Surah Fussilat - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
حمٓ
hā-mīṁ
Surah Fussilat, Verse 1
تَنزِيلٞ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
paramakāruṇikanuṁ dayāparanumāya allāhuvil ninn avatīrṇamāyatāṇit
Surah Fussilat, Verse 2
كِتَٰبٞ فُصِّلَتۡ ءَايَٰتُهُۥ قُرۡءَانًا عَرَبِيّٗا لِّقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ
vacanaṅṅaḷellāṁ viśadamāyi vivarikkappeṭṭa vēdapustakaṁ. aṟabi bhāṣayiluḷḷa khur'ān. manas'silākkunna janattinuvēṇṭiyāṇit
Surah Fussilat, Verse 3
بَشِيرٗا وَنَذِيرٗا فَأَعۡرَضَ أَكۡثَرُهُمۡ فَهُمۡ لَا يَسۡمَعُونَ
it śubhavārtta aṟiyikkunnatāṇ. munnaṟiyippu nalkunnatuṁ. enniṭṭuṁ janaṅṅaḷilēṟe pēruṁ itine avagaṇiccu. avaritu kēḷkkunnupēālumilla
Surah Fussilat, Verse 4
وَقَالُواْ قُلُوبُنَا فِيٓ أَكِنَّةٖ مِّمَّا تَدۡعُونَآ إِلَيۡهِ وَفِيٓ ءَاذَانِنَا وَقۡرٞ وَمِنۢ بَيۡنِنَا وَبَيۡنِكَ حِجَابٞ فَٱعۡمَلۡ إِنَّنَا عَٰمِلُونَ
avar paṟayunnu: "nī ñaṅṅaḷe kṣaṇikkunna sandēśattinu nēre ñaṅṅaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷ keāṭṭiyaṭakkappeṭṭirikkunnu. ñaṅṅaḷuṭe kātukaḷe badhirata bādhiccirikkunnu. namukkiṭayil oru maṟayuṇṭ. atināl nī ninṟe paṇi ceyyuka. ñaṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe paṇi nēākkāṁ
Surah Fussilat, Verse 5
قُلۡ إِنَّمَآ أَنَا۠ بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡ يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞ فَٱسۡتَقِيمُوٓاْ إِلَيۡهِ وَٱسۡتَغۡفِرُوهُۗ وَوَيۡلٞ لِّلۡمُشۡرِكِينَ
paṟayuka: "ñān niṅṅaḷeppēāluḷḷa oru manuṣyan mātramāṇ. ennāl enikkiṅṅane divyabēādhanaṁ labhikkunnu: “niṅṅaḷkk orēyeāru daivamēyuḷḷū. atināl niṅṅaḷ avaṅkalēkkuḷḷa nērvaḻiyil nilakeāḷḷuka. avanēāṭu pāpamēācanaṁ tēṭuka. bahudaiva viśvāsikaḷkkāṇ keāṭuṁ nāśaṁ
Surah Fussilat, Verse 6
ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ كَٰفِرُونَ
sakātt nalkāttavarāṇavar. paralēākatte tīrttuṁ taḷḷippaṟaññavaruṁ
Surah Fussilat, Verse 7
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ
sanśayamilla; satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarkk aṟutiyillātta pratiphalamuṇṭ
Surah Fussilat, Verse 8
۞قُلۡ أَئِنَّكُمۡ لَتَكۡفُرُونَ بِٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡأَرۡضَ فِي يَوۡمَيۡنِ وَتَجۡعَلُونَ لَهُۥٓ أَندَادٗاۚ ذَٰلِكَ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
paṟayuka: "raṇṭu nāḷukaḷkeāṇṭ bhūmiye sr̥ṣṭicca daivatte niṣēdhikkukayāṇēā niṅṅaḷ? niṅṅaḷavan samanmāre saṅkalpikkukayumāṇēā? aṟiyuka: avanāṇ sarvalēākaṅṅaḷuṭeyuṁ sanrakṣakan
Surah Fussilat, Verse 9
وَجَعَلَ فِيهَا رَوَٰسِيَ مِن فَوۡقِهَا وَبَٰرَكَ فِيهَا وَقَدَّرَ فِيهَآ أَقۡوَٰتَهَا فِيٓ أَرۡبَعَةِ أَيَّامٖ سَوَآءٗ لِّلسَّآئِلِينَ
