Surah Fussilat - Malayalam Translation by Abdul Hameed Madani And Kunhi Mohammed
حمٓ
hāmīṁ
Surah Fussilat, Verse 1
تَنزِيلٞ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
paramakāruṇikanuṁ karuṇānidhiyumāyiṭṭuḷḷavanṟe pakkal ninn avatarippikkappeṭṭatatre it
Surah Fussilat, Verse 2
كِتَٰبٞ فُصِّلَتۡ ءَايَٰتُهُۥ قُرۡءَانًا عَرَبِيّٗا لِّقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ
vacanaṅṅaḷ viśadīkarikkappeṭṭa oru vēdagranthaṁ. manas'silākkunna āḷukaḷkk vēṇṭi aṟabibhāṣayil pārāyaṇaṁ ceyyappeṭunna (oru granthaṁ)
Surah Fussilat, Verse 3
بَشِيرٗا وَنَذِيرٗا فَأَعۡرَضَ أَكۡثَرُهُمۡ فَهُمۡ لَا يَسۡمَعُونَ
santēāṣavārtta aṟiyikkunnatuṁ tākkīt nalkunnatumāyiṭṭuḷḷa (granthaṁ) ennāl avaril adhikapēruṁ tiriññukaḷaññu. avar kēṭṭ manas'silākkunnilla
Surah Fussilat, Verse 4
وَقَالُواْ قُلُوبُنَا فِيٓ أَكِنَّةٖ مِّمَّا تَدۡعُونَآ إِلَيۡهِ وَفِيٓ ءَاذَانِنَا وَقۡرٞ وَمِنۢ بَيۡنِنَا وَبَيۡنِكَ حِجَابٞ فَٱعۡمَلۡ إِنَّنَا عَٰمِلُونَ
avar paṟaññu: nī ñaṅṅaḷe enteānnilēkk viḷikkunnuvēā at manas'silākkānāvātta vidhaṁ ñaṅṅaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷ mūṭikaḷkkuḷḷilākunnu. ñaṅṅaḷuṭe kātukaḷkk badhiratayumākunnu. ñaṅṅaḷkkuṁ ninakkumiṭayil oru maṟayuṇṭ. atināl nī pravartticc keāḷḷuka. tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷuṁ pravarttikkunnavarākunnu
Surah Fussilat, Verse 5
قُلۡ إِنَّمَآ أَنَا۠ بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡ يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞ فَٱسۡتَقِيمُوٓاْ إِلَيۡهِ وَٱسۡتَغۡفِرُوهُۗ وَوَيۡلٞ لِّلۡمُشۡرِكِينَ
nī paṟayuka: ñān niṅṅaḷeppēāle oru manuṣyan mātramākunnu. niṅṅaḷuṭe daivaṁ ēkadaivamākunnu enn enikk bēādhanaṁ nalkappeṭunnu. ākayāl avaṅkalēkkuḷḷa mārgattil niṅṅaḷ nēre nilakeāḷḷukayuṁ avanēāṭ niṅṅaḷ pāpamēācanaṁ tēṭukayuṁ ceyyuvin. bahudaivārādhakarkkākunnu nāśaṁ
Surah Fussilat, Verse 6
ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ كَٰفِرُونَ
sakātt nalkāttavaruṁ paralēākattil viśvāsamillāttavarumāya
Surah Fussilat, Verse 7
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ
tīrccayāyuṁ viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarārēā avarkkāṇ muṟiññ pēāvātta pratiphalamuḷḷat
Surah Fussilat, Verse 8
۞قُلۡ أَئِنَّكُمۡ لَتَكۡفُرُونَ بِٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡأَرۡضَ فِي يَوۡمَيۡنِ وَتَجۡعَلُونَ لَهُۥٓ أَندَادٗاۚ ذَٰلِكَ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
nī paṟayuka: raṇṭudivasa(ghaṭṭa)ṅṅaḷilāyi bhūmiye sr̥ṣṭiccavanil niṅṅaḷ aviśvasikkukayuṁ avann niṅṅaḷ samanmāre sthāpikkukayuṁ tanneyāṇēā ceyyunnat? avanākunnu lēākaṅṅaḷuṭe rakṣitāv
Surah Fussilat, Verse 9
وَجَعَلَ فِيهَا رَوَٰسِيَ مِن فَوۡقِهَا وَبَٰرَكَ فِيهَا وَقَدَّرَ فِيهَآ أَقۡوَٰتَهَا فِيٓ أَرۡبَعَةِ أَيَّامٖ سَوَآءٗ لِّلسَّآئِلِينَ
