Surah Al-Anbiya - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
ٱقۡتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمۡ وَهُمۡ فِي غَفۡلَةٖ مُّعۡرِضُونَ
janattin avarute vicarana vela valare atuttettiyirikkunnu. ennittum avar atekkuricc tirttum asrad'dharan. atine appate avaganikkunnavarum
Surah Al-Anbiya, Verse 1
مَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّن رَّبِّهِم مُّحۡدَثٍ إِلَّا ٱسۡتَمَعُوهُ وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ
tannalute nathanilninn pututayi etu udbeadhanam vannettumpealum avarat kelkkunnatutanne kalitamasakalil mulukunnavarayan
Surah Al-Anbiya, Verse 2
لَاهِيَةٗ قُلُوبُهُمۡۗ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجۡوَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلۡ هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡۖ أَفَتَأۡتُونَ ٱلسِّحۡرَ وَأَنتُمۡ تُبۡصِرُونَ
asrad'dhamaya manas'seateyum. a atikramikal an'yean'yam innane atakkam parayunnu: "iyal ninnaleppealulla oru manusyan matramalle? ennittum ninnalentinan beadhapurvam i jalavidyayil cennuvilunnat?”
Surah Al-Anbiya, Verse 3
قَالَ رَبِّي يَعۡلَمُ ٱلۡقَوۡلَ فِي ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
pravacakan parannu: "akasattum bhumiyilum arentu parannalum ateakkeyum enre nathan ariyunnu. avan ellam kelkkunnavanum ariyunnavanuman.”
Surah Al-Anbiya, Verse 4
بَلۡ قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمِۭ بَلِ ٱفۡتَرَىٰهُ بَلۡ هُوَ شَاعِرٞ فَلۡيَأۡتِنَا بِـَٔايَةٖ كَمَآ أُرۡسِلَ ٱلۡأَوَّلُونَ
avar parayunnu: "iteakke verum peaykkinavukalan. alla; ivanit svayam ketticcamaccatan. iyalearu kaviyan. allenkil iyal oru drstantam keantuvann nam'me kanikkatte. purvapravacakanmar ceyta peale.”
Surah Al-Anbiya, Verse 5
مَآ ءَامَنَتۡ قَبۡلَهُم مِّن قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآۖ أَفَهُمۡ يُؤۡمِنُونَ
ennal ivarkku mump nam nissesam nasippicca oru natum visvasiccittilla. iniyippeal ivaranea visvasikkan peakunnat
Surah Al-Anbiya, Verse 6
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا قَبۡلَكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِمۡۖ فَسۡـَٔلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلذِّكۡرِ إِن كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
ninakku mumpum manusyarettanneyan nam dutanmarayi niyeagiccat. nam avarkku beadhanam nalkukayayirunnu. ninnalkkit ariyillenkil vedakkareat ceadiccuneakkuka
Surah Al-Anbiya, Verse 7
وَمَا جَعَلۡنَٰهُمۡ جَسَدٗا لَّا يَأۡكُلُونَ ٱلطَّعَامَ وَمَا كَانُواْ خَٰلِدِينَ
daivadutanmarkku nam annam tinnatta sariram nalkiyittilla. avarivite sthiravasikalumayirunnilla
Surah Al-Anbiya, Verse 8
ثُمَّ صَدَقۡنَٰهُمُ ٱلۡوَعۡدَ فَأَنجَيۡنَٰهُمۡ وَمَن نَّشَآءُ وَأَهۡلَكۡنَا ٱلۡمُسۡرِفِينَ
pinnit avareatulla vagdanam nam paliccu. annane namavare raksiccu; nam uddesicca marrullavareyum. atiru katannavare nasippikkukayum ceytu
Surah Al-Anbiya, Verse 9
لَقَدۡ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ كِتَٰبٗا فِيهِ ذِكۡرُكُمۡۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
ninnalkk nam vedapustakam irakkittannirikkunnu. atil ninnalkkulla udbeadhanamunt. ennittum ninnal atekkuricceannum cintikkunnille
Surah Al-Anbiya, Verse 10
وَكَمۡ قَصَمۡنَا مِن قَرۡيَةٖ كَانَتۡ ظَالِمَةٗ وَأَنشَأۡنَا بَعۡدَهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ
atikramattilerppetta etrayetra natukaleyan nam nissesam nasippiccat! avarkku sesam nam marru janavibhagannale valarttikkeantuvannu
Surah Al-Anbiya, Verse 11
فَلَمَّآ أَحَسُّواْ بَأۡسَنَآ إِذَا هُم مِّنۡهَا يَرۡكُضُونَ
nam'mute siksa anubhaviccututanniyappeal avarata avite ninn otiraksappetan sramikkunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 12
لَا تَرۡكُضُواْ وَٱرۡجِعُوٓاْ إِلَىٰ مَآ أُتۡرِفۡتُمۡ فِيهِ وَمَسَٰكِنِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تُسۡـَٔلُونَ
appealavareatu parayum: "otenta. ninnalanubhaviccukeantirunna sukhasekaryannalilekkum ninnalute vasatikalilekkum tanne tirike celluka. ninnale ceadyam ceytekkam.”
Surah Al-Anbiya, Verse 13
قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
avar parannu: "ayyea, nam'mute nasam! sansayamilla; nannal atikramikalayippeayi.”
