Surah Az-Zukhruf - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
حمٓ
hāmīṁ
Surah Az-Zukhruf, Verse 1
وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ
(kāryaṅṅaḷ) viśadamākkunna vēdagranthaṁ tanneyāṇa
Surah Az-Zukhruf, Verse 2
إِنَّا جَعَلۡنَٰهُ قُرۡءَٰنًا عَرَبِيّٗا لَّعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ
tīrccayāyuṁ nāṁ itine aṟabi bhāṣayiluḷḷa oru khur'ān ākkiyirikkunnat niṅṅaḷ cinticcu manas'silākkuvān vēṇṭiyākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 3
وَإِنَّهُۥ فِيٓ أُمِّ ٱلۡكِتَٰبِ لَدَيۡنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ
tīrccayāyuṁ at mūlagranthattil nam'muṭe aṭukkal (sūkṣikkappeṭṭatatre.) at unnatavuṁ vijñānasampannavuṁ tanneyākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 4
أَفَنَضۡرِبُ عَنكُمُ ٱلذِّكۡرَ صَفۡحًا أَن كُنتُمۡ قَوۡمٗا مُّسۡرِفِينَ
appēāḷ niṅṅaḷ atikramakārikaḷāya janaṅṅaḷāyatināl (niṅṅaḷe) oḻivākki viṭṭukeāṇṭ ī ulbēādhanaṁ niṅṅaḷil ninn mēṟṟīvkkukayēā
Surah Az-Zukhruf, Verse 5
وَكَمۡ أَرۡسَلۡنَا مِن نَّبِيّٖ فِي ٱلۡأَوَّلِينَ
pūrvvasamudāyaṅṅaḷil etrayēā pravācakanmāre nāṁ niyēāgicciṭṭuṇṭ
Surah Az-Zukhruf, Verse 6
وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
ēteāru pravācakan avaruṭe aṭutt cellukayāṇeṅkiluṁ avar addēhatte parihasikkunnavarākātirunniṭṭilla
Surah Az-Zukhruf, Verse 7
فَأَهۡلَكۡنَآ أَشَدَّ مِنۡهُم بَطۡشٗا وَمَضَىٰ مَثَلُ ٱلۡأَوَّلِينَ
aṅṅane ivarekkāḷ kanatta kaiyyūkkuṇṭāyirunnavare nāṁ naśippiccu kaḷaññu. pūrvvikanmāruṭe udāharaṇaṅṅaḷ mump kaḻiññupēāyiṭṭumuṇṭ
Surah Az-Zukhruf, Verse 8
وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡعَلِيمُ
ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ sr̥ṣṭiccatārāṇenn nī avarēāṭ cēādiccāl tīrccayāyuṁ avar paṟayuṁ; pratāpiyuṁ sarvvajñanumāyiṭṭuḷḷavanāṇ ava sr̥ṣṭiccat enn
Surah Az-Zukhruf, Verse 9
ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ مَهۡدٗا وَجَعَلَ لَكُمۡ فِيهَا سُبُلٗا لَّعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ
ate, niṅṅaḷkk vēṇṭi bhūmiye oru teāṭṭilākkukayuṁ niṅṅaḷ nērāya mārgaṁ kaṇṭettān vēṇṭi niṅṅaḷkkaviṭe pātakaḷuṇṭakkittarikayuṁ ceytavan
Surah Az-Zukhruf, Verse 10
وَٱلَّذِي نَزَّلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءَۢ بِقَدَرٖ فَأَنشَرۡنَا بِهِۦ بَلۡدَةٗ مَّيۡتٗاۚ كَذَٰلِكَ تُخۡرَجُونَ
ākāśatt ninn oru tēāt anusaricc veḷḷaṁ varṣiccu tarikayuṁ ceytavan. enniṭṭ at mūlaṁ nāṁ nirjīvamāya rājyatte punarujjīvippiccu. at pēāle tanne niṅṅaḷuṁ (maraṇānantaraṁ) puṟattu keāṇṭu varappeṭunnatāṇ
Surah Az-Zukhruf, Verse 11
وَٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡأَزۡوَٰجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُم مِّنَ ٱلۡفُلۡكِ وَٱلۡأَنۡعَٰمِ مَا تَرۡكَبُونَ
ellā iṇakaḷeyuṁ sr̥ṣṭikkukayuṁ niṅṅaḷkk savāri ceyyānuḷḷa kappalukaḷuṁ kālikaḷeyuṁ niṅṅaḷkk ērpeṭuttittarikayuṁ ceytavan
Surah Az-Zukhruf, Verse 12
لِتَسۡتَوُۥاْ عَلَىٰ ظُهُورِهِۦ ثُمَّ تَذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ رَبِّكُمۡ إِذَا ٱسۡتَوَيۡتُمۡ عَلَيۡهِ وَتَقُولُواْ سُبۡحَٰنَ ٱلَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُۥ مُقۡرِنِينَ
avayuṭe puṟatt niṅṅaḷ irippuṟappikkānuṁ enniṭṭ niṅṅaḷ aviṭe irippuṟappiccu kaḻiyumpēāḷ niṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe anugrahaṁ niṅṅaḷ ōrmikkuvānuṁ, niṅṅaḷ iprakāraṁ paṟayuvānuṁ vēṇṭi: ñaṅṅaḷkk vēṇṭi itine vidhēyamākkittannavan etra pariśud'dhan! ñaṅṅaḷkkatine iṇakkuvān kaḻiyumāyirunnilla
