Surah Al-Mujadila - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
قَدۡ سَمِعَ ٱللَّهُ قَوۡلَ ٱلَّتِي تُجَٰدِلُكَ فِي زَوۡجِهَا وَتَشۡتَكِيٓ إِلَى ٱللَّهِ وَٱللَّهُ يَسۡمَعُ تَحَاوُرَكُمَآۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعُۢ بَصِيرٌ
(nabiyē,) tanṟe bharttāvinṟe kāryattil ninnēāṭ tarkkikkukayuṁ allāhuviṅkalēkk saṅkaṭaṁ bēādhippikkukayuṁ ceyyunnavaḷuṭe vākk allāhu kēṭṭiṭṭuṇṭ. allāhu niṅṅaḷ raṇṭu pēruṭeyuṁ sambhāṣaṇaṁ kēṭṭukeāṇṭirikkukayāṇ. tīrccayāyuṁ allāhu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ kāṇunnavanumāṇ
Surah Al-Mujadila, Verse 1
ٱلَّذِينَ يُظَٰهِرُونَ مِنكُم مِّن نِّسَآئِهِم مَّا هُنَّ أُمَّهَٰتِهِمۡۖ إِنۡ أُمَّهَٰتُهُمۡ إِلَّا ٱلَّـٰٓـِٔي وَلَدۡنَهُمۡۚ وَإِنَّهُمۡ لَيَقُولُونَ مُنكَرٗا مِّنَ ٱلۡقَوۡلِ وَزُورٗاۚ وَإِنَّ ٱللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٞ
niṅṅaḷuṭe kūṭṭattil taṅṅaḷuṭe bhāryamāre mātākkaḷkk tulyamāyi prakhyāpikkunnavar (abad'dhamākunnu ceyyunnat.) avar (bhāryamār) avaruṭe mātākkaḷalla. avaruṭe mātākkaḷ avare prasavicca strīkaḷ allāte maṟṟārumalla. tīrccayāyuṁ avar niṣid'dhamāya vākkuṁ asatyavumāṇ paṟayunnat. tīrccayāyuṁ allāhu adhikaṁ māppunalkunnavanuṁ peāṟukkunnavanumāṇ
Surah Al-Mujadila, Verse 2
وَٱلَّذِينَ يُظَٰهِرُونَ مِن نِّسَآئِهِمۡ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُواْ فَتَحۡرِيرُ رَقَبَةٖ مِّن قَبۡلِ أَن يَتَمَآسَّاۚ ذَٰلِكُمۡ تُوعَظُونَ بِهِۦۚ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ
taṅṅaḷuṭe bhāryamāre mātākkaḷkk tulyamāyi prakhyāpikkukayuṁ, pinnīṭ taṅṅaḷ paṟaññatil ninn maṭaṅṅukayuṁ ceyyunnavar, avar parasparaṁ sparśikkunnatinu mumpāyi oru aṭimaye mēācippikkēṇṭatāṇ. at niṅṅaḷkku nalkappeṭunna upadēśamāṇ. allāhu niṅṅaḷ pravarttikkunnatineppaṟṟi sūkṣmajñānamuḷḷavanākunnu
Surah Al-Mujadila, Verse 3
فَمَن لَّمۡ يَجِدۡ فَصِيَامُ شَهۡرَيۡنِ مُتَتَابِعَيۡنِ مِن قَبۡلِ أَن يَتَمَآسَّاۖ فَمَن لَّمۡ يَسۡتَطِعۡ فَإِطۡعَامُ سِتِّينَ مِسۡكِينٗاۚ ذَٰلِكَ لِتُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦۚ وَتِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِۗ وَلِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ
ini vallavannuṁ (aṭimaye) labhikkātta pakṣaṁ, avar parasparaṁ sparśikkunnatin mumpāyi tuṭarccayāyi raṇṭumāsakkālaṁ nēāmpanuṣṭhikkēṇṭatāṇ. vallavannuṁ (at) sādhyamākātta pakṣaṁ aṟupatu agatikaḷkk āhāraṁ nalkēṇṭatāṇ. at allāhuviluṁ avanṟe dūtaniluṁ niṅṅaḷ viśvasikkān vēṇṭiyatre. ava allāhuvinṟe paridhikaḷākunnu. satyaniṣēdhikaḷkk vēdanayēṟiya śikṣayuṇṭ
Surah Al-Mujadila, Verse 4