Surah Al-Anbiya, Verse 14
فَمَا زَالَت تِّلۡكَ دَعۡوَىٰهُمۡ حَتَّىٰ جَعَلۡنَٰهُمۡ حَصِيدًا خَٰمِدِينَ
avarute i vilapam tutarnnukeanteyirikkum. namavare keaytitta vaikkealturumppeale akkunvare
Surah Al-Anbiya, Verse 15
وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ
i akasavum bhumiyum avaykkitayilullatum nam kuttikkaliyayi untakkiyatalla
Surah Al-Anbiya, Verse 16
لَوۡ أَرَدۡنَآ أَن نَّتَّخِذَ لَهۡوٗا لَّٱتَّخَذۡنَٰهُ مِن لَّدُنَّآ إِن كُنَّا فَٰعِلِينَ
nam oru vineadamuntakkanuddesiccirunnenkil nam svayam tanne atu ceyyumayirunnu. ennal namannane ceytittilla
Surah Al-Anbiya, Verse 17
بَلۡ نَقۡذِفُ بِٱلۡحَقِّ عَلَى ٱلۡبَٰطِلِ فَيَدۡمَغُهُۥ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٞۚ وَلَكُمُ ٱلۡوَيۡلُ مِمَّا تَصِفُونَ
nam satyankeant asatyatte itikkunnu. annane at asatyatte utaykkunnu. ateate asatyam apratyaksamakunnu. ninnal sankalpiccu parayunnatu karanam ninnalkku nasam
Surah Al-Anbiya, Verse 18
وَلَهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَمَنۡ عِندَهُۥ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَلَا يَسۡتَحۡسِرُونَ
akasabhumikalilulla sakalatum allahuvinretan. avanre atuttullavar avann valippetunnatileattum ahankarikkunnilla. avar ksinikkunnumilla
Surah Al-Anbiya, Verse 19
يُسَبِّحُونَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ لَا يَفۡتُرُونَ
itavelakalillate ravum pakalum avane avar valttikkeanteyirikkunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 20
أَمِ ٱتَّخَذُوٓاْ ءَالِهَةٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ هُمۡ يُنشِرُونَ
i bhumiyil avar sankalpiccuvecca daivannalkk mariccavare jivippikkanavumea
Surah Al-Anbiya, Verse 21
لَوۡ كَانَ فِيهِمَآ ءَالِهَةٌ إِلَّا ٱللَّهُ لَفَسَدَتَاۚ فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ رَبِّ ٱلۡعَرۡشِ عَمَّا يَصِفُونَ
akasabhumikalil allahuvallatta valla daivannalumuntayirunnuvenkil ava rantum tarumarakumayirunnu. ikkuttar parannuparattunnatil ninnellam etrayea parisud'dhanan allahu. sinhasanattinn adhipananavan
Surah Al-Anbiya, Verse 22
لَا يُسۡـَٔلُ عَمَّا يَفۡعَلُ وَهُمۡ يُسۡـَٔلُونَ
avan pravarttikkunnatinepparri arum ceadyanceyyukayilla. ennal urappayum avar ceadyam ceyyappetum
Surah Al-Anbiya, Verse 23
أَمِ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗۖ قُلۡ هَاتُواْ بُرۡهَٰنَكُمۡۖ هَٰذَا ذِكۡرُ مَن مَّعِيَ وَذِكۡرُ مَن قَبۡلِيۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ ٱلۡحَقَّۖ فَهُم مُّعۡرِضُونَ
atalla, avar avanekkutate marru daivannale svikariccirikkayanea? parayuka: "ninnalkkulla teliv keantuvaru. enre kuteyullavarkkulla udbeadhanamanit. enre mumpullavarkkulla udbeadhanavum itu tanneyayirunnu.” ennal avarilere perum satyamariyunnilla. atinalavar pintirinnukalayukayan
Surah Al-Anbiya, Verse 24
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِيٓ إِلَيۡهِ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱعۡبُدُونِ
“nanallate daivamilla. atinal ninnal enikku valippetuka” enna sandesam nalkikkeantallate ninakku mump oru dutaneyum nam ayaccittilla
Surah Al-Anbiya, Verse 25
وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَلَدٗاۗ سُبۡحَٰنَهُۥۚ بَلۡ عِبَادٞ مُّكۡرَمُونَ
avar parayunnu: "parama karunikanaya daivam putrane svikariccirikkunnu.” ennal avanetra parisud'dhan! avar avanre adaraniyaraya atimakal matraman
Surah Al-Anbiya, Verse 26
لَا يَسۡبِقُونَهُۥ بِٱلۡقَوۡلِ وَهُم بِأَمۡرِهِۦ يَعۡمَلُونَ
avar avane marikatannu sansarikkukayilla. avanre kalpanayanusariccan avar pravarttikkunnat
