Surah Ibrahim - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
الٓرۚ كِتَٰبٌ أَنزَلۡنَٰهُ إِلَيۡكَ لِتُخۡرِجَ ٱلنَّاسَ مِنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِ بِإِذۡنِ رَبِّهِمۡ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡحَمِيدِ
aliph - lāṁ - ṟā'a. it nāṁ ninakkiṟakkiya vēdapustakamāṇ. janaṅṅaḷe avaruṭe nāthanṟe anumatiyēāṭe iruḷilninn veḷiccattilēkk nayikkān. pratāpiyuṁ stutyarhanumāyavanṟe mārgattilēkk
Surah Ibrahim, Verse 1
ٱللَّهِ ٱلَّذِي لَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۗ وَوَيۡلٞ لِّلۡكَٰفِرِينَ مِنۡ عَذَابٖ شَدِيدٍ
ākāśabhūmikaḷiluḷḷavayuṭeyellāṁ uṭamayāya allāhuvinṟe mārgattilēkk. satyaniṣēdhikaḷkk kaṭhinaśikṣayuṭe keāṭuṁ nāśamāṇuṇṭāvuka
Surah Ibrahim, Verse 2
ٱلَّذِينَ يَسۡتَحِبُّونَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا عَلَى ٱلۡأٓخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ وَيَبۡغُونَهَا عِوَجًاۚ أُوْلَـٰٓئِكَ فِي ضَلَٰلِۭ بَعِيدٖ
paralēākattekkāḷ ihalēāka jīvitatte snēhikkunnavarāṇavar. daivamārgattil ninn janatte taṭaññunirttunnavaruṁ daivamārgaṁ vikalamākaṇamennāgrahikkunnavarumāṇ. avar vaḻikēṭil ēṟedūraṁ pinniṭṭirikkunnu
Surah Ibrahim, Verse 3
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوۡمِهِۦ لِيُبَيِّنَ لَهُمۡۖ فَيُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَيَهۡدِي مَن يَشَآءُۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
nāṁ niyēāgicca oru dūtannuṁ tanṟe janatayuṭe bhāṣayilallāte sandēśaṁ nalkiyiṭṭilla. avarkkat vivariccukeāṭukkānāṇ aṅṅane ceytat. allāhu avanicchikkunnavare vaḻikēṭilākkunnu. avanicchikkunnavare nērvaḻiyilākkukayuṁ ceyyunnu. avan ēṟe pratāpiyuṁ yuktimānuṁ tanne
Surah Ibrahim, Verse 4
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا مُوسَىٰ بِـَٔايَٰتِنَآ أَنۡ أَخۡرِجۡ قَوۡمَكَ مِنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِ وَذَكِّرۡهُم بِأَيَّىٰمِ ٱللَّهِۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّكُلِّ صَبَّارٖ شَكُورٖ
mūsaye nāṁ nam'muṭe vacanaṅṅaḷumāyi ayaccu. nāṁ paṟaññu: nī ninṟe janatte iruḷilninn veḷiccattilēkku nayikkuka. allāhuvinṟe saviśēṣamāya nāḷukaḷeppaṟṟi avare ōrmippikkuka. tikañña kṣamayuḷḷavarkkuṁ niṟañña nandiyuḷḷavarkkuṁ atil niravadhi teḷivukaḷuṇṭ
Surah Ibrahim, Verse 5
وَإِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ أَنجَىٰكُم مِّنۡ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ يَسُومُونَكُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِ وَيُذَبِّحُونَ أَبۡنَآءَكُمۡ وَيَسۡتَحۡيُونَ نِسَآءَكُمۡۚ وَفِي ذَٰلِكُم بَلَآءٞ مِّن رَّبِّكُمۡ عَظِيمٞ
mūsa tanṟe janatayēāṭu paṟañña sandarbhaṁ: "allāhu niṅṅaḷkkēkiya anugrahaṅṅaḷ ōrkkuka: phaṟavēānṟe āḷkkāril ninn avan niṅṅaḷe rakṣicca kāryaṁ. avar niṅṅaḷe kaṭhinamāyi pīḍippikkukayāyirunnu. niṅṅaḷuṭe āṇmakkaḷe aṟukeāla naṭattukayuṁ peṇṇuṅṅaḷe jīvikkān viṭukayumāyirunnu. niṅṅaḷkkatil niṅṅaḷuṭe nāthanil ninnuḷḷa vampicca parīkṣaṇamuṇṭ
Surah Ibrahim, Verse 6
وَإِذۡ تَأَذَّنَ رَبُّكُمۡ لَئِن شَكَرۡتُمۡ لَأَزِيدَنَّكُمۡۖ وَلَئِن كَفَرۡتُمۡ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٞ
niṅṅaḷuṭe nāthaniṅṅane viḷambaraṁ ceyta sandarbhaṁ: “niṅṅaḷ nandi kāṇikkukayāṇeṅkil ñān niṅṅaḷkk anugrahaṅṅaḷ dhārāḷamāyi nalkuṁ; athavā, nandikēṭu kāṇikkukayāṇeṅkil enṟe śikṣa kaṭuttatāyirikkukayuṁ ceyyuṁ.”