Surah Az-Zukhruf, Verse 13
وَإِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ
tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkalēkk tiriccettunnavar tanneyākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 14
وَجَعَلُواْ لَهُۥ مِنۡ عِبَادِهِۦ جُزۡءًاۚ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَكَفُورٞ مُّبِينٌ
avanṟe dāsanmāril oru vibhāgatte avaratā avanṟe anśaṁ (athavā makkaḷ) ākkiveccirikkunnu. tīrccayāyuṁ manuṣyan pratyakṣamāyittanne tikaccuṁ nandikeṭṭavanākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 15
أَمِ ٱتَّخَذَ مِمَّا يَخۡلُقُ بَنَاتٖ وَأَصۡفَىٰكُم بِٱلۡبَنِينَ
atalla, tān sr̥ṣṭikkunna kūṭṭattil ninn peṇmakkaḷe avan (svantamāyi) svīkarikkukayuṁ, āṇmakkaḷe niṅṅaḷkk pratyēkamāyi nalkukayuṁ ceytirikkukayāṇēā
Surah Az-Zukhruf, Verse 16
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحۡمَٰنِ مَثَلٗا ظَلَّ وَجۡهُهُۥ مُسۡوَدّٗا وَهُوَ كَظِيمٌ
avaril orāḷkk, tān paramakāruṇikann upamayāyi eṭuttukāṇikkāṟuḷḷatine (peṇkuññine) ppaṟṟi santēāṣavārtta aṟiyikkappeṭṭāl avanṟe mukhaṁ karuvāḷiccatākukayuṁ avan kuṇṭhitanāvukayuṁ ceyyunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 17
أَوَمَن يُنَشَّؤُاْ فِي ٱلۡحِلۡيَةِ وَهُوَ فِي ٱلۡخِصَامِ غَيۡرُ مُبِينٖ
ābharaṇamaṇiyicc vaḷarttappeṭunna, vāgvādattil (n'yāyaṁ) teḷiyikkān kaḻivillātta orāḷāṇēā (allāhuvin santānamāyi kalpikkappeṭunnat)
Surah Az-Zukhruf, Verse 18
وَجَعَلُواْ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةَ ٱلَّذِينَ هُمۡ عِبَٰدُ ٱلرَّحۡمَٰنِ إِنَٰثًاۚ أَشَهِدُواْ خَلۡقَهُمۡۚ سَتُكۡتَبُ شَهَٰدَتُهُمۡ وَيُسۡـَٔلُونَ
paramakāruṇikanṟe dāsanmārāya malakkukaḷe avar peṇṇuṅṅaḷākkiyirikkunnu. avare (malakkukaḷe) sr̥ṣṭiccatin avar sākṣyaṁ vahiccirunnēā? avaruṭe sākṣyaṁ rēkhappeṭuttunnatuṁ avar cēādyaṁ ceyyappeṭunnatumāṇ
Surah Az-Zukhruf, Verse 19
وَقَالُواْ لَوۡ شَآءَ ٱلرَّحۡمَٰنُ مَا عَبَدۡنَٰهُمۗ مَّا لَهُم بِذَٰلِكَ مِنۡ عِلۡمٍۖ إِنۡ هُمۡ إِلَّا يَخۡرُصُونَ
paramakāruṇikan uddēśiccirunneṅkil ñaṅṅaḷ avare (malakkukaḷe) ārādhikkumāyirunnilla. enn avar paṟayukayuṁ ceyyuṁ. avarkk atine paṟṟi yāteāru aṟivumilla. avar ūhicc paṟayuka mātramākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 20
أَمۡ ءَاتَيۡنَٰهُمۡ كِتَٰبٗا مِّن قَبۡلِهِۦ فَهُم بِهِۦ مُسۡتَمۡسِكُونَ
atalla, avarkk nāṁ itinu mump valla granthavuṁ nalkiyiṭṭ avar atil muṟukepiṭicc nilkkukayāṇēā
Surah Az-Zukhruf, Verse 21
بَلۡ قَالُوٓاْ إِنَّا وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا عَلَىٰٓ أُمَّةٖ وَإِنَّا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم مُّهۡتَدُونَ
alla, ñaṅṅaḷuṭe pitākkaḷ oru mārgattil nilakeāḷḷunnatāyi ñaṅṅaḷ kaṇṭettiyirikkunnuṭhīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ avaruṭe kālpāṭukaḷil nērmārgaṁ kaṇṭettiyirikkayāṇ. ennāṇ avar paṟaññat
Surah Az-Zukhruf, Verse 22
وَكَذَٰلِكَ مَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ فِي قَرۡيَةٖ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتۡرَفُوهَآ إِنَّا وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا عَلَىٰٓ أُمَّةٖ وَإِنَّا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم مُّقۡتَدُونَ
