Surah Al-Insan - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينٞ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ لَمۡ يَكُن شَيۡـٔٗا مَّذۡكُورًا
manuṣyan prastāvyamāya oru vastuvē āyirunnillātta oru kālaghaṭṭaṁ avanṟe mēl kaḻiññupēāyiṭṭuṇṭēā
Surah Al-Insan, Verse 1
إِنَّا خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٍ أَمۡشَاجٖ نَّبۡتَلِيهِ فَجَعَلۡنَٰهُ سَمِيعَۢا بَصِيرًا
kūṭiccērnnuṇṭāya oru bījattil ninn tīrccayāyuṁ nāṁ manuṣyane sr̥ṣṭiccirikkunnu. nāṁ avane parīkṣikkuvānāyiṭṭ. aṅṅane avane nāṁ kēḷviyuḷḷavanuṁ kāḻcayuḷḷavanumākkiyirikkunnu
Surah Al-Insan, Verse 2
إِنَّا هَدَيۡنَٰهُ ٱلسَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرٗا وَإِمَّا كَفُورًا
tīrccayāyuṁ nāṁ avann vaḻi kāṇiccukeāṭuttirikkunnu. enniṭṭ onnukil avan nandiyuḷḷavanākunnu. alleṅkil nandikeṭṭavanākunnu
Surah Al-Insan, Verse 3
إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَلَٰسِلَاْ وَأَغۡلَٰلٗا وَسَعِيرًا
tīrccayāyuṁ satyaniṣēdhikaḷkk nāṁ caṅṅalakaḷuṁ vilaṅṅukaḷuṁ kattijvalikkunna narakāgniyuṁ orukki veccirikkunnu
Surah Al-Insan, Verse 4
إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ يَشۡرَبُونَ مِن كَأۡسٖ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا
tīrccayāyuṁ puṇyavānmār (svargattil) oru pānapātrattil ninn kuṭikkunnatāṇ. atinṟe cēruva karppūramāyirikkuṁ
Surah Al-Insan, Verse 5
عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا عِبَادُ ٱللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفۡجِيرٗا
allāhuvinṟe dāsanmār kuṭikkunna oru uṟavu veḷḷamatre at. avarat peāṭṭicceāḻukkikkeāṇṭirikkuṁ
Surah Al-Insan, Verse 6
يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَيَخَافُونَ يَوۡمٗا كَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِيرٗا
nērcca avar niṟavēṟṟukayuṁ āpattu paṭarnn piṭikkunna oru divasatte avar bhayappeṭukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Insan, Verse 7
وَيُطۡعِمُونَ ٱلطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ مِسۡكِينٗا وَيَتِيمٗا وَأَسِيرًا
āhārattēāṭ priyamuḷḷatēāṭeāppaṁ tanne agatikkuṁ anāthaykkuṁ taṭavukārannuṁ avarat nalkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Insan, Verse 8
إِنَّمَا نُطۡعِمُكُمۡ لِوَجۡهِ ٱللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمۡ جَزَآءٗ وَلَا شُكُورًا
(avar paṟayuṁ:) allāhuvinṟe prītikku vēṇṭi mātramāṇ ñaṅṅaḷ niṅṅaḷkku āhāraṁ nalkunnat. niṅṅaḷuṭe pakkal ninnu yāteāru pratiphalavuṁ nandiyuṁ ñaṅṅaḷ āgrahikkunnilla
Surah Al-Insan, Verse 9
إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوۡمًا عَبُوسٗا قَمۡطَرِيرٗا
