Surah Al-Fath - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
إِنَّا فَتَحۡنَا لَكَ فَتۡحٗا مُّبِينٗا
tīrccayāyuṁ ninakk nāṁ pratyakṣamāya oru vijayaṁ nalkiyirikkunnu
Surah Al-Fath, Verse 1
لِّيَغۡفِرَ لَكَ ٱللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنۢبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ وَيُتِمَّ نِعۡمَتَهُۥ عَلَيۡكَ وَيَهۡدِيَكَ صِرَٰطٗا مُّسۡتَقِيمٗا
ninṟe pāpattil ninn mump kaḻiññupēāyatuṁ pinnīṭ uṇṭākunnatuṁ allāhu ninakk peāṟuttutarunnatinu vēṇṭiyuṁ, avanṟe anugrahaṁ ninakk niṟavēṟṟittarunnatinu vēṇṭiyuṁ, ninne nērāya pātayilūṭe nayikkunnatin vēṇṭiyumākunnu at
Surah Al-Fath, Verse 2
وَيَنصُرَكَ ٱللَّهُ نَصۡرًا عَزِيزًا
antas'sārnna oru sahāyaṁ allāhu ninakk nalkān vēṇṭiyuṁ
Surah Al-Fath, Verse 3
هُوَ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ ٱلسَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ لِيَزۡدَادُوٓاْ إِيمَٰنٗا مَّعَ إِيمَٰنِهِمۡۗ وَلِلَّهِ جُنُودُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمٗا
avanākunnu satyaviśvāsikaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷil śānti iṟakkikeāṭuttata. avaruṭe viśvāsattēāṭeāppaṁ kūṭutal viśvāsaṁ uṇṭāyittīrunnatin vēṇṭi. allāhuvinnuḷḷatākunnu ākāśaṅṅaḷileyuṁ bhūmiyileyuṁ sain'yaṅṅaḷ. allāhu sarvvajñanuṁ yuktimānumāyirikkunnu
Surah Al-Fath, Verse 4
لِّيُدۡخِلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا وَيُكَفِّرَ عَنۡهُمۡ سَيِّـَٔاتِهِمۡۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عِندَ ٱللَّهِ فَوۡزًا عَظِيمٗا
satyaviśvāsikaḷeyuṁ satyaviśvāsinikaḷeyuṁ tāḻbhāgattu kūṭi nadikaḷ oḻukunna svargattēāppukaḷil nityavāsikaḷenna nilayil pravēśippikkān vēṇṭiyatre at. avaril ninn avaruṭe tinmakaḷ māyccukaḷayuvān vēṇṭiyuṁ. allāhuvinṟe aṭukkal at oru mahābhāgyamākunnu
Surah Al-Fath, Verse 5
وَيُعَذِّبَ ٱلۡمُنَٰفِقِينَ وَٱلۡمُنَٰفِقَٰتِ وَٱلۡمُشۡرِكِينَ وَٱلۡمُشۡرِكَٰتِ ٱلظَّآنِّينَ بِٱللَّهِ ظَنَّ ٱلسَّوۡءِۚ عَلَيۡهِمۡ دَآئِرَةُ ٱلسَّوۡءِۖ وَغَضِبَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡ وَلَعَنَهُمۡ وَأَعَدَّ لَهُمۡ جَهَنَّمَۖ وَسَآءَتۡ مَصِيرٗا
allāhuveppaṟṟi teṟṟāya dhāraṇaveccupularttunna kapaṭaviśvāsikaḷeyuṁ kapaṭaviśvāsinikaḷeyuṁ bahudaivaviśvāsikaḷeyuṁ bahudaivaviśvāsinikaḷeyuṁ śikṣikkuvān vēṇṭiyumāṇat. avaruṭe mēl tinmayuṭe valayamuṇṭ. allāhu avaruṭe nēre kēāpikkukayuṁ avare śapikkukayuṁ, avarkk vēṇṭi narakaṁ orukkivekkukayuṁ ceytirikkunnu. cennucērānuḷḷa ā sthalaṁ etramēāśaṁ
