Surah Adh-Dhariyat - Persian Translation by Hussain Ansarian

وَٱلذَّـٰرِيَٰتِ ذَرۡوٗا

سوگند به بادهای افشان کننده [که ابرهای باران زا و گرده های نرینه و مادینه گیاهان را می افشانند]
Surah Adh-Dhariyat, Verse 1

فَٱلۡحَٰمِلَٰتِ وِقۡرٗا

سوگند به ابرهایی که بار سنگین باران را با خود [به نواحی مختلف] حمل می کنند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 2

فَٱلۡجَٰرِيَٰتِ يُسۡرٗا

و سوگند به کشتی هایی که به آسانی روی آب دریاها روانند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 3

فَٱلۡمُقَسِّمَٰتِ أَمۡرًا

و سوگند به فرشتگانی که [به امر خدا] کارها را [برای تدبیر امور هستی میان خود] تقسیم می کنند،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 4

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٞ

که بی تردید آنچه را [از اوضاع و احوال روز جزا] به شما وعده می دهند، راست ویقینی است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 5

وَإِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٞ

وقطعاً [روز] جزا واقع خواهد شد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 6

وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡحُبُكِ

و سوگند به آسمان که داری اعتدال و زیبایی و آراستگی است؛
Surah Adh-Dhariyat, Verse 7

إِنَّكُمۡ لَفِي قَوۡلٖ مُّخۡتَلِفٖ

که شما [در رابطه با قرآن و حقایقی که قرآن با دلیل و برهان اثبات می کند] در گفتاری متناقض و گوناگون هستید
Surah Adh-Dhariyat, Verse 8

يُؤۡفَكُ عَنۡهُ مَنۡ أُفِكَ

از قرآن [به باطل] منحرف می شود کسی که [از خیر و سعادت] منحرف شده است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 9

قُتِلَ ٱلۡخَرَّـٰصُونَ

مرگ بر دروغ پردازان [که بدون دلیل و به ناحق درباره قرآن و حقایقش سخن پراکنی می کنند]
Surah Adh-Dhariyat, Verse 10

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي غَمۡرَةٖ سَاهُونَ

همانان که در جهالتی عمیق و فراگیر در بی خبری و غفلتی سنگین فرو رفته اند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 11

يَسۡـَٔلُونَ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلدِّينِ

[همواره] می پرسند: روز جزا چه زمانی خواهد بود؟
Surah Adh-Dhariyat, Verse 12

يَوۡمَ هُمۡ عَلَى ٱلنَّارِ يُفۡتَنُونَ

همان روزی است که آنان را در آتش می سوزانند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 13

ذُوقُواْ فِتۡنَتَكُمۡ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ

[و به آنان گویند:] عذابتان را بچشید، این همان عذابی است که [از روی ریشخند] شتاب در آمدنش را می خواستید
Surah Adh-Dhariyat, Verse 14

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٍ

بی تردید پرهیزکاران در بهشت ها و چشمه سارهایند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 15

ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُحۡسِنِينَ

آنچه را پروردگارشان به آنان عطا کرده دریافت می کنند؛ زیرا که آنان پیش از این همواره نیکوکار بودند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 16

كَانُواْ قَلِيلٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ مَا يَهۡجَعُونَ

آنان اندکی از شب را می خوابیدند [و بیشتر آن را به عبادت و بندگی می گذراندند]
Surah Adh-Dhariyat, Verse 17

وَبِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ

و سحرگاهان از خدا درخواست آمرزش می کردند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 18

وَفِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

و در اموالشان حقّی برای سائل تهیدست و محروم از معیشت بود
Surah Adh-Dhariyat, Verse 19

وَفِي ٱلۡأَرۡضِ ءَايَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِينَ

در زمین برای اهل یقین نشانه هایی [بر توحید، ربوبیت و قدرت خدا] ست
Surah Adh-Dhariyat, Verse 20

وَفِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ

و [نیز] در وجود شما [نشانه هایی است] آیا نمی بینید؟
Surah Adh-Dhariyat, Verse 21

وَفِي ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُكُمۡ وَمَا تُوعَدُونَ

و رزق شما و آنچه به آن وعده داده می شوید، در آسمان است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 22

فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّكُمۡ تَنطِقُونَ

پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که آنچه را که وعده داده می شوید، حقّ و یقینی است، همان گونه که شما [وقت سخن گفتن یقین دارید] سخن می گویید
Surah Adh-Dhariyat, Verse 23

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ

آیا خبر مهمانان ارجمند و بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟
Surah Adh-Dhariyat, Verse 24

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ

زمانی که بر او وارد شدند، پس سلام گفتند. گفت: سلام، [شما] مردمی ناشناسید
Surah Adh-Dhariyat, Verse 25

فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِينٖ

پس به سوی خانواده اش بازگشت و گوساله ای فربه [و بریان شده] آورد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 26

فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

پس آن را نزدیکشان برد [ولی دید نمی خورند]؛ گفت: مگر نمی خورید؟
Surah Adh-Dhariyat, Verse 27

فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ

و [در دلش] از آنان احساس ترسی کرد. گفتند: مترس. و او را به پسری دانا مژده دادند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 28

فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِي صَرَّةٖ فَصَكَّتۡ وَجۡهَهَا وَقَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِيمٞ

در این میان همسرش [که مژده را شنیده بود] با فریادی [از روی تعجب] در حالی که به چهره اش زد سر رسید و گفت: پیرزنی نازا [و فرزند؟]
Surah Adh-Dhariyat, Verse 29

