Surah Al-Ahqaf - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
حمٓ
hāmīṁ
Surah Al-Ahqaf, Verse 1
تَنزِيلُ ٱلۡكِتَٰبِ مِنَ ٱللَّهِ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡحَكِيمِ
ī vēdagranthattinṟe avataraṇaṁ pratāpiyuṁ yuktimānumāya allāhuviṅkal ninnākunnu
Surah Al-Ahqaf, Verse 2
مَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَأَجَلٖ مُّسَمّٗىۚ وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ عَمَّآ أُنذِرُواْ مُعۡرِضُونَ
ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ avaykkiṭayiluḷḷatuṁ nāṁ sr̥ṣṭiccat śariyāya uddēśattēāṭu kūṭiyuṁ nirṇitamāya oru avadhiveccukeāṇṭuṁ mātramākunnu. satyaniṣēdhikaḷākaṭṭe taṅṅaḷkk tākkīt nalkappeṭṭatu śrad'dhikkāte tiriññukaḷayunnavarākunnu
Surah Al-Ahqaf, Verse 3
قُلۡ أَرَءَيۡتُم مَّا تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُواْ مِنَ ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ لَهُمۡ شِرۡكٞ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِۖ ٱئۡتُونِي بِكِتَٰبٖ مِّن قَبۡلِ هَٰذَآ أَوۡ أَثَٰرَةٖ مِّنۡ عِلۡمٍ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
(nabiyē,) paṟayuka: allāhuvin puṟame niṅṅaḷ viḷiccu prārt'thikkunnatine paṟṟi niṅṅaḷ cinticcu nēākkiyiṭṭuṇṭēā? bhūmiyil avar entāṇ sr̥ṣṭicciṭṭuḷḷatenn niṅṅaḷ enikk kāṇiccutarū. atalla ākāśaṅṅaḷuṭe sr̥ṣṭiyil valla paṅkuṁ avarkkuṇṭēā? niṅṅaḷ satyavānmārāṇeṅkil itin mumpuḷḷa ēteṅkiluṁ vēdagranthamēā, aṟivinṟe valla anśamēā niṅṅaḷ enikk keāṇṭu vannu tarū
Surah Al-Ahqaf, Verse 4
وَمَنۡ أَضَلُّ مِمَّن يَدۡعُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَن لَّا يَسۡتَجِيبُ لَهُۥٓ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَهُمۡ عَن دُعَآئِهِمۡ غَٰفِلُونَ
allāhuvinu puṟame, uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷuvareyuṁ tanikk uttaraṁ nalkāttavare viḷiccu prārt'thikkunnavanekkāḷ vaḻipiḻaccavan āruṇṭ? avarākaṭṭe ivaruṭe prārt'thanayeppaṟṟi bēādhamillāttavarākunnu
Surah Al-Ahqaf, Verse 5
وَإِذَا حُشِرَ ٱلنَّاسُ كَانُواْ لَهُمۡ أَعۡدَآءٗ وَكَانُواْ بِعِبَادَتِهِمۡ كَٰفِرِينَ
manuṣyarellāṁ orumiccukūṭṭappeṭunna sandarbhattil avar ivaruṭe śatrukkaḷāyirikkukayuṁ ceyyuṁ. ivar avare ārādhiccirunnatine avar niṣēdhikkunnavarāyittīrukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Ahqaf, Verse 6
وَإِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُنَا بَيِّنَٰتٖ قَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِلۡحَقِّ لَمَّا جَآءَهُمۡ هَٰذَا سِحۡرٞ مُّبِينٌ
suvyaktamāya nilayil nam'muṭe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ avarkk ōtikēḷpikkappeṭukayāṇeṅkil satyaṁ taṅṅaḷkk vannettumpēāḷ atineppaṟṟi ā satyaniṣēdhikaḷ paṟayuṁ; it vyaktamāya oru māyājālamāṇenn