Surah Ibrahim, Verse 7
وَقَالَ مُوسَىٰٓ إِن تَكۡفُرُوٓاْ أَنتُمۡ وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا فَإِنَّ ٱللَّهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ
mūsa paṟaññu: "niṅṅaḷuṁ bhūmiyiluḷḷavareākkeyuṁ satyaniṣēdhikaḷāyālppēāluṁ allāhu tīrttuṁ svayamparyāptanāṇ. stutyarhanuṁ.”
Surah Ibrahim, Verse 8
أَلَمۡ يَأۡتِكُمۡ نَبَؤُاْ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكُمۡ قَوۡمِ نُوحٖ وَعَادٖ وَثَمُودَ وَٱلَّذِينَ مِنۢ بَعۡدِهِمۡ لَا يَعۡلَمُهُمۡ إِلَّا ٱللَّهُۚ جَآءَتۡهُمۡ رُسُلُهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ فَرَدُّوٓاْ أَيۡدِيَهُمۡ فِيٓ أَفۡوَٰهِهِمۡ وَقَالُوٓاْ إِنَّا كَفَرۡنَا بِمَآ أُرۡسِلۡتُم بِهِۦ وَإِنَّا لَفِي شَكّٖ مِّمَّا تَدۡعُونَنَآ إِلَيۡهِ مُرِيبٖ
niṅṅaḷuṭe mungāmikaḷuṭe varttamānaṁ niṅṅaḷkk vannettiyiṭṭillē; nūhinṟe janatayuṭeyuṁ ād, samūd gēātraṅṅaḷuṭeyuṁ avarkkuśēṣamuḷḷa, kr̥tyamāyi allāhuvinu mātramaṟiyāvunna samudāyaṅṅaḷuṭeyuṁ vārtta. avarilēkkuḷḷa nam'muṭe dūtanmār vyaktamāya teḷivukaḷumāyi avaruṭeyaṭutt cennu. appēāḻavar kaiviralukaḷ taṅṅaḷuṭe tanne vāyil tirukikkayaṟṟi. enniṭṭiṅṅane paṟaññu: "ēteāru sandēśavumāyāṇēā niṅṅaḷe ayaccirikkunnat atine ñaṅṅaḷitā kaḷḷamākkittaḷḷunnu. ēteānnilēkkāṇēā ñaṅṅaḷe niṅṅaḷ viḷikkunnat atēppaṟṟi ñaṅṅaḷ āśaṅkāpūrṇamāya sanśayattilāṇ.”
Surah Ibrahim, Verse 9
۞قَالَتۡ رُسُلُهُمۡ أَفِي ٱللَّهِ شَكّٞ فَاطِرِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ يَدۡعُوكُمۡ لِيَغۡفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمۡ وَيُؤَخِّرَكُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗىۚ قَالُوٓاْ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعۡبُدُ ءَابَآؤُنَا فَأۡتُونَا بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ
avarkkuḷḷa daivadūtanmār paṟaññu: "ākāśabhūmikaḷuṭe sraṣṭāvāya allāhuvinṟe kāryattilāṇēā niṅṅaḷkku sanśayaṁ? aṟiyuka: niṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷ peāṟuttutarānuṁ niścita avadhivare niṅṅaḷkk avasaraṁ nīṭṭittarānumāyi avan niṅṅaḷe kṣaṇiccukeāṇṭirikkunnu.” ā janaṁ paṟaññu: "niṅṅaḷ ñaṅṅaḷeppēāluḷḷa manuṣyar mātramāṇ. ñaṅṅaḷuṭe pitākkaḷ pūjiccirunnavayil ninn ñaṅṅaḷe pintirippikkānāṇ niṅṅaḷuddēśikkunnat. atināl vyaktamāya enteṅkiluṁ teḷiv keāṇṭuvarū.”
