Surah Aal-e-Imran - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
الٓمٓ
aliph-lāṁ-mīṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 1
ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡحَيُّ ٱلۡقَيُّومُ
allāhu; avanallāte daivamilla. avan ennennuṁ jīviccirikkunnavan. ellāṟṟineyuṁ paripālikkunnavan.
Surah Aal-e-Imran, Verse 2
نَزَّلَ عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ مُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهِ وَأَنزَلَ ٱلتَّوۡرَىٰةَ وَٱلۡإِنجِيلَ
satyasandēśavumāyi ī vēdaṁ ninakk iṟakkittannat avanāṇ. at munvēdaṅṅaḷe śarivekkunnu. teṟāttuṁ iñcīluṁ avan iṟakkikkeāṭuttu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 3
مِن قَبۡلُ هُدٗى لِّلنَّاسِ وَأَنزَلَ ٱلۡفُرۡقَانَۗ إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدٞۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٞ ذُو ٱنتِقَامٍ
at itinu mumpāṇ. itellāṁ manuṣyarkk vaḻikāṇikkānuḷḷatāṇ. śariteṟṟukaḷe vērtiriccaṟiyānuḷḷa pramāṇavuṁ avan iṟakkittannu. atināl iniyuṁ allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷe taḷḷippaṟaññavarārēā avarkk kaṭhinamāya śikṣayuṇṭ. allāhu pratāpiyuṁ śikṣa naṭappākkunnavanumākunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 4
إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَخۡفَىٰ عَلَيۡهِ شَيۡءٞ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا فِي ٱلسَّمَآءِ
maṇṇilēā mānattēā allāhuvinṟe kāḻcayil peṭātta onnuṁ tanneyilla; tīrcca.
Surah Aal-e-Imran, Verse 5
هُوَ ٱلَّذِي يُصَوِّرُكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡحَامِ كَيۡفَ يَشَآءُۚ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
avanāṇ garbhāśayaṅṅaḷil avanicchikkuṁ vidhaṁ niṅṅaḷe rūpappeṭuttunnat. avanallāte daivamilla. avan pratāpiyāṇ. yuktimānuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 6
هُوَ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ مِنۡهُ ءَايَٰتٞ مُّحۡكَمَٰتٌ هُنَّ أُمُّ ٱلۡكِتَٰبِ وَأُخَرُ مُتَشَٰبِهَٰتٞۖ فَأَمَّا ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمۡ زَيۡغٞ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَٰبَهَ مِنۡهُ ٱبۡتِغَآءَ ٱلۡفِتۡنَةِ وَٱبۡتِغَآءَ تَأۡوِيلِهِۦۖ وَمَا يَعۡلَمُ تَأۡوِيلَهُۥٓ إِلَّا ٱللَّهُۗ وَٱلرَّـٰسِخُونَ فِي ٱلۡعِلۡمِ يَقُولُونَ ءَامَنَّا بِهِۦ كُلّٞ مِّنۡ عِندِ رَبِّنَاۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّآ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ
avanāṇ ninakk ī vēdaṁ iṟakkittannat. atil vyaktavuṁ khaṇḍitavumāya vākyaṅṅaḷuṇṭ. avayāṇ vēdagranthattinṟe kātalāya bhāgaṁ. teḷiccu paṟaññiṭṭillātta cila vākyaṅṅaḷumuṇṭ. manas'sil vakratayuḷḷavar kuḻappamāgrahicc āśayavyaktatayillātta vākyaṅṅaḷuṭe piṟake pēāvukayuṁ avaye vyākhyānikkān śramikkukayuṁ ceyyunnu. ennāl avayuṭe śariyāya vyākhyānaṁ allāhuvinē aṟiyukayuḷḷū. aṟivil pākata nēṭiyavar paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷatil viśvasiccirikkunnu. ellāṁ ñaṅṅaḷuṭe nāthanil ninnuḷḷatāṇ." bud'dhimānmār mātramē ālēāciccaṟiyunnuḷḷū.
Surah Aal-e-Imran, Verse 7
رَبَّنَا لَا تُزِغۡ قُلُوبَنَا بَعۡدَ إِذۡ هَدَيۡتَنَا وَهَبۡ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحۡمَةًۚ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡوَهَّابُ
avar prārthikkunnu: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā, ñaṅṅaḷe nī nērvaḻiyilākkiyaśēṣaṁ ñaṅṅaḷuṭe manas'sukaḷe atilninn teṟṟiccukaḷayarutē! ninṟe pakkal ninnuḷḷa kāruṇyaṁ ñaṅṅaḷkku nalkēṇamē. sanśayamilla, nī tanneyāṇ atyudāran".
Surah Aal-e-Imran, Verse 8
رَبَّنَآ إِنَّكَ جَامِعُ ٱلنَّاسِ لِيَوۡمٖ لَّا رَيۡبَ فِيهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُخۡلِفُ ٱلۡمِيعَادَ
"ñaṅṅaḷuṭe nāthā! tīrccayāyuṁ oru nāḷ nī janaṅṅaḷeyeākke orumiccukūṭṭuṁ. atileāṭṭuṁ sanśayamilla. niścayamāyuṁ allāhu karār laṅghikkukayilla."
Surah Aal-e-Imran, Verse 9
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَن تُغۡنِيَ عَنۡهُمۡ أَمۡوَٰلُهُمۡ وَلَآ أَوۡلَٰدُهُم مِّنَ ٱللَّهِ شَيۡـٔٗاۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمۡ وَقُودُ ٱلنَّارِ
satyaniṣēdhikaḷkk allāhuvinṟe śikṣayilninn rakṣakiṭṭān avaruṭe svattēā santānaṅṅaḷēā tīre upakarikkukayilla. avarāṇ narakattīyile viṟakāyittīrunnavar.
Surah Aal-e-Imran, Verse 10
كَدَأۡبِ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ وَٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۚ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا فَأَخَذَهُمُ ٱللَّهُ بِذُنُوبِهِمۡۗ وَٱللَّهُ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
phaṟavēānṟe āḷkkāruṭeyuṁ avarkk mumpuḷḷavaruṭeyuṁ anubhavaṁ tanneyāṇ ivarkkumuṇṭāvuka. avarellāṁ nam'muṭe teḷivukaḷe taḷḷikkaḷaññu. appēāḷ avaruṭe kuṟṟakr̥tyaṅṅaḷ kāraṇamāyi allāhu avare piṭikūṭi. allāhu kaṭhinamāyi śikṣikkunnavanākunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 11
قُل لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ سَتُغۡلَبُونَ وَتُحۡشَرُونَ إِلَىٰ جَهَنَّمَۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمِهَادُ
satyaniṣēdhikaḷēāṭu paṟayuka: oṭṭuṁ vaikāte niṅṅaḷe kīḻaṭakki kūṭṭattēāṭe narakattīyilēkk nayikkuṁ. atetra cītta sthalaṁ!
Surah Aal-e-Imran, Verse 12
قَدۡ كَانَ لَكُمۡ ءَايَةٞ فِي فِئَتَيۡنِ ٱلۡتَقَتَاۖ فِئَةٞ تُقَٰتِلُ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَأُخۡرَىٰ كَافِرَةٞ يَرَوۡنَهُم مِّثۡلَيۡهِمۡ رَأۡيَ ٱلۡعَيۡنِۚ وَٱللَّهُ يُؤَيِّدُ بِنَصۡرِهِۦ مَن يَشَآءُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّأُوْلِي ٱلۡأَبۡصَٰرِ
parasparaṁ ēṟṟumuṭṭiya raṇṭu kūṭṭaril niṅṅaḷkk guṇapāṭhamuṇṭ. oru vibhāgaṁ daivamārgattil paṭaveṭṭukayāyirunnu. maṟu vibhāgaṁ satyaniṣēdhikaḷuṁ. satyaniṣēdhikaḷuṭe dr̥ṣṭiyil satyaviśvāsikaḷ taṅṅaḷuṭe iraṭṭiyuḷḷatāyāṇ tēānniyat. allāhu avanicchikkunnavare tanṟe sahāyattāl karuttarākkunnu. tīrccayāyuṁ uḷkkāḻcayuḷḷavarkkeākke itil valiya guṇapāṭhamuṇṭ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 13
زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ ٱلشَّهَوَٰتِ مِنَ ٱلنِّسَآءِ وَٱلۡبَنِينَ وَٱلۡقَنَٰطِيرِ ٱلۡمُقَنطَرَةِ مِنَ ٱلذَّهَبِ وَٱلۡفِضَّةِ وَٱلۡخَيۡلِ ٱلۡمُسَوَّمَةِ وَٱلۡأَنۡعَٰمِ وَٱلۡحَرۡثِۗ ذَٰلِكَ مَتَٰعُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَٱللَّهُ عِندَهُۥ حُسۡنُ ٱلۡمَـَٔابِ
bhāryamār, makkaḷ, svarṇattinṟeyuṁ veḷḷiyuṭeyuṁ kūmpāraṅṅaḷ, mēttaraṁ kutirakaḷ, kannukālikaḷ, kr̥ṣiyiṭaṅṅaḷ ennī iṣṭavastukkaḷēāṭuḷḷa mēāhaṁ manuṣyarkk cētēāharamākkiyirikkunnu. ateākkeyuṁ aihikajīvitattile sukhabhēāga vibhavaṅṅaḷāṇ. ennāl ēṟṟavuṁ uttamamāya saṅkētaṁ allāhuviṅkalākunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 14
۞قُلۡ أَؤُنَبِّئُكُم بِخَيۡرٖ مِّن ذَٰلِكُمۡۖ لِلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّـٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا وَأَزۡوَٰجٞ مُّطَهَّرَةٞ وَرِضۡوَٰنٞ مِّنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ بَصِيرُۢ بِٱلۡعِبَادِ
paṟayuka: itinēkkāḷ śrēṣṭhamāyat ñānaṟiyiccutaraṭṭeyēā? bhakti pularttiyavarkk taṅṅaḷuṭe nāthanṟe aṭukkal tāḻbhāgattūṭe āṟukaḷeāḻukunna svargīyārāmaṅṅaḷuṇṭ. avaraviṭe sthiravāsikaḷāyirikkuṁ. avarkkaviṭe pariśud'dharāya iṇakaḷuṇṭ; oppaṁ daivaprītiyuṁ. allāhu tanṟe aṭimakaḷuṭe avasthakaḷeākke kaṇṭaṟiyunnavanāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 15
ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَآ إِنَّنَآ ءَامَنَّا فَٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ
iṅṅane prārthikkunnavarāṇavar: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā, ñaṅṅaḷitā viśvasiccirikkunnu. atināl nī ñaṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷ peāṟuttutarēṇamē. narakaśikṣayilninn ñaṅṅaḷe nī rakṣikkēṇamē."
Surah Aal-e-Imran, Verse 16
ٱلصَّـٰبِرِينَ وَٱلصَّـٰدِقِينَ وَٱلۡقَٰنِتِينَ وَٱلۡمُنفِقِينَ وَٱلۡمُسۡتَغۡفِرِينَ بِٱلۡأَسۡحَارِ
avar kṣama pālikkunnavarāṇ. satyasandharāṇ. daivabhaktarāṇ. daivamārgattil dhanaṁ celavaḻikkunnavarāṇ. rāvinṟe avasāna yāmaṅṅaḷil pāpamēācanattināyi prārthikkunnavaruṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 17
شَهِدَ ٱللَّهُ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ وَأُوْلُواْ ٱلۡعِلۡمِ قَآئِمَۢا بِٱلۡقِسۡطِۚ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
tānallāte daivamillennatin allāhu sākṣyaṁ samarppiccirikkunnu. malakkukaḷuṁ jñānikaḷumellāṁ atinu sākṣyaṁ vahicciṭṭuṇṭ. avan nīti naṭattunnavanatre. avanallāte daivamilla. pratāpiyuṁ yuktimānumāṇavan.
Surah Aal-e-Imran, Verse 18
إِنَّ ٱلدِّينَ عِندَ ٱللَّهِ ٱلۡإِسۡلَٰمُۗ وَمَا ٱخۡتَلَفَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَهُمُ ٱلۡعِلۡمُ بَغۡيَۢا بَيۡنَهُمۡۗ وَمَن يَكۡفُرۡ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ فَإِنَّ ٱللَّهَ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ
uṟappāyuṁ allāhuviṅkal matamennāl islāntanne. vēdapustakaṁ labhiccavar itilninn tennimāṟiyat avarkk aṟiv vannettiyaśēṣaṁ mātramāṇ. avarkkiṭayile kiṭamatsaraṁ kāraṇamāṇat. āreṅkiluṁ allāhuvinṟe teḷivukaḷe taḷḷikkaḷayunnuveṅkil aṟiyuka: allāhu ativēgaṁ vicāraṇa naṭattunnavanāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 19
فَإِنۡ حَآجُّوكَ فَقُلۡ أَسۡلَمۡتُ وَجۡهِيَ لِلَّهِ وَمَنِ ٱتَّبَعَنِۗ وَقُل لِّلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡأُمِّيِّـۧنَ ءَأَسۡلَمۡتُمۡۚ فَإِنۡ أَسۡلَمُواْ فَقَدِ ٱهۡتَدَواْۖ وَّإِن تَوَلَّوۡاْ فَإِنَّمَا عَلَيۡكَ ٱلۡبَلَٰغُۗ وَٱللَّهُ بَصِيرُۢ بِٱلۡعِبَادِ
athavā, avar ninnēāṭ tarkkikkukayāṇeṅkil paṟayuka: "ñān enne pūrṇamāyuṁ allāhuvin samarppiccirikkunnu; enne pintuṭarnnavaruṁ." vēdagranthaṁ labhiccavarēāṭuṁ akṣarajñānamillāttavarēāṭuṁ nī cēādikkuka: “niṅṅaḷ daivattin kīḻppeṭṭēā?" avar kīḻppeṭṭu kaḻiññāl uṟappāyuṁ avar nērvaḻiyilāyi. avar pintiriññu pēāyālēā avarkk sanmārgaṁ ettikkēṇṭa bādhyatayē ninakkuḷḷū. allāhu tanṟe dāsanmāruṭe kāryaṁ sūkṣmamāyi vīkṣikkunnavanāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 20
إِنَّ ٱلَّذِينَ يَكۡفُرُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَيَقۡتُلُونَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ بِغَيۡرِ حَقّٖ وَيَقۡتُلُونَ ٱلَّذِينَ يَأۡمُرُونَ بِٱلۡقِسۡطِ مِنَ ٱلنَّاسِ فَبَشِّرۡهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ
allāhuvinṟe teḷivukaḷe taḷḷippaṟayukayuṁ an'yāyamāyi pravācakanmāre keālappeṭuttukayuṁ nīti pālikkān kalpikkunnavare vadhikkukayuṁ ceyyunnavarkk nēāvēṟiya śikṣayuṇṭenn “suvārtta" aṟiyikkuka.
