Surah Ad-Dukhan - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
حمٓ
hāmīṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 1
وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ
spaṣṭamāya vēdagranthaṁ tanneyāṇa satyaṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 2
إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ فِي لَيۡلَةٖ مُّبَٰرَكَةٍۚ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ
tīrccayāyuṁ nāṁ atine oru anugr̥hīta rātriyil avatarippiccirikkunnu. tīrccayāyuṁ nāṁ munnaṟiyipp nalkunnavanākunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 3
فِيهَا يُفۡرَقُ كُلُّ أَمۡرٍ حَكِيمٍ
ā rātriyil yuktipūrṇṇamāya ōrēā kāryavuṁ vērtiriccu vivarikkappeṭunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 4
أَمۡرٗا مِّنۡ عِندِنَآۚ إِنَّا كُنَّا مُرۡسِلِينَ
ate, nam'muṭe pakkal ninnuḷḷa kalpana. tīrccayāyuṁ nāṁ (dūtanmāre) niyēāgiccu keāṇṭirikkunnavanākunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 5
رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
ninṟe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa oru kāruṇyamatre at. tīrccayāyuṁ avan tanneyākunnu ellāṁ kēḷkkunnanuṁ aṟiyunnavanuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 6
رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ
ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ avaykkiṭayiluḷḷatinṟeyuṁ rakṣitāv. niṅṅaḷ dr̥ḍhaviśvāsamuḷḷavarāṇeṅkil
Surah Ad-Dukhan, Verse 7
لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحۡيِۦ وَيُمِيتُۖ رَبُّكُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ
avanallāte yāteāru daivavumilla. avan jīvippikkukayuṁ marippikkukayuṁ ceyyunnu. niṅṅaḷuṭe rakṣitāvuṁ niṅṅaḷuṭe pūrvvapitākkaḷuṭe rakṣitāvuṁ āyiṭṭuḷḷavan
Surah Ad-Dukhan, Verse 8
بَلۡ هُمۡ فِي شَكّٖ يَلۡعَبُونَ
eṅkiluṁ avar sanśayattil kaḷikkukayākunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 9
فَٱرۡتَقِبۡ يَوۡمَ تَأۡتِي ٱلسَّمَآءُ بِدُخَانٖ مُّبِينٖ
atināl ākāśaṁ, teḷiññu kāṇāvunna oru pukayuṁ keāṇṭ varunna divasaṁ nī pratīkṣiccirikkuka
Surah Ad-Dukhan, Verse 10
يَغۡشَى ٱلنَّاسَۖ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٞ
manuṣyare at peātiyunnatāṇ. it vēdanayēṟiya oru śikṣayāyirikkuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 11
رَّبَّنَا ٱكۡشِفۡ عَنَّا ٱلۡعَذَابَ إِنَّا مُؤۡمِنُونَ
(avar paṟayuṁ:) ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷil ninn nī ī śikṣa oḻivākkittarēṇamē, tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ viśvasiccu keāḷḷāṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 12
أَنَّىٰ لَهُمُ ٱلذِّكۡرَىٰ وَقَدۡ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ مُّبِينٞ
eṅṅaneyāṇ avarkk ulbēādhanaṁ phalappeṭuka? (kāryaṁ) vyaktamākkunna oru dūtan avaruṭe aṭukkal cenniṭṭuṇṭ
Surah Ad-Dukhan, Verse 13
ثُمَّ تَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ وَقَالُواْ مُعَلَّمٞ مَّجۡنُونٌ
enniṭṭ addēhatte viṭṭ avan pintiriññu kaḷayukayāṇ ceytat. ārēā paṭhippiccuviṭṭavan, bhrāntan enneākke avar paṟayukayuṁ ceytu
Surah Ad-Dukhan, Verse 14
إِنَّا كَاشِفُواْ ٱلۡعَذَابِ قَلِيلًاۚ إِنَّكُمۡ عَآئِدُونَ