mukhaṁ cuḷiccu pēākunnatuṁ, dus'sahavumāya oru divasatte ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāviṅkal ninn tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ bhayappeṭunnu
Surah Al-Insan, Verse 10
فَوَقَىٰهُمُ ٱللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمِ وَلَقَّىٰهُمۡ نَضۡرَةٗ وَسُرُورٗا
atināl ā divasattinṟe tinmayil ninn allāhu avare kātturakṣikkukayuṁ, prasannatayuṁ santēāṣavuṁ avarkku avan nalkukayuṁ ceyyunnatāṇ
Surah Al-Insan, Verse 11
وَجَزَىٰهُم بِمَا صَبَرُواْ جَنَّةٗ وَحَرِيرٗا
avar kṣamiccatināl svargattēāppuṁ paṭṭu vastraṅṅaḷuṁ avarkkavan pratiphalamāyi nalkunnatāṇ
Surah Al-Insan, Verse 12
مُّتَّكِـِٔينَ فِيهَا عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِۖ لَا يَرَوۡنَ فِيهَا شَمۡسٗا وَلَا زَمۡهَرِيرٗا
avaraviṭe sēāphakaḷil cāriyirikkunnavarāyirikkuṁ. veyilēā keāṭuṁ taṇuppēā avar aviṭe kāṇukayilla
Surah Al-Insan, Verse 13
وَدَانِيَةً عَلَيۡهِمۡ ظِلَٰلُهَا وَذُلِّلَتۡ قُطُوفُهَا تَذۡلِيلٗا
ā svargattile taṇalukaḷ avaruṭe mēl aṭuttu nilkkunnatāyirikkuṁ. atile paḻaṅṅaḷ paṟicceṭukkān sekaryamuḷḷatākkappeṭukayuṁ ceytirikkunnu
Surah Al-Insan, Verse 14
وَيُطَافُ عَلَيۡهِم بِـَٔانِيَةٖ مِّن فِضَّةٖ وَأَكۡوَابٖ كَانَتۡ قَوَارِيرَا۠
veḷḷiyuṭe pātraṅṅaḷuṁ (minusaṁ keāṇṭ) sphaṭikaṁ pēāleyāyitīrnniṭṭuḷḷa kēāppakaḷumāyi avarkkiṭayil (paricārakanmār) cuṟṟi naṭakkunnatāṇ
Surah Al-Insan, Verse 15
قَوَارِيرَاْ مِن فِضَّةٖ قَدَّرُوهَا تَقۡدِيرٗا
veḷḷikkēāppakaḷ. avar avaykk (pātraṅṅaḷkk) oru tēātanusaricc aḷav nirṇayiccirikkuṁ
Surah Al-Insan, Verse 16
وَيُسۡقَوۡنَ فِيهَا كَأۡسٗا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا
iñcinīrinṟe cēruvayuḷḷa oru kēāppa avarkk aviṭe kuṭikkān nalkappeṭunnatāṇ
Surah Al-Insan, Verse 17
عَيۡنٗا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلۡسَبِيلٗا
atāyat aviṭatte (svargattile) salsabīl ennu pēruḷḷa oru uṟavile veḷḷaṁ
Surah Al-Insan, Verse 18
۞وَيَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيۡتَهُمۡ حَسِبۡتَهُمۡ لُؤۡلُؤٗا مَّنثُورٗا
anaśvara jīvitaṁ nalkappeṭṭa cila kuṭṭikaḷ avarkkiṭayilūṭe cuṟṟi naṭannukeāṇṭumirikkuṁ. avare nī kaṇṭāl vitaṟiya muttukaḷāṇ avarenn nī vicārikkuṁ
Surah Al-Insan, Verse 19
وَإِذَا رَأَيۡتَ ثَمَّ رَأَيۡتَ نَعِيمٗا وَمُلۡكٗا كَبِيرًا
aviṭaṁ nī kaṇṭāl sukhānugrahavuṁ valiyeāru sāmrājyavuṁ nī kāṇunnatāṇ
Surah Al-Insan, Verse 20
عَٰلِيَهُمۡ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضۡرٞ وَإِسۡتَبۡرَقٞۖ وَحُلُّوٓاْ أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٖ وَسَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ شَرَابٗا طَهُورًا
