Surah Qaf - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
قٓۚ وَٱلۡقُرۡءَانِ ٱلۡمَجِيدِ
khāph. ulkr̥ṣṭamāya khur'ān sākṣi
Surah Qaf, Verse 1
بَلۡ عَجِبُوٓاْ أَن جَآءَهُم مُّنذِرٞ مِّنۡهُمۡ فَقَالَ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا شَيۡءٌ عَجِيبٌ
taṅṅaḷilninnu tanneyuḷḷa oru munnaṟiyippukāran avarilēkku vannatukāraṇaṁ avar adbhutaṁ kūṟukayāṇ. aṅṅane satyaniṣēdhikaḷ paṟaññu: "itu vaḷare vismayakaramāya kāryaṁ tanne
Surah Qaf, Verse 2
أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗاۖ ذَٰلِكَ رَجۡعُۢ بَعِيدٞ
nāṁ mariccu maṇṇāya śēṣaṁ maṭaṅṅivarikayēā? ā maṭakkaṁ asādhyaṁ tanne
Surah Qaf, Verse 3
قَدۡ عَلِمۡنَا مَا تَنقُصُ ٱلۡأَرۡضُ مِنۡهُمۡۖ وَعِندَنَا كِتَٰبٌ حَفِيظُۢ
avarilninnu bhūmi kuṟavu varuttikkeāṇṭirikkunnat nāṁ aṟiññiṭṭuṇṭ. nam'muṭe vaśaṁ ellāṁ sūkṣmamāyuḷḷa granthavumuṇṭ
Surah Qaf, Verse 4
بَلۡ كَذَّبُواْ بِٱلۡحَقِّ لَمَّا جَآءَهُمۡ فَهُمۡ فِيٓ أَمۡرٖ مَّرِيجٍ
ennāl satyaṁ vannettiyappēāḷ avaratine taḷḷippaṟaññu. aṅṅane avar āśayakkuḻappattilāyi
Surah Qaf, Verse 5
أَفَلَمۡ يَنظُرُوٓاْ إِلَى ٱلسَّمَآءِ فَوۡقَهُمۡ كَيۡفَ بَنَيۡنَٰهَا وَزَيَّنَّـٰهَا وَمَا لَهَا مِن فُرُوجٖ
taṅṅaḷuṭe mīteyuḷḷa mānatte avar nēākkikkāṇunnillē? eṅṅaneyāṇ nāmat nirmikkukayuṁ alaṅkarikkukayuṁ ceytatenn? atileāru viṭavumilla
Surah Qaf, Verse 6
وَٱلۡأَرۡضَ مَدَدۡنَٰهَا وَأَلۡقَيۡنَا فِيهَا رَوَٰسِيَ وَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجِۭ بَهِيجٖ
bhūmiyēā; atine nāṁ viśālamākki viriccirikkunnu. nāmatil malakaḷe uṟappiccu. ketukakaraṅṅaḷāya sakalayinaṁ sasyaṅṅaḷ muḷappikkukayuṁ ceytu
Surah Qaf, Verse 7
تَبۡصِرَةٗ وَذِكۡرَىٰ لِكُلِّ عَبۡدٖ مُّنِيبٖ
paścāttapiccu maṭaṅṅunna dāsanmārkk uḷkkāḻcayuṁ udbēādhanavuṁ nalkānāṇ iteākkeyuṁ
Surah Qaf, Verse 8
وَنَزَّلۡنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ مُّبَٰرَكٗا فَأَنۢبَتۡنَا بِهِۦ جَنَّـٰتٖ وَحَبَّ ٱلۡحَصِيدِ
mānattuninnu nāṁ anugr̥hītamāya maḻa peyyiccu. aṅṅane atuvaḻi vividhayinaṁ tēāṭṭaṅṅaḷuṁ keāyteṭukkān paṟṟunna dhān'yaṅṅaḷuṁ ulpādippiccu
Surah Qaf, Verse 9
وَٱلنَّخۡلَ بَاسِقَٰتٖ لَّهَا طَلۡعٞ نَّضِيدٞ
aṭṭiyaṭṭiyāyi paḻakkulakaḷuḷḷa uyarnnunilkkunna īttappanakaḷuṁ
Surah Qaf, Verse 10
رِّزۡقٗا لِّلۡعِبَادِۖ وَأَحۡيَيۡنَا بِهِۦ بَلۡدَةٗ مَّيۡتٗاۚ كَذَٰلِكَ ٱلۡخُرُوجُ
nam'muṭe aṭimakaḷkk āhāramāyi. ā maḻamūlaṁ mr̥tamāya nāṭine jīvas'suṟṟatākki. aṅṅanettanneyāṇ uyirtteḻunnēlp
Surah Qaf, Verse 11
كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ وَأَصۡحَٰبُ ٱلرَّسِّ وَثَمُودُ
avarkku mumpe nūhinṟe janatayuṁ ṟas'sukāruṁ thamūd gēātravuṁ satyatte niṣēdhiccu
Surah Qaf, Verse 12
وَعَادٞ وَفِرۡعَوۡنُ وَإِخۡوَٰنُ لُوطٖ
ād samudāyavuṁ phir'aunuṁ lūttinṟe sahēādaraṅṅaḷuṁ
Surah Qaf, Verse 13
وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡأَيۡكَةِ وَقَوۡمُ تُبَّعٖۚ كُلّٞ كَذَّبَ ٱلرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ
aikka nivāsikaḷuṁ tubba'inṟe janatayuṁ atu tanne ceytu. avareākke daivadūtanmāre taḷḷippaṟaññu. aṅṅane enṟe munnaṟiyipp avaril yāthārthyamāyi pularnnu
Surah Qaf, Verse 14
أَفَعَيِينَا بِٱلۡخَلۡقِ ٱلۡأَوَّلِۚ بَلۡ هُمۡ فِي لَبۡسٖ مِّنۡ خَلۡقٖ جَدِيدٖ
ādya sr̥ṣṭikāraṇaṁ nāṁ taḷarnnennēā? alla; avar putiya sr̥ṣṭippine sambandhicc sanśayattilāṇ
Surah Qaf, Verse 15
وَلَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ وَنَعۡلَمُ مَا تُوَسۡوِسُ بِهِۦ نَفۡسُهُۥۖ وَنَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنۡ حَبۡلِ ٱلۡوَرِيدِ
niścayamāyuṁ nāmāṇ manuṣyane sr̥ṣṭiccat. avanṟe manas's mantriccukeāṇṭirikkunnateākkeyuṁ nāṁ nannāyaṟiyunnu. avanṟe kaṇṭhanāḍiyekkāḷ avanēāṭ aṭuttavanāṇ nāṁ
Surah Qaf, Verse 16
إِذۡ يَتَلَقَّى ٱلۡمُتَلَقِّيَانِ عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَعَنِ ٱلشِّمَالِ قَعِيدٞ
valatu bhāgattuṁ iṭatu bhāgattuṁ irunn ēṟṟuvāṅṅunna raṇṭupēr ellāṁ ēṟṟuvāṅṅunna kāryaṁ ōrkkuka
Surah Qaf, Verse 17
مَّا يَلۡفِظُ مِن قَوۡلٍ إِلَّا لَدَيۡهِ رَقِيبٌ عَتِيدٞ
avanēāṭeāppaṁ oruṅṅi nilkkunna nirīkṣakarillāte avaneāru vākkuṁ uccarikkunnilla
Surah Qaf, Verse 18
وَجَآءَتۡ سَكۡرَةُ ٱلۡمَوۡتِ بِٱلۡحَقِّۖ ذَٰلِكَ مَا كُنتَ مِنۡهُ تَحِيدُ
maraṇaveprāḷaṁ yāthārthyamāyi bhavikkunnu. nī tennimāṟān śramikkunnatentēā atāṇit
Surah Qaf, Verse 19
وَنُفِخَ فِي ٱلصُّورِۚ ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلۡوَعِيدِ
kāhaḷaṁ ūtappeṭuṁ. atāṇ tākkītinṟe dinaṁ
Surah Qaf, Verse 20
وَجَآءَتۡ كُلُّ نَفۡسٖ مَّعَهَا سَآئِقٞ وَشَهِيدٞ
ann ellāvaruṁ vannettuṁ. nayicc keāṇṭ varunnavanuṁ sākṣiyuṁ kūṭeyuṇṭāvuṁ
Surah Qaf, Verse 21
لَّقَدۡ كُنتَ فِي غَفۡلَةٖ مِّنۡ هَٰذَا فَكَشَفۡنَا عَنكَ غِطَآءَكَ فَبَصَرُكَ ٱلۡيَوۡمَ حَدِيدٞ
ann avarēāṭ paṟayuṁ: tīrccayāyuṁ nī itēkkuṟicc aśrad'dhanāyirunnu; ennāl nāmippēāḷ ninnilninn ā maṟa eṭuttumāṟṟiyirikkunnu. atināl ninṟe kāḻca inn mūrccayēṟiyatatre
Surah Qaf, Verse 22