atil (bhūmiyil) - atinṟe uparibhāgatt - uṟaccunilkkunna parvvataṅṅaḷ avan sthāpikkukayuṁ atil abhivr̥d'dhiyuṇṭākkukayuṁ, atile āhāraṅṅaḷ aviṭe vyavasthappeṭutti vekkukayuṁ ceytirikkunnu. nālu divasa(ghaṭṭa)ṅṅaḷilāyiṭṭāṇ (avanat ceytat.) āvaśyappeṭunnavarkk vēṇṭi śariyāya anupātattil
Surah Fussilat, Verse 10
ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰٓ إِلَى ٱلسَّمَآءِ وَهِيَ دُخَانٞ فَقَالَ لَهَا وَلِلۡأَرۡضِ ٱئۡتِيَا طَوۡعًا أَوۡ كَرۡهٗا قَالَتَآ أَتَيۡنَا طَآئِعِينَ
atinu puṟame avan ākāśattinṟe nērkk tiriññu. at oru pukayāyirunnu.enniṭṭ atinēāṭuṁ bhūmiyēāṭuṁ avan paṟaññu: niṅṅaḷ anusaraṇapūrvvamēā nirbandhitamāyēā varika. ava raṇṭuṁ paṟaññu: ñaṅṅaḷitā anusaraṇamuḷḷavarāyi vannirikkunnu
Surah Fussilat, Verse 11
فَقَضَىٰهُنَّ سَبۡعَ سَمَٰوَاتٖ فِي يَوۡمَيۡنِ وَأَوۡحَىٰ فِي كُلِّ سَمَآءٍ أَمۡرَهَاۚ وَزَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِمَصَٰبِيحَ وَحِفۡظٗاۚ ذَٰلِكَ تَقۡدِيرُ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡعَلِيمِ
aṅṅane raṇṭudivasa(ghaṭṭa)ṅṅaḷilāyi avaye avan ēḻu'ākāśaṅṅaḷākkittīrttu. ōrēā ākāśattiluṁ atātinṟe kāryaṁ avan nirdēśikkukayuṁ ceytu. samīpattuḷḷa ākāśatte nāṁ cila viḷakkukaḷ keāṇṭ alaṅkarikkukayuṁ sanrakṣaṇaṁ ērpeṭuttukayuṁ ceytu. pratāpaśāliyuṁ sarvvajñanumāya allāhu vyavasthappeṭuttiyatatre at
Surah Fussilat, Verse 12
فَإِنۡ أَعۡرَضُواْ فَقُلۡ أَنذَرۡتُكُمۡ صَٰعِقَةٗ مِّثۡلَ صَٰعِقَةِ عَادٖ وَثَمُودَ
enniṭṭ avar tiriññukaḷayunna pakṣaṁ nī paṟaññēkkuka: ād, thamūd ennī samudāyaṅṅaḷkk nēriṭṭa bhayaṅkaraśikṣa pēāleyuḷḷa oru śikṣayeppaṟṟi ñānitā niṅṅaḷkk tākkīt nalkunnu
Surah Fussilat, Verse 13
إِذۡ جَآءَتۡهُمُ ٱلرُّسُلُ مِنۢ بَيۡنِ أَيۡدِيهِمۡ وَمِنۡ خَلۡفِهِمۡ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّا ٱللَّهَۖ قَالُواْ لَوۡ شَآءَ رَبُّنَا لَأَنزَلَ مَلَـٰٓئِكَةٗ فَإِنَّا بِمَآ أُرۡسِلۡتُم بِهِۦ كَٰفِرُونَ
avaruṭe munnilūṭeyuṁ, pinnilūṭeyuṁ cenn, allāhuveyallāte niṅṅaḷ ārādhikkarut enn paṟaññukeāṇṭ avaruṭe aṭutt daivadūtanmār cenna samayatt avar paṟaññu: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāv uddēśiccirunneṅkil avan malakkukaḷe iṟakkumāyirunnu. atināl niṅṅaḷ ēteānnumāyi ayakkappeṭṭirikkunnuvēā, atil tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ viśvāsamillāttavarākunnu
Surah Fussilat, Verse 14
فَأَمَّا عَادٞ فَٱسۡتَكۡبَرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَقَالُواْ مَنۡ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةًۖ أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّ ٱللَّهَ ٱلَّذِي خَلَقَهُمۡ هُوَ أَشَدُّ مِنۡهُمۡ قُوَّةٗۖ وَكَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَجۡحَدُونَ
ennāl ād samudāyaṁ n'yāyaṁ kūṭāte bhūmiyil ahambhāvaṁ naṭikkukayuṁ ñaṅṅaḷekkāḷ śaktiyil mikaccavar āruṇṭ enn paṟayukayumāṇ ceytat. avarkk kaṇṭukūṭe; avare sr̥ṣṭicca allāhu tanneyāṇ avarekkāḷ śaktiyil mikaccavanenn? nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe avar niṣēdhicc kaḷayukayāyirunnu