avaruṭe mēl pacca niṟamuḷḷa nērtta paṭṭuvastraṅṅaḷuṁ kaṭṭiyuḷḷa paṭṭu vastravuṁ uṇṭāyirikkuṁ. veḷḷiyuṭe vaḷakaḷuṁ avarkk aṇiyikkappeṭunnatāṇ. avarkk avaruṭe rakṣitāv tikaccuṁ śud'dhamāya pānīyaṁ kuṭikkān keāṭukkunnatumāṇ
Surah Al-Insan, Verse 21
إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمۡ جَزَآءٗ وَكَانَ سَعۡيُكُم مَّشۡكُورًا
(avarēāṭ paṟayappeṭuṁ:) tīrccayāyuṁ at niṅṅaḷkkuḷḷa pratiphalamākunnu. niṅṅaḷuṭe pariśramaṁ nandipūrvvaṁ svīkarikkappeṭṭirikkayākunnū
Surah Al-Insan, Verse 22
إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ تَنزِيلٗا
tīrccayāyuṁ nāṁ ninakk ī khur'ānine alpālpamāyi avatarippiccu tannirikkunnu
Surah Al-Insan, Verse 23
فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعۡ مِنۡهُمۡ ءَاثِمًا أَوۡ كَفُورٗا
ākayāl ninṟe rakṣitāvinṟe tīrumānattin nī kṣamayēāṭe kāttirikkuka. avaruṭe kūṭṭattil ninn yāteāru pāpiyeyuṁ nandikeṭṭavaneyuṁ nī anusariccu pēākarut
Surah Al-Insan, Verse 24
وَٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ بُكۡرَةٗ وَأَصِيلٗا
ninṟe rakṣitāvinṟe nāmaṁ kālattuṁ vaikunnēravuṁ nī smarikkukayuṁ ceyyuka
Surah Al-Insan, Verse 25
وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَٱسۡجُدۡ لَهُۥ وَسَبِّحۡهُ لَيۡلٗا طَوِيلًا
rātriyil nī avane praṇamikkukayuṁ dīrghamāya niśāvēḷayil avane prakīrttikkukayuṁ ceyyuka
Surah Al-Insan, Verse 26
إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ يُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَآءَهُمۡ يَوۡمٗا ثَقِيلٗا
tīrccayāyuṁ ikkūṭṭar kṣaṇikamāya aihikajīvitatte iṣṭappeṭunnu. bhāramēṟiya oru divasattinṟe kāryaṁ avar taṅṅaḷuṭe puṟakil viṭṭukaḷayukayuṁ ceyyunnu
Surah Al-Insan, Verse 27
نَّحۡنُ خَلَقۡنَٰهُمۡ وَشَدَدۡنَآ أَسۡرَهُمۡۖ وَإِذَا شِئۡنَا بَدَّلۡنَآ أَمۡثَٰلَهُمۡ تَبۡدِيلًا
nāmāṇ avare sr̥ṣṭikkukayuṁ avaruṭe śarīraghaṭana balappeṭuttukayuṁ ceytat. nāṁ uddēśikkunna pakṣaṁ avarkk tulyarāyiṭṭuḷḷavare nāṁ avarkku pakaraṁ keāṇṭu varunnatumāṇ
Surah Al-Insan, Verse 28
إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا
tīrccayāyuṁ it oru ulbēādhanamākunnu. ākayāl vallavanuṁ uddēśikkunna pakṣaṁ tanṟe rakṣitāviṅkalēkkuḷḷa mārgaṁ svīkariccu keāḷḷaṭṭe
Surah Al-Insan, Verse 29
وَمَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا
allāhu uddēśikkunna pakṣamallāte niṅṅaḷ uddēśikkukayilla. tīrccayāyuṁ allāhu sarvvajñanuṁ yuktimānumākunnu
Surah Al-Insan, Verse 30
يُدۡخِلُ مَن يَشَآءُ فِي رَحۡمَتِهِۦۚ وَٱلظَّـٰلِمِينَ أَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمَۢا
avan uddēśikkunnavare avanṟe kāruṇyattil avan pravēśippikkunnatāṇ. akramakārikaḷkkāvaṭṭe avan vēdanayēṟiya śikṣa orukki veccirikkunnu
Surah Al-Insan, Verse 31