Surah Al-Anbiya - Nepali Translation by Ahl Al Hadith Central Society Of Nepal
ٱقۡتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمۡ وَهُمۡ فِي غَفۡلَةٖ مُّعۡرِضُونَ
Mānisaharūkō (karmakō) lēkhājōkhākō samaya najika ā'ipugakō cha taipani unīharū asāvadhāna bha'ī panchi'irākhēkā chan
Surah Al-Anbiya, Verse 1
مَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّن رَّبِّهِم مُّحۡدَثٍ إِلَّا ٱسۡتَمَعُوهُ وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ
Unīharūkō pāsamā unīharūkō pālanakartākō tarphabāṭa juna nayām̐–nayām̐ upadēśa ā'um̐cha tyasalā'ī tinīharūlē khyāla ṭhaṭṭākā sātha nai sundachan
Surah Al-Anbiya, Verse 2
لَاهِيَةٗ قُلُوبُهُمۡۗ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجۡوَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلۡ هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡۖ أَفَتَأۡتُونَ ٱلسِّحۡرَ وَأَنتُمۡ تُبۡصِرُونَ
Tinīharūkā hr̥daya atyanta lāparavāhīmā chan ra yī atyācārīharūlē gōpyarūpalē kānēkhusī garē ki ū mātra timī jastai mānisa hō, ani kē kāraṇa cha ki timī ām̐khā dēkhnē bha'ēra pani jādūkō cakkaramā ā'um̐chau
Surah Al-Anbiya, Verse 3
قَالَ رَبِّي يَعۡلَمُ ٱلۡقَوۡلَ فِي ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
Paigambaralē bhanē ki juna kurā ākāśa ra jaminamā chan mērō pālanakartālē tyasalā'ī jāndacha ra tyō sunnēvālā ra jānnēvālā cha
Surah Al-Anbiya, Verse 4
بَلۡ قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمِۭ بَلِ ٱفۡتَرَىٰهُ بَلۡ هُوَ شَاعِرٞ فَلۡيَأۡتِنَا بِـَٔايَةٖ كَمَآ أُرۡسِلَ ٱلۡأَوَّلُونَ
Yati mātra hō'ina, baru tinīharūlē ta bhanchan, ki yō ‘‘kura'āna’’ ta sambhrāmita sapanāharūkō pōkō hō, baru usalē yasalā'ī āphai racihālēkō cha, baru yō ē'uṭā kavi hō, an'yathā unalē ta hāmrō sāmu kunai yastō niśānī li'ēra ā'unē thi'ē, jastō ki pahilākā rasūlaharūkā lāgi paṭhā'i'ēkā thi'ē.’’
Surah Al-Anbiya, Verse 5
مَآ ءَامَنَتۡ قَبۡلَهُم مِّن قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآۖ أَفَهُمۡ يُؤۡمِنُونَ
Tinīharūbhandā aghi jati bastīlāi̔ai hāmīlē naṣṭa pāryauṁ tī sabai īmāna lyā'ēkā thi'ēnan ta kē yinīharūlē aba īmāna lyā'unēchan
Surah Al-Anbiya, Verse 6
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا قَبۡلَكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِمۡۖ فَسۡـَٔلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلذِّكۡرِ إِن كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
timībhandā pahilā pani jati paigambara hāmīlē paṭhāyauṁ sabai puruṣa thi'ē jasalā'ī hāmīlē ‘‘vahya’’ paṭhā'unē gardathyauṁ. Tasartha timīlā'ī svayaṁ jñāna chaina bhanē kitābavālāsita sōdhihāla
Surah Al-Anbiya, Verse 7
وَمَا جَعَلۡنَٰهُمۡ جَسَدٗا لَّا يَأۡكُلُونَ ٱلطَّعَامَ وَمَا كَانُواْ خَٰلِدِينَ
ra hāmīlē tinīharūkā yastā śarīra banā'ēnauṁ ki khānā nakhā'un, ra nata tinīharū sadhaiṁ rahanēvālā thi'ē
Surah Al-Anbiya, Verse 8
ثُمَّ صَدَقۡنَٰهُمُ ٱلۡوَعۡدَ فَأَنجَيۡنَٰهُمۡ وَمَن نَّشَآءُ وَأَهۡلَكۡنَا ٱلۡمُسۡرِفِينَ
Ani hāmīlē unīharūsita garēkā sabai vācāharū vāstavikatāmā pariṇata garyauṁ ra hāmīlē unalā'ī ra jasalā'ī hāmīlē cāhēṁ tyasalā'ī chuṭakārā diyauṁ. Ra ullaṅghanakārīharūlā'ī hāmīlē naṣṭa garidiyauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 9
لَقَدۡ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ كِتَٰبٗا فِيهِ ذِكۡرُكُمۡۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
Niḥsandēha hāmīlē timītira yastō kitāba avatarita garēkā chauṁ jasamā timrō lāgi sadupadēśa cha, kē timīlē taipani bujhdainau
Surah Al-Anbiya, Verse 10
وَكَمۡ قَصَمۡنَا مِن قَرۡيَةٖ كَانَتۡ ظَالِمَةٗ وَأَنشَأۡنَا بَعۡدَهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ
ra dhērai bastīharū hāmīlē naṣṭa garidiyauṁ jō atyācārī thi'ē ra unīharūpachi hāmīlē arkō samudāyakō sr̥ṣṭi garidiyauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 11
فَلَمَّآ أَحَسُّواْ بَأۡسَنَآ إِذَا هُم مِّنۡهَا يَرۡكُضُونَ
Jaba unīharūlā'ī hāmrō yātanākō ābhāsa bhayō ta tyasabāṭa bhāgna thālē
Surah Al-Anbiya, Verse 12
لَا تَرۡكُضُواْ وَٱرۡجِعُوٓاْ إِلَىٰ مَآ أُتۡرِفۡتُمۡ فِيهِ وَمَسَٰكِنِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تُسۡـَٔلُونَ
Bhāga–dauḍa nagara pharkihāla, tyahī bhōga vilāsatira juna timīlā'ī upalabdha thiyō ra āphnō gharatira ga'ihāla jasabāṭa timīharūsaṅga sōdhapūcha ta gariyōs