Surah Ibrahim, Verse 10
قَالَتۡ لَهُمۡ رُسُلُهُمۡ إِن نَّحۡنُ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يَمُنُّ عَلَىٰ مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦۖ وَمَا كَانَ لَنَآ أَن نَّأۡتِيَكُم بِسُلۡطَٰنٍ إِلَّا بِإِذۡنِ ٱللَّهِۚ وَعَلَى ٱللَّهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ
avarkkuḷḷa daivadūtanmār avarēāṭu paṟaññu: "ñaṅṅaḷ niṅṅaḷeppēāluḷḷa manuṣyar mātramāṇ. ennāl allāhu tanṟe dāsanmāril tānicchikkunnavare pratyēkaṁ anugrahikkunnu. daivahitamanusariccallāte niṅṅaḷkk oru teḷivuṁ keāṇṭuvannutarān ñaṅṅaḷkkāvilla. viśvāsikaḷ allāhuvilāṇ bharamēlpikkēṇṭat
Surah Ibrahim, Verse 11
وَمَا لَنَآ أَلَّا نَتَوَكَّلَ عَلَى ٱللَّهِ وَقَدۡ هَدَىٰنَا سُبُلَنَاۚ وَلَنَصۡبِرَنَّ عَلَىٰ مَآ ءَاذَيۡتُمُونَاۚ وَعَلَى ٱللَّهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُتَوَكِّلُونَ
ñaṅṅaḷ entin allāhuvil bharamēlpikkātirikkaṇaṁ? ñaṅṅaḷe avan ñaṅṅaḷkkāvaśyamāya nērvaḻiyilākkiyirikkunnu. niṅṅaḷ ñaṅṅaḷkkēlpikkunna drēāhaṁ ñaṅṅaḷ kṣamikkuka tanne ceyyuṁ. bharamēlpikkunnavareākkeyuṁ allāhuvil bharamēlpiccukeāḷḷaṭṭe.”
Surah Ibrahim, Verse 12
وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِرُسُلِهِمۡ لَنُخۡرِجَنَّكُم مِّنۡ أَرۡضِنَآ أَوۡ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَاۖ فَأَوۡحَىٰٓ إِلَيۡهِمۡ رَبُّهُمۡ لَنُهۡلِكَنَّ ٱلظَّـٰلِمِينَ
satyaniṣēdhikaḷ taṅṅaḷuṭe daivadūtanmārēāṭu paṟaññu: "niṅṅaḷe ñaṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe nāṭṭil ninn puṟattākkuṁ. alleṅkil niṅṅaḷ ñaṅṅaḷuṭe matattilēkkutanne tiriccuvaraṇaṁ.” appēāḷ avaruṭe nāthan avarkk bēādhanaṁ nalki: "ī akramikaḷe nāṁ naśippikkukatanne ceyyuṁ
Surah Ibrahim, Verse 13
وَلَنُسۡكِنَنَّكُمُ ٱلۡأَرۡضَ مِنۢ بَعۡدِهِمۡۚ ذَٰلِكَ لِمَنۡ خَافَ مَقَامِي وَخَافَ وَعِيدِ
avarkkuśēṣaṁ niṅṅaḷe nāṁ ī nāṭṭil tāmasippikkuṁ. vidhidinattile enṟe sthānatte bhayappeṭukayuṁ enṟe tākkītine pēṭikkukayuṁ ceyyunnavarkkuḷḷa audāryamāṇit.”
Surah Ibrahim, Verse 14
وَٱسۡتَفۡتَحُواْ وَخَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٖ
ā daivadūtanmār vijayattināyi prārthiccu. dhikkārikaḷāya svēchādhipatikaḷeākke tēāṟṟampi
Surah Ibrahim, Verse 15
مِّن وَرَآئِهِۦ جَهَنَّمُ وَيُسۡقَىٰ مِن مَّآءٖ صَدِيدٖ
itinu pinnāle kattiyeriyunna narakattīyuṇṭ. cēārayuṁ calavuṁ cērnna nīrāṇaviṭe kuṭikkān kiṭṭuka
Surah Ibrahim, Verse 16
يَتَجَرَّعُهُۥ وَلَا يَكَادُ يُسِيغُهُۥ وَيَأۡتِيهِ ٱلۡمَوۡتُ مِن كُلِّ مَكَانٖ وَمَا هُوَ بِمَيِّتٖۖ وَمِن وَرَآئِهِۦ عَذَابٌ غَلِيظٞ
at kuṭicciṟakkānavan śramikkuṁ. ennāl, vaḷare viṣamiccē avannat teāṇṭayil ninniṟakkānāvū. nānābhāgattuninnuṁ maraṇaṁ avanṟe nēre varuṁ. ennāleāṭṭu marikkukayumilla. itinupiṟake kaṭhinamāya śikṣa vēṟeyumuṇṭ
Surah Ibrahim, Verse 17
مَّثَلُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمۡۖ أَعۡمَٰلُهُمۡ كَرَمَادٍ ٱشۡتَدَّتۡ بِهِ ٱلرِّيحُ فِي يَوۡمٍ عَاصِفٖۖ لَّا يَقۡدِرُونَ مِمَّا كَسَبُواْ عَلَىٰ شَيۡءٖۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلضَّلَٰلُ ٱلۡبَعِيدُ
taṅṅaḷuṭe nāthane kaḷḷamākkittaḷḷiyavaruṭe udāharaṇamitā: avaruṭe pravarttanaṅṅaḷ, keāṭuṅkāṟṟuḷḷa nāḷil kāṟṟaṭiccu pāṟippēāya veṇṇīṟupēāleyāṇ. avar nēṭiyateānnuṁ avarkk upakarikkukayilla. itutanneyāṇ atirukaḷillātta mārgabhranśaṁ
Surah Ibrahim, Verse 18
أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ بِٱلۡحَقِّۚ إِن يَشَأۡ يُذۡهِبۡكُمۡ وَيَأۡتِ بِخَلۡقٖ جَدِيدٖ
vaḷare kr̥tyatayēāṭe allāhu ākāśabhūmikaḷe sr̥ṣṭiccat nī kāṇunnillē. avanicchikkunnuveṅkil niṅṅaḷe tuṭaccumāṟṟi pakaraṁ putiya sr̥ṣṭikaḷe avan keāṇṭuvaruṁ
Surah Ibrahim, Verse 19
وَمَا ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ بِعَزِيزٖ
allāhuviniteāṭṭuṁ prayāsakaramalla
Surah Ibrahim, Verse 20
وَبَرَزُواْ لِلَّهِ جَمِيعٗا فَقَالَ ٱلضُّعَفَـٰٓؤُاْ لِلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُوٓاْ إِنَّا كُنَّا لَكُمۡ تَبَعٗا فَهَلۡ أَنتُم مُّغۡنُونَ عَنَّا مِنۡ عَذَابِ ٱللَّهِ مِن شَيۡءٖۚ قَالُواْ لَوۡ هَدَىٰنَا ٱللَّهُ لَهَدَيۡنَٰكُمۡۖ سَوَآءٌ عَلَيۡنَآ أَجَزِعۡنَآ أَمۡ صَبَرۡنَا مَا لَنَا مِن مَّحِيصٖ
avarellāvaruṁ allāhuviṅkal maṟayillāte pratyakṣappeṭuṁ. appēāḷ ī lēākatt durbalarāyirunnavar, ahaṅkariccukaḻiññirunnavarēāṭu paṟayuṁ: "tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe anuyāyikaḷāyirunnuvallēā. atinālippēāḷ allāhuvinṟe śikṣayilninn ñaṅṅaḷkk enteṅkiluṁ iḷav uṇṭākkittarumēā?” avar paṟayuṁ: "allāhu ñaṅṅaḷkku valla rakṣāmārgavuṁ kāṇiccutannirunneṅkil ñaṅṅaḷ niṅṅaḷkkuṁ rakṣāmārgaṁ kāṇiccutarumāyirunnu. ini nāṁ veprāḷappeṭunnatuṁ kṣama pālikkunnatuṁ samamāṇ. namukku rakṣappeṭāneāru paḻutumilla.”
Surah Ibrahim, Verse 21
وَقَالَ ٱلشَّيۡطَٰنُ لَمَّا قُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ إِنَّ ٱللَّهَ وَعَدَكُمۡ وَعۡدَ ٱلۡحَقِّ وَوَعَدتُّكُمۡ فَأَخۡلَفۡتُكُمۡۖ وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيۡكُم مِّن سُلۡطَٰنٍ إِلَّآ أَن دَعَوۡتُكُمۡ فَٱسۡتَجَبۡتُمۡ لِيۖ فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوٓاْ أَنفُسَكُمۖ مَّآ أَنَا۠ بِمُصۡرِخِكُمۡ وَمَآ أَنتُم بِمُصۡرِخِيَّ إِنِّي كَفَرۡتُ بِمَآ أَشۡرَكۡتُمُونِ مِن قَبۡلُۗ إِنَّ ٱلظَّـٰلِمِينَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
vidhi tīrppuṇṭāyikkaḻiññāl piśāc paṟayuṁ: "allāhu niṅṅaḷkk satyamāya vāgdānamāṇ nalkiyat. ñānuṁ niṅṅaḷkk vāgdānaṁ nalkiyirunnu. pakṣē, ñānat laṅghiccu. enikk niṅṅaḷuṭemēl oradhikāravumuṇṭāyirunnilla. ñān niṅṅaḷe kṣaṇiccuvennumātraṁ. appēāḷ niṅṅaḷenikk uttaraṁ nalki. atināl niṅṅaḷ enne kuṟṟappeṭuttēṇṭa. niṅṅaḷettanne kuṟṟappeṭuttiyāl mati. enikku niṅṅaḷe rakṣikkānāvilla. niṅṅaḷkk enneyuṁ rakṣikkānāvilla. nēratte niṅṅaḷenne allāhuvin paṅkāḷiyākkiyirunnatine ñānitā niṣēdhikkunnu.” tīrccayāyuṁ akramikaḷkk nēāvēṟiya śikṣayuṇṭ