إِنَّ ٱلَّذِينَ يُحَآدُّونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ كُبِتُواْ كَمَا كُبِتَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۚ وَقَدۡ أَنزَلۡنَآ ءَايَٰتِۭ بَيِّنَٰتٖۚ وَلِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابٞ مُّهِينٞ
tīrccayāyuṁ allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ etirttu keāṇṭirikkunnavar avaruṭe mumpuḷḷavar vaṣaḷākkappeṭṭat pēāle vaṣaḷākkappeṭunnatāṇ. suvyaktamāya pala teḷivukaḷuṁ nāṁ avatarippicciṭṭuṇṭ. satyaniṣēdhikaḷkk apamānakaramāya śikṣayumuṇṭ
Surah Al-Mujadila, Verse 5
يَوۡمَ يَبۡعَثُهُمُ ٱللَّهُ جَمِيعٗا فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوٓاْۚ أَحۡصَىٰهُ ٱللَّهُ وَنَسُوهُۚ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ
allāhu avareyellāṁ uyirtteḻunnēlpikkukayuṁ, enniṭṭ avar pravartticcatineppaṟṟi avare vivaramaṟiyikkukayuṁ ceyyunna divasaṁ. allāhu at tiṭṭappeṭuttukayuṁ avarat maṟannupēākukayuṁ ceytu. allāhu ēt kāryattinuṁ sākṣiyākunnu
Surah Al-Mujadila, Verse 6
أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۖ مَا يَكُونُ مِن نَّجۡوَىٰ ثَلَٰثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمۡ وَلَا خَمۡسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمۡ وَلَآ أَدۡنَىٰ مِن ذَٰلِكَ وَلَآ أَكۡثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمۡ أَيۡنَ مَا كَانُواْۖ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُواْ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ إِنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ
ākāśaṅṅaḷiluḷḷatuṁ bhūmiyiluḷḷatuṁ allāhu aṟiyunnuṇṭenn nī kāṇunnillē? mūnnu pēr tam'miluḷḷa yāteāru rahasyasambhāṣaṇavuṁ avan (allāhu) avarkku nālāmanāyikeāṇṭallāte uṇṭāvukayilla. añcupēruṭe sambhāṣaṇamāṇeṅkil avan avarkku āṟāmanāyikeāṇṭumallāte. atinekkāḷ kuṟaññavaruṭeyēā, kūṭiyavaruṭeyēā (sambhāṣaṇaṁ) āṇeṅkil avar eviṭeyāyirunnāluṁ avan avarēāṭeāppamuṇṭāyiṭṭallāte. pinnīṭ uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷil, avar pravartticcatineppaṟṟi avare avan vivaramaṟiyikkunnatāṇ. tīrccayāyuṁ allāhu ēt kāryatte paṟṟiyuṁ aṟivuḷḷavanākunnu
Surah Al-Mujadila, Verse 7
أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ نُهُواْ عَنِ ٱلنَّجۡوَىٰ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا نُهُواْ عَنۡهُ وَيَتَنَٰجَوۡنَ بِٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِ وَمَعۡصِيَتِ ٱلرَّسُولِۖ وَإِذَا جَآءُوكَ حَيَّوۡكَ بِمَا لَمۡ يُحَيِّكَ بِهِ ٱللَّهُ وَيَقُولُونَ فِيٓ أَنفُسِهِمۡ لَوۡلَا يُعَذِّبُنَا ٱللَّهُ بِمَا نَقُولُۚ حَسۡبُهُمۡ جَهَنَّمُ يَصۡلَوۡنَهَاۖ فَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
