykk nāṁ mārgadarśanaṁ nalkukayuṁ, isrāyīlyare nāṁ vēdagranthattinṟe avakāśikaḷākkittīrkkukayuṁ ceytu
Surah Ghafir, Verse 53
هُدٗى وَذِكۡرَىٰ لِأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ
bud'dhiyuḷḷavarkk mārgadarśanavuṁ ulbēādhanavumāyirunnu at
Surah Ghafir, Verse 54
فَٱصۡبِرۡ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞ وَٱسۡتَغۡفِرۡ لِذَنۢبِكَ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ بِٱلۡعَشِيِّ وَٱلۡإِبۡكَٰرِ
atināl nī kṣamikkuka. tīrccayāyuṁ allāhuvinṟe vāgdānaṁ satyamākunnu. ninṟe pāpattin nī māpputēṭukayuṁ vaikunnēravuṁ rāvileyuṁ ninṟe rakṣitāvine stutikkunnatēāṭeāppaṁ prakīrttikkukayuṁ ceyyuka
Surah Ghafir, Verse 55
إِنَّ ٱلَّذِينَ يُجَٰدِلُونَ فِيٓ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ بِغَيۡرِ سُلۡطَٰنٍ أَتَىٰهُمۡ إِن فِي صُدُورِهِمۡ إِلَّا كِبۡرٞ مَّا هُم بِبَٰلِغِيهِۚ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡبَصِيرُ
taṅṅaḷkk yāteāru pramāṇavuṁ vannukiṭṭāte allāhuvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷeppaṟṟi tarkkikkunnatārēā avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷil tīrccayāyuṁ ahaṅkāraṁ mātramēyuḷḷū. avar aviṭe ettunnatē alla. atukeāṇṭ nī allāhuvēāṭ śaraṇaṁ tēṭuka. tīrccayāyuṁ avanāṇ ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ kāṇunnavanuṁ
Surah Ghafir, Verse 56
لَخَلۡقُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ أَكۡبَرُ مِنۡ خَلۡقِ ٱلنَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ
tīrccayāyuṁ ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ sr̥ṣṭikkuka ennatāṇ manuṣyane sr̥ṣṭikkunnatinekkāḷ valiya kāryaṁ. pakṣe, avaril adhikapēruṁ manas'silākkunnilla
Surah Ghafir, Verse 57
وَمَا يَسۡتَوِي ٱلۡأَعۡمَىٰ وَٱلۡبَصِيرُ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَلَا ٱلۡمُسِيٓءُۚ قَلِيلٗا مَّا تَتَذَكَّرُونَ
andhanuṁ kāḻcayuḷḷavanuṁ samamākukayilla. viśvasicc salkarm'maṅṅaḷ ceytavaruṁ duṣkr̥tyaṁ ceytavaruṁ samamākukayilla. curukkattil mātramē niṅṅaḷ ālēāciccu manas'silākkunnuḷḷū
Surah Ghafir, Verse 58
إِنَّ ٱلسَّاعَةَ لَأٓتِيَةٞ لَّا رَيۡبَ فِيهَا وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يُؤۡمِنُونَ
ā antyasamayaṁ varānuḷḷat tanneyāṇ. atil sanśayamē illa. pakṣe manuṣyaril adhikapēruṁ viśvasikkunnilla
Surah Ghafir, Verse 59
وَقَالَ رَبُّكُمُ ٱدۡعُونِيٓ أَسۡتَجِبۡ لَكُمۡۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِي سَيَدۡخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ
niṅṅaḷuṭe rakṣitāv paṟaññirikkunnu: niṅṅaḷ ennēāṭ prārt'thikkū. ñān niṅṅaḷkk uttaraṁ nalkāṁ. enne ārādhikkāte ahaṅkāraṁ naṭikkunnavarārēā avar vaḻiye nindyarāyikkeāṇṭ narakattil pravēśikkunnatāṇ; tīrcca
Surah Ghafir, Verse 60
ٱللَّهُ ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلَّيۡلَ لِتَسۡكُنُواْ فِيهِ وَٱلنَّهَارَ مُبۡصِرًاۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَذُو فَضۡلٍ عَلَى ٱلنَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَشۡكُرُونَ
allāhuvākunnu niṅṅaḷkku vēṇṭi rātriye niṅṅaḷkku śāntamāyi vasikkān takkavaṇṇavuṁ, pakaline veḷiccamuḷḷatuṁ ākkiyavan. tīrccayāyuṁ allāhu janaṅṅaḷēāṭ audāryamuḷḷavanākunnu. pakṣe manuṣyaril adhikapēruṁ nandikāṇikkunnilla
Surah Ghafir, Verse 61
ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبُّكُمۡ خَٰلِقُ كُلِّ شَيۡءٖ لَّآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ فَأَنَّىٰ تُؤۡفَكُونَ
avanākunnu niṅṅaḷuṭe rakṣitāvuṁ ellā vastukkaḷuṭeyuṁ sr̥ṣṭikarttāvumāya allāhu. avanallāte yāteāru daivavumilla. ennirikke niṅṅaḷ eṅṅaneyāṇ (sanmārgattil ninn) teṟṟikkappeṭunnat
Surah Ghafir, Verse 62
كَذَٰلِكَ يُؤۡفَكُ ٱلَّذِينَ كَانُواْ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ يَجۡحَدُونَ
aprakāraṁ tanneyāṇ allāhuvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe niṣēdhiccirunnavar (sanmārgattil ninn) teṟṟikkappeṭunnat
Surah Ghafir, Verse 63
ٱللَّهُ ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ قَرَارٗا وَٱلسَّمَآءَ بِنَآءٗ وَصَوَّرَكُمۡ فَأَحۡسَنَ صُوَرَكُمۡ وَرَزَقَكُم مِّنَ ٱلطَّيِّبَٰتِۚ ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبُّكُمۡۖ فَتَبَارَكَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
allāhuvākunnu niṅṅaḷkk vēṇṭi bhūmiye vāsasthalavuṁ ākāśatte mēlpurayuṁ ākkiyavan. avan niṅṅaḷe rūpappeṭuttukayuṁ ceytu. aṅṅane avan niṅṅaḷuṭe rūpaṅṅaḷ mikaccatākki. viśiṣṭa vastukkaḷil ninn avan niṅṅaḷkk upajīvanaṁ nalkukayuṁ ceytu. avanākunnu niṅṅaḷuṭe rakṣitāvāya allāhu. appēāḷ lēākaṅṅaḷuṭe rakṣitāvāya allāhu anugrahapūrṇṇanāyirikkunnu
Surah Ghafir, Verse 64
هُوَ ٱلۡحَيُّ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ فَٱدۡعُوهُ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَۗ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
avanākunnu jīviccirikkunnavan. avanallāte yāteāru daivavumilla. atināl kīḻvaṇakkaṁ avan niṣkaḷaṅkamākkikkeāṇṭ niṅṅaḷ avanēāṭ prārt'thikkuka. lēākaṅṅaḷuṭe rakṣitāvāya allāhuvinn stuti
Surah Ghafir, Verse 65
۞قُلۡ إِنِّي نُهِيتُ أَنۡ أَعۡبُدَ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ لَمَّا جَآءَنِيَ ٱلۡبَيِّنَٰتُ مِن رَّبِّي وَأُمِرۡتُ أَنۡ أُسۡلِمَ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