avan bhūmiyuṭe mukaḷparappil uṟaccunilkkunna malakaḷuṇṭākki. atil aḷavaṟṟa anugrahaṅṅaḷeārukki. atile āhāraṅṅaḷ kramappeṭutti. nālu nāḷukaḷilāyāṇ iteākke ceytat. āvaśyakkārkkellāṁ śariyāya anupātattilāṇ atil āhārameārukkiyat
Surah Fussilat, Verse 10
ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰٓ إِلَى ٱلسَّمَآءِ وَهِيَ دُخَانٞ فَقَالَ لَهَا وَلِلۡأَرۡضِ ٱئۡتِيَا طَوۡعًا أَوۡ كَرۡهٗا قَالَتَآ أَتَيۡنَا طَآئِعِينَ
pinne avan ākāśattinu nēre tiriññu. at pukayāyirunnu. atinēāṭuṁ bhūmiyēāṭuṁ avan paṟaññu: "uṇṭāyivarika; niṅṅaḷiṣṭappeṭṭāluṁ illeṅkiluṁ." appēāḷ ava raṇṭuṁ aṟiyiccu: "ñaṅṅaḷitā anusaraṇamuḷḷavayāyi vannirikkunnu
Surah Fussilat, Verse 11
فَقَضَىٰهُنَّ سَبۡعَ سَمَٰوَاتٖ فِي يَوۡمَيۡنِ وَأَوۡحَىٰ فِي كُلِّ سَمَآءٍ أَمۡرَهَاۚ وَزَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِمَصَٰبِيحَ وَحِفۡظٗاۚ ذَٰلِكَ تَقۡدِيرُ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡعَلِيمِ
aṅṅane avan raṇṭu nāḷukaḷilāyi ēḻākāśaṅṅaḷuṇṭākki. ōrēā ākāśattinuṁ atinṟe niyamaṁ bēādhanannalki. aṭuttuḷḷa ākāśatte viḷakkukaḷāl alaṅkariccu. nallapēāle bhadravumākki. pratāpiyuṁ sakalatuṁ aṟiyunnavanumāya allāhuvinṟe kramīkaraṇamāṇit
Surah Fussilat, Verse 12
فَإِنۡ أَعۡرَضُواْ فَقُلۡ أَنذَرۡتُكُمۡ صَٰعِقَةٗ مِّثۡلَ صَٰعِقَةِ عَادٖ وَثَمُودَ
iniyuṁ avaravagaṇikkunnuveṅkil paṟayuka: "ād, samūd samūhaṅṅaḷkku sambhaviccat pēāluḷḷa śikṣaye sambandhicc ñānitā niṅṅaḷe tākkīt ceyyunnu
Surah Fussilat, Verse 13
إِذۡ جَآءَتۡهُمُ ٱلرُّسُلُ مِنۢ بَيۡنِ أَيۡدِيهِمۡ وَمِنۡ خَلۡفِهِمۡ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّا ٱللَّهَۖ قَالُواْ لَوۡ شَآءَ رَبُّنَا لَأَنزَلَ مَلَـٰٓئِكَةٗ فَإِنَّا بِمَآ أُرۡسِلۡتُم بِهِۦ كَٰفِرُونَ
daivadūtanmār munnilūṭeyuṁ pinnilūṭeyuṁ avare samīpicc āvaśyappeṭṭu: "niṅṅaḷ allāhuvinallāte vaḻippeṭarut." appēāḷ avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷuṭe nāthan icchiccirunneṅkil avan malakkukaḷe iṟakkumāyirunnu. atināl ēteāru sandēśavumāyāṇēā niṅṅaḷe ayaccirikkunnat ā sandēśatte ñaṅṅaḷ taḷḷikkaḷayunnu
Surah Fussilat, Verse 14
فَأَمَّا عَادٞ فَٱسۡتَكۡبَرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَقَالُواْ مَنۡ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةًۖ أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّ ٱللَّهَ ٱلَّذِي خَلَقَهُمۡ هُوَ أَشَدُّ مِنۡهُمۡ قُوَّةٗۖ وَكَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَجۡحَدُونَ
aṅṅane ād samudāyaṁ bhūmiyil anarhamāyi ahaṅkariccu. avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷēkkāḷ karuttuḷḷa āruṇṭ?" avare paṭacca allāhu avarekkāḷetrayēā karuttanāṇenn avar kāṇunnillē? avar nam'muṭe vacanaṅṅaḷe niṣēdhikkunnavarāyirunnu
Surah Fussilat, Verse 15
فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِيٓ أَيَّامٖ نَّحِسَاتٖ لِّنُذِيقَهُمۡ عَذَابَ ٱلۡخِزۡيِ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَخۡزَىٰۖ وَهُمۡ لَا يُنصَرُونَ
avasānaṁ nāṁ duritaṁ niṟañña nāḷukaḷil avaruṭe nēre atyugramāya keāṭuṅkāṟṟayaccu. aihikajīvitattil tanne avare apamānakaramāya śikṣa āsvadippikkānāyirunnu at. paralēākaśikṣa itinekkāḷ etrayēā kūṭutal apamānakaramāṇ. avarkkeṅṅuninnuṁ oru sahāyavuṁ kiṭṭukayilla
Surah Fussilat, Verse 16
وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيۡنَٰهُمۡ فَٱسۡتَحَبُّواْ ٱلۡعَمَىٰ عَلَى ٱلۡهُدَىٰ فَأَخَذَتۡهُمۡ صَٰعِقَةُ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡهُونِ بِمَا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ
ennāl samūdinṟe sthitiyēā, nāmavarkk nērvaḻi kāṇiccukeāṭuttu. ennāl nērvaḻi kāṇunnatinēkkāḷ avariṣṭappeṭṭat andhatayāṇ. atināl apamānakaramāya keāṭiya śikṣa avare piṭikūṭi. avar pravartticcukeāṇṭirunnatinṟe phalamāyirunnu at
Surah Fussilat, Verse 17
وَنَجَّيۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ
satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ bhakti pularttukayuṁ ceytavare nāṁ rakṣappeṭutti
Surah Fussilat, Verse 18
وَيَوۡمَ يُحۡشَرُ أَعۡدَآءُ ٱللَّهِ إِلَى ٱلنَّارِ فَهُمۡ يُوزَعُونَ
daivattinṟe śatrukkaḷe narakattilēkk nayikkānāyi orumiccucērkkunna nāḷinekkuṟicc ōrttunēākkuka
Surah Fussilat, Verse 19
حَتَّىٰٓ إِذَا مَا جَآءُوهَا شَهِدَ عَلَيۡهِمۡ سَمۡعُهُمۡ وَأَبۡصَٰرُهُمۡ وَجُلُودُهُم بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
avaraviṭe ettiyāl avar pravartticcukeāṇṭirunnatinṟe phalamāyi avaruṭe kātukaḷuṁ kaṇṇukaḷuṁ carmaṅṅaḷuṁ avarkketire sākṣyanvahikkuṁ
Surah Fussilat, Verse 20
وَقَالُواْ لِجُلُودِهِمۡ لِمَ شَهِدتُّمۡ عَلَيۡنَاۖ قَالُوٓاْ أَنطَقَنَا ٱللَّهُ ٱلَّذِيٓ أَنطَقَ كُلَّ شَيۡءٖۚ وَهُوَ خَلَقَكُمۡ أَوَّلَ مَرَّةٖ وَإِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ
appēāḷ avar teāliyēāṭu cēādikkuṁ: "niṅṅaḷentināṇ ñaṅṅaḷkketire sākṣyanvahiccat?" ava paṟayuṁ: "sakala vastukkaḷkkuṁ sansārakaḻivu nalkiya allāhu ñaṅṅaḷeyuṁ sansārippiccu." avanāṇ ādyatavaṇa niṅṅaḷe sr̥ṣṭiccat. niṅṅaḷ tiriccucellēṇṭatuṁ avaṅkalēkkutanne
Surah Fussilat, Verse 21
وَمَا كُنتُمۡ تَسۡتَتِرُونَ أَن يَشۡهَدَ عَلَيۡكُمۡ سَمۡعُكُمۡ وَلَآ أَبۡصَٰرُكُمۡ وَلَا جُلُودُكُمۡ وَلَٰكِن ظَنَنتُمۡ أَنَّ ٱللَّهَ لَا يَعۡلَمُ كَثِيرٗا مِّمَّا تَعۡمَلُونَ
niṅṅaḷuṭe kātukaḷuṁ kaṇṇukaḷuṁ carmaṅṅaḷuṁ niṅṅaḷkketire sākṣyaṁ vahikkumenn niṅṅaḷ karutiyirunnilla. atināl avayil ninn niṅṅaḷ onnuṁ oḷippiccuvekkāṟuṇṭāyirunnilla. niṅṅaḷ pravartticcukeāṇṭirikkunnatilēṟeyuṁ allāhu aṟiyillennāṇ niṅṅaḷ dhariccirunnat
Surah Fussilat, Verse 22