Surah Ibrahim, Verse 22
وَأُدۡخِلَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا بِإِذۡنِ رَبِّهِمۡۖ تَحِيَّتُهُمۡ فِيهَا سَلَٰمٌ
satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavar tāḻbhāgattūṭe āṟukaḷeāḻukunna svargīyārāmaṅṅaḷil pravēśikkuṁ. taṅṅaḷuṭe nāthanṟe hitamanusaricc avaraviṭe nityavāsikaḷāyirikkuṁ. aviṭeyavaruṭe'abhivādyaṁ samādhānattinṟētāyirikkuṁ
Surah Ibrahim, Verse 23
أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ ضَرَبَ ٱللَّهُ مَثَلٗا كَلِمَةٗ طَيِّبَةٗ كَشَجَرَةٖ طَيِّبَةٍ أَصۡلُهَا ثَابِتٞ وَفَرۡعُهَا فِي ٱلسَّمَآءِ
uttama vacanattin allāhu nalkiya udāharaṇaṁ eṅṅaneyenn nī kāṇunnillē? at nalla oru marampēāleyāṇ. atinṟe vērukaḷ bhūmiyil āṇṭiṟaṅṅiyirikkunnu. śākhakaḷ antarīkṣattil paṭarnnupantaliccu nilkkunnu
Surah Ibrahim, Verse 24
تُؤۡتِيٓ أُكُلَهَا كُلَّ حِينِۭ بِإِذۡنِ رَبِّهَاۗ وَيَضۡرِبُ ٱللَّهُ ٱلۡأَمۡثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ
ellā kālattuṁ at atinṟe nāthanṟe anumatiyēāṭe phalaṅṅaḷ nalkikkeāṇṭirikkunnu. allāhu janaṅṅaḷkk upamakaḷ viśadīkariccukeāṭukkunnu. avar cinticcaṟiyān
Surah Ibrahim, Verse 25
وَمَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٖ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ ٱجۡتُثَّتۡ مِن فَوۡقِ ٱلۡأَرۡضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٖ
cītta vacanattinṟe upama oru kṣudra vr̥kṣattinṟētāṇ. bhūtalattil ninn at vērēāṭe piḻuteṟiyappeṭṭirikkunnu. atine uṟappiccunirttunna onnumilla
Surah Ibrahim, Verse 26
يُثَبِّتُ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱلۡقَوۡلِ ٱلثَّابِتِ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِۖ وَيُضِلُّ ٱللَّهُ ٱلظَّـٰلِمِينَۚ وَيَفۡعَلُ ٱللَّهُ مَا يَشَآءُ
satyaviśvāsaṁ svīkariccavarkk allāhu susthiramāya vacanattāl sthairyaṁ nalkunnu; ihalēākajīvitattiluṁ paralēākattuṁ. akramikaḷe allāhu vaḻikēṭilākkunnu. allāhu avanicchikkunnatentuṁ ceyyunnu
Surah Ibrahim, Verse 27
۞أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ بَدَّلُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ كُفۡرٗا وَأَحَلُّواْ قَوۡمَهُمۡ دَارَ ٱلۡبَوَارِ
allāhuvinṟe anugrahattinu nandikāṇikkāttavare nī kaṇṭillē? avar taṅṅaḷuṭe janataye nāśattinṟe tāvaḷattilēkk taḷḷiyiṭṭu
Surah Ibrahim, Verse 28
جَهَنَّمَ يَصۡلَوۡنَهَاۖ وَبِئۡسَ ٱلۡقَرَارُ
athavā, narakattilēkk. avaratil kattiyeriyuṁ. atetra cītta tāvaḷaṁ
Surah Ibrahim, Verse 29
وَجَعَلُواْ لِلَّهِ أَندَادٗا لِّيُضِلُّواْ عَن سَبِيلِهِۦۗ قُلۡ تَمَتَّعُواْ فَإِنَّ مَصِيرَكُمۡ إِلَى ٱلنَّارِ
avar allāhuvin cila samanmāre saṅkalpiccuveccirikkunnu. avanṟe mārgattil ninnjanatte teṟṟikkān. paṟayuka: niṅṅaḷ sukhiccēāḷū. tīrccayāyuṁ niṅṅaḷuṭe maṭakkaṁ narakattīyilēkkāṇ