tīrccayāyuṁ nāṁ śikṣa alpaṁ oḻivākkittarāṁ. ennāl niṅṅaḷ (paḻaya avasthayilēkk) maṭaṅṅuka tanne ceyyumallēā
Surah Ad-Dukhan, Verse 15
يَوۡمَ نَبۡطِشُ ٱلۡبَطۡشَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ إِنَّا مُنتَقِمُونَ
ēṟṟavuṁ valiya piṭuttaṁ nāṁ piṭikkunna divasaṁ tīrccayāyuṁ nāṁ śikṣānaṭapaṭi svīkarikkunnatāṇ
Surah Ad-Dukhan, Verse 16
۞وَلَقَدۡ فَتَنَّا قَبۡلَهُمۡ قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَ وَجَآءَهُمۡ رَسُولٞ كَرِيمٌ
ivarkk mump phir'aunṟe janataye nāṁ parīkṣicciṭṭuṇṭ. mān'yanāya oru dūtan avaruṭe aṭutt cennu
Surah Ad-Dukhan, Verse 17
أَنۡ أَدُّوٓاْ إِلَيَّ عِبَادَ ٱللَّهِۖ إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
allāhuvinṟe dāsanmāre niṅṅaḷ enikk ēlpiccu taraṇaṁ. tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷilēkkuḷḷa viśvastanāya dūtanākunnu. (enn addēhaṁ paṟaññu)
Surah Ad-Dukhan, Verse 18
وَأَن لَّا تَعۡلُواْ عَلَى ٱللَّهِۖ إِنِّيٓ ءَاتِيكُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ
allāhuvinetiril niṅṅaḷ peāṅṅaccaṁ kāṇikkukayuṁ ceyyarut. tīrccayāyuṁ ñān spaṣṭamāya teḷivuṁ keāṇṭ niṅṅaḷuṭe aṭutt varāṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 19
وَإِنِّي عُذۡتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمۡ أَن تَرۡجُمُونِ
niṅṅaḷenne kalleṟiyātirikkān enṟe rakṣitāvuṁ niṅṅaḷuṭe rakṣitāvuṁ āyiṭṭuḷḷavanēāṭ tīrccayāyuṁ ñān śaraṇaṁ tēṭiyirikkunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 20
وَإِن لَّمۡ تُؤۡمِنُواْ لِي فَٱعۡتَزِلُونِ
niṅṅaḷkkenne viśvāsamāyilleṅkil ennil ninn niṅṅaḷ viṭṭumāṟuka
Surah Ad-Dukhan, Verse 21
فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ قَوۡمٞ مُّجۡرِمُونَ
ikkūṭṭar kuṟṟavāḷikaḷāya oru janavibhāgamāṇennatināl addēhaṁ tanṟe rakṣitāvine viḷicc (sahāyattināyi) prārt'thiccu
Surah Ad-Dukhan, Verse 22
فَأَسۡرِ بِعِبَادِي لَيۡلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ
(appēāḷ allāhu nirdēśiccu:) enṟe dāsanmāreyuṁ keāṇṭ nī rātriyil prayāṇaṁ ceytukeāḷḷuka. tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ (śatrukkaḷāl) pintuṭarappeṭunnatāṇ
Surah Ad-Dukhan, Verse 23
وَٱتۡرُكِ ٱلۡبَحۡرَ رَهۡوًاۖ إِنَّهُمۡ جُندٞ مُّغۡرَقُونَ
samudratte śāntamāya nilayil nī viṭṭēkkukayuṁ ceyyuka tīrccayāyuṁ avar mukkinaśippikkappeṭān pēākunna oru sain'yamākunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 24
كَمۡ تَرَكُواْ مِن جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٖ
etrayetra tēāṭṭaṅṅaḷuṁ aruvikaḷumāṇ avar viṭṭēccu pēāyat
Surah Ad-Dukhan, Verse 25
وَزُرُوعٖ وَمَقَامٖ كَرِيمٖ
(etrayetra) kr̥ṣikaḷuṁ mān'yamāya pārppiṭaṅṅaḷuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 26
وَنَعۡمَةٖ كَانُواْ فِيهَا فَٰكِهِينَ
avar āhlādapūrvvaṁ anubhaviccirunna (etrayetra) sebhāgyaṅṅaḷ
Surah Ad-Dukhan, Verse 27
كَذَٰلِكَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ
aṅṅaneyāṇat (kalāśiccat.) atellāṁ maṟṟeāru janataykk nāṁ avakāśappeṭutti keāṭukkukayuṁ ceytu
Surah Ad-Dukhan, Verse 28
فَمَا بَكَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلسَّمَآءُ وَٱلۡأَرۡضُ وَمَا كَانُواْ مُنظَرِينَ