at pēālettanne ninakk mump ēteāru rājyatt nāṁ tākkītukārane ayaccappēāḻuṁ ñaṅṅaḷuṭe pitākkaḷe oru mārgattil nilakeāḷḷunnavarāyi ñaṅṅaḷ kaṇṭettiyirikkunnu; tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ avaruṭe kālpāṭukaḷe anugamikkunnavarākunnu. enn aviṭeyuḷḷa sukhalēālupanmār paṟayātirunniṭṭilla
Surah Az-Zukhruf, Verse 23
۞قَٰلَ أَوَلَوۡ جِئۡتُكُم بِأَهۡدَىٰ مِمَّا وَجَدتُّمۡ عَلَيۡهِ ءَابَآءَكُمۡۖ قَالُوٓاْ إِنَّا بِمَآ أُرۡسِلۡتُم بِهِۦ كَٰفِرُونَ
addēhaṁ (tākkītukāran) paṟaññu: niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe pitākkaḷe ēteāru mārgattil kaṇṭettiyēā, atinekkāḷuṁ nalla mārgaṁ kāṇiccutarunna oru sandēśavuṁ keāṇṭ ñān niṅṅaḷuṭe aṭutt vannāluṁ (niṅṅaḷ pitākkaḷettanne anukarikkukayēā?) avar paṟaññu; niṅṅaḷ ēteāru sandēśavuṁ keāṇṭ ayakkappeṭṭirikkunnuvēā atil tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ viśvāsamillāttavarākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 24
فَٱنتَقَمۡنَا مِنۡهُمۡۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُكَذِّبِينَ
atināl nāṁ avarkk śikṣa nalki. appēāḷ ā satyaniṣēdhikaḷuṭe paryavasānaṁ eṅṅaneyāyirunnu venn nēākkuka
Surah Az-Zukhruf, Verse 25
وَإِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦٓ إِنَّنِي بَرَآءٞ مِّمَّا تَعۡبُدُونَ
ibrāhīṁ tanṟe pitāvinēāṭuṁ janaṅṅaḷēāṭuṁ iprakāraṁ paṟañña sandarbhaṁ (śrad'dhēyamākunnu:) tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷ ārādhikkunnatilninn oḻiññu nilkkunnavanākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 26
إِلَّا ٱلَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُۥ سَيَهۡدِينِ
enne sr̥ṣṭiccavaneāḻike. kāraṇaṁ tīrccayāyuṁ avan enikk mārgadarśanaṁ nalkunnatāṇ
Surah Az-Zukhruf, Verse 27
وَجَعَلَهَا كَلِمَةَۢ بَاقِيَةٗ فِي عَقِبِهِۦ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ
addēhattinṟe pingāmikaḷ (satyattilēkku) maṭaṅṅēṇṭatināyi atine (ā prakhyāpanatte) addēhaṁ avarkkiṭayil nilanilkkunna oru vacanamākkukayuṁ ceytu
Surah Az-Zukhruf, Verse 28
بَلۡ مَتَّعۡتُ هَـٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ جَآءَهُمُ ٱلۡحَقُّ وَرَسُولٞ مُّبِينٞ
alla, ikkūṭṭarkkuṁ avaruṭe pitākkaḷkkuṁ ñān jīvitasukhaṁ nalki. satyasandēśavuṁ, vyaktamāyi vivariccukeāṭukkunna oru dūtanuṁ avaruṭe aṭutt varunnat vare
Surah Az-Zukhruf, Verse 29
وَلَمَّا جَآءَهُمُ ٱلۡحَقُّ قَالُواْ هَٰذَا سِحۡرٞ وَإِنَّا بِهِۦ كَٰفِرُونَ
avarkk satyaṁ vannettiyappēāḻākaṭṭe avar paṟaññu: iteāru māyājālamāṇ. tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ atil viśvāsamillāttavarākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 30
وَقَالُواْ لَوۡلَا نُزِّلَ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانُ عَلَىٰ رَجُلٖ مِّنَ ٱلۡقَرۡيَتَيۡنِ عَظِيمٍ
ī raṇṭ paṭṭaṇaṅṅaḷil ninnuḷḷa ēteṅkiluṁ oru mahāpuruṣanṟe mēl entukeāṇṭ ī khur'ān avatarippikkappeṭṭilla ennuṁ avar paṟaññu
Surah Az-Zukhruf, Verse 31
أَهُمۡ يَقۡسِمُونَ رَحۡمَتَ رَبِّكَۚ نَحۡنُ قَسَمۡنَا بَيۡنَهُم مَّعِيشَتَهُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَرَفَعۡنَا بَعۡضَهُمۡ فَوۡقَ بَعۡضٖ دَرَجَٰتٖ لِّيَتَّخِذَ بَعۡضُهُم بَعۡضٗا سُخۡرِيّٗاۗ وَرَحۡمَتُ رَبِّكَ خَيۡرٞ مِّمَّا يَجۡمَعُونَ
avarāṇēā ninṟe rakṣitāvinṟe anugrahaṁ paṅk veccu keāṭukkunnat? nāmāṇ aihikajīvitattil avarkkiṭayil avaruṭe jīvitamārgaṁ paṅk veccukeāṭuttat. avaril cilarkk cilare kīḻāḷarākki vekkattakkavaṇṇaṁ avaril cilare maṟṟu cilarekkāḷ upari nāṁ pala paṭikaḷ uyarttukayuṁ ceytirikkunnu. ninṟe rakṣitāvinṟe kāruṇyamākunnu avar śēkhariccu vekkunnatinekkāḷ uttamaṁ