Surah Al-Fath, Verse 6
وَلِلَّهِ جُنُودُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا
allāhuvinnuḷḷatākunnu ākāśaṅṅaḷileyuṁ bhūmiyileyuṁ sain'yaṅṅaḷ. allāhu pratāpiyuṁ yuktimānumāyirikkunnu
Surah Al-Fath, Verse 7
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَٰكَ شَٰهِدٗا وَمُبَشِّرٗا وَنَذِيرٗا
tīrccayāyuṁ ninne nāṁ oru sākṣiyāyuṁ santēāṣavārtta nalkunnavanāyuṁ tākkītukāranāyuṁ ayaccirikkunnu
Surah Al-Fath, Verse 8
لِّتُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُۚ وَتُسَبِّحُوهُ بُكۡرَةٗ وَأَصِيلًا
allāhuviluṁ avanṟe ṟasūliluṁ niṅṅaḷ viśvasikkuvānuṁ avane sahāyikkuvānuṁ ādarikkuvānuṁ rāvileyuṁ vaikunnēravuṁ niṅṅaḷ avanṟe mahatvaṁ prakīrttikkuvānuṁ vēṇṭi
Surah Al-Fath, Verse 9
إِنَّ ٱلَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ ٱللَّهَ يَدُ ٱللَّهِ فَوۡقَ أَيۡدِيهِمۡۚ فَمَن نَّكَثَ فَإِنَّمَا يَنكُثُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦۖ وَمَنۡ أَوۡفَىٰ بِمَا عَٰهَدَ عَلَيۡهُ ٱللَّهَ فَسَيُؤۡتِيهِ أَجۡرًا عَظِيمٗا
tīrccayāyuṁ ninnēāṭ pratijña ceyyunnavar allāhuvēāṭ tanneyāṇ pratijña ceyyunnat. allāhuvinṟe kai avaruṭe kaikaḷkku mīteyuṇṭ. atināl āreṅkiluṁ (at) laṅghikkunna pakṣaṁ laṅghikkunnatinṟe dēāṣaphalaṁ avan tanneyākunnu. tān allāhuvumāyi uṭampaṭiyil ērpeṭṭa kāryaṁ vallavanuṁ niṟavēṟṟiyāl avann mahattāya pratiphalaṁ nalkunnatāṇ
Surah Al-Fath, Verse 10
سَيَقُولُ لَكَ ٱلۡمُخَلَّفُونَ مِنَ ٱلۡأَعۡرَابِ شَغَلَتۡنَآ أَمۡوَٰلُنَا وَأَهۡلُونَا فَٱسۡتَغۡفِرۡ لَنَاۚ يَقُولُونَ بِأَلۡسِنَتِهِم مَّا لَيۡسَ فِي قُلُوبِهِمۡۚ قُلۡ فَمَن يَمۡلِكُ لَكُم مِّنَ ٱللَّهِ شَيۡـًٔا إِنۡ أَرَادَ بِكُمۡ ضَرًّا أَوۡ أَرَادَ بِكُمۡ نَفۡعَۢاۚ بَلۡ كَانَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرَۢا
grāmīṇa aṟabikaḷil ninn pinnēākkaṁ māṟi ninnavar ninnēāṭ paṟaññēkkuṁ: ñaṅṅaḷuṭe svattukkaḷuṭeyuṁ kuṭumbaṅṅaḷuṭeyuṁ kāryaṁ ñaṅṅaḷe (niṅṅaḷēāṭeāppaṁ varān paṟṟātta vidhaṁ) vyāpr̥tarākkikaḷaññu. at keāṇṭ tāṅkaḷ ñaṅṅaḷkku pāpamēācanattināyi prārt'thikkaṇaṁ. avaruṭe nāvukaḷ keāṇṭ avar paṟayunnat avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷiluḷḷatallātta kāryamāṇ. nī paṟayuka: appēāḷ allāhu niṅṅaḷkku valla upadravavuṁ ceyyān uddēśiccāl alleṅkil avan niṅṅaḷkk valla upakāravuṁ ceyyān uddēśiccāl avanṟe pakkal ninn niṅṅaḷkku vallatuṁ adhīnappeṭuttittarān āruṇṭ? alla, niṅṅaḷ pravarttikkunnatine paṟṟi allāhu sūkṣmamāyi aṟiyunnavanākunnu
