Surah Al-Mujadila - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
قَدۡ سَمِعَ ٱللَّهُ قَوۡلَ ٱلَّتِي تُجَٰدِلُكَ فِي زَوۡجِهَا وَتَشۡتَكِيٓ إِلَى ٱللَّهِ وَٱللَّهُ يَسۡمَعُ تَحَاوُرَكُمَآۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعُۢ بَصِيرٌ
tanṟe bharttāvinekkuṟicc ninnēāṭ tarkkikkukayuṁ allāhuvēāṭ āvalātippeṭukayuṁ ceyyunnavaḷuṭe vākkukaḷ allāhu kēṭṭirikkunnu; tīrcca. allāhu niṅṅaḷiruvaruṭeyuṁ sambhāṣaṇaṁ śravikkunnuṇṭ. niścayamāyuṁ allāhu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ kāṇunnavanumākunnu
Surah Al-Mujadila, Verse 1
ٱلَّذِينَ يُظَٰهِرُونَ مِنكُم مِّن نِّسَآئِهِم مَّا هُنَّ أُمَّهَٰتِهِمۡۖ إِنۡ أُمَّهَٰتُهُمۡ إِلَّا ٱلَّـٰٓـِٔي وَلَدۡنَهُمۡۚ وَإِنَّهُمۡ لَيَقُولُونَ مُنكَرٗا مِّنَ ٱلۡقَوۡلِ وَزُورٗاۚ وَإِنَّ ٱللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٞ
niṅṅaḷil cilar bhāryamāre ḷihār ceyyunnu. ennāl ā bhāryamār avaruṭe mātākkaḷalla. avare prasaviccavar mātramāṇ avaruṭe mātākkaḷ. atināl nīcavuṁ vyājavumāya vākkukaḷāṇ avar paṟayunnat. allāhu vaḷare viṭṭuvīḻca ceyyunnavanāṇ. ēṟe peāṟukkunnavanuṁ
Surah Al-Mujadila, Verse 2
وَٱلَّذِينَ يُظَٰهِرُونَ مِن نِّسَآئِهِمۡ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قَالُواْ فَتَحۡرِيرُ رَقَبَةٖ مِّن قَبۡلِ أَن يَتَمَآسَّاۚ ذَٰلِكُمۡ تُوعَظُونَ بِهِۦۚ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ
taṅṅaḷuṭe bhāryamāre ḷihār ceyyukayuṁ pinnīṭ taṅṅaḷ paṟaññatilninn pinmāṟukayuṁ ceyyunnavar; iruvaruṁ parasparaṁ sparśikkummumpe oraṭimaye mēācippikkaṇaṁ. niṅṅaḷkku nalkunna upadēśamāṇit. niṅṅaḷ ceyyunnatinekkuṟicceākke nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu
Surah Al-Mujadila, Verse 3
فَمَن لَّمۡ يَجِدۡ فَصِيَامُ شَهۡرَيۡنِ مُتَتَابِعَيۡنِ مِن قَبۡلِ أَن يَتَمَآسَّاۖ فَمَن لَّمۡ يَسۡتَطِعۡ فَإِطۡعَامُ سِتِّينَ مِسۡكِينٗاۚ ذَٰلِكَ لِتُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦۚ وَتِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِۗ وَلِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ
ārkkeṅkiluṁ aṭimaye kiṭṭunnilleṅkil avar śārīrika bandhaṁ pularttuṁ mumpe puruṣan raṇṭu māsaṁ tuṭarccayāyi nēāmpanuṣṭhikkaṇaṁ. ārkkeṅkiluṁ atinuṁ kaḻiyāte varunnuveṅkil ayāḷ aṟupat agatikaḷkk annaṁ nalkaṇaṁ. niṅṅaḷ allāhuviluṁ avanṟe dūtanilumuḷḷa viśvāsaṁ sanrakṣikkānāṇit. allāhu niścayicca ciṭṭakaḷāṇiva. satyaniṣēdhikaḷkk nēāvēṟiya śikṣayuṇṭ
Surah Al-Mujadila, Verse 4
إِنَّ ٱلَّذِينَ يُحَآدُّونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ كُبِتُواْ كَمَا كُبِتَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۚ وَقَدۡ أَنزَلۡنَآ ءَايَٰتِۭ بَيِّنَٰتٖۚ وَلِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابٞ مُّهِينٞ
