Surah Al-Anbiya - Malayalam Translation by Abdul Hameed Madani And Kunhi Mohammed
ٱقۡتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمۡ وَهُمۡ فِي غَفۡلَةٖ مُّعۡرِضُونَ
janannalkk avarute vicarana asannamayirikkunnu. avarakatte asrad'dhayilayikkeant tirinnukalayunnavarakunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 1
مَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّن رَّبِّهِم مُّحۡدَثٍ إِلَّا ٱسۡتَمَعُوهُ وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ
avarute raksitavinkal ninn pututayi etearu ulbeadhanam avarkk vannettiyalum kaliyakkunnavarayikkeant matrame avarat kelkkukayullu
Surah Al-Anbiya, Verse 2
لَاهِيَةٗ قُلُوبُهُمۡۗ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجۡوَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلۡ هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡۖ أَفَتَأۡتُونَ ٱلسِّحۡرَ وَأَنتُمۡ تُبۡصِرُونَ
hrdayannal asrad'dhamayikkeant (avarile) akramikal an'yean'yam rahasyamayi iprakaram mantriccu; ninnaleppealeyulla oru manusyan matramalle it? ennitt ninnal kantarinn keant tanne i jalavidyayute atuttekk cellukayanea
Surah Al-Anbiya, Verse 3
قَالَ رَبِّي يَعۡلَمُ ٱلۡقَوۡلَ فِي ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
addeham (nabi) parannu: enre raksitav akasattum bhumiyilum parayappetunnatellam ariyunnu. avanan ellam kelkkunnavanum ariyunnavanum
Surah Al-Anbiya, Verse 4
بَلۡ قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمِۭ بَلِ ٱفۡتَرَىٰهُ بَلۡ هُوَ شَاعِرٞ فَلۡيَأۡتِنَا بِـَٔايَةٖ كَمَآ أُرۡسِلَ ٱلۡأَوَّلُونَ
ennal avar parannu: palkinavukal kanta vivaraman (muham'mad parayunnat) (marrearikkal avar parannu:) alla, atavan ketticcamaccuntakkiyatan. (marrearikkal avar parannu:) alla; avanearu kaviyan. ennal (avan pravacakananenkil) mun pravacakanmar etearu drstantavumayanea ayakkappettat atupealeann avan namukk keant vannu kanikkatte
Surah Al-Anbiya, Verse 5
مَآ ءَامَنَتۡ قَبۡلَهُم مِّن قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآۖ أَفَهُمۡ يُؤۡمِنُونَ
ivarute mump nam nasippicca oru nattukarum visvasikkukayuntayilla. ennirikke ivar visvasikkumea
Surah Al-Anbiya, Verse 6
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا قَبۡلَكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِمۡۖ فَسۡـَٔلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلذِّكۡرِ إِن كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
ninakk mump purusanmare (alukale) yallate nam dutanmarayi niyeagiccittilla. avarkk nam beadhanam nalkunnu. ninnal (i karyam) ariyattavaranenkil vedakkareat ceadicc neakkuka
Surah Al-Anbiya, Verse 7
وَمَا جَعَلۡنَٰهُمۡ جَسَدٗا لَّا يَأۡكُلُونَ ٱلطَّعَامَ وَمَا كَانُواْ خَٰلِدِينَ
avare (pravacakanmare) nam bhaksanam kalikkatta sarirannalakkiyittilla. avar nityajivikalayirunnatumilla
Surah Al-Anbiya, Verse 8
ثُمَّ صَدَقۡنَٰهُمُ ٱلۡوَعۡدَ فَأَنجَيۡنَٰهُمۡ وَمَن نَّشَآءُ وَأَهۡلَكۡنَا ٱلۡمُسۡرِفِينَ
anantaram avareatulla vagdanattil nam satyasandhata paliccu. annane avareyum nam uddesikkunnavareyum nam raksappetutti. atirukavinnavare nam nasippikkukayum ceytu
Surah Al-Anbiya, Verse 9
لَقَدۡ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ كِتَٰبٗا فِيهِ ذِكۡرُكُمۡۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
tirccayayum ninnalkk nam oru grantham avatarippicc tannittunt. ninnalkkulla ulbeadhanam atilunt. ennittum ninnal cintikkunnille
Surah Al-Anbiya, Verse 10
وَكَمۡ قَصَمۡنَا مِن قَرۡيَةٖ كَانَتۡ ظَالِمَةٗ وَأَنشَأۡنَا بَعۡدَهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ
akramattil erpettirunna etra natukale nam nissesam takarttukalayukayum, atin sesam nam marrearu janavibhagatte valarttiyetukkukayum ceytittunt
Surah Al-Anbiya, Verse 11
فَلَمَّآ أَحَسُّواْ بَأۡسَنَآ إِذَا هُم مِّنۡهَا يَرۡكُضُونَ
annane nam'mute siksa avarkk anubhavappettappeal avarata aviteninn otiraksappetan neakkunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 12
لَا تَرۡكُضُواْ وَٱرۡجِعُوٓاْ إِلَىٰ مَآ أُتۡرِفۡتُمۡ فِيهِ وَمَسَٰكِنِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تُسۡـَٔلُونَ
(appeal avareat parayappettu.) ninnal otippeakenta. ninnalkk nalkappetta sukhadambarannalilekkum, ninnalute vasatikalilekkum ninnal tiriccupeayikkealluka. ninnalkk valla apeksayum nalkappetanuntayekkam
Surah Al-Anbiya, Verse 13
قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
avar parannu: ayyea; nannalkk nasam! tirccayayum nannal akramikalayippeayi