Surah Al-Anbiya, Verse 27
يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا يَشۡفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ٱرۡتَضَىٰ وَهُم مِّنۡ خَشۡيَتِهِۦ مُشۡفِقُونَ
avarute munnilum pinnilumulla sakalatum avanariyunnu. avarute nathan trptippettavarkku ventiyallate arkkumavar suparsa ceyyukayilla. avarea, avaneatulla bhayattal natukkamanubhavikkunnavaran
Surah Al-Anbiya, Verse 28
۞وَمَن يَقُلۡ مِنۡهُمۡ إِنِّيٓ إِلَٰهٞ مِّن دُونِهِۦ فَذَٰلِكَ نَجۡزِيهِ جَهَنَّمَۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّـٰلِمِينَ
avarilarenkilum allahuvekkutate tanum daivamanenn vadiccal pratiphalamayi namavann narakasiksa nalkum. avvidhaman nam atikramikalkk pratiphalam nalkuka
Surah Al-Anbiya, Verse 29
أَوَلَمۡ يَرَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ كَانَتَا رَتۡقٗا فَفَتَقۡنَٰهُمَاۖ وَجَعَلۡنَا مِنَ ٱلۡمَآءِ كُلَّ شَيۡءٍ حَيٍّۚ أَفَلَا يُؤۡمِنُونَ
akasannalum bhumiyum parasparam otticcernnavayayirunnu. ennitt namavaye verpetutti. vellattilninn jivanulla ella vastukkaleyum srsticcu. satyanisedhikal iteannum kanunnille? annane avar visvasikkunnille
Surah Al-Anbiya, Verse 30
وَجَعَلۡنَا فِي ٱلۡأَرۡضِ رَوَٰسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمۡ وَجَعَلۡنَا فِيهَا فِجَاجٗا سُبُلٗا لَّعَلَّهُمۡ يَهۡتَدُونَ
bhumiyil nam parvatannale urappiccunirtti. bhumi avareyunkeant ulannupeakatirikkan. namatil sekaryapradavum visalavumaya valikaluntakki. avarkk nervaliyariyan
Surah Al-Anbiya, Verse 31
وَجَعَلۡنَا ٱلسَّمَآءَ سَقۡفٗا مَّحۡفُوظٗاۖ وَهُمۡ عَنۡ ءَايَٰتِهَا مُعۡرِضُونَ
manatte nam suraksitamaya melppurayakki. ennittum avaratile drstantannale avaganikkukayan
Surah Al-Anbiya, Verse 32
وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ فِي فَلَكٖ يَسۡبَحُونَ
rappakalukal srsticcat avanan. suryacandranmare pataccatum avantanne. avayeakkeyum orea sancarapathattil cariccukeantirikkukayan
Surah Al-Anbiya, Verse 33
وَمَا جَعَلۡنَا لِبَشَرٖ مِّن قَبۡلِكَ ٱلۡخُلۡدَۖ أَفَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ ٱلۡخَٰلِدُونَ
ninakk mump nam oru manusyannum nityata nalkiyittilla. ennirikke ni mariccennu varikil atil asadharanamayi entunt? ikkuttar ennennum jiviccirikkunnavaranea
Surah Al-Anbiya, Verse 34
كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ وَنَبۡلُوكُم بِٱلشَّرِّ وَٱلۡخَيۡرِ فِتۡنَةٗۖ وَإِلَيۡنَا تُرۡجَعُونَ
ella jivikalum maranam rucikkukatanne ceyyum. gunadeasannal nalki ninnale nam pariksiccukeantirikkukayan. ninnaluteyeakke matakkam nam'muteyatuttekkan
Surah Al-Anbiya, Verse 35
وَإِذَا رَءَاكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا ٱلَّذِي يَذۡكُرُ ءَالِهَتَكُمۡ وَهُم بِذِكۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ هُمۡ كَٰفِرُونَ
ninne kanumpeal parihasikkalallate satyanisedhikalkk vere paniyeannumilla. avar pucchatteate parayunnu: "ivananea ninnalute daivannale ceadyam ceyyunnavan?” ennal, avar tanneyan paramakarunikanaya allahuvinre udbeadhanatte kallamakki tallunnavar
Surah Al-Anbiya, Verse 36
خُلِقَ ٱلۡإِنسَٰنُ مِنۡ عَجَلٖۚ سَأُوْرِيكُمۡ ءَايَٰتِي فَلَا تَسۡتَعۡجِلُونِ
dhrti kattunnavanayan manusyan srstikkappettat. vaikate tanne nanenre drstantannal ninnalkku kattittarum. atinal ninnalenneat dhrtikuttentatilla
Surah Al-Anbiya, Verse 37
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
avar ceadikkunnu: "ninnalute i vagdanam eppealan pularuka? ninnal satyasandharenkil.”
