Surah Muhammad - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ أَضَلَّ أَعۡمَٰلَهُمۡ
aviśvasikkukayuṁ allāhuvinṟe mārgattil ninn (janaṅṅaḷe) taṭayukayuṁ ceytavarārēā avaruṭe karm'maṅṅaḷe allāhu pāḻākkikaḷayunnatāṇ
Surah Muhammad, Verse 1
وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَءَامَنُواْ بِمَا نُزِّلَ عَلَىٰ مُحَمَّدٖ وَهُوَ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّهِمۡ كَفَّرَ عَنۡهُمۡ سَيِّـَٔاتِهِمۡ وَأَصۡلَحَ بَالَهُمۡ
viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ muham'mad nabiyuṭe mēl avatarippikkappeṭṭatil -atatre avaruṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa satyaṁ - viśvasikkukayuṁ ceytavarārēā avaril ninn avaruṭe tinmakaḷ avan (allāhu) māyccukaḷayukayuṁ avaruṭe avastha avan nannākkitīrkkukayuṁ ceyyunnatāṇ
Surah Muhammad, Verse 2
ذَٰلِكَ بِأَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱتَّبَعُواْ ٱلۡبَٰطِلَ وَأَنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّبَعُواْ ٱلۡحَقَّ مِن رَّبِّهِمۡۚ كَذَٰلِكَ يَضۡرِبُ ٱللَّهُ لِلنَّاسِ أَمۡثَٰلَهُمۡ
atentukeāṇṭennāl satyaniṣēdhikaḷ asatyatteyāṇ pintuṭarnnat. viśvasiccavarākaṭṭe taṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa satyatteyāṇ pinpaṟṟiyat. aprakāraṁ allāhu janaṅṅaḷkku vēṇṭi avaruṭe mātr̥kakaḷ viśadīkarikkunnu
Surah Muhammad, Verse 3
فَإِذَا لَقِيتُمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فَضَرۡبَ ٱلرِّقَابِ حَتَّىٰٓ إِذَآ أَثۡخَنتُمُوهُمۡ فَشُدُّواْ ٱلۡوَثَاقَ فَإِمَّا مَنَّۢا بَعۡدُ وَإِمَّا فِدَآءً حَتَّىٰ تَضَعَ ٱلۡحَرۡبُ أَوۡزَارَهَاۚ ذَٰلِكَۖ وَلَوۡ يَشَآءُ ٱللَّهُ لَٱنتَصَرَ مِنۡهُمۡ وَلَٰكِن لِّيَبۡلُوَاْ بَعۡضَكُم بِبَعۡضٖۗ وَٱلَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَلَن يُضِلَّ أَعۡمَٰلَهُمۡ
ākayāl satyaniṣēdhikaḷumāyi niṅṅaḷ ēṟṟumuṭṭiyāl (niṅṅaḷ) piraṭikaḷil veṭṭuka. aṅṅane avare niṅṅaḷ amarcca ceytu kaḻiññāl niṅṅaḷ avare śaktiyāyi bandhikkuka. enniṭṭ atinu śēṣaṁ (avarēāṭ) dākṣiṇyaṁ kāṇikkukayēā, alleṅkil mēācanamūlyaṁ vāṅṅi viṭṭayakkukayēā ceyyuka. yud'dhaṁ atinṟe bhāraṅṅaḷ iṟakkivekkunnat vareyatre at. atāṇ (yud'dhattinṟe) muṟa. allāhu uddēśiccirunneṅkil avaruṭe nēre avan śikṣānaṭapaṭi svīkarikkumāyirunnu. pakṣe niṅṅaḷil cilare maṟṟu cilare keāṇṭ parīkṣikkēṇṭatināyiṭṭākunnu it. allāhuvinṟe mārgattil keāllappeṭṭavarākaṭṭe allāhu avaruṭe karm'maṅṅaḷ pāḻākkukayē illa
