Surah Ash-Shura - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
حمٓ
hāmīṁ
Surah Ash-Shura, Verse 1
عٓسٓقٓ
ain sīn khāph
Surah Ash-Shura, Verse 2
كَذَٰلِكَ يُوحِيٓ إِلَيۡكَ وَإِلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكَ ٱللَّهُ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
aprakāraṁ ninakkuṁ ninṟe mumpuḷḷavarkkuṁ pratāpiyuṁ yuktimānumāya allāhu bēādhanaṁ nalkunnu
Surah Ash-Shura, Verse 3
لَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلۡعَلِيُّ ٱلۡعَظِيمُ
avannākunnu ākāśaṅṅaḷiluḷḷatuṁ bhūmiyiluḷḷatuṁ. avanākunnu unnatanuṁ mahānumāyiṭṭuḷḷavan
Surah Ash-Shura, Verse 4
تَكَادُ ٱلسَّمَٰوَٰتُ يَتَفَطَّرۡنَ مِن فَوۡقِهِنَّۚ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمۡدِ رَبِّهِمۡ وَيَسۡتَغۡفِرُونَ لِمَن فِي ٱلۡأَرۡضِۗ أَلَآ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ
ākāśaṅṅaḷ avayuṭe uparibhāgatt ninn peāṭṭippiḷarumāṟākunnu. malakkukaḷ taṅṅaḷuṭe rakṣitāvine stutikkunnatēāṭeāppaṁ prakīrtticcu keāṇṭirikkunnu.bhūmiyiluḷḷavarkk vēṇṭi avar pāpamēācanaṁ tēṭukayuṁ ceyyunnu. aṟiyuka! tīrccayāyuṁ allāhu tanneyākunnu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyuṁ
Surah Ash-Shura, Verse 5
وَٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَ ٱللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيۡهِمۡ وَمَآ أَنتَ عَلَيۡهِم بِوَكِيلٖ
avanu puṟame rakṣādhikārikaḷe svīkariccavarārēā, avare allāhu sūkṣmanirīkṣaṇaṁ ceytukeāṇṭirikkukayākunnu. nī avaruṭe kāryattil cumatala ēlpikkappeṭṭavanē alla
Surah Ash-Shura, Verse 6
وَكَذَٰلِكَ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ قُرۡءَانًا عَرَبِيّٗا لِّتُنذِرَ أُمَّ ٱلۡقُرَىٰ وَمَنۡ حَوۡلَهَا وَتُنذِرَ يَوۡمَ ٱلۡجَمۡعِ لَا رَيۡبَ فِيهِۚ فَرِيقٞ فِي ٱلۡجَنَّةِ وَفَرِيقٞ فِي ٱلسَّعِيرِ
aprakāraṁ ninakk nāṁ aṟabibhāṣayiluḷḷa khur'ān bēādhanaṁ nalkiyirikkunnu. um'mulkhuṟā (makka) yiluḷḷavarkkuṁ atinu cuṟṟumuḷḷavarkkuṁ nī tākkīt nalkuvān vēṇṭiyuṁ, sanśayarahitamāya sam'mēḷana divasatteppaṟṟi nī tākkīt nalkuvān vēṇṭiyuṁ. ann oru vibhāgakkār svargattilāyirikkuṁ. maṟṟeāru vibhāgakkār kattijvalikkunna narakattiluṁ
Surah Ash-Shura, Verse 7
وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَجَعَلَهُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَلَٰكِن يُدۡخِلُ مَن يَشَآءُ فِي رَحۡمَتِهِۦۚ وَٱلظَّـٰلِمُونَ مَا لَهُم مِّن وَلِيّٖ وَلَا نَصِيرٍ
allāhu uddēśiccirunneṅkil avare (manuṣyare) yellāṁ avan orē samudāyamākkumāyirunnu. pakṣe, tān uddēśikkunnavare tanṟe kāruṇyattil avan pravēśippikkunnu. akramikaḷārēā avarkk yāteāru rakṣādhikāriyuṁ sahāyiyumilla
Surah Ash-Shura, Verse 8
أَمِ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَۖ فَٱللَّهُ هُوَ ٱلۡوَلِيُّ وَهُوَ يُحۡيِ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
atalla, avar avannupuṟame rakṣādhikārikaḷe svīkariccirikkukayāṇēā? ennāl allāhu tanneyākunnu rakṣādhikāri. avan mariccavare jīvippikkunnu. avan ēt kāryattinuṁ kaḻivuḷḷavanatre
Surah Ash-Shura, Verse 9