Surah Ibrahim, Verse 30
قُل لِّعِبَادِيَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يُقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُنفِقُواْ مِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ سِرّٗا وَعَلَانِيَةٗ مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ يَوۡمٞ لَّا بَيۡعٞ فِيهِ وَلَا خِلَٰلٌ
satyaviśvāsaṁ svīkaricca enṟe dāsanmārēāṭu paṟayuka: keāḷḷakkeāṭukkakaḷuṁ caṅṅāttavuṁ naṭakkāttadinaṁ vannettuṁ mumpe avar namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkaṭṭe. nāmavarkk nalkiyatilninn rahasyamāyuṁ parasyamāyuṁ celavaḻikkukayuṁ ceyyaṭṭe
Surah Ibrahim, Verse 31
ٱللَّهُ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَأَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَخۡرَجَ بِهِۦ مِنَ ٱلثَّمَرَٰتِ رِزۡقٗا لَّكُمۡۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ ٱلۡفُلۡكَ لِتَجۡرِيَ فِي ٱلۡبَحۡرِ بِأَمۡرِهِۦۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ ٱلۡأَنۡهَٰرَ
allāhuvāṇ ākāśabhūmikaḷe sr̥ṣṭiccavan. avan mānattuninnu maḻa peyyiccu. atuvaḻi niṅṅaḷkk āharikkān kāykanikaḷ ulpādippiccu. daivaniścayaprakāraṁ samudrattil sañcarikkān niṅṅaḷkk avan kappalukaḷ adhīnappeṭuttittannu. nadikaḷeyuṁ avan niṅṅaḷkku vidhēyamākki
Surah Ibrahim, Verse 32
وَسَخَّرَ لَكُمُ ٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَ دَآئِبَيۡنِۖ وَسَخَّرَ لَكُمُ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ
nirantaraṁ cariccukeāṇṭirikkunna sūryacandranmāreyuṁ avan niṅṅaḷkk adhīnappeṭuttittannu. rāppakalukaḷeyuṁ niṅṅaḷkk vidhēyamākki
Surah Ibrahim, Verse 33
وَءَاتَىٰكُم مِّن كُلِّ مَا سَأَلۡتُمُوهُۚ وَإِن تَعُدُّواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ لَا تُحۡصُوهَآۗ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَظَلُومٞ كَفَّارٞ
niṅṅaḷkk āvaśyamuḷḷateākke avan niṅṅaḷkk nalkiyirikkunnu. allāhuvinṟe anugrahaṁ niṅṅaḷkk eṇṇikkaṇakkākkānāvilla. tīrccayāyuṁ manuṣyan kaṭutta akramiyuṁ vaḷare nandikeṭṭavanuṁ tanne
Surah Ibrahim, Verse 34
وَإِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِيمُ رَبِّ ٱجۡعَلۡ هَٰذَا ٱلۡبَلَدَ ءَامِنٗا وَٱجۡنُبۡنِي وَبَنِيَّ أَن نَّعۡبُدَ ٱلۡأَصۡنَامَ
ibṟāhīṁ paṟañña sandarbhaṁ: "enṟe nāthā! nī ī nāṭine nirbhayatvamuḷḷatākkēṇamē. enneyuṁ enṟe makkaḷeyuṁ vigrahapūjayil ninnakaṟṟi nirttēṇamē
Surah Ibrahim, Verse 35
رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضۡلَلۡنَ كَثِيرٗا مِّنَ ٱلنَّاسِۖ فَمَن تَبِعَنِي فَإِنَّهُۥ مِنِّيۖ وَمَنۡ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
enṟe nāthā! ī vigrahaṅṅaḷ ēṟeppēre vaḻikēṭilākkiyirikkunnu. atināl enne pintuṭarunnavan enṟe āḷāṇ. āreṅkiluṁ enne dhikkarikkunnuveṅkil, nāthā, nī eṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanumallēā.”
