Surah Al-Jathiya - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
حمٓ
hā-mīṁ
Surah Al-Jathiya, Verse 1
تَنزِيلُ ٱلۡكِتَٰبِ مِنَ ٱللَّهِ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡحَكِيمِ
ī vēdapustakattinṟe avataraṇaṁ pratāpiyuṁ yuktimānumāya allāhuvil ninnāṇ
Surah Al-Jathiya, Verse 2
إِنَّ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ لَأٓيَٰتٖ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ
tīrccayāyuṁ ākāśabhūmikaḷil satyaviśvāsikaḷkk eṇṇamaṟṟa teḷivukaḷuṇṭ
Surah Al-Jathiya, Verse 3
وَفِي خَلۡقِكُمۡ وَمَا يَبُثُّ مِن دَآبَّةٍ ءَايَٰتٞ لِّقَوۡمٖ يُوقِنُونَ
niṅṅaḷuṭe sr̥ṣṭippiluṁ allāhu jīvajālaṅṅaḷe bhūmiyil parattiyatiluṁ, aṭiyuṟacca viśvāsamuḷḷa janattin aḷavaṟṟa aṭayāḷaṅṅaḷuṇṭ
Surah Al-Jathiya, Verse 4
وَٱخۡتِلَٰفِ ٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ وَمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مِن رِّزۡقٖ فَأَحۡيَا بِهِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَا وَتَصۡرِيفِ ٱلرِّيَٰحِ ءَايَٰتٞ لِّقَوۡمٖ يَعۡقِلُونَ
rāppakalukaḷ māṟimāṟi varunnatil; allāhu mānattuninn jīvitavibhavaṁ iṟakkittarunnatil; atu vaḻi catta bhūmiye caitan'yavattākkunnatil; kāṟṟukaḷuṭe gati niyantrikkunnatil; ellāṟṟiluṁ cintikkunna janattin oṭṭēṟe aṭayāḷaṅṅaḷuṇṭ
Surah Al-Jathiya, Verse 5
تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱللَّهِ نَتۡلُوهَا عَلَيۡكَ بِٱلۡحَقِّۖ فَبِأَيِّ حَدِيثِۭ بَعۡدَ ٱللَّهِ وَءَايَٰتِهِۦ يُؤۡمِنُونَ
allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷāṇiva. nāmavaye ninakku kramānusr̥taṁ ōtittarunnu. allāhuviluṁ avanṟe vacanaṅṅaḷilumallāte maṟṟētu vr̥ttāntattilāṇ ī janaṁ ini viśvasikkuka
Surah Al-Jathiya, Verse 6
وَيۡلٞ لِّكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٖ
perunnuṇa keṭṭippaṟayunna pāpikaḷkkeākkeyuṁ keāṭiyanāśaṁ
Surah Al-Jathiya, Verse 7
يَسۡمَعُ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ثُمَّ يُصِرُّ مُسۡتَكۡبِرٗا كَأَن لَّمۡ يَسۡمَعۡهَاۖ فَبَشِّرۡهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٖ
avanṟe mumpil allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷ vāyikkappeṭunnu. avanat kēḷkkunnu. enniṭṭumat kēṭṭiṭṭillenna maṭṭil ahanta naṭicc paḻayapēālettanne satyaniṣēdhattiluṟaccu nilkkunnu. atināl avane nēāvēṟunna śikṣaye sambandhicca “suvārtta” aṟiyikkuka
Surah Al-Jathiya, Verse 8
وَإِذَا عَلِمَ مِنۡ ءَايَٰتِنَا شَيۡـًٔا ٱتَّخَذَهَا هُزُوًاۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٞ مُّهِينٞ
nam'muṭe vacanaṅṅaḷil vallatuṁ avan aṟiññāl uṭane avanatine pucchikkunnu. attarakkārkk uṟappāyuṁ ēṟṟaṁ nindyamāya śikṣayuṇṭ
Surah Al-Jathiya, Verse 9