وَمَا ٱخۡتَلَفۡتُمۡ فِيهِ مِن شَيۡءٖ فَحُكۡمُهُۥٓ إِلَى ٱللَّهِۚ ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبِّي عَلَيۡهِ تَوَكَّلۡتُ وَإِلَيۡهِ أُنِيبُ
niṅṅaḷ abhiprāyavyatyāsakkārāyiṭṭuḷḷat ēt kāryattilāvaṭṭe atil tīrppukalpikkānuḷḷa avakāśaṁ allāhuvinnākunnu. avanāṇ enṟe rakṣitāvāya allāhu. avanṟe mēl ñān bharamēlpiccirikkunnu. avaṅkalēkk ñān tāḻmayēāṭe maṭaṅṅukayuṁ ceyyunnu
Surah Ash-Shura, Verse 10
فَاطِرُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ جَعَلَ لَكُم مِّنۡ أَنفُسِكُمۡ أَزۡوَٰجٗا وَمِنَ ٱلۡأَنۡعَٰمِ أَزۡوَٰجٗا يَذۡرَؤُكُمۡ فِيهِۚ لَيۡسَ كَمِثۡلِهِۦ شَيۡءٞۖ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡبَصِيرُ
ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ sraṣṭāvākunnu (avan.) niṅṅaḷkk vēṇṭi niṅṅaḷuṭe vargattil ninnu tanne avan iṇakaḷe (uṇṭākkittannirikkunnu.) atilūṭe niṅṅaḷe avan sr̥ṣṭicc vardhippikkunnu. avan tulyamāyi yāteānnumilla. avan ellāṁ kāṇunnavanuṁ ellāṁ kēḷkkunnavanumākunnu
Surah Ash-Shura, Verse 11
لَهُۥ مَقَالِيدُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ يَبۡسُطُ ٱلرِّزۡقَ لِمَن يَشَآءُ وَيَقۡدِرُۚ إِنَّهُۥ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ
ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ tākkēālukaḷ avanṟe adhīnattilākunnu. avan uddēśikkunnavarkk upajīvanaṁ avan viśālamākkunnu. (maṟṟuḷḷavarkk) avan at iṭuṅṅiyatākkukayuṁ ceyyunnu. tīrccayāyuṁ avan ēt kāryatteppaṟṟiyuṁ aṟivuḷḷavanākunnu
Surah Ash-Shura, Verse 12
۞شَرَعَ لَكُم مِّنَ ٱلدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِۦ نُوحٗا وَٱلَّذِيٓ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ وَمَا وَصَّيۡنَا بِهِۦٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَىٰٓۖ أَنۡ أَقِيمُواْ ٱلدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُواْ فِيهِۚ كَبُرَ عَلَى ٱلۡمُشۡرِكِينَ مَا تَدۡعُوهُمۡ إِلَيۡهِۚ ٱللَّهُ يَجۡتَبِيٓ إِلَيۡهِ مَن يَشَآءُ وَيَهۡدِيٓ إِلَيۡهِ مَن يُنِيبُ
nūhinēāṭ kalpiccatuṁ ninakk nāṁ bēādhanaṁ nalkiyatuṁ ibrāhīṁ, mūsā, īsā ennivarēāṭ nāṁ kalpiccatumāya kāryaṁ - niṅṅaḷ matatte nērānvaṇṇaṁ nilanirttuka, atil niṅṅaḷ bhinnikkātirikkuka. ennakāryaṁ - avan niṅṅaḷkk mataniyamamāyi niścayiccirikkunnu. ā bahudaivaviśvāsikaḷe niṅṅaḷ ēteāru kāryattilēkk kṣaṇikkunnuvēā at avarkk valiya bhāramāyi tēānniyirikkunnu. tān uddēśikkunnavare allāhu tanṟe aṭukkalēkk teraññeṭukkunnu. tāḻmayēāṭe maṭaṅṅunnavare avaṅkalēkkuḷḷa mārgattil nayikkukayuṁ ceyyunnu
Surah Ash-Shura, Verse 13
وَمَا تَفَرَّقُوٓاْ إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَهُمُ ٱلۡعِلۡمُ بَغۡيَۢا بَيۡنَهُمۡۚ وَلَوۡلَا كَلِمَةٞ سَبَقَتۡ مِن رَّبِّكَ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى لَّقُضِيَ بَيۡنَهُمۡۚ وَإِنَّ ٱلَّذِينَ أُورِثُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِنۢ بَعۡدِهِمۡ لَفِي شَكّٖ مِّنۡهُ مُرِيبٖ