Surah Al-Anbiya, Verse 14
فَمَا زَالَت تِّلۡكَ دَعۡوَىٰهُمۡ حَتَّىٰ جَعَلۡنَٰهُمۡ حَصِيدًا خَٰمِدِينَ
annane avare nam keaytitta vila peale calanamarra nilayilakkittirkkuvealam avarute muravili atu tanneyayikkeantirunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 15
وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ
akasatteyum, bhumiyeyum, ava rantinumitayilullatineyum nam kaliyayikkeant srsticcatalla
Surah Al-Anbiya, Verse 16
لَوۡ أَرَدۡنَآ أَن نَّتَّخِذَ لَهۡوٗا لَّٱتَّخَذۡنَٰهُ مِن لَّدُنَّآ إِن كُنَّا فَٰعِلِينَ
nam oru vineadamuntakkan uddesiccirunnuvenkil nam'mute atukkal ninnu tanne namat untakkumayirunnu. (ennal) nam (at) ceyyunnatalla
Surah Al-Anbiya, Verse 17
بَلۡ نَقۡذِفُ بِٱلۡحَقِّ عَلَى ٱلۡبَٰطِلِ فَيَدۡمَغُهُۥ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٞۚ وَلَكُمُ ٱلۡوَيۡلُ مِمَّا تَصِفُونَ
ennal nam satyatte etutt asatyattinre nerkk eriyunnu. annane asatyatte at takartt kalayunnu. ateate asatyam nasamatayukayayi. ninnal (allahuvepparri) parannuntakkunnat nimittam ninnalkk nasam
Surah Al-Anbiya, Verse 18
وَلَهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَمَنۡ عِندَهُۥ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَلَا يَسۡتَحۡسِرُونَ
avanretakunnu akasannalilum, bhumiyiyum ullavarellam. avanre atukkalullavar (malakkukal) avane aradhikkunnat vitt ahankarikkukayilla. avarkk ksinam teannukayumilla
Surah Al-Anbiya, Verse 19
يُسَبِّحُونَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ لَا يَفۡتُرُونَ
avar ravum pakalum (allahuvinre parisud'dhiye) prakirtticcu keantirikkunnu. avar talarukayilla
Surah Al-Anbiya, Verse 20
أَمِ ٱتَّخَذُوٓاْ ءَالِهَةٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ هُمۡ يُنشِرُونَ
atalla, avar bhumiyil ninnutanne (mariccavare) jivippikkan kalivulla valla daivannaleyum svikariccirikkukayanea
Surah Al-Anbiya, Verse 21
لَوۡ كَانَ فِيهِمَآ ءَالِهَةٌ إِلَّا ٱللَّهُ لَفَسَدَتَاۚ فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ رَبِّ ٱلۡعَرۡشِ عَمَّا يَصِفُونَ
akasabhumikalil allahuvallatta valla daivannalumuntayirunnuvenkil at rantum takararakumayirunnu. appeal sinhasanattinre nathanaya allahu, avar parannuntakkunnatil ninnellam etra parisud'dhanakunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 22
لَا يُسۡـَٔلُ عَمَّا يَفۡعَلُ وَهُمۡ يُسۡـَٔلُونَ
avan pravarttikkunnatinepparri ceadyam ceyyappetukayilla. avarakatte ceadyam ceyyappetunnatuman
Surah Al-Anbiya, Verse 23
أَمِ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗۖ قُلۡ هَاتُواْ بُرۡهَٰنَكُمۡۖ هَٰذَا ذِكۡرُ مَن مَّعِيَ وَذِكۡرُ مَن قَبۡلِيۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ ٱلۡحَقَّۖ فَهُم مُّعۡرِضُونَ
atalla, avann purame avar daivannale svikariccirikkukayanea? parayuka: enkil ninnalkkatinulla pramanam keant varika. itu tanneyakunnu enre kuteyullavarkkulla ulbeadhanavum enre mumpullavarkkulla ulbeadhanavum. pakse, avaril adhikaperum satyam ariyunnilla. atinal avar tirinnukalayukayakunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 24
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِيٓ إِلَيۡهِ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱعۡبُدُونِ
nanallate yatearu daivavumilla. atinal enne ninnal aradhikku enn beadhanam nalkikkeantallate ninakk mump oru dutaneyum nam ayaccittilla
Surah Al-Anbiya, Verse 25
وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَلَدٗاۗ سُبۡحَٰنَهُۥۚ بَلۡ عِبَادٞ مُّكۡرَمُونَ
paramakarunikan santanatte svikariccirikkunnu ennavar parannu.avan etra parisud'dhan! ennal (avar - malakkukal) avanre adaraniyaraya dasanmar matramakunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 26
لَا يَسۡبِقُونَهُۥ بِٱلۡقَوۡلِ وَهُم بِأَمۡرِهِۦ يَعۡمَلُونَ
avar avane marikatannu sansarikkukayilla. avanre kalpanayanusaricc matram avar pravarttikkunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 27
يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا يَشۡفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ٱرۡتَضَىٰ وَهُم مِّنۡ خَشۡيَتِهِۦ مُشۡفِقُونَ
avarute mumpilullatum pinnilullatum avan ariyunnu. avan trptippettavarkkallate avar suparsa ceyyukayilla. avarakatte, avanepparriyulla bhayattal natunnunnavarakunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 28
۞وَمَن يَقُلۡ مِنۡهُمۡ إِنِّيٓ إِلَٰهٞ مِّن دُونِهِۦ فَذَٰلِكَ نَجۡزِيهِ جَهَنَّمَۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّـٰلِمِينَ
avarute kuttattil arenkilum nan avann (allahuvin) purameyulla daivamanenn parayunna paksam avann nam narakam pratiphalamayi nalkunnatan. aprakaramatre akramikalkk nam pratiphalam nalkunnat
Surah Al-Anbiya, Verse 29
أَوَلَمۡ يَرَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ كَانَتَا رَتۡقٗا فَفَتَقۡنَٰهُمَاۖ وَجَعَلۡنَا مِنَ ٱلۡمَآءِ كُلَّ شَيۡءٍ حَيٍّۚ أَفَلَا يُؤۡمِنُونَ
akasannalum bhumiyum otticcernnatayirunnu vennum, ennitt nam avaye verpetuttukayanuntayatennum satyanisedhikal kantille? vellattil ninn ella jivavastukkalum nam untakkukayum ceytu. ennittum avar visvasikkunnille
Surah Al-Anbiya, Verse 30
وَجَعَلۡنَا فِي ٱلۡأَرۡضِ رَوَٰسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمۡ وَجَعَلۡنَا فِيهَا فِجَاجٗا سُبُلٗا لَّعَلَّهُمۡ يَهۡتَدُونَ
bhumi avareyum keant ilakatirikkuvanayi atil nam uraccunilkkunna parvvatannaluntakkukayum ceytirikkunnu. avar vali kantettentatinayi avayil (parvvatannalil) nam visalamaya patakal erpetuttukayum ceytirikkunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 31
وَجَعَلۡنَا ٱلسَّمَآءَ سَقۡفٗا مَّحۡفُوظٗاۖ وَهُمۡ عَنۡ ءَايَٰتِهَا مُعۡرِضُونَ
akasatte nam sanraksitamaya oru melpurayakkiyittumunt. avarakatte atile (akasattile) drstantannal srad'dhikkate tirinnukalayunnavarakunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 32
وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ فِي فَلَكٖ يَسۡبَحُونَ
avanatre ratri, pakal, suryan, candran ennivaye srsticcat. oreannum orea bhramanapathattilute ninti (sancariccu) kkeantirikkunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 33
وَمَا جَعَلۡنَا لِبَشَرٖ مِّن قَبۡلِكَ ٱلۡخُلۡدَۖ أَفَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ ٱلۡخَٰلِدُونَ
(nabiye,) ninakk mump oru manusyannum nam anasvarata nalkiyittilla. ennirikke ni mariccenkil avar nityajivikalayirikkumea
Surah Al-Anbiya, Verse 34
كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ وَنَبۡلُوكُم بِٱلشَّرِّ وَٱلۡخَيۡرِ فِتۡنَةٗۖ وَإِلَيۡنَا تُرۡجَعُونَ
orea vyaktiyum maranam asvadikkukatanne ceyyum. oru pariksanam enna nilayil tinma nalkikkeantum nanma nalkikkeantum ninnale nam pariseadhikkunnatan. nam'mute atuttekk tanne ninnal matakkappetukayum ceyyum
Surah Al-Anbiya, Verse 35
وَإِذَا رَءَاكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا ٱلَّذِي يَذۡكُرُ ءَالِهَتَكُمۡ وَهُم بِذِكۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ هُمۡ كَٰفِرُونَ
satyanisedhikal ninne kantal, ivananea ninnalute daivannale aksepicc sansarikkunnavan enn parann keant ninne tamasayakkuka matramayirikkum ceyyunnat. avar tanneyan paramakarunikanre ulbeadhanattil avisvasikkunnavar
Surah Al-Anbiya, Verse 36
خُلِقَ ٱلۡإِنسَٰنُ مِنۡ عَجَلٖۚ سَأُوْرِيكُمۡ ءَايَٰتِي فَلَا تَسۡتَعۡجِلُونِ
dhrtikuttunnavanayittakunnu manusyan srstikkappettittullat. enre drstantannal valiye nan ninnalkk kaniccutarunnatan. atinal ninnal enneat dhrtikuttarut
Surah Al-Anbiya, Verse 37
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
avar ceadikkunnu; ninnal satyavanmaranenkil i vagdanam eppealan (pularuka) enn
Surah Al-Anbiya, Verse 38
لَوۡ يَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ ٱلنَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمۡ وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ
a avisvasikal, avarkk tannalute mukhannalil ninnum mutukukalil ninnum narakagniye tatukkanavatta, avarkk oru sahayavum sid'dhikkatta oru sandarbhattepparri manas'silakkiyirunnenkil
Surah Al-Anbiya, Verse 39
بَلۡ تَأۡتِيهِم بَغۡتَةٗ فَتَبۡهَتُهُمۡ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمۡ يُنظَرُونَ
alla, pettannayirikkum at (antyasamayam) avarkk vannettunnat . annane atavare amparappicc kalayum. atine tatutt nirttan avarkk sadhikkukayilla. avarkk itakeatukkappetukayumilla
Surah Al-Anbiya, Verse 40
وَلَقَدِ ٱسۡتُهۡزِئَ بِرُسُلٖ مِّن قَبۡلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُواْ مِنۡهُم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
ninakk mump pala daivadutanmarum parihasikkappettittunt. ennitt avare pucchicc talliyavarkk tannal parihasicc keantirunnat (siksa) vannettuka tanne ceytu
Surah Al-Anbiya, Verse 41
قُلۡ مَن يَكۡلَؤُكُم بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ مِنَ ٱلرَّحۡمَٰنِۚ بَلۡ هُمۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِم مُّعۡرِضُونَ
(nabiye,) parayuka: paramakarunikanil ninn ratriyum pakalum ninnalkk raksanalkanarunt? alla, avar (janannal) tannalute raksitavinre ulbeadhanattil ninn tirinnukalayunnavarakunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 42
