Surah Al-Hashr - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
ākāśaṅṅaḷiluḷḷatuṁ bhūmiyiluḷḷatuṁ allāhuve prakīrttanaṁ ceytirikkunnu. avan pratāpiyuṁ yuktimānumākunnu
Surah Al-Hashr, Verse 1
هُوَ ٱلَّذِيٓ أَخۡرَجَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ مِن دِيَٰرِهِمۡ لِأَوَّلِ ٱلۡحَشۡرِۚ مَا ظَنَنتُمۡ أَن يَخۡرُجُواْۖ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمۡ حُصُونُهُم مِّنَ ٱللَّهِ فَأَتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِنۡ حَيۡثُ لَمۡ يَحۡتَسِبُواْۖ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلرُّعۡبَۚ يُخۡرِبُونَ بُيُوتَهُم بِأَيۡدِيهِمۡ وَأَيۡدِي ٱلۡمُؤۡمِنِينَ فَٱعۡتَبِرُواْ يَـٰٓأُوْلِي ٱلۡأَبۡصَٰرِ
vēdakkāril peṭṭa satyaniṣēdhikaḷe onnāmatte turattiyēāṭikkalil tanne avaruṭe vīṭukaḷil ninnu puṟattiṟakkiyavan avanākunnu. avar puṟattiṟaṅṅumenn niṅṅaḷ vicāriccirunnilla. taṅṅaḷuṭe kēāṭṭakaḷ allāhuvil ninn taṅṅaḷe pratirēādhikkumenn avar vicāriccirunnu. ennāl avar kaṇakkākkātta vidhattil allāhu avaruṭe aṭukkal cellukayuṁ avaruṭe manas'sukaḷil bhayaṁ iṭukayuṁ ceytu. avar svantaṁ kaikaḷkeāṇṭuṁ satyaviśvāsikaḷuṭe kaikaḷkeāṇṭuṁ avaruṭe vīṭukaḷ naśippiccirunnu. ākayāl kaṇṇukaḷuḷḷavarē, niṅṅaḷ guṇapāṭhaṁ uḷkeāḷḷuka
Surah Al-Hashr, Verse 2
وَلَوۡلَآ أَن كَتَبَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمُ ٱلۡجَلَآءَ لَعَذَّبَهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَاۖ وَلَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابُ ٱلنَّارِ
allāhu avaruṭe mēl nāṭuviṭṭupēākk vidhicciṭṭillāyirunnuveṅkil ihalēākatt vecc avan avare śikṣikkumāyirunnu.paralēākatt avarkku narakaśikṣayumuṇṭ
Surah Al-Hashr, Verse 3
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ شَآقُّواْ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥۖ وَمَن يُشَآقِّ ٱللَّهَ فَإِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
at allāhuvēāṭuṁ avanṟe ṟasūlinēāṭuṁ avar matsariccu ninnatinṟe phalamatre. vallavanuṁ allāhuvumāyi matsarikkunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ allāhu kaṭhinamāyi śikṣikkunnavanākunnu
Surah Al-Hashr, Verse 4
مَا قَطَعۡتُم مِّن لِّينَةٍ أَوۡ تَرَكۡتُمُوهَا قَآئِمَةً عَلَىٰٓ أُصُولِهَا فَبِإِذۡنِ ٱللَّهِ وَلِيُخۡزِيَ ٱلۡفَٰسِقِينَ
niṅṅaḷ valla īntappanayuṁ muṟikkukayēā alleṅkil avaye avayuṭe muraṭukaḷil nilkkān viṭukayēā ceyyunna pakṣaṁ at allāhuvinṟe anumati prakāramāṇ. adharm'makārikaḷe apamānappeṭuttuvān vēṇṭiyumāṇ
Surah Al-Hashr, Verse 5
وَمَآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ مِنۡهُمۡ فَمَآ أَوۡجَفۡتُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ خَيۡلٖ وَلَا رِكَابٖ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُۥ عَلَىٰ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
avaril ninn (yahūdaril ninn) allāhu avanṟe ṟasūlin kaivarutti keāṭuttatentēā atināyi niṅṅaḷ kutirakaḷeyēā oṭṭakaṅṅaḷeyēā ōṭikkukayuṇṭāyiṭṭilla.pakṣe, allāhu avanṟe dūtanmāre avan uddēśikkunnavaruṭe nērkk adhikārappeṭutti ayakkunnu. allāhu ētu kāryattinuṁ kaḻivuḷḷavanākunnu
Surah Al-Hashr, Verse 6
مَّآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡقُرَىٰ فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِ كَيۡ لَا يَكُونَ دُولَةَۢ بَيۡنَ ٱلۡأَغۡنِيَآءِ مِنكُمۡۚ وَمَآ ءَاتَىٰكُمُ ٱلرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَىٰكُمۡ عَنۡهُ فَٱنتَهُواْۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۖ إِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
allāhu avanṟe ṟasūlin vividha rājyakkāril ninn kaivarutti keāṭuttatentēā at allāhuvinuṁ ṟasūlinuṁ aṭutta kuṭumbaṅṅaḷkkuṁ anāthakaḷkkuṁ agatikaḷkkuṁ vaḻipēākkarkkumuḷḷatākunnu. at (dhanaṁ) niṅṅaḷil ninnuḷḷa dhanikanmārkkiṭayil mātraṁ kaimāṟṟaṁ ceyyappeṭunna onnāvātirikkān vēṇṭiyāṇat. niṅṅaḷkku ṟasūl nalkiyatentēā at niṅṅaḷ svīkarikkuka. enteānnil ninn addēhaṁ niṅṅaḷe vilakkiyēā atil ninn niṅṅaḷ oḻiññ nilkkukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ allāhu kaṭhinamāyi śikṣikkunnavanāṇ
Surah Al-Hashr, Verse 7
لِلۡفُقَرَآءِ ٱلۡمُهَٰجِرِينَ ٱلَّذِينَ أُخۡرِجُواْ مِن دِيَٰرِهِمۡ وَأَمۡوَٰلِهِمۡ يَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٗا وَيَنصُرُونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥٓۚ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلصَّـٰدِقُونَ
atāyat svantaṁ vīṭukaḷil ninnuṁ svattukkaḷil ninnuṁ kuṭiyeāḻippikkappeṭṭa muhājiṟukaḷāya daridranmārkk (avakāśappeṭṭatākunnu ā dhanaṁ.) avar allāhuviṅkal ninnuḷḷa anugrahavuṁ prītiyuṁ tēṭukayuṁ allāhuveyuṁ avanṟe ṟasūlineyuṁ sahāyikkukayuṁ ceyyunnu. avar tanneyākunnu satyavānmār
Surah Al-Hashr, Verse 8
وَٱلَّذِينَ تَبَوَّءُو ٱلدَّارَ وَٱلۡإِيمَٰنَ مِن قَبۡلِهِمۡ يُحِبُّونَ مَنۡ هَاجَرَ إِلَيۡهِمۡ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمۡ حَاجَةٗ مِّمَّآ أُوتُواْ وَيُؤۡثِرُونَ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ وَلَوۡ كَانَ بِهِمۡ خَصَاصَةٞۚ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفۡسِهِۦ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
avaruṭe (muhājiṟukaḷuṭe) varavinu mumpāyi vāsasthalavuṁ viśvāsavuṁ svīkariccuveccavarkkuṁ (ansāṟukaḷkk). taṅṅaḷuṭe aṭuttēkk svadēśaṁ veṭiññu vannavare avar snēhikkunnu. avarkk (muhājiṟukaḷkk) nalkappeṭṭa dhanaṁ sambandhiccu taṅṅaḷuṭe manas'sukaḷil oru āvaśyavuṁ avar (ansāṟukaḷ) kaṇṭettunnumilla. taṅṅaḷkk dāridyramuṇṭāyāl pēāluṁ svadēhaṅṅaḷekkāḷ maṟṟuḷḷavarkk avar prādhān'yaṁ nalkukayuṁ ceyyuṁ. ēteārāḷ tanṟe manas'sinṟe piśukkil ninn kātturakṣikkappeṭunnuvēā attarakkār tanneyākunnu vijayaṁ prāpiccavar
Surah Al-Hashr, Verse 9
وَٱلَّذِينَ جَآءُو مِنۢ بَعۡدِهِمۡ يَقُولُونَ رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا وَلِإِخۡوَٰنِنَا ٱلَّذِينَ سَبَقُونَا بِٱلۡإِيمَٰنِ وَلَا تَجۡعَلۡ فِي قُلُوبِنَا غِلّٗا لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ رَبَّنَآ إِنَّكَ رَءُوفٞ رَّحِيمٌ
avaruṭe śēṣaṁ vannavarkkuṁ. avar paṟayuṁ: ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, ñaṅṅaḷkkuṁ viśvāsattēāṭe ñaṅṅaḷkk mump kaḻiññupēāyiṭṭuḷḷa ñaṅṅaḷuṭe sahēādaraṅṅaḷkkuṁ nī peāṟuttutarēṇamē, satyaviśvāsaṁ svīkariccavarēāṭ ñaṅṅaḷuṭe manas'sukaḷil nī oru vidvēṣavuṁ uṇṭākkarutē. ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvē, tīrccayāyuṁ nī ēṟe dayayuḷḷavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah Al-Hashr, Verse 10