قَالُواْ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ

گفتند: پروردگارت چنین گفته است؛ یقیناً او حکیم و داناست
Surah Adh-Dhariyat, Verse 30

۞قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

[ابراهیم] گفت: ای فرستادگان! دنبال چه کار مهمی هستید؟
Surah Adh-Dhariyat, Verse 31

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ

گفتند: ما را به سوی مردمی گنهکار فرستاده اند؛
Surah Adh-Dhariyat, Verse 32

لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ

تا [بارانی] از گِل سنگ بر آنان بفرستیم؛
Surah Adh-Dhariyat, Verse 33

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ

[سنگی که] نزد پروردگارت برای تجاوزکاران نشانه گذاری شده است؛
Surah Adh-Dhariyat, Verse 34

فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

پس هرکه را از مؤمنان در آن شهر بود [پیش از آمدن عذاب] بیرون بردیم؛
Surah Adh-Dhariyat, Verse 35

فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

در آنجا جز یک خانه از مسلمانان [که اهلش مطیع خدا بودند، نیافتیم]
Surah Adh-Dhariyat, Verse 36

وَتَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

در آنجا [پس از زیر و رو شدن شهر و هلاکت مردم] نشانه و عبرتی [از قدرت، غضب خود و محکومیت مجرمان] برای کسانی که از عذاب دردناک می ترسند به جا گذاشتیم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 37

وَفِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

و [نیز] در [سرگذشت] موسی، چون او را با دلیلی روشن به سوی فرعون فرستادیم [عبرتی است]
Surah Adh-Dhariyat, Verse 38

فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَقَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ

پس فرعون با سپاهیانش روی [از حق] گرداندند و گفت: [این مرد] یا جادوگر است یا دیوانه
Surah Adh-Dhariyat, Verse 39

فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٞ

در نتیجه او و سپاهیانش را گرفتیم و به دریا افکندیم، در حالی که [به سبب لجبازی و دشمنی] مستحقّ سرزنش بود
Surah Adh-Dhariyat, Verse 40

وَفِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ

و [نیز] در [سرگذشت قوم] عاد هنگامی که بر آنان باد هلاک کننده ای فرستادیم [عبرتی است]
Surah Adh-Dhariyat, Verse 41

مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ

[آن باد] هیچ چیزی را که بر آن می وزید، رها نمی کرد مگر آنکه آن را به صورت استخوان پوسیده ای می ساخت
Surah Adh-Dhariyat, Verse 42

وَفِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ

و [نیز] در قوم ثمود [عبرتی است] هنگامی که [پس از پی کردن ناقه] به آنان گفته شد: زمانی کوتاه [که بیش از سه روز نیست، از زندگی] برخوردار باشید [که عذاب خواهد رسید]
Surah Adh-Dhariyat, Verse 43

فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّـٰعِقَةُ وَهُمۡ يَنظُرُونَ

ولی [آنان در آن سه روز هم که مهلت داشتند باز] از فرمان پروردگارشان سرپیچی کردند، پس صاعقه مرگبار آنان را فراگرفت در حالی که آنان با ترس و حیرت به آن می نگریستند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 44

فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَمَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ

پس [با آمدن عذاب و به سبب اینکه هیچ مهلتی نیافتند] نه قدرت برخاستن از جای خود را داشتند و نه دادخواهی کردند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 45

وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ

و قوم نوح را پیش از این [هلاک کردیم]؛ زیرا آنان همواره مردمی نافرمان بودند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 46

وَٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ

و آسمان را به قدرت ونیرو بنا کردیم و ما [همواره] وسعت دهنده ایم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 47

وَٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ

و زمین را گستردیم و چه نیکو گستراننده ای هستیم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 48

وَمِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

واز هر چیزی جفت آفریدیم باشد که متذکّر [این حقایق که نشانه هایی بر قدرت، حکمت و ربوبیت خداست] شوید
Surah Adh-Dhariyat, Verse 49

فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

پس به سوی خدا بگریزید [که] بی تردید من از سوی او بیم دهنده ای روشنگرم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 50

وَلَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

و با خدا معبودی دیگر قرار ندهید، یقیناً من از سوی او بیم دهنده ای آشکارم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 51

كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ

همچنین هیچ پیامبری بر کسانی که پیش از اینان بودند نیامد مگر اینکه گفتند: جادوگر یا دیوانه است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 52

أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

آیا [این اقوام] یکدیگر را به این گونه داوری [ناحق درباره پیامبرشان] سفارش کرده بودند؟! [نه] بلکه همه آنان گروهی یاغی و سرکش بودند [و این یاوه گویی ها، محصول سرکشی و یاغی گری آنان بود]
Surah Adh-Dhariyat, Verse 53

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ

بنابراین از این سبک مغزان باطل گو، روی برگردان [که تو اتمام حجت کردی] و شایسته سرزنش نیستی؛
Surah Adh-Dhariyat, Verse 54

وَذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و پند ده؛ زیرا پند به مؤمنان سود می دهد؛
Surah Adh-Dhariyat, Verse 55

وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ

و جن و انس را جز برای اینکه مرا بپرستند نیافریدیم؛
Surah Adh-Dhariyat, Verse 56

مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَمَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ

از آنان هیچ رزقی نمی خواهم، و نمی خواهم که مرا طعام دهند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 57

إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ

بی تردید خدا خود روزی دهنده و صاحب قدرت استوار است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 58

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ

پس برای کسانی [از قوم تو] که ستم ورزیدند، سهمی از عذاب است مانند سهم هم مسلکانشان [از امت های پیشین]، بنابراین شتاب در آمدن آن را نخواهند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 59