pūrvvavēdakkār bhinniccat avarkk aṟiv vannukiṭṭiyatin śēṣaṁ tanneyāṇ. avar tam'miluḷḷa virēādhaṁ nimittamāṇat. nirṇitamāya oru avadhivarēkk bādhakamāya oru vacanaṁ niṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninn mump tanne uṇṭāyiṭṭillāyirunnuveṅkil avarkkiṭayil (uṭane) tīrppukalpikkappeṭumāyirunnu. avarkk śēṣaṁ vēdagranthattinṟe anantarāvakāśaṁ nalkappeṭṭavar tīrccayāyuṁ atineppaṟṟi aviśvāsajanakamāya sanśayattilākunnu
Surah Ash-Shura, Verse 14
فَلِذَٰلِكَ فَٱدۡعُۖ وَٱسۡتَقِمۡ كَمَآ أُمِرۡتَۖ وَلَا تَتَّبِعۡ أَهۡوَآءَهُمۡۖ وَقُلۡ ءَامَنتُ بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ مِن كِتَٰبٖۖ وَأُمِرۡتُ لِأَعۡدِلَ بَيۡنَكُمُۖ ٱللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّكُمۡۖ لَنَآ أَعۡمَٰلُنَا وَلَكُمۡ أَعۡمَٰلُكُمۡۖ لَا حُجَّةَ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَكُمُۖ ٱللَّهُ يَجۡمَعُ بَيۡنَنَاۖ وَإِلَيۡهِ ٱلۡمَصِيرُ
atināl nī prabēādhanaṁ ceytukeāḷḷuka. nī kalpikkappeṭṭat pēāle nēre nilakeāḷḷukayuṁ ceyyuka. avaruṭe tanniṣṭaṅṅaḷe nī pintuṭarnn pēākarut. nī paṟayuka: allāhu avatarippicca ēt granthattiluṁ ñān viśvasiccirikkunnu. niṅṅaḷkkiṭayil nītipularttuvān ñān kalpikkappeṭukayuṁ ceytirikkunnu. allāhuvākunnu ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvuṁ niṅṅaḷuṭe rakṣitāvuṁ. ñaṅṅaḷkkuḷḷat ñaṅṅaḷuṭe karm'maṅṅaḷuṁ niṅṅaḷkkuḷḷat niṅṅaḷuṭe karm'maṅṅaḷuṁ. ñaṅṅaḷkkuṁ niṅṅaḷkkumiṭayil yāteāru tarkkapraśnavumilla. allāhu nam'me tam'mil orumiccukūṭṭuṁ. avaṅkalēkkākunnu cennettānuḷḷat
Surah Ash-Shura, Verse 15
وَٱلَّذِينَ يُحَآجُّونَ فِي ٱللَّهِ مِنۢ بَعۡدِ مَا ٱسۡتُجِيبَ لَهُۥ حُجَّتُهُمۡ دَاحِضَةٌ عِندَ رَبِّهِمۡ وَعَلَيۡهِمۡ غَضَبٞ وَلَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدٌ
allāhuvinṟe āhvānattin svīkāryata labhiccatin śēṣaṁ avanṟe kāryattil tarkkikkunnavarārēā, avaruṭe tarkkaṁ avaruṭe rakṣitāviṅkal niṣphalamākunnu. avaruṭe mēl kēāpamuṇṭāyirikkuṁ.avarkkāṇ kaṭhinamāya śikṣa
Surah Ash-Shura, Verse 16
ٱللَّهُ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ وَٱلۡمِيزَانَۗ وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّ ٱلسَّاعَةَ قَرِيبٞ
allāhuvākunnu satyaprakāraṁ vēdagranthavuṁ (teṟṟuṁ śariyuṁ tūkkinēākkānuḷḷa) tulāsuṁ iṟakkittannavan. ninakk entaṟiyāṁ. ā antyasamayaṁ aṭutt tanne āyirikkāṁ
Surah Ash-Shura, Verse 17
يَسۡتَعۡجِلُ بِهَا ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِهَاۖ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مُشۡفِقُونَ مِنۡهَا وَيَعۡلَمُونَ أَنَّهَا ٱلۡحَقُّۗ أَلَآ إِنَّ ٱلَّذِينَ يُمَارُونَ فِي ٱلسَّاعَةِ لَفِي ضَلَٰلِۭ بَعِيدٍ
atil (antyasamayattil) viśvasikkāttavar atinṟe kāryattil dhr̥tikūṭṭikkeāṇṭirikkunnu.viśvasiccavarākaṭṭe atineppaṟṟi bhayavihvalarākunnu. avarkkaṟiyāṁ at satyamāṇenn. śrad'dhikkuka: tīrccayāyuṁ antyasamayattinṟe kāryattil tarkkaṁ naṭattunnavar vidūramāya piḻavil tanneyākunnu
Surah Ash-Shura, Verse 18
ٱللَّهُ لَطِيفُۢ بِعِبَادِهِۦ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُۖ وَهُوَ ٱلۡقَوِيُّ ٱلۡعَزِيزُ
allāhu tanṟe dāsanmārēāṭ kanivuḷḷavanākunnu. avan uddēśikkunnavarkk avan upajīvanaṁ nalkunnu. avanākunnu śaktanuṁ pratāpaśāliyumāyiṭṭuḷḷavan