allāhuvēāṭuṁ avanṟe dūtanēāṭuṁ virēādhaṁ veccupularttunnavar taṅṅaḷuṭe mungāmikaḷ nindikkappeṭṭapēāle ninditarākuṁ. nāṁ vyaktamāya teḷivukaḷ avatarippiccukaḻiññirikkunnu; uṟappāyuṁ satyaniṣēdhikaḷkk apamānakaramāya śikṣayuṇṭ
Surah Al-Mujadila, Verse 5
يَوۡمَ يَبۡعَثُهُمُ ٱللَّهُ جَمِيعٗا فَيُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوٓاْۚ أَحۡصَىٰهُ ٱللَّهُ وَنَسُوهُۚ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ
allāhu sakalareyuṁ uyirtteḻunnēlpikkukayuṁ taṅṅaḷ ceytukeāṇṭirunnatellāṁ avare ōrmippikkukayuṁ ceyyunna divasaṁ. avarateākke maṟannirikkāmeṅkiluṁ allāhu ellāṁ rēkhappeṭutti vecciṭṭuṇṭ. allāhu sakalakāryaṅṅaḷkkuṁ sākṣiyāṇ
Surah Al-Mujadila, Verse 6
أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۖ مَا يَكُونُ مِن نَّجۡوَىٰ ثَلَٰثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمۡ وَلَا خَمۡسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمۡ وَلَآ أَدۡنَىٰ مِن ذَٰلِكَ وَلَآ أَكۡثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمۡ أَيۡنَ مَا كَانُواْۖ ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُواْ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ إِنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ
ākāśabhūmikaḷiluḷḷatellāṁ allāhu aṟiyunnuṇṭenn nī manas'silākkunnillē? mūnnāḷukaḷkkiṭayileāru rahasyabhāṣaṇavuṁ naṭakkunnilla; nālāmanāyi allāhuvillāte. alleṅkil añcāḷukaḷkkiṭayil svakārya bhāṣaṇaṁ naṭakkunnilla; āṟāmanāyi avanillāte. eṇṇaṁ itinekkāḷ kuṟayaṭṭe, kūṭaṭṭe, avar eviṭeyumākaṭṭe, allāhu avarēāṭeāppamuṇṭ. pinne avarentāṇ ceytukeāṇṭirunnatenn punarut'thāna nāḷil avare uṇarttukayuṁ ceyyuṁ. allāhu sarvajñanāṇ; tīrcca
Surah Al-Mujadila, Verse 7
أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ نُهُواْ عَنِ ٱلنَّجۡوَىٰ ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا نُهُواْ عَنۡهُ وَيَتَنَٰجَوۡنَ بِٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِ وَمَعۡصِيَتِ ٱلرَّسُولِۖ وَإِذَا جَآءُوكَ حَيَّوۡكَ بِمَا لَمۡ يُحَيِّكَ بِهِ ٱللَّهُ وَيَقُولُونَ فِيٓ أَنفُسِهِمۡ لَوۡلَا يُعَذِّبُنَا ٱللَّهُ بِمَا نَقُولُۚ حَسۡبُهُمۡ جَهَنَّمُ يَصۡلَوۡنَهَاۖ فَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
vilakkappeṭṭa gūḍhālēācana vīṇṭuṁ naṭattunnavare nī kaṇṭillē? pāpattinuṁ atikramattinuṁ daivadūtane dhikkarikkānumāṇ avar gūḍhālēācana naṭattunnat. avar ninṟe aṭuttuvannāl allāhu ninne abhivādyaṁ ceytiṭṭillātta vidhaṁ avar ninne abhivādyaṁ ceyyunnu. enniṭṭ: “ñaṅṅaḷiṅṅane paṟayunnatinṟe pēril allāhu ñaṅṅaḷe śikṣikkāttatent” enn avar svayaṁ cēādikkukayuṁ ceyyunnu. avarkku arhamāya śikṣa narakaṁ tanne. avaratileriyuṁ. avarettunniṭaṁ etra cītta