وَذَٰلِكُمۡ ظَنُّكُمُ ٱلَّذِي ظَنَنتُم بِرَبِّكُمۡ أَرۡدَىٰكُمۡ فَأَصۡبَحۡتُم مِّنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ
atāyirunnu niṅṅaḷuṭe nāthaneppaṟṟi niṅṅaḷuṭe vicāraṁ. atu niṅṅaḷe naśippiccirikkunnu. aṅṅane niṅṅaḷ ellāṁ naṣṭappeṭṭavaril peṭṭupēāyi
Surah Fussilat, Verse 23
فَإِن يَصۡبِرُواْ فَٱلنَّارُ مَثۡوٗى لَّهُمۡۖ وَإِن يَسۡتَعۡتِبُواْ فَمَا هُم مِّنَ ٱلۡمُعۡتَبِينَ
iniyippēāḷ avaretra kṣamiccāluṁ narakaṁ tanneyāṇavaruṭe tāvaḷaṁ. avaretra viṭṭuvīḻca tēṭiyāluṁ viṭṭuvīḻca kiṭṭukayumilla
Surah Fussilat, Verse 24
۞وَقَيَّضۡنَا لَهُمۡ قُرَنَآءَ فَزَيَّنُواْ لَهُم مَّا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَحَقَّ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقَوۡلُ فِيٓ أُمَمٖ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِهِم مِّنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ خَٰسِرِينَ
nāṁ avarkk cila kūṭṭukāre uṇṭākkikkeāṭuttu. ā kūṭṭukār avaruṭe munniluḷḷatuṁ pinniluḷḷatuṁ avarkk alaṅkr̥tamāyi tēānnippiccu. atēāṭe avarkk śikṣa sthirappeṭṭu. avarkk mumpe kaḻiññupēāya jinnukaḷiluṁ manuṣyarilumuḷḷavarkk bādhakamāya atē śikṣa. uṟappāyuṁ avar naṣṭaṁ paṟṟiyavar tanne
Surah Fussilat, Verse 25
وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَا تَسۡمَعُواْ لِهَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانِ وَٱلۡغَوۡاْ فِيهِ لَعَلَّكُمۡ تَغۡلِبُونَ
satyaniṣēdhikaḷ paṟaññu: "niṅṅaḷ ī khur'ān kēṭṭupēākarut. atu kēḷkkumpēāḷ niṅṅaḷ occavekkuka. aṅṅane niṅṅaḷkkatine atijayikkāṁ
Surah Fussilat, Verse 26
فَلَنُذِيقَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ عَذَابٗا شَدِيدٗا وَلَنَجۡزِيَنَّهُمۡ أَسۡوَأَ ٱلَّذِي كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
satyaniṣēdhikaḷe nāṁ keāṭiya śikṣayuṭe ruci āsvadippikkuṁ. avar ceytukeāṇṭirunna cīttapravarttanaṅṅaḷkkuḷḷa pratiphalaṁ nāṁ nalkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Fussilat, Verse 27
ذَٰلِكَ جَزَآءُ أَعۡدَآءِ ٱللَّهِ ٱلنَّارُۖ لَهُمۡ فِيهَا دَارُ ٱلۡخُلۡدِ جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَجۡحَدُونَ
atāṇ daivavirēādhikaḷkk labhikkānirikkunna pratiphalaṁ; narakaṁ. avaruṭe sthiravāsattinuḷḷa bhavanavuṁ aviṭettanne. nam'muṭe vacanaṅṅaḷe taḷḷippaṟaññukeāṇṭirunnatinuḷḷa pratiphalamāṇat
Surah Fussilat, Verse 28
وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ رَبَّنَآ أَرِنَا ٱلَّذَيۡنِ أَضَلَّانَا مِنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ نَجۡعَلۡهُمَا تَحۡتَ أَقۡدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ ٱلۡأَسۡفَلِينَ
satyaniṣēdhikaḷ paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā, jinnukaḷil ninnuṁ manuṣyaril ninnuṁ ñaṅṅaḷe vaḻipiḻappiccavare ñaṅṅaḷkku kāṇiccutarēṇamē! ñaṅṅaḷavare kālccuvaṭṭiliṭṭ caviṭṭittēkkaṭṭe. avar paṟṟe nindyaruṁ nīcarumākān