Surah Al-Anbiya, Verse 38
لَوۡ يَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ ٱلنَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمۡ وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ
tannalute mukhannaleyum mutukukaleyum narakattiyil ninn tatukkanavatta, ennuninnum oru sahayavum kittatta avasthaye sambandhicc satyanisedhikal arinnirunnenkil
Surah Al-Anbiya, Verse 39
بَلۡ تَأۡتِيهِم بَغۡتَةٗ فَتَبۡهَتُهُمۡ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمۡ يُنظَرُونَ
ennal valare pettennayirikkum atavaril vannettuka. appeal atavare amparappikkum. atine tatukkanavarkkavilla. avarkkeattum avasarannalkukayumilla
Surah Al-Anbiya, Verse 40
وَلَقَدِ ٱسۡتُهۡزِئَ بِرُسُلٖ مِّن قَبۡلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُواْ مِنۡهُم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
ninakku mumpum pala pravacakanmarum ivvidham parihasikkappettittunt. ennittea, tannal eteanninepparriyanea parihasiccukeantirunnat a siksa parihasiccirunnavare pitikutuka tanne ceytu
Surah Al-Anbiya, Verse 41
قُلۡ مَن يَكۡلَؤُكُم بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ مِنَ ٱلرَّحۡمَٰنِۚ بَلۡ هُمۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِم مُّعۡرِضُونَ
ceadikkuka: ravilavatte pakalilavatte, parama dayaluvaya allahuvinre pituttattilninn ninnale raksikkan kaliyunna arunt? ennittum avar tannalute nathanre udbeadhanam avaganiccutallukayan
Surah Al-Anbiya, Verse 42
أَمۡ لَهُمۡ ءَالِهَةٞ تَمۡنَعُهُم مِّن دُونِنَاۚ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَ أَنفُسِهِمۡ وَلَا هُم مِّنَّا يُصۡحَبُونَ
atalla; nam'mekkutate avare sanraksikkunna valladaivannalum avarkkuntea? ennal a daivannalkk tannalettanne raksikkanavillennatan satyam. nam'mute sahayam avarkkeattum kittukayumilla
Surah Al-Anbiya, Verse 43
بَلۡ مَتَّعۡنَا هَـٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡعُمُرُۗ أَفَلَا يَرَوۡنَ أَنَّا نَأۡتِي ٱلۡأَرۡضَ نَنقُصُهَا مِنۡ أَطۡرَافِهَآۚ أَفَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ
nam avarkkum avarute pitakkalkkum jivitasukham nalkikkeantirunnu. annane avarute kalam ere nintupeayi. nam i bhumiye atinre curru ninnum curukkikkeantuvarunnat ikkuttar kanunnille? ennittum avar tanne vijayam varikkumennea
Surah Al-Anbiya, Verse 44
قُلۡ إِنَّمَآ أُنذِرُكُم بِٱلۡوَحۡيِۚ وَلَا يَسۡمَعُ ٱلصُّمُّ ٱلدُّعَآءَ إِذَا مَا يُنذَرُونَ
parayuka: "divya sandesamanusaricc matraman nan ninnalkk munnariyipp nalkunnat.” pakse, munnariyipp nalkumpeal katupeattanmar a vili kelkkukayilla
Surah Al-Anbiya, Verse 45
وَلَئِن مَّسَّتۡهُمۡ نَفۡحَةٞ مِّنۡ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
ninre nathanre siksayilninn oru neriya karr avare sparsiccal avarinnane vilapikkum: "nannalute bhagyadeasam! urappayum nannal atikramikalayippeayallea.”
Surah Al-Anbiya, Verse 46
وَنَضَعُ ٱلۡمَوَٰزِينَ ٱلۡقِسۡطَ لِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَلَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَيۡـٔٗاۖ وَإِن كَانَ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٍ أَتَيۡنَا بِهَاۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَٰسِبِينَ
uyirttelunnelpunalil nam krtyatayulla tulas'sukal sthapikkum. pinne areatum alpavum aniti kanikkukayilla. karmam oru katukumanittukkamayal pealum namat vilayiruttum. kanakkuneakkan nam tanne mati
Surah Al-Anbiya, Verse 47
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ٱلۡفُرۡقَانَ وَضِيَآءٗ وَذِكۡرٗا لِّلۡمُتَّقِينَ
musakkum harunnum nam sari terrukal vertiriccukanikkunna pramanam nalki. prakasavum daivabhaktarkkulla udbeadhanavum sam'maniccu
Surah Al-Anbiya, Verse 48
ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ وَهُم مِّنَ ٱلسَّاعَةِ مُشۡفِقُونَ
avar tannalute nathane kanate tanne avane bhayappetunnavaran. antyanaline petiyeate orkkunnavarum
Surah Al-Anbiya, Verse 49
وَهَٰذَا ذِكۡرٞ مُّبَارَكٌ أَنزَلۡنَٰهُۚ أَفَأَنتُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ
nam irakkittanna anugrhitamaya udbeadhanaman i khur'an. ennittum ninnalitine tallikkalayukayea
Surah Al-Anbiya, Verse 50
۞وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَآ إِبۡرَٰهِيمَ رُشۡدَهُۥ مِن قَبۡلُ وَكُنَّا بِهِۦ عَٰلِمِينَ
neratte nam ibrahimin tanretaya vivekam nalkiyirunnu. namukkaddehatte nannayariyamayirunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 51
إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا هَٰذِهِ ٱلتَّمَاثِيلُ ٱلَّتِيٓ أَنتُمۡ لَهَا عَٰكِفُونَ
addeham tanre pitavineatum janatteatum ceadiccatearkkuka: "ninnal pujikkunna i pratisthakal entan?”
Surah Al-Anbiya, Verse 52
قَالُواْ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا لَهَا عَٰبِدِينَ
avar parannu: "nannalute pitakkal ivaye pujikkunnat nannal kantittunt.”
Surah Al-Anbiya, Verse 53
قَالَ لَقَدۡ كُنتُمۡ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمۡ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
addeham parannu: "tirccayayum ninnalum ninnalute pitakkalum vyaktamaya valiketilan.”
Surah Al-Anbiya, Verse 54
قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا بِٱلۡحَقِّ أَمۡ أَنتَ مِنَ ٱللَّـٰعِبِينَ
avar ceadiccu: "alla; ni karyamayittanneyanea nannaleatipparayunnat; atea kalitamasa parayukayea?”
