Surah Qaf - Malayalam Translation by Abdul Hameed Madani And Kunhi Mohammed
قٓۚ وَٱلۡقُرۡءَانِ ٱلۡمَجِيدِ
khāph. mahatvamēṟiya khur'ān tanneyāṇa, satyaṁ
Surah Qaf, Verse 1
بَلۡ عَجِبُوٓاْ أَن جَآءَهُم مُّنذِرٞ مِّنۡهُمۡ فَقَالَ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا شَيۡءٌ عَجِيبٌ
ennāl avaril ninnu tanneyuḷḷa oru tākkītukāran avaruṭe aṭutt vannatināl avar āścaryappeṭṭu. enniṭṭ satyaniṣēdhikaḷ paṟaññu: it atbhutakaramāya kāryamākunnu
Surah Qaf, Verse 2
أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗاۖ ذَٰلِكَ رَجۡعُۢ بَعِيدٞ
nāṁ maricc maṇṇāyikkaḻiññiṭṭēā (oru punar janmaṁ?) at vidūramāya oru maṭakkamākunnu
Surah Qaf, Verse 3
قَدۡ عَلِمۡنَا مَا تَنقُصُ ٱلۡأَرۡضُ مِنۡهُمۡۖ وَعِندَنَا كِتَٰبٌ حَفِيظُۢ
avaril ninn bhūmi curukkikeāṇṭirikkunnat nāṁ aṟiññiṭṭuṇṭ; tīrcca nam'muṭe aṭukkal (vivaraṅṅaḷ) sūkṣmamāyi rēkhappeṭuttiya oru granthavumuṇṭ
Surah Qaf, Verse 4
بَلۡ كَذَّبُواْ بِٱلۡحَقِّ لَمَّا جَآءَهُمۡ فَهُمۡ فِيٓ أَمۡرٖ مَّرِيجٍ
ennāl satyaṁ avarkku vannettiyappēāḷ avar at niṣēdhiccu kaḷaññu. aṅṅane avar iḷakikeāṇṭirikkunna (aniścitamāya) oru nilapāṭilākunnu
Surah Qaf, Verse 5
أَفَلَمۡ يَنظُرُوٓاْ إِلَى ٱلسَّمَآءِ فَوۡقَهُمۡ كَيۡفَ بَنَيۡنَٰهَا وَزَيَّنَّـٰهَا وَمَا لَهَا مِن فُرُوجٖ
avarkku mukaḷiluḷḷa ākāśattēkk avar nēākkiyiṭṭillē; eṅṅaneyāṇ nāṁ atine nirmikkukayuṁ alaṅkarikkukayuṁ ceytiṭṭuḷḷatenn? atin viṭavukaḷeānnumilla
Surah Qaf, Verse 6
وَٱلۡأَرۡضَ مَدَدۡنَٰهَا وَأَلۡقَيۡنَا فِيهَا رَوَٰسِيَ وَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجِۭ بَهِيجٖ
bhūmiyākaṭṭe nāṁ atine vikasippikkukayuṁ, atil uṟaccunilkkunna parvvataṅṅaḷ nāṁ sthāpikkukayuṁ ketukamuḷḷa ellā sasyavargaṅṅaḷuṁ nāṁ atil muḷappikkukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Qaf, Verse 7
تَبۡصِرَةٗ وَذِكۡرَىٰ لِكُلِّ عَبۡدٖ مُّنِيبٖ
(satyattilēkk) maṭaṅṅunna ēteāru dāsannuṁ kaṇṭumanas'silākkuvānuṁ anusmarikkuvānuṁ vēṇṭi
Surah Qaf, Verse 8
وَنَزَّلۡنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ مُّبَٰرَكٗا فَأَنۢبَتۡنَا بِهِۦ جَنَّـٰتٖ وَحَبَّ ٱلۡحَصِيدِ
ākāśattuninn nāṁ anugr̥hītamāya veḷḷaṁ varṣikkukayuṁ, enniṭṭ atu mūlaṁ pala taraṁ tēāṭṭaṅṅaḷuṁ keāyteṭukkunna dhān'yaṅṅaḷuṁ nāṁ muḷappikkukayuṁ ceytu
Surah Qaf, Verse 9
وَٱلنَّخۡلَ بَاسِقَٰتٖ لَّهَا طَلۡعٞ نَّضِيدٞ
aṭukkaṭukkāyi kulakaḷuḷḷa uyaramuḷḷa īntappanakaḷuṁ
Surah Qaf, Verse 10
رِّزۡقٗا لِّلۡعِبَادِۖ وَأَحۡيَيۡنَا بِهِۦ بَلۡدَةٗ مَّيۡتٗاۚ كَذَٰلِكَ ٱلۡخُرُوجُ
(nam'muṭe) dāsanmārkk upajīvanamāyiṭṭuḷḷatatre ava. nirjīvamāya nāṭine at mūlaṁ jīvanuḷḷatākkukayuṁ ceytu. aprakāraṁ tanneyākunnu (khabṟukaḷil ninnuḷḷa) puṟappāṭ
