Surah Al-Hadid - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
ākāśa bhūmikaḷiluḷḷavayeākkeyuṁ allāhuvinṟe mahatvaṁ kīrttikkunnu. avan ajayyanuṁ yuktijñanumāṇ
Surah Al-Hadid, Verse 1
لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ يُحۡيِۦ وَيُمِيتُۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
ākāśa bhūmikaḷuṭe ādhipatyaṁ avannāṇ. avan jīvippikkukayuṁ marippikkukayuṁ ceyyunnu. avan ellā kāryaṅṅaḷkkuṁ kaḻivuṟṟavan
Surah Al-Hadid, Verse 2
هُوَ ٱلۡأَوَّلُ وَٱلۡأٓخِرُ وَٱلظَّـٰهِرُ وَٱلۡبَاطِنُۖ وَهُوَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ
ādyanuṁ antyanuṁ puṟavuṁ akavuṁ avan tanne. avan sakala saṅgatikaḷuṁ aṟiyunnavan
Surah Al-Hadid, Verse 3
هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِۖ يَعۡلَمُ مَا يَلِجُ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا يَخۡرُجُ مِنۡهَا وَمَا يَنزِلُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ وَمَا يَعۡرُجُ فِيهَاۖ وَهُوَ مَعَكُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡۚ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ
āṟu nāḷukaḷilāyi ākāśabhūmikaḷe sr̥ṣṭiccat avanāṇ. pinne avan sinhāsanasthanāyi. bhūmiyil varunnatuṁ aviṭe ninn pēākunnatuṁ ākāśattuninniṟaṅṅunnatuṁ atilēkk kayaṟippēākunnatuṁ avanaṟiyunnu. niṅṅaḷeviṭeyāyāluṁ avan niṅṅaḷēāṭeāppamuṇṭ. allāhu niṅṅaḷ ceytukeāṇṭirikkunnateākke kaṇṭaṟiyunnavanāṇ
Surah Al-Hadid, Verse 4
لَّهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَإِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ
ākāśa bhūmikaḷuṭe ādhipatyaṁ avannāṇ. kāryaṅṅaḷeākkeyuṁ maṭakkappeṭunnatuṁ avaṅkalēkkāṇ
Surah Al-Hadid, Verse 5
يُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَيُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِۚ وَهُوَ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
avan rāvine pakaliluṁ pakaline rāviluṁ cērkkunnu. avan hr̥daya rahasyaṅṅaḷellāṁ aṟiyunnavanāṇ
Surah Al-Hadid, Verse 6
ءَامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَأَنفِقُواْ مِمَّا جَعَلَكُم مُّسۡتَخۡلَفِينَ فِيهِۖ فَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمۡ وَأَنفَقُواْ لَهُمۡ أَجۡرٞ كَبِيرٞ
niṅṅaḷ allāhuviluṁ avanṟe dūtaniluṁ viśvasikkuka. avan niṅṅaḷe pratinidhikaḷākkiya sampattilninn celavaḻikkukayuṁ ceyyuka. niṅṅaḷilninn satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ sampatt celavaḻikkukayuṁ ceytavarārēā, avarkku mahattāya pratiphalamuṇṭ
