Surah Ash-Shura - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
حمٓ
hā - mīṁ
Surah Ash-Shura, Verse 1
عٓسٓقٓ
ain- sīn- khāph
Surah Ash-Shura, Verse 2
كَذَٰلِكَ يُوحِيٓ إِلَيۡكَ وَإِلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكَ ٱللَّهُ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
pratāpiyuṁ yuktimānumāya allāhu ninakkuṁ ninakkumumpuḷḷavarkkuṁ ivvidhaṁ divyabēādhanaṁ nalkunnu
Surah Ash-Shura, Verse 3
لَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلۡعَلِيُّ ٱلۡعَظِيمُ
ākāśabhūmikaḷiluḷḷatellāṁ avanṟētāṇ. avan atyunnatanuṁ mahānumāṇ
Surah Ash-Shura, Verse 4
تَكَادُ ٱلسَّمَٰوَٰتُ يَتَفَطَّرۡنَ مِن فَوۡقِهِنَّۚ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمۡدِ رَبِّهِمۡ وَيَسۡتَغۡفِرُونَ لِمَن فِي ٱلۡأَرۡضِۗ أَلَآ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ
ākāśaṅṅaḷ avayuṭe mukaḷbhāgattuninn peāṭṭiccitaṟānaṭuttirikkunnu. malakkukaḷ taṅṅaḷuṭe nāthane kīrttikkunnu. vāḻttunnu. bhūmiyiluḷḷavarkkāyi avar pāpamēācanaṁ tēṭunnu. aṟiyuka; tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanāṇ; paramadayāluvuṁ
Surah Ash-Shura, Verse 5
وَٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَ ٱللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيۡهِمۡ وَمَآ أَنتَ عَلَيۡهِم بِوَكِيلٖ
allāhuvekkūṭāte maṟṟu rakṣādhikārikaḷe svīkariccavaruṇṭallēā. allāhu avare sūkṣmamāyi nirīkṣikkunnavanāṇ. ninakk avaruṭe mēlnēāṭṭabādhyatayilla
Surah Ash-Shura, Verse 6
وَكَذَٰلِكَ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ قُرۡءَانًا عَرَبِيّٗا لِّتُنذِرَ أُمَّ ٱلۡقُرَىٰ وَمَنۡ حَوۡلَهَا وَتُنذِرَ يَوۡمَ ٱلۡجَمۡعِ لَا رَيۡبَ فِيهِۚ فَرِيقٞ فِي ٱلۡجَنَّةِ وَفَرِيقٞ فِي ٱلسَّعِيرِ
ivvidhaṁ ninakku nāṁ aṟabibhāṣayiluḷḷa khur'ān bēādhanaṁ nalkiyirikkunnu. nī mātr̥nagarattiluḷḷavarkkuṁ atinu cuṟṟumuḷḷavarkkuṁ munnaṟiyippu nalkānāṇit. sambhavikkumenna kāryattil sanśayasādhyatapēālumillātta ā mahāsaṅgamatte sambandhicc munnaṟiyippu nalkānuṁ. anneāru saṅghaṁ svargattilāyirikkuṁ. maṟṟeāru saṅghaṁ kattikkāḷunna narakattīyiluṁ
Surah Ash-Shura, Verse 7
وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَجَعَلَهُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَلَٰكِن يُدۡخِلُ مَن يَشَآءُ فِي رَحۡمَتِهِۦۚ وَٱلظَّـٰلِمُونَ مَا لَهُم مِّن وَلِيّٖ وَلَا نَصِيرٍ
allāhu uddēśiccirunneṅkil manuṣyare muḻuvan avan oreāṟṟa samudāyamākkumāyirunnu. ennāl avanicchikkunnavare avan tanṟe anugrahattin avakāśiyākkunnu. akramikaḷkk rakṣakanēā sahāyiyēā illa
Surah Ash-Shura, Verse 8
أَمِ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَۖ فَٱللَّهُ هُوَ ٱلۡوَلِيُّ وَهُوَ يُحۡيِ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
ikkūṭṭar avanekkūṭāte maṟṟu rakṣakare svīkariccirikkayāṇēā? ennāl aṟiyuka; yathārtha rakṣakan allāhuvāṇ. avan mariccavare jīvippikkunnu. avan ellā kāryaṅṅaḷkkuṁ kaḻivuṟṟavanāṇ