Surah Fussilat, Verse 29
إِنَّ ٱلَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا ٱللَّهُ ثُمَّ ٱسۡتَقَٰمُواْ تَتَنَزَّلُ عَلَيۡهِمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ أَلَّا تَخَافُواْ وَلَا تَحۡزَنُواْ وَأَبۡشِرُواْ بِٱلۡجَنَّةِ ٱلَّتِي كُنتُمۡ تُوعَدُونَ
“ñaṅṅaḷuṭe nāthan allāhuvāṇe”nn prakhyāpikkukayuṁ pinne atilaṭiyuṟaccu nilkkukayuṁ ceytavaruṭe aṭutt tīrccayāyuṁ malakkukaḷiṟaṅṅivann iṅṅane paṟayuṁ: "niṅṅaḷ bhayappeṭēṇṭa. duḥkhikkēṇṭa. niṅṅaḷkk vāgdānaṁ ceyta svargatte sambandhicca śubhavārttayil santuṣṭarāvuka
Surah Fussilat, Verse 30
نَحۡنُ أَوۡلِيَآؤُكُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِۖ وَلَكُمۡ فِيهَا مَا تَشۡتَهِيٓ أَنفُسُكُمۡ وَلَكُمۡ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ
ī lēākattuṁ paralēākattuṁ ñaṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe uṟṟamitraṅṅaḷākunnu. niṅṅaḷkk aviṭe niṅṅaḷuṭe manaṁ mēāhikkunnateākke kiṭṭuṁ. niṅṅaḷkkaviṭe niṅṅaḷāvaśyappeṭunnatentuṁ labhikkuṁ
Surah Fussilat, Verse 31
نُزُلٗا مِّنۡ غَفُورٖ رَّحِيمٖ
ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramadayāluvumāya daivattiṅkalninnuḷḷa salkkāramāṇat
Surah Fussilat, Verse 32
وَمَنۡ أَحۡسَنُ قَوۡلٗا مِّمَّن دَعَآ إِلَى ٱللَّهِ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ
allāhuviṅkalēkk kṣaṇikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ “ñān musliṅkaḷilpeṭṭavanāṇe”nn prakhyāpikkukayuṁ ceytavanēkkāḷ nalla vacanaṁ meāḻiñña āruṇṭ
Surah Fussilat, Verse 33
وَلَا تَسۡتَوِي ٱلۡحَسَنَةُ وَلَا ٱلسَّيِّئَةُۚ ٱدۡفَعۡ بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُ فَإِذَا ٱلَّذِي بَيۡنَكَ وَبَيۡنَهُۥ عَدَٰوَةٞ كَأَنَّهُۥ وَلِيٌّ حَمِيمٞ
nanmayuṁ tinmayuṁ tulyamāvukayilla. tinmaye ēṟṟavuṁ nalla nanmakeāṇṭ taṭayuka. appēāḷ ninnēāṭ śatrutayil kaḻiyunnavan ātmamitratteppēāleyāyittīruṁ
Surah Fussilat, Verse 34
وَمَا يُلَقَّىٰهَآ إِلَّا ٱلَّذِينَ صَبَرُواْ وَمَا يُلَقَّىٰهَآ إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٖ
kṣama pālikkunnavarkkallāte ī nilavārattilettānāvilla. mahābhāgyavānallāte ī padavi labhyamalla
Surah Fussilat, Verse 35
وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ نَزۡغٞ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
piśācil ninnuḷḷa valla duṣprēraṇayuṁ ninne bādhiccāl nī allāhuvil śaraṇantēṭuka. avan ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumāṇ
Surah Fussilat, Verse 36
وَمِنۡ ءَايَٰتِهِ ٱلَّيۡلُ وَٱلنَّهَارُ وَٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُۚ لَا تَسۡجُدُواْ لِلشَّمۡسِ وَلَا لِلۡقَمَرِ وَٱسۡجُدُواْۤ لِلَّهِۤ ٱلَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمۡ إِيَّاهُ تَعۡبُدُونَ