Surah Al-Anbiya, Verse 13
قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
Bhannathālēḥ ‘‘hāya aphaśōca hāmrō durbhāgya! Niḥsandēha hāmī atyācārī thiyauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 14
فَمَا زَالَت تِّلۡكَ دَعۡوَىٰهُمۡ حَتَّىٰ جَعَلۡنَٰهُمۡ حَصِيدًا خَٰمِدِينَ
Ani tinīharū sadhaiṁ yastai pukārdaigarē, yahām̐sam'ma ki hāmīlē tinīharūlā'ī jaraidēkhi kāṭi'ēkō khētī ra nibhēkō āgō (jastai) garidiyauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 15
وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ
Hāmīlē ākāśa ra jamina ra jē jati yinīharūkō madhyamā chan, tyasalā'ī khēla tamāśākō nimti sr̥ṣṭi garēkā hō'ina
Surah Al-Anbiya, Verse 16
لَوۡ أَرَدۡنَآ أَن نَّتَّخِذَ لَهۡوٗا لَّٱتَّخَذۡنَٰهُ مِن لَّدُنَّآ إِن كُنَّا فَٰعِلِينَ
Yadi hāmīlē kunai khēla tamāśā garna cāhēkō bha'ē āphnai tarphabāṭa garihālthyauṁ, yadi hāmī yastō garnēvālā nai bha'ēkō bha'ē
Surah Al-Anbiya, Verse 17
بَلۡ نَقۡذِفُ بِٱلۡحَقِّ عَلَى ٱلۡبَٰطِلِ فَيَدۡمَغُهُۥ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٞۚ وَلَكُمُ ٱلۡوَيۡلُ مِمَّا تَصِفُونَ
Baru hāmīlē satyabāṭa asatyamāthi prahāra gardachauṁ ani satyalē asatyakō ṭā'ukō kulcidincha ra asatya tyasaibēlā naṣṭa bha'ihālcha ra juna kurā timīlē managaḍhanta rūpamā banā'um̐chau, tyasabāṭa timrai barbādī huncha
Surah Al-Anbiya, Verse 18
وَلَهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَمَنۡ عِندَهُۥ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَلَا يَسۡتَحۡسِرُونَ
Ākāśaharū ra jaminamā jē chan, sabai usaikō (allāhakō) hō. Ra jō usakō samīpamā chan tinīharū usakō sēvā–bhaktibāṭa na aṭṭēripanā garchan ra nata thākachan
Surah Al-Anbiya, Verse 19
يُسَبِّحُونَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ لَا يَفۡتُرُونَ
Tinīharū dinarāta usaikō guṇagāna garchan ra alikati pani ḍhilāsustī gardainan
Surah Al-Anbiya, Verse 20
أَمِ ٱتَّخَذُوٓاْ ءَالِهَةٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ هُمۡ يُنشِرُونَ
Kē tinīharūlē dharatī (kā prāṇīharūmadhyē) bāṭa jasalā'ī pūjya banā'irākhēkā chan, tinīharūlē (kasailā'ī) jīvita garchan
Surah Al-Anbiya, Verse 21
لَوۡ كَانَ فِيهِمَآ ءَالِهَةٌ إِلَّا ٱللَّهُ لَفَسَدَتَاۚ فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ رَبِّ ٱلۡعَرۡشِ عَمَّا يَصِفُونَ
yadi ākāśa ra dharatīmā allāha bāhēka aru kōhī pūjya bha'ēkō bha'ē yī duvaikō vyavasthā astabyasta hunē thiyō, ataḥ mahān ra ucca cha allāha, sattāsanakō svāmī, tī kurāharūbāṭa pavitra cha juna yī muśrikaharūlē varṇana gardachan
Surah Al-Anbiya, Verse 22
لَا يُسۡـَٔلُ عَمَّا يَفۡعَلُ وَهُمۡ يُسۡـَٔلُونَ
ū āphnā kāmaharūkō nimti (kasaikō agāḍi) javāphadēhī chaina ra sabai (usakō agāḍi) javāphadēhī chan
Surah Al-Anbiya, Verse 23
أَمِ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗۖ قُلۡ هَاتُواْ بُرۡهَٰنَكُمۡۖ هَٰذَا ذِكۡرُ مَن مَّعِيَ وَذِكۡرُ مَن قَبۡلِيۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ ٱلۡحَقَّۖ فَهُم مُّعۡرِضُونَ
Kē unīharūlē allāha bāhēka arulā'ī āphnō pūjya banā'irākhēkā chan. Unīharūsita bhana ki āphnō pramāṇa prastuta gara, yō mērō sāthavālākō kitāba hō ra mabhandā agāḍikāharūkō pramāṇa. Kurō yō cha ki tinīharūmadhyē adhikānśa mānisaharū satya kurā jāndainan ra yasailē (usabāṭa) vimukha bha'ihālchan
Surah Al-Anbiya, Verse 24
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِيٓ إِلَيۡهِ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱعۡبُدُونِ
Ra juna paigambaralā'ī pani hāmīlē timībhandā agāḍi paṭhāyauṁ, tinīharūtira yahī (vahya) sandēśa paṭhāyauṁ ki ma bāhēka kōhī satya pūjya chaina, tasartha timī sabai mērō upāsanā gara
Surah Al-Anbiya, Verse 25
وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَلَدٗاۗ سُبۡحَٰنَهُۥۚ بَلۡ عِبَادٞ مُّكۡرَمُونَ
(Muśrikaharū) bhanchan ki allāhakō santāna cha ū pavitracha. Baru tinīharū usakō pratiṣṭhita bhaktaharū hun
Surah Al-Anbiya, Verse 26
لَا يَسۡبِقُونَهُۥ بِٱلۡقَوۡلِ وَهُم بِأَمۡرِهِۦ يَعۡمَلُونَ
Usabhandā agāḍi baḍhēra kunai kurā gardainan ra usakō ādēśakō pālanā gardachan
Surah Al-Anbiya, Verse 27
يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا يَشۡفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ٱرۡتَضَىٰ وَهُم مِّنۡ خَشۡيَتِهِۦ مُشۡفِقُونَ