Surah Ash-Shura, Verse 19
مَن كَانَ يُرِيدُ حَرۡثَ ٱلۡأٓخِرَةِ نَزِدۡ لَهُۥ فِي حَرۡثِهِۦۖ وَمَن كَانَ يُرِيدُ حَرۡثَ ٱلدُّنۡيَا نُؤۡتِهِۦ مِنۡهَا وَمَا لَهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِن نَّصِيبٍ
vallavanuṁ paralēākatte kr̥ṣiyāṇ uddēśikkunnateṅkil avanṟe kr̥ṣiyil nāṁ avan vard'dhana nalkunnatāṇ. vallavanuṁ ihalēākatte kr̥ṣiyāṇ uddēśikkunnateṅkil nāṁ avan atil ninn nalkunnatāṇ.avan paralēākatt yāteāru vihitavuṁ uṇṭāyirikkunnatalla
Surah Ash-Shura, Verse 20
أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَـٰٓؤُاْ شَرَعُواْ لَهُم مِّنَ ٱلدِّينِ مَا لَمۡ يَأۡذَنۢ بِهِ ٱللَّهُۚ وَلَوۡلَا كَلِمَةُ ٱلۡفَصۡلِ لَقُضِيَ بَيۡنَهُمۡۗ وَإِنَّ ٱلظَّـٰلِمِينَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
atalla, allāhu anuvadicciṭṭillātta kāryaṁ matamāyi avarkk niścayiccu keāṭutta valla paṅkāḷikaḷuṁ avarkkuṇṭēā? nirṇāyaka vidhiye paṟṟiyuḷḷa kalpana nilavilillāyirunneṅkil avarkkiṭayil uṭane vidhikalpikkappeṭumāyirunnu. akramikaḷārēā avarkk tīrccayāyuṁ vēdanayēṟiya śikṣayuṇṭ
Surah Ash-Shura, Verse 21
تَرَى ٱلظَّـٰلِمِينَ مُشۡفِقِينَ مِمَّا كَسَبُواْ وَهُوَ وَاقِعُۢ بِهِمۡۗ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ فِي رَوۡضَاتِ ٱلۡجَنَّاتِۖ لَهُم مَّا يَشَآءُونَ عِندَ رَبِّهِمۡۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَضۡلُ ٱلۡكَبِيرُ
(paralēākatt vecc) ā akramakārikaḷe taṅṅaḷ sampādiccu veccatineppaṟṟi bhayacakitarāya nilayil ninakk kāṇāṁ. at (sampādiccu veccatinuḷḷa śikṣa) avaril vannubhavikkuka tanneceyyuṁ. viśvasikkukayuṁ salkarm'maṁ pravarttikkukayuṁ ceytavar svargattēāppukaḷilāyirikkuṁ. avar uddēśikkunnatentēā at avaruṭe rakṣitāviṅkal avarkkuṇṭāyirikkuṁ. atatre mahattāya anugrahaṁ
Surah Ash-Shura, Verse 22
ذَٰلِكَ ٱلَّذِي يُبَشِّرُ ٱللَّهُ عِبَادَهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِۗ قُل لَّآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ أَجۡرًا إِلَّا ٱلۡمَوَدَّةَ فِي ٱلۡقُرۡبَىٰۗ وَمَن يَقۡتَرِفۡ حَسَنَةٗ نَّزِدۡ لَهُۥ فِيهَا حُسۡنًاۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ شَكُورٌ
viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceyta tanṟe dāsanmārkk allāhu santēāṣavārtta aṟiyikkunnatatre at. nī paṟayuka: atinṟe pēril niṅṅaḷēāṭ ñān yāteāru pratiphalavuṁ āvaśyappeṭunnilla. aṭutta bandhattinṟe pēriluḷḷa snēhamallāte. vallavanuṁ oru nanma pravarttikkunna pakṣaṁ atilūṭe avann nāṁ guṇaṁ vard'dhippiccu keāṭukkunnatāṇ. tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ ēṟṟavuṁ nandiyuḷḷavanumākunnu
Surah Ash-Shura, Verse 23
أَمۡ يَقُولُونَ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗاۖ فَإِن يَشَإِ ٱللَّهُ يَخۡتِمۡ عَلَىٰ قَلۡبِكَۗ وَيَمۡحُ ٱللَّهُ ٱلۡبَٰطِلَ وَيُحِقُّ ٱلۡحَقَّ بِكَلِمَٰتِهِۦٓۚ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