أَمۡ لَهُمۡ ءَالِهَةٞ تَمۡنَعُهُم مِّن دُونِنَاۚ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَ أَنفُسِهِمۡ وَلَا هُم مِّنَّا يُصۡحَبُونَ
atalla, namukk purame avare sanraksikkunna valla daivannalum avarkkuntea? svadehannalkk tanne sahayam ceyyan avarkk (daivannalkk) sadhikkukayilla. nam'mute bhagatt ninnum avar tunakkappetukayumilla
Surah Al-Anbiya, Verse 43
بَلۡ مَتَّعۡنَا هَـٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡعُمُرُۗ أَفَلَا يَرَوۡنَ أَنَّا نَأۡتِي ٱلۡأَرۡضَ نَنقُصُهَا مِنۡ أَطۡرَافِهَآۚ أَفَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ
alla, ivarkkum ivarute pitakkalkkum nam jivitasukham nalki. annane avar dirghakalam jiviccu. ennal a bhupradesatte atinre nana bhagannalil ninnum nam curukkikkeant varunnat ivar kanunnille? ennittum ivar tanneyanea vijayam prapikkunnavar
Surah Al-Anbiya, Verse 44
قُلۡ إِنَّمَآ أُنذِرُكُم بِٱلۡوَحۡيِۚ وَلَا يَسۡمَعُ ٱلصُّمُّ ٱلدُّعَآءَ إِذَا مَا يُنذَرُونَ
(nabiye,) parayuka: divyasandesa prakaram matraman nan ninnalkk takkit nalkunnat. takkit nalkappetumpeal badhiranmar a vilikelkkukayilla
Surah Al-Anbiya, Verse 45
وَلَئِن مَّسَّتۡهُمۡ نَفۡحَةٞ مِّنۡ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
ninre raksitavinre siksayil ninn oru neriya karr avare sparsikkunna paksam tirccayayum avar parayum: nannalute nasame! tirccayayum nannal akramikalayippeayallea
Surah Al-Anbiya, Verse 46
وَنَضَعُ ٱلۡمَوَٰزِينَ ٱلۡقِسۡطَ لِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَلَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَيۡـٔٗاۖ وَإِن كَانَ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٍ أَتَيۡنَا بِهَاۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَٰسِبِينَ
uyirttelunnelpinre nalil nitipurnnamaya tulasukal nam sthapikkunnatan. appeal oraleatum ottum aniti kanikkappetukayilla. at (karm'mam) oru katukmanittukkamullatanenkilum namat keant varunnatan. kanakk neakkuvan nam tanne mati
Surah Al-Anbiya, Verse 47
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ٱلۡفُرۡقَانَ وَضِيَآءٗ وَذِكۡرٗا لِّلۡمُتَّقِينَ
musaykkum harunnum satyasatyavivecanattinulla pramanavum, prakasavum, dharm'manisthapularttunnavarkkulla ulbeadhanavum nam nalkiyittunt
Surah Al-Anbiya, Verse 48
ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ وَهُم مِّنَ ٱلسَّاعَةِ مُشۡفِقُونَ
tannalute raksitavine adrsyavasthayil bhayappetunnavarum, antyanalinepparri ulkkanthayullavarumarea (avarkkulla ulbeadhanam)
Surah Al-Anbiya, Verse 49
وَهَٰذَا ذِكۡرٞ مُّبَارَكٌ أَنزَلۡنَٰهُۚ أَفَأَنتُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ
it (khur'an) nam avatarippicca anugrahapurnnamaya oru ulbeadhanamakunnu. ennirikke ninnal atine nisedhikkukayanea
Surah Al-Anbiya, Verse 50
۞وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَآ إِبۡرَٰهِيمَ رُشۡدَهُۥ مِن قَبۡلُ وَكُنَّا بِهِۦ عَٰلِمِينَ
mump ibrahimin tanretaya vivekam nam nalkukayuntayi. addehatte parri namukkariyamayirunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 51
إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا هَٰذِهِ ٱلتَّمَاثِيلُ ٱلَّتِيٓ أَنتُمۡ لَهَا عَٰكِفُونَ
tanre pitavineatum tanre janannaleatum addeham iprakaram ceadicca sandarbham (srad'dheyamatre:) ninnal pujiccukeanetayirikkunna i pratimakal entakunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 52
قَالُواْ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا لَهَا عَٰبِدِينَ
avar parannu: nannalute pitakkal ivaye aradhicc varunnatayittan nannal kantat
Surah Al-Anbiya, Verse 53
قَالَ لَقَدۡ كُنتُمۡ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمۡ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
addeham parannu: tirccayayum ninnalum ninnalute pitakkalum vyaktamaya valiketilayirikkunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 54
قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا بِٱلۡحَقِّ أَمۡ أَنتَ مِنَ ٱللَّـٰعِبِينَ
avar parannu: ni nannalute atutt satyavum keant vannirikkukayanea? atalla, ni kaliparayunnavarute kuttattilanea
Surah Al-Anbiya, Verse 55
قَالَ بَل رَّبُّكُمۡ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ ٱلَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا۠ عَلَىٰ ذَٰلِكُم مِّنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