Unīharūkō agāḍi–pachāḍi jē kurāharū bha'isakēkā chan ra jē pachi hunēchan, usalā'ī sabai thāhā cha. Ra unīharūlē usakō samīpamā kasaikō siphāriśa garna sakdainan, tara usa vyakti bāhēka, jōsita allāha prasanna cha ra unīharū svayam usakō bhayalē bhayabhīta chan
Surah Al-Anbiya, Verse 28
۞وَمَن يَقُلۡ مِنۡهُمۡ إِنِّيٓ إِلَٰهٞ مِّن دُونِهِۦ فَذَٰلِكَ نَجۡزِيهِ جَهَنَّمَۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّـٰلِمِينَ
Unīharūmadhyē yadi kunai vyaktilē yō bhandacha ki allāha bāhēka ma pūjākō yōgya chu bhanē tyasalā'ī hāmīlē narkakō daṇḍa dinēchauṁ ra atyācārīharūlā'ī hāmīlē yastai kisimakā sajāya dinē gardachauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 29
أَوَلَمۡ يَرَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ كَانَتَا رَتۡقٗا فَفَتَقۡنَٰهُمَاۖ وَجَعَلۡنَا مِنَ ٱلۡمَآءِ كُلَّ شَيۡءٍ حَيٍّۚ أَفَلَا يُؤۡمِنُونَ
Kē tī mānisaharūlē jasalē inkāra garē, yō dēkhēnan ki yī ākāśa ra dharatī ēka āpasamā jōḍi'ēkā thi'ē. Ani hāmīlē tinalā'ī alaga–alaga garyauṁ. Ra sampūrṇa jānadāraharūlā'ī hāmīlē pānībāṭa sr̥ṣṭi garyauṁ. Taipani yī mānisaharūlē īmāna kina lyā'um̐dainan
Surah Al-Anbiya, Verse 30
وَجَعَلۡنَا فِي ٱلۡأَرۡضِ رَوَٰسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمۡ وَجَعَلۡنَا فِيهَا فِجَاجٗا سُبُلٗا لَّعَلَّهُمۡ يَهۡتَدُونَ
ra hāmīlē dharatīmā pahāḍaharū ubhyā'idi'auṁ tāki tyasalē prāṇīharūlā'ī hallā'una nasakōs ra hāmīlē tyasamā pharākilā bāṭōharū banāyauṁ tāki tinīharūlē mārga prāpta garna sakun
Surah Al-Anbiya, Verse 31
وَجَعَلۡنَا ٱلسَّمَآءَ سَقۡفٗا مَّحۡفُوظٗاۖ وَهُمۡ عَنۡ ءَايَٰتِهَا مُعۡرِضُونَ
Ra hāmīlē ākāśalā'ī ē'uṭā surakṣita chata banāyauṁ, taipani tinīharūlē hāmrā niśānīharūbāṭa vimukha bha'irākhēkā chan
Surah Al-Anbiya, Verse 32
وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ فِي فَلَكٖ يَسۡبَحُونَ
Uhī allāha nai hō jasalē dina ra rātī banāyō ra sūrya ra candra pani, pratyēka ā–āphnā kakṣamā parikramā garirākhēkā chan
Surah Al-Anbiya, Verse 33
وَمَا جَعَلۡنَا لِبَشَرٖ مِّن قَبۡلِكَ ٱلۡخُلۡدَۖ أَفَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ ٱلۡخَٰلِدُونَ
Hāmīlē tapā'ībhandā pahilā pani kasailā'ī amaratā pradāna garēkā chainauṁ. Ani kē tapā'īkō mr̥tyu bhayōē bhanē tinīharū sadhaiṁ bām̐cī rahanēchan
Surah Al-Anbiya, Verse 34
كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ وَنَبۡلُوكُم بِٱلشَّرِّ وَٱلۡخَيۡرِ فِتۡنَةٗۖ وَإِلَيۡنَا تُرۡجَعُونَ
pratyēka jīvalē mr̥tyukō svāda cākhnuparnēcha ra hāmīlē rāmrō narāmrō paristhitiharūmā pārēra timī sabaikō parīkṣā linchau. Antataḥ timī sabailē hāmītirai pharkēra ā'unu cha
Surah Al-Anbiya, Verse 35
وَإِذَا رَءَاكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا ٱلَّذِي يَذۡكُرُ ءَالِهَتَكُمۡ وَهُم بِذِكۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ هُمۡ كَٰفِرُونَ
Yī avajñākārīharūlē jaba tapā'īlā'ī dēkhdachan taba timrō upahāsa nai gardachan ki ‘‘kē yahī nai tyō vyakti hō jasalē timrā pūjyaharūkō narāmrō śabdamā carcā gardacha.’’ Ra tinīharū svayam rahamāna (sansārakō svāmī) kō smaraṇa garnubāṭa inkāra gardachan
Surah Al-Anbiya, Verse 36
خُلِقَ ٱلۡإِنسَٰنُ مِنۡ عَجَلٖۚ سَأُوْرِيكُمۡ ءَايَٰتِي فَلَا تَسۡتَعۡجِلُونِ
Manuṣya hatārinē prāṇī hō. Mailē timīlā'ī śīghra nai āphnā niśānīharū dēkhā'unēchu. Ataḥ timī masita hatāra nagara
Surah Al-Anbiya, Verse 37
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
(Tinīharūlē bhanchan) ki yadi timī sām̐cō hau bhanē batā'ū yō vācā kahilē pūrā hunēcha
Surah Al-Anbiya, Verse 38
لَوۡ يَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ ٱلنَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمۡ وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ
kāśa! Yī kāphiraharūlē bujhnē bha'ē ki tyasa vakhata nata yinīharūlē āgōlā'ī āphnō agāḍibāṭa haṭā'una saknēchan ra nata āphnō pachāḍibāṭa ra nata yinakō sahāyatā nai garinēcha
Surah Al-Anbiya, Verse 39
بَلۡ تَأۡتِيهِم بَغۡتَةٗ فَتَبۡهَتُهُمۡ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمۡ يُنظَرُونَ
(Hō)! Vācākō samaya unakō pāsamā ēkkāsī ā'unēcha ra tinīharūlā'ī acam'ma pāridinēcha, ani nata yī mānisaharūlē tyasalā'ī ṭārnasakchan ra na alikati pani unīharūlā'ī mōhalata (samaya) di'inēcha
Surah Al-Anbiya, Verse 40
