Surah Al-Hujraat - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُقَدِّمُواْ بَيۡنَ يَدَيِ ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٞ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ allāhuvineyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ munkaṭanneānnuṁ ceyyarut. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. allāhu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumāṇ
Surah Al-Hujraat, Verse 1
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَرۡفَعُوٓاْ أَصۡوَٰتَكُمۡ فَوۡقَ صَوۡتِ ٱلنَّبِيِّ وَلَا تَجۡهَرُواْ لَهُۥ بِٱلۡقَوۡلِ كَجَهۡرِ بَعۡضِكُمۡ لِبَعۡضٍ أَن تَحۡبَطَ أَعۡمَٰلُكُمۡ وَأَنتُمۡ لَا تَشۡعُرُونَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ pravācakanṟe śabdattekkāḷ śabdamuyarttarut. niṅṅaḷan'yēān'yaṁ occavekkunnapēāle addēhattēāṭ occavekkarut. niṅṅaḷaṟiyāte niṅṅaḷuṭe pravarttanaṅṅaḷ pāḻāvātirikkānāṇit
Surah Al-Hujraat, Verse 2
إِنَّ ٱلَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصۡوَٰتَهُمۡ عِندَ رَسُولِ ٱللَّهِ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ ٱمۡتَحَنَ ٱللَّهُ قُلُوبَهُمۡ لِلتَّقۡوَىٰۚ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَأَجۡرٌ عَظِيمٌ
daivadūtanṟe aṭutt taṅṅaḷuṭe svaraṁ tāḻttunnavaruṇṭallēā; uṟappāyuṁ avaruṭe manas'sukaḷeyāṇ allāhu bhayabhaktikkāyi parīkṣicceārukkiyat. avarkk pāpamēācanamuṇṭ. atimahattāya pratiphalavuṁ
Surah Al-Hujraat, Verse 3
إِنَّ ٱلَّذِينَ يُنَادُونَكَ مِن وَرَآءِ ٱلۡحُجُرَٰتِ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡقِلُونَ
muṟikaḷkku veḷiyil ninn ninne viḷikkunnavarilēṟe pēruṁ onnuṁ cinticcu manas'silākkāttavarāṇ
Surah Al-Hujraat, Verse 4
وَلَوۡ أَنَّهُمۡ صَبَرُواْ حَتَّىٰ تَخۡرُجَ إِلَيۡهِمۡ لَكَانَ خَيۡرٗا لَّهُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
nī avaruṭe aṭuttēkk varunvare avar kṣamayēāṭe kāttirunnuveṅkil atāyirunnu avarkkuttamaṁ. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanumallēā
Surah Al-Hujraat, Verse 5
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِن جَآءَكُمۡ فَاسِقُۢ بِنَبَإٖ فَتَبَيَّنُوٓاْ أَن تُصِيبُواْ قَوۡمَۢا بِجَهَٰلَةٖ فَتُصۡبِحُواْ عَلَىٰ مَا فَعَلۡتُمۡ نَٰدِمِينَ
viśvasiccavarē, valla kubud'dhiyuṁ enteṅkiluṁ vārttayumāyi niṅṅaḷuṭe aṭutt vannāl nijasthiti vyaktamāyi anvēṣiccaṟiyuka. kāryamaṟiyāte ēteṅkiluṁ janatakk niṅṅaḷ vipatt varuttātirikkānāṇit. aṅṅane ā ceytatinṟe pēril niṅṅaḷ khēdikkātirikkānuṁ
Surah Al-Hujraat, Verse 6
وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ فِيكُمۡ رَسُولَ ٱللَّهِۚ لَوۡ يُطِيعُكُمۡ فِي كَثِيرٖ مِّنَ ٱلۡأَمۡرِ لَعَنِتُّمۡ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ حَبَّبَ إِلَيۡكُمُ ٱلۡإِيمَٰنَ وَزَيَّنَهُۥ فِي قُلُوبِكُمۡ وَكَرَّهَ إِلَيۡكُمُ ٱلۡكُفۡرَ وَٱلۡفُسُوقَ وَٱلۡعِصۡيَانَۚ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلرَّـٰشِدُونَ
aṟiyuka: niṅṅaḷkkiṭayil daivadūtanuṇṭ. pala kāryaṅṅaḷiluṁ addēhaṁ niṅṅaḷe anusarikkunnuveṅkil niṅṅaḷatinṟe pēril kḷēśikkēṇṭivaruṁ. ennāl allāhu satyaviśvāsatte niṅṅaḷkk ēṟe priyaṅkaramākkiyirikkunnu. atine niṅṅaḷuṭe manas'sukaḷkk alaṅkr̥tavumākkiyirikkunnu. satyaniṣēdhavuṁ tem'māṭittavuṁ dhikkāravuṁ niṅṅaḷkkavan ēṟe veṟuppuḷḷatākkukayuṁ ceytirikkunnu. attarakkārākunnu nērvaḻi prāpiccavar