Surah Al-Hadid, Verse 7
وَمَا لَكُمۡ لَا تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلرَّسُولُ يَدۡعُوكُمۡ لِتُؤۡمِنُواْ بِرَبِّكُمۡ وَقَدۡ أَخَذَ مِيثَٰقَكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
niṅṅaḷkk entupaṟṟi? niṅṅaḷentukeāṇṭ allāhuvil viśvasikkunnilla? niṅṅaḷuṭe nāthanil viśvasikkān daivadūtan niṅṅaḷe nirantaraṁ kṣaṇiccukeāṇṭirunniṭṭuṁ. allāhu, niṅṅaḷilninn uṟappuvāṅṅiyiṭṭumuṇṭallēā. niṅṅaḷ satyaviśvāsikaḷeṅkil
Surah Al-Hadid, Verse 8
هُوَ ٱلَّذِي يُنَزِّلُ عَلَىٰ عَبۡدِهِۦٓ ءَايَٰتِۭ بَيِّنَٰتٖ لِّيُخۡرِجَكُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِۚ وَإِنَّ ٱللَّهَ بِكُمۡ لَرَءُوفٞ رَّحِيمٞ
tanṟe dāsan suvyaktamāya sūktaṅṅaḷ avatarippiccukeāṭukkunnat avanāṇ. niṅṅaḷe iruḷil ninn veḷiccattilēkk nayikkānāṇat. allāhu niṅṅaḷēāṭ ēṟe dayāluvuṁ karuṇayuḷḷavanumāṇ
Surah Al-Hadid, Verse 9
وَمَا لَكُمۡ أَلَّا تُنفِقُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلِلَّهِ مِيرَٰثُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ لَا يَسۡتَوِي مِنكُم مَّنۡ أَنفَقَ مِن قَبۡلِ ٱلۡفَتۡحِ وَقَٰتَلَۚ أُوْلَـٰٓئِكَ أَعۡظَمُ دَرَجَةٗ مِّنَ ٱلَّذِينَ أَنفَقُواْ مِنۢ بَعۡدُ وَقَٰتَلُواْۚ وَكُلّٗا وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلۡحُسۡنَىٰۚ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ
allāhuvinṟe mārgattil celavaḻikkātirikkān niṅṅaḷkkentuṇṭ n'yāyaṁ? - ākāśa bhūmikaḷuṭe samastāvakāśavuṁ avanu mātramāyirunniṭṭuṁ. niṅṅaḷil makkā vijayattinu mumpe celavaḻikkukayuṁ samaraṁ naṭattukayuṁ ceytavarārēā, avarkk atinu śēṣaṁ celavaḻikkukayuṁ samaraṁ naṭattukayuṁ ceytavarekkāḷēṟe mahattāya padaviyuṇṭ. ellāvarkkuṁ ēṟṟavuṁ uttamamāya pratiphalaṁ allāhu vāgdānaṁ ceytirikkunnu. niṅṅaḷ ceytukeāṇṭirikkunnateākkeyuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu
Surah Al-Hadid, Verse 10
مَّن ذَا ٱلَّذِي يُقۡرِضُ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا فَيُضَٰعِفَهُۥ لَهُۥ وَلَهُۥٓ أَجۡرٞ كَرِيمٞ
allāhuvin uttamamāya kaṭaṁ keāṭukkān āruṇṭ? eṅkil allāhu at anēkamiraṭṭiyāyi tiriccutaruṁ. mān'yamāya pratiphalattinarhanuṁ ayāḷtanne
Surah Al-Hadid, Verse 11