appēāḷ avaruṭe pēril ākāśavuṁ bhūmiyuṁ karaññilla. avarkk iṭakeāṭukkappeṭukayumuṇṭāyilla
Surah Ad-Dukhan, Verse 29
وَلَقَدۡ نَجَّيۡنَا بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ مِنَ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡمُهِينِ
isrāyīl santatikaḷe apamānakaramāya śikṣayil ninn nāṁ rakṣikkuka tanne ceytu
Surah Ad-Dukhan, Verse 30
مِن فِرۡعَوۡنَۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَالِيٗا مِّنَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ
phir'aunil ninn. tīrccayāyuṁ avan ahaṅkāriyāyirunnu. atikramakārikaḷil peṭṭavanumāyirunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 31
وَلَقَدِ ٱخۡتَرۡنَٰهُمۡ عَلَىٰ عِلۡمٍ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ
aṟiññu keāṇṭ tanne tīrccayāyuṁ avare nāṁ lēākarekkāḷ ulkr̥ṣṭarāyi teraññeṭukkukayuṇṭāyi
Surah Ad-Dukhan, Verse 32
وَءَاتَيۡنَٰهُم مِّنَ ٱلۡأٓيَٰتِ مَا فِيهِ بَلَـٰٓؤٞاْ مُّبِينٌ
vyaktamāya parīkṣaṇaṁ uḷkeāḷḷunna cila dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ nāṁ avarkk nalkukayumuṇṭāyi
Surah Ad-Dukhan, Verse 33
إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ لَيَقُولُونَ
ennāl ikkūṭṭaritā paṟayunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 34
إِنۡ هِيَ إِلَّا مَوۡتَتُنَا ٱلۡأُولَىٰ وَمَا نَحۡنُ بِمُنشَرِينَ
nam'muṭe onnāmatte maraṇamallāte maṟṟeānnumilla. nāṁ uyirtteḻunnēlpikkappeṭunnavarumalla
Surah Ad-Dukhan, Verse 35
فَأۡتُواْ بِـَٔابَآئِنَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
atināl niṅṅaḷ satyavānmārāṇeṅkil ñaṅṅaḷuṭe pitākkaḷe niṅṅaḷ (jīvippiccu) keāṇṭ varika enn
Surah Ad-Dukhan, Verse 36
أَهُمۡ خَيۡرٌ أَمۡ قَوۡمُ تُبَّعٖ وَٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ أَهۡلَكۡنَٰهُمۡۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ مُجۡرِمِينَ
ivarāṇēā kūṭutal meccappeṭṭavar, atalla tubba'inṟe janatayuṁ avarkku mumpuḷḷavarumāṇēā? avareyellāṁ nāṁ naśippikkukayuṇṭāyi. kāraṇaṁ avar kuṟṟavāḷikaḷāyirunnat tanne
Surah Ad-Dukhan, Verse 37
وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ
ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ avaykkiṭayiluḷḷatuṁ nāṁ kaḷiyāyikkeāṇṭ sr̥ṣṭiccatalla
Surah Ad-Dukhan, Verse 38
مَا خَلَقۡنَٰهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
śariyāya uddēśattēāṭu kūṭi tanneyāṇ nāṁ avaye sr̥ṣṭiccat. pakṣe avaril adhikapēruṁ aṟiyunnilla
Surah Ad-Dukhan, Verse 39
إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ مِيقَٰتُهُمۡ أَجۡمَعِينَ
tīrccayāyuṁ ā nirṇāyaka tīrumānattinṟe divasamākunnu avarkkellāmuḷḷa niścita samayaṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 40
يَوۡمَ لَا يُغۡنِي مَوۡلًى عَن مَّوۡلٗى شَيۡـٔٗا وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ
ate, oru bandhu maṟṟeāru bandhuvin yāteāru prayēājanavuṁ ceyyātta, avarkk oru sahāyavuṁ labhikkātta oru divasaṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 41
إِلَّا مَن رَّحِمَ ٱللَّهُۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
allāhu ārēāṭ karuṇa kāṇiccuvēā avarkkeāḻike. tīrccayāyuṁ avan tanneyākunnu pratāpiyuṁ karuṇānidhiyuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 42