مِّن وَرَآئِهِمۡ جَهَنَّمُۖ وَلَا يُغۡنِي عَنۡهُم مَّا كَسَبُواْ شَيۡـٔٗا وَلَا مَا ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ أَوۡلِيَآءَۖ وَلَهُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٌ
avare pintuṭarunnat kattippaṭarunna tiyyāṇ. avar nēṭiyateānnuṁ avarkk upakarikkukayilla. allāhuvekkūṭāte avar keāṇṭunaṭakkunna rakṣādhikārikaḷāruṁ avarkkeārikkaluṁ prayēājanappeṭukayilla. avarkk kaṭutta śikṣayuṇṭ
Surah Al-Jathiya, Verse 10
هَٰذَا هُدٗىۖ وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِمۡ لَهُمۡ عَذَابٞ مِّن رِّجۡزٍ أَلِيمٌ
ī khur'ān vaḻikāṭṭiyāṇ. taṅṅaḷuṭe nāthanṟe vacanaṅṅaḷe taḷḷippaṟayunnavarkk nēāvuṟṟa hīnamāya śikṣayuṇṭ
Surah Al-Jathiya, Verse 11
۞ٱللَّهُ ٱلَّذِي سَخَّرَ لَكُمُ ٱلۡبَحۡرَ لِتَجۡرِيَ ٱلۡفُلۡكُ فِيهِ بِأَمۡرِهِۦ وَلِتَبۡتَغُواْ مِن فَضۡلِهِۦ وَلَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
allāhuvāṇ niṅṅaḷkk kaṭaline kīḻppeṭuttittannat. avanṟe kalpanaprakāraṁ atil kappalēāṭṭān; niṅṅaḷavanṟe mahattāya anugrahaṅṅaḷ paratānuṁ. niṅṅaḷ nandiyuḷḷavarāyeṅkilēā
Surah Al-Jathiya, Verse 12
وَسَخَّرَ لَكُم مَّا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا مِّنۡهُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يَتَفَكَّرُونَ
ākāśabhūmikaḷiluḷḷateākkeyuṁ avan niṅṅaḷkk adhīnappeṭuttittannirikkunnu. ellāṁ avanil ninnuḷḷatāṇ. tīrccayāyuṁ cintikkunna janattin itileākkeyuṁ dhārāḷaṁ teḷivukaḷuṇṭ
Surah Al-Jathiya, Verse 13
قُل لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ يَغۡفِرُواْ لِلَّذِينَ لَا يَرۡجُونَ أَيَّامَ ٱللَّهِ لِيَجۡزِيَ قَوۡمَۢا بِمَا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ
satyaviśvāsikaḷēāṭu paṟayū: allāhuvinṟe śikṣayuṭe nāḷukaḷe pratīkṣikkātta satyaniṣēdhikaḷēāṭ avar viṭṭuvīḻca kāṇikkaṭṭe. ōrēā janatakkuṁ avar nēṭiyeṭuttatinṟe phalaṁ nalkān allāhuvin avasaramuṇṭākaṭṭe
Surah Al-Jathiya, Verse 14
مَنۡ عَمِلَ صَٰلِحٗا فَلِنَفۡسِهِۦۖ وَمَنۡ أَسَآءَ فَعَلَيۡهَاۖ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمۡ تُرۡجَعُونَ
āreṅkiluṁ nanma ceytāl atinṟe guṇaṁ avanutanneyāṇ. vallavanuṁ tinma ceytāl atinṟe dēāṣavuṁ avanutanne. pinne niṅṅaḷeākke maṭakkappeṭuka niṅṅaḷuṭe nāthaṅkalēkkāṇ
Surah Al-Jathiya, Verse 15
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحُكۡمَ وَٱلنُّبُوَّةَ وَرَزَقۡنَٰهُم مِّنَ ٱلطَّيِّبَٰتِ وَفَضَّلۡنَٰهُمۡ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ
tīrccayāyuṁ nāṁ israyēl makkaḷkk vēdapustakamēki. ādhipatyavuṁ pravācakatvavuṁ nalki. uttama vastukkaḷil ninn annaṁ nalki. lēākatt nāmavare maṟṟārekkāḷuṁ śrēṣṭharākkukayuṁ ceytu
Surah Al-Jathiya, Verse 16