Surah Aal-e-Imran, Verse 21
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ حَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ وَمَا لَهُم مِّن نَّـٰصِرِينَ
taṅṅaḷuṭe karmaṅṅaḷellāṁ ihattiluṁ parattiluṁ pāḻāyippēāyavarāṇavar. avarkku sahāyikaḷāyi ārumuṇṭāvilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 22
أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ أُوتُواْ نَصِيبٗا مِّنَ ٱلۡكِتَٰبِ يُدۡعَوۡنَ إِلَىٰ كِتَٰبِ ٱللَّهِ لِيَحۡكُمَ بَيۡنَهُمۡ ثُمَّ يَتَوَلَّىٰ فَرِيقٞ مِّنۡهُمۡ وَهُم مُّعۡرِضُونَ
vēdavijñānattilninn oru vihitaṁ kiṭṭiya kūṭṭare kkuṟicc nī aṟiññillē? avarkkiṭayile tarkkaṅṅaḷil tīrppu kalpikkān allāhuvinṟe vēdattilēkk avare kṣaṇikkumpēāḷ oru vibhāgaṁ oḻiññu māṟi pintiriññupēākunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 23
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَالُواْ لَن تَمَسَّنَا ٱلنَّارُ إِلَّآ أَيَّامٗا مَّعۡدُودَٰتٖۖ وَغَرَّهُمۡ فِي دِينِهِم مَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ
nirṇitamāya ētānuṁ nāḷukaḷallāte narakattī taṅṅaḷe teāṭillenn vādiccatinālāṇ avaraṅṅaneyāyat. avar svayaṁ keṭṭiccamacca vādaṅṅaḷ avaruṭe matakāryattilavare vañcitarākkiyirikkunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 24
فَكَيۡفَ إِذَا جَمَعۡنَٰهُمۡ لِيَوۡمٖ لَّا رَيۡبَ فِيهِ وَوُفِّيَتۡ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا كَسَبَتۡ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ
oru dinaṁ nāmavare orumiccukūṭṭuṁ. ann avaruṭe avastha entāyirikkuṁ? aṅṅane sambhavikkumennatileāṭṭuṁ sanśayamilla. ann ōrēāruttarkkuṁ tān pravartticcatinṟe pratiphalaṁ pūrṇamāyi nalkuṁ. ārēāṭuṁ oṭṭuṁ anītiyuṇṭāvilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 25
قُلِ ٱللَّهُمَّ مَٰلِكَ ٱلۡمُلۡكِ تُؤۡتِي ٱلۡمُلۡكَ مَن تَشَآءُ وَتَنزِعُ ٱلۡمُلۡكَ مِمَّن تَشَآءُ وَتُعِزُّ مَن تَشَآءُ وَتُذِلُّ مَن تَشَآءُۖ بِيَدِكَ ٱلۡخَيۡرُۖ إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
paṟayuka: ellā ādhipatyaṅṅaḷkkuṁ uṭamayāya allāhuvē, nī icchikkunnavarkk nī ādhipatyamēkunnu. nī icchikkunnavaril ninn nī ādhipatyaṁ nīkkikkaḷayunnu. nī icchikkunnavare nī pratāpikaḷākkunnu. nī icchikkunnavare nī nindyarākkukayuṁ ceyyunnu. samasta sebhāgyaṅṅaḷuṁ ninṟe kaiyilāṇ. tīrccayāyuṁ nī ellākāryattinuṁ kaḻivuṟṟavan tanne.
Surah Aal-e-Imran, Verse 26
تُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَتُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِۖ وَتُخۡرِجُ ٱلۡحَيَّ مِنَ ٱلۡمَيِّتِ وَتُخۡرِجُ ٱلۡمَيِّتَ مِنَ ٱلۡحَيِّۖ وَتَرۡزُقُ مَن تَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٖ
nī rāvine pakalilēkk kaṭattiviṭunnu. pakaline rāvilēkkuṁ kaṭattiviṭunnu. nī jīvanillāttatilninn jīvanuḷḷatine uṇṭākkunnu. jīvanuḷḷatil ninn jīvanillāttatine puṟappeṭuvikkunnu. nī icchikkunnavarkk nī kaṇakkillāte keāṭukkunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 27
لَّا يَتَّخِذِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلۡكَٰفِرِينَ أَوۡلِيَآءَ مِن دُونِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۖ وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ فَلَيۡسَ مِنَ ٱللَّهِ فِي شَيۡءٍ إِلَّآ أَن تَتَّقُواْ مِنۡهُمۡ تُقَىٰةٗۗ وَيُحَذِّرُكُمُ ٱللَّهُ نَفۡسَهُۥۗ وَإِلَى ٱللَّهِ ٱلۡمَصِيرُ
satyaviśvāsikaḷ satyaviśvāsikaḷeyallāte satyaniṣēdhikaḷe ātmamitraṅṅaḷā kkarut. āreṅkiluṁ aṅṅane ceyyunnuveṅkil avan allāhuvumāyi oru bandhavumilla. niṅṅaḷ avarumāyi karutalēāṭe varttikkukayāṇeṅkil atinu virēādhamilla. allāhu avaneppaṟṟi niṅṅaḷkk tākkīt nalkunnu. allāhuviṅkalēkkāṇallēā niṅṅaḷ tiriccucellēṇṭat.
Surah Aal-e-Imran, Verse 28
قُلۡ إِن تُخۡفُواْ مَا فِي صُدُورِكُمۡ أَوۡ تُبۡدُوهُ يَعۡلَمۡهُ ٱللَّهُۗ وَيَعۡلَمُ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
paṟayuka: niṅṅaḷuṭe manas'siluḷḷat niṅṅaḷ oḷippiccuveccāluṁ teḷiyiccukāṭṭiyāluṁ allāhu aṟiyuṁ. ākāśabhūmikaḷiluḷḷatellāṁ avanaṟiyunnu. allāhu ellā kāryaṅṅaḷkkuṁ kaḻivuṟṟavanāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 29
يَوۡمَ تَجِدُ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا عَمِلَتۡ مِنۡ خَيۡرٖ مُّحۡضَرٗا وَمَا عَمِلَتۡ مِن سُوٓءٖ تَوَدُّ لَوۡ أَنَّ بَيۡنَهَا وَبَيۡنَهُۥٓ أَمَدَۢا بَعِيدٗاۗ وَيُحَذِّرُكُمُ ٱللَّهُ نَفۡسَهُۥۗ وَٱللَّهُ رَءُوفُۢ بِٱلۡعِبَادِ
ōrkkuka: ōrēā manuṣyanuṁ tān ceyta nanmayuṭeyuṁ tinmayuṭeyuṁ phalaṁ nēril kaṇṭaṟiyuṁ dinaṁ varānirikkunnu. ā dinaṁ tannil ninn ēṟe dūreyāyirunneṅkilenn ōrēā manuṣyanuṁ ann āgrahiccupēākuṁ. allāhu tanṟe śikṣayekkuṟicc niṅṅaḷkk tākkīt nalkunnu. allāhu tanṟe aṭimakaḷēāṭ paramadayāluvākunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 30
قُلۡ إِن كُنتُمۡ تُحِبُّونَ ٱللَّهَ فَٱتَّبِعُونِي يُحۡبِبۡكُمُ ٱللَّهُ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
paṟayuka: niṅṅaḷ allāhuve snēhikkunnuveṅkil enne pintuṭaruka. appēāḷ allāhu niṅṅaḷeyuṁ snēhikkuṁ. niṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷ peāṟuttutaruṁ. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramakāruṇikanumākunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 31
قُلۡ أَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَٱلرَّسُولَۖ فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ ٱلۡكَٰفِرِينَ
paṟayuka: allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ niṅṅaḷ anusarikkuka. niṅṅaḷ visam'matikkunnuveṅkil aṟiyuka: allāhu satyaniṣēdhikaḷe snēhikkukayilla; tīrcca.
Surah Aal-e-Imran, Verse 32
۞إِنَّ ٱللَّهَ ٱصۡطَفَىٰٓ ءَادَمَ وَنُوحٗا وَءَالَ إِبۡرَٰهِيمَ وَءَالَ عِمۡرَٰنَ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ
ādaṁ, nūh, ibṟāhīṅkuṭumbaṁ, iṁṟānkuṭumbaṁ ivareyeākke niścayamāyuṁ lēākajanatayil ninn allāhu pratyēkaṁ teraññeṭuttirikkunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 33
ذُرِّيَّةَۢ بَعۡضُهَا مِنۢ بَعۡضٖۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
avarellāṁ orē vanśaparamparayile santatikaḷāṇ. allāhu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumatre.
Surah Aal-e-Imran, Verse 34
إِذۡ قَالَتِ ٱمۡرَأَتُ عِمۡرَٰنَ رَبِّ إِنِّي نَذَرۡتُ لَكَ مَا فِي بَطۡنِي مُحَرَّرٗا فَتَقَبَّلۡ مِنِّيٓۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
ōrkkuka: iṁṟānṟe bhārya iṅṅane prārthicca sandarbhaṁ: "enṟe nāthā, enṟe vayaṟṟile kuññine ninṟe sēvanattināyi samarppikkān ñān nērccayākkiyirikkunnu; ennilninn nīyitu svīkarikkēṇamē. nī ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumallēā."
Surah Aal-e-Imran, Verse 35
فَلَمَّا وَضَعَتۡهَا قَالَتۡ رَبِّ إِنِّي وَضَعۡتُهَآ أُنثَىٰ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا وَضَعَتۡ وَلَيۡسَ ٱلذَّكَرُ كَٱلۡأُنثَىٰۖ وَإِنِّي سَمَّيۡتُهَا مَرۡيَمَ وَإِنِّيٓ أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ ٱلرَّجِيمِ
pinnīṭ ā kuññine prasaviccappēāḷ avaḷ paṟaññu: "enṟe nāthā, ñān prasaviccat peṇkuññineyāṇ- avaḷ prasaviccat āreyenn nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu.-āṇkuññ peṇkuññineppēāleyallallēā. ā kuññin ñān maryaṁ ennu pēriṭṭirikkunnu. avaḷeyuṁ avaḷuṭe santānaparamparakaḷeyuṁ śapikkappeṭṭa piśācil ninn rakṣikkānāyi ñānitā ninnilabhayaṁ tēṭunnu."
Surah Aal-e-Imran, Verse 36
فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٖ وَأَنۢبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنٗا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّاۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيۡهَا زَكَرِيَّا ٱلۡمِحۡرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزۡقٗاۖ قَالَ يَٰمَرۡيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَٰذَاۖ قَالَتۡ هُوَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِۖ إِنَّ ٱللَّهَ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٍ
aṅṅane avaḷuṭe nāthan avaḷe nalla nilayil svīkariccu.meccappeṭṭa rītiyil vaḷarttikkeāṇṭuvannu. sakariyyāye avaḷuṭe sanrakṣakanākki. sakariyyā mihṟābi l avaḷuṭe aṭuttu cennappēāḻellāṁ avaḷkkarike āhārapadārthaṅṅaḷ kāṇāṟuṇṭāyirunnu. atināl addēhaṁ cēādiccu: "maryaṁ, ninakkeviṭeninnāṇit kiṭṭunnat?" avaḷ aṟiyiccu: "it allāhuviṅkal ninnuḷḷatāṇ. allāhu avanicchikkunnavarkk kaṇakkaṟṟ keāṭukkunnu."
Surah Aal-e-Imran, Verse 37
هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهُۥۖ قَالَ رَبِّ هَبۡ لِي مِن لَّدُنكَ ذُرِّيَّةٗ طَيِّبَةًۖ إِنَّكَ سَمِيعُ ٱلدُّعَآءِ
aviṭevecc sakariyyā tanṟe nāthanēāṭ prārthiccu: "enṟe nāthā, enikku nī ninṟe vakayāyi nallavarāya makkaḷe nalkēṇamē. tīrccayāyuṁ nī prārthana kēḷkkunnavanallēā."
Surah Aal-e-Imran, Verse 38
فَنَادَتۡهُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ وَهُوَ قَآئِمٞ يُصَلِّي فِي ٱلۡمِحۡرَابِ أَنَّ ٱللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحۡيَىٰ مُصَدِّقَۢا بِكَلِمَةٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَسَيِّدٗا وَحَصُورٗا وَنَبِيّٗا مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
aṅṅane addēhaṁ “mihṟābil" prārthiccukeāṇṭu nilkke malakkukaḷ addēhatte viḷiccu paṟaññu: "niścayamāyuṁ allāhu ninne yahyā ye sambandhicca śubhavārtta aṟiyikkunnu. allāhuvilninnuḷḷa vacana tte satyappeṭuttunnavanāyāṇ avan varika. avan nētāvuṁ ātmasanyamanaṁ pālikkunnavanuṁ sadvr̥ttarilppeṭṭa pravācakanumāyirikkuṁ."
Surah Aal-e-Imran, Verse 39
قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَٰمٞ وَقَدۡ بَلَغَنِيَ ٱلۡكِبَرُ وَٱمۡرَأَتِي عَاقِرٞۖ قَالَ كَذَٰلِكَ ٱللَّهُ يَفۡعَلُ مَا يَشَآءُ
sakariyyā cēādiccu: "enṟe nāthā! enikkeṅṅane iniyeāru putranuṇṭākuṁ? ñān kiḻavanāyikkaḻiññu. enṟe bhāryayēā vandhyayuṁ." allāhu aṟiyiccu: "ateākke śari tanne. ennāl allāhu avanicchikkunnatu ceyyunnu."
Surah Aal-e-Imran, Verse 40
قَالَ رَبِّ ٱجۡعَل لِّيٓ ءَايَةٗۖ قَالَ ءَايَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ ٱلنَّاسَ ثَلَٰثَةَ أَيَّامٍ إِلَّا رَمۡزٗاۗ وَٱذۡكُر رَّبَّكَ كَثِيرٗا وَسَبِّحۡ بِٱلۡعَشِيِّ وَٱلۡإِبۡكَٰرِ
addēhaṁ paṟaññu: "enṟe nāthā! enikku nī oraṭayāḷaṁ kāṇiccutannāluṁ." allāhu aṟiyiccu: "ninakkuḷḷa aṭayāḷaṁ mūnnunāḷ āṅgyabhāṣayilallāte janaṅṅaḷēāṭ sansārikkātirikkalāṇ. ninṟe nāthane āvēāḷaṁ smarikkuka. rāvileyuṁ vaikunnēravuṁ avanṟe viśud'dhi vāḻttuka."
Surah Aal-e-Imran, Verse 41
وَإِذۡ قَالَتِ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ يَٰمَرۡيَمُ إِنَّ ٱللَّهَ ٱصۡطَفَىٰكِ وَطَهَّرَكِ وَٱصۡطَفَىٰكِ عَلَىٰ نِسَآءِ ٱلۡعَٰلَمِينَ
malakkukaḷ paṟaññatēārkkuka: "maryaṁ, allāhu ninne pratyēkaṁ teraññeṭuttirikkunnu. viśud'dhayuṁ lēākattile maṟṟēt strīkaḷekkāḷuṁ viśiṣṭayumākkiyirikkunnu".