Surah Ash-Shura, Verse 9
وَمَا ٱخۡتَلَفۡتُمۡ فِيهِ مِن شَيۡءٖ فَحُكۡمُهُۥٓ إِلَى ٱللَّهِۚ ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبِّي عَلَيۡهِ تَوَكَّلۡتُ وَإِلَيۡهِ أُنِيبُ
niṅṅaḷkkiṭayil bhinnatayuḷḷat ētu kāryattilāyāluṁ atil vidhittīrppuṇṭākkēṇṭat allāhuvāṇ. avan mātramāṇ enṟe nāthanāya allāhu. ñān avanil bharamēlpiccirikkunnu. ñān khēdiccu maṭaṅṅunnatuṁ avaṅkalēkkutanne
Surah Ash-Shura, Verse 10
فَاطِرُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ جَعَلَ لَكُم مِّنۡ أَنفُسِكُمۡ أَزۡوَٰجٗا وَمِنَ ٱلۡأَنۡعَٰمِ أَزۡوَٰجٗا يَذۡرَؤُكُمۡ فِيهِۚ لَيۡسَ كَمِثۡلِهِۦ شَيۡءٞۖ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡبَصِيرُ
ākāśabhūmikaḷuṭe sraṣṭāvāṇavan. avan niṅṅaḷkk niṅṅaḷil ninnu tanne iṇakaḷe sr̥ṣṭiccu tannirikkunnu. nālkkālikaḷiluṁ iṇakaḷe uṇṭākkiyirikkunnu. atilūṭe avan niṅṅaḷe sr̥ṣṭicc vanśaṁ vikasippikkunnu. allāhuvinu tulyamāyi onnumilla. avan ellāṁ kēḷkkunnavanāṇ. kāṇunnavanuṁ
Surah Ash-Shura, Verse 11
لَهُۥ مَقَالِيدُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ يَبۡسُطُ ٱلرِّزۡقَ لِمَن يَشَآءُ وَيَقۡدِرُۚ إِنَّهُۥ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ
ākāśabhūmikaḷuṭe tākkēālukaḷ avanṟe adhīnatayilāṇ. avanuddēśikkunnavarkk aḷavaṟṟa vibhavaṅṅaḷ nalkunnu. avanicchikkunnavarkk atil kuṟav varuttunnu. avan sakala saṅgatikaḷuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ
Surah Ash-Shura, Verse 12
۞شَرَعَ لَكُم مِّنَ ٱلدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِۦ نُوحٗا وَٱلَّذِيٓ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ وَمَا وَصَّيۡنَا بِهِۦٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَىٰٓۖ أَنۡ أَقِيمُواْ ٱلدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُواْ فِيهِۚ كَبُرَ عَلَى ٱلۡمُشۡرِكِينَ مَا تَدۡعُوهُمۡ إِلَيۡهِۚ ٱللَّهُ يَجۡتَبِيٓ إِلَيۡهِ مَن يَشَآءُ وَيَهۡدِيٓ إِلَيۡهِ مَن يُنِيبُ
nūhinēāṭu kalpiccatuṁ ninakku nāṁ divyabēādhanamāyi nalkiyatuṁ ibṟāhīṁ, mūsā, īsā ennivarēāṭanuśāsiccatumāya kāryaṁ tanne avan niṅṅaḷkku mataniyamamāyi niścayiccu tannirikkunnu. “niṅṅaḷ ī jīvitavyavastha sthāpikkuka; atil bhinnikkātirikkuka”yennatāṇat. niṅṅaḷ prabēādhanaṁ ceytukeāṇṭirikkunna ī sandēśaṁ bahudaivaviśvāsikaḷkk vaḷare valiya bhāramāyittēānnunnu. allāhu tānicchikkunnavare tanikkuvēṇṭi pratyēkaṁ teraññeṭukkunnu. paścāttapiccu tannilēkku maṭaṅṅunnavare, allāhu nērvaḻiyil nayikkunnu
Surah Ash-Shura, Verse 13
وَمَا تَفَرَّقُوٓاْ إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَهُمُ ٱلۡعِلۡمُ بَغۡيَۢا بَيۡنَهُمۡۚ وَلَوۡلَا كَلِمَةٞ سَبَقَتۡ مِن رَّبِّكَ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى لَّقُضِيَ بَيۡنَهُمۡۚ وَإِنَّ ٱلَّذِينَ أُورِثُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِنۢ بَعۡدِهِمۡ لَفِي شَكّٖ مِّنۡهُ مُرِيبٖ