وَلَقَدِ ٱسۡتُهۡزِئَ بِرُسُلٖ مِّن قَبۡلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُواْ مِنۡهُم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
Ra tapā'ībhandā aghikā rasūlaharūsam̐ga pani hām̐sō ṭhaṭṭā gariyō, ani hām̐sō garnēvālāharūlā'ī nai tyō kurālē ghērihālyō jasakō ki tinīharū hām̐sō ṭhaṭṭā gardathē
Surah Al-Anbiya, Verse 41
قُلۡ مَن يَكۡلَؤُكُم بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ مِنَ ٱلرَّحۡمَٰنِۚ بَلۡ هُمۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِم مُّعۡرِضُونَ
Yinīharūsita sōdhnus ki rāta ra dinamā allāhabāṭa kasalē timrō rakṣā garna sakdacha? Kurō yō cha ki yinīharū āphnō pālanakartākō smaraṇabāṭa vimukha bha'ēkā chan
Surah Al-Anbiya, Verse 42
أَمۡ لَهُمۡ ءَالِهَةٞ تَمۡنَعُهُم مِّن دُونِنَاۚ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَ أَنفُسِهِمۡ وَلَا هُم مِّنَّا يُصۡحَبُونَ
Kē hāmī bāhēka yinīharūkā an'ya pūjya chan jasalē yinīharūlā'ī vipattibāṭa bacā'una sakchan tinīharū ta svayam āphnō sahāyatā garna sakdainan ra nata hāmrō tarphabāṭa kasailē tinīharūkō sātha dinēcha
Surah Al-Anbiya, Verse 43
بَلۡ مَتَّعۡنَا هَـٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡعُمُرُۗ أَفَلَا يَرَوۡنَ أَنَّا نَأۡتِي ٱلۡأَرۡضَ نَنقُصُهَا مِنۡ أَطۡرَافِهَآۚ أَفَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ
Baru (kurō yō cha ki) hāmīlē unīharūlā'ī ra unīharūkā bābu bājēlā'ī jīvanakā sukha suvidhākā sāmāgrī pradāna garyauṁ, yahām̐sam'ma ki unīharūkō lāmō umēra bitihālyō. Ta kē tinīharūlē dēkhdainan ki hāmīlē dharatīlā'ī tyasakā kinārāharūbāṭa ghaṭā'um̐dai ā'irākhēkā chauṁ, ani kē tinīharū abhimānī rahanēchan
Surah Al-Anbiya, Verse 44
قُلۡ إِنَّمَآ أُنذِرُكُم بِٱلۡوَحۡيِۚ وَلَا يَسۡمَعُ ٱلصُّمُّ ٱلدُّعَآءَ إِذَا مَا يُنذَرُونَ
bhanidinus! Ki ma ta allāhakō sandēśabāṭa timīharūlā'ī nasīhata (sartaka) gardachu tara bahirāharūlē kurā sundainan jaba tinīharūlā'ī upadēśa garincha
Surah Al-Anbiya, Verse 45
وَلَئِن مَّسَّتۡهُمۡ نَفۡحَةٞ مِّنۡ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
Yadi unīharūlā'ī timrō pālanakartākō sajāyakō sānō jhōkō pani lāgcha ta tinīharūlē bhannēchan ki hāya aphaśōca kastō durbhāgya! Hāmī niḥsandēha pāpī thiyauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 46
وَنَضَعُ ٱلۡمَوَٰزِينَ ٱلۡقِسۡطَ لِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَلَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَيۡـٔٗاۖ وَإِن كَانَ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٍ أَتَيۡنَا بِهَاۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَٰسِبِينَ
Ra hāmīlē kiyāmatakō dina nisāphakō tarājū bīcamā rākhnēchauṁ ani kunai pani vyaktiprati an'yāya hunēchaina. Ra ē'uṭā rāyōkō dānā barābara pani karma cha bhanē hāmīlē tyasalā'ī upasthita garā'unēchauṁ, ra hāmī hisāba garnakō nimitta paryāpta chauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 47
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ٱلۡفُرۡقَانَ وَضِيَآءٗ وَذِكۡرٗا لِّلۡمُتَّقِينَ
Yō satya hō ki hāmīlē mūsā ra ‘‘hārūnalā'ī’’ insāpha garnē prakāśa ra sanyamīharūkō lāgi upadēśa ra nasīhatakō lāgi kitāba pradāna garyauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 48
ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ وَهُم مِّنَ ٱلسَّاعَةِ مُشۡفِقُونَ
Tinīharū jō nadēkhē pani āphnō pālanakartāsita tarsanchan ra kiyāmatakō kalpanābāṭai bhayalē kāmpanē gardachan
Surah Al-Anbiya, Verse 49
وَهَٰذَا ذِكۡرٞ مُّبَارَكٌ أَنزَلۡنَٰهُۚ أَفَأَنتُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ
Ra yō upadēśa ra varadānayukta kura'āna hāmīlē avatarita garēkā chauṁ. Kē timīlē taipani yasalā'ī asvīkāra gardachau
Surah Al-Anbiya, Verse 50
۞وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَآ إِبۡرَٰهِيمَ رُشۡدَهُۥ مِن قَبۡلُ وَكُنَّا بِهِۦ عَٰلِمِينَ
niḥsandēha hāmīlē ibrāhīma (alaihis'salāma) lā'ī yasa aghi nai sadācāra ra sōca samajha pradāna garēkā thiyauṁ ra hāmīlā'ī unakō avasthābārē rāmrarī thāhā thiyō
Surah Al-Anbiya, Verse 51
إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا هَٰذِهِ ٱلتَّمَاثِيلُ ٱلَّتِيٓ أَنتُمۡ لَهَا عَٰكِفُونَ
Jaba unalē āphnō pitā ra āphnō samudāyasita bhanēḥ ‘‘yī mūrtiharū kō hun, jasakō timīharū ēkāgrabha'ī pūjā gardachau?’’
