Surah Adh-Dhariyat - Persian Translation by Mohammad Mahdi Fooladvand

وَٱلذَّـٰرِيَٰتِ ذَرۡوٗا

سوگند به بادهاى ذره‌افشان،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 1

فَٱلۡحَٰمِلَٰتِ وِقۡرٗا

و ابرهاى گرانبار،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 2

فَٱلۡجَٰرِيَٰتِ يُسۡرٗا

و سبك سيران،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 3

فَٱلۡمُقَسِّمَٰتِ أَمۡرًا

و تقسيم‌كنندگان كار[ها]،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 4

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٞ

كه آنچه وعده داده شده‌ايد راست است،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 5

وَإِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٞ

و [روز] پاداش واقعيت دارد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 6

وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡحُبُكِ

سوگند به آسمان مشبّك،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 7

إِنَّكُمۡ لَفِي قَوۡلٖ مُّخۡتَلِفٖ

كه شما [درباره قرآن‌] در سخنى گوناگونيد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 8

يُؤۡفَكُ عَنۡهُ مَنۡ أُفِكَ

[بگوى‌] تا هر كه از آن برگشته، برگشته باشد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 9

قُتِلَ ٱلۡخَرَّـٰصُونَ

مرگ بر دروغپردازان
Surah Adh-Dhariyat, Verse 10

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي غَمۡرَةٖ سَاهُونَ

همانان كه در ورطه نادانى بى‌خبرند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 11

يَسۡـَٔلُونَ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلدِّينِ

پرسند: «روز پاداش كى است؟»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 12

يَوۡمَ هُمۡ عَلَى ٱلنَّارِ يُفۡتَنُونَ

همان روز كه آنان بر آتش، عقوبت [و آزموده‌] شوند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 13

ذُوقُواْ فِتۡنَتَكُمۡ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ

عذاب [موعود] خود را بچشيد، اين است همان [بلايى‌] كه با شتاب خواستار آن بوديد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 14

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٍ

پرهيزگاران در باغها و چشمه سارانند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 15

ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُحۡسِنِينَ

آنچه را پروردگارشان عطا فرموده مى‌گيرند، زيرا كه آنها پيش از اين نيكوكار بودند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 16

كَانُواْ قَلِيلٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ مَا يَهۡجَعُونَ

و از شب اندكى را مى‌غنودند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 17

وَبِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ

و در سحرگاهان [از خدا] طلب آمرزش مى‌كردند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 18

وَفِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

و در اموالشان براى سائل و محروم حقى [معين‌] بود
Surah Adh-Dhariyat, Verse 19

وَفِي ٱلۡأَرۡضِ ءَايَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِينَ

و روى زمين براى اهل يقين نشانه‌هايى [متقاعدكننده‌] است،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 20

وَفِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ

و در خود شما؛ پس مگر نمى‌بينيد؟
Surah Adh-Dhariyat, Verse 21

وَفِي ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُكُمۡ وَمَا تُوعَدُونَ

و روزى شما و آنچه وعده داده شده‌ايد در آسمان است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 22

فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّكُمۡ تَنطِقُونَ

پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين، كه واقعاً او حق است همان گونه كه خود شما سخن مى‌گوييد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 23

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ

آيا خبر مهمانان ارجمند ابراهيم به تو رسيد؟
Surah Adh-Dhariyat, Verse 24

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ

چون بر او درآمدند؛ پس سلام گفتند. گفت: «سلام، مردمى ناشناسيد.»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 25

فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِينٖ

پس آهسته به سوى زنش رفت و گوساله‌اى فربه [و بريان‌] آورد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 26

فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

آن را به نزديكشان برد [و] گفت: «مگر نمى‌خوريد؟»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 27

فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ

و [در دلش‌] از آنان احساس ترسى كرد. گفتند: «مترس.» و او را به پسرى دانا مژده دادند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 28

فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِي صَرَّةٖ فَصَكَّتۡ وَجۡهَهَا وَقَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِيمٞ

و زنش با فريادى [از شگفتى‌] سر رسيد و بر چهره خود زد و گفت: «زنى پير نازا [چگونه بزايد]؟»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 29