Surah Az-Zukhruf, Verse 32
وَلَوۡلَآ أَن يَكُونَ ٱلنَّاسُ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ لَّجَعَلۡنَا لِمَن يَكۡفُرُ بِٱلرَّحۡمَٰنِ لِبُيُوتِهِمۡ سُقُفٗا مِّن فِضَّةٖ وَمَعَارِجَ عَلَيۡهَا يَظۡهَرُونَ
manuṣyar orē tarattiluḷḷa (duṣicca) samudāyamāyippēākukayillāyirunneṅkil paramakāruṇikanil aviśvasikkunnavarkk avaruṭe vīṭukaḷkk veḷḷi keāṇṭuḷḷa mēlpurakaḷuṁ, avarkk kayaṟipēākān (veḷḷikeāṇṭuḷḷa) kēāṇikaḷuṁ nāṁ uṇṭākkikeāṭukkumāyirunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 33
وَلِبُيُوتِهِمۡ أَبۡوَٰبٗا وَسُرُرًا عَلَيۡهَا يَتَّكِـُٔونَ
avaruṭe vīṭukaḷkk (veḷḷi) vātilukaḷuṁ avarkk cāriyirikkān (veḷḷi) kaṭṭilukaḷuṁ
Surah Az-Zukhruf, Verse 34
وَزُخۡرُفٗاۚ وَإِن كُلُّ ذَٰلِكَ لَمَّا مَتَٰعُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَٱلۡأٓخِرَةُ عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُتَّقِينَ
svarṇaṁ keāṇṭuḷḷa alaṅkāravuṁ nāṁ nalkumāyirunnu. ennāl atellāṁ aihikajīvitattile sukhabhēāgaṁ mātramākunnu. paralēākaṁ tanṟe rakṣitāvinṟe aṭukkal sūkṣmata pālikkunnavarkkuḷḷatākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 35
وَمَن يَعۡشُ عَن ذِكۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ نُقَيِّضۡ لَهُۥ شَيۡطَٰنٗا فَهُوَ لَهُۥ قَرِينٞ
paramakāruṇikanṟe ulbēādhanattinṟe nērkk vallavanuṁ andhata naṭikkunna pakṣaṁ avannu nāṁ oru piśācine ērpeṭuttikeāṭukkuṁ. enniṭṭ avan (piśāc) avann kūṭṭāḷiyāyirikkuṁ
Surah Az-Zukhruf, Verse 36
وَإِنَّهُمۡ لَيَصُدُّونَهُمۡ عَنِ ٱلسَّبِيلِ وَيَحۡسَبُونَ أَنَّهُم مُّهۡتَدُونَ
tīrccayāyuṁ avar (piśācukkaḷ) avare nērmārgattil ninn taṭayuṁ. taṅṅaḷ sanmārgaṁ prāpiccavarāṇenn avar vicārikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Az-Zukhruf, Verse 37
حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَنَا قَالَ يَٰلَيۡتَ بَيۡنِي وَبَيۡنَكَ بُعۡدَ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ فَبِئۡسَ ٱلۡقَرِينُ
aṅṅane nam'muṭe aṭutt vannettumpēāḷ (tanṟe kūṭṭāḷiyāya piśācinēāṭ) avan paṟayuṁ: enikkuṁ ninakkumiṭayil udayāstamanasthānaṅṅaḷ tam'miluḷḷa akalaṁ uṇṭāyirunneṅkil etra nannāyirunnēne. appēāḷ ā kūṭṭukāran etra cītta
Surah Az-Zukhruf, Verse 38
وَلَن يَنفَعَكُمُ ٱلۡيَوۡمَ إِذ ظَّلَمۡتُمۡ أَنَّكُمۡ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ
niṅṅaḷ akramaṁ pravartticcirikke niṅṅaḷ śikṣayil paṅkāḷikaḷākunnu enna vastuta inn niṅṅaḷkk oṭṭuṁ prayēājanappeṭukayilla
Surah Az-Zukhruf, Verse 39
أَفَأَنتَ تُسۡمِعُ ٱلصُّمَّ أَوۡ تَهۡدِي ٱلۡعُمۡيَ وَمَن كَانَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
ennāl (nabiyē,) ninakk badhiranmāre kēḷpikkānuṁ, andhanmāreyuṁ vyaktamāya durmārgattilāyavareyuṁ vaḻi kāṇikkānuṁ kaḻiyumēā
Surah Az-Zukhruf, Verse 40
فَإِمَّا نَذۡهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنۡهُم مُّنتَقِمُونَ
ini ninne nāṁ keāṇṭu pēākunna pakṣaṁ avaruṭe nēre nāṁ śikṣānaṭapaṭi eṭukkuka tanne ceyyunnatāṇ
Surah Az-Zukhruf, Verse 41
أَوۡ نُرِيَنَّكَ ٱلَّذِي وَعَدۡنَٰهُمۡ فَإِنَّا عَلَيۡهِم مُّقۡتَدِرُونَ
athavā nāṁ avarkk tākkīt nalkiyat (śikṣa) ninakk nāṁ kāṭṭittarikayāṇeṅkilēā nāṁ avaruṭe kāryattil kaḻivuḷḷavan tanneyākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 42
فَٱسۡتَمۡسِكۡ بِٱلَّذِيٓ أُوحِيَ إِلَيۡكَۖ إِنَّكَ عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