Surah Aal-e-Imran, Verse 42
يَٰمَرۡيَمُ ٱقۡنُتِي لِرَبِّكِ وَٱسۡجُدِي وَٱرۡكَعِي مَعَ ٱلرَّـٰكِعِينَ
"maryaṁ, nī ninṟe nāthanēāṭ bhakti pularttuka. avane sāṣṭāṅgaṁ praṇamikkuka. tala kunikkunnavarēāṭeāppaṁ namikkuka."
Surah Aal-e-Imran, Verse 43
ذَٰلِكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ ٱلۡغَيۡبِ نُوحِيهِ إِلَيۡكَۚ وَمَا كُنتَ لَدَيۡهِمۡ إِذۡ يُلۡقُونَ أَقۡلَٰمَهُمۡ أَيُّهُمۡ يَكۡفُلُ مَرۡيَمَ وَمَا كُنتَ لَدَيۡهِمۡ إِذۡ يَخۡتَصِمُونَ
nāṁ ninakk bēādhanannalkunna abhetika vivaraṅṅaḷilpeṭṭatāṇit. taṅṅaḷil ārāṇ maryaminṟe sanrakṣaṇaṁ ēṟṟeṭukkēṇṭatenn niścayikkān avar taṅṅaḷuṭe eḻuttāṇikaḷ eṟiññappēāḷ nī avarēāṭeāppamuṇṭāyirunnilla. akkāryattilavar tarkkiccukeāṇṭirunnappēāḻuṁ nī aviṭeyuṇṭāyirunnilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 44
إِذۡ قَالَتِ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ يَٰمَرۡيَمُ إِنَّ ٱللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٖ مِّنۡهُ ٱسۡمُهُ ٱلۡمَسِيحُ عِيسَى ٱبۡنُ مَرۡيَمَ وَجِيهٗا فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ وَمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ
malakkukaḷ paṟaññatēārkkuka: "maryaṁ, allāhu tannil ninnuḷḷa oru vacana tte sambandhicc ninneyitā śubhavārtta aṟiyikkunnu. avanṟe pēr maryaminṟe makan masīh īsā ennākunnu. avan ī lēākattuṁ paralēākattuṁ unnatasthānīyanuṁ divya sāmīpyaṁ sid'dhiccavanumāyirikkuṁ".
Surah Aal-e-Imran, Verse 45
وَيُكَلِّمُ ٱلنَّاسَ فِي ٱلۡمَهۡدِ وَكَهۡلٗا وَمِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
“teāṭṭililveccutanne avan janattēāṭu sansārikkuṁ. prāyamāyaśēṣavuṁ. avan sadā sadvr̥ttanāyirikkuṁ."
Surah Aal-e-Imran, Verse 46
قَالَتۡ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي وَلَدٞ وَلَمۡ يَمۡسَسۡنِي بَشَرٞۖ قَالَ كَذَٰلِكِ ٱللَّهُ يَخۡلُقُ مَا يَشَآءُۚ إِذَا قَضَىٰٓ أَمۡرٗا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ
avaḷ cēādiccu: "enṟe nāthā, enikkeṅṅane putranuṇṭākuṁ? enne oru puruṣanuṁ teāṭṭiṭṭupēālumilla!" allāhu aṟiyiccu: "at śaritanne. ennāl, allāhu avanicchikkunnat sr̥ṣṭikkunnu. avan oru kāryaṁ tīrumāniccāl “uṇṭāvuka" ennu paṟayukayē vēṇṭū. appēāḻēkkuṁ atuṇṭāvunnu."
Surah Aal-e-Imran, Verse 47
وَيُعَلِّمُهُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَٱلتَّوۡرَىٰةَ وَٱلۡإِنجِيلَ
avane allāhu vēdavuṁ tattvajñānavuṁ teṟāttuṁ iñcīluṁ paṭhippikkuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 48
وَرَسُولًا إِلَىٰ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ أَنِّي قَدۡ جِئۡتُكُم بِـَٔايَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ أَنِّيٓ أَخۡلُقُ لَكُم مِّنَ ٱلطِّينِ كَهَيۡـَٔةِ ٱلطَّيۡرِ فَأَنفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيۡرَۢا بِإِذۡنِ ٱللَّهِۖ وَأُبۡرِئُ ٱلۡأَكۡمَهَ وَٱلۡأَبۡرَصَ وَأُحۡيِ ٱلۡمَوۡتَىٰ بِإِذۡنِ ٱللَّهِۖ وَأُنَبِّئُكُم بِمَا تَأۡكُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لَّكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
israyēl makkaḷilēkku dūtanāyi niyēāgikkuṁ. avan paṟayuṁ: "ñān niṅṅaḷuṭe nāthanil ninnuḷḷa teḷivumāyāṇ niṅṅaḷuṭe aṭuttu vannirikkunnat. ñān niṅṅaḷkkāyi kaḷimaṇṇukeāṇṭ pakṣiyuṭe rūpamuṇṭākkuṁ. pinne ñānatilūtiyāl allāhuvinṟe anumatiyēāṭe ateāru pakṣiyāyittīruṁ. janmanā kaṇṇillāttavaneyuṁ pāṇḍurēāgiyeyuṁ ñān sukhappeṭuttuṁ. daivahitamanusaricc mariccavare jīvippikkuṁ. niṅṅaḷ tinnunnatentennuṁ vīṭukaḷil sūkṣiccuveccat ēteākkeyennuṁ ñān niṅṅaḷkku vivariccu taruṁ. tīrccayāyuṁ atilellāṁ niṅṅaḷkk aṭayāḷaṅṅaḷuṇṭ; niṅṅaḷ viśvāsikaḷeṅkil!
Surah Aal-e-Imran, Verse 49
وَمُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيَّ مِنَ ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَلِأُحِلَّ لَكُم بَعۡضَ ٱلَّذِي حُرِّمَ عَلَيۡكُمۡۚ وَجِئۡتُكُم بِـَٔايَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
"teṟāttil ninn enṟe mumpiluḷḷatine śarivekkunnavanāyāṇ enne ayaccat. niṅṅaḷkk niṣid'dhamāyirunna cilat anuvadiccutarānuṁ. niṅṅaḷuṭe nāthanil ninnuḷḷa teḷivumāyāṇ ñān niṅṅaḷilēkk vannat. atināl niṅṅaḷ daivabhaktarāvuka. enne anusarikkuka.
Surah Aal-e-Imran, Verse 50
إِنَّ ٱللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُوهُۚ هَٰذَا صِرَٰطٞ مُّسۡتَقِيمٞ
"niścayamāyuṁ allāhu enṟeyuṁ niṅṅaḷuṭeyuṁ nāthanāṇ. atināl avannumātraṁ vaḻippeṭuka. itāṇ nērvaḻi."
Surah Aal-e-Imran, Verse 51
۞فَلَمَّآ أَحَسَّ عِيسَىٰ مِنۡهُمُ ٱلۡكُفۡرَ قَالَ مَنۡ أَنصَارِيٓ إِلَى ٱللَّهِۖ قَالَ ٱلۡحَوَارِيُّونَ نَحۡنُ أَنصَارُ ٱللَّهِ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَٱشۡهَدۡ بِأَنَّا مُسۡلِمُونَ
pinnīṭ īsākk avaruṭe satyaniṣēdhabhāvaṁ bēādhyamāyappēāḷ cēādiccu: "daivamārgattil enikku sahāyikaḷāyi āruṇṭ?" havārikaḷ paṟaññu: "ñaṅṅaḷ allāhuvinṟe sahāyikaḷāṇ. ñaṅṅaḷ allāhuvil viśvasiccirikkunnu. ñaṅṅaḷ allāhuve anusarikkunnavarāṇenn aṅṅ sākṣyaṁ vahiccāluṁ".
Surah Aal-e-Imran, Verse 52
رَبَّنَآ ءَامَنَّا بِمَآ أَنزَلۡتَ وَٱتَّبَعۡنَا ٱلرَّسُولَ فَٱكۡتُبۡنَا مَعَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
"ñaṅṅaḷuṭe nāthā, nī iṟakkittannatil ñaṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu. ninṟe dūtane ñaṅṅaḷ pintuṭarukayuṁ ceytirikkunnu. atināl satyattin sākṣyaṁ vahikkunnavaruṭe kūṭṭattil ñaṅṅaḷeyuṁ nī uḷppeṭuttēṇamē."
Surah Aal-e-Imran, Verse 53
وَمَكَرُواْ وَمَكَرَ ٱللَّهُۖ وَٱللَّهُ خَيۡرُ ٱلۡمَٰكِرِينَ
satyaniṣēdhikaḷ gūḍhatantraṁ prayēāgiccu. allāhuvuṁ tantraṁ prayēāgiccu. tantraprayēāgaṅṅaḷil maṟṟārekkāḷuṁ mikaccavan allāhu tanne.
Surah Aal-e-Imran, Verse 54
إِذۡ قَالَ ٱللَّهُ يَٰعِيسَىٰٓ إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَجَاعِلُ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوكَ فَوۡقَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِۖ ثُمَّ إِلَيَّ مَرۡجِعُكُمۡ فَأَحۡكُمُ بَيۡنَكُمۡ فِيمَا كُنتُمۡ فِيهِ تَخۡتَلِفُونَ
allāhu paṟaññatēārkkuka: īsā, ñān ninne pūrṇamāyi ēṟṟeṭukkuṁ. ninne ennilēkk uyarttuṁ. satyaniṣēdhikaḷil ninn aṭarttiyeṭutt ninne nāṁ viśud'dhanākkuṁ. ninne pinpaṟṟiyavare uyirtteḻunnēlpunāḷvare satyaniṣēdhikaḷekkāḷ unnatarākkuṁ. pinne niṅṅaḷuṭeyeākke tiriccuvarav enṟe aṭuttēkkāṇ. niṅṅaḷ bhinniccirunna kāryaṅṅaḷil appēāḷ ñān tīrppu kalpikkuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 55
فَأَمَّا ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فَأُعَذِّبُهُمۡ عَذَابٗا شَدِيدٗا فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ وَمَا لَهُم مِّن نَّـٰصِرِينَ
ennāl satyaniṣēdhikaḷe nāṁ ihattiluṁ parattiluṁ kaṭhinamāyi śikṣikkuṁ. avarkk tuṇayāyi ārumuṇṭāvilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 56
وَأَمَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ فَيُوَفِّيهِمۡ أُجُورَهُمۡۗ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ ٱلظَّـٰلِمِينَ
atēāṭeāppaṁ, satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarkkuḷḷa pratiphalaṁ allāhu pūrṇamāyuṁ nalkuṁ. akramikaḷe allāhu iṣṭappeṭunnilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 57
ذَٰلِكَ نَتۡلُوهُ عَلَيۡكَ مِنَ ٱلۡأٓيَٰتِ وَٱلذِّكۡرِ ٱلۡحَكِيمِ
ninakku nāṁ ī ōtikkēḷppikkunnat daivavacanaṅṅaḷilppeṭṭatāṇ. yuktipūrvamāya udbēādhanattilninnuḷḷavayuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 58
إِنَّ مَثَلَ عِيسَىٰ عِندَ ٱللَّهِ كَمَثَلِ ءَادَمَۖ خَلَقَهُۥ مِن تُرَابٖ ثُمَّ قَالَ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ
sanśayamilla. allāhuvinṟe aṭutt īsā ādamineppēāleyāṇ. allāhu ādamine maṇṇilninn sr̥ṣṭiccu. pinne atinēāṭ “uṇṭāvuka" enn kalpiccu. aṅṅane addēhaṁ uṇṭāyi.
Surah Aal-e-Imran, Verse 59
ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلَا تَكُن مِّنَ ٱلۡمُمۡتَرِينَ
itellāṁ ninṟe nāthanil ninn kiṭṭiya satyasandēśamāṇ. atināl nī sanśayālukkaḷilppeṭātirikkuka.
Surah Aal-e-Imran, Verse 60
فَمَنۡ حَآجَّكَ فِيهِ مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَكَ مِنَ ٱلۡعِلۡمِ فَقُلۡ تَعَالَوۡاْ نَدۡعُ أَبۡنَآءَنَا وَأَبۡنَآءَكُمۡ وَنِسَآءَنَا وَنِسَآءَكُمۡ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَكُمۡ ثُمَّ نَبۡتَهِلۡ فَنَجۡعَل لَّعۡنَتَ ٱللَّهِ عَلَى ٱلۡكَٰذِبِينَ
ninakk yathārtha jñānaṁ vannettiyaśēṣaṁ ikkāryattil āreṅkiluṁ ninnēāṭ tarkkikkān varunnuveṅkil avarēāṭu paṟayuka: "niṅṅaḷ varū! nam'muṭe irukūṭṭaruṭeyuṁ makkaḷeyuṁ strīkaḷeyuṁ namukku viḷiccucērkkāṁ. namukk ottucērnn, kūṭṭāyi akamaḻiññ prārthikkāṁ: “kaḷḷaṁ paṟayunnavarkk daivaśāpaṁ uṇṭāvaṭṭe"
Surah Aal-e-Imran, Verse 61
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡقَصَصُ ٱلۡحَقُّۚ وَمَا مِنۡ إِلَٰهٍ إِلَّا ٱللَّهُۚ وَإِنَّ ٱللَّهَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
it satyasandhamāya sambhavavivaraṇamāṇ; tīrcca. allāhu allāte daivamilla. uṟappāyuṁ allāhu tanneyāṇ pratāpiyuṁ yuktimānuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 62
فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَإِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمُۢ بِٱلۡمُفۡسِدِينَ
iniyuṁ avar pintiriññupēāvukayāṇeṅkil ōrkkuka: tīrccayāyuṁ allāhu nāśakārikaḷeppaṟṟi nannāyaṟiyunnavanāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 63
قُلۡ يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ تَعَالَوۡاْ إِلَىٰ كَلِمَةٖ سَوَآءِۭ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَكُمۡ أَلَّا نَعۡبُدَ إِلَّا ٱللَّهَ وَلَا نُشۡرِكَ بِهِۦ شَيۡـٔٗا وَلَا يَتَّخِذَ بَعۡضُنَا بَعۡضًا أَرۡبَابٗا مِّن دُونِ ٱللَّهِۚ فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقُولُواْ ٱشۡهَدُواْ بِأَنَّا مُسۡلِمُونَ
paṟayuka: vēdaviśvāsikaḷē, ñaṅṅaḷuṁ niṅṅaḷuṁ onnupēāle aṅgīkarikkunna tattvattilēkku varika. atitāṇ: "allāhu allātta ārkkuṁ nāṁ vaḻippeṭātirikkuka; avanil onnineyuṁ paṅkucērkkātirikkuka; allāhuve kūṭāte nam'mil cilar maṟṟucilare rakṣādhikārikaḷākkātirikkuka." iniyuṁ avarpintiriññupēākunnuveṅkil paṟayuka: "ñaṅṅaḷ musliṅkaḷāṇ. niṅṅaḷatin sākṣikaḷāvuka."