قَالُواْ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ

گفتند: «پروردگارت چنين فرموده است. او خود حكيم داناست.»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 30

۞قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

[ابراهيم‌] گفت: «اى فرستادگان، مأموريت شما چيست؟»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 31

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ

گفتند: «ما به سوى مردمى پليدكار فرستاده شده‌ايم،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 32

لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ

تا سنگهايى از گِل رُس بر [سر] آنان فرو فرستيم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 33

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ

[كه‌] نزد پروردگارت براى مسرفان نشان‌گذارى شده است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 34

فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

پس هر كه از مؤمنان در آن [شهرها] بود بيرون برديم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 35

فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

و[لى‌] در آنجا جز يك خانه از فرمانبران [خدا بيشتر] نيافتيم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 36

وَتَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

و در آنجا براى آنها كه از عذاب پر درد مى‌ترسند، عبرتى به جاى گذاشتيم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 37

وَفِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

و [نيز] در [ماجراى‌] موسى، چون او را با حجتى آشكار به سوى فرعون گسيل داشتيم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 38

فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَقَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ

پس [فرعون‌] با اركان [دولت‌] خود روى برتافت و گفت: «[اين شخص،] ساحر يا ديوانه‌اى است.»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 39

فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٞ

[تا] او و سپاهيانش را گرفتيم و آنان را در دريا افكنديم در حالى كه او [در آخرين لحظه‌] نكوهشگر [خود] بود
Surah Adh-Dhariyat, Verse 40

وَفِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ

و در [ماجراى‌] عاد [نيز]، چون بر [سر] آنها آن باد مُهلِك را فرستاديم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 41

مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ

به هر چه مى‌وزيد آن را چون خاكستر استخوان مرده مى‌گردانيد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 42

وَفِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ

و در [ماجراى‌] ثمود [نيز عبرتى بود]، آنگاه كه به ايشان گفته شد: «تا چندى برخوردار شويد.»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 43

فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّـٰعِقَةُ وَهُمۡ يَنظُرُونَ

تا [آنكه‌] از فرمان پروردگار خود سر برتافتند و در حالى كه آنها مى‌نگريستند، آذرخش آنان را فرو گرفت
Surah Adh-Dhariyat, Verse 44

فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَمَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ

در نتيجه نه توانستند به پاى خيزند و نه طلب يارى كنند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 45

وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ

و قوم نوح [نيز] پيش از آن [اقوام نامبرده همين گونه هلاك شدند]، زيرا آنها مردمى نافرمان بودند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 46

وَٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ

و آسمان را به قدرت خود برافراشتيم، و بى‌گمان، ما [آسمان‌]گستريم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 47

وَٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ

و زمين را گسترانيده‌ايم و چه نيكو گسترندگانيم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 48

وَمِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

و از هر چيزى دو گونه [يعنى نر و ماده‌] آفريديم، اميد كه شما عبرت گيريد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 49

فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

پس به سوى خدا بگريزيد، كه من شما را از طرف او بيم‌دهنده‌اى آشكارم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 50

وَلَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

و با خدا معبودى ديگر قرار مدهيد كه من از جانب او هشداردهنده‌اى آشكارم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 51

كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ

بدين سان بر كسانى كه پيش از آنها بودند هيچ پيامبرى نيامد جز اينكه گفتند: «ساحر يا ديوانه‌اى است.»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 52

أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

آيا همديگر را به اين [سخن‌] سفارش كرده بودند؟ [نه!] بلكه آنان مردمى سركش بودند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 53

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ

پس، از آنان روى بگردان، كه تو در خور نكوهش نيستى
Surah Adh-Dhariyat, Verse 54

وَذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و پند ده، كه مؤمنان را پند سود بخشد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 55

وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ

و جن و انس را نيافريدم جز براى آنكه مرا بپرستند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 56

مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَمَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ

از آنان هيچ روزيى نمى‌خواهم، و نمى‌خواهم كه مرا خوراك دهند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 57

إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ

خداست كه خود روزى بخش نيرومند استوار است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 58

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ

پس براى كسانى كه ستم كردند بهره‌اى است از عذاب، همانند بهره عذاب ياران [قبلى‌]شان. پس [بگو:] در خواستن عذاب از من، شتابزدگى نكنند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 59