śariyāya aṟivu vannettiyaśēṣamallāte janaṁ bhinnicciṭṭilla. ā bhinnatayēā avarkkiṭayiluṇṭāyirunna virēādhaṁ mūlamāṇ. oru niścita avadhivare antyavidhi sambhavikkillenna ninṟe nāthanṟe tīrumānaṁ uṇṭāyirunnilleṅkil avarkkiṭayil ippēāḷ tanne vidhittīrpp kalpikkumāyirunnu. avarkkuśēṣaṁ vēdapustakattin avakāśikaḷāyittīrnnavar tīrccayāyuṁ atēkkuṟicc saṅkīrṇamāya sanśayattilāṇ
Surah Ash-Shura, Verse 14
فَلِذَٰلِكَ فَٱدۡعُۖ وَٱسۡتَقِمۡ كَمَآ أُمِرۡتَۖ وَلَا تَتَّبِعۡ أَهۡوَآءَهُمۡۖ وَقُلۡ ءَامَنتُ بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ مِن كِتَٰبٖۖ وَأُمِرۡتُ لِأَعۡدِلَ بَيۡنَكُمُۖ ٱللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّكُمۡۖ لَنَآ أَعۡمَٰلُنَا وَلَكُمۡ أَعۡمَٰلُكُمۡۖ لَا حُجَّةَ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَكُمُۖ ٱللَّهُ يَجۡمَعُ بَيۡنَنَاۖ وَإِلَيۡهِ ٱلۡمَصِيرُ
atināl nī satyaprabēādhanaṁ naṭattuka. kalpikkappeṭṭapēāle nērānvidhaṁ nilakeāḷḷuka. avaruṭe tanniṣṭaṅṅaḷe pinpaṟṟarut. paṟayuka: "allāhu iṟakkittanna ellā vēdapustakattiluṁ ñān viśvasikkunnu. niṅṅaḷkkiṭayil nīti sthāpikkān ñān kalpikkappeṭṭirikkunnu. allāhuvāṇ ñaṅṅaḷuṭeyuṁ niṅṅaḷuṭeyuṁ nāthan. ñaṅṅaḷkk ñaṅṅaḷuṭe karmaṅṅaḷ. niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe karmaṅṅaḷuṁ. namukkiṭayil tarkkameānnumilla. oru nāḷ allāhu nam'meyellāṁ orumiccukūṭṭuṁ. ellāvarkkuṁ maṭaṅṅiccellānuḷḷat avaṅkalēkkutanneyāṇallēā
Surah Ash-Shura, Verse 15
وَٱلَّذِينَ يُحَآجُّونَ فِي ٱللَّهِ مِنۢ بَعۡدِ مَا ٱسۡتُجِيبَ لَهُۥ حُجَّتُهُمۡ دَاحِضَةٌ عِندَ رَبِّهِمۡ وَعَلَيۡهِمۡ غَضَبٞ وَلَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدٌ
allāhuvinṟe kṣaṇaṁ svīkariccaśēṣaṁ at svīkariccavarēāṭ allāhuvekkuṟicc tarkkikkunnavaruṭe vādaṁ avaruṭe nāthanṟeyaṭutt tīrttuṁ nirarthakamāṇ. avarkk daivakēāpamuṇṭ. kaṭhinamāya śikṣayuṁ
Surah Ash-Shura, Verse 16
ٱللَّهُ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ وَٱلۡمِيزَانَۗ وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّ ٱلسَّاعَةَ قَرِيبٞ
satyasandēśavumāyi vēdapustakavuṁ tulāsumiṟakkittannat allāhuvāṇ. ninakkentaṟiyāṁ. ā antyasamayaṁ aṭuttutanne vannettiyēkkāṁ
Surah Ash-Shura, Verse 17
يَسۡتَعۡجِلُ بِهَا ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِهَاۖ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مُشۡفِقُونَ مِنۡهَا وَيَعۡلَمُونَ أَنَّهَا ٱلۡحَقُّۗ أَلَآ إِنَّ ٱلَّذِينَ يُمَارُونَ فِي ٱلسَّاعَةِ لَفِي ضَلَٰلِۭ بَعِيدٍ
ā antyadinattil viśvasikkāttavarāṇ atināyi dhr̥ti kūṭṭunnat. viśvasikkunnavar atēkkuṟicc bhayappeṭunnavarāṇ. avarkkaṟiyāṁ at sambhavikkānpēākunna satyamāṇenn. aṟiyuka: antyasamayatte sambandhicc tarkkikkunnavar tīrccayāyuṁ vaḻikēṭil ēṟe dūraṁ pinniṭṭirikkunnu
Surah Ash-Shura, Verse 18
ٱللَّهُ لَطِيفُۢ بِعِبَادِهِۦ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُۖ وَهُوَ ٱلۡقَوِيُّ ٱلۡعَزِيزُ
allāhu tanṟe dāsanmārēāṭ dayāmayanāṇ. avanicchikkunnavarkk avan annaṁ nalkunnu. avan karuttanāṇ; pratāpiyuṁ
