Surah Al-Insan - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينٞ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ لَمۡ يَكُن شَيۡـٔٗا مَّذۡكُورًا
tān paṟayattakka onnumallātirunna oru kālaghaṭṭaṁ manuṣyan kaḻiññupēāyiṭṭillē
Surah Al-Insan, Verse 1
إِنَّا خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٍ أَمۡشَاجٖ نَّبۡتَلِيهِ فَجَعَلۡنَٰهُ سَمِيعَۢا بَصِيرًا
manuṣyane nāṁ kūṭikkalarnna dravakaṇa ttilninn sr̥ṣṭiccu; namukk avane parīkṣikkān. aṅṅane nāmavane kēḷviyuṁ kāḻcayumuḷḷavanākki
Surah Al-Insan, Verse 2
إِنَّا هَدَيۡنَٰهُ ٱلسَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرٗا وَإِمَّا كَفُورًا
uṟappāyuṁ nāmavan vaḻikāṇiccu keāṭuttirikkunnu. avan nandiyuḷḷavanākāṁ. nandikeṭṭavanumākāṁ
Surah Al-Insan, Verse 3
إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَلَٰسِلَاْ وَأَغۡلَٰلٗا وَسَعِيرًا
uṟappāyuṁ satyaniṣēdhikaḷkku nāṁ caṅṅalakaḷuṁ vilaṅṅukaḷuṁ kattikkāḷunna narakattīyuṁ orukkiveccirikkunnu
Surah Al-Insan, Verse 4
إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ يَشۡرَبُونَ مِن كَأۡسٖ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا
sukarmikaḷēā, tīrccayāyuṁ avar karppūraṁ cērtta pānīyaṁ niṟacca caṣakattilninn pānaṁ ceyyunnatāṇ
Surah Al-Insan, Verse 5
عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا عِبَادُ ٱللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفۡجِيرٗا
at oruṟavayāyirikkuṁ. daivadāsanmār atilninnāṇ kuṭikkuka. avaratine iṣṭānusr̥taṁ kaivaḻikaḷāyi oḻukkikkeāṇṭirikkuṁ
Surah Al-Insan, Verse 6
يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَيَخَافُونَ يَوۡمٗا كَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِيرٗا
avar; nērccakaḷ niṟavēṟṟunnavarāṇ. oru bhīkaranāḷine pēṭikkunnavaruṁ. vipatt paṭarnnu piṭikkunna nāḷine
Surah Al-Insan, Verse 7
وَيُطۡعِمُونَ ٱلطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ مِسۡكِينٗا وَيَتِيمٗا وَأَسِيرًا
āhārattēāṭ ēṟe priyamuḷḷatēāṭeāppaṁ avarat agatikkuṁ anāthakkuṁ bandhitannuṁ nalkunnu
Surah Al-Insan, Verse 8
إِنَّمَا نُطۡعِمُكُمۡ لِوَجۡهِ ٱللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمۡ جَزَآءٗ وَلَا شُكُورًا
avar paṟayuṁ: "allāhuvinṟe prītikkuvēṇṭi mātramāṇ ñaṅṅaḷ niṅṅaḷkk annamēkunnat. niṅṅaḷilninn enteṅkiluṁ pratiphalamēā nandiyēā ñaṅṅaḷ pratīkṣikkunnilla
Surah Al-Insan, Verse 9
إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوۡمًا عَبُوسٗا قَمۡطَرِيرٗا
ñaṅṅaḷuṭe nāthanil ninnuḷḷa dus'sahavuṁ bhīkaravumāya oru nāḷine ñaṅṅaḷ bhayappeṭunnu.”
Surah Al-Insan, Verse 10
فَوَقَىٰهُمُ ٱللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمِ وَلَقَّىٰهُمۡ نَضۡرَةٗ وَسُرُورٗا
atināl ā nāḷinṟe nāśattilninn allāhu avare kātturakṣiccu. avarkk samāśvāsavuṁ santēāṣavuṁ sam'māniccu
Surah Al-Insan, Verse 11
وَجَزَىٰهُم بِمَا صَبَرُواْ جَنَّةٗ وَحَرِيرٗا
avar kṣama pāliccatināl pratiphalamāyi avanavarkk pūntēāppukaḷuṁ paṭṭuṭuppukaḷuṁ pradānaṁ ceytu
Surah Al-Insan, Verse 12
مُّتَّكِـِٔينَ فِيهَا عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِۖ لَا يَرَوۡنَ فِيهَا شَمۡسٗا وَلَا زَمۡهَرِيرٗا
avaraviṭe uyarnna mañcaṅṅaḷil cāriyirikkuṁ. atyuṣṇamēā atiśaityamēā anubhavikkukayilla
Surah Al-Insan, Verse 13
وَدَانِيَةً عَلَيۡهِمۡ ظِلَٰلُهَا وَذُلِّلَتۡ قُطُوفُهَا تَذۡلِيلٗا
svargīyachāya avarkku mēl taṇal virikkuṁ. atile paḻaṅṅaḷ, paṟicceṭukkān pākattil avaruṭe adhīnatayilāyirikkuṁ
Surah Al-Insan, Verse 14
وَيُطَافُ عَلَيۡهِم بِـَٔانِيَةٖ مِّن فِضَّةٖ وَأَكۡوَابٖ كَانَتۡ قَوَارِيرَا۠
veḷḷippātraṅṅaḷuṁ sphaṭikakkēāppakaḷumāyi paricārakar avarkkiṭayil cuṟṟikkaṟaṅṅikkeāṇṭirikkuṁ
Surah Al-Insan, Verse 15
قَوَارِيرَاْ مِن فِضَّةٖ قَدَّرُوهَا تَقۡدِيرٗا