Surah Aal-e-Imran, Verse 64
يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ لِمَ تُحَآجُّونَ فِيٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَمَآ أُنزِلَتِ ٱلتَّوۡرَىٰةُ وَٱلۡإِنجِيلُ إِلَّا مِنۢ بَعۡدِهِۦٓۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
vēdaviśvāsikaḷē, ibṟāhīminṟe kāryattil niṅṅaḷentinu tarkkikkunnu? teṟāttuṁ iñcīluṁ avatariccat addēhattinuśēṣamāṇallēā. niṅṅaḷ oṭṭuṁ ālēācikkāttatent?
Surah Aal-e-Imran, Verse 65
هَـٰٓأَنتُمۡ هَـٰٓؤُلَآءِ حَٰجَجۡتُمۡ فِيمَا لَكُم بِهِۦ عِلۡمٞ فَلِمَ تُحَآجُّونَ فِيمَا لَيۡسَ لَكُم بِهِۦ عِلۡمٞۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
niṅṅaḷkk aṟivuḷḷa kāryattil niṅṅaḷ orupāṭ tarkkiccu. ippēāḷ niṅṅaḷentin aṟiyātta kāryattiluṁ tarkkikkunnu? allāhu ellāṁ aṟiyunnu. niṅṅaḷēā onnuṁ aṟiyunnumilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 66
مَا كَانَ إِبۡرَٰهِيمُ يَهُودِيّٗا وَلَا نَصۡرَانِيّٗا وَلَٰكِن كَانَ حَنِيفٗا مُّسۡلِمٗا وَمَا كَانَ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
ibṟāhīṁ jūtanēā kristyāniyēā āyirunnilla. vakratayillātta muslimāyirunnu. addēhaṁ orikkaluṁ bahudaiva viśvāsiyāyirunnilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 67
إِنَّ أَوۡلَى ٱلنَّاسِ بِإِبۡرَٰهِيمَ لَلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ وَهَٰذَا ٱلنَّبِيُّ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْۗ وَٱللَّهُ وَلِيُّ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
tīrccayāyuṁ janaṅṅaḷil ibṟāhīminēāṭ ēṟṟaṁ aṭuttavar addēhatte pinpaṟṟiyavaruṁ ī pravācakanuṁ addēhattil viśvasiccavarumāṇ. allāhu satyaviśvāsikaḷuṭe rakṣakanākunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 68
وَدَّت طَّآئِفَةٞ مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ لَوۡ يُضِلُّونَكُمۡ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمۡ وَمَا يَشۡعُرُونَ
vēdakkārileāru kūṭṭar niṅṅaḷe vaḻiteṟṟikkān kaḻiññeṅkilenn keātikkunnu. satyattil avar avarettanneyāṇ vaḻiteṟṟikkunnat. pakṣē avarataṟiyunnilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 69
يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ لِمَ تَكۡفُرُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَأَنتُمۡ تَشۡهَدُونَ
vēdakkārē, niṅṅaḷentāṇ daivika dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe taḷḷippaṟayunnat? niṅṅaḷavaykk sākṣyaṁ vahiccavarallēā.
Surah Aal-e-Imran, Verse 70
يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ لِمَ تَلۡبِسُونَ ٱلۡحَقَّ بِٱلۡبَٰطِلِ وَتَكۡتُمُونَ ٱلۡحَقَّ وَأَنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
vēdakkārē, niṅṅaḷentināṇ satyatte asatyavumāyi kūṭṭikkuḻakkunnat? aṟiññukeāṇṭ niṅṅaḷentin satyatte maṟaccuveykkunnu?
Surah Aal-e-Imran, Verse 71
وَقَالَت طَّآئِفَةٞ مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ ءَامِنُواْ بِٱلَّذِيٓ أُنزِلَ عَلَى ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَجۡهَ ٱلنَّهَارِ وَٱكۡفُرُوٓاْ ءَاخِرَهُۥ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ
vēdakkārileārukūṭṭar paṟayunnu: "ī viśvāsikaḷkk avatīrṇamāyatil pakalinṟe prārambhattil niṅṅaḷ viśvasiccukeāḷḷuka. pakalaṟutiyil atine taḷḷippaṟayukayuṁ ceyyuka. atukaṇṭ ā viśvāsikaḷ nam'milēkk tiriccuvannēkkāṁ".
Surah Aal-e-Imran, Verse 72
وَلَا تُؤۡمِنُوٓاْ إِلَّا لِمَن تَبِعَ دِينَكُمۡ قُلۡ إِنَّ ٱلۡهُدَىٰ هُدَى ٱللَّهِ أَن يُؤۡتَىٰٓ أَحَدٞ مِّثۡلَ مَآ أُوتِيتُمۡ أَوۡ يُحَآجُّوكُمۡ عِندَ رَبِّكُمۡۗ قُلۡ إِنَّ ٱلۡفَضۡلَ بِيَدِ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُۗ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٞ
"niṅṅaḷuṭe matatte pinpaṟṟunnavareyallāte āreyuṁ niṅṅaḷ viśvasikkarut". paṟayuka: “allāhuvinṟe sanmārgaṁ mātramāṇ yathārtha satyapāta". “niṅṅaḷkku tannat maṟṟārkkeṅkiluṁ nalkumennēā niṅṅaḷuṭe nāthanṟe aṭukkal avarāreṅkiluṁ niṅṅaḷēāṭ n'yāyavādaṁ naṭattumennēā niṅṅaḷ viśvasikkarute"nnuṁ ā vēdakkār paṟaññu. paṟayuka: anugrahaṅṅaḷellāṁ allāhuvinṟe kayyilāṇ. avanicchikkunnavarkk avanat nalkunnu. allāhu ēṟe viśālatayuḷḷavanāṇ; ellāṁ aṟiyunnavanuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 73
يَخۡتَصُّ بِرَحۡمَتِهِۦ مَن يَشَآءُۗ وَٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ
allāhu avanicchikkunnavare tanṟe anugrahattin pratyēkaṁ teraññeṭukkunnu. allāhu atimahattāya anugrahamuḷḷavanāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 74
۞وَمِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ مَنۡ إِن تَأۡمَنۡهُ بِقِنطَارٖ يُؤَدِّهِۦٓ إِلَيۡكَ وَمِنۡهُم مَّنۡ إِن تَأۡمَنۡهُ بِدِينَارٖ لَّا يُؤَدِّهِۦٓ إِلَيۡكَ إِلَّا مَا دُمۡتَ عَلَيۡهِ قَآئِمٗاۗ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَالُواْ لَيۡسَ عَلَيۡنَا فِي ٱلۡأُمِّيِّـۧنَ سَبِيلٞ وَيَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ
vēdaviśvāsikaḷileāru vibhāgaṁ nīyeāru svarṇakkūmpāraṁ tanne viśvasiccēlpiccāluṁ at tiriccutarunnavarāṇ. maṟṟeāru vibhāgamuṇṭ. kēvalaṁ oru dīnār viśvasiccēlpiccālpēāluṁ ninakk avarat maṭakkittarilla- nī nirantaraṁ pintuṭarnnālallāte. atinu kāraṇaṁ avariṅṅane vādiccukeāṇṭirikkunnatāṇ: "ī nirakṣararuṭe kāryattil ñaṅṅaḷkk kuṟṟamuṇṭāvāniṭayilla." avar bēādhapūrvaṁ allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ paṟayukayāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 75
بَلَىٰۚ مَنۡ أَوۡفَىٰ بِعَهۡدِهِۦ وَٱتَّقَىٰ فَإِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُتَّقِينَ
alla; āreṅkiluṁ tanṟe pratijña pālikkukayuṁ sūkṣmata pularttukayuṁ ceyyunnuveṅkil aṟiyuka: tīrccayāyuṁ allāhu sūkṣmata pularttunnavare iṣṭappeṭunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 76
إِنَّ ٱلَّذِينَ يَشۡتَرُونَ بِعَهۡدِ ٱللَّهِ وَأَيۡمَٰنِهِمۡ ثَمَنٗا قَلِيلًا أُوْلَـٰٓئِكَ لَا خَلَٰقَ لَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ ٱللَّهُ وَلَا يَنظُرُ إِلَيۡهِمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمۡ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
allāhuvēāṭuḷḷa pratijñayuṁ svantaṁ śapathaṅṅaḷuṁ nis'sāra vilaykk vilkkunnavarkk paralēākatt oru vihitavumuṇṭāvilla. uyirtteḻunnēlpunāḷil allāhu avarēāṭ miṇṭukayilla. avare nēākkukayēā sanskarikkukayēā illa. avarkk nēāvēṟiya śikṣayuṇṭ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 77
وَإِنَّ مِنۡهُمۡ لَفَرِيقٗا يَلۡوُۥنَ أَلۡسِنَتَهُم بِٱلۡكِتَٰبِ لِتَحۡسَبُوهُ مِنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَمَا هُوَ مِنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِ وَمَا هُوَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِۖ وَيَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ
vēdaṁ vāyikkumpēāḷ nāv kēāṭṭunna cilaruṁ akkūṭṭattiluṇṭ; ateākke vēdapustakattiluḷḷatāṇenn niṅṅaḷ dharikkānāṇat. ennālateānnuṁ vēdapustakattiluḷḷatalla. ateākke daivattiṅkal ninnuḷḷatāṇenn avaravakāśappeṭuṁ. yathārthattil ateānnuṁ daivattiṅkal ninnuḷḷatalla. avar bēādhapūrvaṁ allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ paṟayukayāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 78
مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤۡتِيَهُ ٱللَّهُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحُكۡمَ وَٱلنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُواْ عِبَادٗا لِّي مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلَٰكِن كُونُواْ رَبَّـٰنِيِّـۧنَ بِمَا كُنتُمۡ تُعَلِّمُونَ ٱلۡكِتَٰبَ وَبِمَا كُنتُمۡ تَدۡرُسُونَ
orāḷkk allāhu vēdapustakavuṁ tattvajñānavuṁ pravācakatvavuṁ nalkuka; enniṭṭ ayāḷ janaṅṅaḷēāṭ “niṅṅaḷ allāhuvinṟe aṭimakaḷākunnatinupakaraṁ enṟe aṭimakaḷāvuka" enn paṟayuka; it oru manuṣyanilninn orikkaluṁ sambhavikkāvatalla. maṟicc ayāḷ paṟayuka “niṅṅaḷ vēdapustakaṁ paṭhikkukayuṁ paṭhippikkukayuṁ ceyyunnatilūṭe kaḷaṅkamēśātta daivabhaktarāvuka" ennāyirikkuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 79
وَلَا يَأۡمُرَكُمۡ أَن تَتَّخِذُواْ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةَ وَٱلنَّبِيِّـۧنَ أَرۡبَابًاۚ أَيَأۡمُرُكُم بِٱلۡكُفۡرِ بَعۡدَ إِذۡ أَنتُم مُّسۡلِمُونَ
niṅṅaḷ malakkukaḷeyuṁ pravācakanmāreyuṁ rakṣakarākkaṇamenn ayāḷ orikkaluṁ niṅṅaḷēāṭ kalpikkukayumilla. niṅṅaḷ musliṅkaḷāya śēṣaṁ satyaniṣēdhikaḷākān oru pravācakan niṅṅaḷēāṭ kalpikkukayēā?
Surah Aal-e-Imran, Verse 80
وَإِذۡ أَخَذَ ٱللَّهُ مِيثَٰقَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ لَمَآ ءَاتَيۡتُكُم مِّن كِتَٰبٖ وَحِكۡمَةٖ ثُمَّ جَآءَكُمۡ رَسُولٞ مُّصَدِّقٞ لِّمَا مَعَكُمۡ لَتُؤۡمِنُنَّ بِهِۦ وَلَتَنصُرُنَّهُۥۚ قَالَ ءَأَقۡرَرۡتُمۡ وَأَخَذۡتُمۡ عَلَىٰ ذَٰلِكُمۡ إِصۡرِيۖ قَالُوٓاْ أَقۡرَرۡنَاۚ قَالَ فَٱشۡهَدُواْ وَأَنَا۠ مَعَكُم مِّنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
ōrkkuka: allāhu pravācakanmārēāṭiṅṅane uṟapp vāṅṅiya sandarbhaṁ: "ñān niṅṅaḷkk vēdapustakavuṁ tattvajñānavuṁ nalki. pinnīṭ niṅṅaḷuṭe vaśamuḷḷatine satyappeṭuttunna oru daivadūtan niṅṅaḷuṭe aṭutt varikayāṇeṅkil uṟappāyuṁ niṅṅaḷ addēhatte viśvasikkukayuṁ sahāyikkukayuṁ vēṇaṁ." allāhu avarēāṭu cēādiccu: "niṅṅaḷitaṅgīkarikkukayuṁ atanusaricc ennēāṭuḷḷa karār oru bādhyatayāyi ēṟṟeṭukkukayuṁ ceytillē?" avar aṟiyiccu: "ate, ñaṅṅaḷaṅgīkariccirikkunnu." allāhu paṟaññu: "eṅkil niṅṅaḷatin sākṣikaḷāvuka. ñānuṁ niṅṅaḷēāṭeāppaṁ sākṣiyāyuṇṭ."
Surah Aal-e-Imran, Verse 81
فَمَن تَوَلَّىٰ بَعۡدَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ
atinuśēṣaṁ āreṅkiluṁ pintiriññukaḷaññāl avar tanneyāṇ kuṟṟavāḷikaḷ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 82
أَفَغَيۡرَ دِينِ ٱللَّهِ يَبۡغُونَ وَلَهُۥٓ أَسۡلَمَ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ طَوۡعٗا وَكَرۡهٗا وَإِلَيۡهِ يُرۡجَعُونَ
allāhuvinṟe jīvitavyavasthayallātta maṟṟuvallatumāṇēā avarāgrahikkunnat? ākāśabhūmikaḷiluḷḷavareākkeyuṁ svayaṁ sannad'dhamāyēā nirbandhitamāyēā avanumātraṁ kīḻppeṭṭirikke. ellāvaruṭeyuṁ tiriccupēākkuṁ avaṅkalēkku tanne.