Surah Al-Anbiya, Verse 55
قَالَ بَل رَّبُّكُمۡ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ ٱلَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا۠ عَلَىٰ ذَٰلِكُم مِّنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
addeham parannu: "alla, yatharthattil ninnalute nathan akasabhumikalute sanraksakanan. avaye srsticcuntakkiyavan. itu satyantanne enn nan ninnalkku munnil saksyam vahikkunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 56
وَتَٱللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصۡنَٰمَكُم بَعۡدَ أَن تُوَلُّواْ مُدۡبِرِينَ
allahu tanne satyam! ninnal pirinnupeayasesam ninnalute i vigrahannalute karyattil nanearu tantram prayeagikkum.”
Surah Al-Anbiya, Verse 57
فَجَعَلَهُمۡ جُذَٰذًا إِلَّا كَبِيرٗا لَّهُمۡ لَعَلَّهُمۡ إِلَيۡهِ يَرۡجِعُونَ
addeham avaye tuntam tuntamakki. valiya onnineyealike. oruvela avar satyattilekk tiriccuvannenkilea
Surah Al-Anbiya, Verse 58
قَالُواْ مَن فَعَلَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَآ إِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
avar ceadiccu: "nam'malute daivannaleat ivvidham ceytavanar? arayalum avan akrami tanne.”
Surah Al-Anbiya, Verse 59
قَالُواْ سَمِعۡنَا فَتٗى يَذۡكُرُهُمۡ يُقَالُ لَهُۥٓ إِبۡرَٰهِيمُ
cilar parannu: "ibrahim ennu perulla oru ceruppakkaran a daivannalepparri sansarikkunnat nannal kettittunt.”
Surah Al-Anbiya, Verse 60
قَالُواْ فَأۡتُواْ بِهِۦ عَلَىٰٓ أَعۡيُنِ ٱلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَشۡهَدُونَ
avar parannu: "enkil ninnalavane janannalute kanmunnil keantuvarika. avar saksi parayatte.”
Surah Al-Anbiya, Verse 61
قَالُوٓاْ ءَأَنتَ فَعَلۡتَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَا يَـٰٓإِبۡرَٰهِيمُ
avar ceadiccu: "ibrahime, niyanea nannalute daivannale ivvidham ceytat?”
Surah Al-Anbiya, Verse 62
قَالَ بَلۡ فَعَلَهُۥ كَبِيرُهُمۡ هَٰذَا فَسۡـَٔلُوهُمۡ إِن كَانُواْ يَنطِقُونَ
addeham parannu: "alla; a daivannalile i valiyavananitu ceytat. ninnalavareatu ceadiccu neakku; avar sansarikkumenkil
Surah Al-Anbiya, Verse 63
فَرَجَعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ فَقَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ أَنتُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
appeal avar tannalute beadhatalattilekkeannu tirinnu. annane avaran'yean'yam parannu: "ninnal tanneyan atikramikal.”
Surah Al-Anbiya, Verse 64
ثُمَّ نُكِسُواْ عَلَىٰ رُءُوسِهِمۡ لَقَدۡ عَلِمۡتَ مَا هَـٰٓؤُلَآءِ يَنطِقُونَ
pinneyavar tala tirinnu. avar parannu: "ivar sansarikkukayillenn ninakkariyamallea.”
Surah Al-Anbiya, Verse 65
قَالَ أَفَتَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمۡ شَيۡـٔٗا وَلَا يَضُرُّكُمۡ
appeal ninnal allahuvekkutate pujikkunnat ninnalkk entenkilum upakaramea upadravamea ceyyatta vastukkaleyanea
Surah Al-Anbiya, Verse 66
أُفّٖ لَّكُمۡ وَلِمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
ninnaluteyum, allahuvekkutate ninnal pujikkunnavayuteyum karyam atyantam apamanakaram tanne. ninnaleattum cintikkunnille?”
Surah Al-Anbiya, Verse 67
قَالُواْ حَرِّقُوهُ وَٱنصُرُوٓاْ ءَالِهَتَكُمۡ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ
avar parannu: "ninnalivane cutterikkuka. annane ninnalute daivannale tunakkuka. ninnal vallatum ceyyanuddesikkunnuvenkil atan ventat.”
Surah Al-Anbiya, Verse 68
قُلۡنَا يَٰنَارُ كُونِي بَرۡدٗا وَسَلَٰمًا عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ
nam parannu: "tiye, tanukku; ibrahimin raksakavacamaku.”