يَوۡمَ تَرَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ يَسۡعَىٰ نُورُهُم بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَبِأَيۡمَٰنِهِمۖ بُشۡرَىٰكُمُ ٱلۡيَوۡمَ جَنَّـٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ
nī viśvāsikaḷeyuṁ viśvāsinikaḷeyuṁ kāṇuṁ dinaṁ; avaruṭe munniluṁ valatuvaśattuṁ prakāśaṁ prasariccukeāṇṭirikkuṁ. annavarēāṭ paṟayuṁ: niṅṅaḷkk śubhāśansakaḷ! niṅṅaḷkk tāḻbhāgattūṭe āṟukaḷeāḻukunna svargīyārāmaṅṅaḷuṇṭ. niṅṅaḷatil nityavāsikaḷāyirikkuṁ. ateāru mahābhāgyaṁ tanne
Surah Al-Hadid, Verse 12
يَوۡمَ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلۡمُنَٰفِقَٰتُ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱنظُرُونَا نَقۡتَبِسۡ مِن نُّورِكُمۡ قِيلَ ٱرۡجِعُواْ وَرَآءَكُمۡ فَٱلۡتَمِسُواْ نُورٗاۖ فَضُرِبَ بَيۡنَهُم بِسُورٖ لَّهُۥ بَابُۢ بَاطِنُهُۥ فِيهِ ٱلرَّحۡمَةُ وَظَٰهِرُهُۥ مِن قِبَلِهِ ٱلۡعَذَابُ
kapaṭaviśvāsikaḷuṁ viśvāsinikaḷuṁ satyaviśvāsikaḷēāṭ ivvidhaṁ paṟayunna dinamāṇat: niṅṅaḷ ñaṅṅaḷkkāyi kāttu nilkkaṇē, niṅṅaḷuṭe veḷiccattil ninn ittiri ñaṅṅaḷuṁ anubhavikkaṭṭe. appēāḷ avarēāṭ paṟayuṁ: "niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe piṟakilēkku tanne tiriccupēāvuka. enniṭṭ veḷiccaṁ tēṭuka.” appēāḷ avarkkiṭayil oru bhitti uyarttappeṭuṁ. atineāru kavāṭamuṇṭāyirikkuṁ. atinṟe akabhāgatt kāruṇyavuṁ puṟabhāgatt śikṣayumāyirikkuṁ
Surah Al-Hadid, Verse 13
يُنَادُونَهُمۡ أَلَمۡ نَكُن مَّعَكُمۡۖ قَالُواْ بَلَىٰ وَلَٰكِنَّكُمۡ فَتَنتُمۡ أَنفُسَكُمۡ وَتَرَبَّصۡتُمۡ وَٱرۡتَبۡتُمۡ وَغَرَّتۡكُمُ ٱلۡأَمَانِيُّ حَتَّىٰ جَآءَ أَمۡرُ ٱللَّهِ وَغَرَّكُم بِٱللَّهِ ٱلۡغَرُورُ
avar viśvāsikaḷe viḷicc cēādikkuṁ: "ñaṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe kūṭeyāyirunnillē?” satyaviśvāsikaḷ paṟayuṁ: "ate. pakṣē, niṅṅaḷ niṅṅaḷettanne nāśattilāḻtti. avasaravādanayaṁ svīkariccu. sandēhikaḷāvukayuṁ ceytu. allāhuvinṟe tīrumānaṁ vannettunvare vyāmēāhaṁ niṅṅaḷe vañcitarākki. allāhuvinṟe kāryattil keāṭunvañcakan niṅṅaḷe caticcu
Surah Al-Hadid, Verse 14
فَٱلۡيَوۡمَ لَا يُؤۡخَذُ مِنكُمۡ فِدۡيَةٞ وَلَا مِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْۚ مَأۡوَىٰكُمُ ٱلنَّارُۖ هِيَ مَوۡلَىٰكُمۡۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
atinālinn niṅṅaḷilninnuṁ satyaniṣēdhikaḷilninnuṁ prāyaścittaṁ svīkarikkunnatalla. niṅṅaḷuṭe saṅkētaṁ narakamatre. atu tanneyāṇ niṅṅaḷuṭe abhayasthānaṁ. ā maṭakkasthalaṁ vaḷare cītta tanne.”