Surah Al-Ahqaf, Verse 7
أَمۡ يَقُولُونَ ٱفۡتَرَىٰهُۖ قُلۡ إِنِ ٱفۡتَرَيۡتُهُۥ فَلَا تَمۡلِكُونَ لِي مِنَ ٱللَّهِ شَيۡـًٔاۖ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَا تُفِيضُونَ فِيهِۚ كَفَىٰ بِهِۦ شَهِيدَۢا بَيۡنِي وَبَيۡنَكُمۡۖ وَهُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ
atalla, addēhaṁ (ṟasūl) at keṭṭiccamaccu ennāṇēā avar paṟayunnat? nī paṟayuka: ñānat keṭṭiccamaccatāṇeṅkil enikk allāhuvinṟe śikṣayil ninn oṭṭuṁ rakṣanalkān niṅṅaḷkk kaḻiyilla. atinṟe (khur'ānṟe) kāryattil niṅṅaḷ kaṭannu sansārikkunnatineppaṟṟi avan nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanākunnu. enikkuṁ niṅṅaḷkkumiṭayil sākṣiyāyi avan tanne mati. avan ēṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumāṇ
Surah Al-Ahqaf, Verse 8
قُلۡ مَا كُنتُ بِدۡعٗا مِّنَ ٱلرُّسُلِ وَمَآ أَدۡرِي مَا يُفۡعَلُ بِي وَلَا بِكُمۡۖ إِنۡ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ وَمَآ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٞ
(nabiyē,) paṟayuka: ñān daivadūtanmāril oru putumakkāraneānnumalla. ennekkeāṇṭēā niṅṅaḷekkeāṇṭēā ent ceyyappeṭuṁ enn enikk aṟiyukayumilla. enikk bēādhanaṁ nalkappeṭunnatine pintuṭaruka mātramākunnu ñān ceyyunnat. ñān vyaktamāya tākkītukāran mātramākunnu
Surah Al-Ahqaf, Verse 9
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِن كَانَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِ وَكَفَرۡتُم بِهِۦ وَشَهِدَ شَاهِدٞ مِّنۢ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ عَلَىٰ مِثۡلِهِۦ فَـَٔامَنَ وَٱسۡتَكۡبَرۡتُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
(nabiyē,) paṟayuka: niṅṅaḷ cinticcu nēākkiyiṭṭuṇṭēā? it (khur'ān) allāhuvinṟe pakkal ninnuḷḷatāyirikkukayuṁ, enniṭṭ niṅṅaḷ itil aviśvasikkukayuṁ, itu pēāluḷḷatin isrāyīl santatikaḷil ninnuḷḷa oru sākṣi sākṣyaṁ vahikkukayuṁ, aṅṅane ayāḷ (itil) viśvasikkukayuṁ, niṅṅaḷ ahambhāvaṁ naṭikkukayumāṇ uṇṭāyiṭṭuḷḷateṅkil (niṅṅaḷuṭe nila etra mēāśamāyirikkuṁ?) akramakārikaḷāya janaṅṅaḷe allāhu nērvaḻiyilākkukayilla; tīrcca
Surah Al-Ahqaf, Verse 10
وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَوۡ كَانَ خَيۡرٗا مَّا سَبَقُونَآ إِلَيۡهِۚ وَإِذۡ لَمۡ يَهۡتَدُواْ بِهِۦ فَسَيَقُولُونَ هَٰذَآ إِفۡكٞ قَدِيمٞ
viśvasiccavareppaṟṟi ā satyaniṣēdhikaḷ paṟaññu: iteāru nallakāryamāyirunneṅkil ñaṅṅaḷekkāḷ mump ivar atil etticcērukayillāyirunnu. itumukhēna avar sanmārgaṁ prāpicciṭṭillāttatu keāṇṭ avar paṟaññēkkuṁ; iteāru paḻakkaṁ cenna vyājavādamāṇenn
Surah Al-Ahqaf, Verse 11