Surah Al-Anbiya, Verse 52
قَالُواْ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا لَهَا عَٰبِدِينَ
Tinīharū javāphadina thālē ki hāmīlē āphnā bābu–bājēharūlā'ī yinaikō pūjā garēkō dēkhēkā chauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 53
قَالَ لَقَدۡ كُنتُمۡ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمۡ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
Ibrāhīmalē bhanē! Ki niḥsandēha timī ra timrā bābu–bājē pani ajñānatābāṭa grasta rahayau
Surah Al-Anbiya, Verse 54
قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا بِٱلۡحَقِّ أَمۡ أَنتَ مِنَ ٱللَّـٰعِبِينَ
Tinīharūlē bhanē ki kē sām̐ccai tapā'īlē hāmrō pāsamā satya kurā lyā'unubha'ēkō cha vā tyasai hām̐sō khyāla garī rahanubha'ēkō cha
Surah Al-Anbiya, Verse 55
قَالَ بَل رَّبُّكُمۡ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ ٱلَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا۠ عَلَىٰ ذَٰلِكُم مِّنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
(Ibrāhīmalē) bhanē, (hō'ina) baru vāstavamai timī sabaikō pālanakartā tyō hō jō ākāśaharū ra dharatīkō mālika hō, jasalē tinīharūlā'ī sr̥ṣṭi garēkā hō ra ma yasa kurākō sākṣī chu ra yasalā'ī svīkāra gardachu
Surah Al-Anbiya, Verse 56
وَتَٱللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصۡنَٰمَكُم بَعۡدَ أَن تُوَلُّواْ مُدۡبِرِينَ
Ra allāhakō śapatha! Timīharū vimukha bha'ī pharkēra ga'ēpachi ma timrā dēvatāharūsita ē'uṭā cāla cālnēchu
Surah Al-Anbiya, Verse 57
فَجَعَلَهُمۡ جُذَٰذًا إِلَّا كَبِيرٗا لَّهُمۡ لَعَلَّهُمۡ إِلَيۡهِ يَرۡجِعُونَ
Phēri uhām̐ (ibrāhīma) lē tinīharūlā'ī (phuṭālēra) ṭukrā–ṭukrā pāridi'ē, tara ē'uṭā ṭhūlō mūrtilā'ī chāḍidi'ē yō pani yasakāraṇa ki unīharū tyasatira pravr̥tta hō'un
Surah Al-Anbiya, Verse 58
قَالُواْ مَن فَعَلَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَآ إِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
Unīharūlē bhanna thālē ki hāmrā dēvatāharūsita yastō vyavahāra kasalē garyō niścaya nai tyō kunai atyācārī hunuparcha
Surah Al-Anbiya, Verse 59
قَالُواْ سَمِعۡنَا فَتٗى يَذۡكُرُهُمۡ يُقَالُ لَهُۥٓ إِبۡرَٰهِيمُ
Tinīharūlē bhanēḥ hāmīlē ē'uṭā yuvakalā'ī unakō bārēmā carcā garēkō sunēkā thiyauṁ, jasalā'ī ibrāhīma bhanincha
Surah Al-Anbiya, Verse 60
قَالُواْ فَأۡتُواْ بِهِۦ عَلَىٰٓ أَعۡيُنِ ٱلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَشۡهَدُونَ
Tinīharūlē bhanē ki ṭhīka cha usalā'ī sabhāmā mānisaharūkō agāḍi lyā'ū ki tinalā'ī sabailē hērnasakun
Surah Al-Anbiya, Verse 61
قَالُوٓاْ ءَأَنتَ فَعَلۡتَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَا يَـٰٓإِبۡرَٰهِيمُ
(Ibrāhīma ā'ēpachi) unīharūlē bhanēḥ hē ibrāhīma! Kē timīlē nai hāmrā dēvatāharūsita yastō karma garēkō hō
Surah Al-Anbiya, Verse 62
قَالَ بَلۡ فَعَلَهُۥ كَبِيرُهُمۡ هَٰذَا فَسۡـَٔلُوهُمۡ إِن كَانُواْ يَنطِقُونَ
(ibrāhīmalē) javāpha di'ē baru yō unīharūbhandā ṭhūlōlē garēkō cha, yadi yinīharū bōlchan bhanē āphnā yī pūjyaharūsita nai sōdha
Surah Al-Anbiya, Verse 63
فَرَجَعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ فَقَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ أَنتُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
Ani tinīharū āphnā ṭā'ukō ṭēkēra palṭēra bhanna thālēḥ atyācārī ta timī nai hau
Surah Al-Anbiya, Verse 64
ثُمَّ نُكِسُواْ عَلَىٰ رُءُوسِهِمۡ لَقَدۡ عَلِمۡتَ مَا هَـٰٓؤُلَآءِ يَنطِقُونَ
Ani tinīharū lajjālē vyākula bha'ē ra (bhanna thālē) ki yō timīlā'ī pani thāhā cha ki yinīharū (yī mūrtiharū) bōldainan
Surah Al-Anbiya, Verse 65
قَالَ أَفَتَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمۡ شَيۡـٔٗا وَلَا يَضُرُّكُمۡ
Tyasapachi (ibrāhīmalē) bhanēḥ ki ‘‘tyasō bha'ē timīharūlē allāhalā'ī chāḍī yastākurākō pūjā kina gardachau jasalē (pūjā garēmā) timīlā'ī nakunai lābha puryā'una saktachan ra pūjā nagarēmā nakunai hāni?’’
Surah Al-Anbiya, Verse 66
أُفّٖ لَّكُمۡ وَلِمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
Dhikkāra cha timīharūlā'ī ra unīharūlā'ī pani, jasalā'ī timīharūlē allāha bāhēka pūjā gardachau, kē timīharūsam̐ga yati pani bud'dhi chaina
Surah Al-Anbiya, Verse 67
قَالُواْ حَرِّقُوهُ وَٱنصُرُوٓاْ ءَالِهَتَكُمۡ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ
(tinīharūlē) bhanna thālē ki yadi timīharūlē dēvatāharūkō pratiśōdhakō lāgi kēhī garnucha bhanē yasa (ibrāhīma) lā'ī jalā'ihāla ra āphnā dēvatāharūkō sahāyatā gara
Surah Al-Anbiya, Verse 68
قُلۡنَا يَٰنَارُ كُونِي بَرۡدٗا وَسَلَٰمًا عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ
Hāmīlē ādēśa garyauṁ ki hē āgō! Timī (ibrāhīmakō nimti) cisō bha'ijā ra ārāma ra surakṣākō sādhana banihāla
Surah Al-Anbiya, Verse 69
وَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَخۡسَرِينَ
Tinīharūlē unakō kubhalō garna cāhē, tara hāmīlē tinīharūlā'ī asaphala garidiyauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 70
وَنَجَّيۡنَٰهُ وَلُوطًا إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَا لِلۡعَٰلَمِينَ