Surah Muhammad, Verse 4
سَيَهۡدِيهِمۡ وَيُصۡلِحُ بَالَهُمۡ
avan avare lakṣyattilēkk nayikkukayuṁ avaruṭe avastha nannākkittīrkkukayuṁ ceyyunnatāṇ
Surah Muhammad, Verse 5
وَيُدۡخِلُهُمُ ٱلۡجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمۡ
svargattil avare avan pravēśippikkukayuṁ ceyyuṁ. avarkk atine avan mumpē paricayappeṭutti keāṭuttiṭṭuṇṭ
Surah Muhammad, Verse 6
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِن تَنصُرُواْ ٱللَّهَ يَنصُرۡكُمۡ وَيُثَبِّتۡ أَقۡدَامَكُمۡ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ allāhuve sahāyikkunna pakṣaṁ avan niṅṅaḷe sahāyikkukayuṁ niṅṅaḷuṭe pādaṅṅaḷ uṟappicc nirttukayuṁ ceyyunnatāṇ
Surah Muhammad, Verse 7
وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فَتَعۡسٗا لَّهُمۡ وَأَضَلَّ أَعۡمَٰلَهُمۡ
aviśvasiccavarārēā, avarkk nāśaṁ. avan (allāhu) avaruṭe karm'maṅṅaḷe pāḻākkikaḷayunnatumāṇ
Surah Muhammad, Verse 8
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَرِهُواْ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ فَأَحۡبَطَ أَعۡمَٰلَهُمۡ
atentukeāṇṭennāl allāhu avatarippiccatine avar veṟutt kaḷaññu. appēāḷ avaruṭe karm'maṅṅaḷe avan niṣphalamākkittīrttu
Surah Muhammad, Verse 9
۞أَفَلَمۡ يَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۖ دَمَّرَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡۖ وَلِلۡكَٰفِرِينَ أَمۡثَٰلُهَا
avar bhūmiyil kūṭi sañcaricciṭṭillē? eṅkil taṅṅaḷuṭe mungāmikaḷuṭe paryavasānaṁ eṅṅaneyāyirunnu ennavarkk nēākkikkāṇāmāyirunnu. allāhu avare takarttu kaḷaññu. ī satyaniṣēdhikaḷkkumuṇṭ atu pēāleyuḷḷava. (śikṣakaḷ)
Surah Muhammad, Verse 10
ذَٰلِكَ بِأَنَّ ٱللَّهَ مَوۡلَى ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَأَنَّ ٱلۡكَٰفِرِينَ لَا مَوۡلَىٰ لَهُمۡ
atinṟe kāraṇamentennāl allāhu satyaviśvāsikaḷuṭe rakṣādhikāriyāṇ. satyaniṣēdhikaḷkkākaṭṭe oru rakṣādhikāriyuṁ illa
Surah Muhammad, Verse 11
إِنَّ ٱللَّهَ يُدۡخِلُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُۖ وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَتَمَتَّعُونَ وَيَأۡكُلُونَ كَمَا تَأۡكُلُ ٱلۡأَنۡعَٰمُ وَٱلنَّارُ مَثۡوٗى لَّهُمۡ