Surah Qaf, Verse 11
كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ وَأَصۡحَٰبُ ٱلرَّسِّ وَثَمُودُ
ivaruṭe mump nūhinṟe janatayuṁ ṟas'sukāruṁ, thamūd samudāyavuṁ satyaṁ niṣēdhikkukayuṇṭāyi
Surah Qaf, Verse 12
وَعَادٞ وَفِرۡعَوۡنُ وَإِخۡوَٰنُ لُوطٖ
ād samudāyavuṁ, phir'aunuṁ, lūtvinṟe sahēādaraṅṅaḷuṁ
Surah Qaf, Verse 13
وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡأَيۡكَةِ وَقَوۡمُ تُبَّعٖۚ كُلّٞ كَذَّبَ ٱلرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ
marakkūṭṭaṅṅaḷkkiṭayil vasiccirunnavaruṁ, tubba'inṟe janatayuṁ. ivarellāṁ daivadūtanmāre niṣēdhiccu taḷḷi. appēāḷ(avaril) enṟe tākkīt satyamāyi pularnnu
Surah Qaf, Verse 14
أَفَعَيِينَا بِٱلۡخَلۡقِ ٱلۡأَوَّلِۚ بَلۡ هُمۡ فِي لَبۡسٖ مِّنۡ خَلۡقٖ جَدِيدٖ
appēāḷ ādyatavaṇa sr̥ṣṭiccatu keāṇṭ nāṁ kṣīṇicc pēāyēā? alla, avar putiyeāru sr̥ṣṭippineppaṟṟi sanśayattilākunnu
Surah Qaf, Verse 15
وَلَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ وَنَعۡلَمُ مَا تُوَسۡوِسُ بِهِۦ نَفۡسُهُۥۖ وَنَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنۡ حَبۡلِ ٱلۡوَرِيدِ
tīrccayāyuṁ manuṣyane nāṁ sr̥ṣṭiccirikkunnu. avanṟe manas's mantriccu keāṇṭirikkunnat nāṁ aṟiyukayuṁ ceyyunnu. nāṁ (avanṟe) kaṇṭhanāḍi yekkāḷ avanēāṭ aṭuttavanuṁ ākunnu
Surah Qaf, Verse 16
إِذۡ يَتَلَقَّى ٱلۡمُتَلَقِّيَانِ عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَعَنِ ٱلشِّمَالِ قَعِيدٞ
valatubhāgattuṁ iṭatubhāgattuṁ irunnu keāṇṭ ēṟṟuvāṅṅunna raṇṭupēr ēṟṟuvāṅṅunna sandarbhaṁ
Surah Qaf, Verse 17
مَّا يَلۡفِظُ مِن قَوۡلٍ إِلَّا لَدَيۡهِ رَقِيبٌ عَتِيدٞ
avan ēteāru vākk uccarikkumpēāḻuṁ avanṟe aṭutt tayyāṟāyi nilkkunna nirīkṣakan uṇṭāvātirikkukayilla
Surah Qaf, Verse 18
وَجَآءَتۡ سَكۡرَةُ ٱلۡمَوۡتِ بِٱلۡحَقِّۖ ذَٰلِكَ مَا كُنتَ مِنۡهُ تَحِيدُ
maraṇaveprāḷaṁ yāthārt'thyavuṁ keāṇṭ varunnatāṇ. enteānnil ninn nī oḻiññ māṟikeāṇṭirikkunnuvēā atatre it
Surah Qaf, Verse 19
وَنُفِخَ فِي ٱلصُّورِۚ ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلۡوَعِيدِ
kāhaḷattil ūtappeṭukayuṁ ceyyuṁ. atākunnu tākkītinṟe divasaṁ
Surah Qaf, Verse 20
وَجَآءَتۡ كُلُّ نَفۡسٖ مَّعَهَا سَآئِقٞ وَشَهِيدٞ
kūṭe oru ānayikkunnavanuṁ oru sākṣiyumuḷḷa nilayilāyirikkuṁ ēteārāḷuṁ (ann) varunnat
Surah Qaf, Verse 21
لَّقَدۡ كُنتَ فِي غَفۡلَةٖ مِّنۡ هَٰذَا فَكَشَفۡنَا عَنكَ غِطَآءَكَ فَبَصَرُكَ ٱلۡيَوۡمَ حَدِيدٞ
(ann satyaniṣēdhiyēāṭu paṟayappeṭuṁ:) tīrccayāyuṁ nī itineppaṟṟi aśrad'dhayilāyirunnu. ennāl ippēāḷ ninnil ninn ninṟe ā mūṭi nāṁ nīkkaṁ ceytirikkunnu. aṅṅane ninṟe dr̥ṣṭi inn mūrccayuḷḷatākunnu
Surah Qaf, Verse 22
وَقَالَ قَرِينُهُۥ هَٰذَا مَا لَدَيَّ عَتِيدٌ