Ra hāmīlē ‘‘ibrāhīma (alaihis'salāma)’’ ra ‘‘lūta (alais'silāma) lā'ī’’ bacā'ēra dharatīkō tyō bhāgatira lagyauṁ jasamā hāmīlē sansārakā mānisaharūkō nimti varadāna rākhēkā thiyauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 71
وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ نَافِلَةٗۖ وَكُلّٗا جَعَلۡنَا صَٰلِحِينَ
Ra hāmīlē ‘‘ibrāhīmalā'ī is'hāka’’ ra ‘‘ya'akuba’’ pradāna garyauṁ ra yasakō atirikta upahārasvarūpa harēkalā'ī asala mānisa banāyauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 72
وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَئِمَّةٗ يَهۡدُونَ بِأَمۡرِنَا وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡهِمۡ فِعۡلَ ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَإِقَامَ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَآءَ ٱلزَّكَوٰةِۖ وَكَانُواْ لَنَا عَٰبِدِينَ
Ra hāmīlē unīharūlā'ī nāyaka banāyauṁ ki hāmrō ādēśalē mārganirdēśana garun ra tinīharūlā'ī asala karma garna ra namāja paḍhna ra dāna dinukō nimti ādēśa paṭhāyauṁ ra tinīharū sabai hāmrō upāsanā garnē sēvaka thi'ē
Surah Al-Anbiya, Verse 73
وَلُوطًا ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗا وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِي كَانَت تَّعۡمَلُ ٱلۡخَبَـٰٓئِثَۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَٰسِقِينَ
Hāmīlē ‘‘lūta (alaihis'salāma) lā'ī’’ pani ādēśa ra jñāna pradāna garyauṁ ra unalā'ī tyasa bastībāṭa chuṭakārā dilāyauṁ jahām̐kā mānisaharū narāmrō karma gardathi'ē. Vāstavamā tinīharū sāhrai nai narāmrō ra ullaghannakārī thi'ē
Surah Al-Anbiya, Verse 74
وَأَدۡخَلۡنَٰهُ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُۥ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
Ra hāmīlē lūtalā'ī āphnō kr̥pāpātra banāyauṁ. Niḥsandēha unī asala mānisaharūmadhyēkā thi'ē
Surah Al-Anbiya, Verse 75
وَنُوحًا إِذۡ نَادَىٰ مِن قَبۡلُ فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ
Ra ‘‘nūhakō’’ tyasa samayakō pani smaraṇa garnus, jabaki unalē yasabhandā agāḍi hāmīlā'ī pukārēkā thi'ē, taba hāmīlē unakō prārthanā svīkāra garyauṁ ra hāmīlē unalā'ī ra unakā gharavālāharūlā'ī ṭhūlō klēśabāṭa chuṭakārā dilāyauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 76
وَنَصَرۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ أَجۡمَعِينَ
Ra juna mānisaharūlē hāmrā āyataharūlā'ī jhuṭhṭhā bhanirākhēkā thi'ē tinīharūkō dām̐jōmā hāmīlē unakō maddata garyauṁ, vāstavamā tinīharū narāmrā mānisaharū thi'ē. Ataḥ hāmīlē tī sabailā'ī ḍubā'idiyauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 77
وَدَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ إِذۡ يَحۡكُمَانِ فِي ٱلۡحَرۡثِ إِذۡ نَفَشَتۡ فِيهِ غَنَمُ ٱلۡقَوۡمِ وَكُنَّا لِحُكۡمِهِمۡ شَٰهِدِينَ
Ra ‘‘dā'ūda’’(alaihis'salāma) ra ‘‘sulaimāna’’ (alaihis'salāma)lā'ī samjhanus jabaki unīharū khēta sambandhī kurāmā nirṇaya garirākhēkā thi'ē tyatikhēra kēhī mānisaharūkā bākhrāharū tyasamā carēkā thi'ē, ra tinīharūkō nirṇayamā hāmī upasthita thiyauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 78
فَفَهَّمۡنَٰهَا سُلَيۡمَٰنَۚ وَكُلًّا ءَاتَيۡنَا حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَسَخَّرۡنَا مَعَ دَاوُۥدَ ٱلۡجِبَالَ يُسَبِّحۡنَ وَٱلطَّيۡرَۚ وَكُنَّا فَٰعِلِينَ
Ani hāmīlē tyasa vivādakō sahī nirṇaya sulaimānalā'ī samjhā'idiyauṁ. Ra hāmīlē duvailā'ī nirṇayaśakti ra jñāna pradāna garēkā thiyauṁ ra hāmīlē pahāḍaharūlā'ī ra carāharūlā'ī pani dā'ūdakō adhīnamā garidi'ēkā thiyauṁ jasalē ki unīsam̐gai allāhakō stuti gardathē ra yastō garnēvālā hāmī nai thiyauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 79
وَعَلَّمۡنَٰهُ صَنۡعَةَ لَبُوسٖ لَّكُمۡ لِتُحۡصِنَكُم مِّنۢ بَأۡسِكُمۡۖ فَهَلۡ أَنتُمۡ شَٰكِرُونَ
Ra hāmīlē unalā'ī timīharūkō lāgī paridhāna (arthāta kavacakō śilpakalā) pani sikā'ēkā thiyauṁ tāki yud'dhakō kṣatibāṭa timrō rakṣā hōs, ta kē timī anugrahita bannē chau
Surah Al-Anbiya, Verse 80
وَلِسُلَيۡمَٰنَ ٱلرِّيحَ عَاصِفَةٗ تَجۡرِي بِأَمۡرِهِۦٓ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَاۚ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيۡءٍ عَٰلِمِينَ
sulaimānakō adhīnamā hāmīlē tīvra vāyulā'ī vaśībhūta garidi'ēkā thiyauṁ, juna unakō ādēśa anusāra yasa bhū–bhāgatira calthyō jahām̐ hāmīlē barakata pradāna garēkā thiyauṁ. Ra hāmī ta harēka kurākō jñātā hauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 81
وَمِنَ ٱلشَّيَٰطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُۥ وَيَعۡمَلُونَ عَمَلٗا دُونَ ذَٰلِكَۖ وَكُنَّا لَهُمۡ حَٰفِظِينَ
Yastai anēka śaitānakā samūhaharūlā'ī pani unakō adhīnamā garēkā thiyauṁ, jō unakō ādēśabāṭa ḍubulkī ra yasakā atirikta aru kāma pani gardathē, ra tinīharūlā'ī samhālnēvālā hāmī nai thiyauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 82
۞وَأَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ
Ayyūba (alaihis'salāma) kō avasthālā'ī pani samjha, jaba unalē āphnō pālanakartāsita prārthanā garē ki malā'ī yō rōga lāgēkō cha ra timī sabaibhandā ṭhūlā dayāvāna hau
Surah Al-Anbiya, Verse 83