(nabiyē,) paṟayuka: enṟe rakṣitāviṅkal ninn enikk teḷivukaḷ vannukiṭṭiyirikke allāhuvin puṟame niṅṅaḷ viḷiccu prārt'thikkunnavare ārādhikkunnatil ninn tīrccayāyuṁ ñān vilakkappeṭṭirikkunnu. lēākaṅṅaḷuṭe rakṣitāvin ñān kīḻpeṭaṇamenn kalpikkappeṭukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Ghafir, Verse 66
هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَكُم مِّن تُرَابٖ ثُمَّ مِن نُّطۡفَةٖ ثُمَّ مِنۡ عَلَقَةٖ ثُمَّ يُخۡرِجُكُمۡ طِفۡلٗا ثُمَّ لِتَبۡلُغُوٓاْ أَشُدَّكُمۡ ثُمَّ لِتَكُونُواْ شُيُوخٗاۚ وَمِنكُم مَّن يُتَوَفَّىٰ مِن قَبۡلُۖ وَلِتَبۡلُغُوٓاْ أَجَلٗا مُّسَمّٗى وَلَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ
maṇṇil ninnuṁ, pinne bījakaṇattil ninnuṁ, pinne bhrūṇattil ninnuṁ niṅṅaḷe sr̥ṣṭiccat avanākunnu. pinnīṭ oru śiśuvāyi niṅṅaḷe avan puṟattu keāṇṭ varunnu. pinnīṭ niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe pūrṇṇaśakti prāpikkuvānuṁ pinnīṭ niṅṅaḷ vr̥d'dharāyittīruvānuṁ vēṇṭi. niṅṅaḷil cilar mumpētanne maraṇamaṭayunnu. nirṇitamāya oru avadhiyil niṅṅaḷ etticcēruvānuṁ niṅṅaḷ oru vēḷa cintikkunnatinuṁ vēṇṭi
Surah Ghafir, Verse 67
هُوَ ٱلَّذِي يُحۡيِۦ وَيُمِيتُۖ فَإِذَا قَضَىٰٓ أَمۡرٗا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ
avanāṇ jīvippikkukayuṁ marippikkukayuṁ ceyyunnavan. oru kāryaṁ avan tīrumāniccu kaḻiññāl uṇṭākū enn atinēāṭ avan paṟayuka mātraṁ ceyyunnu. appēāḷ at uṇṭākunnu
Surah Ghafir, Verse 68
أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ يُجَٰدِلُونَ فِيٓ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ أَنَّىٰ يُصۡرَفُونَ
allāhuvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷeppaṟṟi tarkkikkunnavaruṭe nērkk nī nēākkiyillē? eṅṅaneyāṇ avar vyaticalippikkappeṭunnat enn
Surah Ghafir, Verse 69
ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِٱلۡكِتَٰبِ وَبِمَآ أَرۡسَلۡنَا بِهِۦ رُسُلَنَاۖ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ
vēdagranthatteyuṁ, nāṁ nam'muṭe dūtanmāre ayaccat enteāru detyaṁ keāṇṭāṇēā atineyuṁ niṣēdhiccu kaḷaññavaratre avar. ennāl vaḻiye avar aṟiññu keāḷḷuṁ
Surah Ghafir, Verse 70
إِذِ ٱلۡأَغۡلَٰلُ فِيٓ أَعۡنَٰقِهِمۡ وَٱلسَّلَٰسِلُ يُسۡحَبُونَ
ate; avaruṭe kaḻuttukaḷil kurukkukaḷuṁ caṅṅalakaḷumāyi avar valicciḻakkappeṭunna sandarbhaṁ
Surah Ghafir, Verse 71
فِي ٱلۡحَمِيمِ ثُمَّ فِي ٱلنَّارِ يُسۡجَرُونَ
cuṭṭutiḷakkunna veḷḷattilūṭe. pinnīṭ avar narakāgniyil erikkappeṭukayuṁ ceyyuṁ
Surah Ghafir, Verse 72
ثُمَّ قِيلَ لَهُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تُشۡرِكُونَ
