Surah Ad-Dukhan - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
حمٓ
hā - mīṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 1
وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ
suvyaktamāya vēdapustakantanne satyaṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 2
إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ فِي لَيۡلَةٖ مُّبَٰرَكَةٍۚ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ
anugr̥hītamāya oru rāvilāṇ nāṁ itiṟakkiyat. tīrccayāyuṁ nāṁ munnaṟiyipp nalkunnavanāṇ
Surah Ad-Dukhan, Verse 3
فِيهَا يُفۡرَقُ كُلُّ أَمۡرٍ حَكِيمٍ
ā rāvil yuktipūrṇamāya sakala saṅgatikaḷuṁ vērtiricc viśadīkarikkunnatāṇ
Surah Ad-Dukhan, Verse 4
أَمۡرٗا مِّنۡ عِندِنَآۚ إِنَّا كُنَّا مُرۡسِلِينَ
nam'muṭe bhāgattuninnuḷḷa tīrumānamāṇit. nāṁ āvaśyānusr̥taṁ dūtanmāre niyēāgikkunnavanāṇ
Surah Ad-Dukhan, Verse 5
رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
ninṟe nāthanil ninnuḷḷa anugrahamāṇit. tīrccayāyuṁ avan ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumāṇ
Surah Ad-Dukhan, Verse 6
رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَآۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ
ākāśabhūmikaḷuṭeyuṁ avaykkiṭayiluḷḷavayuṭeyuṁ nāthanāṇavan. niṅṅaḷ aṭiyuṟaccu viśvasikkunnavareṅkil niṅṅaḷkkitu bēādhyamākuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 7
لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحۡيِۦ وَيُمِيتُۖ رَبُّكُمۡ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ
avanallāte daivamilla. avan jīvippikkukayuṁ marippikkukayuṁ ceyyunnu. avan niṅṅaḷuṭeyuṁ niṅṅaḷuṭe pūrvapitākkaḷuṭeyuṁ nāthanāṇ
Surah Ad-Dukhan, Verse 8
بَلۡ هُمۡ فِي شَكّٖ يَلۡعَبُونَ
enniṭṭuṁ avar sanśayattilakappeṭṭ āṭikkaḷikkukayāṇ
Surah Ad-Dukhan, Verse 9
فَٱرۡتَقِبۡ يَوۡمَ تَأۡتِي ٱلسَّمَآءُ بِدُخَانٖ مُّبِينٖ
atināl ākāśaṁ, teḷiñña puka varuttunna nāḷ vare kāttirikkuka
Surah Ad-Dukhan, Verse 10
يَغۡشَى ٱلنَّاسَۖ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٞ
at manuṣyarāśiyeyāke mūṭippeātiyuṁ. it nēāvēṟiya śikṣa tanne
Surah Ad-Dukhan, Verse 11
رَّبَّنَا ٱكۡشِفۡ عَنَّا ٱلۡعَذَابَ إِنَّا مُؤۡمِنُونَ
appēāḻavar paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā, ñaṅṅaḷe ī śikṣayilninn onneāḻivākkittarēṇamē, tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ viśvasiccukeāḷḷāṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 12
أَنَّىٰ لَهُمُ ٱلذِّكۡرَىٰ وَقَدۡ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ مُّبِينٞ
udbēādhanaṁ eṅṅaneyāṇavarkk upakarikkuka? ellāṁ vyaktamākkikkeāṭukkunna daivadūtan avaruṭe aṭuttettiyirunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 13
ثُمَّ تَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ وَقَالُواْ مُعَلَّمٞ مَّجۡنُونٌ
appēāḷ avaraddēhatte avagaṇicc pintiriyukayāṇuṇṭāyat. avariṅṅane paṟayukayuṁ ceytu: "ivan pariśīlanaṁ labhicca oru bhrāntan tanne
Surah Ad-Dukhan, Verse 14