atalla, addēhaṁ (pravācakan) allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamaccu ennāṇēā avar paṟayunnat? ennāl allāhu uddēśiccirunneṅkil ninṟe hr̥dayattinumēl avan mudravekkumāyirunnu. allāhu asatyatte māyccukaḷayukayuṁ tanṟe vacanaṅṅaḷ keāṇṭ satyatte sthirīkarikkukayuṁ ceyyunnu. tīrccayāyuṁ avan hr̥daṅṅaḷiluḷḷatineppaṟṟi aṟivuḷḷavanākunnu
Surah Ash-Shura, Verse 24
وَهُوَ ٱلَّذِي يَقۡبَلُ ٱلتَّوۡبَةَ عَنۡ عِبَادِهِۦ وَيَعۡفُواْ عَنِ ٱلسَّيِّـَٔاتِ وَيَعۡلَمُ مَا تَفۡعَلُونَ
avanākunnu tanṟe dāsanmāril ninn paścāttāpaṁ svīkarikkunnavan. avan duṣkr̥tyaṅṅaḷkk māppunalkukayuṁ ceyyunnu. niṅṅaḷ pravarttikkunnatentēā at avan aṟiyukayuṁ ceyyunnu
Surah Ash-Shura, Verse 25
وَيَسۡتَجِيبُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَيَزِيدُهُم مِّن فَضۡلِهِۦۚ وَٱلۡكَٰفِرُونَ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدٞ
viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarkk avan (prārt'thanaykk) uttaraṁ nalkukayuṁ, tanṟe anugrahattil ninn avarkk kūṭutal nalkukayuṁ ceyyuṁ. satyaniṣēdhikaḷāvaṭṭe kaṭhinamāya śikṣayāṇavarkkuḷḷat
Surah Ash-Shura, Verse 26
۞وَلَوۡ بَسَطَ ٱللَّهُ ٱلرِّزۡقَ لِعِبَادِهِۦ لَبَغَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَٰكِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٖ مَّا يَشَآءُۚ إِنَّهُۥ بِعِبَادِهِۦ خَبِيرُۢ بَصِيرٞ
allāhu tanṟe dāsanmārkk upajīvanaṁ viśālamākkikeāṭuttirunneṅkil bhūmiyil avar atikramaṁ pravarttikkumāyirunnu. pakṣe, avan oru kaṇakkanusaricc tān uddēśikkunnat iṟakki keāṭukkunnuṭhīrccayāyuṁ avan tanṟe dāsanmāreppaṟṟi sūkṣmajñānamuḷḷavanuṁ kaṇṭaṟiyunnavanumākunnu
Surah Ash-Shura, Verse 27
وَهُوَ ٱلَّذِي يُنَزِّلُ ٱلۡغَيۡثَ مِنۢ بَعۡدِ مَا قَنَطُواْ وَيَنشُرُ رَحۡمَتَهُۥۚ وَهُوَ ٱلۡوَلِيُّ ٱلۡحَمِيدُ
avan tanneyākunnu manuṣyar nirāśappeṭṭukaḻiññatinu śēṣaṁ maḻa varṣippikkukayuṁ, tanṟe kāruṇyaṁ vyāpippikkukayuṁ ceyyunnavan. avan tanneyākunnu stutyarhanāya rakṣādhikāri
Surah Ash-Shura, Verse 28
وَمِنۡ ءَايَٰتِهِۦ خَلۡقُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَآبَّةٖۚ وَهُوَ عَلَىٰ جَمۡعِهِمۡ إِذَا يَشَآءُ قَدِيرٞ
ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ sr̥ṣṭiccatuṁ ava raṇṭiluṁ jīvajālaṅṅaḷe vyāpippiccatuṁ avanṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil peṭṭatatre . avan uddēśikkumpēāḷ avare orumiccukūṭṭuvān kaḻivuḷḷavanāṇ avan
Surah Ash-Shura, Verse 29
وَمَآ أَصَٰبَكُم مِّن مُّصِيبَةٖ فَبِمَا كَسَبَتۡ أَيۡدِيكُمۡ وَيَعۡفُواْ عَن كَثِيرٖ
niṅṅaḷkk ēteāru āpatt bādhicciṭṭuṇṭeṅkiluṁ at niṅṅaḷuṭe kaikaḷ pravartticcatinṟe phalamāyiṭṭutanneyāṇ. mikkatuṁ avan māppākkukayuṁ ceyyunnu
Surah Ash-Shura, Verse 30
وَمَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِۖ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِن وَلِيّٖ وَلَا نَصِيرٖ
niṅṅaḷkk bhūmiyil vecc (allāhuvine) tēālpicc kaḷayānāvilla.allāhuvin puṟame niṅṅaḷkk yāteāru rakṣādhikāriyuṁ sahāyiyumillatānuṁ
Surah Ash-Shura, Verse 31
وَمِنۡ ءَايَٰتِهِ ٱلۡجَوَارِ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ
kaṭalilūṭe malakaḷennēāṇaṁ sañcarikkunna kappalukaḷuṁ avanṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil peṭṭatatre