ākayāl ninakk bēādhanaṁ nalkappeṭṭat nī muṟukepiṭikkuka. tīrccayāyuṁ nī nērāya pātayilākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 43
وَإِنَّهُۥ لَذِكۡرٞ لَّكَ وَلِقَوۡمِكَۖ وَسَوۡفَ تُسۡـَٔلُونَ
tīrccayāyuṁ at ninakkuṁ ninṟe janataykkuṁ oru ulbēādhanaṁ tanneyākunnu. vaḻiye niṅṅaḷ cēādyaṁ ceyyappeṭunnatumāṇ
Surah Az-Zukhruf, Verse 44
وَسۡـَٔلۡ مَنۡ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رُّسُلِنَآ أَجَعَلۡنَا مِن دُونِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ءَالِهَةٗ يُعۡبَدُونَ
ninakk mump nam'muṭe dūtanmārāyi nāṁ ayaccavarēāṭ cēādiccu nēākkuka. paramakāruṇikan puṟame ārādhikkappeṭēṇṭa valla daivaṅṅaḷēyuṁ nāṁ niścayicciṭṭuṇṭēā enn
Surah Az-Zukhruf, Verse 45
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا مُوسَىٰ بِـَٔايَٰتِنَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِيْهِۦ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
mūsāye nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷumāyi phir'aunṟeyuṁ avanṟe peramukhyanmāruṭeyuṁ aṭuttēkk nāṁ ayakkukayuṇṭāyi. enniṭṭ addēhaṁ paṟaññu: tīrccayāyuṁ ñān lēākarakṣitāvinṟe dūtanākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 46
فَلَمَّا جَآءَهُم بِـَٔايَٰتِنَآ إِذَا هُم مِّنۡهَا يَضۡحَكُونَ
aṅṅane addēhaṁ nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷumāyi avaruṭe aṭutt cennappēāḷ avaratā avaye kaḷiyākki cirikkunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 47
وَمَا نُرِيهِم مِّنۡ ءَايَةٍ إِلَّا هِيَ أَكۡبَرُ مِنۡ أُخۡتِهَاۖ وَأَخَذۡنَٰهُم بِٱلۡعَذَابِ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ
avarkk nāṁ ōrēā dr̥ṣṭāntavuṁ kāṇiccukeāṭuttu keāṇṭirunnat atinṟe iṇayekkāḷ mahattaramāyikkeāṇṭ tanneyāyirunnu. avar (khēdiccu) maṭaṅṅuvān vēṇṭi nāṁ avare śikṣakaḷ mukhēna piṭikūṭukayuṁ ceytu
Surah Az-Zukhruf, Verse 48
وَقَالُواْ يَـٰٓأَيُّهَ ٱلسَّاحِرُ ٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ إِنَّنَا لَمُهۡتَدُونَ
avar paṟaññu: hē, jālavidyakkārā! tāṅkaḷumāyi tāṅkaḷuṭe rakṣitāv karār ceytiṭṭuḷḷatanusaricc ñaṅṅaḷkk vēṇṭi tāṅkaḷ avanēāṭ prārt'thikkuka. tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ nērmārgaṁ prāpikkunnavar tanneyākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 49
فَلَمَّا كَشَفۡنَا عَنۡهُمُ ٱلۡعَذَابَ إِذَا هُمۡ يَنكُثُونَ
enniṭṭ avaril ninn nāṁ śikṣa eṭuttukaḷaññappēāḷ avaratā vākkumāṟunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 50
وَنَادَىٰ فِرۡعَوۡنُ فِي قَوۡمِهِۦ قَالَ يَٰقَوۡمِ أَلَيۡسَ لِي مُلۡكُ مِصۡرَ وَهَٰذِهِ ٱلۡأَنۡهَٰرُ تَجۡرِي مِن تَحۡتِيٓۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ
phir'aun tanṟe janaṅṅaḷkkiṭayil oru viḷambaraṁ naṭatti. avan paṟaññu: enṟe janaṅṅaḷē, ījiptinṟe ādhipatyaṁ enikkallē? ī nadikaḷ oḻukunnatākaṭṭe enṟe kīḻilūṭeyāṇ. ennirikke niṅṅaḷ (kāryaṅṅaḷ) kaṇṭaṟiyunnillē
Surah Az-Zukhruf, Verse 51
أَمۡ أَنَا۠ خَيۡرٞ مِّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي هُوَ مَهِينٞ وَلَا يَكَادُ يُبِينُ
alla, hīnanāyiṭṭuḷḷavanuṁ vyaktamāyi sansārikkān kaḻiyāttavanumāya ivanekkāḷ uttaman ñān tanneyākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 52
فَلَوۡلَآ أُلۡقِيَ عَلَيۡهِ أَسۡوِرَةٞ مِّن ذَهَبٍ أَوۡ جَآءَ مَعَهُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ مُقۡتَرِنِينَ
appēāḷ ivanṟe mēl svarṇavaḷakaḷ aṇiyikkappeṭukayēā, ivanēāṭeāppaṁ tuṇayāyikeāṇṭ malakkukaḷ varikayēā ceyyāttatentāṇ