viśvasikkukayuṁ salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavare tāḻbhāgattkūṭi nadikaḷ oḻukunna svargattēāppukaḷil allāhu pravēśippikkunnatāṇ; tīrcca. satyaniṣēdhikaḷākaṭṭe (ihalēākatt) sukhamanubhavikkukayuṁ nālkālikaḷ tinnunnat pēāle tinnukeāṇṭirikkukayuṁ ceyyunnu. narakamāṇ avarkkuḷḷa vāsasthalaṁ
Surah Muhammad, Verse 12
وَكَأَيِّن مِّن قَرۡيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةٗ مِّن قَرۡيَتِكَ ٱلَّتِيٓ أَخۡرَجَتۡكَ أَهۡلَكۡنَٰهُمۡ فَلَا نَاصِرَ لَهُمۡ
ninne puṟattākkiya ninṟe rājyattekkāḷ śaktiyēṟiya etrayetra rājyaṅṅaḷ! avare nāṁ naśippiccu. appēāḷ avarkkeāru sahāyiyumuṇṭāyirunnilla
Surah Muhammad, Verse 13
أَفَمَن كَانَ عَلَىٰ بَيِّنَةٖ مِّن رَّبِّهِۦ كَمَن زُيِّنَ لَهُۥ سُوٓءُ عَمَلِهِۦ وَٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُم
tanṟe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa spaṣṭamāya teḷivanusaricc nilakeāḷḷunna orāḷ svantaṁ duṣ pravr̥tti alaṅkr̥tamāyi tēānnukayuṁ tanniṣṭaṅṅaḷe pintuṭarukayuṁ ceyta oruvane pēāleyāṇēā
Surah Muhammad, Verse 14
مَّثَلُ ٱلۡجَنَّةِ ٱلَّتِي وُعِدَ ٱلۡمُتَّقُونَۖ فِيهَآ أَنۡهَٰرٞ مِّن مَّآءٍ غَيۡرِ ءَاسِنٖ وَأَنۡهَٰرٞ مِّن لَّبَنٖ لَّمۡ يَتَغَيَّرۡ طَعۡمُهُۥ وَأَنۡهَٰرٞ مِّنۡ خَمۡرٖ لَّذَّةٖ لِّلشَّـٰرِبِينَ وَأَنۡهَٰرٞ مِّنۡ عَسَلٖ مُّصَفّٗىۖ وَلَهُمۡ فِيهَا مِن كُلِّ ٱلثَّمَرَٰتِ وَمَغۡفِرَةٞ مِّن رَّبِّهِمۡۖ كَمَنۡ هُوَ خَٰلِدٞ فِي ٱلنَّارِ وَسُقُواْ مَآءً حَمِيمٗا فَقَطَّعَ أَمۡعَآءَهُمۡ
sūkṣmatayuḷḷavarkk vāgdānaṁ ceyyappeṭṭiṭṭuḷḷa svargattinṟe avastha eṅṅaneyennāl atil pakarcca varātta veḷḷattinṟe aruvikaḷuṇṭ. rucibhēdaṁ varātta pālinṟe aruvikaḷuṁ, kuṭikkunnavarkk āsvādyamāya madyattinṟe aruvikaḷuṁ, śud'dhīkarikkappeṭṭa tēninṟe aruvikaḷumuṇṭ. avarkkatil ellātaraṁ kāykanikaḷumuṇṭ. taṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninnuḷḷa pāpamēācanavumuṇṭ. (ī svargavāsikaḷuṭe avastha) narakattil nityavāsiyāyiṭṭuḷḷavaneppēāle āyirikkumēā? attarakkārkkākaṭṭe keāṭuṁ cūṭuḷḷa veḷḷamāyirikkuṁ kuṭikkān nalkappeṭuka. aṅṅane at avaruṭe kuṭalukaḷe chinnabhinnamākkikkaḷayuṁ
Surah Muhammad, Verse 15
وَمِنۡهُم مَّن يَسۡتَمِعُ إِلَيۡكَ حَتَّىٰٓ إِذَا خَرَجُواْ مِنۡ عِندِكَ قَالُواْ لِلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡعِلۡمَ مَاذَا قَالَ ءَانِفًاۚ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ طَبَعَ ٱللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ وَٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُمۡ
avaruṭe kūṭṭattil nī paṟayunnat śrad'dhicc kēḷkkunna cilaruṇṭ. ennāl ninṟe aṭutt ninn avar puṟatt pēāyāl vēda vijñānaṁ nalkappeṭṭavarēāṭ avar (parihāsapūrvvaṁ) paṟayuṁ: entāṇ iddēhaṁ ippēāḷ paṟaññat? attarakkāruṭe hr̥dayaṅṅaḷinmēlākunnu allāhu mudraveccirikkunnat. taṅṅaḷuṭe tanniṣṭaṅṅaḷe pinpaṟṟukayāṇavar ceytat
Surah Muhammad, Verse 16
وَٱلَّذِينَ ٱهۡتَدَوۡاْ زَادَهُمۡ هُدٗى وَءَاتَىٰهُمۡ تَقۡوَىٰهُمۡ
sanmārgaṁ svīkariccavarākaṭṭe allāhu avarkk kūṭutal mārgadarśanaṁ nalkukayuṁ, avarkk vēṇṭatāya sūkṣmata avarkku nalkukayuṁ ceyyunnatāṇ
Surah Muhammad, Verse 17
فَهَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّا ٱلسَّاعَةَ أَن تَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗۖ فَقَدۡ جَآءَ أَشۡرَاطُهَاۚ فَأَنَّىٰ لَهُمۡ إِذَا جَآءَتۡهُمۡ ذِكۡرَىٰهُمۡ
ini ā (antya) samayaṁ peṭṭenn avarkk vannettunnatallāte maṟṟuvallatuṁ avarkku kāttirikkānuṇṭēā? ennāl atinṟe aṭayāḷaṅṅaḷ vannu kaḻiññirikkunnu. appēāḷ at avarkku vannukaḻiññāl avarkkuḷḷa ulbēādhanaṁ avarkkeṅṅane prayēājanappeṭuṁ
Surah Muhammad, Verse 18
فَٱعۡلَمۡ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ وَٱسۡتَغۡفِرۡ لِذَنۢبِكَ وَلِلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِۗ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مُتَقَلَّبَكُمۡ وَمَثۡوَىٰكُمۡ
ākayāl allāhuvallāte yāteāru daivavumillenn nī manas'silākkuka. ninṟe pāpattin nī pāpamēācanaṁ tēṭuka. satyaviśvāsikaḷkkuṁ satyaviśvāsinikaḷkkuṁ vēṇṭiyuṁ (pāpamēācanantēṭuka.) niṅṅaḷuṭe pēākkuvaravuṁ niṅṅaḷuṭe tāmasavuṁ allāhu aṟiyunnuṇṭ
Surah Muhammad, Verse 19
وَيَقُولُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَوۡلَا نُزِّلَتۡ سُورَةٞۖ فَإِذَآ أُنزِلَتۡ سُورَةٞ مُّحۡكَمَةٞ وَذُكِرَ فِيهَا ٱلۡقِتَالُ رَأَيۡتَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ يَنظُرُونَ إِلَيۡكَ نَظَرَ ٱلۡمَغۡشِيِّ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡمَوۡتِۖ فَأَوۡلَىٰ لَهُمۡ
satyaviśvāsikaḷ paṟayuṁ: oru sūṟatt avatarippikkappeṭāttatentāṇ? ennāl khaṇḍitamāya niyamaṅṅaḷuḷḷa oru sūṟatt avatarippikkappeṭukayuṁ atil yud'dhatteppaṟṟi prastāvikkappeṭukayuṁ ceytāl hr̥dayaṅṅaḷil rēāgamuḷḷavar, maraṇaṁ āsannamāyatināl bēādharahitanāya āḷ nēākkunnat pēāle ninṟe nērkk nēākkunnatāyi kāṇāṁ. ennāl avarkk ēṟṟavuṁ anuyēājyamāyat tanneyāṇat
