Surah Adh-Dhariyat - Persian Translation by Sayyed Jalaloddin Mojtabavi

وَٱلذَّـٰرِيَٰتِ ذَرۡوٗا

سوگند به بادهاى‌دمنده كه پراكنده مى‌كنند- خاك و جز آن را- پراكندنى
Surah Adh-Dhariyat, Verse 1

فَٱلۡحَٰمِلَٰتِ وِقۡرٗا

و سوگند به ابرهاى باردار- به باران
Surah Adh-Dhariyat, Verse 2

فَٱلۡجَٰرِيَٰتِ يُسۡرٗا

و سوگند به كشتيها كه به آسانى روانند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 3

فَٱلۡمُقَسِّمَٰتِ أَمۡرًا

و سوگند به بخش‌كنندگان كار- فرشتگانى كه تقسيم‌كننده كارهاى مربوط به خودند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 4

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٞ

كه هر آينه آنچه وعده داده مى‌شويد راست است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 5

وَإِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٞ

و همانا كيفر و پاداش- حساب و جزا- فرارسيدنى و بودنى است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 6

وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡحُبُكِ

و سوگند به آسمان داراى راه‌ها- يا آراسته به ستارگان
Surah Adh-Dhariyat, Verse 7

إِنَّكُمۡ لَفِي قَوۡلٖ مُّخۡتَلِفٖ

هر آينه شما در گفتارى گونه‌گونه‌ايد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 8

يُؤۡفَكُ عَنۡهُ مَنۡ أُفِكَ

از آن- حق- گردانيده مى‌شود آن كس كه گردانيده شده است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 9

قُتِلَ ٱلۡخَرَّـٰصُونَ

مرگ بر آن دروغزنان- كه سخن به گمان و تخمين مى‌گويند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 10

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي غَمۡرَةٖ سَاهُونَ

آنان كه در گرداب [نادانى و گمراهى‌] فرورفته [و از حق‌] غافل و بى‌خبرند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 11

يَسۡـَٔلُونَ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلدِّينِ

مى‌پرسند روز پاداش كى خواهد بود؟
Surah Adh-Dhariyat, Verse 12

يَوۡمَ هُمۡ عَلَى ٱلنَّارِ يُفۡتَنُونَ

روزى [است‌] كه در آتش دوزخ به عذاب سوخته شوند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 13

ذُوقُواْ فِتۡنَتَكُمۡ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ

عذاب سوختن خود را بچشيد، اين همان است كه به شتاب مى‌خواستيد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 14

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٍ

همانا پرهيزگاران در بوستانها و چشمه‌هاى آب باشند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 15

ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُحۡسِنِينَ

گيرنده‌اند آنچه را خداى بديشان دهد- از نعمتها-، زيرا پيش از اين نيكوكار بودند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 16

كَانُواْ قَلِيلٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ مَا يَهۡجَعُونَ

اندكى از شب را مى‌خفتند- و بيشتر آن را به نماز و عبادت برمى‌خاستند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 17

وَبِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ

و سحرگاهان آمرزش مى‌خواستند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 18

وَفِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

در مالهاشان براى خواهنده نيازمند و تنگ‌روزى بى‌بهره حقى بود- زكات و صدقه
Surah Adh-Dhariyat, Verse 19

وَفِي ٱلۡأَرۡضِ ءَايَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِينَ

و در زمين اهل يقين را نشانه‌هاست
Surah Adh-Dhariyat, Verse 20

وَفِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ

و نيز در خودتان، آيا نمى‌نگريد؟
Surah Adh-Dhariyat, Verse 21

وَفِي ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُكُمۡ وَمَا تُوعَدُونَ

و روزى شما- يعنى اسباب روزى شما كه باران است- و آنچه وعده داده مى‌شويد- ثواب الهى و بهشت- در آسمان است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 22

فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّكُمۡ تَنطِقُونَ

سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه اين سخن راست است همچنانكه شما سخن مى‌گوييد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 23

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ

آيا داستان مهمانان گرامى ابراهيم به تو رسيده است؟
Surah Adh-Dhariyat, Verse 24

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ

آنگاه كه بر او در آمدند و سلام گفتند، گفت: سلام، گروهى ناشناخته‌ايد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 25

فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِينٖ

پس پنهانى به نزد خانواده خود رفت و گوساله فربهى- بريان شده- بياورد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 26

فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

پس آن را نزد آنان گذاشت و گفت: آيا نمى‌خوريد؟- و نخوردند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 27

فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ

پس، از آنان بيمى به دل گرفت. گفتند: مترس [ما فرشتگانيم‌]. و او را به پسرى دانا مژده دادند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 28

فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِي صَرَّةٖ فَصَكَّتۡ وَجۡهَهَا وَقَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِيمٞ

پس زنش- ساره- فريادكنان پيش آمد و بر روى خود زد و گفت: پيرزنى نازا [چگونه بزايد و پسرى آورد]؟
Surah Adh-Dhariyat, Verse 29

قَالُواْ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ

گفتند: پروردگار تو چنين گفته است، كه اوست با حكمت و دانا
Surah Adh-Dhariyat, Verse 30

۞قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

گفت: اكنون كار شما اى فرستادگان، چيست؟
Surah Adh-Dhariyat, Verse 31

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ

گفتند: ما به سوى مردمى بزهكار فرستاده شده‌ايم،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 32

لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ

تا بر آنها سنگى از گل- كلوخ- بفرستيم- فرو ريزيم-،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 33

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ

كه نزد پروردگارت براى گزافكاران نشان‌كرده شده
Surah Adh-Dhariyat, Verse 34

فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

پس هر كه را از مؤمنان در آن [شهر] بود بيرون برديم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 35

فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

اما از مسلمانان جز يك خانه- يعنى خانواده لوط- در آنجا نيافتيم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 36

وَتَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

و در آنجا براى كسانى كه از عذاب دردناك مى‌ترسند نشانه و عبرتى گذاشتيم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 37

وَفِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

و در [داستان‌] موسى [نيز نشانه و عبرتى است‌] آنگاه كه او را با حجتى روشن و آشكار به نزد فرعون فرستاديم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 38

فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَقَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ

پس با نيروى- سپاه- خود روى برتافت و گفت: [اين موسى‌] جادوگر است يا ديوانه
Surah Adh-Dhariyat, Verse 39

فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٞ

پس او و لشكرش را بگرفتيم و در دريا افكنديم، و او سزاوار سرزنش بود
Surah Adh-Dhariyat, Verse 40

وَفِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ

و نيز در [داستان‌] عاد- قوم هود- آنگاه كه بر آنها باد نازا فرستاديم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 41

مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ

هيچ چيزى را [از عاديان‌] كه بر آن بگذشت فرو نگذاشت مگر آنكه آن را خرد و تباه كرد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 42

وَفِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ

و نيز در [داستان‌] ثمود- قوم صالح- آنگاه كه به آنها گفته شد تا هنگامى- سه روز پس از كشتن آن شتر- برخوردارى گيريد- مهلت داريد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 43

فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّـٰعِقَةُ وَهُمۡ يَنظُرُونَ

آنان از فرمان پروردگارشان سرپيچى كردند پس صاعقه- آتش آسمانى- بگرفتشان در حالى كه خود مى‌نگريستند- يا انتظار مى‌بردند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 44

فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَمَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ

پس برخاستن نتوانستند و ياراى دفاع از خود نداشتند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 45

وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ

و قوم نوح را پيش از اين- پيش از عاد و ثمود- [هلاك كرديم‌]، زيرا مردمى بدكار و نافرمان بودند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 46

وَٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ

و آسمان را به نيرو برافراشتيم و هر آينه ما تواناييم- يا گسترش‌دهنده‌ايم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 47

وَٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ

و زمين را گسترانيديم و چه نيكو گسترانيده‌ايم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 48

وَمِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

و از هر چيزى دو گونه- كه يكى جفت ديگرى است- آفريديم، باشد كه ياد كنيد و پند گيريد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 49

فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

پس به سوى خداى بگريزيد- به خداى باز گرديد- همانا من از سوى او شما را بيم‌دهنده‌اى آشكارم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 50

وَلَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

و با خداى يكتا خدايى ديگر مگيريد، همانا من از سوى او شما را بيم‌دهنده‌اى آشكارم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 51

كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ

همچنين بدان كسان نيز كه پيش از اينان- كفار مكه- بودند هيچ پيامبرى نيامد مگر آنكه گفتند: جادوگر است يا ديوانه
Surah Adh-Dhariyat, Verse 52

أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

آيا يكديگر را بدين [سخن‌] سفارش كرده بودند؟ [نه،] بلكه آنها مردمى سركش بودند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 53

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ

پس، از آنان روى گردان، كه در خور سرزنش نيستى- زيرا تكليف خود را انجام داده‌اى
Surah Adh-Dhariyat, Verse 54

وَذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و يادآورى كن و پند ده، كه يادآورى و پند، مؤمنان را سود دارد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 55

وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ

و پريان و آدميان را نيافريدم مگر تا مرا [به يگانگى‌] بپرستند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 56

مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَمَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ

از آنان روزيى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم كه مرا طعام دهند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 57

إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ

زيرا خداست روزى‌دهنده و با نيرو و توانمند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 58

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ

همانا كسانى را كه [با كفر ورزيدن به خود] ستم كردند بهره‌اى است از عذاب همانند بهره ياران [گذشته‌] آنها. پس [آن را] به شتاب از من نخواهند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 59