Surah Al-Hadid, Verse 15
۞أَلَمۡ يَأۡنِ لِلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن تَخۡشَعَ قُلُوبُهُمۡ لِذِكۡرِ ٱللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ ٱلۡحَقِّ وَلَا يَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلُ فَطَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَمَدُ فَقَسَتۡ قُلُوبُهُمۡۖ وَكَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
satyaviśvāsikaḷuṭe hr̥dayaṅṅaḷ daivasmaraṇaykkuṁ taṅṅaḷkk avatīrṇamāya satyavēdattinuṁ vidhēyamākān samayamāyillē? mump vēdaṁ kiṭṭiyavareppēāle ākātirikkānuṁ. kālaṁ kuṟēyēṟe kaṭannupēāyatināl avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷ kaṭuttupēāyi. avarilēṟe pēruṁ adhārmikarāṇ
Surah Al-Hadid, Verse 16
ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يُحۡيِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَاۚ قَدۡ بَيَّنَّا لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ
aṟiyuka: allāhu bhūmiye atinṟe mr̥tāvasthakkuśēṣaṁ jīvas'suṟṟatākkunnu. nāṁ niṅṅaḷkk uṟappāyuṁ dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ vivariccu tannirikkunnu. niṅṅaḷ cinticcu manas'silākkān
Surah Al-Hadid, Verse 17
إِنَّ ٱلۡمُصَّدِّقِينَ وَٱلۡمُصَّدِّقَٰتِ وَأَقۡرَضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا يُضَٰعَفُ لَهُمۡ وَلَهُمۡ أَجۡرٞ كَرِيمٞ
dānadharmaṁ nalkiya strī puruṣanmārkkuṁ allāhuvin uttamamāya kaṭaṁ keāṭuttavarkkuṁ anēkamiraṭṭi tiriccu kiṭṭuṁ. avarkk mān'yamāya pratiphalamuṇṭ
Surah Al-Hadid, Verse 18
وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦٓ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلصِّدِّيقُونَۖ وَٱلشُّهَدَآءُ عِندَ رَبِّهِمۡ لَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ وَنُورُهُمۡۖ وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآ أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ
allāhuviluṁ avanṟe dūtanmāriluṁ viśvasiccavarārēā, avarāṇ taṅṅaḷuṭe nāthanṟe sannidhiyil satyasandharuṁ satyasākṣikaḷuṁ. avarkk avaruṭe pratiphalamuṇṭ; veḷiccavuṁ. ennāl satyaniṣēdhikaḷāvukayuṁ nam'muṭe vacanaṅṅaḷe taḷḷippaṟayukayuṁ ceytavarēā; avar tanneyāṇ narakāvakāśikaḷ
Surah Al-Hadid, Verse 19
ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا لَعِبٞ وَلَهۡوٞ وَزِينَةٞ وَتَفَاخُرُۢ بَيۡنَكُمۡ وَتَكَاثُرٞ فِي ٱلۡأَمۡوَٰلِ وَٱلۡأَوۡلَٰدِۖ كَمَثَلِ غَيۡثٍ أَعۡجَبَ ٱلۡكُفَّارَ نَبَاتُهُۥ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَىٰهُ مُصۡفَرّٗا ثُمَّ يَكُونُ حُطَٰمٗاۖ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٞ شَدِيدٞ وَمَغۡفِرَةٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَرِضۡوَٰنٞۚ وَمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا مَتَٰعُ ٱلۡغُرُورِ