Surah Al-Fath, Verse 11
بَلۡ ظَنَنتُمۡ أَن لَّن يَنقَلِبَ ٱلرَّسُولُ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ إِلَىٰٓ أَهۡلِيهِمۡ أَبَدٗا وَزُيِّنَ ذَٰلِكَ فِي قُلُوبِكُمۡ وَظَنَنتُمۡ ظَنَّ ٱلسَّوۡءِ وَكُنتُمۡ قَوۡمَۢا بُورٗا
alla, ṟasūluṁ satyaviśvāsikaḷuṁ orikkaluṁ avaruṭe kuṭumbaṅṅaḷilēkk tiriccettukayē illa enn niṅṅaḷ vicāriccu. niṅṅaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷil at alaṅkr̥tamāyi tēānnukayuṁ ceytu. durvicāramāṇ niṅṅaḷ vicāriccat. niṅṅaḷ tulañña oru janavibhāgamākunnu
Surah Al-Fath, Verse 12
وَمَن لَّمۡ يُؤۡمِنۢ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ فَإِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَعِيرٗا
allāhuviluṁ avanṟe ṟasūliluṁ vallavanuṁ viśvasikkātta pakṣaṁ attaraṁ satyaniṣēdhikaḷkk vēṇṭi nāṁ jvalikkunna narakāgni orukkiveccirikkunnu
Surah Al-Fath, Verse 13
وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ يَغۡفِرُ لِمَن يَشَآءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَآءُۚ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورٗا رَّحِيمٗا
allāhuvinnākunnu ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ ādhipatyaṁ. avan uddēśikkunnavarkk avan peāṟuttukeāṭukkuṁ. avan uddēśikkunnavare avan śikṣikkukayuṁ ceyyuṁ. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah Al-Fath, Verse 14
سَيَقُولُ ٱلۡمُخَلَّفُونَ إِذَا ٱنطَلَقۡتُمۡ إِلَىٰ مَغَانِمَ لِتَأۡخُذُوهَا ذَرُونَا نَتَّبِعۡكُمۡۖ يُرِيدُونَ أَن يُبَدِّلُواْ كَلَٰمَ ٱللَّهِۚ قُل لَّن تَتَّبِعُونَا كَذَٰلِكُمۡ قَالَ ٱللَّهُ مِن قَبۡلُۖ فَسَيَقُولُونَ بَلۡ تَحۡسُدُونَنَاۚ بَلۡ كَانُواْ لَا يَفۡقَهُونَ إِلَّا قَلِيلٗا
svattukkaḷ kaivaśappeṭuttān uḷḷēṭattēkk niṅṅaḷ (yud'dhattin) pēākukayāṇeṅkil ā pinnēākkaṁ māṟi ninnavar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷe niṅṅaḷ (taṭayāte) viṭṭēkkaṇaṁ. ñaṅṅaḷuṁ niṅṅaḷe anugamikkāṁ. allāhuvinṟe vākkin māṟṟaṁ varuttānāṇ avar uddēśikkunnat. nī paṟayuka: niṅṅaḷ orikkaluṁ ñaṅṅaḷe anugamikkukayilla, aprakāramāṇ allāhu mumpē paṟaññiṭṭuḷḷat. appēāḷ avar paṟaññēkkuṁ; alla, niṅṅaḷ ñaṅṅaḷēāṭ asūya kāṇikkukayāṇ enn. aṅṅaneyalla. avar (kāryaṁ) grahikkātirikkukayākunnu. alpaṁ mātramallāte