Surah Ash-Shura, Verse 32
إِن يَشَأۡ يُسۡكِنِ ٱلرِّيحَ فَيَظۡلَلۡنَ رَوَاكِدَ عَلَىٰ ظَهۡرِهِۦٓۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّكُلِّ صَبَّارٖ شَكُورٍ
avan uddēśikkunna pakṣaṁ avan kāṟṟine aṭakki nirttuṁ. appēāḷ ava kaṭal parappil niścalamāyi ninnupēākuṁ. tīrccayāyuṁ atil kṣamāśīlaruṁ nandiyuḷḷavarumāya ēvarkkuṁ dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah Ash-Shura, Verse 33
أَوۡ يُوبِقۡهُنَّ بِمَا كَسَبُواْ وَيَعۡفُ عَن كَثِيرٖ
alleṅkil avar pravartticcatinṟe phalamāyi avaye (kappalukaḷe) avan takarttukaḷayuṁ. mikkatuṁ avan māppākkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Ash-Shura, Verse 34
وَيَعۡلَمَ ٱلَّذِينَ يُجَٰدِلُونَ فِيٓ ءَايَٰتِنَا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٖ
nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṭe kāryattil tarkkaṁ naṭattunnavar taṅṅaḷkk rakṣaprāpikkuvān oru sthānavumillenn manas'silākkēṇṭatinumāṇat
Surah Ash-Shura, Verse 35
فَمَآ أُوتِيتُم مِّن شَيۡءٖ فَمَتَٰعُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَمَا عِندَ ٱللَّهِ خَيۡرٞ وَأَبۡقَىٰ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ
niṅṅaḷkk vallatuṁ nalkappeṭṭiṭṭuṇṭeṅkil at aihikajīvitattile (tālkkālika) vibhavaṁ mātramākunnu. allāhuvinṟe pakkaluḷḷat kūṭutal uttamavuṁ kūṭutal nīṇṭunilkkunnatumākunnu. viśvasikkukayuṁ taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe mēl bharamēlpikkukayuṁ ceytavarkkuḷḷatatre at
Surah Ash-Shura, Verse 36
وَٱلَّذِينَ يَجۡتَنِبُونَ كَبَـٰٓئِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡفَوَٰحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُواْ هُمۡ يَغۡفِرُونَ
mahāpāpaṅṅaḷuṁ nīcavr̥ttikaḷuṁ varjjikkunnavaruṁ, kēāpaṁ vannāluṁ peāṟukkunnavarumāyiṭṭuḷḷavarkk
Surah Ash-Shura, Verse 37
وَٱلَّذِينَ ٱسۡتَجَابُواْ لِرَبِّهِمۡ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَأَمۡرُهُمۡ شُورَىٰ بَيۡنَهُمۡ وَمِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ يُنفِقُونَ
taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe āhvānaṁ svīkarikkukayuṁ namaskāraṁ muṟapēāle nirvahikkukayuṁ, taṅṅaḷuṭe kāryaṁ tīrumānikkunnat an'yēān'yamuḷḷa kūṭiyālēācanayilūṭe āyirikkukayuṁ, nāṁ nalkiyiṭṭuḷḷatil ninn celavaḻikkukayuṁ ceytavarārēā, avarkkuṁ
Surah Ash-Shura, Verse 38
وَٱلَّذِينَ إِذَآ أَصَابَهُمُ ٱلۡبَغۡيُ هُمۡ يَنتَصِرُونَ
taṅṅaḷkk valla marddanavuṁ nēriṭṭāl rakṣānaṭapaṭi svīkarikkunnavarkkuṁ
Surah Ash-Shura, Verse 39
وَجَزَـٰٓؤُاْ سَيِّئَةٖ سَيِّئَةٞ مِّثۡلُهَاۖ فَمَنۡ عَفَا وَأَصۡلَحَ فَأَجۡرُهُۥ عَلَى ٱللَّهِۚ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلظَّـٰلِمِينَ
oru tinmaykkuḷḷa pratiphalaṁ atupēāluḷḷa oru tinmatanneyākunnu. ennāl āreṅkiluṁ māppunalkukayuṁ rañjippuṇṭākkukayuṁ āṇeṅkil avannuḷḷa pratiphalaṁ allāhuvinṟe bādhyatayilākunnu. tīrccayāyuṁ avan akramaṁ pravarttikkunnavare iṣṭappeṭukayilla
Surah Ash-Shura, Verse 40
وَلَمَنِ ٱنتَصَرَ بَعۡدَ ظُلۡمِهِۦ فَأُوْلَـٰٓئِكَ مَا عَلَيۡهِم مِّن سَبِيلٍ