aṟiyuka: ī lēāka jīvitaṁ veṟuṁ kaḷiyuṁ tamāśayuṁ puṟampūccuṁ parasparamuḷḷa peāṅṅacca prakaṭanavuṁ sampattiluṁ santānaṅṅaḷilumuḷḷa peruma naṭikkaluṁ mātramāṇ. ateāru maḻapēāleyāṇ. atuvaḻiyuṇṭāvunna ceṭikaḷ karṣakare santēāṣabharitarākkunnu. pinne atuṇaṅṅunnu. aṅṅaneyat maññaccatāyi ninakku kāṇāṁ. vaikāte at turumpāyittīrunnu. ennāl, paralēākattēā; kaṭhinamāya śikṣayuṇṭ. allāhuvil ninnuḷḷa pāpamēācanavuṁ prītiyumuṇṭ. aihikajīvitaṁ caticcarakkallāteānnumalla
Surah Al-Hadid, Verse 20
سَابِقُوٓاْ إِلَىٰ مَغۡفِرَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ وَجَنَّةٍ عَرۡضُهَا كَعَرۡضِ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ أُعِدَّتۡ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦۚ ذَٰلِكَ فَضۡلُ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ
niṅṅaḷ matsariccu munnēṟuka; niṅṅaḷuṭe nāthanil ninnuḷḷa pāpamēācanattilēkkuṁ ākāśabhūmikaḷeppēāle viśālamāya svargattilēkkuṁ. at allāhuviluṁ avanṟe dūtanmāriluṁ viśvasiccavarkkāyi tayyāṟākkiyatāṇ. at allāhuvinṟe anugrahamāṇ. avanuddēśikkunnavarkk avanat nalkunnu. allāhu atyudāran tanne
Surah Al-Hadid, Verse 21
مَآ أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا فِيٓ أَنفُسِكُمۡ إِلَّا فِي كِتَٰبٖ مِّن قَبۡلِ أَن نَّبۡرَأَهَآۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٞ
bhūmiyilēā niṅṅaḷilēā oru vipattuṁ vannubhavikkunnilla; nāmat mumpē oru granthattil rēkhappeṭutti vacciṭṭallāte. at allāhuvin ēṟe eḷuppamuḷḷa kāryamāṇallēā
Surah Al-Hadid, Verse 22
لِّكَيۡلَا تَأۡسَوۡاْ عَلَىٰ مَا فَاتَكُمۡ وَلَا تَفۡرَحُواْ بِمَآ ءَاتَىٰكُمۡۗ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخۡتَالٖ فَخُورٍ
niṅṅaḷkkuṇṭākunna naṣṭattinṟe pēril duḥkhikkātirikkānuṁ niṅṅaḷkk avan tarunnatinṟe pēril svayaṁ maṟannāhḷādikkātirikkānumāṇat. peruma naṭikkunnavareyuṁ peāṅṅaccakkāreyuṁ allāhu iṣṭappeṭunnilla
Surah Al-Hadid, Verse 23
ٱلَّذِينَ يَبۡخَلُونَ وَيَأۡمُرُونَ ٱلنَّاسَ بِٱلۡبُخۡلِۗ وَمَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ
avarēā, svayaṁ piśukk kāṇikkunnavaruṁ piśukkarākān maṟṟuḷḷavare prērippikkunnavarumāṇ. āreṅkiluṁ sanmārgattilninn pintiriyunnuveṅkil aṟiyuka: allāhu āśrayamāvaśyamillāttavanuṁ stutyarhanumāṇ
Surah Al-Hadid, Verse 24
لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا رُسُلَنَا بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَأَنزَلۡنَا مَعَهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡمِيزَانَ لِيَقُومَ ٱلنَّاسُ بِٱلۡقِسۡطِۖ وَأَنزَلۡنَا ٱلۡحَدِيدَ فِيهِ بَأۡسٞ شَدِيدٞ وَمَنَٰفِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعۡلَمَ ٱللَّهُ مَن يَنصُرُهُۥ وَرُسُلَهُۥ بِٱلۡغَيۡبِۚ إِنَّ ٱللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٞ
niścayamāyuṁ nāṁ nam'muṭe dūtanmāre teḷiñña teḷivukaḷumāyi niyēāgiccirikkunnu. avarēāṭeāppaṁ vēdavuṁ tulās'suṁ avatarippiccirikkunnu. manuṣyar nīti nilanirttān. nāṁ irumpuṁ iṟakkikkeāṭuttirikkunnu. atil ēṟe āyēādhanaśaktiyuṁ janaṅṅaḷkkupakāravumuṇṭ. allāhuve nēril kāṇāte tanne avaneyuṁ avanṟe dūtanmāreyuṁ sahāyikkunnavarārenn avann kaṇṭaṟiyānāṇit. allāhu karuttuṟṟavanuṁ ajayyanuṁ tanne; tīrcca