rāppakalukaḷuṁ sūryacandranmāruṁ avanṟe aṭayāḷaṅṅaḷilpeṭṭatāṇ. atināl niṅṅaḷ sūryaneyēā candraneyēā praṇamikkarut. avaye paṭacca allāhuvine mātraṁ praṇamikkuka. niṅṅaḷ avanu mātraṁ vaḻippeṭunnavareṅkil
Surah Fussilat, Verse 37
فَإِنِ ٱسۡتَكۡبَرُواْ فَٱلَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُۥ بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ وَهُمۡ لَا يَسۡـَٔمُونَ۩
athavā, avar ahaṅkarikkukayāṇeṅkil aṟiyuka: ninṟe nāthanṟe samīpatte malakkukaḷ rāppakalillāte avane kīrttikkunnu. avarkkatileāṭṭuṁ maṭuppilla
Surah Fussilat, Verse 38
وَمِنۡ ءَايَٰتِهِۦٓ أَنَّكَ تَرَى ٱلۡأَرۡضَ خَٰشِعَةٗ فَإِذَآ أَنزَلۡنَا عَلَيۡهَا ٱلۡمَآءَ ٱهۡتَزَّتۡ وَرَبَتۡۚ إِنَّ ٱلَّذِيٓ أَحۡيَاهَا لَمُحۡيِ ٱلۡمَوۡتَىٰٓۚ إِنَّهُۥ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
bhūmiye varaṇṭatāyi nī kāṇunnu. pinne nāṁ atil veḷḷaṁ vīḻttiyāl peṭṭennat calanamuḷḷatāyittīrunnu. vikasiccu valutāvunnu. ituṁ avanṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil peṭṭatatre. mr̥tamāya ī bhūmiye jīvanuḷḷatākkunnavan tīrccayāyuṁ mariccavare jīvippikkuṁ. avan ellā kāryattinuṅkaḻivuṟṟavanāṇ
Surah Fussilat, Verse 39
إِنَّ ٱلَّذِينَ يُلۡحِدُونَ فِيٓ ءَايَٰتِنَا لَا يَخۡفَوۡنَ عَلَيۡنَآۗ أَفَمَن يُلۡقَىٰ فِي ٱلنَّارِ خَيۡرٌ أَم مَّن يَأۡتِيٓ ءَامِنٗا يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ ٱعۡمَلُواْ مَا شِئۡتُمۡ إِنَّهُۥ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٌ
nam'muṭe vacanaṅṅaḷe vaḷacceāṭicc vikr̥tamākkunnavar nam'muṭe kaṇveṭṭattuninn maṟaññunilkkunnavaralla. narakattileṟiyappeṭunnavanēā, atalla, uyirtteḻunnēlpunāḷil nirbhayanāyi vannettunnavanēā ārāṇ nallavan? niṅṅaḷkku tēānnunnatentuṁ ceytukeāḷḷuka. niṅṅaḷ ceyyunnateākkeyuṁ kaṇṭaṟiyunnavanāṇ allāhu
Surah Fussilat, Verse 40
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِٱلذِّكۡرِ لَمَّا جَآءَهُمۡۖ وَإِنَّهُۥ لَكِتَٰبٌ عَزِيزٞ
ī udbēādhanaṁ taṅṅaḷkku vannettiyappēāḷ atine taḷḷippaṟaññavar naśiccatutanne. it antas'suṟṟa vēdapustakamāṇ; tīrcca
Surah Fussilat, Verse 41
لَّا يَأۡتِيهِ ٱلۡبَٰطِلُ مِنۢ بَيۡنِ يَدَيۡهِ وَلَا مِنۡ خَلۡفِهِۦۖ تَنزِيلٞ مِّنۡ حَكِيمٍ حَمِيدٖ
itil asatyaṁ vannucērukayilla. munnilūṭeyumilla; pinnilūṭeyumilla. yuktimānuṁ stutyarhanumāya allāhuvil ninn iṟakkikkiṭṭiyatāṇit
Surah Fussilat, Verse 42
مَّا يُقَالُ لَكَ إِلَّا مَا قَدۡ قِيلَ لِلرُّسُلِ مِن قَبۡلِكَۚ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغۡفِرَةٖ وَذُو عِقَابٍ أَلِيمٖ
ninakku mumpuṇṭāyirunna daivadūtanmārēāṭu paṟayāttateānnuṁ ninnēāṭuṁ paṟayunnilla. niścayamāyuṁ ninṟe nāthan pāpaṁ peāṟukkunnavanāṇ; nēāvuṟṟa śikṣa nalkunnavanuṁ
Surah Fussilat, Verse 43