إِنَّا كَاشِفُواْ ٱلۡعَذَابِ قَلِيلًاۚ إِنَّكُمۡ عَآئِدُونَ
tīrccayāyuṁ nāṁ śikṣa alpaṁ oḻivākkittarāṁ. ennāluṁ niṅṅaḷ paḻayapaṭi ellāṁ āvartticcukeāṇṭirikkuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 15
يَوۡمَ نَبۡطِشُ ٱلۡبَطۡشَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ إِنَّا مُنتَقِمُونَ
orunāḷ kutaṟimāṟānāvāttavidhaṁ keāṭumpiṭuttaṁ naṭakkuṁ. tīrccayāyuṁ annāṇ nāṁ pratikāraṁ ceyyuka
Surah Ad-Dukhan, Verse 16
۞وَلَقَدۡ فَتَنَّا قَبۡلَهُمۡ قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَ وَجَآءَهُمۡ رَسُولٞ كَرِيمٌ
ivarkk mump phaṟavēānṟe janataye nāṁ parīkṣicciṭṭuṇṭ. ādaraṇīyanāya daivadūtan avaruṭeyaṭutt cennu
Surah Ad-Dukhan, Verse 17
أَنۡ أَدُّوٓاْ إِلَيَّ عِبَادَ ٱللَّهِۖ إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ
addēhaṁ paṟaññu: "allāhuvinṟe aṭimakaḷe niṅṅaḷenikk viṭṭutarika. ñān niṅṅaḷilēkkuḷḷa viśvastanāya daivadūtanāṇ
Surah Ad-Dukhan, Verse 18
وَأَن لَّا تَعۡلُواْ عَلَى ٱللَّهِۖ إِنِّيٓ ءَاتِيكُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ
niṅṅaḷ allāhuvinetire dhikkāraṁ kāṇikkarut. uṟappāyuṁ ñān vyaktamāya teḷivukaḷ niṅṅaḷuṭe munnil samarppikkāṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 19
وَإِنِّي عُذۡتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمۡ أَن تَرۡجُمُونِ
ñānitā enṟeyuṁ niṅṅaḷuṭeyuṁ nāthanil śaraṇaṁ tēṭunnu; niṅṅaḷuṭe kallēṟilninn rakṣakiṭṭān
Surah Ad-Dukhan, Verse 20
وَإِن لَّمۡ تُؤۡمِنُواْ لِي فَٱعۡتَزِلُونِ
niṅṅaḷkkenne viśvāsamilleṅkil ennilninnu viṭṭakannupēāvuka
Surah Ad-Dukhan, Verse 21
فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ قَوۡمٞ مُّجۡرِمُونَ
oṭuvil addēhaṁ tanṟe nāthane viḷiccu paṟaññu: “ī janaṁ kuṟṟavāḷikaḷākunnu.”
Surah Ad-Dukhan, Verse 22
فَأَسۡرِ بِعِبَادِي لَيۡلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ
appēāḷ allāhu paṟaññu: "enṟe dāsanmāreyuṁ keāṇṭ rātri tanne puṟappeṭuka. avar niṅṅaḷe pintuṭarunnuṇṭ
Surah Ad-Dukhan, Verse 23
وَٱتۡرُكِ ٱلۡبَحۡرَ رَهۡوًاۖ إِنَّهُمۡ جُندٞ مُّغۡرَقُونَ
samudratte at piḷarnna avasthayiltanne viṭṭēkkuka. sanśayaṁ vēṇṭa; avar muṅṅiyeāṭuṅṅān pēākunna sain'yamāṇ
Surah Ad-Dukhan, Verse 24
كَمۡ تَرَكُواْ مِن جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٖ
etrayetra ārāmaṅṅaḷuṁ aruvikaḷumāṇavar viṭṭēccupēāyat
Surah Ad-Dukhan, Verse 25
وَزُرُوعٖ وَمَقَامٖ كَرِيمٖ
kr̥ṣiyiṭaṅṅaḷuṁ mān'yamāya maṇimēṭakaḷuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 26
وَنَعۡمَةٖ كَانُواْ فِيهَا فَٰكِهِينَ
avar ānandattēāṭe anubhaviccupēānna entellāṁ sebhāgyaṅṅaḷ
Surah Ad-Dukhan, Verse 27
كَذَٰلِكَۖ وَأَوۡرَثۡنَٰهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ
aṅṅaneyāyirunnu avayuṭe oṭukkaṁ. ateākkeyuṁ nāṁ maṟṟeāru janatakk avakāśappeṭuttikkeāṭuttu
Surah Ad-Dukhan, Verse 28
فَمَا بَكَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلسَّمَآءُ وَٱلۡأَرۡضُ وَمَا كَانُواْ مُنظَرِينَ
appēāḷ avarkkuvēṇṭi ākāśamēā bhūmiyēā kaṇṇīr vārttilla. avarkkeāṭṭuṁ avasaraṁ nalkiyatumilla