Surah Aal-e-Imran, Verse 83
قُلۡ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَمَآ أُنزِلَ عَلَيۡنَا وَمَآ أُنزِلَ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ وَٱلۡأَسۡبَاطِ وَمَآ أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَٱلنَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمۡ لَا نُفَرِّقُ بَيۡنَ أَحَدٖ مِّنۡهُمۡ وَنَحۡنُ لَهُۥ مُسۡلِمُونَ
paṟayuka: ñaṅṅaḷ allāhuvil viśvasiccirikkunnu. ñaṅṅaḷkk iṟakkittannat; ibṟāhīṁ, ismā'īl, is'hākh, ya'akhūb, ya'akhūbsantatikaḷ ennivarkk iṟakkikkeāṭuttat; mūsākkuṁ īsākkuṁ maṟṟu pravācakanmārkkuṁ taṅṅaḷuṭe nāthanilninn vannettiyat- ellāṟṟiluṁ ñaṅṅaḷ viśvasiccirikkunnu. avarilārēāṭuṁ ñaṅṅaḷeāru vivēcanavuṁ kāṇikkunnilla. ñaṅṅaḷ allāhuvin vaḻippeṭṭa musliṅkaḷāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 84
وَمَن يَبۡتَغِ غَيۡرَ ٱلۡإِسۡلَٰمِ دِينٗا فَلَن يُقۡبَلَ مِنۡهُ وَهُوَ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ
islāṁ allātta jīvitamārgaṁ āreṅkiluṁ āgrahikkunnuveṅkil, avanilninnat svīkarikkukayilla. paralēākattēā avan parājitarilumāyirikkuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 85
كَيۡفَ يَهۡدِي ٱللَّهُ قَوۡمٗا كَفَرُواْ بَعۡدَ إِيمَٰنِهِمۡ وَشَهِدُوٓاْ أَنَّ ٱلرَّسُولَ حَقّٞ وَجَآءَهُمُ ٱلۡبَيِّنَٰتُۚ وَٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
satyaviśvāsaṁ svīkariccaśēṣaṁ vīṇṭuṁ satyaniṣēdhikaḷāya janataye allāhu eṅṅane nērvaḻiyilākkuṁ? daivadūtan satyavānāṇenn svayaṁ sākṣyaṁ vahiccavarāṇivar. avarkk vyaktamāya teḷivukaḷ vannettiyiṭṭuṇṭ. akramikaḷāya ā janavibhāgatte allāhu nērvaḻiyilākkukayilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 86
أُوْلَـٰٓئِكَ جَزَآؤُهُمۡ أَنَّ عَلَيۡهِمۡ لَعۡنَةَ ٱللَّهِ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةِ وَٱلنَّاسِ أَجۡمَعِينَ
avarkkuḷḷa pratiphalaṁ allāhuvinṟeyuṁ malakkukaḷuṭeyuṁ muḻuvan manuṣyaruṭeyuṁ śāpamāṇ. uṟappāyuṁ avarkkatuṇṭāvuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 87
خَٰلِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنۡهُمُ ٱلۡعَذَابُ وَلَا هُمۡ يُنظَرُونَ
avar ennennuṁ śapikkappeṭṭavarāyi nilanilkkuṁ. śikṣayil avarkkeāriḷavumilla. śikṣa naṭappākkunnatil oṭṭuṁ avadhi kiṭṭukayumilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 88
إِلَّا ٱلَّذِينَ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ وَأَصۡلَحُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ
pinnīṭ paścāttapikkukayuṁ jīvitaṁ nannākkittīrkkukayuṁ ceytavarkkeāḻike. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ dayāparanumāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 89
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بَعۡدَ إِيمَٰنِهِمۡ ثُمَّ ٱزۡدَادُواْ كُفۡرٗا لَّن تُقۡبَلَ تَوۡبَتُهُمۡ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلضَّآلُّونَ
satyaviśvāsaṁ svīkariccaśēṣaṁ satyaniṣēdhikaḷāyi māṟukayuṁ tuṭarnn satyaniṣēdhattil aṭikkaṭi vardhanav varuttukayuṁ ceytavaruṭe paścāttāpaṁ allāhu orikkaluṁ svīkarikkukayilla. avar tanneyāṇ durmārgikaḷ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 90
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَمَاتُواْ وَهُمۡ كُفَّارٞ فَلَن يُقۡبَلَ مِنۡ أَحَدِهِم مِّلۡءُ ٱلۡأَرۡضِ ذَهَبٗا وَلَوِ ٱفۡتَدَىٰ بِهِۦٓۗ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ وَمَا لَهُم مِّن نَّـٰصِرِينَ
satyaniṣēdhikaḷāyi jīvikkukayuṁ satyaniṣēdhikaḷāyittanne marikkukayuṁ ceytavaril āreṅkiluṁ bhūmi niṟaye svarṇaṁ prāyaścittamāyi nalkiyāluṁ avarilninnat svīkarikkunnatalla; avarkk nēāvēṟiya śikṣayuṇṭ. avarkk tuṇayāyi ārumuṇṭāvilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 91
لَن تَنَالُواْ ٱلۡبِرَّ حَتَّىٰ تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَۚ وَمَا تُنفِقُواْ مِن شَيۡءٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ بِهِۦ عَلِيمٞ
ēṟe priyappeṭṭavayil ninn celavaḻikkāte niṅṅaḷkk puṇyaṁ nēṭānāvilla. niṅṅaḷ celavaḻikkunnatentuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 92
۞كُلُّ ٱلطَّعَامِ كَانَ حِلّٗا لِّبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ إِلَّا مَا حَرَّمَ إِسۡرَـٰٓءِيلُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ مِن قَبۡلِ أَن تُنَزَّلَ ٱلتَّوۡرَىٰةُۚ قُلۡ فَأۡتُواْ بِٱلتَّوۡرَىٰةِ فَٱتۡلُوهَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
ellā āhārapadārthaṅṅaḷuṁ israyēl makkaḷkk anuvadanīyamāyirunnu. teṟāttinṟe avataraṇattinumump israyēl tanṟemēl niṣid'dhamākkiyavayeāḻike. paṟayuka: niṅṅaḷ teṟātt keāṇṭuvann vāyiccu kēḷppikkuka. niṅṅaḷ satyasandhareṅkil.
Surah Aal-e-Imran, Verse 93
فَمَنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَ مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
atinuśēṣavuṁ āreṅkiluṁ allāhuvinṟe pēril kaḷḷaṁ keṭṭiccamakkukayāṇeṅkil avar tanneyāṇ akramikaḷ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 94
قُلۡ صَدَقَ ٱللَّهُۗ فَٱتَّبِعُواْ مِلَّةَ إِبۡرَٰهِيمَ حَنِيفٗاۖ وَمَا كَانَ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
paṟayuka: allāhu aruḷiyat satyaṁ tanne. atināl nirmala hr̥dayanāya ibṟāhīminṟe pāta niṅṅaḷ pintuṭaruka. addēhaṁ bahudaiva viśvāsikaḷil peṭṭavanāyirunnilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 95
إِنَّ أَوَّلَ بَيۡتٖ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكٗا وَهُدٗى لِّلۡعَٰلَمِينَ
tīrccayāyuṁ manuṣyarkkāyi uṇṭākkiya ādyadēvālayaṁ makkayilētutanne. at anugr̥hītamāṇ. lēākarkkāke vaḻikāṭṭiyuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 96
فِيهِ ءَايَٰتُۢ بَيِّنَٰتٞ مَّقَامُ إِبۡرَٰهِيمَۖ وَمَن دَخَلَهُۥ كَانَ ءَامِنٗاۗ وَلِلَّهِ عَلَى ٱلنَّاسِ حِجُّ ٱلۡبَيۡتِ مَنِ ٱسۡتَطَاعَ إِلَيۡهِ سَبِيلٗاۚ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ ٱلۡعَٰلَمِينَ
atil vyaktamāya dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ. ibṟāhīminṟe prārthanāsthalaṁ; aviṭe pravēśikkunnavan nirbhayanāyirikkuṁ. ā mandirattiletticcērān kaḻivuḷḷavar aviṭeccenn hajj nirvahikkukayennat manuṣyarkk allāhuvēāṭuḷḷa bādhyatayāṇ. āreṅkiluṁ atine dhikkarikkunnuveṅkil aṟiyuka: allāhu lēākarilāruṭeyuṁ āśrayamāvaśyamillāttavanāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 97
قُلۡ يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ لِمَ تَكۡفُرُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَٱللَّهُ شَهِيدٌ عَلَىٰ مَا تَعۡمَلُونَ
cēādikkuka: vēdakkārē, niṅṅaḷentināṇ daivattinṟe vēdavākyaṅṅaḷ niṣēdhiccutaḷḷunnat? niṅṅaḷ ceyyunnatinellāṁ allāhu sākṣiyāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 98
قُلۡ يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ لِمَ تَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ مَنۡ ءَامَنَ تَبۡغُونَهَا عِوَجٗا وَأَنتُمۡ شُهَدَآءُۗ وَمَا ٱللَّهُ بِغَٰفِلٍ عَمَّا تَعۡمَلُونَ
paṟayuka: vēdakkārē, niṅṅaḷentināṇ viśvasiccavare daiva mārgattilninn taṭayunnat? atāṇ nērvaḻiyenn niṅṅaḷ tanne sākṣyappeṭuttiyirikke niṅṅaḷentinat vikalamākkān śramikkunnu? niṅṅaḷ ceytukeāṇṭirikkunnatineppaṟṟiyeānnuṁ allāhu tīre aśrad'dhanalla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 99
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِن تُطِيعُواْ فَرِيقٗا مِّنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ يَرُدُّوكُم بَعۡدَ إِيمَٰنِكُمۡ كَٰفِرِينَ
viśvasiccavarē, vēdaṁ kiṭṭiyavarileāru vibhāgattinṟe vādaṁ niṅṅaḷ svīkariccāl, niṅṅaḷ satyaviśvāsikaḷāya śēṣaṁ niṅṅaḷe vīṇṭumavar aviśvāsikaḷākkimāṟṟuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 100
وَكَيۡفَ تَكۡفُرُونَ وَأَنتُمۡ تُتۡلَىٰ عَلَيۡكُمۡ ءَايَٰتُ ٱللَّهِ وَفِيكُمۡ رَسُولُهُۥۗ وَمَن يَعۡتَصِم بِٱللَّهِ فَقَدۡ هُدِيَ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
niṅṅaḷe daivavacanaṅṅaḷ ōtikkēḷppiccukeāṇṭirikke, niṅṅaḷeṅṅane aviśvāsikaḷākuṁ? niṅṅaḷkkiṭayil daivadūtanuṇṭtānuṁ. ār allāhuve muṟukeppiṭikkunnuvēā, avan uṟappāyuṁ nērvaḻiyil nayikkappeṭuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 101
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِۦ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسۡلِمُونَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ allāhuvēāṭ śariyānvidhaṁ bhakti pularttuka. niṅṅaḷ musliṅkaḷāyallāte marikkarut.
Surah Aal-e-Imran, Verse 102
وَٱعۡتَصِمُواْ بِحَبۡلِ ٱللَّهِ جَمِيعٗا وَلَا تَفَرَّقُواْۚ وَٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ كُنتُمۡ أَعۡدَآءٗ فَأَلَّفَ بَيۡنَ قُلُوبِكُمۡ فَأَصۡبَحۡتُم بِنِعۡمَتِهِۦٓ إِخۡوَٰنٗا وَكُنتُمۡ عَلَىٰ شَفَا حُفۡرَةٖ مِّنَ ٱلنَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنۡهَاۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمۡ ءَايَٰتِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ
niṅṅaḷeānnāyi allāhuvinṟe pāśaṁ muṟukeppiṭikkuka. bhinnikkarut. allāhu niṅṅaḷkku nalkiya anugrahaṅṅaḷēārkkuka: niṅṅaḷ an'yēān'yaṁ śatrukkaḷāyirunnu. pinne avan niṅṅaḷuṭe manas'sukaḷe parasparaṁ kūṭṭiyiṇakki. aṅṅane avanṟe anugrahattāl niṅṅaḷ sahēādaraṅṅaḷāyittīrnnu. niṅṅaḷ tīkkuṇḍattinṟe vakkilāyirunnu. atilninn avan niṅṅaḷe rakṣiccu. ivvidhaṁ allāhu avanṟe dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ niṅṅaḷkk vivariccutarunnu; niṅṅaḷ sanmārgaṁ prāpiccavarākān.
Surah Aal-e-Imran, Verse 103
وَلۡتَكُن مِّنكُمۡ أُمَّةٞ يَدۡعُونَ إِلَى ٱلۡخَيۡرِ وَيَأۡمُرُونَ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَيَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِۚ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
niṅṅaḷ nallatilēkk kṣaṇikkukayuṁ nanma kalpikkukayuṁ tinma taṭayukayuṁ ceyyunna oru samudāyamāyittīraṇaṁ. avar tanneyāṇ vijayikaḷ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 104
وَلَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ تَفَرَّقُواْ وَٱخۡتَلَفُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَهُمُ ٱلۡبَيِّنَٰتُۚ وَأُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٞ
vyaktamāya teḷivukaḷ vannettiyaśēṣaṁ bhinnicc pala kakṣikaḷāyippiriññavareppēāle niṅṅaḷāvarut. avarkk keāṭiya śikṣayuṇṭ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 105
يَوۡمَ تَبۡيَضُّ وُجُوهٞ وَتَسۡوَدُّ وُجُوهٞۚ فَأَمَّا ٱلَّذِينَ ٱسۡوَدَّتۡ وُجُوهُهُمۡ أَكَفَرۡتُم بَعۡدَ إِيمَٰنِكُمۡ فَذُوقُواْ ٱلۡعَذَابَ بِمَا كُنتُمۡ تَكۡفُرُونَ
cila mukhaṅṅaḷ prasannamāvukayuṁ maṟṟucila mukhaṅṅaḷ iruḷukayuṁ ceyyunna dinamāṇatuṇṭāvuka. ann mukhaṁ iruṇṭavarēāṭ iṅṅane paṟayuṁ: "satyaviśvāsaṁ svīkariccaśēṣaṁ satyaniṣēdhikaḷāvukayallē niṅṅaḷ ceytat? avvidhaṁ satyaniṣēdhikaḷāyatināl niṅṅaḷinn keāṭiya śikṣa anubhaviccukeāḷḷuka."
Surah Aal-e-Imran, Verse 106
وَأَمَّا ٱلَّذِينَ ٱبۡيَضَّتۡ وُجُوهُهُمۡ فَفِي رَحۡمَةِ ٱللَّهِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ
ennāl prasannamāya mukhamuḷḷavar ann allāhuvinṟe anugrahattilāyirikkuṁ. avarennennuṁ atē avasthayilāṇuṇṭāvuka.
Surah Aal-e-Imran, Verse 107
تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱللَّهِ نَتۡلُوهَا عَلَيۡكَ بِٱلۡحَقِّۗ وَمَا ٱللَّهُ يُرِيدُ ظُلۡمٗا لِّلۡعَٰلَمِينَ
iteākkeyuṁ allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷāṇ. nāmava ninakk yathāvidhi ōtikkēḷppikkunnu. lēākajanatayēāṭ oranītiyuṁ kāṇikkān allāhu uddēśikkunnilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 108
وَلِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۚ وَإِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ
ākāśabhūmikaḷiluḷḷateākkeyuṁ allāhuvinṟētāṇ. ellāṁ oṭuvil maṭaṅṅiyettunnatuṁ avaṅkalēkku tanne.