Surah Ash-Shura, Verse 19
مَن كَانَ يُرِيدُ حَرۡثَ ٱلۡأٓخِرَةِ نَزِدۡ لَهُۥ فِي حَرۡثِهِۦۖ وَمَن كَانَ يُرِيدُ حَرۡثَ ٱلدُّنۡيَا نُؤۡتِهِۦ مِنۡهَا وَمَا لَهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِن نَّصِيبٍ
vallavanuṁ paralēākatte viḷavāṇ āgrahikkunnateṅkil nāmavanat samr̥d'dhamāyi nalkuṁ. āreṅkiluṁ ihalēāka viḷavāṇ āgrahikkunnateṅkil avan nāmatuṁ nalkuṁ. appēāḻavan paralēāka vibhavaṅṅaḷeānnumuṇṭāvukayilla
Surah Ash-Shura, Verse 20
أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَـٰٓؤُاْ شَرَعُواْ لَهُم مِّنَ ٱلدِّينِ مَا لَمۡ يَأۡذَنۢ بِهِ ٱللَّهُۚ وَلَوۡلَا كَلِمَةُ ٱلۡفَصۡلِ لَقُضِيَ بَيۡنَهُمۡۗ وَإِنَّ ٱلظَّـٰلِمِينَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
ī janattin, allāhu anuvadicciṭṭillātta kāryaṁ mataniyamamāyi niścayiccukeāṭutta valla paṅkāḷikaḷumuṇṭēā? vidhi ttīrppine sambandhicca kalpana nēratte vanniṭṭillāyirunnuveṅkil avarkkiṭayil peṭṭennu tanne vidhittīrppuṇṭākumāyirunnu. sanśayamilla; akramikaḷkk nēāvēṟiya śikṣayuṇṭ
Surah Ash-Shura, Verse 21
تَرَى ٱلظَّـٰلِمِينَ مُشۡفِقِينَ مِمَّا كَسَبُواْ وَهُوَ وَاقِعُۢ بِهِمۡۗ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ فِي رَوۡضَاتِ ٱلۡجَنَّاتِۖ لَهُم مَّا يَشَآءُونَ عِندَ رَبِّهِمۡۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَضۡلُ ٱلۡكَبِيرُ
ā akramikaḷ taṅṅaḷ nēṭiveccatinekkuṟiccēārtt pēṭiccu viṟakkunnat ninakku kāṇāṁ. avarilat vannettuka tanne ceyyuṁ. ennāl satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavar uṟappāyuṁ svargīyārāmaṅṅaḷilāyirikkuṁ. avarkk taṅṅaḷuṭe nāthanṟeyaṭutt avarāgrahikkunnateākke kiṭṭuṁ. atu tanneyāṇ atimahattāya anugrahaṁ
Surah Ash-Shura, Verse 22
ذَٰلِكَ ٱلَّذِي يُبَشِّرُ ٱللَّهُ عِبَادَهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِۗ قُل لَّآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ أَجۡرًا إِلَّا ٱلۡمَوَدَّةَ فِي ٱلۡقُرۡبَىٰۗ وَمَن يَقۡتَرِفۡ حَسَنَةٗ نَّزِدۡ لَهُۥ فِيهَا حُسۡنًاۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ شَكُورٌ
satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceyta tanṟe dāsanmārkk allāhu nalkunna śubhavārttayāṇit. paṟayuka: "itinṟe pēril ñān niṅṅaḷēāṭeāru pratiphalavuṁ āvaśyappeṭunnilla. aṭuttabandhattinṟe pēriluḷḷa ātmārthamāya snēhamallāte." āreṅkiluṁ valla nanmayuṁ nēṭukayāṇeṅkil nāmatil vardhanav varuttuṁ. tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanumāṇ
Surah Ash-Shura, Verse 23
أَمۡ يَقُولُونَ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗاۖ فَإِن يَشَإِ ٱللَّهُ يَخۡتِمۡ عَلَىٰ قَلۡبِكَۗ وَيَمۡحُ ٱللَّهُ ٱلۡبَٰطِلَ وَيُحِقُّ ٱلۡحَقَّ بِكَلِمَٰتِهِۦٓۚ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