Surah Muhammad, Verse 20
طَاعَةٞ وَقَوۡلٞ مَّعۡرُوفٞۚ فَإِذَا عَزَمَ ٱلۡأَمۡرُ فَلَوۡ صَدَقُواْ ٱللَّهَ لَكَانَ خَيۡرٗا لَّهُمۡ
anusaraṇavuṁ ucitamāya vākkumāṇ vēṇṭat. ennāl kāryaṁ tīrccappeṭṭu kaḻiññappēāḷ avar allāhuvēāṭ satyasandhata kāṇiccirunneṅkil atāyirunnu avarkk kūṭutal uttamaṁ
Surah Muhammad, Verse 21
فَهَلۡ عَسَيۡتُمۡ إِن تَوَلَّيۡتُمۡ أَن تُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَتُقَطِّعُوٓاْ أَرۡحَامَكُمۡ
ennāl niṅṅaḷ kaikāryakarttr̥tvaṁ ēṟṟeṭukkukayāṇeṅkil bhūmiyil niṅṅaḷ kuḻappamuṇṭākkukayuṁ, niṅṅaḷuṭe kuṭumbabandhaṅṅaḷ veṭṭimuṟikkukayuṁ ceytēkkumēā
Surah Muhammad, Verse 22
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ لَعَنَهُمُ ٱللَّهُ فَأَصَمَّهُمۡ وَأَعۡمَىٰٓ أَبۡصَٰرَهُمۡ
attarakkāreyāṇ allāhu śapicciṭṭuḷḷat. aṅṅane avarkk badhirata nalkukayuṁ, avaruṭe kaṇṇukaḷkk andhata varuttukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Muhammad, Verse 23
أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ ٱلۡقُرۡءَانَ أَمۡ عَلَىٰ قُلُوبٍ أَقۡفَالُهَآ
appēāḷ avar khur'ān cinticcumanas'silākkunnillē? atalla, hr̥dayaṅṅaḷinmēl pūṭṭukaḷiṭṭirikkayāṇēā
Surah Muhammad, Verse 24
إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱرۡتَدُّواْ عَلَىٰٓ أَدۡبَٰرِهِم مِّنۢ بَعۡدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ ٱلۡهُدَى ٱلشَّيۡطَٰنُ سَوَّلَ لَهُمۡ وَأَمۡلَىٰ لَهُمۡ
taṅṅaḷkk sanmārgaṁ vyaktamāyi kaḻiñña śēṣaṁ puṟakēāṭṭ tiriccupēāyavarārēā, avarkk piśāc (taṅṅaḷuṭe ceytikaḷ) alaṅkr̥tamāyi tēānniccirikkukayāṇ; tīrcca. avarkk avan (vyāmēāhaṅṅaḷ) nīṭṭiyiṭṭu keāṭukkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Muhammad, Verse 25
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَالُواْ لِلَّذِينَ كَرِهُواْ مَا نَزَّلَ ٱللَّهُ سَنُطِيعُكُمۡ فِي بَعۡضِ ٱلۡأَمۡرِۖ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ إِسۡرَارَهُمۡ
at, allāhu avatarippiccat iṣṭappeṭāttavarēāṭ cila kāryaṅṅaḷil ñaṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe kalpana anusarikkāmenn avar paṟaññiṭṭuḷḷat keāṇṭāṇ. avar rahasyamākki vekkunnat allāhu aṟiyunnu
Surah Muhammad, Verse 26
فَكَيۡفَ إِذَا تَوَفَّتۡهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ يَضۡرِبُونَ وُجُوهَهُمۡ وَأَدۡبَٰرَهُمۡ