Surah Aal-e-Imran, Verse 109
كُنتُمۡ خَيۡرَ أُمَّةٍ أُخۡرِجَتۡ لِلنَّاسِ تَأۡمُرُونَ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَتَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَتُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِۗ وَلَوۡ ءَامَنَ أَهۡلُ ٱلۡكِتَٰبِ لَكَانَ خَيۡرٗا لَّهُمۚ مِّنۡهُمُ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَأَكۡثَرُهُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ
manuṣyasamūhattināyi uyireṭutta uttama samudāyamāyittīrnnirikkunnu niṅṅaḷ. niṅṅaḷ nanma kalpikkunnu. tinma taṭayunnu. allāhuvil viśvasikkunnu. ivvidhaṁ vēdakkār viśvasiccirunneṅkil avarkkatetra nannāyēne! avaruṭe kūṭṭattil viśvāsikaḷuṇṭ. ennāl ēṟepēruṁ kuṟṟavāḷikaḷāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 110
لَن يَضُرُّوكُمۡ إِلَّآ أَذٗىۖ وَإِن يُقَٰتِلُوكُمۡ يُوَلُّوكُمُ ٱلۡأَدۡبَارَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ
nēriya cila śalyamallāte niṅṅaḷkkeāru drēāhavuṁ varuttānavarkkāvilla. athavā, avar niṅṅaḷēāṭ yud'dhattilērppeṭukayāṇeṅkil uṟappāyuṁ avar pintiriññēāṭuṁ. pinne avarkk eviṭeninnuṁ oru sahāyavuṁ kiṭṭukayilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 111
ضُرِبَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلذِّلَّةُ أَيۡنَ مَا ثُقِفُوٓاْ إِلَّا بِحَبۡلٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَحَبۡلٖ مِّنَ ٱلنَّاسِ وَبَآءُو بِغَضَبٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَضُرِبَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلۡمَسۡكَنَةُۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَانُواْ يَكۡفُرُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَيَقۡتُلُونَ ٱلۡأَنۢبِيَآءَ بِغَيۡرِ حَقّٖۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّكَانُواْ يَعۡتَدُونَ
allāhuvil ninnēā janaṅṅaḷil ninnēā enteṅkiluṁ avalambaṁ kiṭṭunnateāḻike, avar eviṭeyāyirunnāluṁ apamānaṁ avaril vannupaticcirikkunnu. avar allāhuvinṟe kēāpattinirayāvukayuṁ avarkkumēl hīnatvaṁ vannuvīḻukayuṁ ceytirikkunnu. avar daivika dr̥ṣṭāntaṅṅaḷe taḷḷikkaḷaññatināluṁ an'yāyamāyi pravācakanmāre keānnukeāṇṭirunnatinālumāṇit. avaruṭe dhikkārattinṟeyuṁ atikramattinṟeyuṁ phalavuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 112
۞لَيۡسُواْ سَوَآءٗۗ مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ أُمَّةٞ قَآئِمَةٞ يَتۡلُونَ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ ءَانَآءَ ٱلَّيۡلِ وَهُمۡ يَسۡجُدُونَ
avarellāṁ orupēāleyalla. vēdakkāril nērvaḻiyil nilakeāḷḷunna oru vibhāgamuṇṭ. avar rātri vēḷakaḷil sāṣṭāṅgaṁ praṇamicc allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷ pārāyaṇaṁ ceyyunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 113
يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَيَأۡمُرُونَ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَيَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَيُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
avar allāhuviluṁ antyadinattiluṁ viśvasikkunnu. nanma kalpikkunnu. tinma taṭayunnu. nalla kāryaṅṅaḷil utsukarākunnu. avar sajjanaṅṅaḷil peṭṭavarāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 114
وَمَا يَفۡعَلُواْ مِنۡ خَيۡرٖ فَلَن يُكۡفَرُوهُۗ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِٱلۡمُتَّقِينَ
avarentu nanma ceytāluṁ atinṟe phalaṁ avarkku labhikkātirikkilla. allāhu yathārtha bhaktanmāre tiriccaṟiyunnavanākunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 115
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَن تُغۡنِيَ عَنۡهُمۡ أَمۡوَٰلُهُمۡ وَلَآ أَوۡلَٰدُهُم مِّنَ ٱللَّهِ شَيۡـٔٗاۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ
ennāl satyaniṣēdhikaḷēā, avaruṭe sampattuṁ santānaṅṅaḷuṁ allāhuvinṟe śikṣayilninn avare tīre rakṣikkukayilla. avar narakāvakāśikaḷāṇ. avaraviṭe nityavāsikaḷāyirikkuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 116
مَثَلُ مَا يُنفِقُونَ فِي هَٰذِهِ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا كَمَثَلِ رِيحٖ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتۡ حَرۡثَ قَوۡمٖ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَأَهۡلَكَتۡهُۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ ٱللَّهُ وَلَٰكِنۡ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ
aihikajīvitattil avar celavaḻikkunnatinṟe upama keāṭuntaṇuppuḷḷa oru śītakkāṟṟinṟetāṇ. at svantattēāṭ atikramaṁ kāṇicca oru janavibhāgattinṟe kr̥ṣiyiṭatte bādhiccu. aṅṅaneyat ā kr̥ṣiye niśśēṣaṁ naśippiccu. allāhu avarēāṭ drēāhameānnuṁ ceytiṭṭilla. avar taṅṅaḷettanne drēāhikkukayāyirunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 117
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ بِطَانَةٗ مِّن دُونِكُمۡ لَا يَأۡلُونَكُمۡ خَبَالٗا وَدُّواْ مَا عَنِتُّمۡ قَدۡ بَدَتِ ٱلۡبَغۡضَآءُ مِنۡ أَفۡوَٰهِهِمۡ وَمَا تُخۡفِي صُدُورُهُمۡ أَكۡبَرُۚ قَدۡ بَيَّنَّا لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِۖ إِن كُنتُمۡ تَعۡقِلُونَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷil peṭṭavareyallāte niṅṅaḷ uḷḷukaḷḷikaḷaṟiyunnavarākkarut. niṅṅaḷkk vipattuvaruttunnatil avareāru vīḻcayuṁ varuttukayilla. niṅṅaḷ prayāsappeṭunnatāṇ avarkkiṣṭaṁ. niṅṅaḷēāṭuḷḷa veṟupp avaruṭe vākkukaḷilūṭetanne veḷivāyiṭṭuṇṭ. avaruṭe neñcakaṁ oḷippiccuvekkunnat kūṭutal bhīkaramatre. niṅṅaḷkkitā nāṁ teḷivukaḷ nirattittannirikkunnu; niṅṅaḷ ālēāciccaṟiyunnavareṅkil.
Surah Aal-e-Imran, Verse 118
هَـٰٓأَنتُمۡ أُوْلَآءِ تُحِبُّونَهُمۡ وَلَا يُحِبُّونَكُمۡ وَتُؤۡمِنُونَ بِٱلۡكِتَٰبِ كُلِّهِۦ وَإِذَا لَقُوكُمۡ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا وَإِذَا خَلَوۡاْ عَضُّواْ عَلَيۡكُمُ ٱلۡأَنَامِلَ مِنَ ٱلۡغَيۡظِۚ قُلۡ مُوتُواْ بِغَيۡظِكُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
nēākkū, niṅṅaḷuṭe sthiti: niṅṅaḷavare snēhikkunnu. avarēā niṅṅaḷe snēhikkunnumilla. niṅṅaḷ ellā vēdaṅṅaḷiluṁ viśvasikkunnu. niṅṅaḷe kaṇṭumuṭṭumpēāḷ avar paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷuṁ viśvasiccirikkunnu." niṅṅaḷilninn piriññupēāyālēā niṅṅaḷēāṭuḷḷa veṟuppukāraṇaṁ avar viral kaṭikkunnu. paṟayuka: niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe veṟuppumāyi mariccukeāḷḷuka. manas'sukaḷiluḷḷateākkeyuṁ allāhu nannāyaṟiyunnuṇṭ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 119
إِن تَمۡسَسۡكُمۡ حَسَنَةٞ تَسُؤۡهُمۡ وَإِن تُصِبۡكُمۡ سَيِّئَةٞ يَفۡرَحُواْ بِهَاۖ وَإِن تَصۡبِرُواْ وَتَتَّقُواْ لَا يَضُرُّكُمۡ كَيۡدُهُمۡ شَيۡـًٔاۗ إِنَّ ٱللَّهَ بِمَا يَعۡمَلُونَ مُحِيطٞ
niṅṅaḷkk enteṅkiluṁ nanmayuṇṭāvunnat avarkk manaḥprayāsamuṇṭākkuṁ. niṅṅaḷkk valla vipattuṁ bādhikkunnatēā, atavare santēāṣippikkuṁ. niṅṅaḷ kṣamikkukayuṁ sūkṣmata pālikkukayumāṇeṅkil avaruṭe kutantraṁ niṅṅaḷkkeāru vipattuṁ varuttukayilla. avar pravarttikkunnateākkeyuṁ sūkṣmamāyi aṟiyunnavanāṇ allāhu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 120
وَإِذۡ غَدَوۡتَ مِنۡ أَهۡلِكَ تُبَوِّئُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ مَقَٰعِدَ لِلۡقِتَالِۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ
satyaviśvāsikaḷkk yud'dhattin tāvaḷameārukkānāyi nī ninṟe kuṭumbattilninn pularcce iṟaṅṅittiricca kāryaṁ ōrkkuka. allāhu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 121
إِذۡ هَمَّت طَّآئِفَتَانِ مِنكُمۡ أَن تَفۡشَلَا وَٱللَّهُ وَلِيُّهُمَاۗ وَعَلَى ٱللَّهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ
ōrkkuka: niṅṅaḷile raṇṭu vibhāgaṁ; ā irukūṭṭaruṭeyuṁ rakṣādhikāri allāhuvāṇ. enniṭṭuṁ avar bhayannēāṭān bhāvicca sandarbhaṁ. satyaviśvāsikaḷ allāhuvil bharamēlpikkaṭṭe.
Surah Aal-e-Imran, Verse 122
وَلَقَدۡ نَصَرَكُمُ ٱللَّهُ بِبَدۡرٖ وَأَنتُمۡ أَذِلَّةٞۖ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
niṅṅaḷ nanne durbalarāyirikke badṟi l allāhu niṅṅaḷe sahāyicciṭṭuṇṭ. atināl allāhuvēāṭ bhaktiyuḷḷavarāvuka. niṅṅaḷ nandiyuḷḷavarākān.
Surah Aal-e-Imran, Verse 123
إِذۡ تَقُولُ لِلۡمُؤۡمِنِينَ أَلَن يَكۡفِيَكُمۡ أَن يُمِدَّكُمۡ رَبُّكُم بِثَلَٰثَةِ ءَالَٰفٖ مِّنَ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةِ مُنزَلِينَ
nī satyaviśvāsikaḷēāṭu paṟañña sandarbhaṁ: "niṅṅaḷuṭe nāthan muvvāyiraṁ malakkukaḷe iṟakki niṅṅaḷe sahāyikkunnat niṅṅaḷkk matiyāvillē?"
Surah Aal-e-Imran, Verse 124
بَلَىٰٓۚ إِن تَصۡبِرُواْ وَتَتَّقُواْ وَيَأۡتُوكُم مِّن فَوۡرِهِمۡ هَٰذَا يُمۡدِدۡكُمۡ رَبُّكُم بِخَمۡسَةِ ءَالَٰفٖ مِّنَ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةِ مُسَوِّمِينَ
sanśayaṁ vēṇṭā, niṅṅaḷ kṣamayavalambikkukayuṁ sūkṣmata pālikkukayumāṇeṅkil śatrukkaḷ ī nimiṣaṁ tanne niṅṅaḷuṭe aṭuttuvannettiyāluṁ niṅṅaḷuṭe nāthan, tiriccaṟiyān kaḻiyunna ayyāyiraṁ malakkukaḷāl niṅṅaḷe sahāyikkuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 125
وَمَا جَعَلَهُ ٱللَّهُ إِلَّا بُشۡرَىٰ لَكُمۡ وَلِتَطۡمَئِنَّ قُلُوبُكُم بِهِۦۗ وَمَا ٱلنَّصۡرُ إِلَّا مِنۡ عِندِ ٱللَّهِ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡحَكِيمِ
allāhu ivvidhaṁ aṟiyiccat niṅṅaḷkkeāru śubhavārttayāyāṇ; niṅṅaḷuṭe manas'sukaḷ śāntamākānuṁ. yathārtha sahāyaṁ pratāpiyuṁ yuktimānumāya allāhuvil ninnu mātramē labhikkukayuḷḷū.
Surah Aal-e-Imran, Verse 126
لِيَقۡطَعَ طَرَفٗا مِّنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَوۡ يَكۡبِتَهُمۡ فَيَنقَلِبُواْ خَآئِبِينَ
satyaniṣēdhikaḷil ninneāru saṅghatte unmūlanaṁ ceyyukayēā āśayaṟṟ pintiriyān svayaṁ prēritarākumāṟ avare otukkukayēā ceyyānāṇat.
Surah Aal-e-Imran, Verse 127
لَيۡسَ لَكَ مِنَ ٱلۡأَمۡرِ شَيۡءٌ أَوۡ يَتُوبَ عَلَيۡهِمۡ أَوۡ يُعَذِّبَهُمۡ فَإِنَّهُمۡ ظَٰلِمُونَ
tīrumānameṭukkunnatil ninakkeā ru paṅkumilla. allāhu orupakṣē, avaruṭe paścāttāpaṁ svīkariccēkkāṁ. alleṅkil avare śikṣiccēkkāṁ. tīrccayāyuṁ avar akramikaḷ tanneyāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 128
وَلِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۚ يَغۡفِرُ لِمَن يَشَآءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
ākāśabhūmikaḷiluḷḷatellāṁ allāhuvinṟētāṇ. avanicchikkunnavarkk avan peāṟuttukeāṭukkunnu. avanicchikkunnavare śikṣikkunnu. allāhu ēṟe peāṟukkunnavanāṇ; parama dayāluvuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 129
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَأۡكُلُواْ ٱلرِّبَوٰٓاْ أَضۡعَٰفٗا مُّضَٰعَفَةٗۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ keāḷḷappaliśa tinnātirikkuka. allāhuvēāṭ bhaktiyuḷḷavarāvuka. niṅṅaḷ vijayiccēkkāṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 130
وَٱتَّقُواْ ٱلنَّارَ ٱلَّتِيٓ أُعِدَّتۡ لِلۡكَٰفِرِينَ
satyaniṣēdhikaḷkkāyi orukkiya narakattīyine sūkṣikkuka.