Surah Al-Fath, Verse 15
قُل لِّلۡمُخَلَّفِينَ مِنَ ٱلۡأَعۡرَابِ سَتُدۡعَوۡنَ إِلَىٰ قَوۡمٍ أُوْلِي بَأۡسٖ شَدِيدٖ تُقَٰتِلُونَهُمۡ أَوۡ يُسۡلِمُونَۖ فَإِن تُطِيعُواْ يُؤۡتِكُمُ ٱللَّهُ أَجۡرًا حَسَنٗاۖ وَإِن تَتَوَلَّوۡاْ كَمَا تَوَلَّيۡتُم مِّن قَبۡلُ يُعَذِّبۡكُمۡ عَذَابًا أَلِيمٗا
grāmīṇa aṟabikaḷil ninnuṁ pinnēākkaṁ māṟi ninnavarēāṭ nī paṟayuka: kanatta ākramaṇaśēṣiyuḷḷa oru janavibhāgatte nēriṭānāyi niṅṅaḷ vaḻiye viḷikkappeṭuṁ.avar kīḻaṭaṅṅunnat vare niṅṅaḷ avarumāyi yud'dhaṁ ceyyēṇṭivaruṁ. appēāḷ niṅṅaḷ anusarikkunna pakṣaṁ allāhu niṅṅaḷkk uttamamāya pratiphalaṁ nalkunnatāṇ. mump niṅṅaḷ pintiriññu kaḷaññatupēāle (iniyuṁ) pintiriññu kaḷayunna pakṣaṁ vēdanayēṟiya śikṣa avan niṅṅaḷkku nalkunnatumāṇ
Surah Al-Fath, Verse 16
لَّيۡسَ عَلَى ٱلۡأَعۡمَىٰ حَرَجٞ وَلَا عَلَى ٱلۡأَعۡرَجِ حَرَجٞ وَلَا عَلَى ٱلۡمَرِيضِ حَرَجٞۗ وَمَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ يُدۡخِلۡهُ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُۖ وَمَن يَتَوَلَّ يُعَذِّبۡهُ عَذَابًا أَلِيمٗا
andhanṟe mēl kuṟṟamilla. muṭantanṟe mēluṁ kuṟṟamilla. rēāgiyuṭe mēluṁ kuṟṟamilla. vallavanuṁ allāhuveyuṁ avanṟe ṟasūlineyuṁ anusarikkunna pakṣaṁ tāḻbhāgatt kūṭi nadikaḷ oḻukunna svargattēāppukaḷil avane pravēśippikkunnatāṇ. vallavanuṁ pintiriññu kaḷayunna pakṣaṁ vēdanayēṟiya śikṣa avannu nalkunnatāṇ
Surah Al-Fath, Verse 17
۞لَّقَدۡ رَضِيَ ٱللَّهُ عَنِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ إِذۡ يُبَايِعُونَكَ تَحۡتَ ٱلشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمۡ فَأَنزَلَ ٱلسَّكِينَةَ عَلَيۡهِمۡ وَأَثَٰبَهُمۡ فَتۡحٗا قَرِيبٗا
ā marattinṟe cuvaṭṭil vecc satyaviśvāsikaḷ ninnēāṭ pratijña ceytirunna sandarbhattil tīrccayāyuṁ allāhu avare paṟṟi tr̥ptippeṭṭirikkunnu. avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷiluḷḷat avan aṟiyukayuṁ, aṅṅane avarkk manas'samādhānaṁ iṟakkikeāṭukkukayuṁ, āsannamāya vijayaṁ avarkk pratiphalamāyi nalkukayuṁ ceytu
Surah Al-Fath, Verse 18
وَمَغَانِمَ كَثِيرَةٗ يَأۡخُذُونَهَاۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمٗا
avarkk piṭicceṭukkuvān dhārāḷaṁ samarārjita svattukaḷuṁ (avan nalki) allāhu pratāpiyuṁ yuktimānumākunnu