Surah Al-Anbiya, Verse 69
وَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَخۡسَرِينَ
addehattinetire avar tantramearukki. ennal namavare ellam nastappettavarakki
Surah Al-Anbiya, Verse 70
وَنَجَّيۡنَٰهُ وَلُوطًا إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَا لِلۡعَٰلَمِينَ
mululeakarkkum nam anugrahannal orukkivecca nattilekk addehatteyum lutvineyum raksappetutti
Surah Al-Anbiya, Verse 71
وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ نَافِلَةٗۖ وَكُلّٗا جَعَلۡنَا صَٰلِحِينَ
addehattinu nam is'hakhine sam'maniccu. atinu purame ya'akhubineyum. avareyeakke nam saccaritarakkukayum ceytu
Surah Al-Anbiya, Verse 72
وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَئِمَّةٗ يَهۡدُونَ بِأَمۡرِنَا وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡهِمۡ فِعۡلَ ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَإِقَامَ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَآءَ ٱلزَّكَوٰةِۖ وَكَانُواْ لَنَا عَٰبِدِينَ
avare nam nam'mute nirdesanusaranam nervali kaniccukeatukkunna netakkanmarakki. namavarkk nalla karyannal ceyyanum namaskaram nisthayeate nirvahikkanum sakatt nalkanum nirdesam nalki. avareakke namukk valippett jivikkunnavarayirunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 73
وَلُوطًا ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗا وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِي كَانَت تَّعۡمَلُ ٱلۡخَبَـٰٓئِثَۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَٰسِقِينَ
lutvinu nam tattvabeadhavum arivum nalki. abhasam natannirunna nattil ninn nam addehatte raksappetutti. annattukar dusicca tem'matikalaya janamayirunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 74
وَأَدۡخَلۡنَٰهُ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُۥ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
lutvine nam nam'mute karunyavalayattilulppetutti. tircca; addeham saccaritanayirunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 75
وَنُوحًا إِذۡ نَادَىٰ مِن قَبۡلُ فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ
nuhinre karyavum orkkuka: ivarkkellam mumpe addeham nam'me viliccuprarthicca karyam. annane nam addehattinuttaram nalki. addehatteyum kutumbatteyum keatunduritattil ninn raksappetutti
Surah Al-Anbiya, Verse 76
وَنَصَرۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ أَجۡمَعِينَ
nam'mute vacanannale tallipparanna janattinetire nam addehatte tunaccu. tirccayayum avar parre dusicca janatayayirunnu. atinal avare onnatankam nam mukkiyeatukki
Surah Al-Anbiya, Verse 77
وَدَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ إِذۡ يَحۡكُمَانِ فِي ٱلۡحَرۡثِ إِذۡ نَفَشَتۡ فِيهِ غَنَمُ ٱلۡقَوۡمِ وَكُنَّا لِحُكۡمِهِمۡ شَٰهِدِينَ
davudinreyum sulaimanreyum karyam orkkuka: avariruvarum oru krsiyitattinre prasnattil tirppukalpicca karyam. oru kuttarute atukal krsiyitattil katannu vila tinnu. avarute vidhikku nam saksiyayirunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 78
فَفَهَّمۡنَٰهَا سُلَيۡمَٰنَۚ وَكُلًّا ءَاتَيۡنَا حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَسَخَّرۡنَا مَعَ دَاوُۥدَ ٱلۡجِبَالَ يُسَبِّحۡنَ وَٱلطَّيۡرَۚ وَكُنَّا فَٰعِلِينَ
anneram sulaimann nam karyattinre nijasthiti manas'silakkikkeatuttu. avariruvarkkum nam tattvabeadhavum arivum nalki. davudineateappam, daivatte kirttanam ceyyunna parvatannaleyum paravakaleyum nam adhinappetuttikkeatuttu. namaniteakke ceytukeantirunnat
Surah Al-Anbiya, Verse 79
وَعَلَّمۡنَٰهُ صَنۡعَةَ لَبُوسٖ لَّكُمۡ لِتُحۡصِنَكُم مِّنۢ بَأۡسِكُمۡۖ فَهَلۡ أَنتُمۡ شَٰكِرُونَ
ninnalkkuventi nam addehattin patayankinirmanam pathippiccukeatuttu. ninnale yud'dhavipattukalilninn raksikkananat. ennitt ninnal nandiyullavaranea
Surah Al-Anbiya, Verse 80
وَلِسُلَيۡمَٰنَ ٱلرِّيحَ عَاصِفَةٗ تَجۡرِي بِأَمۡرِهِۦٓ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَاۚ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيۡءٍ عَٰلِمِينَ
sulaimann nam annuvisunna karrineyum adhinappetuttikkeatuttu. addehattinre kalpana prakaram, nam anugrahannalearukkivecca nattilekk at sancariccukeantirunnu. ella karyattepparriyum nannayariyunnavanan nam
Surah Al-Anbiya, Verse 81
وَمِنَ ٱلشَّيَٰطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُۥ وَيَعۡمَلُونَ عَمَلٗا دُونَ ذَٰلِكَۖ وَكُنَّا لَهُمۡ حَٰفِظِينَ
pisacukkalilninn cilareyum nam addehattinu kilpetuttikkeatuttu. avar addehattinuventi vellattilmunnumayirunnu. kutate marru pala jealikalum ceyyunnavarumayirunnu. namanavarkk melneattanvahiccirunnat
Surah Al-Anbiya, Verse 82
۞وَأَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ
ayyub tanre nathane vilicc prarthicca karyam orkkuka: "enne duritam badhiccirikkunnu. ni karunayullavarilerravum karunayullavananallea.”