appēāḷ malakkukaḷ avaruṭe mukhattuṁ pinbhāgattuṁ aṭiccu keāṇṭ avare marippikkunna sandarbhattil entāyirikkuṁ avaruṭe sthiti
Surah Muhammad, Verse 27
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمُ ٱتَّبَعُواْ مَآ أَسۡخَطَ ٱللَّهَ وَكَرِهُواْ رِضۡوَٰنَهُۥ فَأَحۡبَطَ أَعۡمَٰلَهُمۡ
atentukeāṇṭennāl allāhuvin veṟuppuṇṭākkunna kāryatte avar pintuṭarukayuṁ, avanṟe prīti avar iṣṭappeṭātirikkukayumāṇ ceytat. atināl avaruṭe karm'maṅṅaḷe avan niṣphalamākkikaḷaññu
Surah Muhammad, Verse 28
أَمۡ حَسِبَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ أَن لَّن يُخۡرِجَ ٱللَّهُ أَضۡغَٰنَهُمۡ
atalla, hr̥dayaṅṅaḷil rēāgamuḷḷa āḷukaḷ allāhu avaruṭe uḷḷile paka veḷippeṭuttukayēyilla ennāṇēā vicāriccat
Surah Muhammad, Verse 29
وَلَوۡ نَشَآءُ لَأَرَيۡنَٰكَهُمۡ فَلَعَرَفۡتَهُم بِسِيمَٰهُمۡۚ وَلَتَعۡرِفَنَّهُمۡ فِي لَحۡنِ ٱلۡقَوۡلِۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ أَعۡمَٰلَكُمۡ
nāṁ uddēśiccirunneṅkil ninakk nāṁ avare kāṭṭittarumāyirunnu. aṅṅane avaruṭe lakṣaṇaṁ keāṇṭ ninakk avare manas'silākkāmāyirunnu. sansāraśailiyilūṭeyuṁ tīrccayāyuṁ ninakk avare manas'silākkāvunnatāṇ. allāhu niṅṅaḷuṭe pravr̥ttikaḷ aṟiyunnu
Surah Muhammad, Verse 30
وَلَنَبۡلُوَنَّكُمۡ حَتَّىٰ نَعۡلَمَ ٱلۡمُجَٰهِدِينَ مِنكُمۡ وَٱلصَّـٰبِرِينَ وَنَبۡلُوَاْ أَخۡبَارَكُمۡ
niṅṅaḷuṭe kūṭṭattil samaraṁ ceyyunnavareyuṁ kṣama kaikkeāḷḷunnavareyuṁ nāṁ tiriccaṟiyukayuṁ, niṅṅaḷuṭe varttamānaṅṅaḷ nāṁ pariśēādhiccu nēākkukayuṁ ceyyunnat vare niṅṅaḷe nāṁ parīkṣikkuka tanne ceyyuṁ
Surah Muhammad, Verse 31
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ وَشَآقُّواْ ٱلرَّسُولَ مِنۢ بَعۡدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ ٱلۡهُدَىٰ لَن يَضُرُّواْ ٱللَّهَ شَيۡـٔٗا وَسَيُحۡبِطُ أَعۡمَٰلَهُمۡ
aviśvasikkukayuṁ allāhuvinṟe mārgattil ninn (janaṅṅaḷe) taṭayukayuṁ, taṅṅaḷkk sanmārgaṁ vyaktamāyi kaḻiññatinu śēṣaṁ ṟasūlumāyi mātsaryattil ērpeṭukayuṁ ceytavarārēā tīrccayāyuṁ avar allāhuvin yāteāru upadravavuṁ varuttukayilla. vaḻiye avan avaruṭe karm'maṅṅaḷ niṣphalamākkikkaḷayukayuṁ ceyyuṁ
Surah Muhammad, Verse 32
۞يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُواْ ٱلرَّسُولَ وَلَا تُبۡطِلُوٓاْ أَعۡمَٰلَكُمۡ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ allāhuve anusarikkuka. ṟasūlineyuṁ niṅṅaḷ anusarikkuka. niṅṅaḷuṭe karm'maṅṅaḷe niṅṅaḷ niṣphalamākkikkaḷayātirikkukayuṁ ceyyuka