Surah Ad-Dukhan, Verse 29
وَلَقَدۡ نَجَّيۡنَا بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ مِنَ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡمُهِينِ
israyēl makkaḷe nāṁ nindyamāya śikṣayilninn rakṣiccu
Surah Ad-Dukhan, Verse 30
مِن فِرۡعَوۡنَۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَالِيٗا مِّنَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ
phaṟavēānil ninn. avan kaṭutta ahaṅkāriyāyirunnu; aṅṅēyaṟṟaṁ atirukaṭannavanuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 31
وَلَقَدِ ٱخۡتَرۡنَٰهُمۡ عَلَىٰ عِلۡمٍ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ
avaruṭe nijasthitiyaṟiññu keāṇṭutanne nāmavare lēākattārekkāḷuṁ pramukharāyi teraññeṭuttu
Surah Ad-Dukhan, Verse 32
وَءَاتَيۡنَٰهُم مِّنَ ٱلۡأٓيَٰتِ مَا فِيهِ بَلَـٰٓؤٞاْ مُّبِينٌ
prakaṭamāya parīkṣaṇamuḷkkeāḷḷunna pala dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṁ avarkk nalki
Surah Ad-Dukhan, Verse 33
إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ لَيَقُولُونَ
ikkūṭṭaritā paṟayunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 34
إِنۡ هِيَ إِلَّا مَوۡتَتُنَا ٱلۡأُولَىٰ وَمَا نَحۡنُ بِمُنشَرِينَ
namukk ī onnāmatte maraṇamallāteānnumilla. nāmini uyirtteḻunnēlpikkappeṭukayumilla
Surah Ad-Dukhan, Verse 35
فَأۡتُواْ بِـَٔابَآئِنَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
aṅṅane sambhavikkumeṅkil ñaṅṅaḷuṭe pūrvapitākkaḷeyiṅṅ uyirtteḻunnēlpiccukeāṇṭuvarika. niṅṅaḷ satyavānmāreṅkil
Surah Ad-Dukhan, Verse 36
أَهُمۡ خَيۡرٌ أَمۡ قَوۡمُ تُبَّعٖ وَٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ أَهۡلَكۡنَٰهُمۡۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ مُجۡرِمِينَ
ivarāṇēā kūṭutal vampanmār; atēā tubba'inṟe janatayuṁ avarkku mumpuḷḷavarumēā? avareyeākke nāṁ naśippiccu. kāraṇaṁ avar kuṟṟavāḷikaḷāyirunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 37
وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ
nāṁ ākāśabhūmikaḷeyuṁ avaykkiṭayiluḷḷavayeyuṁ veṟuṁ vinēādattinu vēṇṭi sr̥ṣṭiccatalla
Surah Ad-Dukhan, Verse 38
مَا خَلَقۡنَٰهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
tikañña yāthārthyattēāṭeyallāte nāmavaye uṇṭākkiyiṭṭilla. ennāl ivarilēṟe pēruṁ iteānnumaṟiyunnilla
Surah Ad-Dukhan, Verse 39
إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ مِيقَٰتُهُمۡ أَجۡمَعِينَ
ā vidhittīrppinṟe nāḷilāṇ avaruṭeyeākke uyirtteḻunnēlpuṇṭāvunna niścitasamayaṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 40
يَوۡمَ لَا يُغۡنِي مَوۡلًى عَن مَّوۡلٗى شَيۡـٔٗا وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ
annāḷil oru kūṭṭukārannuṁ tanṟe uṟṟavane oṭṭuṁ upakarikkukayilla. ārkkuṁ oruvidha sahāyavuṁ ārilninnuṁ kiṭṭukayumilla
Surah Ad-Dukhan, Verse 41
إِلَّا مَن رَّحِمَ ٱللَّهُۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ
allāhu anugrahiccavarkkeāḻike. tīrccayāyuṁ avan pratāpiyāṇ; paramadayāluvuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 42
إِنَّ شَجَرَتَ ٱلزَّقُّومِ
niścayamāyuṁ “sakhūṁ” vr̥kṣamāṇ
Surah Ad-Dukhan, Verse 43
طَعَامُ ٱلۡأَثِيمِ
pāpikaḷkkāhāraṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 44
كَٱلۡمُهۡلِ يَغۡلِي فِي ٱلۡبُطُونِ
urukiyalēāhaṁ pēāleyāṇat. vayaṟṟil kiṭann at tiḷaccumaṟiyuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 45
كَغَلۡيِ ٱلۡحَمِيمِ
cuṭuveḷḷaṁ tiḷaykkumpēāle
Surah Ad-Dukhan, Verse 46
خُذُوهُ فَٱعۡتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ
“niṅṅaḷavane piṭikkū. enniṭṭ narakattinṟe madhyattilēkk valicciḻaccukeāṇṭu pēākū” enn kalpanayuṇṭākuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 47
ثُمَّ صُبُّواْ فَوۡقَ رَأۡسِهِۦ مِنۡ عَذَابِ ٱلۡحَمِيمِ
pinneyavanṟe talakku mukaḷil tiḷaccaveḷḷaṁ keāṇṭupēāyi oḻikkānāvaśyappeṭuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 48
ذُقۡ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡكَرِيمُ
it āsvadiccukeāḷḷuka. tīrccayāyuṁ nī ēṟe pratāpiyuṁ bahumān'yanumāṇallēā
Surah Ad-Dukhan, Verse 49
إِنَّ هَٰذَا مَا كُنتُم بِهِۦ تَمۡتَرُونَ
nī sanśayiccukeāṇṭirunna akkāryamillē; atu tanneyāṇit; tīrcca
Surah Ad-Dukhan, Verse 50
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٖ
ennāl bhaktipularttiyavar bhītiyētumillātta oriṭattāyirikkuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 51
فِي جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٖ
ārāmaṅṅaḷiluṁ aruvikaḷiluṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 52
يَلۡبَسُونَ مِن سُندُسٖ وَإِسۡتَبۡرَقٖ مُّتَقَٰبِلِينَ
avar aḻakārnna paṭṭin vastravuṁ kasavin tuṇiyuṁ aṇiyuṁ. avar abhimukhamāyāṇirikkuka
Surah Ad-Dukhan, Verse 53
كَذَٰلِكَ وَزَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ
itāṇavaruṭe prabhavāvastha. viśālākṣikaḷāya taruṇīmaṇikaḷe nāmavarkk iṇakaḷāyi keāṭukkuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 54
يَدۡعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَٰكِهَةٍ ءَامِنِينَ
avaraviṭe svasthatayēāṭe palavidha paḻaṅṅaḷuṁ āvaśyappeṭṭukeāṇṭirikkuṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 55
لَا يَذُوقُونَ فِيهَا ٱلۡمَوۡتَ إِلَّا ٱلۡمَوۡتَةَ ٱلۡأُولَىٰۖ وَوَقَىٰهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ
ādyatte maraṇamallāte maṟṟeāru maraṇaṁ avarkkaviṭe anubhavikkēṇṭivarilla. allāhu avare narakaśikṣayilninn rakṣiccirikkunnu
Surah Ad-Dukhan, Verse 56
فَضۡلٗا مِّن رَّبِّكَۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ
ninṟe nāthanil ninnuḷḷa anugrahamāṇat. atu tanneyāṇ atimahattāya vijayaṁ
Surah Ad-Dukhan, Verse 57
فَإِنَّمَا يَسَّرۡنَٰهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ
ninakku ninṟe bhāṣayil ī vēdapustakatte nāṁ vaḷare laḷitamākkittannirikkunnu. janaṁ cinticcaṟiyān
Surah Ad-Dukhan, Verse 58
فَٱرۡتَقِبۡ إِنَّهُم مُّرۡتَقِبُونَ
atināl nī kāttirikkuka. avaruṁ kāttirikkunnuṇṭ
Surah Ad-Dukhan, Verse 59