alla; ī pravācakan allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaccuvennāṇēā ikkūṭṭar paṟayunnat? ennāl aṟiyuka; allāhu icchiccirunneṅkil ninṟe manas'sinuṁ avan mudravekkumāyirunnu. allāhu asatyatte tuṭaccunīkkunnu. satyatte tanṟe vacanaṅṅaḷilūṭe sthāpikkunnu. sanśayamilla; avan manas'sinuḷḷiluḷḷatellāṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ
Surah Ash-Shura, Verse 24
وَهُوَ ٱلَّذِي يَقۡبَلُ ٱلتَّوۡبَةَ عَنۡ عِبَادِهِۦ وَيَعۡفُواْ عَنِ ٱلسَّيِّـَٔاتِ وَيَعۡلَمُ مَا تَفۡعَلُونَ
avanāṇ tanṟe dāsanmāruṭe paścāttāpaṁ svīkarikkunnavan. pāpakr̥tyaṅṅaḷ peāṟuttukeāṭukkunnavanuṁ avan tanne. niṅṅaḷ ceyyunnatellāṁ nannāyaṟiyunnavanāṇavan
Surah Ash-Shura, Verse 25
وَيَسۡتَجِيبُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَيَزِيدُهُم مِّن فَضۡلِهِۦۚ وَٱلۡكَٰفِرُونَ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدٞ
satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavaruṭe prārthanakaḷkk avanuttaraṁ nalkunnu. avarkk tanṟe anugrahaṅṅaḷ vardhippiccukeāṭukkunnu. satyaniṣēdhikaḷēā, avarkk keāṭiya śikṣayāṇuṇṭāvuka
Surah Ash-Shura, Verse 26
۞وَلَوۡ بَسَطَ ٱللَّهُ ٱلرِّزۡقَ لِعِبَادِهِۦ لَبَغَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَٰكِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٖ مَّا يَشَآءُۚ إِنَّهُۥ بِعِبَادِهِۦ خَبِيرُۢ بَصِيرٞ
allāhu tanṟe dāsanmārkkellāṁ vibhavaṁ sulabhamāyi nalkiyirunnuveṅkil avar bhūmiyil atikramaṁ kāṇikkumāyirunnu. ennāl avan tānicchikkunnavarkk niścita tēātanusaricc atiṟakkikkeāṭukkunnu. sanśayamilla; avan tanṟe dāsanmāre sambandhicc sūkṣmamāyi aṟiyunnavanāṇ. spaṣṭamāyi kāṇunnavanuṁ
Surah Ash-Shura, Verse 27
وَهُوَ ٱلَّذِي يُنَزِّلُ ٱلۡغَيۡثَ مِنۢ بَعۡدِ مَا قَنَطُواْ وَيَنشُرُ رَحۡمَتَهُۥۚ وَهُوَ ٱلۡوَلِيُّ ٱلۡحَمِيدُ
janaṁ nanne nirāśarāyikkaḻiññāl avarkku maḻa vīḻttikkeāṭukkunnat avanāṇ. tanṟe anugrahaṁ vipulamākkunnavanumāṇavan. rakṣakanuṁ stutyarhanuṁ avan tanne
Surah Ash-Shura, Verse 28
وَمِنۡ ءَايَٰتِهِۦ خَلۡقُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَآبَّةٖۚ وَهُوَ عَلَىٰ جَمۡعِهِمۡ إِذَا يَشَآءُ قَدِيرٞ
ākāśabhūmikaḷe sr̥ṣṭiccatuṁ ava raṇṭiluṁ jīvajālaṅṅaḷe vyāpippiccatuṁ allāhuvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷilpeṭṭavayāṇ. avanicchikkumpēāḷ avareyeākke orumiccukūṭṭān kaḻivuṟṟavanāṇavan
Surah Ash-Shura, Verse 29
وَمَآ أَصَٰبَكُم مِّن مُّصِيبَةٖ فَبِمَا كَسَبَتۡ أَيۡدِيكُمۡ وَيَعۡفُواْ عَن كَثِيرٖ
niṅṅaḷkku vannupeṭṭa vipattukaḷeākkeyuṁ niṅṅaḷuṭe kaikaḷ ceytukūṭṭiya pāpaṅṅaḷuṭe phalaṁ tanneyāṇ. pala pāpaṅṅaḷumavan peāṟuttutarunnumuṇṭ
Surah Ash-Shura, Verse 30
وَمَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِۖ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِن وَلِيّٖ وَلَا نَصِيرٖ
ī bhūmiyil vecc niṅṅaḷkk allāhuve tēālpikkānāvilla. allāhuvekkūṭāte niṅṅaḷkkeāru rakṣakanēā sahāyiyēā illa
Surah Ash-Shura, Verse 31
وَمِنۡ ءَايَٰتِهِ ٱلۡجَوَارِ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ
kaṭalil malakaḷpēāle kāṇunna kappalukaḷ avanṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷilpeṭṭavayāṇ
Surah Ash-Shura, Verse 32
إِن يَشَأۡ يُسۡكِنِ ٱلرِّيحَ فَيَظۡلَلۡنَ رَوَاكِدَ عَلَىٰ ظَهۡرِهِۦٓۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّكُلِّ صَبَّارٖ شَكُورٍ
avanicchikkumpēāḷ avan kāṟṟine otukkinirttunnu. appēāḷ ā kappalukaḷ kaṭalpparappil anakkamaṟṟu ninnupēākunnu. nannāyi kṣamikkunnavarkkuṁ nandi kāṇikkunnavarkkuṁ niścayamāyuṁ atil dhārāḷaṁ dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah Ash-Shura, Verse 33
أَوۡ يُوبِقۡهُنَّ بِمَا كَسَبُواْ وَيَعۡفُ عَن كَثِيرٖ
alleṅkil atile yātrakkār pravartticca pāpaṅṅaḷuṭe pēril avanavaye naśippiccēkkāṁ. ennāl ēṟeyuṁ avan māppākkunnu
Surah Ash-Shura, Verse 34
وَيَعۡلَمَ ٱلَّذِينَ يُجَٰدِلُونَ فِيٓ ءَايَٰتِنَا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٖ
nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷeppaṟṟi tarkkikkunnavarkk appēāḷ bēādhyamākuṁ; taṅṅaḷkkeāru rakṣākēndravumillenn
Surah Ash-Shura, Verse 35
فَمَآ أُوتِيتُم مِّن شَيۡءٖ فَمَتَٰعُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَمَا عِندَ ٱللَّهِ خَيۡرٞ وَأَبۡقَىٰ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ
niṅṅaḷkku nalkiyatentuṁ aihikajīvitattile tālkkālikavibhavaṁ mātramāṇ. allāhuvinṟe aṭuttuḷaḷatāṇ kūṭutaluttamaṁ. ennennuṁ nilanilkkunnatuṁ atutanne. at satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ taṅṅaḷuṭe nāthanil bharamēlpikkukayuṁ ceyyunnavarkkuḷḷatāṇ
Surah Ash-Shura, Verse 36
وَٱلَّذِينَ يَجۡتَنِبُونَ كَبَـٰٓئِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡفَوَٰحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُواْ هُمۡ يَغۡفِرُونَ
vanpāpaṅṅaḷil ninnuṁ nīcakr̥tyaṅṅaḷil ninnuṁ viṭṭunilkkunnavarāṇavar. kēāpaṁ varumpēāḷ māppēkunnavaruṁ
Surah Ash-Shura, Verse 37
وَٱلَّذِينَ ٱسۡتَجَابُواْ لِرَبِّهِمۡ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَأَمۡرُهُمۡ شُورَىٰ بَيۡنَهُمۡ وَمِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ يُنفِقُونَ
taṅṅaḷuṭe nāthanṟe viḷikkuttaraṁ nalkukayuṁ namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkukayuṁ taṅṅaḷuṭe kāryaṅṅaḷ parasparaṁ kūṭiyālēācicc tīrumānikkukayuṁ nāṁ nalkiyatil ninn celavaḻikkukayuṁ ceyyunnavarumāṇ
Surah Ash-Shura, Verse 38
وَٱلَّذِينَ إِذَآ أَصَابَهُمُ ٱلۡبَغۡيُ هُمۡ يَنتَصِرُونَ
taṅṅaḷ atikramaṅṅaḷkkirayāyāl rakṣānaṭapaṭi svīkarikkunnavaruṁ
Surah Ash-Shura, Verse 39
وَجَزَـٰٓؤُاْ سَيِّئَةٖ سَيِّئَةٞ مِّثۡلُهَاۖ فَمَنۡ عَفَا وَأَصۡلَحَ فَأَجۡرُهُۥ عَلَى ٱللَّهِۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلظَّـٰلِمِينَ
tinmakkuḷḷa pratiphalaṁ tattulyamāya tinma tanne. ennāl āreṅkiluṁ māppēkukayuṁ yēājippuṇṭākkukayumāṇeṅkil avan pratiphalaṁ nalkuka allāhuvinṟe bādhyatayatrē. avan akramikaḷe oṭṭuṁ iṣṭappeṭunnilla
Surah Ash-Shura, Verse 40