Surah Fussilat, Verse 15
فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِيٓ أَيَّامٖ نَّحِسَاتٖ لِّنُذِيقَهُمۡ عَذَابَ ٱلۡخِزۡيِ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَخۡزَىٰۖ وَهُمۡ لَا يُنصَرُونَ
aṅṅane duritaṁ piṭicca ētānuṁ divasaṅṅaḷil avaruṭe nērkk ugramāya oru śītakkāṟṟ nāṁ ayaccu. aihikajīvitattil avarkk apamānakaramāya śikṣa nāṁ āsvadippikkān vēṇṭiyatre at. ennāl paralēākattile śikṣayāṇ kūṭutal apamānakaraṁ. avarkk sahāyameānnuṁ nalkappeṭukayumilla
Surah Fussilat, Verse 16
وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيۡنَٰهُمۡ فَٱسۡتَحَبُّواْ ٱلۡعَمَىٰ عَلَى ٱلۡهُدَىٰ فَأَخَذَتۡهُمۡ صَٰعِقَةُ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡهُونِ بِمَا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ
ennāl thamūd gēātramēā, avarkk nāṁ nērvaḻi kāṇiccukeāṭuttu. appēāḷ sanmārgattēkkāḷupari andhataye avar priyaṅkaramāyi karutukayāṇ ceytat. aṅṅane avar ceytukeāṇṭirunnatinṟe phalamāyi apamānakaramāya oru bhayaṅkara śikṣa avare piṭikūṭi
Surah Fussilat, Verse 17
وَنَجَّيۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ
viśvasikkukayuṁ dharm'maniṣṭha pularttikkeāṇṭirikkukayuṁ ceytavare nāṁ rakṣappeṭuttukayuṁ ceytu
Surah Fussilat, Verse 18
وَيَوۡمَ يُحۡشَرُ أَعۡدَآءُ ٱللَّهِ إِلَى ٱلنَّارِ فَهُمۡ يُوزَعُونَ
allāhuvinṟe śatrukkaḷe narakattilēkk pēākānāyi viḷiccukūṭṭukayuṁ, enniṭṭavare teḷiccukūṭṭikeāṇṭupēākukayuṁ ceyyunna divasaṁ (śrad'dhēyamākunnu)
Surah Fussilat, Verse 19
حَتَّىٰٓ إِذَا مَا جَآءُوهَا شَهِدَ عَلَيۡهِمۡ سَمۡعُهُمۡ وَأَبۡصَٰرُهُمۡ وَجُلُودُهُم بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
aṅṅane avar aviṭe (narakattil) cennāl avaruṭe kātuṁ avaruṭe kaṇṇukaḷuṁ avaruṭe teālikaḷuṁ avarkk etirāyi avar pravartticcirunnatineppaṟṟi sākṣyaṁ vahikkunnatāṇ
Surah Fussilat, Verse 20
وَقَالُواْ لِجُلُودِهِمۡ لِمَ شَهِدتُّمۡ عَلَيۡنَاۖ قَالُوٓاْ أَنطَقَنَا ٱللَّهُ ٱلَّذِيٓ أَنطَقَ كُلَّ شَيۡءٖۚ وَهُوَ خَلَقَكُمۡ أَوَّلَ مَرَّةٖ وَإِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ
taṅṅaḷuṭe teālikaḷēāṭ avar paṟayuṁ: niṅṅaḷentināṇ ñaṅṅaḷkketirāyi sākṣyaṁ vahiccat? ava (teālikaḷ) paṟayuṁ: ellā vastukkaḷeyuṁ sansārippicca allāhu ñaṅṅaḷe sansārippiccatākunnu. ādyatavaṇa niṅṅaḷe sr̥ṣṭiccat avanāṇallēā. avaṅkalēkkutanne niṅṅaḷ maṭakkappeṭukayuṁ ceyyunnu
Surah Fussilat, Verse 21
وَمَا كُنتُمۡ تَسۡتَتِرُونَ أَن يَشۡهَدَ عَلَيۡكُمۡ سَمۡعُكُمۡ وَلَآ أَبۡصَٰرُكُمۡ وَلَا جُلُودُكُمۡ وَلَٰكِن ظَنَنتُمۡ أَنَّ ٱللَّهَ لَا يَعۡلَمُ كَثِيرٗا مِّمَّا تَعۡمَلُونَ
niṅṅaḷuṭe kātēā niṅṅaḷuṭe kaṇṇukaḷēā niṅṅaḷuṭe teālikaḷēā niṅṅaḷkk etiril sākṣyaṁ vahikkumenn karuti niṅṅaḷ (avayil ninnuṁ) oḷiññirikkāṟuṇṭāyirunnillallēā. ennāl niṅṅaḷ vicāriccat niṅṅaḷ pravarttikkunnatil mikkatuṁ allāhu aṟiyillennāṇ
Surah Fussilat, Verse 22
وَذَٰلِكُمۡ ظَنُّكُمُ ٱلَّذِي ظَنَنتُم بِرَبِّكُمۡ أَرۡدَىٰكُمۡ فَأَصۡبَحۡتُم مِّنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ
atatre niṅṅaḷuṭe rakṣitāvineppaṟṟi niṅṅaḷ dhariccuvecca dhāraṇa: at niṅṅaḷkk nāśaṁ varutti. aṅṅane niṅṅaḷ naṣṭakkārilppeṭṭavarāyittīrnnu
Surah Fussilat, Verse 23
فَإِن يَصۡبِرُواْ فَٱلنَّارُ مَثۡوٗى لَّهُمۡۖ وَإِن يَسۡتَعۡتِبُواْ فَمَا هُم مِّنَ ٱلۡمُعۡتَبِينَ
ini avar sahiccu kaḻiyukayāṇeṅkil ā narakaṁ tanneyākunnu avarkkuḷḷa pārppiṭaṁ. avar viṭṭuvīḻca tēṭukayāṇeṅkilēā viṭṭuvīḻca nalkappeṭunnavaruṭe kūṭṭattil avar peṭukayumilla
Surah Fussilat, Verse 24
۞وَقَيَّضۡنَا لَهُمۡ قُرَنَآءَ فَزَيَّنُواْ لَهُم مَّا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَحَقَّ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقَوۡلُ فِيٓ أُمَمٖ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِهِم مِّنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ خَٰسِرِينَ
avarkk nāṁ cila kūṭṭukāre ērpeṭutti keāṭuttu. enniṭṭ ā kūṭṭāḷikaḷ avarkk taṅṅaḷuṭe mumpiluḷḷatuṁ pinniluḷḷatuṁ alaṅkr̥tamāyi tēānniccu. jinnukaḷil ninnuṁ manuṣyaril ninnuṁ avarkk mump kaḻiññupēāyiṭṭuḷḷa samudāyaṅṅaḷuṭe kūṭṭattil ivaruṭe mēluṁ (śikṣayepaṟṟiyuḷḷa) prakhyāpanaṁ sthirappeṭukayuṇṭāyi. tīrccayāyuṁ avar naṣṭaṁ paṟṟiyavarāyirunnu
Surah Fussilat, Verse 25
وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَا تَسۡمَعُواْ لِهَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانِ وَٱلۡغَوۡاْ فِيهِ لَعَلَّكُمۡ تَغۡلِبُونَ
satyaniṣēdhikaḷ paṟaññu: niṅṅaḷ ī khur'ān śrad'dhiccu kēḷkkarut. at pārāyaṇaṁ ceyyumpēāḷ niṅṅaḷ bahaḷamuṇṭākkuka. niṅṅaḷkk atine atijayikkān kaḻiññēkkāṁ
Surah Fussilat, Verse 26
فَلَنُذِيقَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ عَذَابٗا شَدِيدٗا وَلَنَجۡزِيَنَّهُمۡ أَسۡوَأَ ٱلَّذِي كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
ennāl ā satyaniṣēdhikaḷkk nāṁ kaṭhinamāya śikṣa āsvadippikkuka tanneceyyuṁ. avar pravartticc keāṇṭirunnatil atinīcamāyatinnuḷḷa pratiphalaṁ nāṁ avarkk nalkuka tanneceyyuṁ
Surah Fussilat, Verse 27
ذَٰلِكَ جَزَآءُ أَعۡدَآءِ ٱللَّهِ ٱلنَّارُۖ لَهُمۡ فِيهَا دَارُ ٱلۡخُلۡدِ جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَجۡحَدُونَ
atatre allāhuvinṟe śatrukkaḷkkuḷḷa pratiphalamāya narakaṁ. avarkk aviṭeyāṇ sthiravāsattinnuḷḷa vasati. nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe avar niṣēdhicc kaḷaññirunnatinuḷḷa pratiphalamatre at
Surah Fussilat, Verse 28
وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ رَبَّنَآ أَرِنَا ٱلَّذَيۡنِ أَضَلَّانَا مِنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ نَجۡعَلۡهُمَا تَحۡتَ أَقۡدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ ٱلۡأَسۡفَلِينَ
satyaniṣēdhikaḷ paṟayuṁ: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷe piḻappiccavarāya jinnukaḷil ninnuṁ manuṣyaril ninnumuḷḷa raṇṭuvibhāgatte nī ñaṅṅaḷkk kāṇiccutarēṇamē. avar adhamanmāruṭe kūṭṭattilākattakkavaṇṇaṁ ñaṅṅaḷ avare ñaṅṅaḷuṭe pādaṅṅaḷkk cuvaṭṭiliṭṭ caviṭṭaṭṭe