إِنَّ شَجَرَتَ ٱلزَّقُّومِ
tīrccayāyuṁ sakhkhūṁ vr̥kṣamākunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 43
طَعَامُ ٱلۡأَثِيمِ
(narakattil) pāpiyuṭe āhāraṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 44
كَٱلۡمُهۡلِ يَغۡلِي فِي ٱلۡبُطُونِ
urukiya lēāhaṁ pēālirikkuṁ (atinṟe kani.) at vayaṟukaḷil tiḷaykkuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 45
كَغَلۡيِ ٱلۡحَمِيمِ
cuṭuveḷḷaṁ tiḷaykkunnat pēāle
Surah Ad-Dukhan, Verse 46
خُذُوهُ فَٱعۡتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ
niṅṅaḷ avane piṭikkū. enniṭṭ narakattinṟe mad'dhyattilēkk valicciḻakkū
Surah Ad-Dukhan, Verse 47
ثُمَّ صُبُّواْ فَوۡقَ رَأۡسِهِۦ مِنۡ عَذَابِ ٱلۡحَمِيمِ
anantaraṁ cuṭuveḷḷaṁ keāṇṭuḷḷa śikṣa avanṟe talaykkumīte niṅṅaḷ ceāriññēkkū. (enn nirdēśikkappeṭuṁ)
Surah Ad-Dukhan, Verse 48
ذُقۡ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡكَرِيمُ
it āsvadiccēāḷū. tīrccayāyuṁ nī tanneyāyirunnallēā pratāpiyuṁ mān'yanuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 49
إِنَّ هَٰذَا مَا كُنتُم بِهِۦ تَمۡتَرُونَ
niṅṅaḷ ēteāru kāryattil sanśayālukkaḷāyirunnuvēā ā kāryamatre it
Surah Ad-Dukhan, Verse 50
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٖ
sūkṣmata pāliccavar tīrccayāyuṁ nirbhayamāya vāsasthalattākunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 51
فِي جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٖ
tēāṭṭaṅṅaḷkkuṁ aruvikaḷkkumiṭayil
Surah Ad-Dukhan, Verse 52
يَلۡبَسُونَ مِن سُندُسٖ وَإِسۡتَبۡرَقٖ مُّتَقَٰبِلِينَ
nērtta paṭṭutuṇiyuṁ kaṭṭiyuḷḷa paṭṭutuṇiyuṁ avar dharikkuṁ. avar an'yēān'yaṁ abhimukhamāyiṭṭāyirikkuṁ irikkunnat
Surah Ad-Dukhan, Verse 53
كَذَٰلِكَ وَزَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ
aṅṅaneyākunnu (avaruṭe avastha.) viśālamāya nētraṅṅaḷuḷḷa veḷutta strīkaḷe avarkk iṇakaḷāyi nalkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 54
يَدۡعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَٰكِهَةٍ ءَامِنِينَ
surakṣitatva bēādhattēāṭ kūṭi ellāvidha paḻaṅṅaḷuṁ avar aviṭe vecc āvaśyappeṭṭukeāṇṭirikkuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 55
لَا يَذُوقُونَ فِيهَا ٱلۡمَوۡتَ إِلَّا ٱلۡمَوۡتَةَ ٱلۡأُولَىٰۖ وَوَقَىٰهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ
ādyatte maraṇamallāte maṟṟeāru maraṇaṁ avarkkaviṭe anubhavikkēṇṭatilla. narakaśikṣayil ninn allāhu avare kātturakṣikkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 56
فَضۡلٗا مِّن رَّبِّكَۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ
ninṟe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa audāryamatre at. at tanneyāṇ mahattāya bhāgyaṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 57
فَإِنَّمَا يَسَّرۡنَٰهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ
ninakk ninṟe bhāṣayil itine (khur'ānine) nāṁ laḷitamākkittanniṭṭuḷḷat avar ālēāciccu manas'silākkān vēṇṭi mātramākunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 58
فَٱرۡتَقِبۡ إِنَّهُم مُّرۡتَقِبُونَ
ākayāl nī kāttirikkuka. avaruṁ kāttirikkunnavar tanneyākunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 59