Surah Al-Hujraat, Verse 7
فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَنِعۡمَةٗۚ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ
at allāhuvilninnuḷḷa audāryavuṁ anugrahavumāṇ. allāhu ellāṁ aṟiyunnavanuṁ yuktijñanumāṇ
Surah Al-Hujraat, Verse 8
وَإِن طَآئِفَتَانِ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱقۡتَتَلُواْ فَأَصۡلِحُواْ بَيۡنَهُمَاۖ فَإِنۢ بَغَتۡ إِحۡدَىٰهُمَا عَلَى ٱلۡأُخۡرَىٰ فَقَٰتِلُواْ ٱلَّتِي تَبۡغِي حَتَّىٰ تَفِيٓءَ إِلَىٰٓ أَمۡرِ ٱللَّهِۚ فَإِن فَآءَتۡ فَأَصۡلِحُواْ بَيۡنَهُمَا بِٱلۡعَدۡلِ وَأَقۡسِطُوٓاْۖ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُقۡسِطِينَ
satyaviśvāsikaḷile raṇṭu vibhāgaṁ parasparaṁ pēāraṭiccāl niṅṅaḷ avarkkiṭayil sandhiyuṇṭākkuka. pinne avarileāru vibhāgaṁ maṟu vibhāgattinetire atikramaṁ kāṭṭiyāl atikramaṁ kāṇiccavarkketire niṅṅaḷ yud'dhaṁ ceyyuka; avar allāhuvinṟe kalpanayilēkk maṭaṅṅivaruṁ vare. avar maṭaṅṅi varikayāṇeṅkil niṅṅaḷ avarkkiṭayil nītipūrvaṁ sandhiyuṇṭākkuka. nīti pālikkuka. nīti pālikkunnavare allāhu iṣṭappeṭunnu
Surah Al-Hujraat, Verse 9
إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ إِخۡوَةٞ فَأَصۡلِحُواْ بَيۡنَ أَخَوَيۡكُمۡۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ
satyaviśvāsikaḷ parasparaṁ sahēādaraṅṅaḷāṇ. atināl niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe sahēādaraṅṅaḷkkiṭayil aikyamuṇṭākkuka. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. niṅṅaḷkk kāruṇyaṁ kiṭṭiyēkkuṁ
Surah Al-Hujraat, Verse 10
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا يَسۡخَرۡ قَوۡمٞ مِّن قَوۡمٍ عَسَىٰٓ أَن يَكُونُواْ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَلَا نِسَآءٞ مِّن نِّسَآءٍ عَسَىٰٓ أَن يَكُنَّ خَيۡرٗا مِّنۡهُنَّۖ وَلَا تَلۡمِزُوٓاْ أَنفُسَكُمۡ وَلَا تَنَابَزُواْ بِٱلۡأَلۡقَٰبِۖ بِئۡسَ ٱلِٱسۡمُ ٱلۡفُسُوقُ بَعۡدَ ٱلۡإِيمَٰنِۚ وَمَن لَّمۡ يَتُبۡ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
satyaviśvāsikaḷē, oru janata maṟṟeāru janataye parihasikkarut. parihasikkappeṭunnavar parihasikkunnavarekkāḷ nallavarāyēkkāṁ. strīkaḷ strīkaḷeyuṁ parihasikkarut. parihasikkappeṭunnavar parihasikkunnavarekkāḷ uttamakaḷāyēkkāṁ. niṅṅaḷan'yēān'yaṁ kuttuvākku paṟayarut. parihāsappērukaḷupayēāgicc parasparaṁ apamānikkarut. satyaviśvāsaṁ svīkariccaśēṣaṁ adharmattinṟe pērupayēāgikkunnat vaḷare nīcaṁ tanne. ār paścāttapikkunnillayēā avar tanneyāṇ akramikaḷ
Surah Al-Hujraat, Verse 11
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱجۡتَنِبُواْ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلظَّنِّ إِنَّ بَعۡضَ ٱلظَّنِّ إِثۡمٞۖ وَلَا تَجَسَّسُواْ وَلَا يَغۡتَب بَّعۡضُكُم بَعۡضًاۚ أَيُحِبُّ أَحَدُكُمۡ أَن يَأۡكُلَ لَحۡمَ أَخِيهِ مَيۡتٗا فَكَرِهۡتُمُوهُۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ تَوَّابٞ رَّحِيمٞ
viśvasiccavarē, ūhaṅṅaḷēṟeyuṁ varjikkuka. uṟappāyuṁ ūhaṅṅaḷil cilat kuṟṟamāṇ. niṅṅaḷ rahasyaṁ cuḻiññanvēṣikkarut. niṅṅaḷilāruṁ maṟṟuḷḷavareppaṟṟi avaruṭe asānnidhyattil mēāśamāyi sansārikkarut. mariccukiṭakkunna sahēādaranṟe mānsaṁ tinnān niṅṅaḷāreṅkiluṁ iṣṭappeṭumēā? tīrccayāyuṁ niṅṅaḷat veṟukkunnu. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. allāhu paścāttāpaṁ svīkarikkunnavanuṁ dayāparanumallēā