وَمِن قَبۡلِهِۦ كِتَٰبُ مُوسَىٰٓ إِمَامٗا وَرَحۡمَةٗۚ وَهَٰذَا كِتَٰبٞ مُّصَدِّقٞ لِّسَانًا عَرَبِيّٗا لِّيُنذِرَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ وَبُشۡرَىٰ لِلۡمُحۡسِنِينَ
mātr̥kāyēāgyamāyikkeāṇṭuṁ kāruṇyamāyikkeāṇṭuṁ itinu mump mūsāyuṭe granthaṁ vanniṭṭuṇṭ. it (atine) satyappeṭuttunna aṟabibhāṣayiluḷḷa oru granthamākunnu. akramaṁ ceytavarkk tākkīt nalkuvān vēṇṭiyuṁ, sadvr̥ttarkk santēāṣavārtta āyikkeāṇṭuṁ
Surah Al-Ahqaf, Verse 12
إِنَّ ٱلَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا ٱللَّهُ ثُمَّ ٱسۡتَقَٰمُواْ فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ
ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāv allāhuvāṇ enn paṟayukayuṁ pinnīṭ ceāvve nilakeāḷḷukayuṁ ceytavarārēā avarkk yāteānnuṁ bhayappeṭānilla. avar duḥkhikkēṇṭi varikayumilla
Surah Al-Ahqaf, Verse 13
أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ خَٰلِدِينَ فِيهَا جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
avarākunnu svargāvakāśikaḷ. avaratil nityavāsikaḷāyirikkuṁ. avar pravartticcirunnatinuḷḷa pratiphalamatre at
Surah Al-Ahqaf, Verse 14
وَوَصَّيۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَيۡهِ إِحۡسَٰنًاۖ حَمَلَتۡهُ أُمُّهُۥ كُرۡهٗا وَوَضَعَتۡهُ كُرۡهٗاۖ وَحَمۡلُهُۥ وَفِصَٰلُهُۥ ثَلَٰثُونَ شَهۡرًاۚ حَتَّىٰٓ إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُۥ وَبَلَغَ أَرۡبَعِينَ سَنَةٗ قَالَ رَبِّ أَوۡزِعۡنِيٓ أَنۡ أَشۡكُرَ نِعۡمَتَكَ ٱلَّتِيٓ أَنۡعَمۡتَ عَلَيَّ وَعَلَىٰ وَٰلِدَيَّ وَأَنۡ أَعۡمَلَ صَٰلِحٗا تَرۡضَىٰهُ وَأَصۡلِحۡ لِي فِي ذُرِّيَّتِيٓۖ إِنِّي تُبۡتُ إِلَيۡكَ وَإِنِّي مِنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ
tanṟe mātāpitākkaḷēāṭ nallanilayil varttikkaṇamenn nāṁ manuṣyanēāṭ anuśāsiccirikkunnu. avanṟe mātāv prayāsappeṭṭukeāṇṭ avane garbhaṁ dharikkukayuṁ, prayāsappeṭṭukeāṇṭ avane prasavikkukayuṁ ceytu. avanṟe garbhakālavuṁ mulakuṭinirttaluṁ kūṭi muppat māsakkālamākunnu. aṅṅane avan tanṟe pūrṇṇaśakti prāpikkukayuṁ nālpat vayas'silettukayuṁ ceytāl iprakāraṁ paṟayuṁ: enṟe rakṣitāvē, enikkuṁ enṟe mātāpitākkaḷkkuṁ nī ceytu tanniṭṭuḷḷa anugrahattin nandikāṇikkuvānuṁ nī tr̥ptippeṭunna salkarm'maṁ pravarttikkuvānuṁ nī enikk pracēādanaṁ nalkēṇamē. enṟe santatikaḷil nī enikk nanmayuṇṭākkittarikayuṁ ceyyēṇamē. tīrccayāyuṁ ñān ninnilēkk khēdiccumaṭaṅṅiyirikkunnu. tīrccayāyuṁ ñān kīḻpeṭunnavaruṭe kūṭṭattilākunnu
Surah Al-Ahqaf, Verse 15
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ نَتَقَبَّلُ عَنۡهُمۡ أَحۡسَنَ مَا عَمِلُواْ وَنَتَجَاوَزُ عَن سَيِّـَٔاتِهِمۡ فِيٓ أَصۡحَٰبِ ٱلۡجَنَّةِۖ وَعۡدَ ٱلصِّدۡقِ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ
attarakkāril ninnākunnu avar pravartticcatil ēṟṟavuṁ uttamamāyat nāṁ svīkarikkunnat. avaruṭe duṣpravr̥ttikaḷe sambandhicciṭattēāḷaṁ nāṁ viṭṭuvīḻca kāṇikkukayuṁ ceyyuṁ. (avar) svargāvakāśikaḷuṭe kūṭṭattilāyirikkuṁ. avarkk nalkappeṭṭirunna satyavāgdānamatre at
Surah Al-Ahqaf, Verse 16
وَٱلَّذِي قَالَ لِوَٰلِدَيۡهِ أُفّٖ لَّكُمَآ أَتَعِدَانِنِيٓ أَنۡ أُخۡرَجَ وَقَدۡ خَلَتِ ٱلۡقُرُونُ مِن قَبۡلِي وَهُمَا يَسۡتَغِيثَانِ ٱللَّهَ وَيۡلَكَ ءَامِنۡ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞ فَيَقُولُ مَا هَٰذَآ إِلَّآ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
orāḷ- tanṟe mātāpitākkaḷēāṭ avan paṟaññu: che, niṅṅaḷkk kaṣṭaṁ! ñān (maraṇānantaraṁ) puṟatt keāṇṭavarappeṭuṁ enn niṅṅaḷ raṇṭupēruṁ ennēāṭ vāgdānaṁ ceyyukayāṇēā? enikk mump talamuṟakaḷ kaḻiññupēāyiṭṭuṇṭ. avar (mātāpitākkaḷ) allāhuvēāṭ sahāyaṁ tēṭikkeāṇṭ paṟayunnu: ninakk nāśaṁ. tīrccayāyuṁ allāhuvinṟe vāgdānaṁ satyamākunnu. appēāḷ avan paṟayunnu. iteākke pūrvvikanmāruṭe keṭṭukathakaḷ mātramākunnu
Surah Al-Ahqaf, Verse 17
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ حَقَّ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقَوۡلُ فِيٓ أُمَمٖ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِهِم مِّنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ خَٰسِرِينَ
attarakkāruṭe kāryattilākunnu (śikṣayuṭe) vacanaṁ sthirappeṭṭ kaḻiññirikkunnat. jinnukaḷil ninnuṁ manuṣyaril ninnuṁ avaruṭe mump kaḻiññupēāyiṭṭuḷḷa pala samudāyaṅṅaḷuṭe kūṭṭattil. tīrccayāyuṁ avar naṣṭaṁ paṟṟiyavarākunnu
Surah Al-Ahqaf, Verse 18
وَلِكُلّٖ دَرَجَٰتٞ مِّمَّا عَمِلُواْۖ وَلِيُوَفِّيَهُمۡ أَعۡمَٰلَهُمۡ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ
ōrēāruttarkkuṁ avaravar pravartticcatanusariccuḷḷa padavikaḷuṇṭ. avarkk avaruṭe karm'maṅṅaḷkk phalaṁ pūrttiyākkikeāṭukkānumāṇat. avarēāṭ anīti kāṇikkappeṭukayilla
Surah Al-Ahqaf, Verse 19
وَيَوۡمَ يُعۡرَضُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ عَلَى ٱلنَّارِ أَذۡهَبۡتُمۡ طَيِّبَٰتِكُمۡ فِي حَيَاتِكُمُ ٱلدُّنۡيَا وَٱسۡتَمۡتَعۡتُم بِهَا فَٱلۡيَوۡمَ تُجۡزَوۡنَ عَذَابَ ٱلۡهُونِ بِمَا كُنتُمۡ تَسۡتَكۡبِرُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَبِمَا كُنتُمۡ تَفۡسُقُونَ
satyaniṣēdhikaḷ narakattinumumpil pradarśippikkappeṭunna divasaṁ (avarēāṭ paṟayappeṭuṁ:) aihikajīvitattil niṅṅaḷuṭe nalla vastukkaḷellāṁ niṅṅaḷ pāḻākkikkaḷayukayuṁ, niṅṅaḷ avakeāṇṭ sukhamanubhavikkukayuṁ ceytu. atināl n'yāyaṁ kūṭāte niṅṅaḷ bhūmiyil ahambhāvaṁ naṭiccirunnatinṟe phalamāyuṁ niṅṅaḷ dhikkāraṁ kāṇiccirunnatinṟe phalamāyuṁ innu niṅṅaḷkk apamānakaramāya śikṣa pratiphalamāyi nalkappeṭunnu