۞أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ نَافَقُواْ يَقُولُونَ لِإِخۡوَٰنِهِمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ لَئِنۡ أُخۡرِجۡتُمۡ لَنَخۡرُجَنَّ مَعَكُمۡ وَلَا نُطِيعُ فِيكُمۡ أَحَدًا أَبَدٗا وَإِن قُوتِلۡتُمۡ لَنَنصُرَنَّكُمۡ وَٱللَّهُ يَشۡهَدُ إِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ
ā kāpaṭyaṁ kāṇiccavare nī kaṇṭillē? vēdakkāril peṭṭa satyaniṣēdhikaḷāya avaruṭe sahēādaranmārēāṭ avar paṟayunnu: tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ puṟattākkappeṭṭāl ñaṅṅaḷuṁ niṅṅaḷuṭe kūṭe puṟatt pēākunnatāṇ. niṅṅaḷuṭe kāryattil ñaṅṅaḷ orikkaluṁ orāḷeyuṁ anusarikkukayilla. niṅṅaḷkketiril yud'dhamuṇṭāyāl tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ niṅṅaḷe sahāyikkunnatāṇ. ennāl tīrccayāyuṁ avar kaḷḷaṁ paṟayunnavarāṇ ennatin allāhu sākṣyaṁ vahikkunnu
Surah Al-Hashr, Verse 11
لَئِنۡ أُخۡرِجُواْ لَا يَخۡرُجُونَ مَعَهُمۡ وَلَئِن قُوتِلُواْ لَا يَنصُرُونَهُمۡ وَلَئِن نَّصَرُوهُمۡ لَيُوَلُّنَّ ٱلۡأَدۡبَٰرَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ
avar yahūdanmār puṟattākkappeṭunna pakṣaṁ ivar (kapaṭaviśvāsikaḷ) avarēāṭeāppaṁ puṟattupēākukayilla tanne. avar oru yud'dhatte nēriṭṭāl ivar avare sahāyikkukayumilla. ini ivar avare sahāyiccāl tanne ivar pintiriññēāṭuṁ tīrcca. pinnīṭ avarkk oru sahāyavuṁ labhikkukayilla
Surah Al-Hashr, Verse 12
لَأَنتُمۡ أَشَدُّ رَهۡبَةٗ فِي صُدُورِهِم مِّنَ ٱللَّهِۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَوۡمٞ لَّا يَفۡقَهُونَ
tīrccayāyuṁ avaruṭe manas'sukaḷil allāhuvekkāḷ kūṭutal bhayamuḷḷat niṅṅaḷe paṟṟiyākunnu. avar kāryaṁ grahikkātta oru janatayāyat keāṇṭākunnu at
Surah Al-Hashr, Verse 13
لَا يُقَٰتِلُونَكُمۡ جَمِيعًا إِلَّا فِي قُرٗى مُّحَصَّنَةٍ أَوۡ مِن وَرَآءِ جُدُرِۭۚ بَأۡسُهُم بَيۡنَهُمۡ شَدِيدٞۚ تَحۡسَبُهُمۡ جَمِيعٗا وَقُلُوبُهُمۡ شَتَّىٰۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَوۡمٞ لَّا يَعۡقِلُونَ
kēāṭṭakeṭṭiya paṭṭaṇaṅṅaḷil veccēā matilukaḷuṭe pinnil ninnēā allāte avar orumicc niṅṅaḷēāṭ yud'dhaṁ ceyyukayilla. avar tam'mil tanneyuḷḷa pēārāṭṭaṁ kaṭuttatākunnu. avar orumiccāṇenn nī vicārikkunnu. avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷ bhinnippilākunnu. avar cinticcu manas'silākkātta oru janatayāyat keāṇṭatre at
Surah Al-Hashr, Verse 14
كَمَثَلِ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ قَرِيبٗاۖ ذَاقُواْ وَبَالَ أَمۡرِهِمۡ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
avarkku mump aṭutt tanne kaḻiññupēāyavaruṭe sthiti pēālettanne. avar ceytirunna kāryaṅṅaḷuṭe duṣphalaṁ avar āsvadiccu kaḻiññu. avarkk vēdanayēṟiya śikṣayumuṇṭ
Surah Al-Hashr, Verse 15
كَمَثَلِ ٱلشَّيۡطَٰنِ إِذۡ قَالَ لِلۡإِنسَٰنِ ٱكۡفُرۡ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّنكَ إِنِّيٓ أَخَافُ ٱللَّهَ رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
piśācinṟe avastha pēāle tanne. manuṣyanēāṭ, nī aviśvāsiyākū enn avan paṟañña sandarbhaṁ. aṅṅane avan aviśvasiccu kaḻiññappēāḷ avan (piśāc) paṟaññu: tīrccayāyuṁ ñān nīyumāyuḷḷa bandhattil ninn vimuktanākunnu. tīrccayāyuṁ lēākarakṣitāvāya allāhuve ñān bhayappeṭunnu
Surah Al-Hashr, Verse 16
فَكَانَ عَٰقِبَتَهُمَآ أَنَّهُمَا فِي ٱلنَّارِ خَٰلِدَيۡنِ فِيهَاۚ وَذَٰلِكَ جَزَـٰٓؤُاْ ٱلظَّـٰلِمِينَ