addeham parannu: alla, ninnalute raksitav akasannaluteyum bhumiyuteyum raksitavakunnu. avaye srsticcuntakkiyavan. nan atin saksyam vahikkunnavarute kuttattilakunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 56
وَتَٱللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصۡنَٰمَكُم بَعۡدَ أَن تُوَلُّواْ مُدۡبِرِينَ
allahuve tanneyana, tirccayayum ninnal pinnitt peayatin sesam nan ninnalute vigrahannalute karyattil oru tantram prayeagikkunnatan
Surah Al-Anbiya, Verse 57
فَجَعَلَهُمۡ جُذَٰذًا إِلَّا كَبِيرٗا لَّهُمۡ لَعَلَّهُمۡ إِلَيۡهِ يَرۡجِعُونَ
annane addeham avare (daivannale) tuntam tuntamakkikkalannu. avaril orale olike. avarkk (vivaramariyanayi) ayalute atuttekk tiriccucellamallea
Surah Al-Anbiya, Verse 58
قَالُواْ مَن فَعَلَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَآ إِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
avar parannu: nam'mute daivannalekkeant it ceytavan aran? tirccayayum avan akramikalil pettavan tanneyan
Surah Al-Anbiya, Verse 59
قَالُواْ سَمِعۡنَا فَتٗى يَذۡكُرُهُمۡ يُقَالُ لَهُۥٓ إِبۡرَٰهِيمُ
cilar parannu: ibrahim enn vilikkappetunna oru ceruppakkaran a daivannalepparri paramarsikkunnat nannal kettint
Surah Al-Anbiya, Verse 60
قَالُواْ فَأۡتُواْ بِهِۦ عَلَىٰٓ أَعۡيُنِ ٱلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَشۡهَدُونَ
avar parannu: ennal ninnal avane janannalute kanmumpil keant varu. avar saksyam vahiccekkam
Surah Al-Anbiya, Verse 61
قَالُوٓاْ ءَأَنتَ فَعَلۡتَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَا يَـٰٓإِبۡرَٰهِيمُ
avar ceadiccu: ibrahime, niyanea nannalute daivannalekkeant itu ceytat
Surah Al-Anbiya, Verse 62
قَالَ بَلۡ فَعَلَهُۥ كَبِيرُهُمۡ هَٰذَا فَسۡـَٔلُوهُمۡ إِن كَانُواْ يَنطِقُونَ
addeham parannu: ennal avarute kuttattile i valiyavanan at ceytat. avar sansarikkumenkil ninnal avareat ceadicc neakku
Surah Al-Anbiya, Verse 63
فَرَجَعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ فَقَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ أَنتُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
appeal avar svamanas'sakalilekk tanne matanni. ennittavar (an'yean'yam) parannu: tirccayayum ninnal tanneyan akramakarikal
Surah Al-Anbiya, Verse 64
ثُمَّ نُكِسُواْ عَلَىٰ رُءُوسِهِمۡ لَقَدۡ عَلِمۡتَ مَا هَـٰٓؤُلَآءِ يَنطِقُونَ
pinne avar talakuttane marinnu. (avar parannu:) ivar sansarikkukayillenn ninakkariyamallea
Surah Al-Anbiya, Verse 65
قَالَ أَفَتَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمۡ شَيۡـٔٗا وَلَا يَضُرُّكُمۡ
addeham parannu: appeal ninnalkk yatearu upakaramea upadravamea ceyyatta vastukkale allahuvin purame ninnal aradhikkukayanea
Surah Al-Anbiya, Verse 66
أُفّٖ لَّكُمۡ وَلِمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
ninnaluteyum, allahuvin purame ninnal aradhikkunnavaruteyum karyam apahasyam tanne. ninnal cintikkunnille
Surah Al-Anbiya, Verse 67
قَالُواْ حَرِّقُوهُ وَٱنصُرُوٓاْ ءَالِهَتَكُمۡ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ
avar parannu: ninnalkk (vallatum) ceyyanakumenkil ninnal ivane cuttericc kalayukayum, ninnalute daivannale sahayikkukayum ceyyuka
Surah Al-Anbiya, Verse 68
قُلۡنَا يَٰنَارُ كُونِي بَرۡدٗا وَسَلَٰمًا عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ
nam parannu: tiye, ni ibrahimin tanuppum samadhanavumayirikkuka
Surah Al-Anbiya, Verse 69
وَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَخۡسَرِينَ
addehattinre karyattil oru tantram prayeagikkuvan avar uddesiccu. ennal avare erravum nastam parriyavarakkukayan nam ceytat
Surah Al-Anbiya, Verse 70
وَنَجَّيۡنَٰهُ وَلُوطًا إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَا لِلۡعَٰلَمِينَ
leakarkk venti nam anugrhitamakkiveccittulla oru bhupradesattekk addehatteyum lutvineyum nam raksappetuttikkeant peakukayum ceytu
Surah Al-Anbiya, Verse 71
وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ نَافِلَةٗۖ وَكُلّٗا جَعَلۡنَا صَٰلِحِينَ
addehattin nam isakhine pradanam ceytu. purame (petran) ya'akhubineyum. avareyellam nam sadvrttarakkiyirikkunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 72
وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَئِمَّةٗ يَهۡدُونَ بِأَمۡرِنَا وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡهِمۡ فِعۡلَ ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَإِقَامَ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَآءَ ٱلزَّكَوٰةِۖ وَكَانُواْ لَنَا عَٰبِدِينَ
avare nam nam'mute kalpanaprakaram margadarsanam nalkunna netakkalakkukayum ceytu. nalla karyannal ceyyanamennum, namaskaram murapeale nirvahikkanamennum, sakatt nalkanamennum nam avarkk beadhanam nalkukayum ceytu. nam'meyayirunnu avar aradhiccirunnat