Surah Ibrahim, Verse 36
رَّبَّنَآ إِنِّيٓ أَسۡكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيۡرِ ذِي زَرۡعٍ عِندَ بَيۡتِكَ ٱلۡمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ فَٱجۡعَلۡ أَفۡـِٔدَةٗ مِّنَ ٱلنَّاسِ تَهۡوِيٓ إِلَيۡهِمۡ وَٱرۡزُقۡهُم مِّنَ ٱلثَّمَرَٰتِ لَعَلَّهُمۡ يَشۡكُرُونَ
ñaṅṅaḷuṭe nāthā! enṟe makkaḷil cilare, kr̥ṣiyillātta ī tāḻvarayil, ninṟe ādaraṇīya mandirattinaṭutt ñān tāmasippiccirikkunnu. ñaṅṅaḷuṭe nāthā! avar namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkānāṇat. atināl nī janamanas'sukaḷil avarēāṭ aṭuppamuṇṭākkēṇamē. avarkk āhāramāyi kāykanikaḷ nalkēṇamē. avar nandi kāṇiccēkkāṁ
Surah Ibrahim, Verse 37
رَبَّنَآ إِنَّكَ تَعۡلَمُ مَا نُخۡفِي وَمَا نُعۡلِنُۗ وَمَا يَخۡفَىٰ عَلَى ٱللَّهِ مِن شَيۡءٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا فِي ٱلسَّمَآءِ
ñaṅṅaḷuṭe nāthā! ñaṅṅaḷ maṟaccuvekkunnatuṁ teḷiyiccukāṇikkunnatumellāṁ nīyaṟiyunnu.” allāhuvilninn maṟaññirikkunnatāyi onnumilla- bhūmiyiluṁ ākāśattuṁ
Surah Ibrahim, Verse 38
ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى ٱلۡكِبَرِ إِسۡمَٰعِيلَ وَإِسۡحَٰقَۚ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ ٱلدُّعَآءِ
vayas'sukālatt enikk ismā'īlineyuṁ is'hākhineyuṁ sam'mānicca allāhuvin stuti. tīrccayāyuṁ enṟe nāthan prārthana kēḷkkunnavanāṇ
Surah Ibrahim, Verse 39
رَبِّ ٱجۡعَلۡنِي مُقِيمَ ٱلصَّلَوٰةِ وَمِن ذُرِّيَّتِيۚ رَبَّنَا وَتَقَبَّلۡ دُعَآءِ
enṟe nāthā! enne nī namaskāraṁ niṣṭhayēāṭe nirvahikkunnavanākkēṇamē. enṟe makkaḷil ninnuṁ attarakkāre uṇṭākkēṇamē; ñaṅṅaḷuṭe nāthā! enṟe ī prārthana nī svīkariccāluṁ
Surah Ibrahim, Verse 40
رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لِي وَلِوَٰلِدَيَّ وَلِلۡمُؤۡمِنِينَ يَوۡمَ يَقُومُ ٱلۡحِسَابُ
ñaṅṅaḷuṭe nāthā! vicāraṇa nāḷil nī enikkuṁ enṟe mātāpitākkaḷkkuṁ muḻuvan satyaviśvāsikaḷkkuṁ māppēkaṇamē.”
Surah Ibrahim, Verse 41
وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱللَّهَ غَٰفِلًا عَمَّا يَعۡمَلُ ٱلظَّـٰلِمُونَۚ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمۡ لِيَوۡمٖ تَشۡخَصُ فِيهِ ٱلۡأَبۡصَٰرُ
akramikaḷ pravartticcukeāṇṭirikkunnatineppaṟṟi allāhu aśrad'dhanāṇenn niṅṅaḷ karutarut. avan avare kaṇṇukaḷ tuṟiccupēākunna oru nāḷilēkk pinticciṭunnuvennēyuḷḷū
Surah Ibrahim, Verse 42
مُهۡطِعِينَ مُقۡنِعِي رُءُوسِهِمۡ لَا يَرۡتَدُّ إِلَيۡهِمۡ طَرۡفُهُمۡۖ وَأَفۡـِٔدَتُهُمۡ هَوَآءٞ
ann avar paribhrāntarāyi talapeākkippiṭicc pāññaṭukkuṁ. avaruṭe tuṟicca dr̥ṣṭikaḷ avarilēkk maṭaṅṅukayilla. avaruṭe hr̥dayaṅṅaḷ śūn'yamāyirikkuṁ
Surah Ibrahim, Verse 43
وَأَنذِرِ ٱلنَّاسَ يَوۡمَ يَأۡتِيهِمُ ٱلۡعَذَابُ فَيَقُولُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ رَبَّنَآ أَخِّرۡنَآ إِلَىٰٓ أَجَلٖ قَرِيبٖ نُّجِبۡ دَعۡوَتَكَ وَنَتَّبِعِ ٱلرُّسُلَۗ أَوَلَمۡ تَكُونُوٓاْ أَقۡسَمۡتُم مِّن قَبۡلُ مَا لَكُم مِّن زَوَالٖ
janattinu śikṣa vannettunna divasatte sambandhicc nī avare tākkītu ceyyuka. atikramaṁ pravartticcavar appēāḷ paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā! aṭutta oravadhivare ñaṅṅaḷkku nī avasaraṁ nalkēṇamē! eṅkil ninṟe viḷikk ñaṅṅaḷuttaraṁ nalkāṁ. ninṟe dūtanmāre pintuṭarukayuṁ ceyyāṁ.” avarkkuḷḷa maṟupaṭi itāyirikkuṁ: "ñaṅṅaḷkkeāru māṟṟavumuṇṭāvukayillenn nēratte āṇayiṭṭu paṟaññirunnillē niṅṅaḷ?”
