Surah Adh-Dhariyat - Persian Translation by Mohsen Gharaati

وَٱلذَّـٰرِيَٰتِ ذَرۡوٗا

سوگند به بادهایى که با شدّت چیزها را پراکنده مى‌کنند،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 1

فَٱلۡحَٰمِلَٰتِ وِقۡرٗا

پس به ابرهاى گران‌بار سوگند،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 2

فَٱلۡجَٰرِيَٰتِ يُسۡرٗا

پس به کشتى‌هایى که به آسانى در حرکتند، سوگند،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 3

فَٱلۡمُقَسِّمَٰتِ أَمۡرًا

پس به فرشتگانى که [به امر خدا] کارها را تقسیم مى‌کنند، سوگند،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 4

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٞ

آنچه به شما وعده مى‌دهند، قطعاً راست است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 5

وَإِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٞ

و حتماً [روز] جزا واقع‌شدنى است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 6

وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡحُبُكِ

سوگند به آسمانِ داراى راه‌هاى بسیار،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 7

إِنَّكُمۡ لَفِي قَوۡلٖ مُّخۡتَلِفٖ

که شما [درباره‌ی قرآن‌] در گفتاری گوناگون [سرگردان] هستید
Surah Adh-Dhariyat, Verse 8

يُؤۡفَكُ عَنۡهُ مَنۡ أُفِكَ

هر که [از حقّ] منصرف گشت، به انحراف کشیده خواهد شد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 9

قُتِلَ ٱلۡخَرَّـٰصُونَ

مرگ بر دروغ‌پردازان
Surah Adh-Dhariyat, Verse 10

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي غَمۡرَةٖ سَاهُونَ

آنان که در بى‌خبرى و غفلت غرقند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 11

يَسۡـَٔلُونَ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلدِّينِ

مى‌پرسند: «روز جزا چه وقت است؟»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 12

يَوۡمَ هُمۡ عَلَى ٱلنَّارِ يُفۡتَنُونَ

روزى است که آنها بر آتش سوزانده مى‌شوند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 13

ذُوقُواْ فِتۡنَتَكُمۡ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ

[به آنان گفته مى‌شود:] «عذابتان را بچشید! این همان عذابى است که [از روى تمسخر] به آن شتاب داشتید.»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 14

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٍ

پرهیزکاران در باغ‌ها و [کنار] چشمه‌سارانند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 15

ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُحۡسِنِينَ

و آنچه را پروردگارشان به آنان عطا می‌کند، مى‌گیرند. زیرا که آنان پیش از این همواره نیکوکار بودند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 16

كَانُواْ قَلِيلٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ مَا يَهۡجَعُونَ

اندکى از شب را مى‌خوابیدند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 17

وَبِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ

و سحرگاهان، [از خدا] درخواست آمرزش مى‌کردند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 18

وَفِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

و در دارایى‌هایشان، حقّى بود براى نیازمند خواهنده و بینوای درمانده
Surah Adh-Dhariyat, Verse 19

وَفِي ٱلۡأَرۡضِ ءَايَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِينَ

و در زمین براى اهل یقین، نشانه‌هایى است،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 20

وَفِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ

و در [آفرینش] خودتان [نیز نشانه‌هایى است]. پس چرا نمى‌نگرید؟
Surah Adh-Dhariyat, Verse 21

وَفِي ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُكُمۡ وَمَا تُوعَدُونَ

و روزی شما و آنچه وعده داده مى‌شوید، در آسمان و عالم بالاست
Surah Adh-Dhariyat, Verse 22

فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّكُمۡ تَنطِقُونَ

پس به پروردگار آسمان و زمین سوگند که این [سخن] همان گونه که شما سخن مى‌گویید، راستین و واقعی است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 23

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ

[ای پیامبر!] آیا داستان میهمانان گرامى ابراهیم به تو رسیده است؟
Surah Adh-Dhariyat, Verse 24

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ

آن‌گاه که بر او وارد شدند، و گفتند: «سلام [بر تو]!» [ابراهیم در پاسخ] گفت: «سلام [بر شما که] گروهى ناشناسید.»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 25

فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِينٖ

پس پنهانى به سراغ خانواده‌ی خود رفت و گوساله‌ای فربه را [بریان کرد و] آورد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 26

فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

پس غذا را نزد میهمانان گذاشت، [ولى با تعجّب دید دست به سوى غذا نمى‌برند،] گفت: «چرا نمى‌خورید؟!»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 27

فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ

پس از [غذا نخوردن] میهمانان، در دلش احساس ترس کرد. آنان گفتند: «نترس! [ما فرشتگان خداییم!]» و او را به نوجوانى دانا مژده دادند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 28

فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِي صَرَّةٖ فَصَكَّتۡ وَجۡهَهَا وَقَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِيمٞ

پس همسر ابراهیم [با شنیدن مژده‌ی فرزند] فریادکنان پیش آمد و به صورت خود زد و گفت: «پیرزنى نازا [چگونه صاحب فرزند شود]؟!»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 29

قَالُواْ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ

گفتند: «پروردگار تو این‌گونه گفته و البتّه او حکیم و داناست.»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 30