ā sphaṭikavuṁ veḷḷimayamāyirikkuṁ. paricārakar ava kaṇiśatayēāṭe kaṇakkākkivekkunnu
Surah Al-Insan, Verse 16
وَيُسۡقَوۡنَ فِيهَا كَأۡسٗا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا
iñcinīrinṟe cēruva cērtta pānīyaṁ avarkkaviṭe kuṭikkān kiṭṭuṁ
Surah Al-Insan, Verse 17
عَيۡنٗا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلۡسَبِيلٗا
at svargattile oraruviyil ninnuḷḷatāṇ. salsabīl ennāṇ atine viḷikkuka
Surah Al-Insan, Verse 18
۞وَيَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيۡتَهُمۡ حَسِبۡتَهُمۡ لُؤۡلُؤٗا مَّنثُورٗا
nityabālyaṁ nalkappeṭṭa kuṭṭikaḷ avarkkiṭayilūṭe cuṟṟinaṭannukeāṇṭirikkuṁ. avare kaṇṭāl citaṟitteṟicca muttukaḷāyē ninakk tēānnū
Surah Al-Insan, Verse 19
وَإِذَا رَأَيۡتَ ثَمَّ رَأَيۡتَ نَعِيمٗا وَمُلۡكٗا كَبِيرًا
svargattil mahattāya anugrahaṅṅaḷuṁ oru mahāsāmrājyattinṟe avasthayuṁ ninakku kāṇāṁ
Surah Al-Insan, Verse 20
عَٰلِيَهُمۡ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضۡرٞ وَإِسۡتَبۡرَقٞۖ وَحُلُّوٓاْ أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٖ وَسَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ شَرَابٗا طَهُورًا
aviṭe nērttuminutta paccavillūsuṁ kaṭṭiyuḷḷa paṭṭuṭavayumāṇ avare aṇiyikkuka. avarkk aviṭe veḷḷivaḷakaḷ aṇiyikkunnatāṇ. avaruṭe nāthan avare pariśud'dhamāya pānīyaṁ kuṭippikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Al-Insan, Verse 21
إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمۡ جَزَآءٗ وَكَانَ سَعۡيُكُم مَّشۡكُورًا
itāṇ niṅṅaḷkkuḷḷa pratiphalaṁ; tīrcca. niṅṅaḷuṭe pravarttanaṅṅaḷ nandipūrvaṁ svīkarikkappeṭṭavayatre
Surah Al-Insan, Verse 22
إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ تَنزِيلٗا
uṟappāyuṁ ī khur'ān ninakk nāṁ alpālpamāyi iṟakkittannirikkunnu
Surah Al-Insan, Verse 23
فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعۡ مِنۡهُمۡ ءَاثِمًا أَوۡ كَفُورٗا
atināl nī ninṟe nāthanṟe tīrumānatte kṣamayēāṭe kāttirikkuka. avarile kuṟṟavāḷiyeyēā satyaniṣēdhiyeyēā nī anusarikkarut
Surah Al-Insan, Verse 24
وَٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ بُكۡرَةٗ وَأَصِيلٗا
ninṟe nāthanṟe nāmaṁ kālattuṁ vaikunnēravuṁ smarikkuka
Surah Al-Insan, Verse 25
وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَٱسۡجُدۡ لَهُۥ وَسَبِّحۡهُ لَيۡلٗا طَوِيلًا
rātriyil avann sāṣṭāṅgaṁ praṇamikkuka. nīṇṭa niśāvēḷakaḷil avanṟe mahatvaṁ kīrttikkuka
Surah Al-Insan, Verse 26
إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ يُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَآءَهُمۡ يَوۡمٗا ثَقِيلٗا
ennāl ikkūṭṭar, kṣaṇikamāya aihika nēṭṭamāṇ iṣṭappeṭunnat. varānirikkunna bhāramēṟiya nāḷinṟe kāryamavar piṟakēāṭṭ taṭṭimāṟṟunnu
Surah Al-Insan, Verse 27
نَّحۡنُ خَلَقۡنَٰهُمۡ وَشَدَدۡنَآ أَسۡرَهُمۡۖ وَإِذَا شِئۡنَا بَدَّلۡنَآ أَمۡثَٰلَهُمۡ تَبۡدِيلًا
nāmāṇ avare sr̥ṣṭiccat. avaruṭe śarīraghaṭanakk karuttēkiyatuṁ nāṁ tanne. nāṁ ichikkunnuveṅkil avaruṭe rūpaṁ appāṭe māṟṟimaṟikkāvunnatāṇ
Surah Al-Insan, Verse 28
إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا
tīrccayāyuṁ it oru udbēādhanamāṇ. atināl iṣṭamuḷḷavan tanṟe nāthaṅkalēkkuḷḷa mārgamavalambikkaṭṭe
Surah Al-Insan, Verse 29
وَمَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا
allāhu ichikkunnuveṅkilallāte niṅṅaḷkk atiṣṭappeṭānāvilla. niścayamāyuṁ allāhu sarvajñanuṁ yuktimānumāṇ
Surah Al-Insan, Verse 30
يُدۡخِلُ مَن يَشَآءُ فِي رَحۡمَتِهِۦۚ وَٱلظَّـٰلِمِينَ أَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمَۢا
tānichikkunnavare allāhu tanṟe anugrahattil pravēśippikkunnu. akramikaḷkkēā, nēāvēṟiya śikṣayāṇ avan orukkiveccirikkunnat
Surah Al-Insan, Verse 31