Surah Al-Anbiya, Verse 73
وَلُوطًا ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗا وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِي كَانَت تَّعۡمَلُ ٱلۡخَبَـٰٓئِثَۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَٰسِقِينَ
lutvin nam vidhikarttrtvavum vijnanavum nalkukayuntayi. durvrttikal ceytukeantirunna a nattil ninn addehatte nam raksappetuttukayum ceytu. tirccayayum avar (nattukar) dhikkarikalaya oru dusicca janatayayirunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 74
وَأَدۡخَلۡنَٰهُ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُۥ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
nam'mute karunyattil addehatte nam ulpetuttukayum ceytu. tirccayayum addeham sadvrttarute kuttattilakunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 75
وَنُوحًا إِذۡ نَادَىٰ مِن قَبۡلُ فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ
nuhineyum (orkkuka). mump addeham vilicc prart'thicca sandarbham. addehattin nam uttaram nalki. annane addehatteyum, addehattinre kutumbatteyum nam maha duhkhattil ninn raksappetutti
Surah Al-Anbiya, Verse 76
وَنَصَرۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ أَجۡمَعِينَ
nam'mute drstantannale nisedhiccu talliya janannalil ninn addehattin nam raksanalkukayum ceytu. tirccayayum avar dusicca oru janavibhagamayirunnu.atinal avare muluvan nam mukki nasippiccu kalannu
Surah Al-Anbiya, Verse 77
وَدَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ إِذۡ يَحۡكُمَانِ فِي ٱلۡحَرۡثِ إِذۡ نَفَشَتۡ فِيهِ غَنَمُ ٱلۡقَوۡمِ وَكُنَّا لِحُكۡمِهِمۡ شَٰهِدِينَ
davudineyum (putran) sulaimaneyum (orkkuka.) oru janavibhagattinre atukal vilayil katann menna prasnattil avar rant perum vidhikalpikkunna sandarbham. avarute vidhikk nam saksyam vahikkunnuntayirinnu
Surah Al-Anbiya, Verse 78
فَفَهَّمۡنَٰهَا سُلَيۡمَٰنَۚ وَكُلًّا ءَاتَيۡنَا حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَسَخَّرۡنَا مَعَ دَاوُۥدَ ٱلۡجِبَالَ يُسَبِّحۡنَ وَٱلطَّيۡرَۚ وَكُنَّا فَٰعِلِينَ
appeal sulaimann nam at (prasnam) grahippiccu avar iruvarkkum nam vidhikarttrtvavum vijnanavum nalkiyirunnu. davudineateappam kirttanam ceytukeantirikkunna nilayil parvvatannaleyum paksikaleyum nam kilpetuttikeatuttu. namayirunnu (atellam) natappakkikkeantirunnat
Surah Al-Anbiya, Verse 79
وَعَلَّمۡنَٰهُ صَنۡعَةَ لَبُوسٖ لَّكُمۡ لِتُحۡصِنَكُم مِّنۢ بَأۡسِكُمۡۖ فَهَلۡ أَنتُمۡ شَٰكِرُونَ
ninnal neritunna yud'dha vipattukalil ninn ninnalkk sanraksanam nalkuvanayi ninnalkk ventiyulla patayankiyute nirmanavum addehatte nam pathippiccu. ennitt ninnal nandiyullavaranea
Surah Al-Anbiya, Verse 80
وَلِسُلَيۡمَٰنَ ٱلرِّيحَ عَاصِفَةٗ تَجۡرِي بِأَمۡرِهِۦٓ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَاۚ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيۡءٍ عَٰلِمِينَ
sulaimann saktiyayi visunna karrineyum (nam kilpetuttikeatuttu.) nam anugraham nalkiyittulla bhupradesattekk addehattinre kalpanaprakaram at (karr) sancaricc keantirunnu. ellakaryatteparriyum nam arivullavanakunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 81
وَمِنَ ٱلشَّيَٰطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُۥ وَيَعۡمَلُونَ عَمَلٗا دُونَ ذَٰلِكَۖ وَكُنَّا لَهُمۡ حَٰفِظِينَ
pisacukkalute kuttattil ninn addehattin venti (katalil) munnunna cilareyum (nam kilpetuttikeatuttu.) atu kutate marru cila pravrttikalum avar ceytirunnu. namayirunnu avare kattusuksicc keantirunnat
Surah Al-Anbiya, Verse 82
۞وَأَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ
ayyubineyum (orkkuka.) tanre raksitavine vilicc keant addeham iprakaram prart'thicca sandarbham: enikkita kastappat badhiccirikkunnu. ni karunikaril vecc erravum karunayullavananallea
Surah Al-Anbiya, Verse 83
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَكَشَفۡنَا مَا بِهِۦ مِن ضُرّٖۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ أَهۡلَهُۥ وَمِثۡلَهُم مَّعَهُمۡ رَحۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا وَذِكۡرَىٰ لِلۡعَٰبِدِينَ
appeal addehattin nam uttaram nalkukayum, addehattin neritta kastappat nam akarrikkalayukayum ceytu. addehattinre kutumbangannaleyum, avareateappam avarute atrayum pere vereyum nam addehattin nalkukayum ceytu. nam'mute pakkal ninnulla oru karunyavum, aradhananiratarayittullavarkk oru smaranayumanat
Surah Al-Anbiya, Verse 84
وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِدۡرِيسَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ كُلّٞ مِّنَ ٱلصَّـٰبِرِينَ
isma'ilineyum, idrisineyum, dulkiphlineyum (orkkuka) avarellam ksamasilarute kuttattilakunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 85
وَأَدۡخَلۡنَٰهُمۡ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُم مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
avare nam nam'mute karunyattil ulpetuttukayum ceytirikkunnu. tirccayayum avar sadvrttarute kuttattilakunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 86
وَذَا ٱلنُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَٰضِبٗا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقۡدِرَ عَلَيۡهِ فَنَادَىٰ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ أَن لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبۡحَٰنَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
dunnunineyum (orkkuka.) addeham kupitanayi peayikkalanna sandarbham. nam orikkalum addehattin nerukkamuntakkukayillenn addeham dhariccu. anantaram iruttukalkkullil ninn addeham viliccuparannu: niyallate yatearu daivavumilla. ni etra parisud'dhan! tirccayayum nan akramikalute kuttattil pettavanayirikkunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 87
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡغَمِّۚ وَكَذَٰلِكَ نُـۨجِي ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
appeal nam addehattin uttaram nalkukayum duhkhattil ninn addehatte nam raksappetuttukayum ceytu. satyavisvasikale aprakaram nam raksikkunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 88
وَزَكَرِيَّآ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥ رَبِّ لَا تَذَرۡنِي فَرۡدٗا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡوَٰرِثِينَ
sakariyyayeyum (orkkuka.) addeham tanre raksitavine vilicc iprakaram prart'thicca sandarbham: enre raksitave, ni enne ekanayi (pintutarccakkarillate) vitarute. niyanallea anantaravakasametukkunnavaril erravum uttaman
Surah Al-Anbiya, Verse 89
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَوَهَبۡنَا لَهُۥ يَحۡيَىٰ وَأَصۡلَحۡنَا لَهُۥ زَوۡجَهُۥٓۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَيَدۡعُونَنَا رَغَبٗا وَرَهَبٗاۖ وَكَانُواْ لَنَا خَٰشِعِينَ
appeal nam addehattin uttaram nalkukayum, addehattin (makan) yahyaye nam pradanam ceyyukayum, addehattinre bharyaye nam (garbhadharanattin) praptayakkukayum ceytu. tirccayayum avar (pravacakanmar) uttamakaryannalkk dhrtikanikkukayum, asicc keantum, peticcukeantum nam'meat prart'thikkukayum ceyyunnavarayirunnu. avar nam'meat talma kanikkunnavarumayirunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 90
وَٱلَّتِيٓ أَحۡصَنَتۡ فَرۡجَهَا فَنَفَخۡنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلۡنَٰهَا وَٱبۡنَهَآ ءَايَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
tanre guhyasthanam suksicca oruvale (maryam) yum orkkuka. annane avalil nam'mute atmavil ninn nam utukayum, avaleyum avalute makaneyum nam leakarkk drstantamakkukayum ceytu
Surah Al-Anbiya, Verse 91
إِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُونِ
(manusyare,) tirccayayum itan ninnalute samudayam. ekasamudayam. nan ninnalute raksitavum. atinal ninnal enne aradhikkuvin
Surah Al-Anbiya, Verse 92
وَتَقَطَّعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡۖ كُلٌّ إِلَيۡنَا رَٰجِعُونَ
ennal avarkkitayil avarute karyam avar sithilamakkikkalannirikkayan. ellavarum nam'mute atuttekk tanne matannivarunnavaratre
Surah Al-Anbiya, Verse 93
فَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَا كُفۡرَانَ لِسَعۡيِهِۦ وَإِنَّا لَهُۥ كَٰتِبُونَ
vallavanum satyavisvasiyayikkeant salkarm'mannalil vallatum ceyyunna paksam avanre prayatnattinre phalam nisedhikkappetukayeyilla. tirccayayum nam at elutivekkunnatan
Surah Al-Anbiya, Verse 94
وَحَرَٰمٌ عَلَىٰ قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآ أَنَّهُمۡ لَا يَرۡجِعُونَ
nam nasippicc kalannittulla etearu nattukare sambandhiccitattealavum avar nam'mute atuttekk tiriccuvaratirikkuka ennat asambhavyamakunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 95
حَتَّىٰٓ إِذَا فُتِحَتۡ يَأۡجُوجُ وَمَأۡجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٖ يَنسِلُونَ
annane ya'ajuj - ma'ajuj janavibhagannal turannuvitappetukayum, avar ella kunnukalil ninnum kuticciranni varikayum
Surah Al-Anbiya, Verse 96