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَكَشَفۡنَا مَا بِهِۦ مِن ضُرّٖۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ أَهۡلَهُۥ وَمِثۡلَهُم مَّعَهُمۡ رَحۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا وَذِكۡرَىٰ لِلۡعَٰبِدِينَ
Ataḥ hāmīlē unakō prārthanā svīkāra garyauṁ ra unalā'ī juna kaṣṭa thiyō tyō hāmīlē samāpta garihālyauṁ ra unalā'ī parivāra ra santāna pradāna garyauṁ, ra tinīharū jastai aru pani āphnō viśēṣa kr̥pālē pradāna garyauṁ, tāki saccā sēvakaharūkō lāgi upadēśa hōs
Surah Al-Anbiya, Verse 84
وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِدۡرِيسَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ كُلّٞ مِّنَ ٱلصَّـٰبِرِينَ
Ra ‘‘isamā'īla’’ ra ‘‘idarīsa’’ ra ‘‘julakiphla’’ (māthi pani kr̥pādr̥ṣṭi garyauṁ) yī sabai dhairyavāna thi'ē
Surah Al-Anbiya, Verse 85
وَأَدۡخَلۡنَٰهُمۡ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُم مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
Unīharūlā'ī hāmīlē āphnō dayālutāmā pravēśa garāyauṁ yī sabai asala mānisaharū thi'ē
Surah Al-Anbiya, Verse 86
وَذَا ٱلنُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَٰضِبٗا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقۡدِرَ عَلَيۡهِ فَنَادَىٰ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ أَن لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبۡحَٰنَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
Ra ‘‘jannūna’’ (yūnūsa) lā'ī samjha! Jaba unī krōdhakō avasthāmā him̐ḍ'̔ihālē ra ṭhānēki hāmīlē unalā'ī samātna saknē chainau antataḥ unalē am̐dhyārōbāṭa pukārihālē ki hē allāha! Timī bāhēka aru kōhī satya pūjya chaina, timī pavitra chau niḥsandēha ma nai aparādhī thi'ēm̐
Surah Al-Anbiya, Verse 87
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡغَمِّۚ وَكَذَٰلِكَ نُـۨجِي ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
Ani hāmīlē unakō prārthanā svīkāra garihālēṁ ra cintābāṭa unalā'ī mukta garēṁ ra īmānavālāharūlā'ī hāmīlē yastai prakāralē chuṭakārā dilā'um̐chauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 88
وَزَكَرِيَّآ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥ رَبِّ لَا تَذَرۡنِي فَرۡدٗا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡوَٰرِثِينَ
Ra ‘‘jaÞkarīyā’’ (alaihis'salāma) lā'ī samjha jaba unalē āphnō pālanakartāsita prārthanā garē ki hē mērō pālanakartā! Malā'ī ēklō nachāḍa, timī sabaibhandā asala vārisa chau
Surah Al-Anbiya, Verse 89
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَوَهَبۡنَا لَهُۥ يَحۡيَىٰ وَأَصۡلَحۡنَا لَهُۥ زَوۡجَهُۥٓۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَيَدۡعُونَنَا رَغَبٗا وَرَهَبٗاۖ وَكَانُواْ لَنَا خَٰشِعِينَ
Hāmīlē unakō pukāra prārthanā svīkāra garēra unalā'ī ‘‘yahyā’’ pradāna garyauṁ ra unakī śrīmatīlā'ī santānakō yōgya banā'ihālyauṁ. Yī bhalō mānisaharū asala kāmatira hatāra gardathē ra hāmīlā'ī āśā ra ḍaralē pukārdathē ra hāmrō agāḍi yācanā gardathē
Surah Al-Anbiya, Verse 90
وَٱلَّتِيٓ أَحۡصَنَتۡ فَرۡجَهَا فَنَفَخۡنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلۡنَٰهَا وَٱبۡنَهَآ ءَايَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
Ra tī pavitra ācāraṇavālī strī (mariyama) jasalē āphnō pavitratākō rakṣā garin (taba) hāmīlē usabhitra āphnō rūha phūkidiyauṁ ra unalā'ī tathā unakō putralā'ī sansārakā mānisaharūkō lāgi niśānī banā'idiyauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 91
إِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُونِ
Yō timrō samudāya hō jō vāstavamā ē'uṭai samudāya hō, ra ma timīsabaikō pālanakartā hūm̐, tasartha timīharū mērō nai pūjā garnēgara
Surah Al-Anbiya, Verse 92
وَتَقَطَّعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡۖ كُلٌّ إِلَيۡنَا رَٰجِعُونَ
Tara yī mānisaharū āphnā kurāharūmā āpasamā samūhaharūmā vibhājita bha'ihālē (tara) sabai hāmītirai pharkanēvālā hun
Surah Al-Anbiya, Verse 93
فَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَا كُفۡرَانَ لِسَعۡيِهِۦ وَإِنَّا لَهُۥ كَٰتِبُونَ
Phēri jasalē asala karma garcha ra ū īmānavālā pani cha bhanē usakō prayāsa khēra jānēchaina ra hāmīlē usakō nimti (karmakō phala) lēkhirākhēkā chauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 94
وَحَرَٰمٌ عَلَىٰ قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآ أَنَّهُمۡ لَا يَرۡجِعُونَ
Ra juna bastīlā'ī hāmīlē naṣṭa pāridiyauṁ usakō lāgi yō niścita cha ki tyahām̐kā mānisaharū pharkēra ā'unē chainan
Surah Al-Anbiya, Verse 95
حَتَّىٰٓ إِذَا فُتِحَتۡ يَأۡجُوجُ وَمَأۡجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٖ يَنسِلُونَ
Yahām̐sam'ma ki ‘‘yājūja’’ ra ‘‘mājūja’’ chāḍinēchan ra unīharū pratyēka ucca pahāḍabāṭa dugurdai ā'unēchan
Surah Al-Anbiya, Verse 96
وَٱقۡتَرَبَ ٱلۡوَعۡدُ ٱلۡحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَٰخِصَةٌ أَبۡصَٰرُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَٰوَيۡلَنَا قَدۡ كُنَّا فِي غَفۡلَةٖ مِّنۡ هَٰذَا بَلۡ كُنَّا ظَٰلِمِينَ
Ra saccā vādā (vācā) najika ā'unēcha, tyasabēlā kāphiraharūkā ām̐khā āścaryacakita hunēchan, ki ‘‘aphaśōca, hāmrō durbhāgya hāmī yasatira asāvadhāna rahyauṁ, baru hāmī nai aparādhī thiyauṁ.’’