وَلَمَنِ ٱنتَصَرَ بَعۡدَ ظُلۡمِهِۦ فَأُوْلَـٰٓئِكَ مَا عَلَيۡهِم مِّن سَبِيلٍ
akramattinirayāyavar ātmarakṣāpravarttanaṁ naṭattunnuveṅkil aṅṅane ceyyunnavar kuṟṟakkāralla
Surah Ash-Shura, Verse 41
إِنَّمَا ٱلسَّبِيلُ عَلَى ٱلَّذِينَ يَظۡلِمُونَ ٱلنَّاسَ وَيَبۡغُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
janaṅṅaḷe drēāhikkukayuṁ an'yāyamāyi bhūmiyil atikramaṁ pravarttikkukayuṁ ceyyunnavar mātramāṇ kuṟṟakkār. attarakkārkku tanneyāṇ nēāvēṟiya śikṣayuḷḷat
Surah Ash-Shura, Verse 42
وَلَمَن صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَٰلِكَ لَمِنۡ عَزۡمِ ٱلۡأُمُورِ
ennāl āreṅkiluṁ kṣamikkukayuṁ peāṟukkukayumāṇeṅkil tīrccayāyuṁ at icchāśakti āvaśyamuḷḷa kāryaṅṅaḷilpeṭṭatutanne
Surah Ash-Shura, Verse 43
وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِن وَلِيّٖ مِّنۢ بَعۡدِهِۦۗ وَتَرَى ٱلظَّـٰلِمِينَ لَمَّا رَأَوُاْ ٱلۡعَذَابَ يَقُولُونَ هَلۡ إِلَىٰ مَرَدّٖ مِّن سَبِيلٖ
allāhu āreyeṅkiluṁ vaḻikēṭilākkukayāṇeṅkil pinne, ayāḷe rakṣikkān ārkkumāvilla. śikṣa nēril kāṇunnēraṁ akramikaḷ “oru tiriccupēākkinu valla vaḻiyumuṇṭēā” ennu cēādikkunnatāyi ninakku kāṇāṁ
Surah Ash-Shura, Verse 44
وَتَرَىٰهُمۡ يُعۡرَضُونَ عَلَيۡهَا خَٰشِعِينَ مِنَ ٱلذُّلِّ يَنظُرُونَ مِن طَرۡفٍ خَفِيّٖۗ وَقَالَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّ ٱلۡخَٰسِرِينَ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ وَأَهۡلِيهِمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۗ أَلَآ إِنَّ ٱلظَّـٰلِمِينَ فِي عَذَابٖ مُّقِيمٖ
nāṇakkēṭināl talakuniccavarāyi narakattinu mumpilavare hājarākkunnat ninakku kāṇāṁ. oḷikaṇṇiṭṭ avar narakatte nēākkuṁ. appēāḷ satyaviśvāsikaḷ paṟayuṁ: "uyirtteḻunnēlpunāḷil taṅṅaḷeyuṁ taṅṅaḷuṭe svantakkāreyuṁ naṣṭattilpeṭuttiyavartanneyāṇ tīrccayāyuṁ tulaññavar." aṟiyuka: akramikaḷennennuṁ kaṭhinaśikṣayilāyirikkuṁ
Surah Ash-Shura, Verse 45
وَمَا كَانَ لَهُم مِّنۡ أَوۡلِيَآءَ يَنصُرُونَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِۗ وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِن سَبِيلٍ
allāhuve kūṭāte taṅṅaḷe tuṇakkunna rakṣādhikārikaḷāruṁ ann avarkkuṇṭāvukayilla. allāhu āreyeṅkiluṁ vaḻikēṭilākkiyāl pinne avannu rakṣāmārgameānnumilla
Surah Ash-Shura, Verse 46
ٱسۡتَجِيبُواْ لِرَبِّكُم مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ يَوۡمٞ لَّا مَرَدَّ لَهُۥ مِنَ ٱللَّهِۚ مَا لَكُم مِّن مَّلۡجَإٖ يَوۡمَئِذٖ وَمَا لَكُم مِّن نَّكِيرٖ
allāhuvil ninn ārāluṁ taṭṭimāṟṟānāvātta oru dinaṁ vannettuṁ mumpe niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe nāthanṟe viḷikkuttaraṁ nalkuka. annāḷil niṅṅaḷkkeārabhayakēndravumuṇṭāvukayilla. niṅṅaḷuṭe duravasthakk aṟutivaruttānuṁ ārumuṇṭāvilla
Surah Ash-Shura, Verse 47