Surah Al-Hadid, Verse 25
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحٗا وَإِبۡرَٰهِيمَ وَجَعَلۡنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا ٱلنُّبُوَّةَ وَٱلۡكِتَٰبَۖ فَمِنۡهُم مُّهۡتَدٖۖ وَكَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
niścayamāyuṁ nāṁ nūhineyuṁ ibṟāhīmineyuṁ dūtanmārāyi niyēāgiccu. avariruvaruṭeyuṁ santatikaḷil pravācakatvavuṁ vēdagranthavuṁ nalki. avaril nērvaḻi prāpiccavaruṇṭ. ennāl ēṟeppēruṁ kuṟṟavāḷikaḷāyirunnu
Surah Al-Hadid, Verse 26
ثُمَّ قَفَّيۡنَا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم بِرُسُلِنَا وَقَفَّيۡنَا بِعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَ وَءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡإِنجِيلَۖ وَجَعَلۡنَا فِي قُلُوبِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ رَأۡفَةٗ وَرَحۡمَةٗۚ وَرَهۡبَانِيَّةً ٱبۡتَدَعُوهَا مَا كَتَبۡنَٰهَا عَلَيۡهِمۡ إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ رِضۡوَٰنِ ٱللَّهِ فَمَا رَعَوۡهَا حَقَّ رِعَايَتِهَاۖ فَـَٔاتَيۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنۡهُمۡ أَجۡرَهُمۡۖ وَكَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
pinnīṭ avarkku piṟake nāṁ nirantaraṁ nam'muṭe dūtanmāre niyēāgiccu. maryaminṟe makan īsayeyuṁ ayaccu. addēhattinu nāṁ iñcīl nalki. addēhatte anugamiccavaruṭe hr̥dayaṅṅaḷil kr̥payuṁ kāruṇyavuṁ viḷayiccu. ennāl avar svayaṁ san'yāsaṁ keṭṭiccamaccu. nāṁ avarkkat niyamamākkiyirunnilla. daivaprīti pratīkṣicc avar pututāyi uṇṭākkiyatāṇat. enniṭṭēā, avarat yathāvidhi pāliccatumilla. appēāḷ avaril satyaviśvāsaṁ svīkariccavarkk nāṁ arhamāya pratiphalaṁ nalki. avarilēṟe pēruṁ adhārmikarāṇ
Surah Al-Hadid, Verse 27
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَءَامِنُواْ بِرَسُولِهِۦ يُؤۡتِكُمۡ كِفۡلَيۡنِ مِن رَّحۡمَتِهِۦ وَيَجۡعَل لَّكُمۡ نُورٗا تَمۡشُونَ بِهِۦ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
satyaviśvāsaṁ svīkariccavarē, niṅṅaḷ allāhuvēāṭ bhaktiyuḷḷavarāvuka. avanṟe dūtanil viśvasikkuka. eṅkil tanṟe anugrahattil ninn niṅṅaḷkkavan raṇṭ ōhari nalkuṁ. niṅṅaḷkk naṭakkānāvaśyamāya veḷiccaṁ sam'mānikkuṁ. niṅṅaḷkk māppēkuṁ. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanumallēā
Surah Al-Hadid, Verse 28
لِّئَلَّا يَعۡلَمَ أَهۡلُ ٱلۡكِتَٰبِ أَلَّا يَقۡدِرُونَ عَلَىٰ شَيۡءٖ مِّن فَضۡلِ ٱللَّهِ وَأَنَّ ٱلۡفَضۡلَ بِيَدِ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ
allāhuvinṟe anugrahattilninn onnuṁ taṭṭiyeṭukkān taṅṅaḷkkāvillennuṁ anugrahaṁ allāhuvinṟe kaiyilāṇennuṁ at tānuddēśikkunnavarkk avan nalkumennuṁ, vēdavāhakar aṟiyuvān vēṇṭiyāṇit. allāhu atimahattāya audāryattinuṭamayākunnu
Surah Al-Hadid, Verse 29