Surah Al-Ahqaf, Verse 20
۞وَٱذۡكُرۡ أَخَا عَادٍ إِذۡ أَنذَرَ قَوۡمَهُۥ بِٱلۡأَحۡقَافِ وَقَدۡ خَلَتِ ٱلنُّذُرُ مِنۢ بَيۡنِ يَدَيۡهِ وَمِنۡ خَلۡفِهِۦٓ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّا ٱللَّهَ إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ
ādinṟe sahēādarane (athavā hūdine) ppaṟṟi nī ōrmikkuka. ahkhāphiluḷḷa tanṟe janataykk addēhaṁ tākkīt nalkiya sandarbhaṁ. addēhattinṟe mumpuṁ addēhattinṟe pinniluṁ tākkītukār kaḻiññupēāyiṭṭumuṇṭ. allāhuveyallāte niṅṅaḷ ārādhikkarut. niṅṅaḷuṭe mēl bhayaṅkaramāya oru divasatte śikṣa ñān bhayappeṭunnu. (ennāṇ addēhaṁ tākkīt nalkiyat)
Surah Al-Ahqaf, Verse 21
قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا لِتَأۡفِكَنَا عَنۡ ءَالِهَتِنَا فَأۡتِنَا بِمَا تَعِدُنَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
avar paṟaññu: ñaṅṅaḷuṭe daivaṅṅaḷil ninn ñaṅṅaḷe tiriccuviṭān vēṇṭiyāṇēā nī ñaṅṅaḷuṭe aṭutt vannirikkunnat. ennāl nī satyavānmāruṭe kūṭṭattilāṇeṅkil ñaṅṅaḷkku nī tākkīt nalkunnat (śikṣa) ñaṅṅaḷkku keāṇṭu vannu tarū
Surah Al-Ahqaf, Verse 22
قَالَ إِنَّمَا ٱلۡعِلۡمُ عِندَ ٱللَّهِ وَأُبَلِّغُكُم مَّآ أُرۡسِلۡتُ بِهِۦ وَلَٰكِنِّيٓ أَرَىٰكُمۡ قَوۡمٗا تَجۡهَلُونَ
addēhaṁ paṟaññu: (atineppaṟṟiyuḷḷa) aṟiv allāhuviṅkal mātramākunnu. ñān enteānnumāyi niyēāgikkappeṭṭirikkunnuvēā atu ñān niṅṅaḷkk etticcutarunnu. ennāl niṅṅaḷe ñān kāṇunnat avivēkaṁ kāṇikkunna oru janatayāyiṭṭāṇ
Surah Al-Ahqaf, Verse 23
فَلَمَّا رَأَوۡهُ عَارِضٗا مُّسۡتَقۡبِلَ أَوۡدِيَتِهِمۡ قَالُواْ هَٰذَا عَارِضٞ مُّمۡطِرُنَاۚ بَلۡ هُوَ مَا ٱسۡتَعۡجَلۡتُم بِهِۦۖ رِيحٞ فِيهَا عَذَابٌ أَلِيمٞ
aṅṅane atine (śikṣaye) taṅṅaḷuṭe tāḻvarakaḷkk abhimukhamāyikkeāṇṭ veḷippeṭṭa oru mēghamāyi avar kaṇṭappēāḷ avar paṟaññu: itā namukk maḻa nalkunna oru mēghaṁ! alla, niṅṅaḷ enteānnin dhr̥tikūṭṭiyēā atu tanneyāṇit. ate vēdanayēṟiya śikṣa uḷkeāḷḷunna oru kāṟṟ
Surah Al-Ahqaf, Verse 24
تُدَمِّرُ كُلَّ شَيۡءِۭ بِأَمۡرِ رَبِّهَا فَأَصۡبَحُواْ لَا يُرَىٰٓ إِلَّا مَسَٰكِنُهُمۡۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
atinṟe rakṣitāvinṟe kalpana prakāraṁ sakala vastukkaḷeyuṁ at naśippiccukaḷayunnu. aṅṅane avar tāmasiccirunna sthalaṅṅaḷallāte maṟṟeānnuṁ kāṇappeṭātta avasthayil avar āyittīrnnu. aprakāramāṇ kuṟṟavāḷikaḷāya janaṅṅaḷkk nāṁ pratiphalaṁ nalkunnat
Surah Al-Ahqaf, Verse 25
وَلَقَدۡ مَكَّنَّـٰهُمۡ فِيمَآ إِن مَّكَّنَّـٰكُمۡ فِيهِ وَجَعَلۡنَا لَهُمۡ سَمۡعٗا وَأَبۡصَٰرٗا وَأَفۡـِٔدَةٗ فَمَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُمۡ سَمۡعُهُمۡ وَلَآ أَبۡصَٰرُهُمۡ وَلَآ أَفۡـِٔدَتُهُم مِّن شَيۡءٍ إِذۡ كَانُواْ يَجۡحَدُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