وَءَاتَيۡنَٰهُم بَيِّنَٰتٖ مِّنَ ٱلۡأَمۡرِۖ فَمَا ٱخۡتَلَفُوٓاْ إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَهُمُ ٱلۡعِلۡمُ بَغۡيَۢا بَيۡنَهُمۡۚ إِنَّ رَبَّكَ يَقۡضِي بَيۡنَهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ فِيمَا كَانُواْ فِيهِ يَخۡتَلِفُونَ
avarkku nāṁ ellā kāryaṅṅaḷiluṁ vyaktamāya pramāṇaṅṅaḷ nalki. vijñānaṁ vannettiya śēṣaṁ mātramāṇavar bhinniccat. avarkkiṭayile kiṭamatsaraṁ kāraṇamāyāṇat. avarkkiṭayil abhiprāya bhinnatayuḷḷa kāryaṅṅaḷil ninṟe nāthan uyirtteḻunnēlpunāḷil vidhittīrpp kalpikkunnatāṇ
Surah Al-Jathiya, Verse 17
ثُمَّ جَعَلۡنَٰكَ عَلَىٰ شَرِيعَةٖ مِّنَ ٱلۡأَمۡرِ فَٱتَّبِعۡهَا وَلَا تَتَّبِعۡ أَهۡوَآءَ ٱلَّذِينَ لَا يَعۡلَمُونَ
pinnīṭ ninne nāṁ ikkāryattil vyaktamāya niyamavyavasthayilākkiyirikkunnu. atināl nī ā mārgaṁ pintuṭaruka. vivaramillāttavaruṭe tanniṣṭaṅṅaḷe pinpaṟṟarut
Surah Al-Jathiya, Verse 18
إِنَّهُمۡ لَن يُغۡنُواْ عَنكَ مِنَ ٱللَّهِ شَيۡـٔٗاۚ وَإِنَّ ٱلظَّـٰلِمِينَ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلِيَآءُ بَعۡضٖۖ وَٱللَّهُ وَلِيُّ ٱلۡمُتَّقِينَ
allāhuvil ninnuḷḷa oru kāryattiluṁ ninakkeārupakāravuṁ ceyyān avarkkāvilla. tīrccayāyuṁ akramikaḷ parasparaṁ sahāyikaḷāṇ. ennāl bhaktanmāruṭe rakṣādhikāri allāhuvāṇ
Surah Al-Jathiya, Verse 19
هَٰذَا بَصَـٰٓئِرُ لِلنَّاسِ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٞ لِّقَوۡمٖ يُوقِنُونَ
it muḻuvan manuṣyarkkuṁ uḷkkāḻca nalkunnatāṇ. viśvasikkunna janattin vaḻikāṭṭiyāṇ. mahattāya anugrahavuṁ
Surah Al-Jathiya, Verse 20
أَمۡ حَسِبَ ٱلَّذِينَ ٱجۡتَرَحُواْ ٱلسَّيِّـَٔاتِ أَن نَّجۡعَلَهُمۡ كَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ سَوَآءٗ مَّحۡيَاهُمۡ وَمَمَاتُهُمۡۚ سَآءَ مَا يَحۡكُمُونَ
cītta vr̥ttikaḷ ceytukūṭṭiyavar karutunnēā, avare nāṁ satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavareppēāle ākkumenn. athavā, avaruṭe jīvitavuṁ maraṇavuṁ orēpēāleyākumenn. avaruṭe vidhittīrpp vaḷare cītta tanne
Surah Al-Jathiya, Verse 21
وَخَلَقَ ٱللَّهُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ بِٱلۡحَقِّ وَلِتُجۡزَىٰ كُلُّ نَفۡسِۭ بِمَا كَسَبَتۡ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ
allāhu ākāśabhūmikaḷe yāthārthyaniṣṭhamāyāṇ sr̥ṣṭiccat. ōrēāruttarkkuṁ tān pravartticcatinṟe pratiphalaṁ nalkānāṇit. ārēāṭuṁ oṭṭuṁ anīti uṇṭāvukayilla
Surah Al-Jathiya, Verse 22
أَفَرَءَيۡتَ مَنِ ٱتَّخَذَ إِلَٰهَهُۥ هَوَىٰهُ وَأَضَلَّهُ ٱللَّهُ عَلَىٰ عِلۡمٖ وَخَتَمَ عَلَىٰ سَمۡعِهِۦ وَقَلۡبِهِۦ وَجَعَلَ عَلَىٰ بَصَرِهِۦ غِشَٰوَةٗ فَمَن يَهۡدِيهِ مِنۢ بَعۡدِ ٱللَّهِۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
tanṟe dēhēcchaye daivamākkiyavane nī kaṇṭēā? allāhu avane bēādhapūrvaṁ vaḻikēṭilākkiyirikkunnu. avanṟe kātinuṁ manas'sinuṁ mudraveccirikkunnu. kaṇṇukaḷkk mūṭiyiṭṭirikkunnu. appēāḷ allāhuve kūṭāte avane nērvaḻiyilākkān āruṇṭ? enniṭṭuṁ niṅṅaḷeāṭṭuṁ cinticcaṟiyunnillē