pinnīṭ avarēāṭ paṟayappeṭuṁ: niṅṅaḷ paṅkāḷikaḷāyi cērttirunnavar eviṭeyākunnu
Surah Ghafir, Verse 73
مِن دُونِ ٱللَّهِۖ قَالُواْ ضَلُّواْ عَنَّا بَل لَّمۡ نَكُن نَّدۡعُواْ مِن قَبۡلُ شَيۡـٔٗاۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ ٱلۡكَٰفِرِينَ
allāhuvin puṟame. avar paṟayuṁ: avar ñaṅṅaḷe viṭṭ apratyakṣarāyirikkunnu. alla, ñaṅṅaḷ mump prārt'thiccirunnat yāteānninēāṭumāyirunnilla. aprakāraṁ allāhu satyaniṣēdhikaḷe piḻavilākkunnu
Surah Ghafir, Verse 74
ذَٰلِكُم بِمَا كُنتُمۡ تَفۡرَحُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَبِمَا كُنتُمۡ تَمۡرَحُونَ
n'yāyamillāte niṅṅaḷ bhūmiyil āhlādaṁ keāṇṭirunnatinṟeyuṁ, garvv naṭiccirunnatinṟeyuṁ phalamatre at
Surah Ghafir, Verse 75
ٱدۡخُلُوٓاْ أَبۡوَٰبَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَاۖ فَبِئۡسَ مَثۡوَى ٱلۡمُتَكَبِّرِينَ
narakattinṟe kavāṭaṅṅaḷilūṭe atil nityavāsikaḷenna nilayil niṅṅaḷ kaṭannu keāḷḷuka. ahaṅkārikaḷuṭe pārppiṭaṁ cītta tanne. (enn avarēāṭ paṟayappeṭuṁ)
Surah Ghafir, Verse 76
فَٱصۡبِرۡ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞۚ فَإِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعۡضَ ٱلَّذِي نَعِدُهُمۡ أَوۡ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيۡنَا يُرۡجَعُونَ
atināl nī kṣamikkuka. tīrccayāyuṁ allāhuvinṟe vāgdānaṁ satyamākunnu. ennāl nāṁ avarkk tākkīt nalkunna śikṣayil cilat ninakk nāṁ kāṇiccutarunnatāyāluṁ (atinniṭakku tanne) ninne nāṁ marippikkunnatāyāluṁ nam'muṭe aṭuttēkk tanneyāṇ avar maṭakkappeṭunnat
Surah Ghafir, Verse 77
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا رُسُلٗا مِّن قَبۡلِكَ مِنۡهُم مَّن قَصَصۡنَا عَلَيۡكَ وَمِنۡهُم مَّن لَّمۡ نَقۡصُصۡ عَلَيۡكَۗ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَن يَأۡتِيَ بِـَٔايَةٍ إِلَّا بِإِذۡنِ ٱللَّهِۚ فَإِذَا جَآءَ أَمۡرُ ٱللَّهِ قُضِيَ بِٱلۡحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِكَ ٱلۡمُبۡطِلُونَ
ninakk mump nāṁ pala dūtanmāreyuṁ ayacciṭṭuṇṭ. avaril cilareppaṟṟi nāṁ ninakk vivariccutanniṭṭuṇṭ. avaril cilareppaṟṟi ninakk nāṁ vivariccutanniṭṭilla. yāteāru dūtannuṁ allāhuvinṟe anumatiyēāṭ kūṭiyallāte oru dr̥ṣṭāntaṁ keāṇṭu varānāvilla. ennāl allāhuvinṟe kalpana vannāl n'yāyaprakāraṁ vidhikkappeṭunnatāṇ. asatyavādikaḷ aviṭe naṣṭattilāvukayuṁ ceyyuṁ
Surah Ghafir, Verse 78
ٱللَّهُ ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَنۡعَٰمَ لِتَرۡكَبُواْ مِنۡهَا وَمِنۡهَا تَأۡكُلُونَ
allāhuvākunnu niṅṅaḷkk vēṇṭi kannukālikaḷe sr̥ṣṭiccu tannavan. avayil cilatine niṅṅaḷ vāhanamāyi upayēāgikkunnatin vēṇṭi. avayil cilatine niṅṅaḷ bhakṣikkukayuṁ ceyyunnu