Surah Al-Mujadila, Verse 8
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا تَنَٰجَيۡتُمۡ فَلَا تَتَنَٰجَوۡاْ بِٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِ وَمَعۡصِيَتِ ٱلرَّسُولِ وَتَنَٰجَوۡاْ بِٱلۡبِرِّ وَٱلتَّقۡوَىٰۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ ٱلَّذِيٓ إِلَيۡهِ تُحۡشَرُونَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ rahasyālēācana naṭattukayāṇeṅkil at pāpattinuṁ atikramattinuṁ pravācakadhikkārattinuṁ vēṇṭiyāvarut. nanmayuṭeyuṁ bhaktiyuṭeyuṁ kāryattil parasparālēācana naṭattuka. niṅṅaḷ daivabhaktarāvuka. avasānaṁ niṅṅaḷ ottukūṭuka avanṟe sannidhiyilāṇallēā
Surah Al-Mujadila, Verse 9
إِنَّمَا ٱلنَّجۡوَىٰ مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ لِيَحۡزُنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَيۡسَ بِضَآرِّهِمۡ شَيۡـًٔا إِلَّا بِإِذۡنِ ٱللَّهِۚ وَعَلَى ٱللَّهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ
gūḍhālēācana tīrttuṁ paiśācikaṁ tanne. viśvāsikaḷe duḥkhitarākkān vēṇṭiyāṇat. ennāl allāhuvinṟe anumatiyillāte atavarkkeāru drēāhavuṁ varuttukayilla. satyaviśvāsikaḷ allāhuvil bharamēlpiccukeāḷḷaṭṭe
Surah Al-Mujadila, Verse 10
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَكُمۡ تَفَسَّحُواْ فِي ٱلۡمَجَٰلِسِ فَٱفۡسَحُواْ يَفۡسَحِ ٱللَّهُ لَكُمۡۖ وَإِذَا قِيلَ ٱنشُزُواْ فَٱنشُزُواْ يَرۡفَعِ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمۡ وَٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡعِلۡمَ دَرَجَٰتٖۚ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ
satyaviśvāsikaḷē, sadas'sukaḷil maṟṟuḷḷavarkku sekaryameārukkikkeāṭukkān niṅṅaḷēāṭāvaśyappeṭṭāl niṅṅaḷ nīṅṅiyirunn iṭaṁ nalkuka. eṅkil allāhu niṅṅaḷkkuṁ sekaryameārukkittaruṁ. “piriññupēāvuka” ennāṇ niṅṅaḷēāṭāvaśyappeṭunnateṅkil niṅṅaḷ eḻunnēṟṟ pēāvuka. niṅṅaḷilninn satyaviśvāsaṁ svīkariccavaruṭeyuṁ aṟivu nalkappeṭṭavaruṭeyuṁ padavikaḷ allāhu uyarttunnatāṇ. niṅṅaḷ ceyyunnateākkeyuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu
Surah Al-Mujadila, Verse 11
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا نَٰجَيۡتُمُ ٱلرَّسُولَ فَقَدِّمُواْ بَيۡنَ يَدَيۡ نَجۡوَىٰكُمۡ صَدَقَةٗۚ ذَٰلِكَ خَيۡرٞ لَّكُمۡ وَأَطۡهَرُۚ فَإِن لَّمۡ تَجِدُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ daivadūtanumāyi svakāryasambhāṣaṇaṁ naṭattukayāṇeṅkil niṅṅaḷuṭe rahasyabhāṣaṇattinu mumpāyi vallatuṁ dānamāyi nalkuka. atu niṅṅaḷkk puṇyavuṁ pavitravumatre. athavā, niṅṅaḷkk atin kaḻivilleṅkil, appēāḷ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanuṁ tanne; tīrcca