Surah Aal-e-Imran, Verse 131
وَأَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَٱلرَّسُولَ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ
niṅṅaḷ allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ anusarikkuka. niṅṅaḷkk divyakāruṇyaṁ kiṭṭiyēkkāṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 132
۞وَسَارِعُوٓاْ إِلَىٰ مَغۡفِرَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ وَجَنَّةٍ عَرۡضُهَا ٱلسَّمَٰوَٰتُ وَٱلۡأَرۡضُ أُعِدَّتۡ لِلۡمُتَّقِينَ
niṅṅaḷuṭe nāthanil ninnuḷḷa pāpamēācanavuṁ ākāśabhūmikaḷēāḷaṁ viśālamāya svargavuṁ nēṭānāyi niṅṅaḷ dhr̥tiyil munnēāṭṭuvarika. bhaktanmārkkāyi tayyāṟākkiyatāṇat.
Surah Aal-e-Imran, Verse 133
ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي ٱلسَّرَّآءِ وَٱلضَّرَّآءِ وَٱلۡكَٰظِمِينَ ٱلۡغَيۡظَ وَٱلۡعَافِينَ عَنِ ٱلنَّاسِۗ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
dhan'yatayiluṁ dāridyrattiluṁ dhanaṁ celavaḻikkunnavaruṁ kēāpaṁ kaṭicciṟakkunnavarumāṇavar; janaṅṅaḷēāṭ viṭṭuvīḻca kāṇikkunnavaruṁ. salkkarmikaḷe allāhu snēhikkunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 134
وَٱلَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَٰحِشَةً أَوۡ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ ذَكَرُواْ ٱللَّهَ فَٱسۡتَغۡفَرُواْ لِذُنُوبِهِمۡ وَمَن يَغۡفِرُ ٱلذُّنُوبَ إِلَّا ٱللَّهُ وَلَمۡ يُصِرُّواْ عَلَىٰ مَا فَعَلُواْ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ
valla nīcakr̥tyavuṁ ceyyukayēā, taṅṅaḷēāṭutanne enteṅkiluṁ atikramaṁ kāṇikkukayēā ceytāl appēāḷtanne allāhuve ōrkkunnavarāṇavar; taṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷkk māppirakkunnavaruṁ. pāpaṅṅaḷ peāṟukkān allāhuvallāte āruṇṭ? avareārikkaluṁ taṅṅaḷ ceytupēāya teṟṟukaḷil bēādhapūrvaṁ uṟaccunilkkukayilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 135
أُوْلَـٰٓئِكَ جَزَآؤُهُم مَّغۡفِرَةٞ مِّن رَّبِّهِمۡ وَجَنَّـٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ وَنِعۡمَ أَجۡرُ ٱلۡعَٰمِلِينَ
avarkkuḷḷa pratiphalaṁ, taṅṅaḷuṭe nāthanil ninnuḷḷa pāpamēācanavuṁ tāḻbhāgattūṭe aruvikaḷeāḻukunna svargīyārāmaṅṅaḷumāṇ. avaratil sthiravāsikaḷāyirikkuṁ. salkkarmikaḷkkuḷḷa pratiphalaṁ etra anugr̥hītaṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 136
قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِكُمۡ سُنَنٞ فَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَٱنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُكَذِّبِينَ
niṅṅaḷkkumump entellāṁ naṭapaṭikramaṅṅaḷ iviṭe kaḻiññupēāyiṭṭuṇṭ! atināl niṅṅaḷ bhūmiyil sañcaricc satyaniṣēdhikaḷuṭe oṭukkaṁ evvidhamāyirunnuvenn nēākkikkāṇuka.
Surah Aal-e-Imran, Verse 137
هَٰذَا بَيَانٞ لِّلنَّاسِ وَهُدٗى وَمَوۡعِظَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ
it sakala janattēāṭumuḷḷa viḷambaramāṇ. daivabhaktarkkuḷḷa mārgadarśanavuṁ sadupadēśavuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 138
وَلَا تَهِنُواْ وَلَا تَحۡزَنُواْ وَأَنتُمُ ٱلۡأَعۡلَوۡنَ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
niṅṅaḷ durbalarēā duḥkhitarēā āvarut. niṅṅaḷ tanneyāṇ atyunnatar; niṅṅaḷ satyaviśvāsikaḷeṅkil!
Surah Aal-e-Imran, Verse 139
إِن يَمۡسَسۡكُمۡ قَرۡحٞ فَقَدۡ مَسَّ ٱلۡقَوۡمَ قَرۡحٞ مِّثۡلُهُۥۚ وَتِلۡكَ ٱلۡأَيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيۡنَ ٱلنَّاسِ وَلِيَعۡلَمَ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَيَتَّخِذَ مِنكُمۡ شُهَدَآءَۗ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ ٱلظَّـٰلِمِينَ
niṅṅaḷkkippēāḷ kṣataṁ paṟṟiyiṭṭuṇṭeṅkil mump avarkkuṁ kṣatamēṟṟiṭṭuṇṭ. ā dinaṅṅaḷ janaṅṅaḷkkiṭayil nāṁ māṟṟimaṟiccukeāṇṭirikkuṁ. allāhuvin satyaviśvāsikaḷe vērtiricceṭukkānāṇat. niṅṅaḷilninn raktasākṣikaḷe sr̥ṣṭikkānuṁ. allāhu akramikaḷe iṣṭappeṭukayilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 140
وَلِيُمَحِّصَ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَيَمۡحَقَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
allāhuvin satyaviśvāsikaḷe kaṟakaḷaññeṭukkānāṇit. satyaniṣēdhikaḷe takarkkānuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 141
أَمۡ حَسِبۡتُمۡ أَن تَدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ وَلَمَّا يَعۡلَمِ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ جَٰهَدُواْ مِنكُمۡ وَيَعۡلَمَ ٱلصَّـٰبِرِينَ
alla; niṅṅaḷ veṟuteyaṅṅ svargattil kaṭannukaḷayāmenn karutunnuṇṭēā, niṅṅaḷilninn daivamārgattil samaraṁ naṭattunnavareyuṁ kṣamayavalambikkunnavareyuṁ tiriccaṟiññiṭṭallāte?
Surah Aal-e-Imran, Verse 142
وَلَقَدۡ كُنتُمۡ تَمَنَّوۡنَ ٱلۡمَوۡتَ مِن قَبۡلِ أَن تَلۡقَوۡهُ فَقَدۡ رَأَيۡتُمُوهُ وَأَنتُمۡ تَنظُرُونَ
maraṇatte nēril kāṇummumpe niṅṅaḷat keātikkunnavarāyirunnu. ennāl ippēāḷ niṅṅaḷ nēākkinilkke tanne niṅṅaḷatine nēril kaṇṭirikkunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 143
وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٞ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِهِ ٱلرُّسُلُۚ أَفَإِيْن مَّاتَ أَوۡ قُتِلَ ٱنقَلَبۡتُمۡ عَلَىٰٓ أَعۡقَٰبِكُمۡۚ وَمَن يَنقَلِبۡ عَلَىٰ عَقِبَيۡهِ فَلَن يَضُرَّ ٱللَّهَ شَيۡـٔٗاۚ وَسَيَجۡزِي ٱللَّهُ ٱلشَّـٰكِرِينَ
muham'mad daivadūtanallātārumalla. addēhattinumumpuṁ daivadūtanmār kaḻiññupēāyiṭṭuṇṭ. addēhaṁ maraṇappeṭukayēā keāllappeṭukayēā ceytāl niṅṅaḷ pintiriññupēāvukayēā? āreṅkiluṁ pintiriññupēākunnuveṅkil aṟiyuka: avan allāhuvin oru drēāhavuṁ varuttukayilla. atēāṭeāppaṁ, nandi kāṇikkunnavarkk allāhu arhamāya pratiphalaṁ nalkuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 144
وَمَا كَانَ لِنَفۡسٍ أَن تَمُوتَ إِلَّا بِإِذۡنِ ٱللَّهِ كِتَٰبٗا مُّؤَجَّلٗاۗ وَمَن يُرِدۡ ثَوَابَ ٱلدُّنۡيَا نُؤۡتِهِۦ مِنۡهَا وَمَن يُرِدۡ ثَوَابَ ٱلۡأٓخِرَةِ نُؤۡتِهِۦ مِنۡهَاۚ وَسَنَجۡزِي ٱلشَّـٰكِرِينَ
daivahitamanusariccallāte ārkkuṁ marikkānāvilla. maraṇasamayaṁ suniścitamāṇ. āreṅkiluṁ ihalēākattile pratiphalamāṇ āgrahikkunnateṅkil nāmavanat nalkuṁ. āreṅkiluṁ paralēākatte pratiphalamāṇ keātikkunnateṅkil nāmavan atuṁ keāṭukkuṁ. nandi kāṇikkunnavarkk nāṁ nalla pratiphalaṁ nalkuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 145
وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيّٖ قَٰتَلَ مَعَهُۥ رِبِّيُّونَ كَثِيرٞ فَمَا وَهَنُواْ لِمَآ أَصَابَهُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا ٱسۡتَكَانُواْۗ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلصَّـٰبِرِينَ
etrayēā pravācakanmāruṇṭāyiṭṭuṇṭ. avarēāṭeāppaṁ niravadhi daivabhaktanmār pēārāṭiyiṭṭumuṇṭ. enniṭṭ allāhuvinṟe mārgattil anubhavicca duritaṅṅaḷkeāṇṭeānnuṁ avar taḷarnnilla. avar durbalarāvukayēā kīḻaṭaṅṅukayēā ceytilla. kṣamāśīlare allāhu snēhikkunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 146
وَمَا كَانَ قَوۡلَهُمۡ إِلَّآ أَن قَالُواْ رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسۡرَافَنَا فِيٓ أَمۡرِنَا وَثَبِّتۡ أَقۡدَامَنَا وَٱنصُرۡنَا عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡكَٰفِرِينَ
avaruṭe prārthana itumātramāyirunnu: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā! ñaṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷuṁ ñaṅṅaḷuṭe kāryattil sambhaviccupēāya atirukaviccilukaḷuṁ ñaṅṅaḷkku nī peāṟuttutarēṇamē. ñaṅṅaḷuṭe pādaṅṅaḷe uṟappiccunirttēṇamē. satyaniṣēdhikaḷāya janattinetire ñaṅṅaḷe sahāyikkēṇamē!"
Surah Aal-e-Imran, Verse 147
فَـَٔاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ ثَوَابَ ٱلدُّنۡيَا وَحُسۡنَ ثَوَابِ ٱلۡأٓخِرَةِۗ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
atināl allāhu avarkk aihikamāya pratiphalaṁ nalki; kūṭutal meccamāya pāratrika phalavuṁ. salkkarmikaḷe allāhu snēhikkunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 148
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِن تُطِيعُواْ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَرُدُّوكُمۡ عَلَىٰٓ أَعۡقَٰبِكُمۡ فَتَنقَلِبُواْ خَٰسِرِينَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ satyaniṣēdhikaḷe anusariccu jīviccāl avar niṅṅaḷe piṟakēāṭṭu tiriccukeāṇṭupēākuṁ. aṅṅane niṅṅaḷ ellāṁ naṣṭappeṭṭavarāyittīruṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 149
بَلِ ٱللَّهُ مَوۡلَىٰكُمۡۖ وَهُوَ خَيۡرُ ٱلنَّـٰصِرِينَ
niṅṅaḷuṭe rakṣakan allāhuvāṇ. sahāyikaḷil ēṟe nallavanuṁ avan tanne.
Surah Aal-e-Imran, Verse 150
سَنُلۡقِي فِي قُلُوبِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱلرُّعۡبَ بِمَآ أَشۡرَكُواْ بِٱللَّهِ مَا لَمۡ يُنَزِّلۡ بِهِۦ سُلۡطَٰنٗاۖ وَمَأۡوَىٰهُمُ ٱلنَّارُۖ وَبِئۡسَ مَثۡوَى ٱلظَّـٰلِمِينَ
satyaniṣēdhikaḷuṭe manas'sukaḷil nāṁ bhayaṁ iṭṭukeāṭukkuṁ. allāhuvinṟe paṅkāḷikaḷāṇennatin avaneāru teḷivuṁ nalkiyiṭṭillātta vastukkaḷe avar avanṟe paṅkāḷikaḷākkiyatinālāṇit. nāḷe avaruṭe tāvaḷaṁ narakamatre. akramikaḷuṭe vāsasthalaṁ etra cītta!
Surah Aal-e-Imran, Verse 151
وَلَقَدۡ صَدَقَكُمُ ٱللَّهُ وَعۡدَهُۥٓ إِذۡ تَحُسُّونَهُم بِإِذۡنِهِۦۖ حَتَّىٰٓ إِذَا فَشِلۡتُمۡ وَتَنَٰزَعۡتُمۡ فِي ٱلۡأَمۡرِ وَعَصَيۡتُم مِّنۢ بَعۡدِ مَآ أَرَىٰكُم مَّا تُحِبُّونَۚ مِنكُم مَّن يُرِيدُ ٱلدُّنۡيَا وَمِنكُم مَّن يُرِيدُ ٱلۡأٓخِرَةَۚ ثُمَّ صَرَفَكُمۡ عَنۡهُمۡ لِيَبۡتَلِيَكُمۡۖ وَلَقَدۡ عَفَا عَنكُمۡۗ وَٱللَّهُ ذُو فَضۡلٍ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
allāhu niṅṅaḷēāṭuḷḷa avanṟe vāgdānaṁ niṟavēṟṟiyirikkunnu. ādyaṁ avanṟe anumati prakāraṁ niṅṅaḷavaruṭe kathakaḻiccukeāṇṭirikkukayāyirunnu. pinne, niṅṅaḷ durbalarāvukayuṁ kāryanirvahaṇattinṟe pēril parasparaṁ tarkkikkukayuṁ ceytu. niṅṅaḷkk ēṟe priyappeṭṭat allāhu niṅṅaḷkk kāṇiccutannaśēṣaṁ niṅṅaḷ anusaraṇakkēṭ kāṇiccu. niṅṅaḷil aihika tātparyaṅṅaḷuḷḷavaruṇṭ. paralēākaṁ keātikkunnavarumuṇṭ. pinnīṭ allāhu niṅṅaḷe avarilninn pintirippiccu; niṅṅaḷe parīkṣikkān. allāhu niṅṅaḷkk māppēkiyirikkunnu. avan satyaviśvāsikaḷēāṭ atyudāran tanne.