Surah Az-Zukhruf, Verse 53
فَٱسۡتَخَفَّ قَوۡمَهُۥ فَأَطَاعُوهُۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ
aṅṅane phir'aun tanṟe janaṅṅaḷe viḍḍhikaḷākki. avar avane anusariccu. tīrccayāyuṁ avar adharm'makārikaḷāya oru janatayāyirunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 54
فَلَمَّآ ءَاسَفُونَا ٱنتَقَمۡنَا مِنۡهُمۡ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ أَجۡمَعِينَ
aṅṅane avar nam'me prakēāpippiccappēāḷ nāṁ avare śikṣiccu. avare nāṁ mukki naśippiccu
Surah Az-Zukhruf, Verse 55
فَجَعَلۡنَٰهُمۡ سَلَفٗا وَمَثَلٗا لِّلۡأٓخِرِينَ
aṅṅane avare pūrvvamātr̥kayuṁ pinnīṭ varunnavarkk oru udāharaṇavuṁ ākkittīrttu
Surah Az-Zukhruf, Verse 56
۞وَلَمَّا ضُرِبَ ٱبۡنُ مَرۡيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوۡمُكَ مِنۡهُ يَصِدُّونَ
maryaminṟe makan oru udāharaṇamāyi eṭuttukāṇikkappeṭṭappēāḷ ninṟe janatayatā atinṟe pēril ārttuviḷikkunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 57
وَقَالُوٓاْ ءَأَٰلِهَتُنَا خَيۡرٌ أَمۡ هُوَۚ مَا ضَرَبُوهُ لَكَ إِلَّا جَدَلَۢاۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٌ خَصِمُونَ
ñaṅṅaḷuṭe daivaṅṅaḷāṇēā uttamaṁ, atalla, addēhamāṇēā ennavar paṟayukayuṁ ceytu. avar ninṟe mumpil ateṭuttu kāṇiccat oru tarkkattināyi mātramāṇ. ennu tanneyalla avar piṭivāśikkārāya oru janavibhāgamākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 58
إِنۡ هُوَ إِلَّا عَبۡدٌ أَنۡعَمۡنَا عَلَيۡهِ وَجَعَلۡنَٰهُ مَثَلٗا لِّبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ
addēhaṁ nam'muṭe oru dāsan mātramākunnu. addēhattin nāṁ anugrahaṁ nalkukayuṁ addēhatte isrāyīl santatikaḷkk nāṁ oru mātr̥kayākkukayuṁ ceytu
Surah Az-Zukhruf, Verse 59
وَلَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَا مِنكُم مَّلَـٰٓئِكَةٗ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَخۡلُفُونَ
nāṁ uddēśiccirunneṅkil (niṅṅaḷuṭe) pintalamuṟayāyirikkattakkavidhaṁ niṅṅaḷil ninnu tanne nāṁ malakkukaḷe bhūmiyil uṇṭākkumāyirunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 60
وَإِنَّهُۥ لَعِلۡمٞ لِّلسَّاعَةِ فَلَا تَمۡتَرُنَّ بِهَا وَٱتَّبِعُونِۚ هَٰذَا صِرَٰطٞ مُّسۡتَقِيمٞ
tīrccayāyuṁ addēhaṁ antyasamayattinnuḷḷa oru aṟiyippākunnu. atināl atine (antyasamayatte) ppaṟṟi niṅṅaḷ sanśayiccu pēākarut. enne niṅṅaḷ pintuṭaruka. itākunnu nērāya pāta
Surah Az-Zukhruf, Verse 61
وَلَا يَصُدَّنَّكُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُۖ إِنَّهُۥ لَكُمۡ عَدُوّٞ مُّبِينٞ
piśāc (atil ninn) niṅṅaḷe taṭayātirikkaṭṭe. tīrccayāyuṁ avan niṅṅaḷkk pratyakṣaśatruvākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 62
وَلَمَّا جَآءَ عِيسَىٰ بِٱلۡبَيِّنَٰتِ قَالَ قَدۡ جِئۡتُكُم بِٱلۡحِكۡمَةِ وَلِأُبَيِّنَ لَكُم بَعۡضَ ٱلَّذِي تَخۡتَلِفُونَ فِيهِۖ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
vyaktamāya teḷivukaḷuṁ keāṇṭ īsā vanniṭṭ iprakāraṁ paṟaññu: tīrccayāyuṁ vijñānavuṁ keāṇṭāṇ ñān niṅṅaḷuṭe aṭutt vannirikkunnat. niṅṅaḷ abhiprāyabhinnata pularttikeāṇṭirikkunna kāryaṅṅaḷil cilat ñān niṅṅaḷkk vivariccutarān vēṇṭiyuṁ. ākayāl niṅṅaḷ allāhuvine sūkṣikkukayuṁ enne anusarikkukayuṁ ceyyuvin
Surah Az-Zukhruf, Verse 63
إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ رَبِّي وَرَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُوهُۚ هَٰذَا صِرَٰطٞ مُّسۡتَقِيمٞ