Surah Al-Mujadila, Verse 12
ءَأَشۡفَقۡتُمۡ أَن تُقَدِّمُواْ بَيۡنَ يَدَيۡ نَجۡوَىٰكُمۡ صَدَقَٰتٖۚ فَإِذۡ لَمۡ تَفۡعَلُواْ وَتَابَ ٱللَّهُ عَلَيۡكُمۡ فَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَأَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥۚ وَٱللَّهُ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ
niṅṅaḷuṭe svakārya sambhāṣaṇaṅṅaḷkku mumpē vallatuṁ dānaṁ nalkaṇamennat niṅṅaḷkk viṣamakaramāyēā? niṅṅaḷ aṅṅane ceyyātirikkukayuṁ allāhu niṅṅaḷuṭe paścāttāpaṁ svīkarikkukayuṁ ceytatināl niṅṅaḷ namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkuka. sakāt nalkuka. allāhuvineyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ anusarikkuka. niṅṅaḷ ceyyunnateākkeyuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu
Surah Al-Mujadila, Verse 13
۞أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ تَوَلَّوۡاْ قَوۡمًا غَضِبَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِم مَّا هُم مِّنكُمۡ وَلَا مِنۡهُمۡ وَيَحۡلِفُونَ عَلَى ٱلۡكَذِبِ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ
daivakēāpattinnirayāya janata yumāyi uṟṟabandhaṁ sthāpicca kapaṭaviśvāsikaḷe nī kaṇṭillē? avar niṅṅaḷil peṭṭavarēā jūtanmāril peṭṭavarēā alla. avar bēādhapūrvaṁ kaḷḷasatyaṁ ceyyukayāṇ
Surah Al-Mujadila, Verse 14
أَعَدَّ ٱللَّهُ لَهُمۡ عَذَابٗا شَدِيدًاۖ إِنَّهُمۡ سَآءَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
allāhu avarkk keāṭiya śikṣa orukkivecciṭṭuṇṭ. avar ceytukeāṇṭirikkunnat tīrttuṁ cītta tanne
Surah Al-Mujadila, Verse 15
ٱتَّخَذُوٓاْ أَيۡمَٰنَهُمۡ جُنَّةٗ فَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ فَلَهُمۡ عَذَابٞ مُّهِينٞ
taṅṅaḷuṭe śapathaṅṅaḷe avar oru maṟayāyupayēāgikkukayāṇ. aṅṅane avar janaṅṅaḷe daivamārgattilninn teṟṟikkunnu. atinālavarkk nindyamāya śikṣayuṇṭ
Surah Al-Mujadila, Verse 16
لَّن تُغۡنِيَ عَنۡهُمۡ أَمۡوَٰلُهُمۡ وَلَآ أَوۡلَٰدُهُم مِّنَ ٱللَّهِ شَيۡـًٔاۚ أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ
taṅṅaḷuṭe sampattēā santānaṅṅaḷēā allāhuvilninn rakṣa nēṭān avarkk oṭṭuṁ upakarikkukayilla. avar narakāvakāśikaḷāṇ. avaraviṭe sthiravāsikaḷāyirikkuṁ
Surah Al-Mujadila, Verse 17
يَوۡمَ يَبۡعَثُهُمُ ٱللَّهُ جَمِيعٗا فَيَحۡلِفُونَ لَهُۥ كَمَا يَحۡلِفُونَ لَكُمۡ وَيَحۡسَبُونَ أَنَّهُمۡ عَلَىٰ شَيۡءٍۚ أَلَآ إِنَّهُمۡ هُمُ ٱلۡكَٰذِبُونَ