Surah Fussilat, Verse 29
إِنَّ ٱلَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا ٱللَّهُ ثُمَّ ٱسۡتَقَٰمُواْ تَتَنَزَّلُ عَلَيۡهِمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ أَلَّا تَخَافُواْ وَلَا تَحۡزَنُواْ وَأَبۡشِرُواْ بِٱلۡجَنَّةِ ٱلَّتِي كُنتُمۡ تُوعَدُونَ
ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāv allāhuvāṇenn paṟayukayuṁ, pinnīṭ nērānvaṇṇaṁ nilakeāḷḷukayuṁ ceytiṭṭuḷḷavarārēā avaruṭe aṭukkal malakkukaḷ iṟaṅṅivannukeāṇṭ iprakāraṁ paṟayunnatāṇ: niṅṅaḷ bhayappeṭukayēā duḥkhikkukayēā vēṇṭa niṅṅaḷkk vāgdānaṁ nalkappeṭṭirunna svargatteppaṟṟi niṅṅaḷ santēāṣamaṭaññ keāḷḷuka
Surah Fussilat, Verse 30
نَحۡنُ أَوۡلِيَآؤُكُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِۖ وَلَكُمۡ فِيهَا مَا تَشۡتَهِيٓ أَنفُسُكُمۡ وَلَكُمۡ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ
aihikajīvitattiluṁ paralēākattiluṁ ñaṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe mitraṅṅaḷākunnu. niṅṅaḷkkaviṭe (paralēākatt) niṅṅaḷuṭe manas'sukaḷ keātikkunnatellāmuṇṭāyirikkuṁ. niṅṅaḷkkaviṭe niṅṅaḷ āvaśyappeṭunnatellāmuṇṭāyirikkuṁ
Surah Fussilat, Verse 31
نُزُلٗا مِّنۡ غَفُورٖ رَّحِيمٖ
ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumāya allāhuviṅkal ninnuḷḷa salkkāramatre at
Surah Fussilat, Verse 32
وَمَنۡ أَحۡسَنُ قَوۡلٗا مِّمَّن دَعَآ إِلَى ٱللَّهِ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ
allāhuviṅkalēkk kṣaṇikkukayuṁ salkarm'maṁ pravarttikkukayuṁ tīrccayāyuṁ ñān musliṅkaḷuṭe kūṭṭattilākunnu enn paṟayukayuṁ ceytavanekkāḷ viśiṣṭamāya vākk paṟayunna maṟṟāruṇṭ
Surah Fussilat, Verse 33
وَلَا تَسۡتَوِي ٱلۡحَسَنَةُ وَلَا ٱلسَّيِّئَةُۚ ٱدۡفَعۡ بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُ فَإِذَا ٱلَّذِي بَيۡنَكَ وَبَيۡنَهُۥ عَدَٰوَةٞ كَأَنَّهُۥ وَلِيٌّ حَمِيمٞ
nallatuṁ cīttayuṁ samamāvukayilla. ēṟṟavuṁ nallat ētēā at keāṇṭ nī (tinmaye) pratirēādhikkuka. appēāḷ ēteāruvanuṁ nīyuṁ tam'mil śatrutayuṇṭēā avanatā (ninṟe) uṟṟabandhu ennēāṇaṁ āyittīrunnu
Surah Fussilat, Verse 34
وَمَا يُلَقَّىٰهَآ إِلَّا ٱلَّذِينَ صَبَرُواْ وَمَا يُلَقَّىٰهَآ إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٖ
kṣama kaikkeāṇṭavarkkallāte atinuḷḷa anugrahaṁ nalkappeṭukayilla. vampicca bhāgyamuḷḷavannallāte atinuḷḷa anugrahaṁ nalkappeṭukayilla
Surah Fussilat, Verse 35
وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ نَزۡغٞ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
piśācil ninnuḷḷa valla duṣprēraṇayuṁ ninne vyaticalippiccukaḷayunna pakṣaṁ allāhuvēāṭ nī śaraṇaṁ tēṭikkeāḷḷuka. tīrccayāyuṁ avan tanneyākunnu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanuṁ
Surah Fussilat, Verse 36
وَمِنۡ ءَايَٰتِهِ ٱلَّيۡلُ وَٱلنَّهَارُ وَٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُۚ لَا تَسۡجُدُواْ لِلشَّمۡسِ وَلَا لِلۡقَمَرِ وَٱسۡجُدُواْۤ لِلَّهِۤ ٱلَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمۡ إِيَّاهُ تَعۡبُدُونَ
avanṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil peṭṭatatre rāvuṁ pakaluṁ sūryanuṁ candranuṁ. sūryannēā, candrannēā niṅṅaḷ praṇāmaṁ ceyyarut. avaye sr̥ṣṭiccavanāya allāhuvinn niṅṅaḷ praṇāmaṁ ceyyuka; niṅṅaḷ avaneyāṇ ārādhikkunnateṅkil
Surah Fussilat, Verse 37
فَإِنِ ٱسۡتَكۡبَرُواْ فَٱلَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُۥ بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ وَهُمۡ لَا يَسۡـَٔمُونَ۩
ini avar ahambhāvaṁ naṭikkukayāṇeṅkil ninṟe rakṣitāvinṟe aṭukkaluḷḷavar (malakkukaḷ) rāvuṁ pakaluṁ avane prakīrttikkunnuṇṭ. avarkk maṭupp tēānnukayilla
Surah Fussilat, Verse 38
وَمِنۡ ءَايَٰتِهِۦٓ أَنَّكَ تَرَى ٱلۡأَرۡضَ خَٰشِعَةٗ فَإِذَآ أَنزَلۡنَا عَلَيۡهَا ٱلۡمَآءَ ٱهۡتَزَّتۡ وَرَبَتۡۚ إِنَّ ٱلَّذِيٓ أَحۡيَاهَا لَمُحۡيِ ٱلۡمَوۡتَىٰٓۚ إِنَّهُۥ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
nī bhūmiye varaṇṭuṇaṅṅiyatāyi kāṇunnu. enniṭṭ atil nāṁ veḷḷaṁ varṣiccāl atin calanamuṇṭāvukayuṁ at vaḷarukayuṁ ceyyunnu. ituṁ avanṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil peṭṭatatre. atin jīvan nalkiyavan tīrccayāyuṁ mariccavarkkuṁ jīvan nalkunnavanākunnu. tīrccayāyuṁ avan ētukāryattinuṁ kaḻivuḷḷavanākunnu
Surah Fussilat, Verse 39
إِنَّ ٱلَّذِينَ يُلۡحِدُونَ فِيٓ ءَايَٰتِنَا لَا يَخۡفَوۡنَ عَلَيۡنَآۗ أَفَمَن يُلۡقَىٰ فِي ٱلنَّارِ خَيۡرٌ أَم مَّن يَأۡتِيٓ ءَامِنٗا يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ ٱعۡمَلُواْ مَا شِئۡتُمۡ إِنَّهُۥ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٌ
nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṭe nēre vakrata kāṇikkunnavarārēā avar nam'muṭe dr̥ṣṭiyil ninn maṟaññu pēākukayilla; tīrcca. appēāḷ narakattileṟiyappeṭunnavanāṇēā uttaman atalla uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil nirbhayanāyiṭṭ varunnavanēā? niṅṅaḷ uddēśiccat niṅṅaḷ ceytukeāḷḷuka. tīrccayāyuṁ avan niṅṅaḷ pravarttikkunnat kaṇṭaṟiyunnavanākunnu
Surah Fussilat, Verse 40
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِٱلذِّكۡرِ لَمَّا جَآءَهُمۡۖ وَإِنَّهُۥ لَكِتَٰبٌ عَزِيزٞ
tīrccayāyuṁ ī ulbēādhanaṁ taṅṅaḷkku vannukiṭṭiyappēāḷ atil aviśvasiccavar (naṣṭaṁ paṟṟiyavar tanne) tīrccayāyuṁ at pratāpamuḷḷa oru granthaṁ tanneyākunnu
Surah Fussilat, Verse 41
لَّا يَأۡتِيهِ ٱلۡبَٰطِلُ مِنۢ بَيۡنِ يَدَيۡهِ وَلَا مِنۡ خَلۡفِهِۦۖ تَنزِيلٞ مِّنۡ حَكِيمٍ حَمِيدٖ
atinṟe munnilūṭeyēā, pinnilūṭeyēā atil asatyaṁ vannettukayilla. yuktimānuṁ stutyarhanumāyiṭṭuḷḷavanṟe pakkal ninn avatarippikkappeṭṭatatre at
Surah Fussilat, Verse 42
مَّا يُقَالُ لَكَ إِلَّا مَا قَدۡ قِيلَ لِلرُّسُلِ مِن قَبۡلِكَۚ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغۡفِرَةٖ وَذُو عِقَابٍ أَلِيمٖ
(nabiyē,) ninakk mumpuṇṭāyirunna dūtanmārēāṭ paṟayappeṭṭatallātta onnuṁ ninnēāṭ paṟayappeṭunnilla. tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv pāpamēācanaṁ nalkunnavanuṁ vēdanayēṟiya śikṣa nalkunnavanumākunnu