tīrccayāyuṁ allāhu tanneyākunnu enṟe rakṣitāvuṁ, niṅṅaḷuṭe rakṣitāvuṁ. atināl avane niṅṅaḷ ārādhikkuka. itākunnu nērāya pāta
Surah Az-Zukhruf, Verse 64
فَٱخۡتَلَفَ ٱلۡأَحۡزَابُ مِنۢ بَيۡنِهِمۡۖ فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنۡ عَذَابِ يَوۡمٍ أَلِيمٍ
enniṭṭ avarkkiṭayiluḷḷa kakṣikaḷ bhinniccu. atināl akramaṁ pravartticcavarkk vēdanayēṟiya oru divasatte śikṣa mūlaṁ nāśaṁ
Surah Az-Zukhruf, Verse 65
هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّا ٱلسَّاعَةَ أَن تَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
avar ōrkkātirikke peṭṭenn ā antyasamayaṁ avarkk vannettunnatineyallāte avar nēākkiyirikkunnuṇṭēā
Surah Az-Zukhruf, Verse 66
ٱلۡأَخِلَّآءُ يَوۡمَئِذِۭ بَعۡضُهُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوٌّ إِلَّا ٱلۡمُتَّقِينَ
suhr̥ttukkaḷ ā divasaṁ an'yēān'yaṁ śatrukkaḷāyirikkuṁ. sūkṣmata pālikkunnavareāḻike
Surah Az-Zukhruf, Verse 67
يَٰعِبَادِ لَا خَوۡفٌ عَلَيۡكُمُ ٱلۡيَوۡمَ وَلَآ أَنتُمۡ تَحۡزَنُونَ
enṟe dāsanmārē, inn niṅṅaḷkk yāteāru bhayavumilla. niṅṅaḷ duḥkhikkēṇṭatumilla
Surah Az-Zukhruf, Verse 68
ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَكَانُواْ مُسۡلِمِينَ
nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷil viśvasikkukayuṁ kīḻpeṭṭu jīvikkunnavarāyirikkukayuṁ ceytavaratre(niṅṅaḷ)
Surah Az-Zukhruf, Verse 69
ٱدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ أَنتُمۡ وَأَزۡوَٰجُكُمۡ تُحۡبَرُونَ
niṅṅaḷuṁ niṅṅaḷuṭe iṇakaḷuṁ santēāṣabharitarāyikeāṇṭ svargattil pravēśiccu keāḷḷuka
Surah Az-Zukhruf, Verse 70
يُطَافُ عَلَيۡهِم بِصِحَافٖ مِّن ذَهَبٖ وَأَكۡوَابٖۖ وَفِيهَا مَا تَشۡتَهِيهِ ٱلۡأَنفُسُ وَتَلَذُّ ٱلۡأَعۡيُنُۖ وَأَنتُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ
svarṇattinṟe taḷikakaḷuṁ pānapātraṅṅaḷuṁ avarkk cuṟṟuṁ keāṇṭu naṭakkappeṭuṁ. manas'sukaḷ keātikkunnatuṁ kaṇṇukaḷkk ānandakaravumāya kāryaṅṅaḷ aviṭe uṇṭāyirikkuṁ. niṅṅaḷ aviṭe nityavāsikaḷāyirikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Az-Zukhruf, Verse 71
وَتِلۡكَ ٱلۡجَنَّةُ ٱلَّتِيٓ أُورِثۡتُمُوهَا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
niṅṅaḷ pravartticcukeāṇṭirunnatinṟe phalamāyi niṅṅaḷkk avakāśappeṭuttittanniṭṭuḷḷa svargamatre at
Surah Az-Zukhruf, Verse 72
لَكُمۡ فِيهَا فَٰكِهَةٞ كَثِيرَةٞ مِّنۡهَا تَأۡكُلُونَ
niṅṅaḷkkatil paḻaṅṅaḷ dhārāḷamāyi uṇṭākuṁ. atil ninn niṅṅaḷkk bhakṣikkāṁ
Surah Az-Zukhruf, Verse 73
إِنَّ ٱلۡمُجۡرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَٰلِدُونَ
tīrccayāyuṁ kuṟṟavāḷikaḷ narakaśikṣayil nityavāsikaḷāyirikkuṁ
Surah Az-Zukhruf, Verse 74
لَا يُفَتَّرُ عَنۡهُمۡ وَهُمۡ فِيهِ مُبۡلِسُونَ
avarkk at laghūkaricc keāṭukkappeṭukayilla. avar atil āśayaṟṟavarāyirikkuṁ
Surah Az-Zukhruf, Verse 75
وَمَا ظَلَمۡنَٰهُمۡ وَلَٰكِن كَانُواْ هُمُ ٱلظَّـٰلِمِينَ
nāṁ avarēāṭ akramaṁ ceytiṭṭilla. pakṣe avar tanneyāyirunnu akramakārikaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 76
وَنَادَوۡاْ يَٰمَٰلِكُ لِيَقۡضِ عَلَيۡنَا رَبُّكَۖ قَالَ إِنَّكُم مَّـٰكِثُونَ
avar viḷiccupaṟayuṁ; hē, mālik! tāṅkaḷuṭe rakṣitāv ñaṅṅaḷuṭe mēl (maraṇaṁ) vidhikkaṭṭe. addēhaṁ (mālik) paṟayuṁ: niṅṅaḷ (iviṭe) tāmasikkēṇṭavar tanneyākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 77
لَقَدۡ جِئۡنَٰكُم بِٱلۡحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَكُمۡ لِلۡحَقِّ كَٰرِهُونَ