tān marddikkappeṭṭatin śēṣaṁ vallavanuṁ rakṣānaṭapaṭi svīkarikkunna pakṣaṁ attarakkārkketiril (kuṟṟaṁ cumattān) yāteāru mārgavumilla
Surah Ash-Shura, Verse 41
إِنَّمَا ٱلسَّبِيلُ عَلَى ٱلَّذِينَ يَظۡلِمُونَ ٱلنَّاسَ وَيَبۡغُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
janaṅṅaḷēāṭ anīti kāṇikkukayuṁ n'yāyamillāte bhūmiyil atikramaṁ pravarttikkukayuṁ ceyyunnavarkketiril mātramē (kuṟṟaṁ cumattān) mārgamuḷḷū. attarakkārkk tanneyākunnu vēdanayēṟiya śikṣayuḷḷatuṁ
Surah Ash-Shura, Verse 42
وَلَمَن صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَٰلِكَ لَمِنۡ عَزۡمِ ٱلۡأُمُورِ
vallavanuṁ kṣamikkukayuṁ peāṟukkukayuṁ ceyyunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ at dr̥ḍhaniścayaṁ ceyyēṇṭa kāryaṅṅaḷil peṭṭatākunnu
Surah Ash-Shura, Verse 43
وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِن وَلِيّٖ مِّنۢ بَعۡدِهِۦۗ وَتَرَى ٱلظَّـٰلِمِينَ لَمَّا رَأَوُاْ ٱلۡعَذَابَ يَقُولُونَ هَلۡ إِلَىٰ مَرَدّٖ مِّن سَبِيلٖ
allāhu ēteāruvane vaḻipiḻavilākkiyēā avann atin śēṣaṁ yāteāru rakṣādhikāriyumilla. śikṣa nēril kāṇumpēāḷ oru tiriccupēākkin valla mārgavumuṇṭēā enn akramakārikaḷ paṟayunnatāyi ninakk kāṇāṁ
Surah Ash-Shura, Verse 44
وَتَرَىٰهُمۡ يُعۡرَضُونَ عَلَيۡهَا خَٰشِعِينَ مِنَ ٱلذُّلِّ يَنظُرُونَ مِن طَرۡفٍ خَفِيّٖۗ وَقَالَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّ ٱلۡخَٰسِرِينَ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ وَأَهۡلِيهِمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۗ أَلَآ إِنَّ ٱلظَّـٰلِمِينَ فِي عَذَابٖ مُّقِيمٖ
nindyatayāl kīḻeātuṅṅiyavarāyikkeāṇṭ avar atin (narakattin) mumpil pradarśippikkappeṭunnat ninakk kāṇāṁ. oḷikaṇṇiṭṭāyirikkuṁ avar nēākkunnat. viśvasiccavar paṟayuṁ: uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil svadēhaṅṅaḷuṁ taṅṅaḷuṭe svantakkāruṁ naṣṭappeṭṭavarārēā, avar tanneyākunnu tīrccayāyuṁ naṣṭakkār. śrad'dhikkuka; tīrccayāyuṁ akramikaḷ nirantaramāya śikṣayilākunnu
Surah Ash-Shura, Verse 45
وَمَا كَانَ لَهُم مِّنۡ أَوۡلِيَآءَ يَنصُرُونَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِۗ وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِن سَبِيلٍ
allāhuvin puṟame taṅṅaḷe sahāyikkunna rakṣādhikārikaḷāruṁ avarkk uṇṭāyirikkukayumilla. ēteāruvane allāhu vaḻipiḻavilākkiyēā avann (lakṣyaprāptikk) yāteāru mārgavumilla
Surah Ash-Shura, Verse 46
ٱسۡتَجِيبُواْ لِرَبِّكُم مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ يَوۡمٞ لَّا مَرَدَّ لَهُۥ مِنَ ٱللَّهِۚ مَا لَكُم مِّن مَّلۡجَإٖ يَوۡمَئِذٖ وَمَا لَكُم مِّن نَّكِيرٖ
oru divasaṁ vannettunnatin mumpāyi niṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe āhvānaṁ niṅṅaḷ svīkarikkuka. allāhuviṅkal ninnuḷḷa ā divasatte taṭukkuka sādhyamalla. ann niṅṅaḷkk yāteāru abhayasthānavumuṇṭāvilla. niṅṅaḷkk (kuṟṟaṅṅaḷ) niṣēdhikkānumāvilla
Surah Ash-Shura, Verse 47