وَقَالَ قَرِينُهُۥ هَٰذَا مَا لَدَيَّ عَتِيدٌ
avanṟe kūṭeyuḷḷa malakk paṟayuṁ: itā ī karmapustakamāṇ enṟe vaśaṁ tayyāṟuḷḷat
Surah Qaf, Verse 23
أَلۡقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٖ
allāhu kalpikkuṁ: "satyaniṣēdhiyuṁ dhikkāriyumāya ēvareyuṁ niṅṅaḷiruvaruṁ cērnn narakattiliṭuka
Surah Qaf, Verse 24
مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٖ مُّرِيبٍ
nanmaye taṭaññavanuṁ atikramiyuṁ sandēhiyumāya ēvareyuṁ
Surah Qaf, Verse 25
ٱلَّذِي جَعَلَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَأَلۡقِيَاهُ فِي ٱلۡعَذَابِ ٱلشَّدِيدِ
allāhuvēāṭeāppaṁ vēṟe daivaṅṅaḷe kalpiccavaneyuṁ. niṅṅaḷavane kaṭhinaśikṣayiliṭuka
Surah Qaf, Verse 26
۞قَالَ قَرِينُهُۥ رَبَّنَا مَآ أَطۡغَيۡتُهُۥ وَلَٰكِن كَانَ فِي ضَلَٰلِۭ بَعِيدٖ
avanṟe kūṭṭāḷiyāya piśāc paṟayuṁ: ñaṅṅaḷuṭe nāthā! ñānivane vaḻipiḻappicciṭṭilla. ennālivan svayaṁ tanne vaḷareyēṟe vaḻikēṭilāyirunnu
Surah Qaf, Verse 27
قَالَ لَا تَخۡتَصِمُواْ لَدَيَّ وَقَدۡ قَدَّمۡتُ إِلَيۡكُم بِٱلۡوَعِيدِ
allāhu paṟayuṁ: niṅṅaḷ enṟe munnil vecc tarkkikkēṇṭa. ñān nērattettanne niṅṅaḷkk tākkīt tanniṭṭuṇṭ
Surah Qaf, Verse 28
مَا يُبَدَّلُ ٱلۡقَوۡلُ لَدَيَّ وَمَآ أَنَا۠ بِظَلَّـٰمٖ لِّلۡعَبِيدِ
enṟe aṭutt vākk māṟṟamilla. ñān enṟe dāsanmārēāṭ oṭṭuṁ anīti kāṭṭunnatumalla
Surah Qaf, Verse 29
يَوۡمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ ٱمۡتَلَأۡتِ وَتَقُولُ هَلۡ مِن مَّزِيدٖ
nāṁ narakattēāṭ cēādikkunna dinaṁ: "nī niṟaññu kaḻiññēā?" narakaṁ tiriccu cēādikkuṁ: "iniyumuṇṭēā
Surah Qaf, Verse 30
وَأُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ غَيۡرَ بَعِيدٍ
bhaktanmārkkāyi svargaṁ aṭuttukeāṇṭuvaruṁ. oṭṭuṁ dūreyallātta vidhaṁ
Surah Qaf, Verse 31
هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٖ
sraṣṭāvilēkk maṭaṅṅukayuṁ sūkṣmata pularttukayuṁ ceyyunna ēvarkkuṁ vāgdānaṁ ceyyappeṭṭatāṇit
Surah Qaf, Verse 32
مَّنۡ خَشِيَ ٱلرَّحۡمَٰنَ بِٱلۡغَيۡبِ وَجَآءَ بِقَلۡبٖ مُّنِيبٍ
athavā, paramakāruṇikane nēril kāṇātetanne bhayappeṭukayuṁ paścāttāpa pūrṇamāya manas'sēāṭe vannettukayuṁ ceytavan
Surah Qaf, Verse 33
ٱدۡخُلُوهَا بِسَلَٰمٖۖ ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلۡخُلُودِ
samādhānattēāṭe niṅṅaḷatil pravēśiccukeāḷḷuka. nityavāsattinuḷḷa dinamāṇat
Surah Qaf, Verse 34
لَهُم مَّا يَشَآءُونَ فِيهَا وَلَدَيۡنَا مَزِيدٞ
avarkkaviṭe avarāgrahikkunnateākke labhikkuṁ. nam'muṭe vaśaṁ vēṟeyuṁ dhārāḷamuṇṭ
Surah Qaf, Verse 35
وَكَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّن قَرۡنٍ هُمۡ أَشَدُّ مِنۡهُم بَطۡشٗا فَنَقَّبُواْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ هَلۡ مِن مَّحِيصٍ
avarkkumump etra talamuṟakaḷeyāṇ nāṁ naśippiccat. avar ivarekkāḷ vaḷareyēṟe śaktarāyirunnu. aṅṅane avar nāṭāya nāṭukaḷileākke anvēṣiccunēākki. rakṣappeṭān valla iṭavuṁ labhikkumēāyenn
Surah Qaf, Verse 36
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكۡرَىٰ لِمَن كَانَ لَهُۥ قَلۡبٌ أَوۡ أَلۡقَى ٱلسَّمۡعَ وَهُوَ شَهِيدٞ
hr̥dayamuḷḷavannuṁ manas'saṟiññ kēḷkkunnavannuṁ itil ōrkkānēṟeyuṇṭ
Surah Qaf, Verse 37
وَلَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ وَمَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٖ
ākāśabhūmikaḷeyuṁ avaykkiṭayiluḷḷavayeyuṁ nāṁ āṟu nāḷukaḷilāyi sr̥ṣṭiccu. atukeāṇṭeānnuṁ namukkeāṭṭuṁ kṣīṇaṁ bādhicciṭṭilla
Surah Qaf, Verse 38
فَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ قَبۡلَ طُلُوعِ ٱلشَّمۡسِ وَقَبۡلَ ٱلۡغُرُوبِ
atināl avar paṟayunnateākke kṣamikkuka. sūryēādayattinuṁ astamayattinuṁ mumpe ninṟe nāthane vāḻttuka. oppaṁ kīrttikkukayuṁ ceyyuka
Surah Qaf, Verse 39
وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَأَدۡبَٰرَ ٱلسُّجُودِ
rāviluṁ svalpasamayaṁ avane kīrttikkuka. sāṣṭāṅgānantaravuṁ
Surah Qaf, Verse 40
وَٱسۡتَمِعۡ يَوۡمَ يُنَادِ ٱلۡمُنَادِ مِن مَّكَانٖ قَرِيبٖ
aṭutteāriṭattuninn viḷiccu paṟayunnavan viḷambaraṁ ceyyunna dinattinnāyi kātēārkkuka
Surah Qaf, Verse 41
يَوۡمَ يَسۡمَعُونَ ٱلصَّيۡحَةَ بِٱلۡحَقِّۚ ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلۡخُرُوجِ
ā ghēāranādaṁ oru yāthārthyamāyi avar kēṭṭanubhavikkuṁ dinaṁ. at puṟappāṭinṟe dinamatre
Surah Qaf, Verse 42
إِنَّا نَحۡنُ نُحۡيِۦ وَنُمِيتُ وَإِلَيۡنَا ٱلۡمَصِيرُ
jīvippikkunnatuṁ marippikkunnatuṁ nāmāṇ. tiriccuvaravuṁ nam'milēkku tanne
Surah Qaf, Verse 43
يَوۡمَ تَشَقَّقُ ٱلۡأَرۡضُ عَنۡهُمۡ سِرَاعٗاۚ ذَٰلِكَ حَشۡرٌ عَلَيۡنَا يَسِيرٞ
bhūmi piḷarnn manuṣyar puṟatt kaṭann ativēgaṁ ōṭivarunna dinaṁ. avvidhaṁ avare orumiccu kūṭṭal namukk vaḷare eḷuppamāṇ
Surah Qaf, Verse 44
نَّحۡنُ أَعۡلَمُ بِمَا يَقُولُونَۖ وَمَآ أَنتَ عَلَيۡهِم بِجَبَّارٖۖ فَذَكِّرۡ بِٱلۡقُرۡءَانِ مَن يَخَافُ وَعِيدِ
avar paṟaññukeāṇṭirikkunnatineppaṟṟi nāṁ nannāyaṟiyunnu. avaruṭe mēl nirbandhaṁ celuttēṇṭa āvaśyaṁ ninakkilla. atināl enṟe tākkīt bhayappeṭunnavare nī ī khur'ān vaḻi udbēādhippikkuka
Surah Qaf, Verse 45