(allāhu paṟayuṁ:) tīrccayāyuṁ nāṁ niṅṅaḷkk satyaṁ keāṇṭu vann tarikayuṇṭāyi. pakṣe niṅṅaḷil adhika pēruṁ satyatte veṟukkunnavarākunnu
Surah Az-Zukhruf, Verse 78
أَمۡ أَبۡرَمُوٓاْ أَمۡرٗا فَإِنَّا مُبۡرِمُونَ
atalla, avar (namukketiril) valla kāryavuṁ tīrumāniccirikkayāṇēā? ennāl nāṁ tanneyākunnu tīrumānameṭukkunnavan
Surah Az-Zukhruf, Verse 79
أَمۡ يَحۡسَبُونَ أَنَّا لَا نَسۡمَعُ سِرَّهُمۡ وَنَجۡوَىٰهُمۚ بَلَىٰ وَرُسُلُنَا لَدَيۡهِمۡ يَكۡتُبُونَ
atalla, avaruṭe rahasyavuṁ gūḍhālēācanayuṁ nāṁ kēḷkkunnilla enn avar vicārikkunnuṇṭēā? ate, nam'muṭe dūtanmār (malakkukaḷ) avaruṭe aṭukkal eḻutiyeṭukkunnuṇṭ
Surah Az-Zukhruf, Verse 80
قُلۡ إِن كَانَ لِلرَّحۡمَٰنِ وَلَدٞ فَأَنَا۠ أَوَّلُ ٱلۡعَٰبِدِينَ
nī paṟayuka: paramakāruṇikan santānamuṇṭāyirunneṅkil ñānāyirikkuṁ atine ārādhikkunnavaril onnāman
Surah Az-Zukhruf, Verse 81
سُبۡحَٰنَ رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ رَبِّ ٱلۡعَرۡشِ عَمَّا يَصِفُونَ
ennāl ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ rakṣitāv, sinhāsanattinṟe nāthan avar paṟaññuṇṭākkunnatil ninn etrayēā pariśud'dhanatre
Surah Az-Zukhruf, Verse 82
فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَيَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ
atināl nī avare viṭṭēkkuka. avarkku tākkīt nalkappeṭunna avaruṭe ā divasaṁ avar kaṇṭumuṭṭunnatu vare avar asambandhaṅṅaḷ paṟayukayuṁ kaḷitamāśayil ērpeṭukayuṁ ceytukeāḷḷaṭṭe
Surah Az-Zukhruf, Verse 83
وَهُوَ ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَآءِ إِلَٰهٞ وَفِي ٱلۡأَرۡضِ إِلَٰهٞۚ وَهُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ
avanākunnu ākāśatt daivamāyiṭṭuḷḷavanuṁ, bhūmiyil daivamāyiṭṭuḷḷavanuṁ.avanākunnu yuktimānuṁ sarvvajñanuṁ
Surah Az-Zukhruf, Verse 84
وَتَبَارَكَ ٱلَّذِي لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا وَعِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلسَّاعَةِ وَإِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ
ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ, bhūmiyuṭeyuṁ, avaykkiṭayiluḷḷatinṟeyuṁ ādhipatyaṁ ēteāruvannāṇēā avan anugrahapūrṇṇanākunnu. avanṟe pakkal tanneyākunnu ā (antya) samayattepaṟṟiyuḷḷa aṟiv. avanṟe aṭuttēkk tanne niṅṅaḷ maṭakkappeṭukayuṁ ceyyuṁ
Surah Az-Zukhruf, Verse 85
وَلَا يَمۡلِكُ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ مِن دُونِهِ ٱلشَّفَٰعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِٱلۡحَقِّ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ
avannu puṟame ivar āre viḷiccu prārt'thikkunnuvēā avar śupārśa adhīnappeṭuttunnilla; aṟiññu keāṇṭu tanne satyattin sākṣyaṁ vahiccavareāḻike
Surah Az-Zukhruf, Verse 86
وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَهُمۡ لَيَقُولُنَّ ٱللَّهُۖ فَأَنَّىٰ يُؤۡفَكُونَ
ārāṇ avare sr̥ṣṭiccatenn nī avarēāṭ cēādiccāl tīrccayāyuṁ avar paṟayuṁ: allāhu enn. appēāḷ eṅṅaneyāṇ avar vyaticalippikkappeṭunnat
Surah Az-Zukhruf, Verse 87
وَقِيلِهِۦ يَٰرَبِّ إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ قَوۡمٞ لَّا يُؤۡمِنُونَ
enṟe rakṣitāvē! tīrccayāyuṁ ikkūṭṭar viśvasikkātta oru janatayākunnu enn addēhaṁ (pravācakan) paṟayunnatuṁ (allāhu aṟiyuṁ)
Surah Az-Zukhruf, Verse 88
فَٱصۡفَحۡ عَنۡهُمۡ وَقُلۡ سَلَٰمٞۚ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ
atināl nī avare viṭṭu tiriññukaḷayuka. salāṁ! enn paṟayukayuṁ ceyyuka. avar vaḻiye aṟiññu keāḷḷuṁ
Surah Az-Zukhruf, Verse 89