rahasyasambhāṣaṇaṁ naṭattunnatil ninn vilakkappeṭṭiṭṭuḷḷavare nī kaṇṭillē? avar ēteānnil ninnu vilakkappeṭṭuvēā atilēkkavar pinnīṭ maṭaṅṅunnu.pāpattinuṁ atikramattinuṁ ṟasūline dhikkarikkunnatinuṁ avar parasparaṁ rahasya'upadēśaṁ naṭattukayuṁ ceyyunnu. avar ninṟe aṭutt vannāl ninne allāhu abhivādyaṁ ceytiṭṭillātta rītiyil avar ninakk abhivādyamarppikkukayuṁ ceyyuṁ. ñaṅṅaḷ ī paṟayunnatinṟe pēril allāhu ñaṅṅaḷe śikṣikkātirikkunnat entukeāṇṭāṇenn avar an'yēān'yaṁ paṟayukayuṁ ceyyuṁ. avarkku narakaṁ mati. avar atil eriyunnatāṇ. ā paryavasānaṁ etra cītta
Surah Al-Mujadila, Verse 8
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا تَنَٰجَيۡتُمۡ فَلَا تَتَنَٰجَوۡاْ بِٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِ وَمَعۡصِيَتِ ٱلرَّسُولِ وَتَنَٰجَوۡاْ بِٱلۡبِرِّ وَٱلتَّقۡوَىٰۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ ٱلَّذِيٓ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ rahasyasambhāṣaṇaṁ naṭattukayāṇeṅkil adharm'mattinuṁ atikramattinuṁ ṟasūline dhikkarikkunnatinuṁ niṅṅaḷ rahasyasambhāṣaṇaṁ naṭattarut. puṇyattinṟeyuṁ bhayabhaktiyuṭeyuṁ kāryattil niṅṅaḷ rahasya'upadēśaṁ naṭattuka. ēteāru allāhuviṅkalēkk niṅṅaḷ orumiccukūṭṭappeṭumēā avane niṅṅaḷ sūkṣikkukayuṁ ceyyuka
Surah Al-Mujadila, Verse 9
إِنَّمَا ٱلنَّجۡوَىٰ مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ لِيَحۡزُنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَيۡسَ بِضَآرِّهِمۡ شَيۡـًٔا إِلَّا بِإِذۡنِ ٱللَّهِۚ وَعَلَى ٱللَّهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ
ā rahasyasansāraṁ piśācil ninnuḷḷat mātramākunnu. satyaviśvāsikaḷe duḥkhippikkān vēṇṭiyākunnu at. ennāl allāhuvinṟe anumatikūṭāte atavarkk yāteāru upadravavuṁ ceyyunnatalla. satyaviśvāsikaḷ allāhuvinṟe mēl bharamēlpiccukeāḷḷaṭṭe
Surah Al-Mujadila, Verse 10
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَكُمۡ تَفَسَّحُواْ فِي ٱلۡمَجَٰلِسِ فَٱفۡسَحُواْ يَفۡسَحِ ٱللَّهُ لَكُمۡۖ وَإِذَا قِيلَ ٱنشُزُواْ فَٱنشُزُواْ يَرۡفَعِ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمۡ وَٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡعِلۡمَ دَرَجَٰتٖۚ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ sadas'sukaḷil sekaryappeṭutti keāṭukkuka enn niṅṅaḷēāṭu paṟayappeṭṭāl niṅṅaḷ sekaryappeṭuttikeāṭukkaṇaṁ. eṅkil allāhu niṅṅaḷkkuṁ sekaryappeṭuttittarunnatāṇ. niṅṅaḷ eḻunnēṟṟ pēākaṇamenn paṟayappeṭṭāl niṅṅaḷ eḻunnēṟṟ pēākaṇaṁ. niṅṅaḷil ninn viśvasiccavareyuṁ vijñānaṁ nalkappeṭṭavareyuṁ allāhu pala paṭikaḷ uyarttunnatāṇ. allāhu niṅṅaḷ pravarttikkunnatine paṟṟi sūkṣmamāyi aṟiyunnavanākunnu
Surah Al-Mujadila, Verse 11
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا نَٰجَيۡتُمُ ٱلرَّسُولَ فَقَدِّمُواْ بَيۡنَ يَدَيۡ نَجۡوَىٰكُمۡ صَدَقَةٗۚ ذَٰلِكَ خَيۡرٞ لَّكُمۡ وَأَطۡهَرُۚ فَإِن لَّمۡ تَجِدُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ
satyaviśvāsikaḷē, niṅṅaḷ ṟasūlumāyi rahasyasambhāṣaṇaṁ naṭattukayāṇeṅkil niṅṅaḷuṭe rahasyasambhāṣaṇattinṟe mumpāyi ēteṅkilumeāru dānaṁ niṅṅaḷ arppikkuka. atāṇu niṅṅaḷkku uttamavuṁ kūṭutal pariśud'dhavumāyiṭṭuḷḷat. ini niṅṅaḷkk (dānaṁ ceyyān) onnuṁ kiṭṭiyilleṅkil tīrccayāyuṁ allāhu eṟe peāṟukkunnavanuṁ karuṇānidhiyumākunnu
Surah Al-Mujadila, Verse 12
ءَأَشۡفَقۡتُمۡ أَن تُقَدِّمُواْ بَيۡنَ يَدَيۡ نَجۡوَىٰكُمۡ صَدَقَٰتٖۚ فَإِذۡ لَمۡ تَفۡعَلُواْ وَتَابَ ٱللَّهُ عَلَيۡكُمۡ فَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَأَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥۚ وَٱللَّهُ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ
niṅṅaḷuṭe rahasyasambhāṣaṇattinu mumpāyi niṅṅaḷ dānadharm'maṅṅaḷ arppikkunnatineppaṟṟi niṅṅaḷ bhayappeṭṭirikkukayāṇēā? ennāl niṅṅaḷat ceyyātirikkukayuṁ allāhu niṅṅaḷuṭe nēre maṭaṅṅukayuṁ ceytirikkayāl niṅṅaḷ namaskāraṁ muṟapēāle nirvahikkukayuṁ sakātt nalkukayuṁ allāhuveyuṁ avanṟe ṟasūlineyuṁ niṅṅaḷ anusarikkukayuṁ ceyyuka. allāhu niṅṅaḷ pravarttikkunnatineppaṟṟi sūkṣmamāyi aṟiyunnavanākunnu
Surah Al-Mujadila, Verse 13
۞أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ تَوَلَّوۡاْ قَوۡمًا غَضِبَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِم مَّا هُم مِّنكُمۡ وَلَا مِنۡهُمۡ وَيَحۡلِفُونَ عَلَى ٱلۡكَذِبِ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ
allāhu kēāpicca oru vibhāga (yahūdar) vumāyi maitriyil ērpeṭṭavare (munāphikhukaḷe) nī kaṇṭillē? avar niṅṅaḷil peṭṭavaralla. avaril (yahūdaril) peṭṭavarumalla. avar aṟiññu keāṇṭ kaḷḷa satyaṁ ceyyunnu
Surah Al-Mujadila, Verse 14
أَعَدَّ ٱللَّهُ لَهُمۡ عَذَابٗا شَدِيدًاۖ إِنَّهُمۡ سَآءَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
allāhu avarkk kaṭhinamāya śikṣa orukkiveccirikkunnu. tīrccayāyuṁ avar ceytukeāṇṭirikkunna kāryaṁ etrayēā duṣiccatāyirikkunnu
Surah Al-Mujadila, Verse 15
ٱتَّخَذُوٓاْ أَيۡمَٰنَهُمۡ جُنَّةٗ فَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ فَلَهُمۡ عَذَابٞ مُّهِينٞ
avaruṭe śapathaṅṅaḷe avar oru paricayākkittīrttirikkunnu. aṅṅane avar allāhuvinṟe mārgattil ninn (janaṅṅaḷe) taṭaññu. atināl avarkk apamānakaramāya śikṣayuṇṭ
Surah Al-Mujadila, Verse 16
لَّن تُغۡنِيَ عَنۡهُمۡ أَمۡوَٰلُهُمۡ وَلَآ أَوۡلَٰدُهُم مِّنَ ٱللَّهِ شَيۡـًٔاۚ أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ
avaruṭe sampattukaḷēā santānaṅṅaḷēā allāhuviṅkal avarkk oṭṭuṁ prayēājanappeṭukayilla. attarakkārākunnu narakāvakāśikaḷ. avar atil nityavāsikaḷāyirikkuṁ
Surah Al-Mujadila, Verse 17
يَوۡمَ يَبۡعَثُهُمُ ٱللَّهُ جَمِيعٗا فَيَحۡلِفُونَ لَهُۥ كَمَا يَحۡلِفُونَ لَكُمۡ وَيَحۡسَبُونَ أَنَّهُمۡ عَلَىٰ شَيۡءٍۚ أَلَآ إِنَّهُمۡ هُمُ ٱلۡكَٰذِبُونَ