avareyellāṁ allāhu uyirtteḻunnēlpikkunna divasaṁ avar niṅṅaḷēāṭ śapathaṁ ceyyunnatupēāle avanēāṭuṁ śapathaṁ ceyyuṁ. atukeāṇṭ taṅṅaḷkk nēṭṭaṁ kiṭṭumenn avar karutukayuṁ ceyyuṁ. aṟiyuka: tīrccayāyuṁ avar kaḷḷaṁ paṟayunnavar tanne
Surah Al-Mujadila, Verse 18
ٱسۡتَحۡوَذَ عَلَيۡهِمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ فَأَنسَىٰهُمۡ ذِكۡرَ ٱللَّهِۚ أُوْلَـٰٓئِكَ حِزۡبُ ٱلشَّيۡطَٰنِۚ أَلَآ إِنَّ حِزۡبَ ٱلشَّيۡطَٰنِ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ
piśāc avare tanṟe piṭiyileātukkiyirikkunnu. aṅṅane allāhuve ōrkkunnatil ninn avanavare maṟappiccirikkunnu. avarāṇ piśācinṟe pārṭṭi. aṟiyuka: naṣṭaṁ paṟṟunnat piśācinṟe pārṭṭikkārkkutanneyāṇ
Surah Al-Mujadila, Verse 19
إِنَّ ٱلَّذِينَ يُحَآدُّونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥٓ أُوْلَـٰٓئِكَ فِي ٱلۡأَذَلِّينَ
allāhuvēāṭuṁ avanṟe dūtanēāṭuṁ virēādhaṁ vekkunnavar paramanindyaril peṭṭavaratre
Surah Al-Mujadila, Verse 20
كَتَبَ ٱللَّهُ لَأَغۡلِبَنَّ أَنَا۠ وَرُسُلِيٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٞ
uṟappāyuṁ tānuṁ tanṟe dūtanmāruṁ tanneyāṇ vijayaṁ varikkukayenn allāhu vidhi eḻutikkaḻiññirikkunnu. allāhu sarvaśaktanuṁ ajayyanumāṇ; tīrcca
Surah Al-Mujadila, Verse 21
لَّا تَجِدُ قَوۡمٗا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ يُوَآدُّونَ مَنۡ حَآدَّ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَلَوۡ كَانُوٓاْ ءَابَآءَهُمۡ أَوۡ أَبۡنَآءَهُمۡ أَوۡ إِخۡوَٰنَهُمۡ أَوۡ عَشِيرَتَهُمۡۚ أُوْلَـٰٓئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلۡإِيمَٰنَ وَأَيَّدَهُم بِرُوحٖ مِّنۡهُۖ وَيُدۡخِلُهُمۡ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ رَضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُواْ عَنۡهُۚ أُوْلَـٰٓئِكَ حِزۡبُ ٱللَّهِۚ أَلَآ إِنَّ حِزۡبَ ٱللَّهِ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
allāhuviluṁ antyadinattiluṁ viśvasikkunna oru janata, allāhuvēāṭuṁ avanṟe dūtanēāṭuṁ virēādhaṁ veccupularttunnavarēāṭ snēhabandhaṁ sthāpikkunnatāyi ninakk kāṇānāvilla. ā virēādhaṁ veccupularttunnavar svantaṁ pitākkanmārēā putranmārēā sahēādaranmārēā maṟṟu kuṭumbakkārēā ārāyirunnāluṁ śari. avaruṭe manas'sukaḷil allāhu satyaviśvāsaṁ sudr̥ḍhamākkukayuṁ tannilninnuḷḷa ātmacaitan'yattāl avare prabalarākkukayuṁ ceytirikkunnu. avan avare tāḻbhāgattūṭe aruvikaḷeāḻukunna svargīyārāmaṅṅaḷil pravēśippikkuṁ. atilavar sthiravāsikaḷāyirikkuṁ. allāhu avaril santr̥ptanāyirikkuṁ. allāhuvine sambandhicc avaruṁ santr̥ptarāyirikkuṁ. avarāṇ allāhuvinṟe kakṣi. aṟiyuka; uṟappāyuṁ allāhuvinṟe kakṣikkār tanneyāṇ vijayaṁ varikkunnavar
Surah Al-Mujadila, Verse 22