Surah Al-Hujraat, Verse 12
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ إِنَّا خَلَقۡنَٰكُم مِّن ذَكَرٖ وَأُنثَىٰ وَجَعَلۡنَٰكُمۡ شُعُوبٗا وَقَبَآئِلَ لِتَعَارَفُوٓاْۚ إِنَّ أَكۡرَمَكُمۡ عِندَ ٱللَّهِ أَتۡقَىٰكُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٞ
manuṣyarē, niṅṅaḷe nāṁ orāṇilninnuṁ peṇṇilninnumāṇ sr̥ṣṭiccat. niṅṅaḷe vividha vibhāgaṅṅaḷuṁ gēātraṅṅaḷumākkiyat niṅṅaḷan'yēān'yaṁ tiriccaṟiyānāṇ. allāhuvinṟe aṭutt niṅṅaḷilēṟṟaṁ ādaraṇīyan niṅṅaḷil kūṭutal sūkṣmatayuḷḷavanāṇ; tīrcca. allāhu sarvajñanuṁ sūkṣmajñanumākunnu
Surah Al-Hujraat, Verse 13
۞قَالَتِ ٱلۡأَعۡرَابُ ءَامَنَّاۖ قُل لَّمۡ تُؤۡمِنُواْ وَلَٰكِن قُولُوٓاْ أَسۡلَمۡنَا وَلَمَّا يَدۡخُلِ ٱلۡإِيمَٰنُ فِي قُلُوبِكُمۡۖ وَإِن تُطِيعُواْ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ لَا يَلِتۡكُم مِّنۡ أَعۡمَٰلِكُمۡ شَيۡـًٔاۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ
grāmīṇarāya aṟabikaḷ avakāśappeṭunnu: "ñaṅṅaḷuṁ viśvasiccirikkunnu." paṟayuka: niṅṅaḷ viśvasicciṭṭilla. ennāl “ñaṅṅaḷ kīḻeātuṅṅiyirikkunnu”venn niṅṅaḷ paṟaññukeāḷḷuka. viśvāsaṁ niṅṅaḷuṭe manas'sukaḷil pravēśicciṭṭilla. niṅṅaḷ allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ anusarikkunnuveṅkil niṅṅaḷuṭe karmaphalaṅṅaḷil avaneāru kuṟavuṁ varuttukayilla. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanumāṇ
Surah Al-Hujraat, Verse 14
إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ ثُمَّ لَمۡ يَرۡتَابُواْ وَجَٰهَدُواْ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَأَنفُسِهِمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۚ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلصَّـٰدِقُونَ
tīrccayāyuṁ allāhuviluṁ avanṟe dūtaniluṁ viśvasikkukayuṁ pinne atil aśēṣaṁ sanśayikkātirikkukayuṁ taṅṅaḷuṭe sampattuṁ śarīravumupayēāgicc daivamārgattil samaraṁ naṭattukayuṁ ceytavar mātramāṇ satyaviśvāsikaḷ. satyasandharuṁ avartanne
Surah Al-Hujraat, Verse 15
قُلۡ أَتُعَلِّمُونَ ٱللَّهَ بِدِينِكُمۡ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۚ وَٱللَّهُ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ
cēādikkuka: niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe matatte allāhuvin paṭhippiccu keāṭukkukayāṇēā? allāhuvēā, ākāśabhūmikaḷiluḷḷavayeākkeyumaṟiyunnu. allāhu ellā kāryattekkuṟiccuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ
Surah Al-Hujraat, Verse 16
يَمُنُّونَ عَلَيۡكَ أَنۡ أَسۡلَمُواْۖ قُل لَّا تَمُنُّواْ عَلَيَّ إِسۡلَٰمَكُمۖ بَلِ ٱللَّهُ يَمُنُّ عَلَيۡكُمۡ أَنۡ هَدَىٰكُمۡ لِلۡإِيمَٰنِ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
taṅṅaḷ islāṁ svīkariccuvennat ninnēāṭuḷḷa audāryamāyi avar eṭuttu kāṇikkunnu. paṟayuka: niṅṅaḷ islāṁ svīkariccat ennēāṭuḷḷa audāryamāyi eṭutt kāṇikkarut. yathārthattil niṅṅaḷe viśvāsattilēkk vaḻikāṇikkuka vaḻi allāhu niṅṅaḷēāṭ audāryaṁ kāṇiccirikkukayāṇ. niṅṅaḷ satyavānmāreṅkil itaṅgīkarikkuka
Surah Al-Hujraat, Verse 17
إِنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ غَيۡبَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَٱللَّهُ بَصِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ
ākāśabhūmikaḷil maṟaññirikkunnatellāṁ allāhu aṟiyunnu; niṅṅaḷ ceyyunnateākke sūkṣmamāyi vīkṣikkunnavanāṇ allāhu
Surah Al-Hujraat, Verse 18