Surah Al-Jathiya, Verse 23
وَقَالُواْ مَا هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا ٱلدُّنۡيَا نَمُوتُ وَنَحۡيَا وَمَا يُهۡلِكُنَآ إِلَّا ٱلدَّهۡرُۚ وَمَا لَهُم بِذَٰلِكَ مِنۡ عِلۡمٍۖ إِنۡ هُمۡ إِلَّا يَظُنُّونَ
avar paṟaññu: "nam'muṭe ī lēākajīvitamallāte jīvitamilla. nāṁ marikkunnu. jīvikkunnu. kālaṁ mātramāṇ nam'me naśippikkunnat." yathārthattil avarkk atēppaṟṟi oru vivaravumilla. avar veṟute ūhiccupaṟayukayāṇ
Surah Al-Jathiya, Verse 24
وَإِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُنَا بَيِّنَٰتٖ مَّا كَانَ حُجَّتَهُمۡ إِلَّآ أَن قَالُواْ ٱئۡتُواْ بِـَٔابَآئِنَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
nam'muṭe vacanaṅṅaḷ avare vyaktamāyi vāyiccukēḷppiccāl avarkku n'yāyavādamāyi paṟayānuḷḷat itumātramāyirikkuṁ: "niṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe pitākkaḷe jīvippiccukeāṇṭuvarika; niṅṅaḷ satyavādikaḷeṅkil
Surah Al-Jathiya, Verse 25
قُلِ ٱللَّهُ يُحۡيِيكُمۡ ثُمَّ يُمِيتُكُمۡ ثُمَّ يَجۡمَعُكُمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ لَا رَيۡبَ فِيهِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ
paṟayuka: allāhuvāṇ niṅṅaḷe jīvippikkunnat. pinne niṅṅaḷeyavan marippikkuṁ. pinnīṭ uyirtteḻunnēlpunāḷil niṅṅaḷeyavan orumiccukūṭṭuṁ. itileāṭṭuṁ sanśayamilla. ennāl manuṣyarilēṟe pēruṁ itaṟiyunnilla
Surah Al-Jathiya, Verse 26
وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَيَوۡمَ تَقُومُ ٱلسَّاعَةُ يَوۡمَئِذٖ يَخۡسَرُ ٱلۡمُبۡطِلُونَ
ākāśabhūmikaḷuṭe ādhipatyaṁ allāhuvināṇ. ā antyasamayaṁ varunnāḷil asatyavādikaḷ keāṭiya naṣṭattilāyirikkuṁ
Surah Al-Jathiya, Verse 27
وَتَرَىٰ كُلَّ أُمَّةٖ جَاثِيَةٗۚ كُلُّ أُمَّةٖ تُدۡعَىٰٓ إِلَىٰ كِتَٰبِهَا ٱلۡيَوۡمَ تُجۡزَوۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
ann ōrēā samudāyavuṁ muṭṭukutti vīṇukiṭakkunnatāyi ninakku kāṇāṁ. ellā ōrēā samudāyatteyuṁ taṅṅaḷuṭe karmarēkha nēākkān viḷikkuṁ. niṅṅaḷ pravartticcukeāṇṭirunnatin inn niṅṅaḷkk pratiphalaṁ nalkuṁ
Surah Al-Jathiya, Verse 28
هَٰذَا كِتَٰبُنَا يَنطِقُ عَلَيۡكُم بِٱلۡحَقِّۚ إِنَّا كُنَّا نَسۡتَنسِخُ مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
nam'muṭe karmarēkha itā! it niṅṅaḷkketire satyaṁ tuṟannupaṟayuṁ. niṅṅaḷ ceytukeāṇṭirunnatellāṁ nāṁ kr̥tyamāyi eḻutiyeṭuppikkunnuṇṭāyirunnu
Surah Al-Jathiya, Verse 29
فَأَمَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ فَيُدۡخِلُهُمۡ رَبُّهُمۡ فِي رَحۡمَتِهِۦۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡمُبِينُ
satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavare avaruṭe nāthan tanṟe kāruṇyavalayattil pravēśippikkuṁ. vyaktamāya vijayavuṁ atutanne