niṅṅaḷkk nāṁ svādhīnaṁ nalkiyiṭṭillātta mēkhalakaḷil avarkku nāṁ svādhīnaṁ nalkukayuṇṭāyi. kēḷviyuṁ kāḻcakaḷuṁ hr̥dayaṅṅaḷuṁ avarkku nalkukayuṁ ceytu. ennāl allāhuvinṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe avar niṣēdhiccu keāṇṭirunnatināl avaruṭe kēḷviyuṁ kāḻcakaḷuṁ hr̥dayaṅṅaḷuṁ avarkk yāteāru prayēājanavuṁ ceytilla. enteānnine avar parihasiccirunnuvēā at avaril vannubhavikkukayuṁ ceytu
Surah Al-Ahqaf, Verse 26
وَلَقَدۡ أَهۡلَكۡنَا مَا حَوۡلَكُم مِّنَ ٱلۡقُرَىٰ وَصَرَّفۡنَا ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ
niṅṅaḷuṭe cuṟṟumuḷḷa cila rājyaṅṅaḷeyuṁ nāṁ naśippikkukayuṇṭāyi. ā rājyakkār satyattilēkku maṭaṅṅuvān vēṇṭi nāṁ teḷivukaḷ vividha rūpattil vivariccukeāṭukkukayuṁ ceytu
Surah Al-Ahqaf, Verse 27
فَلَوۡلَا نَصَرَهُمُ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ قُرۡبَانًا ءَالِهَةَۢۖ بَلۡ ضَلُّواْ عَنۡهُمۡۚ وَذَٰلِكَ إِفۡكُهُمۡ وَمَا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ
allāhuvin puṟame (avanilēkk) sāmīpyaṁ kiṭṭuvānāyi avar daivaṅṅaḷāyi svīkariccavar appēāḷ entukeāṇṭ avare sahāyiccilla? alla, avare viṭṭ avar (daivaṅṅaḷ) apratyakṣarāyi. at (bahudaivavādaṁ) avaruṭe vakayāyuḷḷa vyājavuṁ, avar kr̥trimamāyi sr̥ṣṭiccuṇṭākkiyirunnatumatre
Surah Al-Ahqaf, Verse 28
وَإِذۡ صَرَفۡنَآ إِلَيۡكَ نَفَرٗا مِّنَ ٱلۡجِنِّ يَسۡتَمِعُونَ ٱلۡقُرۡءَانَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوٓاْ أَنصِتُواْۖ فَلَمَّا قُضِيَ وَلَّوۡاْ إِلَىٰ قَوۡمِهِم مُّنذِرِينَ
jinnukaḷil oru saṅghatte nāṁ ninṟe aṭuttēkk khur'ān śrad'dhiccukēḷkkuvānāyi tiriccuviṭṭa sandarbhaṁ (śrad'dhēyamāṇ.) aṅṅane avar atin sannihitarāyappēāḷ avar an'yēān'yaṁ paṟaññu: niṅṅaḷ niśśabdarāyirikkū. aṅṅane at kaḻiññappēāḷ avar taṅṅaḷuṭe samudāyattilēkk tākkītukārāyikkeāṇṭ tiriccupēāyi
Surah Al-Ahqaf, Verse 29
قَالُواْ يَٰقَوۡمَنَآ إِنَّا سَمِعۡنَا كِتَٰبًا أُنزِلَ مِنۢ بَعۡدِ مُوسَىٰ مُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهِ يَهۡدِيٓ إِلَى ٱلۡحَقِّ وَإِلَىٰ طَرِيقٖ مُّسۡتَقِيمٖ
avar paṟaññu: ñaṅṅaḷuṭe samudāyamē, tīrccayāyuṁ mūsāykk śēṣaṁ avatarippikkappeṭṭatuṁ, atin mumpuḷḷatine satyappeṭuttunnatumāya oru vēdagranthaṁ ñaṅṅaḷ kēṭṭirikkunnu. satyattilēkkuṁ nērāya pātayilēkkuṁ at vaḻi kāṭṭunnu
Surah Al-Ahqaf, Verse 30
يَٰقَوۡمَنَآ أَجِيبُواْ دَاعِيَ ٱللَّهِ وَءَامِنُواْ بِهِۦ يَغۡفِرۡ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمۡ وَيُجِرۡكُم مِّنۡ عَذَابٍ أَلِيمٖ