فَإِنۡ أَعۡرَضُواْ فَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ عَلَيۡهِمۡ حَفِيظًاۖ إِنۡ عَلَيۡكَ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُۗ وَإِنَّآ إِذَآ أَذَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِنَّا رَحۡمَةٗ فَرِحَ بِهَاۖ وَإِن تُصِبۡهُمۡ سَيِّئَةُۢ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيهِمۡ فَإِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ كَفُورٞ
athavā, iniyuṁ avar pintiriññupēāvukayāṇeṅkil, ninne nāṁ avaruṭe sanrakṣakanāyeānnuṁ ayacciṭṭilla. ninṟe bādhyata sandēśamettikkal mātramāṇ. manuṣyane nāṁ nam'muṭe bhāgattuninnuḷḷa anugrahaṁ āsvadippiccāl atilavan matimaṟannāhḷādikkunnu. ennāl taṅṅaḷuṭe tanne kaikkuṟṟaṅṅaḷ kāraṇamāyi valla vipattuṁ vannupeṭṭālēā, appēāḻēkkuṁ manuṣyan paṟṟe nandikeṭṭavanāyittīrunnu
Surah Ash-Shura, Verse 48
لِّلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ يَخۡلُقُ مَا يَشَآءُۚ يَهَبُ لِمَن يَشَآءُ إِنَٰثٗا وَيَهَبُ لِمَن يَشَآءُ ٱلذُّكُورَ
ākāśabhūmikaḷuṭe ādhipatyaṁ allāhuvināṇ. avanicchikkunnat avan sr̥ṣṭikkunnu. avanicchikkunnavarkk avan peṇmakkaḷe pradānaṁ ceyyunnu. avanicchikkunnavarkk āṇkuṭṭikaḷeyuṁ sam'mānikkunnu
Surah Ash-Shura, Verse 49
أَوۡ يُزَوِّجُهُمۡ ذُكۡرَانٗا وَإِنَٰثٗاۖ وَيَجۡعَلُ مَن يَشَآءُ عَقِيمًاۚ إِنَّهُۥ عَلِيمٞ قَدِيرٞ
alleṅkil avanavarkk āṇkuṭṭikaḷeyuṁ peṇkuṭṭikaḷeyuṁ iṭakalarttikkeāṭukkunnu. avanicchikkunnavare vandhyarākkunnu. tīrccayāyuṁ avan sakalatuṁ aṟiyunnavanāṇ. ellāṟṟinuṁ kaḻivuṟṟavanuṁ
Surah Ash-Shura, Verse 50
۞وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ ٱللَّهُ إِلَّا وَحۡيًا أَوۡ مِن وَرَآيِٕ حِجَابٍ أَوۡ يُرۡسِلَ رَسُولٗا فَيُوحِيَ بِإِذۡنِهِۦ مَا يَشَآءُۚ إِنَّهُۥ عَلِيٌّ حَكِيمٞ
allāhu oru manuṣyanēāṭuṁ nērkkunēre sansārikkāṟilla. atuṇṭāvunnat onnukil divyabēādhanattilūṭeyāṇ. alleṅkil maṟaykkupinnil ninn, atumalleṅkil oru dūtane ayaccukeāṇṭ. aṅṅane allāhuvinṟe anumatiyēāṭe avanicchikkunnat ā dūtanilūṭe bēādhanaṁ nalkunnu. sanśayamilla; allāhu atyunnatanāṇ. yuktimānuṁ
Surah Ash-Shura, Verse 51
وَكَذَٰلِكَ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ رُوحٗا مِّنۡ أَمۡرِنَاۚ مَا كُنتَ تَدۡرِي مَا ٱلۡكِتَٰبُ وَلَا ٱلۡإِيمَٰنُ وَلَٰكِن جَعَلۡنَٰهُ نُورٗا نَّهۡدِي بِهِۦ مَن نَّشَآءُ مِنۡ عِبَادِنَاۚ وَإِنَّكَ لَتَهۡدِيٓ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
ivvidhaṁ nāṁ ninakk nam'muṭe kalpanayāl caitan'yavattāya oru sandēśaṁ bēādhanaṁ nalkiyirikkunnu. vēdapustakatteppaṟṟiyēā satyaviśvāsatte sambandhiccēā ninakkeānnumaṟiyumāyirunnilla. aṅṅane ā sandēśatte nāmeāru veḷiccamākkiyirikkunnu. atuvaḻi nam'muṭe dāsanmāril ninn nāṁ icchikkunnavare nērvaḻiyil nayikkunnu. tīrccayāyuṁ nī nērmārgattilēkkāṇ vaḻi naṭattunnat
Surah Ash-Shura, Verse 52
صِرَٰطِ ٱللَّهِ ٱلَّذِي لَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۗ أَلَآ إِلَى ٱللَّهِ تَصِيرُ ٱلۡأُمُورُ
ākāśabhūmikaḷiluḷḷavayuṭeyellāṁ uṭamayāya allāhuvinṟe mārgattilēkk. aṟiyuka: kāryaṅṅaḷeākkeyuṁ maṭaṅṅiyettuka allāhuviṅkalāṇ
Surah Ash-Shura, Verse 53