Surah Al-Jathiya, Verse 30
وَأَمَّا ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَفَلَمۡ تَكُنۡ ءَايَٰتِي تُتۡلَىٰ عَلَيۡكُمۡ فَٱسۡتَكۡبَرۡتُمۡ وَكُنتُمۡ قَوۡمٗا مُّجۡرِمِينَ
maṟicc satyatte taḷḷippaṟaññavarēā; avarēāṭiṅṅane paṟayuṁ: "enṟe vacanaṅṅaḷ niṅṅaḷkk vyaktamāyi ōtikkēḷppiccutannirunnillē? enniṭṭuṁ niṅṅaḷ ahaṅkariccu. niṅṅaḷ kuṟṟavāḷikaḷāya janamāyittīrnnu
Surah Al-Jathiya, Verse 31
وَإِذَا قِيلَ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞ وَٱلسَّاعَةُ لَا رَيۡبَ فِيهَا قُلۡتُم مَّا نَدۡرِي مَا ٱلسَّاعَةُ إِن نَّظُنُّ إِلَّا ظَنّٗا وَمَا نَحۡنُ بِمُسۡتَيۡقِنِينَ
tīrccayāyuṁ allāhuvinṟe vāgdānaṁ satyaṁ tanne. ā antyadinattinṟe kāryattileāṭṭuṁ sanśayamilla" enn paṟaññāl niṅṅaḷ paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷkkaṟiyillallēā; entāṇ ī antyadinamenn. ñaṅṅaḷkk ūhaṁ mātramēyuḷḷū. ñaṅṅaḷkk ikkāryattileāruṟappumilla
Surah Al-Jathiya, Verse 32
وَبَدَا لَهُمۡ سَيِّـَٔاتُ مَا عَمِلُواْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
avar ceytukeāṇṭirunna durvr̥ttikaḷuṭe durantaphalaṁ avarkk veḷippeṭukatanne ceyyuṁ. avar parihasicc avagaṇicca śikṣa avare valayaṁ ceyyuṁ
Surah Al-Jathiya, Verse 33
وَقِيلَ ٱلۡيَوۡمَ نَنسَىٰكُمۡ كَمَا نَسِيتُمۡ لِقَآءَ يَوۡمِكُمۡ هَٰذَا وَمَأۡوَىٰكُمُ ٱلنَّارُ وَمَا لَكُم مِّن نَّـٰصِرِينَ
appēāḷ avarēāṭu paṟayuṁ: "ī dinatte abhimukhīkarikkēṇṭivarumenna kāryaṁ niṅṅaḷ maṟannirunnapēālettanne niṅṅaḷe nāmuminn maṟannirikkunnu. niṅṅaḷuṭe tāvaḷaṁ āḷikkattunna narakattīyāṇ. niṅṅaḷe sahāyikkān ārumuṇṭāvukayilla
Surah Al-Jathiya, Verse 34
ذَٰلِكُم بِأَنَّكُمُ ٱتَّخَذۡتُمۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ هُزُوٗا وَغَرَّتۡكُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَاۚ فَٱلۡيَوۡمَ لَا يُخۡرَجُونَ مِنۡهَا وَلَا هُمۡ يُسۡتَعۡتَبُونَ
allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷe niṅṅaḷ pucchiccutaḷḷi. aihika jīvitaṁ niṅṅaḷe vañciccu. atinālāṇiṅṅane sambhaviccat." inn avare narakattīyil ninn puṟattucāṭānanuvadikkukayilla. avarēāṭ prāyaścittattin āvaśyappeṭukayumilla
Surah Al-Jathiya, Verse 35
فَلِلَّهِ ٱلۡحَمۡدُ رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَرَبِّ ٱلۡأَرۡضِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
atināl allāhuvin stuti. avan ākāśaṅṅaḷuṭe nāthanāṇ. bhūmiyuṭeyuṁ nāthanāṇ. sarvalēāka sanrakṣakanuṁ
Surah Al-Jathiya, Verse 36
وَلَهُ ٱلۡكِبۡرِيَآءُ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
unnataṅṅaḷil avanāṇ mahatvaṁ. bhūmiyiluṁ aunnatyaṁ avannutanne. ēṟe pratāpiyāṇ avan. atīva yuktimānuṁ
Surah Al-Jathiya, Verse 37