Surah Fussilat, Verse 43
وَلَوۡ جَعَلۡنَٰهُ قُرۡءَانًا أَعۡجَمِيّٗا لَّقَالُواْ لَوۡلَا فُصِّلَتۡ ءَايَٰتُهُۥٓۖ ءَا۬عۡجَمِيّٞ وَعَرَبِيّٞۗ قُلۡ هُوَ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ هُدٗى وَشِفَآءٞۚ وَٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ فِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَقۡرٞ وَهُوَ عَلَيۡهِمۡ عَمًىۚ أُوْلَـٰٓئِكَ يُنَادَوۡنَ مِن مَّكَانِۭ بَعِيدٖ
nāṁ itine oru anaṟabi khur'ān ākkiyirunneṅkil avar paṟaññēkkuṁ: entukeāṇṭ itile vacanaṅṅaḷ viśadamākkappeṭṭavayāyilla. (granthaṁ) anaṟabiyuṁ (pravācakan) aṟabiyuṁ āvukayēā? nī paṟayuka: at (khur'ān) satyaviśvāsikaḷkk mārgadarśanavuṁ śamaneṣadhavumākunnu. viśvasikkāttavarkkākaṭṭe avaruṭe kātukaḷil oru taraṁ badhiratayuṇṭ. at (khur'ān) avaruṭe mēl oru andhatayāyirikkunnu. ā kūṭṭar vidūramāya ētēā sthalatt ninn viḷikkappeṭunnu (enna pēāleyākunnu avaruṭe pratikaraṇaṁ)
Surah Fussilat, Verse 44
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ فَٱخۡتُلِفَ فِيهِۚ وَلَوۡلَا كَلِمَةٞ سَبَقَتۡ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيۡنَهُمۡۚ وَإِنَّهُمۡ لَفِي شَكّٖ مِّنۡهُ مُرِيبٖ
mūsāykk nāṁ vēdagranthaṁ nalkukayuṇṭāyi. enniṭṭ atinṟe kāryattiluṁ abhiprāyavyatyāsamuṇṭāyi. oru vacanaṁ mump tanne ninṟe rakṣitāvinṟe pakkal ninn uṇṭāyiṭṭillāyirunnuveṅkil avarkkiṭayil (ippēāḷ tanne) tīrppukalpikkappeṭumāyirunnu. tīrccayāyuṁ avar itine (khur'ānine) paṟṟi aviśvāsajanakamāya sanśayattilākunnu
Surah Fussilat, Verse 45
مَّنۡ عَمِلَ صَٰلِحٗا فَلِنَفۡسِهِۦۖ وَمَنۡ أَسَآءَ فَعَلَيۡهَاۗ وَمَا رَبُّكَ بِظَلَّـٰمٖ لِّلۡعَبِيدِ
vallavanuṁ nallat pravartticcāl atinṟe guṇaṁ avan tanneyākunnu. vallavanuṁ tinmaceytāl atinṟe dēāṣavuṁ avan tanne. ninṟe rakṣitāv (tanṟe) aṭimakaḷēāṭ anīti kāṇikkunnavanē alla
Surah Fussilat, Verse 46
۞إِلَيۡهِ يُرَدُّ عِلۡمُ ٱلسَّاعَةِۚ وَمَا تَخۡرُجُ مِن ثَمَرَٰتٖ مِّنۡ أَكۡمَامِهَا وَمَا تَحۡمِلُ مِنۡ أُنثَىٰ وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلۡمِهِۦۚ وَيَوۡمَ يُنَادِيهِمۡ أَيۡنَ شُرَكَآءِي قَالُوٓاْ ءَاذَنَّـٰكَ مَامِنَّا مِن شَهِيدٖ
ā antyasamayatteppaṟṟiyuḷḷa aṟiv avaṅkalēkkāṇ maṭakkappeṭunnat. paḻaṅṅaḷeānnuṁ avayuṭe pēāḷakaḷil ninn puṟatt varunnilla; oru strīyuṁ garbhaṁ dharikkukayēā, prasavikkukayēā ceyyunnumilla; avanṟe aṟivēāṭ kūṭiyallāte. enṟe paṅkāḷikaḷeviṭe enn avan avarēāṭ viḷiccucēādikkunna divasaṁ avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷitā ninne aṟiyikkunnu. ñaṅṅaḷil (atinn) sākṣikaḷāyi ārumilla
Surah Fussilat, Verse 47
وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَدۡعُونَ مِن قَبۡلُۖ وَظَنُّواْ مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٖ
mump avar viḷicc prārt'thiccirunnatellāṁ avare viṭṭ maṟaññu pēākukayuṁ taṅṅaḷkk yāteāru rakṣāsaṅkētavumilla enn avarkk bēādhyaṁ varikayuṁ ceyyuṁ