۞قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

[ابراهیم] گفت: «پس اى فرستادگان! کارى که به دنبال آن آمده‌اید، چیست؟»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 31

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ

گفتند: «ما به سوى قومى گناهکار فرستاده شده‌ایم،
Surah Adh-Dhariyat, Verse 32

لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ

تا [براى نابودیشان،] سنگ‌هایى از گل بر آنان فروریزیم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 33

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ

[سنگ‌هایى که] نزد پروردگارت براى [نابودى] اسراف‌کاران، نشان‌دار شده‌اند.»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 34

فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

پس هر که از مؤمنان در آنجا بود، بیرون بردیم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 35

فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

ولى در آنجا جز یک خانواده‌ی فرمان‌بر [که لوط و فرزندانش بودند،] نیافتیم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 36

وَتَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

و در آن [دیار] براى کسانى که از عذاب دردناک مى‌ترسند، نشانه‌اى [عبرت‌آموز] به جاى گذاشتیم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 37

وَفِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

و در [سرگذشت] موسى [نیز نشانه و عبرتى است]، آن‌گاه که او را با دلیلی روشن و آشکار به سوى فرعون فرستادیم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 38

فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَقَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ

پس فرعون با تکیه بر قدرت و سپاهى که داشت، روى برگرداند و گفت: «او یا جادوگر است یا دیوانه.»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 39

فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٞ

پس ما او و سپاهیانش را [به قهر] گرفتیم و آنان را در دریا افکندیم، در حالى که او [به سبب لجاجت و دشمنى‌] سزاوار سرزنش بود
Surah Adh-Dhariyat, Verse 40

وَفِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ

و در [سرگذشت] قوم عاد [نیز نشانه و عبرتى است]، آن‌گاه که بر آنان باد نازا و هلاک کنده فرستادیم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 41

مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ

[این باد] هیچ چیزى را که بر آن مى‌وزید، باقى نمى‌گذاشت، مگر آن که آن را خرد و تباه مى‌کرد
Surah Adh-Dhariyat, Verse 42

وَفِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ

و در [سرگذشت] قوم ثَمود [نیز نشانه‌هاى عبرتى است]، آن‌گاه که به آنان گفته شد: «تا زمانى کوتاه، [که سه روز بیشتر نیست، از زندگى] بهره ببرید.»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 43

فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّـٰعِقَةُ وَهُمۡ يَنظُرُونَ

آنان از فرمان پروردگارشان سر باز زدند. پس در حالى که مى‌نگریستند، صاعقه آنان را فراگرفت
Surah Adh-Dhariyat, Verse 44

فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَمَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ

پس، نه توان برخاستن داشتند و نه توانستند از خود دفاع کنند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 45

وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ

و پیش از آنان قوم نوح [را نابود کردیم، زیرا] مردمانى نافرمان و بدکار بودند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 46

وَٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ

و آسمان را با قدرتى وصف‌ناپذیر ساختیم و ما همواره آن را وسعت مى‌بخشیم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 47

وَٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ

و زمین را گستردیم. پس چه نیکو گستراننده‌اى هستیم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 48

وَمِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

و از هر چیز دو زوج آفریدیم، باشد که یاد کنید [و پند گیرید]
Surah Adh-Dhariyat, Verse 49

فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

[اى پیامبر! بگو:] «پس به سوى خدا بگریزید، که من از سوى او براى شما هشداردهنده‌اى آشکارم
Surah Adh-Dhariyat, Verse 50

وَلَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

و با خداوند، معبود دیگرى قرار مدهید که من از سوى او براى شما هشداردهنده‌اى آشکارم.»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 51

كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ

[اى پیامبر!] بدین گونه [که تو را تکذیب کردند،] پیشینیان اینان نیز هر پیامبرى برایشان آمد، گفتند: «[او] جادوگر یا دیوانه است.»
Surah Adh-Dhariyat, Verse 52

أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

آیا [کافران در طول تاریخ،] یکدیگر را به این سفارش کرده‌اند [که با پیامبران چنین رفتار کنند]؟ [نه!] بلکه آنان مردمى طغیانگرند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 53

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ

پس، از آنان روى بگردان که تو مورد سرزنش نیستى
Surah Adh-Dhariyat, Verse 54

وَذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و [به مردم] یادآورى کن، که یادآورى براى مؤمنان سودمند است
Surah Adh-Dhariyat, Verse 55

وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ

و جنّ و انسان را نیافریدم مگر براى آن که مرا بپرستند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 56

مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَمَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ

و من از آنان هیچ رزقى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم که به من خوراک بدهند
Surah Adh-Dhariyat, Verse 57

إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ

زیرا خداوند است آن روزى‌رسانِ نیرومندِ استوار
Surah Adh-Dhariyat, Verse 58

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ

پس کسانى که ستم کردند، سهم بزرگى [از عذاب] دارند، همانند سهم یارانشان [در اقوام ستمگر پیشین]. پس از من درخواست شتاب نکنند [که به آن خواهند رسید]
Surah Adh-Dhariyat, Verse 59