ñaṅṅaḷuṭe samudāyamē, allāhuviṅkalēkk viḷikkunna āḷkk niṅṅaḷ uttaraṁ nalkukayuṁ, addēhattil niṅṅaḷ viśvasikkukayuṁ ceyyuka. avan niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷ peāṟuttutarikayuṁ vēdanayēṟiya śikṣayil ninn avan niṅṅaḷkk abhayaṁ nalkukayuṁ ceyyunnatāṇ
Surah Al-Ahqaf, Verse 31
وَمَن لَّا يُجِبۡ دَاعِيَ ٱللَّهِ فَلَيۡسَ بِمُعۡجِزٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَيۡسَ لَهُۥ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءُۚ أُوْلَـٰٓئِكَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ
allāhuviṅkalēkk viḷikkunna āḷkk vallavanuṁ uttaraṁ nalkātirikkunna pakṣaṁ ī bhūmiyil (allāhuve) avann tēālpikkānāvilla. allāhuvin puṟame avanu rakṣādhikārikaḷ uṇṭāyirikkukayumilla. attarakkār vyaktamāya vaḻikēṭilākunnu
Surah Al-Ahqaf, Verse 32
أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّ ٱللَّهَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَلَمۡ يَعۡيَ بِخَلۡقِهِنَّ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحۡـِۧيَ ٱلۡمَوۡتَىٰۚ بَلَىٰٓۚ إِنَّهُۥ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ sr̥ṣṭikkukayuṁ avaye sr̥ṣṭiccatukeāṇṭ kṣīṇikkātirikkukayuṁ ceyta allāhu mariccavare jīvippikkān kaḻivuḷḷavan tanneyāṇenn avarkk kaṇṭukūṭe? ate; tīrccayāyuṁ avan ētu kāryattinuṁ kaḻivuḷḷavanākunnu
Surah Al-Ahqaf, Verse 33
وَيَوۡمَ يُعۡرَضُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ عَلَى ٱلنَّارِ أَلَيۡسَ هَٰذَا بِٱلۡحَقِّۖ قَالُواْ بَلَىٰ وَرَبِّنَاۚ قَالَ فَذُوقُواْ ٱلۡعَذَابَ بِمَا كُنتُمۡ تَكۡفُرُونَ
satyaniṣēdhikaḷ narakattinu mumpil pradarśippikkappeṭunna divasaṁ. (avarēāṭ cēādikkappeṭuṁ;) itu satyaṁ tanneyallē enn. avar paṟayuṁ: ate; ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvine tanneyāṇa! avan paṟayuṁ: ennāl niṅṅaḷ aviśvasiccirunnatinṟe phalamāyi śikṣa āsvadiccu keāḷḷuka
Surah Al-Ahqaf, Verse 34
فَٱصۡبِرۡ كَمَا صَبَرَ أُوْلُواْ ٱلۡعَزۡمِ مِنَ ٱلرُّسُلِ وَلَا تَسۡتَعۡجِل لَّهُمۡۚ كَأَنَّهُمۡ يَوۡمَ يَرَوۡنَ مَا يُوعَدُونَ لَمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا سَاعَةٗ مِّن نَّهَارِۭۚ بَلَٰغٞۚ فَهَلۡ يُهۡلَكُ إِلَّا ٱلۡقَوۡمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ
ākayāl dr̥ḍhamanaskarāya daivadūtanmār kṣamiccat pēāle nī kṣamikkuka. avaruṭe (satyaniṣēdhikaḷuṭe) kāryattin nī dhr̥ti kāṇikkarut. avarkk tākkīt nalkappeṭunnat (śikṣa) avar nēril kāṇunna divasaṁ pakalil ninnuḷḷa oru nāḻika nēraṁ mātramē taṅṅaḷ (ihalēākatt) tāmasicciṭṭuḷḷu enna pēāle avarkku tēānnuṁ. iteāru ulbēādhanaṁ ākunnu. ennāl dhikkārikaḷāya janaṅṅaḷallāte naśippikkappeṭumēā
Surah Al-Ahqaf, Verse 35