allāhu avareyellāṁ uyirtteḻunnēlpikkunna divasaṁ. niṅṅaḷēāṭavar śapathaṁ ceyyunnat pēāle avanēāṭuṁ avar śapathaṁ ceyyuṁ. taṅṅaḷ (ī kaḷḷa satyaṁ mūlaṁ) entēā onn nēṭiyatāyi avar vicārikkukayuṁ ceyyuṁ. aṟiyuka: tīrccayāyuṁ avar tanneyākunnu kaḷḷaṁ paṟayunnavar
Surah Al-Mujadila, Verse 18
ٱسۡتَحۡوَذَ عَلَيۡهِمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ فَأَنسَىٰهُمۡ ذِكۡرَ ٱللَّهِۚ أُوْلَـٰٓئِكَ حِزۡبُ ٱلشَّيۡطَٰنِۚ أَلَآ إِنَّ حِزۡبَ ٱلشَّيۡطَٰنِ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ
piśāc avare kīḻaṭakki vekkukayuṁ aṅṅane allāhuve paṟṟiyuḷḷa ulbēādhanaṁ avarkk vismarippiccu kaḷayukayuṁ ceytirikkunnu. akkūṭṭarākunnu piśācinṟe kakṣi. aṟiyuka; tīrccayāyuṁ piśācinṟe kakṣi tanneyākunnu naṣṭakkār
Surah Al-Mujadila, Verse 19
إِنَّ ٱلَّذِينَ يُحَآدُّونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥٓ أُوْلَـٰٓئِكَ فِي ٱلۡأَذَلِّينَ
tīrccayāyuṁ allāhuvēāṭuṁ avanṟe ṟasūlinēāṭuṁ etirttunilkkunnavarārēā akkūṭṭar ēṟṟavuṁ nindyanmārāyavaruṭe kūṭṭattilākunnu
Surah Al-Mujadila, Verse 20
كَتَبَ ٱللَّهُ لَأَغۡلِبَنَّ أَنَا۠ وَرُسُلِيٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٞ
tīrccayāyuṁ ñānuṁ enṟe dūtanmāruṁ tanneyāṇ vijayaṁ nēṭuka. enn allāhu rēkhappeṭuttiyirikkunnu. tīrccayāyuṁ allāhu śaktanuṁ pratāpiyumākunnu
Surah Al-Mujadila, Verse 21
لَّا تَجِدُ قَوۡمٗا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ يُوَآدُّونَ مَنۡ حَآدَّ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَلَوۡ كَانُوٓاْ ءَابَآءَهُمۡ أَوۡ أَبۡنَآءَهُمۡ أَوۡ إِخۡوَٰنَهُمۡ أَوۡ عَشِيرَتَهُمۡۚ أُوْلَـٰٓئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلۡإِيمَٰنَ وَأَيَّدَهُم بِرُوحٖ مِّنۡهُۖ وَيُدۡخِلُهُمۡ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ رَضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُواْ عَنۡهُۚ أُوْلَـٰٓئِكَ حِزۡبُ ٱللَّهِۚ أَلَآ إِنَّ حِزۡبَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
allāhuviluṁ antyadinattiluṁ viśvasikkunna oru janata allāhuvēāṭuṁ avanṟe ṟasūlinēāṭuṁ etirttu nilkkunnavarumāyi snēhabandhaṁ pularttunnat nī kaṇṭettukayilla. avar (etirppukār) avaruṭe pitākkaḷēā, putranmārēā, sahēādaranmārēā bandhukkaḷēā āyirunnāl pēāluṁ. attarakkāruṭe hr̥dayaṅṅaḷil allāhu viśvāsaṁ rēkhappeṭuttukayuṁ avanṟe pakkal ninnuḷḷa oru ātmacaitan'yaṁ keāṇṭ avan avarkk pinbalaṁ nalkukayuṁ ceytirikkunnu. tāḻbhāgattu kūṭi aruvikaḷ oḻukunna svargattēāppukaḷil avan avare pravēśippikkukayuṁ ceyyuṁ. avaratil nityavāsikaḷāyirikkuṁ. allāhu avare paṟṟi tr̥ptippeṭṭirikkunnu. avar avane paṟṟiyuṁ tr̥ptippeṭṭirikkunnu. attarakkārākunnu allāhuvinṟe kakṣi. aṟiyuka: tīrccayāyuṁ allāhuvinṟe kakṣiyākunnu vijayaṁ prāpikkunnavar
Surah Al-Mujadila, Verse 22