Surah Ibrahim, Verse 44
وَسَكَنتُمۡ فِي مَسَٰكِنِ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ وَتَبَيَّنَ لَكُمۡ كَيۡفَ فَعَلۡنَا بِهِمۡ وَضَرَبۡنَا لَكُمُ ٱلۡأَمۡثَالَ
taṅṅaḷēāṭutanne atikramaṁ kāṇicca oru janavibhāgattinṟe pārppiṭaṅṅaḷilāṇallēā niṅṅaḷ tāmasiccirunnat. avare nāmentu ceytuvenn niṅṅaḷ vyaktamāyi manas'silākkiyiṭṭuṇṭ. niṅṅaḷkku nāṁ vyaktamāya upamakaḷ vaḻi kāryaṁ viśadīkariccutanniṭṭumuṇṭ
Surah Ibrahim, Verse 45
وَقَدۡ مَكَرُواْ مَكۡرَهُمۡ وَعِندَ ٱللَّهِ مَكۡرُهُمۡ وَإِن كَانَ مَكۡرُهُمۡ لِتَزُولَ مِنۡهُ ٱلۡجِبَالُ
avar taṅṅaḷuṭe keśalaṁ paramāvadhi prayēāgiccu. ennāl avarkketiriluḷḷa keśalaṁ allāhuviṅkaluṇṭ; avaruṭe kutantraṁ parvataṅṅaḷe piḻutumāṟṟān pēānnatāṇeṅkiluṁ
Surah Ibrahim, Verse 46
فَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱللَّهَ مُخۡلِفَ وَعۡدِهِۦ رُسُلَهُۥٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٞ ذُو ٱنتِقَامٖ
allāhu tanṟe dūtanmārkk nalkiya vāgdānaṁ laṅghikkumenn nī orikkaluṁ karutarut. tīrccayāyuṁ allāhu pratāpiyāṇ. pratikāranaṭapaṭi svīkarikkunnavanuṁ
Surah Ibrahim, Verse 47
يَوۡمَ تُبَدَّلُ ٱلۡأَرۡضُ غَيۡرَ ٱلۡأَرۡضِ وَٱلسَّمَٰوَٰتُۖ وَبَرَزُواْ لِلَّهِ ٱلۡوَٰحِدِ ٱلۡقَهَّارِ
ī bhūmi orunāḷ bhūmiyallātāyittīruṁ. ākāśaṅṅaḷuṁ avayallātāyimāṟuṁ. ēkanuṁ ellāṟṟineyuṁ aṭakkibharikkunnavanumāya allāhuvinṟe munnil avayellāṁ maṟayillāte pratyakṣappeṭuṁ
Surah Ibrahim, Verse 48
وَتَرَى ٱلۡمُجۡرِمِينَ يَوۡمَئِذٖ مُّقَرَّنِينَ فِي ٱلۡأَصۡفَادِ
ann kuṟṟavāḷikaḷe ninakku kāṇāṁ. avar caṅṅalakaḷil parasparaṁ bandhikkappeṭṭavarāyirikkuṁ
Surah Ibrahim, Verse 49
سَرَابِيلُهُم مِّن قَطِرَانٖ وَتَغۡشَىٰ وُجُوهَهُمُ ٱلنَّارُ
avaruṭe kuppāyaṅṅaḷ kaṭṭittāṟukeāṇṭuḷḷavayāyirikkuṁ. tīnāḷaṅṅaḷ avaruṭe mukhaṅṅaḷe peātiyuṁ
Surah Ibrahim, Verse 50
لِيَجۡزِيَ ٱللَّهُ كُلَّ نَفۡسٖ مَّا كَسَبَتۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ
ellā ōrēāruttarkkuṁ avar sampādiccatinṟe pratiphalaṁ allāhu nalkān vēṇṭiyāṇit. allāhu ativēgaṁ kaṇakkunēākkunnavanāṇ; tīrcca
Surah Ibrahim, Verse 51
هَٰذَا بَلَٰغٞ لِّلنَّاسِ وَلِيُنذَرُواْ بِهِۦ وَلِيَعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا هُوَ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞ وَلِيَذَّكَّرَ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ
it muḻuvan manuṣyarkkumuḷḷa sandēśamāṇ. itilūṭe avarkk munnaṟiyipp nalkān. avan ēkanāya daivaṁ mātramāṇenn avaraṟiyān. vicāraśālikaḷ cinticcu manas'silākkānuṁ
Surah Ibrahim, Verse 52