Surah Ghafir, Verse 79
وَلَكُمۡ فِيهَا مَنَٰفِعُ وَلِتَبۡلُغُواْ عَلَيۡهَا حَاجَةٗ فِي صُدُورِكُمۡ وَعَلَيۡهَا وَعَلَى ٱلۡفُلۡكِ تُحۡمَلُونَ
niṅṅaḷkk avayil pala prayēājanaṅṅaḷumuṇṭ. ava mukhēna niṅṅaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷiluḷḷa valla āvaśyattiluṁ niṅṅaḷ etticcērukayuṁ ceyyunnu. avayuṭe puṟattuṁ kappalukaḷilumāyi niṅṅaḷ vahikkappeṭukayuṁ ceyyunnu
Surah Ghafir, Verse 80
وَيُرِيكُمۡ ءَايَٰتِهِۦ فَأَيَّ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ تُنكِرُونَ
avanṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ avan niṅṅaḷkk kāṇiccutarikayuṁ ceyyunnu. appēāḷ allāhuvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil eteānnineyāṇ niṅṅaḷ niṣēdhikkunnat
Surah Ghafir, Verse 81
أَفَلَمۡ يَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۚ كَانُوٓاْ أَكۡثَرَ مِنۡهُمۡ وَأَشَدَّ قُوَّةٗ وَءَاثَارٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ فَمَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ
ennāl avarkk mumpuṇṭāyirunnavaruṭe paryavasānaṁ eṅṅaneyāyirunnu enn kāṇān avar bhūmiyil sañcariccu nēākkiyiṭṭillē? avar ivarekkāḷ eṇṇaṁ kūṭiyavaruṁ, śaktikeāṇṭuṁ bhūmiyil viṭṭēccupēāya avaśiṣṭaṅṅaḷ keāṇṭuṁ ēṟṟavuṁ prabalanmārumāyirunnu. enniṭṭuṁ avar nēṭiyeṭuttirunnateānnuṁ avarkk prayēājanappeṭṭilla
Surah Ghafir, Verse 82
فَلَمَّا جَآءَتۡهُمۡ رُسُلُهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَرِحُواْ بِمَا عِندَهُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
aṅṅane avarilēkkuḷḷa dūtanmār vyaktamāya teḷivukaḷuṁ keāṇṭ avaruṭe aṭutt cennappēāḷ avaruṭe pakkaluḷḷa aṟivukeāṇṭ avar tr̥ptiyaṭayukayāṇ ceytat. enteānnineppaṟṟi avar parihasiccirunnuvēā at (śikṣa) avare valayaṁ ceyyukayumuṇṭāyi
Surah Ghafir, Verse 83
فَلَمَّا رَأَوۡاْ بَأۡسَنَا قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَحۡدَهُۥ وَكَفَرۡنَا بِمَا كُنَّا بِهِۦ مُشۡرِكِينَ
enniṭṭ nam'muṭe śikṣa kaṇṭappēāḷ avar paṟaññu: ñaṅṅaḷ allāhuvil mātraṁ viśvasikkukayuṁ avanēāṭ ñaṅṅaḷ paṅkucērttirunnatil (daivaṅṅaḷil) ñaṅṅaḷ aviśvasikkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Ghafir, Verse 84
فَلَمۡ يَكُ يَنفَعُهُمۡ إِيمَٰنُهُمۡ لَمَّا رَأَوۡاْ بَأۡسَنَاۖ سُنَّتَ ٱللَّهِ ٱلَّتِي قَدۡ خَلَتۡ فِي عِبَادِهِۦۖ وَخَسِرَ هُنَالِكَ ٱلۡكَٰفِرُونَ
ennāl avar nam'muṭe śikṣa kaṇṭappēāḻatte avaruṭe viśvāsaṁ avarkk prayēājanappeṭukayuṇṭāyilla. allāhu tanṟe dāsanmāruṭe kāryattil mumpē naṭappilākki kaḻiññiṭṭuḷḷa naṭapaṭikramamatre at. aviṭe satyaniṣēdhikaḷ naṣṭattilāvukayuṁ ceytu
Surah Ghafir, Verse 85