aṅṅane avar iruvaruṭeyuṁ paryavasānaṁ avar narakattil nityavāsikaḷāyi kaḻiyuka ennatāyittīrnnu. atatre akramakārikaḷkkuḷḷa pratiphalaṁ
Surah Al-Hashr, Verse 17
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَلۡتَنظُرۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ لِغَدٖۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. ōrēā vyaktiyuṁ tān nāḷekk vēṇṭi enteāru munneārukkamāṇ ceytu vecciṭṭuḷḷatenn nēākkikkeāḷḷaṭṭe. niṅṅaḷ allāhuve sūkṣikkuka. tīrccayāyuṁ allāhu niṅṅaḷ pravarttikkunnatine paṟṟi sūkṣmajñānamuḷḷavanākunnu
Surah Al-Hashr, Verse 18
وَلَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ نَسُواْ ٱللَّهَ فَأَنسَىٰهُمۡ أَنفُسَهُمۡۚ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ
allāhuve maṟannukaḷañña oru vibhāgatte pēāle niṅṅaḷākarut. tanmūlaṁ allāhu avarkk avare paṟṟi tanne ōrmayillātākki. akkūṭṭar tanneyākunnu durmārgikaḷ
Surah Al-Hashr, Verse 19
لَا يَسۡتَوِيٓ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِۚ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ هُمُ ٱلۡفَآئِزُونَ
narakāvakāśikaḷuṁ svargāvakāśikaḷuṁ samamākukayilla. svargāvakāśikaḷ tanneyākunnu vijayaṁ nēṭiyavar
Surah Al-Hashr, Verse 20
لَوۡ أَنزَلۡنَا هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ عَلَىٰ جَبَلٖ لَّرَأَيۡتَهُۥ خَٰشِعٗا مُّتَصَدِّعٗا مِّنۡ خَشۡيَةِ ٱللَّهِۚ وَتِلۡكَ ٱلۡأَمۡثَٰلُ نَضۡرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ
ī khur'ānine nāṁ oru parvvatattinmēl avatarippiccirunnuveṅkil at (parvvataṁ) vinītamākunnatuṁ allāhuveppaṟṟiyuḷḷa bhayattāl peāṭṭippiḷarunnatuṁ ninakku kāṇāmāyirunnu. ā udāharaṇaṅṅaḷ nāṁ janaṅṅaḷkk vēṇṭi vivarikkunnu. avar cintikkuvān vēṇṭi
Surah Al-Hashr, Verse 21
هُوَ ٱللَّهُ ٱلَّذِي لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ وَٱلشَّهَٰدَةِۖ هُوَ ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلرَّحِيمُ
tānallāte yāteāru ārādhyanumillāttavanāya allāhuvāṇavan. adr̥śyavuṁ dr̥śyavuṁ aṟiyunnavanākunnu avan. avan paramakāruṇikanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah Al-Hashr, Verse 22
هُوَ ٱللَّهُ ٱلَّذِي لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡمَلِكُ ٱلۡقُدُّوسُ ٱلسَّلَٰمُ ٱلۡمُؤۡمِنُ ٱلۡمُهَيۡمِنُ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡجَبَّارُ ٱلۡمُتَكَبِّرُۚ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يُشۡرِكُونَ
tānallāte yāteāru ārādhyanumillāttavanāya allāhuvāṇavan. rājādhikāramuḷḷavanuṁ paramapariśud'dhanuṁ samādhānaṁ nalkunnavanuṁ abhayaṁ nalkunnavanuṁ mēlnēāṭṭaṁ vahikkunnavanuṁ pratāpiyuṁ paramādhikāriyuṁ mahatvamuḷḷavanuṁ ākunnu avan. avar paṅkucērkkunnatil ninnellāṁ allāhu etrayēā pariśud'dhan
Surah Al-Hashr, Verse 23
هُوَ ٱللَّهُ ٱلۡخَٰلِقُ ٱلۡبَارِئُ ٱلۡمُصَوِّرُۖ لَهُ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰۚ يُسَبِّحُ لَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
sraṣṭāvuṁ nirmātāvuṁ rūpaṁ nalkunnavanumāya allāhuvatre avan. avan ēṟṟavuṁ uttamamāya nāmaṅṅaḷuṇṭ. ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyiluḷḷava avanṟe mahatvatte prakīrttikkunnu. avanatre pratāpiyuṁ yuktimānuṁ
Surah Al-Hashr, Verse 24