وَلَوۡ جَعَلۡنَٰهُ قُرۡءَانًا أَعۡجَمِيّٗا لَّقَالُواْ لَوۡلَا فُصِّلَتۡ ءَايَٰتُهُۥٓۖ ءَا۬عۡجَمِيّٞ وَعَرَبِيّٞۗ قُلۡ هُوَ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ هُدٗى وَشِفَآءٞۚ وَٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ فِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَقۡرٞ وَهُوَ عَلَيۡهِمۡ عَمًىۚ أُوْلَـٰٓئِكَ يُنَادَوۡنَ مِن مَّكَانِۭ بَعِيدٖ
nāṁ itine aṟabiyallātta maṟṟēteṅkiluṁ bhāṣayile khur'ān ākkiyirunnuveṅkil avar paṟayumāyirunnu: "entukeāṇṭ itile vacanaṅṅaḷ vyaktamāyi viśadamākkappeṭunnilla? granthaṁ anaṟabiyuṁ pravācakan aṟabiyumāvukayēā?" paṟayuka: satyaviśvāsikaḷkk it vyaktamāya vaḻikāṭṭiyāṇ. phalavattāya śamaneṣadhavuṁ. viśvasikkāttavarkkēā, avaruṭe kātukaḷuṭe kēḷvi keṭuttikkaḷayunnatāṇ. kaṇṇukaḷuṭe kāḻca naśippikkunnatuṁ. ētēā vidūratayil ninnu viḷikkunnatupēāle avyaktamāya viḷiyāyāṇ avarkkanubhavappeṭuka
Surah Fussilat, Verse 44
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ فَٱخۡتُلِفَ فِيهِۚ وَلَوۡلَا كَلِمَةٞ سَبَقَتۡ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيۡنَهُمۡۚ وَإِنَّهُمۡ لَفِي شَكّٖ مِّنۡهُ مُرِيبٖ
mūsākkuṁ nāṁ vēdaṁ nalkiyirunnu. appēāḷ atinṟe kāryattiluṁ bhinnippukaḷuṇṭāyirunnu. ninṟe nāthanṟe kalpana nēratte uṇṭāyiṭṭillāyirunnuveṅkil avarkkiṭayil ippēāḷ tanne tīrpp kalpikkappeṭumāyirunnu. sanśayamilla; avaritēppaṟṟi saṅkīrṇamāya sanśayattilāṇ
Surah Fussilat, Verse 45
مَّنۡ عَمِلَ صَٰلِحٗا فَلِنَفۡسِهِۦۖ وَمَنۡ أَسَآءَ فَعَلَيۡهَاۗ وَمَا رَبُّكَ بِظَلَّـٰمٖ لِّلۡعَبِيدِ
āreṅkiluṁ nanma ceytāl atinṟe guṇaṁ avanutanneyāṇ. vallavanuṁ tinma ceytāl atinṟe dēāṣavuṁ avanutanne. ninṟe nāthan tanṟe dāsanmārēāṭu tīrē anīti ceyyunnavanalla
Surah Fussilat, Verse 46
۞إِلَيۡهِ يُرَدُّ عِلۡمُ ٱلسَّاعَةِۚ وَمَا تَخۡرُجُ مِن ثَمَرَٰتٖ مِّنۡ أَكۡمَامِهَا وَمَا تَحۡمِلُ مِنۡ أُنثَىٰ وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلۡمِهِۦۚ وَيَوۡمَ يُنَادِيهِمۡ أَيۡنَ شُرَكَآءِي قَالُوٓاْ ءَاذَنَّـٰكَ مَامِنَّا مِن شَهِيدٖ
ā antyasamayaṁ sambandhicca aṟiv allāhuvinu mātramēyuḷḷū. avanṟe aṟivēāṭeyallāte paḻaṅṅaḷ avayuṭe pēāḷakaḷil ninnu puṟattuvarikayēā oru strīyuṁ garbhaṁ cumakkukayēā prasavikkukayēā illa. avan avarēāṭiṅṅane viḷiccu cēādikkunna divasaṁ: "enṟe paṅkāḷikaḷeviṭe?" avar paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷitā ninne aṟiyikkunnu. ñaṅṅaḷilāruṁ tanne atinu sākṣikaḷalla
Surah Fussilat, Verse 47
وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَدۡعُونَ مِن قَبۡلُۖ وَظَنُّواْ مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٖ
avar nēratte viḷiccuprārthiccirunnavayellāṁ avarilninn viṭṭakannupēākuṁ. taṅṅaḷkkiniyeāru rakṣāmārgavumillenn avarkk bēādhyamāvukayuṁ ceyyuṁ
Surah Fussilat, Verse 48
لَّا يَسۡـَٔمُ ٱلۡإِنسَٰنُ مِن دُعَآءِ ٱلۡخَيۡرِ وَإِن مَّسَّهُ ٱلشَّرُّ فَيَـُٔوسٞ قَنُوطٞ