Surah Al-Anbiya, Verse 83
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَكَشَفۡنَا مَا بِهِۦ مِن ضُرّٖۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ أَهۡلَهُۥ وَمِثۡلَهُم مَّعَهُمۡ رَحۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا وَذِكۡرَىٰ لِلۡعَٰبِدِينَ
appeal addehattinu nam uttarameki. addehattinuntayirunna duritam durikariccukeatuttu. addehattinu nam tanre kutumbatte nalki. avareateappam atrayum pere vereyum keatuttu. nam'mute bhagattuninnulla anugrahamayanat. aradhanayil mulukunnavarkk orearmappetuttalum
Surah Al-Anbiya, Verse 84
وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِدۡرِيسَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ كُلّٞ مِّنَ ٱلصَّـٰبِرِينَ
isma'ilinreyum idrisinreyum dulkiphlinreyum karyavum orkkuka. avareakke ere ksamalukkalayirunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 85
وَأَدۡخَلۡنَٰهُمۡ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُم مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
avareyellam nam nam'mute anugrahattilulppetutti. avarellavarum saccaritarayirunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 86
وَذَا ٱلنُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَٰضِبٗا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقۡدِرَ عَلَيۡهِ فَنَادَىٰ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ أَن لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبۡحَٰنَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
dunnun kupitanayi peaya karyam orkkuka: nam pitikutukayillenn addeham karuti. atinal kurirulukalil vecc addeham kenapeksiccu: "niyallate daivamilla. niyetra parisud'dhan! sansayamilla; nan atikramiyayirikkunnu.”
Surah Al-Anbiya, Verse 87
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡغَمِّۚ وَكَذَٰلِكَ نُـۨجِي ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
anneram nam addehattin uttarameki. addehatte duhkhattilninnu meacippiccu. ivvidham nam satyavisvasikale raksappetuttunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 88
وَزَكَرِيَّآ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥ رَبِّ لَا تَذَرۡنِي فَرۡدٗا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡوَٰرِثِينَ
sakariyya tanre nathane viliccuprarthicca karyam orkkuka: "enre natha, niyenne orrayanayi vitarute. niyanallea anantarametukkunnavaril atyuttaman.”
Surah Al-Anbiya, Verse 89
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَوَهَبۡنَا لَهُۥ يَحۡيَىٰ وَأَصۡلَحۡنَا لَهُۥ زَوۡجَهُۥٓۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَيَدۡعُونَنَا رَغَبٗا وَرَهَبٗاۖ وَكَانُواْ لَنَا خَٰشِعِينَ
appeal nam addehattinuttaram nalki. yahyaye sam'manamayi keatuttu. addehattinre patniye namatin praptayakki. tirccayayum avar nalla karyannalil avesam kanikkunnavarayirunnu. petiyeateyum pratiksayeateyum nam'meat prarthikkunnavarum talma kanikkunnavarumayirunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 90
وَٱلَّتِيٓ أَحۡصَنَتۡ فَرۡجَهَا فَنَفَخۡنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلۡنَٰهَا وَٱبۡنَهَآ ءَايَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
tanre pativratyam suksiccavalute karyam orkkuka: annane namavalil nam'mute atmavilninn uti. avaleyum avalute makaneyum leakarkk telinna atayalamakkukayum ceytu
Surah Al-Anbiya, Verse 91
إِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُونِ
ninnalute i samudayam satyattil orearra samudayaman. nan ninnalute nathanum. atinal ninnalenikku matram valippetuka
Surah Al-Anbiya, Verse 92
وَتَقَطَّعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡۖ كُلٌّ إِلَيۡنَا رَٰجِعُونَ
ennal avar tannalute matakaryattil niravadhi cerikalayi. ariyuka: ellavarum nam'milekk tiriccuvarentavaran
Surah Al-Anbiya, Verse 93
فَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَا كُفۡرَانَ لِسَعۡيِهِۦ وَإِنَّا لَهُۥ كَٰتِبُونَ
satyavisvasiyayi salkkarmannal pravarttikkunnavanre karmaphalam palavukayilla. urappayum namat rekhappetuttunnunt
Surah Al-Anbiya, Verse 94
وَحَرَٰمٌ عَلَىٰ قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآ أَنَّهُمۡ لَا يَرۡجِعُونَ
namearu natine nasippiccal avar pinneyearikkalum avitekk tiriccuvarilla
Surah Al-Anbiya, Verse 95
حَتَّىٰٓ إِذَا فُتِحَتۡ يَأۡجُوجُ وَمَأۡجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٖ يَنسِلُونَ
ya'ajuj- ma'ajuj janavibhagannalkk oru vali turannukittunvare; annane avar ella kunninpurannalilninnum kuticciranni varum vareyum
Surah Al-Anbiya, Verse 96
وَٱقۡتَرَبَ ٱلۡوَعۡدُ ٱلۡحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَٰخِصَةٌ أَبۡصَٰرُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَٰوَيۡلَنَا قَدۡ كُنَّا فِي غَفۡلَةٖ مِّنۡ هَٰذَا بَلۡ كُنَّا ظَٰلِمِينَ
a satyavagdanam atuttu varunnatu vareyum. appeal satyanisedhikalute kannukal turiccunilkkum. avarinnane vilapikkum. "nannalute bhagyadeasam. nannal itekkuricc tirttum asrad'dharayirunnu. nannal atikramikalayippeayallea.”