فَإِنۡ أَعۡرَضُواْ فَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ عَلَيۡهِمۡ حَفِيظًاۖ إِنۡ عَلَيۡكَ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُۗ وَإِنَّآ إِذَآ أَذَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِنَّا رَحۡمَةٗ فَرِحَ بِهَاۖ وَإِن تُصِبۡهُمۡ سَيِّئَةُۢ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيهِمۡ فَإِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ كَفُورٞ
ini avar tiriññukaḷayukayāṇeṅkil (nabiyē,) ninne nāṁ avaruṭe mēl kāvalkkāranāyi ayacciṭṭilla. ninṟe mēl prabēādhana bādhyata mātramēyuḷḷu. tīrccayāyuṁ nāṁ manuṣyan nam'muṭe pakkal ninnuḷḷa oru anugrahaṁ āsvadippiccāl atinṟe pēril avan āhlādaṁ keāḷḷunnu. avaruṭe kaikaḷ mump ceytu veccatinṟe phalamāyi avarkk valla tinmayuṁ bādhikkunnuveṅkilēā appēāḻatā manuṣyan nandikeṭṭavan tanneyākunnu
Surah Ash-Shura, Verse 48
لِّلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ يَخۡلُقُ مَا يَشَآءُۚ يَهَبُ لِمَن يَشَآءُ إِنَٰثٗا وَيَهَبُ لِمَن يَشَآءُ ٱلذُّكُورَ
allāhuvinnākunnu ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ ādhipatyaṁ.avan uddēśikkunnat avan sr̥ṣṭikkunnu. avan uddēśikkunnavarkk avan peṇmakkaḷe pradānaṁ ceyyunnu. avan uddēśikkunnavarkk āṇmakkaḷeyuṁ pradānaṁ ceyyunnu
Surah Ash-Shura, Verse 49
أَوۡ يُزَوِّجُهُمۡ ذُكۡرَانٗا وَإِنَٰثٗاۖ وَيَجۡعَلُ مَن يَشَآءُ عَقِيمًاۚ إِنَّهُۥ عَلِيمٞ قَدِيرٞ
alleṅkil avarkk avan āṇmakkaḷeyuṁ peṇmakkaḷeyuṁ iṭakalarttikeāṭukkunnu. avan uddēśikkunnavare avan vandhyarākkukayuṁ ceyyunnu. tīrccayāyuṁ avan sarvvajñanuṁ sarvvaśaktanumākunnu
Surah Ash-Shura, Verse 50
۞وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ ٱللَّهُ إِلَّا وَحۡيًا أَوۡ مِن وَرَآيِٕ حِجَابٍ أَوۡ يُرۡسِلَ رَسُولٗا فَيُوحِيَ بِإِذۡنِهِۦ مَا يَشَآءُۚ إِنَّهُۥ عَلِيٌّ حَكِيمٞ
(nēriṭṭuḷḷa) oru bēādhanaṁ enna nilayilēā oru maṟayuṭe pinnil ninnāyikkeāṇṭēā, oru dūtane ayacc allāhuvinṟe anuvādaprakāraṁ avan uddēśikkunnat addēhaṁ (dūtan) bēādhanaṁ nalkuka enna nilayilēā allāte allāhu tannēāṭ sansārikkuka enna kāryaṁ yāteāru manuṣyannuṁ uṇṭāvukayilla. tīrccayāyuṁ avan unnatanuṁ yuktimānumākunnu
Surah Ash-Shura, Verse 51
وَكَذَٰلِكَ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ رُوحٗا مِّنۡ أَمۡرِنَاۚ مَا كُنتَ تَدۡرِي مَا ٱلۡكِتَٰبُ وَلَا ٱلۡإِيمَٰنُ وَلَٰكِن جَعَلۡنَٰهُ نُورٗا نَّهۡدِي بِهِۦ مَن نَّشَآءُ مِنۡ عِبَادِنَاۚ وَإِنَّكَ لَتَهۡدِيٓ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
aprakāraṁ tanne ninakk nāṁ nam'muṭe kalpanayāl oru caitan'yavattāya sandēśaṁ bēādhanaṁ ceytirikkunnu. vēdagranthamēā satyaviśvāsamēā entenn ninakkaṟiyumāyirunnilla. pakṣe, nāṁ atine oru prakāśamākkiyirikkunnu. atumukhēna nam'muṭe dāsanmāril ninn nāṁ uddēśikkunnavarkk nāṁ vaḻi kāṇikkunnu. tīrccayāyuṁ nī nērāya pātayilēkkākunnu mārgadarśanaṁ nalkunnat
Surah Ash-Shura, Verse 52
صِرَٰطِ ٱللَّهِ ٱلَّذِي لَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۗ أَلَآ إِلَى ٱللَّهِ تَصِيرُ ٱلۡأُمُورُ
ākāśaṅṅaḷiluḷḷatuṁ bhūmiyiluḷḷatuṁ ēteāruvannuḷḷatāṇēā ā allāhuvinṟe pātayilēkk. śrad'dhikkuka; allāhuvilēkkākunnu kāryaṅṅaḷ cennettunnat
Surah Ash-Shura, Verse 53