Surah Al-Anbiya, Verse 97
إِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمۡ لَهَا وَٰرِدُونَ
(Kāphiraharū!) Timī ra allāha bāhēka jasa–jasakō timī pūjā gardachau sabai narkakā indhana hunēchau. Timī sabai tyasamā pravēśa garnēchau
Surah Al-Anbiya, Verse 98
لَوۡ كَانَ هَـٰٓؤُلَآءِ ءَالِهَةٗ مَّا وَرَدُوهَاۖ وَكُلّٞ فِيهَا خَٰلِدُونَ
Yadi yinīharū saccā pūjya bha'ēkō bha'ē narkamā pravēśa garnē thi'ēnan, sabai tyasamā sadhaiṁ basirākhnē chan
Surah Al-Anbiya, Verse 99
لَهُمۡ فِيهَا زَفِيرٞ وَهُمۡ فِيهَا لَا يَسۡمَعُونَ
Tyahām̐ tinīharū cicyā'irākhēkā hunēchan ra tyahām̐ kēhī pani sunna saknē chainan
Surah Al-Anbiya, Verse 100
إِنَّ ٱلَّذِينَ سَبَقَتۡ لَهُم مِّنَّا ٱلۡحُسۡنَىٰٓ أُوْلَـٰٓئِكَ عَنۡهَا مُبۡعَدُونَ
Tara jasalā'ī hāmrō tarphabāṭa aghi nai puraskārakō vācā bha'isakēkō cha, tinīharū tyasabāṭa ṭāḍhā rākhinēchan
Surah Al-Anbiya, Verse 101
لَا يَسۡمَعُونَ حَسِيسَهَاۖ وَهُمۡ فِي مَا ٱشۡتَهَتۡ أَنفُسُهُمۡ خَٰلِدُونَ
Unīharūlē ta narkakō āhaṭa pani sunnēchainan ra juna kurākō tinīharūlā'ī icchā huncha tyasaimā ramā'irahanēchan
Surah Al-Anbiya, Verse 102
لَا يَحۡزُنُهُمُ ٱلۡفَزَعُ ٱلۡأَكۡبَرُ وَتَتَلَقَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ هَٰذَا يَوۡمُكُمُ ٱلَّذِي كُنتُمۡ تُوعَدُونَ
Unīharūlā'ī (yasa dinakō) ṭhūlō trāsalē pani cintita garnēchaina ra phariśtāharūlē tinīharūkō svāgata garnēchan (ra bhannēchana) ki yahī tyō dina hō jasakō timīsita vācā garnē garinthyō
Surah Al-Anbiya, Verse 103
يَوۡمَ نَطۡوِي ٱلسَّمَآءَ كَطَيِّ ٱلسِّجِلِّ لِلۡكُتُبِۚ كَمَا بَدَأۡنَآ أَوَّلَ خَلۡقٖ نُّعِيدُهُۥۚ وَعۡدًا عَلَيۡنَآۚ إِنَّا كُنَّا فَٰعِلِينَ
Juna dina hāmīlē ākāśalā'ī yasarī bērnēchauṁ, jasarī pañjīkāmā dastāvējakā pānāharū bērinchan. Jasarī hāmīlē sr̥ṣṭikō prārambha garēkā thiyauṁ tyastai hāmīlē tyasakō punarāvr̥tti garnēchauṁ. Yō hāmrō jim'māmā bha'ēkō ē'uṭā vācā hō, niścaya nai hāmīlā'ī yō (pūrā) garnu nai cha
Surah Al-Anbiya, Verse 104
وَلَقَدۡ كَتَبۡنَا فِي ٱلزَّبُورِ مِنۢ بَعۡدِ ٱلذِّكۡرِ أَنَّ ٱلۡأَرۡضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ ٱلصَّـٰلِحُونَ
Hāmīlē ‘‘jabūramā’’ (dā'ūdamāthi utrēkō kitāba) upadēśa pachi yō lēkhisakēkā chauṁ ki dharatīkō uttarādhikārī mērā asala bhaktaharū hunēchan.’’
Surah Al-Anbiya, Verse 105
إِنَّ فِي هَٰذَا لَبَلَٰغٗا لِّقَوۡمٍ عَٰبِدِينَ
Upāsanā garnē sēvakaharūkō lāgi yasamā ē'uṭā ṭhūlō sandēśa cha
Surah Al-Anbiya, Verse 106
وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ إِلَّا رَحۡمَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
Ra (hē muham'mada sallallāhō alaihē vasallama!) Hāmīlē tapā'īlā'ī sampūrṇa jagatakō nimti sarvathā dayākō pratīka banā'ēra paṭhā'ēkā chauṁ
Surah Al-Anbiya, Verse 107
قُلۡ إِنَّمَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۖ فَهَلۡ أَنتُم مُّسۡلِمُونَ
Bhanidinus ‘‘mērō pāsamā ‘‘vahya’’ (allāhakō sandēśa) ā'um̐cha ki timrō pūjya ē'uṭai cha ta kē timī usakō ājñāpālana garnēvālā chau
Surah Al-Anbiya, Verse 108
فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقُلۡ ءَاذَنتُكُمۡ عَلَىٰ سَوَآءٖۖ وَإِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٞ مَّا تُوعَدُونَ
phēri yadi yinīharū vimukha hunchan bhanē bhanidinus ki ‘‘mailē timī sabailā'ī sāmān'ya rūpalē sāvadhāna garisakēkō chu. Malā'ī yō kurā thāhā chaina ki juna kurākō timīsita vācā garidaicha tyō nikaṭa cha vā ṭāḍhā’’
Surah Al-Anbiya, Verse 109
إِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ وَيَعۡلَمُ مَا تَكۡتُمُونَ
Tara allāha pratyakṣa ra parōkṣa sabai kurā jāndacha ra juna timī lukā'ēra gardachau, tyasalā'ī pani jāndacha
Surah Al-Anbiya, Verse 110
وَإِنۡ أَدۡرِي لَعَلَّهُۥ فِتۡنَةٞ لَّكُمۡ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ
Malā'ī yō pani thāhā chaina ki kadācita yō timrō nimti ē'uṭā parīkṣā hō ra ē'uṭā niścita samayasam'makō lāgi phā'idā (puryā'unu) hō
Surah Al-Anbiya, Verse 111
قَٰلَ رَبِّ ٱحۡكُم بِٱلۡحَقِّۗ وَرَبُّنَا ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلۡمُسۡتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ
sandēṣṭā (paigambara) svayamlē bhanē ki hē mērō pālanakartā! Insāphakō sātha nirṇaya garidē'ū ra hāmrō pālanahāra baḍō dayāvāna cha, jasabāṭa maddatakō lāgi yācanā garincha tī kurāharūmā juna timīlē varṇana gardachau
Surah Al-Anbiya, Verse 112