nanma tēṭunnatil manuṣyaneāṭṭuṁ maṭuppanubhavappeṭunnilla. ennāl valla vipattuṁ avane bādhiccālēā avan manammaṭuttavanuṁ kaṭuttanirāśanumāyittīrunnu
Surah Fussilat, Verse 49
وَلَئِنۡ أَذَقۡنَٰهُ رَحۡمَةٗ مِّنَّا مِنۢ بَعۡدِ ضَرَّآءَ مَسَّتۡهُ لَيَقُولَنَّ هَٰذَا لِي وَمَآ أَظُنُّ ٱلسَّاعَةَ قَآئِمَةٗ وَلَئِن رُّجِعۡتُ إِلَىٰ رَبِّيٓ إِنَّ لِي عِندَهُۥ لَلۡحُسۡنَىٰۚ فَلَنُنَبِّئَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِمَا عَمِلُواْ وَلَنُذِيقَنَّهُم مِّنۡ عَذَابٍ غَلِيظٖ
avane bādhicca vipatt viṭṭeāḻiññaśēṣaṁ nam'muṭe anugrahaṁ nāmavane āsvadippiccāl tīrccayāyuṁ avan paṟayuṁ: "it enikk avakāśappeṭṭatutanneyāṇ. antyasamayaṁ āsannamākumenn ñān karutunnilla. athavā, ñānenṟe nāthanṟe aṭuttēkk tiriccayakkappeṭṭāluṁ enikk avanṟeyaṭutt nalla avasthayāṇuṇṭāvuka." ennāl ittaraṁ satyaniṣēdhikaḷkk avar pravartticcukeāṇṭirunnatineppaṟṟi nāṁ vivaramaṟiyikkuṁ. kaṭhinamāya śikṣa avare āsvadippikkuṁ
Surah Fussilat, Verse 50
وَإِذَآ أَنۡعَمۡنَا عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ أَعۡرَضَ وَنَـَٔا بِجَانِبِهِۦ وَإِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ فَذُو دُعَآءٍ عَرِيضٖ
manuṣyan nāṁ valla audāryavuṁ ceyyumpēāḷ avanat avagaṇikkunnu. ahanta naṭikkunnu. valla vipattuṁ avane bādhiccālēā, avanatā dīrghamāya prārthanayilērppeṭunnu
Surah Fussilat, Verse 51
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِن كَانَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِ ثُمَّ كَفَرۡتُم بِهِۦ مَنۡ أَضَلُّ مِمَّنۡ هُوَ فِي شِقَاقِۭ بَعِيدٖ
cēādikkuka: ī khur'ān allāhuvil ninnuḷḷatutanneyāyirikkukayuṁ enniṭṭ niṅṅaḷatine taḷḷippaṟayukayuṁ aṅṅane itinēāṭuḷḷa etirppil ēṟe dūraṁ pinniṭṭavanāyittīrukayumāṇeṅkil avanekkāḷ piḻaccavanāyi ārāṇuṇṭāvukayenn niṅṅaḷ cinticcunēākkiyiṭṭuṇṭēā
Surah Fussilat, Verse 52
سَنُرِيهِمۡ ءَايَٰتِنَا فِي ٱلۡأٓفَاقِ وَفِيٓ أَنفُسِهِمۡ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُمۡ أَنَّهُ ٱلۡحَقُّۗ أَوَلَمۡ يَكۡفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُۥ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ
aṭuttutanne vividha dikkukaḷiluṁ avaril tanneyuṁ nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ nāmavarkku kāṇiccukeāṭukkuṁ. ī khur'ān satyamāṇenn avarkk vyaktamākunvidhamāyirikkumat. ninṟe nāthan sakala saṅgatikaḷkkuṁ sākṣiyāṇenna kāryaṁ tanne pēārē avaratil viśvāsamuḷḷavarākān
Surah Fussilat, Verse 53
أَلَآ إِنَّهُمۡ فِي مِرۡيَةٖ مِّن لِّقَآءِ رَبِّهِمۡۗ أَلَآ إِنَّهُۥ بِكُلِّ شَيۡءٖ مُّحِيطُۢ
aṟiyuka: tīrccayāyuṁ ī janaṁ taṅṅaḷuṭe nāthane kaṇṭumuṭṭumenna kāryattil sanśayattilāṇ. ōrkkuka: avan sakala saṅgatikaḷeyuṁ valayaṁ ceyyunnavanāṇ
Surah Fussilat, Verse 54