Surah Al-Fath, Verse 19
وَعَدَكُمُ ٱللَّهُ مَغَانِمَ كَثِيرَةٗ تَأۡخُذُونَهَا فَعَجَّلَ لَكُمۡ هَٰذِهِۦ وَكَفَّ أَيۡدِيَ ٱلنَّاسِ عَنكُمۡ وَلِتَكُونَ ءَايَةٗ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ وَيَهۡدِيَكُمۡ صِرَٰطٗا مُّسۡتَقِيمٗا
niṅṅaḷkku piṭicceṭukkāvunna dhārāḷaṁ samarārjita svattukaḷ allāhu niṅṅaḷkk vāgdānaṁ nalkiyirikkunnu. ennāl it (khaibaṟile samarārjita svatt) avan niṅṅaḷkk nēratte tanne tannirikkukayāṇ. janaṅṅaḷuṭe kaikaḷe niṅṅaḷil ninn avan taṭayukayuṁ ceytirikkunnu. satyaviśvāsikaḷkk ateāru dr̥ṣṭāntamāyirikkuvānuṁ, nērāya pātayilēkk niṅṅaḷe avan nayikkuvānuṁ vēṇṭi
Surah Al-Fath, Verse 20
وَأُخۡرَىٰ لَمۡ تَقۡدِرُواْ عَلَيۡهَا قَدۡ أَحَاطَ ٱللَّهُ بِهَاۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٗا
niṅṅaḷkk nēṭiyeṭukkān kaḻiññiṭṭillātta maṟṟu nēṭṭaṅṅaḷuṁ (avan vāgdānaṁ ceytirikkunnu.) allāhu avare valayaṁ ceytirikkukayāṇ. allāhu ētu kāryattinuṁ kaḻivuḷḷavanākunnu
Surah Al-Fath, Verse 21
وَلَوۡ قَٰتَلَكُمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوَلَّوُاْ ٱلۡأَدۡبَٰرَ ثُمَّ لَا يَجِدُونَ وَلِيّٗا وَلَا نَصِيرٗا
ā satyaniṣēdhikaḷ niṅṅaḷēāṭ yud'dhattil ērpeṭṭirunneṅkil tanne avar pintiriññ ōṭumāyirunnu. pinnīṭ oru sanrakṣakaneyēā, sahāyiyeyēā avar kaṇṭettukayumilla
Surah Al-Fath, Verse 22
سُنَّةَ ٱللَّهِ ٱلَّتِي قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلُۖ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّةِ ٱللَّهِ تَبۡدِيلٗا
mumpu mutalē kaḻiññupēānniṭṭuḷḷa allāhuvinṟe naṭapaṭikramamākunnu at. allāhuvinṟe naṭapaṭi kramattin yāteāru bhēdagatiyuṁ nī kaṇṭettukayilla
Surah Al-Fath, Verse 23
وَهُوَ ٱلَّذِي كَفَّ أَيۡدِيَهُمۡ عَنكُمۡ وَأَيۡدِيَكُمۡ عَنۡهُم بِبَطۡنِ مَكَّةَ مِنۢ بَعۡدِ أَنۡ أَظۡفَرَكُمۡ عَلَيۡهِمۡۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرًا
avarkk (śatrukkaḷkk) etiril niṅṅaḷkk vijayaṁ nalkiyatin śēṣaṁ avanākunnu makkayuṭe uḷḷil vecc avaruṭe kaikaḷ niṅṅaḷil ninnuṁ niṅṅaḷuṭe kaikaḷ avaril ninnuṁ taṭaññu nirttiyat. allāhu niṅṅaḷ pravarttikkunnatineppaṟṟi kaṇṭaṟiyunnavanākunnu
Surah Al-Fath, Verse 24
هُمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّوكُمۡ عَنِ ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِ وَٱلۡهَدۡيَ مَعۡكُوفًا أَن يَبۡلُغَ مَحِلَّهُۥۚ وَلَوۡلَا رِجَالٞ مُّؤۡمِنُونَ وَنِسَآءٞ مُّؤۡمِنَٰتٞ لَّمۡ تَعۡلَمُوهُمۡ أَن تَطَـُٔوهُمۡ فَتُصِيبَكُم مِّنۡهُم مَّعَرَّةُۢ بِغَيۡرِ عِلۡمٖۖ لِّيُدۡخِلَ ٱللَّهُ فِي رَحۡمَتِهِۦ مَن يَشَآءُۚ لَوۡ تَزَيَّلُواْ لَعَذَّبۡنَا ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡهُمۡ عَذَابًا أَلِيمًا
satyatte niṣēdhikkukayuṁ, pavitramāya dēvālayattil ninn niṅṅaḷe taṭayukayuṁ, balimr̥gaṅṅaḷe avayuṭe niścita sthānattettān anuvadikkātta nilayil taṭaññunirttukayuṁ ceytavarākunnu avar. niṅṅaḷkk aṟiññ kūṭātta satyaviśvāsikaḷāya cila puruṣanmāreyuṁ satyaviśvāsinikaḷāya cila strīkaḷeyuṁ niṅṅaḷ caviṭṭittēkkukayuṁ, enniṭṭ (niṅṅaḷ) aṟiyāte tanne avar nimittaṁ niṅṅaḷkk pāpaṁ vannu bhavikkān iṭayāvukayuṁ ceyyillāyirunneṅkil (allāhu niṅṅaḷe iruvibhāgatteyuṁ yud'dhattil ninn taṭayumāyirunnilla.) allāhu tanṟe kāruṇyattil tān uddēśikkunnavare uḷpeṭuttēṇṭatināyiṭṭākunnu at. avar (makkayile viśvāsikaḷuṁ satyaniṣēdhikaḷuṁ) vēṟiṭṭāyirunnu tāmasiccirunnateṅkil avarile satyaniṣēdhikaḷkk vēdanayēṟiya śikṣa nāṁ nalkuka tanne ceyyumāyirunnu
Surah Al-Fath, Verse 25
إِذۡ جَعَلَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلۡحَمِيَّةَ حَمِيَّةَ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِ فَأَنزَلَ ٱللَّهُ سَكِينَتَهُۥ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ وَعَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَأَلۡزَمَهُمۡ كَلِمَةَ ٱلتَّقۡوَىٰ وَكَانُوٓاْ أَحَقَّ بِهَا وَأَهۡلَهَاۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٗا
satyaniṣēdhikaḷ taṅṅaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷil durabhimānaṁ- ā ajñānayugattinṟe durabhimānaṁ -veccu pularttiya sandarbhaṁ! appēāḷ allāhu avanṟe ṟasūlinṟe mēluṁ satyaviśvāsikaḷuṭe mēluṁ avanṟe pakkal ninnuḷḷa manas'samādhānaṁ iṟakkikeāṭuttu. sūkṣmata pālikkānuḷḷa kalpana svīkarikkān avare nirbandhikkukayuṁ ceytu. (at svīkarikkān) kūṭutal arhatayuḷḷavaruṁ atin avakāśappeṭṭavarumāyirunnu avar. allāhu ēt kāryatteppaṟṟiyuṁ aṟivuḷḷavanāyirikkunnu
Surah Al-Fath, Verse 26
لَّقَدۡ صَدَقَ ٱللَّهُ رَسُولَهُ ٱلرُّءۡيَا بِٱلۡحَقِّۖ لَتَدۡخُلُنَّ ٱلۡمَسۡجِدَ ٱلۡحَرَامَ إِن شَآءَ ٱللَّهُ ءَامِنِينَ مُحَلِّقِينَ رُءُوسَكُمۡ وَمُقَصِّرِينَ لَا تَخَافُونَۖ فَعَلِمَ مَا لَمۡ تَعۡلَمُواْ فَجَعَلَ مِن دُونِ ذَٰلِكَ فَتۡحٗا قَرِيبًا