Surah Al-Anbiya, Verse 97
إِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمۡ لَهَا وَٰرِدُونَ
tirccayayum ninnalum allahuvekkutate ninnal pujikkunnavarum narakattiyile virakan. ninnalellam avite etticceruka tanne ceyyum
Surah Al-Anbiya, Verse 98
لَوۡ كَانَ هَـٰٓؤُلَآءِ ءَالِهَةٗ مَّا وَرَدُوهَاۖ وَكُلّٞ فِيهَا خَٰلِدُونَ
yatharthattil avar daivannalayirunnenkil i narakattiyil vannettumayirunnilla. ennal orkkuka: avarellam avite nityavasikalayirikkum
Surah Al-Anbiya, Verse 99
لَهُمۡ فِيهَا زَفِيرٞ وَهُمۡ فِيهَا لَا يَسۡمَعُونَ
avarkkavite netunisvasamanuntavuka. atallateannum kelkkanavilla
Surah Al-Anbiya, Verse 100
إِنَّ ٱلَّذِينَ سَبَقَتۡ لَهُم مِّنَّا ٱلۡحُسۡنَىٰٓ أُوْلَـٰٓئِكَ عَنۡهَا مُبۡعَدُونَ
ennal neratte tanne nam'mil ninn nanma labhiccavar atilninn marrinirttappetum
Surah Al-Anbiya, Verse 101
لَا يَسۡمَعُونَ حَسِيسَهَاۖ وَهُمۡ فِي مَا ٱشۡتَهَتۡ أَنفُسُهُمۡ خَٰلِدُونَ
avaratinre neriya sabdampealum kelkkukayilla. avar ennennum tannalute manas'sistappetunna sukhasvadyatakalilayirikkum
Surah Al-Anbiya, Verse 102
لَا يَحۡزُنُهُمُ ٱلۡفَزَعُ ٱلۡأَكۡبَرُ وَتَتَلَقَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ هَٰذَا يَوۡمُكُمُ ٱلَّذِي كُنتُمۡ تُوعَدُونَ
a maha sambhramam avare ottum akularakkukayilla. malakkukal avare svikaricc etirelkkum. malakkukal avarkkinnane svagatameatukayum ceyyum:"ninnaleatu vagdanam ceyta a meahana dinamanit.”
Surah Al-Anbiya, Verse 103
يَوۡمَ نَطۡوِي ٱلسَّمَآءَ كَطَيِّ ٱلسِّجِلِّ لِلۡكُتُبِۚ كَمَا بَدَأۡنَآ أَوَّلَ خَلۡقٖ نُّعِيدُهُۥۚ وَعۡدًا عَلَيۡنَآۚ إِنَّا كُنَّا فَٰعِلِينَ
pustakattalukal curuttumpeale akasatte nam curuttikkuttunna dinamanat. nam srsti adyamarambhiccapeale tanne atavarttikkum. vagdanam vali it nam'mute badhyatayayirikkunnu. namat natappakkukatanne ceyyum
Surah Al-Anbiya, Verse 104
وَلَقَدۡ كَتَبۡنَا فِي ٱلزَّبُورِ مِنۢ بَعۡدِ ٱلذِّكۡرِ أَنَّ ٱلۡأَرۡضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ ٱلصَّـٰلِحُونَ
saburil udbeadhanattinusesam naminnane rekhappetuttiyittunt: "bhumiyute pintutarccavakasam saccaritaraya enre dasanmarkkayirikkum.”
Surah Al-Anbiya, Verse 105
إِنَّ فِي هَٰذَا لَبَلَٰغٗا لِّقَوۡمٍ عَٰبِدِينَ
tirccayayum itil allahuve valippetunna janattin mahattaya sandesamunt
Surah Al-Anbiya, Verse 106
وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ إِلَّا رَحۡمَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
leakarkkake anugrahamayallate ninne nam ayaccittilla
Surah Al-Anbiya, Verse 107
قُلۡ إِنَّمَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۖ فَهَلۡ أَنتُم مُّسۡلِمُونَ
parayuka: enikku beadhanamayi kittiyatitan: ninnalute daivam ekanaya allahu matraman. ennittum ninnal muslinkalavunnille
Surah Al-Anbiya, Verse 108
فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقُلۡ ءَاذَنتُكُمۡ عَلَىٰ سَوَآءٖۖ وَإِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٞ مَّا تُوعَدُونَ
iniyum avar pintiriyukayanenkil parayuka: "nan ninnalkkellam orepeale ariyipp nalkikkalinnu. ninnaleat vagdanam ceyyunna karyam atuttea akaleyea ennenikkariyukayilla
Surah Al-Anbiya, Verse 109
إِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ وَيَعۡلَمُ مَا تَكۡتُمُونَ
ennal ninnal urakke parayunnatum maraccuvekkunnatum tirccayayum allahu ariyum
Surah Al-Anbiya, Verse 110
وَإِنۡ أَدۡرِي لَعَلَّهُۥ فِتۡنَةٞ لَّكُمۡ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ
enikkarinnukuta, oru vela it ninnalkkearu pariksanamayekkam; oru niscitakalam vare ninnalkk sukhasvadanattinulla avasaram nalkiyatumavam.”
Surah Al-Anbiya, Verse 111
قَٰلَ رَبِّ ٱحۡكُم بِٱلۡحَقِّۗ وَرَبُّنَا ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلۡمُسۡتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ
pravacakan parannu: "enre natha; ni satyampeale vidhi kalpikkuka. nannalute nathan paramakarunikanan. ninnal parannuparattunnatinetire nannalkk sahayattin asrayikkavunnavanum.”
Surah Al-Anbiya, Verse 112