وَٱقۡتَرَبَ ٱلۡوَعۡدُ ٱلۡحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَٰخِصَةٌ أَبۡصَٰرُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَٰوَيۡلَنَا قَدۡ كُنَّا فِي غَفۡلَةٖ مِّنۡ هَٰذَا بَلۡ كُنَّا ظَٰلِمِينَ
a satyavagdanam asannamakukayum ceytal appealata avisvasiccavarute kannukal imavettate ninnu peakannu. nannalute nasame! nannal i karyattepparri asrad'dhayilayippeayallea. alla; nannal akramakarikalayippeayallea (ennayirikkum avar parayunnat)
Surah Al-Anbiya, Verse 97
إِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمۡ لَهَا وَٰرِدُونَ
tirccayayum ninnalum allahuvin purame ninnal aradhikkunnavayum narakattile indhanamakunnu. ninnal atilekk vannuceruka tanne ceyyunnatan
Surah Al-Anbiya, Verse 98
لَوۡ كَانَ هَـٰٓؤُلَآءِ ءَالِهَةٗ مَّا وَرَدُوهَاۖ وَكُلّٞ فِيهَا خَٰلِدُونَ
ikkuttar daivannalayirunnuvenkil ivar atil (narakattil) vannucerukayillayirunnu. avarellam atil nityavasikalayirikkum
Surah Al-Anbiya, Verse 99
لَهُمۡ فِيهَا زَفِيرٞ وَهُمۡ فِيهَا لَا يَسۡمَعُونَ
avarkk avite oru tennaluntayirikkum. avar atil vecc (yateannum) kelkkukayumilla
Surah Al-Anbiya, Verse 100
إِنَّ ٱلَّذِينَ سَبَقَتۡ لَهُم مِّنَّا ٱلۡحُسۡنَىٰٓ أُوْلَـٰٓئِكَ عَنۡهَا مُبۡعَدُونَ
tirccayayum nam'mute pakkal ninnu mumpe nanma labhiccavararea avar atil (narakattil) ninn akarrinirttappetunnavarakunnu
Surah Al-Anbiya, Verse 101
لَا يَسۡمَعُونَ حَسِيسَهَاۖ وَهُمۡ فِي مَا ٱشۡتَهَتۡ أَنفُسُهُمۡ خَٰلِدُونَ
atinre neriya sabdam pealum avar kelkkukayilla. tannalute manas'sukalkk istappetta sukhanubhavannalil avar nityavasikalayirikkum
Surah Al-Anbiya, Verse 102
لَا يَحۡزُنُهُمُ ٱلۡفَزَعُ ٱلۡأَكۡبَرُ وَتَتَلَقَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ هَٰذَا يَوۡمُكُمُ ٱلَّذِي كُنتُمۡ تُوعَدُونَ
erravum valiya a sambhramam avarkk duhkhamuntakkukayilla. ninnalkk vagdanam ceyyappettirunna ninnalutetaya divasamanit enn parann keant malakkukal avare svagatam ceyyunnatan
Surah Al-Anbiya, Verse 103
يَوۡمَ نَطۡوِي ٱلسَّمَآءَ كَطَيِّ ٱلسِّجِلِّ لِلۡكُتُبِۚ كَمَا بَدَأۡنَآ أَوَّلَ خَلۡقٖ نُّعِيدُهُۥۚ وَعۡدًا عَلَيۡنَآۚ إِنَّا كُنَّا فَٰعِلِينَ
granthannalute etukal curuttunna prakaram akasatte nam curuttikkalayunna divasam! adyamayi srsti arambhiccat pealettanne nam at avarttikkunnatuman. nam badhyatayerra oru vagdanamatre at. nam (at) natappilakkuka tanne ceyyunnatan
Surah Al-Anbiya, Verse 104
وَلَقَدۡ كَتَبۡنَا فِي ٱلزَّبُورِ مِنۢ بَعۡدِ ٱلذِّكۡرِ أَنَّ ٱلۡأَرۡضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ ٱلصَّـٰلِحُونَ
bhumiyute anantaravakasametukkunnat enre sadvrttaraya dasanmarayirikkum enn ulbeadhanattin sesam nam saburil rekhappetuttiyittunt
Surah Al-Anbiya, Verse 105
إِنَّ فِي هَٰذَا لَبَلَٰغٗا لِّقَوۡمٍ عَٰبِدِينَ
tirccayayum itil aradhana nirataraya alukalkk oru sandesamunt
Surah Al-Anbiya, Verse 106
وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ إِلَّا رَحۡمَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
leakarkk karunyamayikkeantallate ninne nam ayaccittilla
Surah Al-Anbiya, Verse 107
قُلۡ إِنَّمَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۖ فَهَلۡ أَنتُم مُّسۡلِمُونَ
parayuka: ninnalute daivam ekadaivam matraman ennatre enikk beadhanam nalkappetunnat. atinal ninnal muslinkalakunnuntea
Surah Al-Anbiya, Verse 108
فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقُلۡ ءَاذَنتُكُمۡ عَلَىٰ سَوَآءٖۖ وَإِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٞ مَّا تُوعَدُونَ
ennitt avar tirinnukalayukayanenkil ni parayuka: ninnaleat nan prakhyapiccittullat tulyamaya vidhattilakunnu. ninnaleat vagdanam ceyyappetunna karyam asannamanea atalla viduramanea ennenikkarinn kuta
Surah Al-Anbiya, Verse 109
إِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ وَيَعۡلَمُ مَا تَكۡتُمُونَ
tirccayayum sansarattil ninn parasyamayittullat avan ariyum. ninnal olicc vekkunnatum avan ariyum
Surah Al-Anbiya, Verse 110
وَإِنۡ أَدۡرِي لَعَلَّهُۥ فِتۡنَةٞ لَّكُمۡ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ
enikkarinn kuta, it oru vela ninnalkkearu pariksanavum, alpasamayattekk matramulla oru sukhanubhavavum ayekkam
Surah Al-Anbiya, Verse 111
قَٰلَ رَبِّ ٱحۡكُم بِٱلۡحَقِّۗ وَرَبُّنَا ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلۡمُسۡتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ
addeham (nabi) parannu: enre raksitave, ni yathart'thyamanusaricc vidhikalpikkename. nam'mute raksitav paramakarunikanum ninnal parannuntakkunnatinetiril sahayamart'thikkappetavunnavanumatre
Surah Al-Anbiya, Verse 112