avanṟe sahacāri (malakk) paṟayuṁ: itākunnu enṟe pakkal tayyāṟuḷḷat (rēkha)
Surah Qaf, Verse 23
أَلۡقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٖ
(allāhu malakkukaḷēāṭ kalpikkuṁ:) satyaniṣēdhiyuṁ dhikkāriyumāyiṭṭuḷḷa ēteāruttaneyuṁ niṅṅaḷ narakattil iṭṭēkkuka
Surah Qaf, Verse 24
مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٖ مُّرِيبٍ
atāyat nanmaye muṭakkunnavanuṁ atikramakāriyuṁ sanśayāluvumāya ēteāruttaneyuṁ
Surah Qaf, Verse 25
ٱلَّذِي جَعَلَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَأَلۡقِيَاهُ فِي ٱلۡعَذَابِ ٱلشَّدِيدِ
ate, allāhuvēāṭeāppaṁ vēṟe daivatte sthāpicca ēteāruvaneyuṁ. atināl kaṭhinamāya śikṣayil avane niṅṅaḷ iṭṭēkkuka
Surah Qaf, Verse 26
۞قَالَ قَرِينُهُۥ رَبَّنَا مَآ أَطۡغَيۡتُهُۥ وَلَٰكِن كَانَ فِي ضَلَٰلِۭ بَعِيدٖ
avanṟe kūṭṭāḷi paṟayuṁ: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē! ñānavane vaḻiteṟṟicciṭṭilla. pakṣe, avan vidūramāya durmārgattilāyirunnu
Surah Qaf, Verse 27
قَالَ لَا تَخۡتَصِمُواْ لَدَيَّ وَقَدۡ قَدَّمۡتُ إِلَيۡكُم بِٱلۡوَعِيدِ
avan (allāhu) paṟayuṁ: niṅṅaḷ enṟe aṭukkal tarkkikkēṇṭa. mumpē ñān niṅṅaḷkk tākkīt nalkiyiṭṭuṇṭ
Surah Qaf, Verse 28
مَا يُبَدَّلُ ٱلۡقَوۡلُ لَدَيَّ وَمَآ أَنَا۠ بِظَلَّـٰمٖ لِّلۡعَبِيدِ
enṟe aṭukkal vākk māṟṟappeṭukayilla. ñān dāsanmārēāṭ oṭṭuṁ anīti kāṇikkunnavanumalla
Surah Qaf, Verse 29
يَوۡمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ ٱمۡتَلَأۡتِ وَتَقُولُ هَلۡ مِن مَّزِيدٖ
nī niṟaññ kaḻiññēā enn nāṁ narakattēāṭ paṟayukayuṁ, kūṭutal enteṅkilumuṇṭēā enn at (narakaṁ) paṟayukayuṁ ceyyunna divasattilatre at
Surah Qaf, Verse 30
وَأُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ غَيۡرَ بَعِيدٍ
sūkṣmata pālikkunnavarkk akaleyallātta vidhattil svargaṁ aṭuttu keāṇṭu varappeṭunnatāṇ
Surah Qaf, Verse 31
هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٖ
(avarēāṭ paṟayappeṭuṁ:) allāhuviṅkalēkk ēṟṟavuṁ adhikaṁ maṭaṅṅunnavanuṁ, (jīvitaṁ) kāttusūkṣikkunnavanuṁ āya ēteārāḷkkuṁ nalkāmenn niṅṅaḷēāṭ vāgdānaṁ ceyyappeṭṭirunnatākunnu it
Surah Qaf, Verse 32
مَّنۡ خَشِيَ ٱلرَّحۡمَٰنَ بِٱلۡغَيۡبِ وَجَآءَ بِقَلۡبٖ مُّنِيبٍ
atāyat adr̥śyamāya nilayil paramakāruṇikane bhayappeṭukayuṁ tāḻmayuḷḷa hr̥dayattēāṭ kūṭi varukayuṁ ceytavann
Surah Qaf, Verse 33
ٱدۡخُلُوهَا بِسَلَٰمٖۖ ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلۡخُلُودِ
(avarēāṭ paṟayappeṭuṁ:) samādhānapūrvvaṁ niṅṅaḷatil pravēśicc keāḷḷuka. śāśvatavāsattinuḷḷa divasamākunnu at
Surah Qaf, Verse 34
لَهُم مَّا يَشَآءُونَ فِيهَا وَلَدَيۡنَا مَزِيدٞ
avarkkaviṭe uddēśikkunnatentuṁ uṇṭāyirikkuṁ. nam'muṭe pakkalākaṭṭe kūṭutalāyi palatumuṇṭ
Surah Qaf, Verse 35
وَكَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّن قَرۡنٍ هُمۡ أَشَدُّ مِنۡهُم بَطۡشٗا فَنَقَّبُواْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ هَلۡ مِن مَّحِيصٍ
ivarkku mump etra talamuṟakaḷe nāṁ naśippicciṭṭuṇṭ! avar ivarekkāḷ kaṭutta kaiyyūkkuḷḷavarāyirunnu. enniṭṭavar nāṭukaḷilāke cikaññu nēākki; rakṣaprāpikkān valla iṭavumuṇṭēā enn
Surah Qaf, Verse 36
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكۡرَىٰ لِمَن كَانَ لَهُۥ قَلۡبٌ أَوۡ أَلۡقَى ٱلسَّمۡعَ وَهُوَ شَهِيدٞ
hr̥dayamuḷḷavanāyirikkukayēā, manas'sānnidhyattēāṭe cevikeāṭutt kēḷkkukayēā ceytavann tīrccayāyuṁ atil oru ulbēādhanamuṇṭ
Surah Qaf, Verse 37
وَلَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ وَمَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٖ
ākāśaṅṅaḷuṁ bhūmiyuṁ avaykkiṭayiluḷḷatuṁ nāṁ āṟu divasaṅṅaḷil sr̥ṣṭiccirikkunnu. yāteāru kṣīṇavuṁ nam'me bādhicciṭṭumilla
Surah Qaf, Verse 38
فَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ قَبۡلَ طُلُوعِ ٱلشَّمۡسِ وَقَبۡلَ ٱلۡغُرُوبِ
atināl avar paṟayunnatinṟe pēril nī kṣamiccu keāḷḷuka. sūryēādayattinu mumpuṁ astamanattinumumpuṁ ninṟe rakṣitāvine stutikkunnatēāṭeāppaṁ (avane) prakīrttikkukayuṁ ceyyuka
Surah Qaf, Verse 39
وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَأَدۡبَٰرَ ٱلسُّجُودِ
rātriyil ninn kuṟaccu samayavuṁ avane prakīrttikkuka. sāṣṭāṅga namaskārattinu śēṣamuḷḷa samayaṅṅaḷiluṁ
Surah Qaf, Verse 40
وَٱسۡتَمِعۡ يَوۡمَ يُنَادِ ٱلۡمُنَادِ مِن مَّكَانٖ قَرِيبٖ
aṭutta oru sthalatt ninn viḷiccupaṟayunnavan viḷiccupaṟayunna divasatteppaṟṟi śrad'dhiccu kēḷkkuka
Surah Qaf, Verse 41
يَوۡمَ يَسۡمَعُونَ ٱلصَّيۡحَةَ بِٱلۡحَقِّۚ ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلۡخُرُوجِ
atāyat ā ghēāraśabdaṁ yathārt'thamāyuṁ avar kēḷkkunna divasaṁ. atatre (khabṟukaḷil ninnuḷḷa) puṟappāṭinṟe divasaṁ
Surah Qaf, Verse 42
إِنَّا نَحۡنُ نُحۡيِۦ وَنُمِيتُ وَإِلَيۡنَا ٱلۡمَصِيرُ
tīrccayāyuṁ nāṁ jīvippikkukayuṁ marippikkukayuṁ ceyyunnu. nam'muṭe aṭuttēkk tanneyāṇ tiriccettaluṁ
Surah Qaf, Verse 43
يَوۡمَ تَشَقَّقُ ٱلۡأَرۡضُ عَنۡهُمۡ سِرَاعٗاۚ ذَٰلِكَ حَشۡرٌ عَلَيۡنَا يَسِيرٞ
avare viṭṭu bhūmi piḷarnn māṟiyiṭṭ avar ativēgaṁ varunna divasaṁ! at nam'me sambandhicciṭattēāḷaṁ eḷuppamuḷḷa oru orumiccukūṭṭalākunnu
Surah Qaf, Verse 44
نَّحۡنُ أَعۡلَمُ بِمَا يَقُولُونَۖ وَمَآ أَنتَ عَلَيۡهِم بِجَبَّارٖۖ فَذَكِّرۡ بِٱلۡقُرۡءَانِ مَن يَخَافُ وَعِيدِ
avar paṟaññ keāṇṭirikkunnatine paṟṟi nāṁ nallavaṇṇaṁ aṟiyunnavanākunnu. nī avaruṭe mēl svēcchādhikāraṁ celuttēṇṭavanalla. atināl enṟe tākkīt bhayappeṭunnavare khur'ān mukhēna nī ulbēādhippikkuka
Surah Qaf, Verse 45