Surah Fussilat, Verse 48
لَّا يَسۡـَٔمُ ٱلۡإِنسَٰنُ مِن دُعَآءِ ٱلۡخَيۡرِ وَإِن مَّسَّهُ ٱلشَّرُّ فَيَـُٔوسٞ قَنُوطٞ
nanmaykk vēṇṭi prārt'thikkunnatil manuṣyan maṭupp tēānnunnilla. tinma avane bādhiccālēā avan manaṁ maṭuttavanuṁ nirāśanumāyittīrunnu
Surah Fussilat, Verse 49
وَلَئِنۡ أَذَقۡنَٰهُ رَحۡمَةٗ مِّنَّا مِنۢ بَعۡدِ ضَرَّآءَ مَسَّتۡهُ لَيَقُولَنَّ هَٰذَا لِي وَمَآ أَظُنُّ ٱلسَّاعَةَ قَآئِمَةٗ وَلَئِن رُّجِعۡتُ إِلَىٰ رَبِّيٓ إِنَّ لِي عِندَهُۥ لَلۡحُسۡنَىٰۚ فَلَنُنَبِّئَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِمَا عَمِلُواْ وَلَنُذِيقَنَّهُم مِّنۡ عَذَابٍ غَلِيظٖ
avann kaṣṭata bādhiccatinu śēṣaṁ nam'muṭe pakkal ninnuḷḷa kāruṇyaṁ nāṁ avann anubhavippiccāl tīrccayāyuṁ avan paṟayuṁ: it enikk avakāśappeṭṭatākunnu. antyasamayaṁ nilavil varumenn ñān vicārikkunnilla. ini enṟe rakṣitāviṅkalēkk ñān tiriccayakkappeṭukayāṇeṅkilēā enikk avanṟe aṭukkal tīrccayāyuṁ ēṟṟavuṁ meccappeṭṭa nila tanneyāṇuṇṭāyirikkuka. ennāl satyaniṣēdhikaḷkk avar pravartticcatineppaṟṟi nāṁ vivaraṁ nalkukayuṁ kaṭhinamāya śikṣayil ninn nāṁ avarkk anubhavippikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Fussilat, Verse 50
وَإِذَآ أَنۡعَمۡنَا عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ أَعۡرَضَ وَنَـَٔا بِجَانِبِهِۦ وَإِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ فَذُو دُعَآءٍ عَرِيضٖ
nāṁ manuṣyan anugrahaṁ ceytāl avanatā pintiriññ kaḷayukayuṁ, avanṟe pāṭṭin māṟikkaḷayukayuṁ ceyyunnu. avann tinma bādhiccālēā avanatā nīṇṭa prārt'thanakkāranāyittīrunnu
Surah Fussilat, Verse 51
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِن كَانَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِ ثُمَّ كَفَرۡتُم بِهِۦ مَنۡ أَضَلُّ مِمَّنۡ هُوَ فِي شِقَاقِۭ بَعِيدٖ
nī paṟayuka: niṅṅaḷ ālēāciccu nēākkiyiṭṭuṇṭēā? it (khur'ān) allāhuviṅkal ninnuḷḷatāyirikkukayuṁ enniṭṭ niṅṅaḷatil aviśvasiccirikkukayumāṇeṅkil kaṭutta mātsaryattil kaḻiyunnavanekkāḷuṁ kūṭutal piḻacc pēāyavan āruṇṭ
Surah Fussilat, Verse 52
سَنُرِيهِمۡ ءَايَٰتِنَا فِي ٱلۡأٓفَاقِ وَفِيٓ أَنفُسِهِمۡ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُمۡ أَنَّهُ ٱلۡحَقُّۗ أَوَلَمۡ يَكۡفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُۥ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ
it (khur'ān) satyamāṇenn avarkk vyaktamākattakkavaṇṇaṁ vividha dikkukaḷiluṁ avaril tanneyuṁ nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ vaḻiye nāṁ avarkk kāṇiccukeāṭukkunnatāṇ. ninṟe rakṣitāv ēt kāryattinuṁ sākṣiyāṇ ennatu tanne matiyāyatallē
Surah Fussilat, Verse 53
أَلَآ إِنَّهُمۡ فِي مِرۡيَةٖ مِّن لِّقَآءِ رَبِّهِمۡۗ أَلَآ إِنَّهُۥ بِكُلِّ شَيۡءٖ مُّحِيطُۢ
ōrkkuka, tīrccayāyuṁ avar taṅṅaḷuṭe rakṣitāvine kaṇṭumuṭṭunna kāryatteppaṟṟi sanśayattilākunnu. ōrkkuka, tīrccayāyuṁ avan ēteāru vastuvineyuṁ valayaṁ ceytiṭṭuḷḷavanākunnu
Surah Fussilat, Verse 54