Surah Muhammad, Verse 33
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ ثُمَّ مَاتُواْ وَهُمۡ كُفَّارٞ فَلَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَهُمۡ
aviśvasikkukayuṁ, allāhuvinṟe mārgattil ninn (janaṅṅaḷe) taṭayukayuṁ, enniṭṭ satyaniṣēdhikaḷāyikkeāṇṭ tanne marikkukayuṁ ceytavarārēā avarkk allāhu peāṟuttukeāṭukkukayē illa
Surah Muhammad, Verse 34
فَلَا تَهِنُواْ وَتَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱلسَّلۡمِ وَأَنتُمُ ٱلۡأَعۡلَوۡنَ وَٱللَّهُ مَعَكُمۡ وَلَن يَتِرَكُمۡ أَعۡمَٰلَكُمۡ
ākayāl niṅṅaḷ derbalyaṁ kāṇikkarut. niṅṅaḷ tanneyāṇ unnatanmār ennirikke (śatrukkaḷe) niṅṅaḷ sandhikku kṣaṇikkukayuṁ ceyyarut. allāhu niṅṅaḷuṭe kūṭeyuṇṭ. niṅṅaḷuṭe karm'maphalaṅṅaḷ niṅṅaḷkk orikkaluṁ avan naṣṭappeṭuttukayilla
Surah Muhammad, Verse 35
إِنَّمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا لَعِبٞ وَلَهۡوٞۚ وَإِن تُؤۡمِنُواْ وَتَتَّقُواْ يُؤۡتِكُمۡ أُجُورَكُمۡ وَلَا يَسۡـَٔلۡكُمۡ أَمۡوَٰلَكُمۡ
aihikajīvitaṁ kaḷiyuṁ vinēādavuṁ mātramākunnu. niṅṅaḷ viśvasikkukayuṁ sūkṣmata pālikkukayuṁ ceyyunna pakṣaṁ niṅṅaḷkkuḷḷa pratiphalaṁ avan niṅṅaḷkk nalkunnatāṇ. niṅṅaḷēāṭ niṅṅaḷuṭe svattukkaḷ avan cēādikkukayumilla
Surah Muhammad, Verse 36
إِن يَسۡـَٔلۡكُمُوهَا فَيُحۡفِكُمۡ تَبۡخَلُواْ وَيُخۡرِجۡ أَضۡغَٰنَكُمۡ
niṅṅaḷēāṭ ava (svattukkaḷ) cēādicc avan niṅṅaḷe bud'dhimuṭṭiccirunneṅkil niṅṅaḷ piśukk kāṇikkukayuṁ niṅṅaḷuṭe uḷḷile paka avan veḷiyil keāṇṭu varikayuṁ ceyyumāyirunnu
Surah Muhammad, Verse 37
هَـٰٓأَنتُمۡ هَـٰٓؤُلَآءِ تُدۡعَوۡنَ لِتُنفِقُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَمِنكُم مَّن يَبۡخَلُۖ وَمَن يَبۡخَلۡ فَإِنَّمَا يَبۡخَلُ عَن نَّفۡسِهِۦۚ وَٱللَّهُ ٱلۡغَنِيُّ وَأَنتُمُ ٱلۡفُقَرَآءُۚ وَإِن تَتَوَلَّوۡاْ يَسۡتَبۡدِلۡ قَوۡمًا غَيۡرَكُمۡ ثُمَّ لَا يَكُونُوٓاْ أَمۡثَٰلَكُم
hē; kūṭṭarē, allāhuvinṟe mārgattil niṅṅaḷ celavaḻikkunnatināṇ niṅṅaḷ āhvānaṁ ceyyappeṭunnat. appēāḷ niṅṅaḷil cilar piśukk kāṇikkunnu. vallavanuṁ piśukku kāṇikkunna pakṣaṁ tannēāṭ tanneyāṇ avan piśukk kāṇikkunnat. allāhuvākaṭṭe parāśrayamuktanākunnu. niṅṅaḷēā daridranmāruṁ. niṅṅaḷ pintiriññu kaḷayukayāṇeṅkil niṅṅaḷallātta oru janataye avan pakaraṁ keāṇṭuvarunnatāṇ. enniṭṭ avar niṅṅaḷeppēāleyāyirikkukayumilla
Surah Muhammad, Verse 38