allāhu avanṟe dūtann svapnaṁ satyaprakāraṁ sākṣālkkariccirikkunnu. atāyat allāhu uddēśikkunna pakṣaṁ samādhānacittarāyi keāṇṭ tala muṇḍanaṁ ceytavaruṁ muṭi veṭṭiyavaruṁ āyikeāṇṭ niṅṅaḷ onnuṁ bhayappeṭāte pavitramāya dēvālayattil pravēśikkuka tanne ceyyunnatāṇ enna svapnaṁ. ennāl niṅṅaḷaṟiyāttat avan aṟiññiṭṭuṇṭ. atināl atinn puṟame samīpasthamāya oru vijayaṁ avan uṇṭākkittannu
Surah Al-Fath, Verse 27
هُوَ ٱلَّذِيٓ أَرۡسَلَ رَسُولَهُۥ بِٱلۡهُدَىٰ وَدِينِ ٱلۡحَقِّ لِيُظۡهِرَهُۥ عَلَى ٱلدِّينِ كُلِّهِۦۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ شَهِيدٗا
sanmārgavuṁ satyamatavumāyi tanṟe ṟasūline niyēāgiccat avanākunnu. atine ellā matattinuṁ mīte teḷiyiccukāṇikkān vēṇṭi. sākṣiyāyiṭṭ allāhu tanne mati
Surah Al-Fath, Verse 28
مُّحَمَّدٞ رَّسُولُ ٱللَّهِۚ وَٱلَّذِينَ مَعَهُۥٓ أَشِدَّآءُ عَلَى ٱلۡكُفَّارِ رُحَمَآءُ بَيۡنَهُمۡۖ تَرَىٰهُمۡ رُكَّعٗا سُجَّدٗا يَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٗاۖ سِيمَاهُمۡ فِي وُجُوهِهِم مِّنۡ أَثَرِ ٱلسُّجُودِۚ ذَٰلِكَ مَثَلُهُمۡ فِي ٱلتَّوۡرَىٰةِۚ وَمَثَلُهُمۡ فِي ٱلۡإِنجِيلِ كَزَرۡعٍ أَخۡرَجَ شَطۡـَٔهُۥ فَـَٔازَرَهُۥ فَٱسۡتَغۡلَظَ فَٱسۡتَوَىٰ عَلَىٰ سُوقِهِۦ يُعۡجِبُ ٱلزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ ٱلۡكُفَّارَۗ وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ مِنۡهُم مَّغۡفِرَةٗ وَأَجۡرًا عَظِيمَۢا
muham'mad allāhuvinṟe ṟasūlākunnu. addēhattēāṭeāppamuḷḷavar satyaniṣēdhikaḷuṭe nēre karkkaśamāyi varttikkunnavarākunnu. avar an'yēān'yaṁ dayālukkaḷumākunnu. allāhuviṅkal ninnuḷḷa anugrahavuṁ prītiyuṁ tēṭikkeāṇṭ avar kumpiṭṭuṁ sāṣṭāṅgaṁ ceytuṁ namaskarikkunnatāyi ninakk kāṇāṁ. sujūdinṟe phalamāyi avaruṭe aṭayāḷaṁ avaruṭe mukhaṅṅaḷiluṇṭ. atāṇ teṟāttil avare paṟṟiyuḷḷa upama. injīlil avare paṟṟiyuḷḷa upama iṅṅaneyākunnu: oru viḷa, at atinṟe kūmp puṟatt kāṇiccu. enniṭṭatine puṣṭippeṭutti. enniṭṭat karuttārjiccu. aṅṅane at karṣakarkk ketukaṁ tēānniccu keāṇṭ atinṟe kāṇḍattinmēl nivarnnu ninnu. (satyaviśvāsikaḷe iṅṅane vaḷarttikkeāṇṭ varunnat) avar mūlaṁ satyaniṣēdhikaḷe ariśaṁ piṭippikkān vēṇṭiyākunnu. avaril ninn viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarkku allāhu pāpamēācanavuṁ mahattāya pratiphalavuṁ vāgdānaṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Fath, Verse 29