Surah Aal-e-Imran, Verse 152
۞إِذۡ تُصۡعِدُونَ وَلَا تَلۡوُۥنَ عَلَىٰٓ أَحَدٖ وَٱلرَّسُولُ يَدۡعُوكُمۡ فِيٓ أُخۡرَىٰكُمۡ فَأَثَٰبَكُمۡ غَمَّۢا بِغَمّٖ لِّكَيۡلَا تَحۡزَنُواْ عَلَىٰ مَا فَاتَكُمۡ وَلَا مَآ أَصَٰبَكُمۡۗ وَٱللَّهُ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ
ōrkkuka: āreyuṁ tiriññunēākkāte niṅṅaḷ ōṭikkayaṟukayāyirunnu. daivadūtan pinnilninn niṅṅaḷe viḷikkunnuṇṭāyirunnu. appēāḷ allāhu niṅṅaḷkk duḥkhattinumēl duḥkhaṁ pratiphalamāyi nalki. niṅṅaḷkk kaiviṭṭupēāya nēṭṭattinṟeyēā niṅṅaḷe bādhikkunna vipattinṟeyēā pēril niṅṅaḷ duḥkhitarāvātirikkānāṇit. niṅṅaḷ ceyyunnateākkeyuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 153
ثُمَّ أَنزَلَ عَلَيۡكُم مِّنۢ بَعۡدِ ٱلۡغَمِّ أَمَنَةٗ نُّعَاسٗا يَغۡشَىٰ طَآئِفَةٗ مِّنكُمۡۖ وَطَآئِفَةٞ قَدۡ أَهَمَّتۡهُمۡ أَنفُسُهُمۡ يَظُنُّونَ بِٱللَّهِ غَيۡرَ ٱلۡحَقِّ ظَنَّ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِۖ يَقُولُونَ هَل لَّنَا مِنَ ٱلۡأَمۡرِ مِن شَيۡءٖۗ قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَمۡرَ كُلَّهُۥ لِلَّهِۗ يُخۡفُونَ فِيٓ أَنفُسِهِم مَّا لَا يُبۡدُونَ لَكَۖ يَقُولُونَ لَوۡ كَانَ لَنَا مِنَ ٱلۡأَمۡرِ شَيۡءٞ مَّا قُتِلۡنَا هَٰهُنَاۗ قُل لَّوۡ كُنتُمۡ فِي بُيُوتِكُمۡ لَبَرَزَ ٱلَّذِينَ كُتِبَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقَتۡلُ إِلَىٰ مَضَاجِعِهِمۡۖ وَلِيَبۡتَلِيَ ٱللَّهُ مَا فِي صُدُورِكُمۡ وَلِيُمَحِّصَ مَا فِي قُلُوبِكُمۡۚ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
pinne, ā duḥkhattinuśēṣaṁ allāhu niṅṅaḷkk ellāṁ maṟann mayaṅṅiyuṟaṅṅāvunna śānti nalki. niṅṅaḷileāru vibhāgaṁ ā mayakkattinṟe śāntata anubhaviccu. maṟṟeāru vibhāgaṁ svantatteppaṟṟi mātraṁ cinticc asvastharāyi. avar allāhuve sambandhicc satyavirud'dhamāya anislāmika dhāraṇayāṇ veccupularttiyirunnat. avar cēādikkunnu: "kāryaṅṅaḷ tīrumānikkunnatil namukk valla paṅkumuṇṭēā?” paṟayuka: "kāryaṅṅaḷellāṁ allāhuvinṟe adhīnatayilāṇ.” aṟiyuka: avar ninnēāṭ veḷippeṭuttātta cilat manas'sukaḷileāḷippiccuvekkunnuṇṭ. avar paṟayunnu: "kāryaṅṅaḷ tīrumānikkunnatil namukk paṅkuṇṭāyirunneṅkil nāṁ iviṭe vecc naśikkumāyirunnilla.” paṟayuka: "niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe vīṭukaḷilāyirunnāl pēāluṁ vadhikkappeṭān vidhikkappeṭṭavar taṅṅaḷuṭe maraṇasthalattēkk svayaṁ puṟappeṭṭuvarumāyirunnu. ippēāḷ naṭannatellāṁ, niṅṅaḷuṭe neñcakattuḷḷatine allāhu parīkṣikkānuṁ niṅṅaḷuṭe manas'siluḷḷat kaṟakaḷaññeṭukkānumāṇ. neñcakattuḷḷateākkeyuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu.”
Surah Aal-e-Imran, Verse 154
إِنَّ ٱلَّذِينَ تَوَلَّوۡاْ مِنكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡتَقَى ٱلۡجَمۡعَانِ إِنَّمَا ٱسۡتَزَلَّهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ بِبَعۡضِ مَا كَسَبُواْۖ وَلَقَدۡ عَفَا ٱللَّهُ عَنۡهُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٞ
raṇṭu kūṭṭar ēṟṟumuṭṭiya divasaṁ; niṅṅaḷilninn pintiriññupēāyavare taṅṅaḷuṭe tanne cila ceytikaḷ kāraṇaṁ piśāc vaḻipiḻappikkukayāyirunnu. allāhu avarkk māppēkiyirikkunnu. tīrccayāyuṁ allāhu ēṟe peāṟukkunnavanuṁ kṣamikkunnavanuṁ tanne.
Surah Aal-e-Imran, Verse 155
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَقَالُواْ لِإِخۡوَٰنِهِمۡ إِذَا ضَرَبُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ أَوۡ كَانُواْ غُزّٗى لَّوۡ كَانُواْ عِندَنَا مَا مَاتُواْ وَمَا قُتِلُواْ لِيَجۡعَلَ ٱللَّهُ ذَٰلِكَ حَسۡرَةٗ فِي قُلُوبِهِمۡۗ وَٱللَّهُ يُحۡيِۦ وَيُمِيتُۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ satyaniṣēdhikaḷeppēāleyāvarut. taṅṅaḷuṭe sahēādaraṅṅaḷ kaccavaṭattin bhūmiyil sañcarikkukayēā yud'dhattinu puṟappeṭukayēā ceyt maraṇamaṭaññāl avar paṟayuṁ: "ivar ñaṅṅaḷuṭe aṭuttāyirunneṅkil marikkukayēā vadhikkappeṭukayēā illāyirunnu.” iteākkeyuṁ allāhu avaruṭe manas'sukaḷil khēdattin kāraṇamākkivekkunnu. jīvippikkunnatuṁ marippikkunnatuṁ allāhuvāṇ. niṅṅaḷ ceyyunnateākkeyuṁ kaṇṭaṟiyunnavanāṇ allāhu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 156
وَلَئِن قُتِلۡتُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أَوۡ مُتُّمۡ لَمَغۡفِرَةٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَرَحۡمَةٌ خَيۡرٞ مِّمَّا يَجۡمَعُونَ
niṅṅaḷ allāhuvinṟe mārgattil vadhikkappeṭukayēā marikkukayēā āṇeṅkil uṟappāyuṁ atilūṭe niṅṅaḷkk allāhuvilninnuḷḷa pāpamēācanavuṁ anugrahavuṁ labhikkuṁ. avar orukkūṭṭivekkunnatinekkāḷeākke mahattaraṁ atāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 157
وَلَئِن مُّتُّمۡ أَوۡ قُتِلۡتُمۡ لَإِلَى ٱللَّهِ تُحۡشَرُونَ
niṅṅaḷ marikkaṭṭe, alleṅkil vadhikkappeṭaṭṭe; raṇṭāyāluṁ ellāvareyuṁ oṭuvil orumiccukūṭṭuka allāhuviṅkalāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 158
فَبِمَا رَحۡمَةٖ مِّنَ ٱللَّهِ لِنتَ لَهُمۡۖ وَلَوۡ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ ٱلۡقَلۡبِ لَٱنفَضُّواْ مِنۡ حَوۡلِكَۖ فَٱعۡفُ عَنۡهُمۡ وَٱسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ وَشَاوِرۡهُمۡ فِي ٱلۡأَمۡرِۖ فَإِذَا عَزَمۡتَ فَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُتَوَكِّلِينَ
allāhuvinṟe anugrahaṁ keāṇṭāṇ nī avarēāṭ semyanāyat. nī paruṣaprakr̥tanuṁ kaṭhinamanaskanumāyirunneṅkil ninṟe cuṟṟuninnuṁ avareākkeyuṁ piriññupēākumāyirunnu. atināl nī avarkk māppēkuka. avaruṭe pāpamēācanattināyi prārthikkuka. kāryaṅṅaḷ avarumāyi kūṭiyālēācikkuka. aṅṅane nī tīrumānameṭuttāl allāhuvil bharamēlpikkuka. tīrccayāyuṁ allāhu tannil bharamēlpikkunnavare iṣṭappeṭunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 159
إِن يَنصُرۡكُمُ ٱللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمۡۖ وَإِن يَخۡذُلۡكُمۡ فَمَن ذَا ٱلَّذِي يَنصُرُكُم مِّنۢ بَعۡدِهِۦۗ وَعَلَى ٱللَّهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ
allāhu niṅṅaḷe tuṇakkunnuveṅkil pinne niṅṅaḷe tēālpikkānārkkuṁ kaḻiyilla. avan niṅṅaḷe kaiveṭiyunnuveṅkil pinne niṅṅaḷe sahāyikkān avanekkūṭāte ārāṇuḷḷat? atināl satyaviśvāsikaḷ avanil bharamēlpikkaṭṭe.
Surah Aal-e-Imran, Verse 160
وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَغُلَّۚ وَمَن يَغۡلُلۡ يَأۡتِ بِمَا غَلَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا كَسَبَتۡ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ
vañcana naṭattukayennat oru pravācakanilninnumuṇṭāvilla. āreṅkiluṁ vallatuṁ vañcicceṭuttāl uyirtteḻunnēlpunāḷil ayāḷ tanṟe catikkeṭṭumāyāṇ daivasannidhiyilettuka. pinnīṭ ellā ōrēāruttarkkuṁ tān nēṭiyatinṟe phalaṁ pūrṇamāyi nalkuṁ. ārēāṭuṁ oranītiyuṁ kāṇikkukayilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 161
أَفَمَنِ ٱتَّبَعَ رِضۡوَٰنَ ٱللَّهِ كَمَنۢ بَآءَ بِسَخَطٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَمَأۡوَىٰهُ جَهَنَّمُۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
allāhuvinṟe prīti pintuṭarnnavan daivakēāpattilāṇṭupēāyavaneppēāleyāṇēā? avanṟe tāvaḷaṁ narakamāṇ. atetra cītta saṅkētaṁ!
Surah Aal-e-Imran, Verse 162
هُمۡ دَرَجَٰتٌ عِندَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ بَصِيرُۢ بِمَا يَعۡمَلُونَ
avar allāhuvinṟe aṭutt pala padavikaḷilāṇ. avar ceyyunnateākke kaṇṭaṟiyunnavanāṇ allāhu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 163
لَقَدۡ مَنَّ ٱللَّهُ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ إِذۡ بَعَثَ فِيهِمۡ رَسُولٗا مِّنۡ أَنفُسِهِمۡ يَتۡلُواْ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتِهِۦ وَيُزَكِّيهِمۡ وَيُعَلِّمُهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَإِن كَانُواْ مِن قَبۡلُ لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ
taṅṅaḷilninnutanneyuḷḷa oru dūtane niyēāgiccatilūṭe satyaviśvāsikaḷe allāhu atiyāyi anugrahiccirikkunnu. addēhaṁ avare allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷ ōtikkēḷppikkunnu. avare sanskaricceṭukkunnu. vēdapustakavuṁ tattvajñānavuṁ paṭhippikkunnu. avarēā, atinu mump vyaktamāya vaḻikēṭilāyirunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 164
أَوَلَمَّآ أَصَٰبَتۡكُم مُّصِيبَةٞ قَدۡ أَصَبۡتُم مِّثۡلَيۡهَا قُلۡتُمۡ أَنَّىٰ هَٰذَاۖ قُلۡ هُوَ مِنۡ عِندِ أَنفُسِكُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
niṅṅaḷe oru vipatt bādhiccappēāḻēkkuṁ “iteṅṅane sambhaviccu”venn niṅṅaḷ cēādikkunnu. ennāl itinṟe iraṭṭi niṅṅaḷ śatrukkēlpicciṭṭuṇṭ. paṟayuka: "it niṅṅaḷuṭe bhāgattuninnutanne sambhaviccatāṇ. tīrccayāyuṁ allāhu ellā kāryattinuṁ kaḻivuṟṟavanāṇ.”
Surah Aal-e-Imran, Verse 165
وَمَآ أَصَٰبَكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡتَقَى ٱلۡجَمۡعَانِ فَبِإِذۡنِ ٱللَّهِ وَلِيَعۡلَمَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
raṇṭu vibhāgaṁ ēṟṟumuṭṭiya divasaṁ niṅṅaḷe bādhicca vipatt daivahitamanusariccu tanneyāṇ. niṅṅaḷile yathārtha viśvāsikaḷārenn vērtiriccaṟiyān vēṇṭiyāṇat.
Surah Aal-e-Imran, Verse 166
وَلِيَعۡلَمَ ٱلَّذِينَ نَافَقُواْۚ وَقِيلَ لَهُمۡ تَعَالَوۡاْ قَٰتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أَوِ ٱدۡفَعُواْۖ قَالُواْ لَوۡ نَعۡلَمُ قِتَالٗا لَّٱتَّبَعۡنَٰكُمۡۗ هُمۡ لِلۡكُفۡرِ يَوۡمَئِذٍ أَقۡرَبُ مِنۡهُمۡ لِلۡإِيمَٰنِۚ يَقُولُونَ بِأَفۡوَٰهِهِم مَّا لَيۡسَ فِي قُلُوبِهِمۡۚ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا يَكۡتُمُونَ
kapaṭaviśvāsikaḷārenn vyaktamākānuṁ. "niṅṅaḷ varū! allāhuvinṟe mārgattil yud'dhaṁ ceyyū; alleṅkil ceṟuttunilkkukayeṅkiluṁ ceyyū” enn kalpiccappēāḷ avar paṟaññu: "yud'dhamuṇṭākumenn aṟiññirunneṅkil ñaṅṅaḷuṁ niṅṅaḷe pintuṭarumāyirunnu.” ann avarkk satyaviśvāsattēkkāḷ aṭuppaṁ satyaniṣēdhattēāṭāyirunnu. avaruṭe manas'silillāttatāṇ nāvukeāṇṭavar paṟayunnat. avar maṟaccuvekkunnateākkeyuṁ nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 167
ٱلَّذِينَ قَالُواْ لِإِخۡوَٰنِهِمۡ وَقَعَدُواْ لَوۡ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُواْۗ قُلۡ فَٱدۡرَءُواْ عَنۡ أَنفُسِكُمُ ٱلۡمَوۡتَ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
yud'dhattinupēākāte vīṭṭilirunnavarāṇavar; enniṭṭ taṅṅaḷuṭe sahēādaraṅṅaḷe ppaṟṟi “ñaṅṅaḷ paṟaññatanusariccirunneṅkil vadhikkappeṭumāyirunnilla” ennu paṟaññavaruṁ. paṟayuka: "eṅkil niṅṅaḷ niṅṅaḷilninn maraṇatte taṭṭimāṟṟuka; niṅṅaḷ satyasandhareṅkil!”
Surah Aal-e-Imran, Verse 168
وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتَۢاۚ بَلۡ أَحۡيَآءٌ عِندَ رَبِّهِمۡ يُرۡزَقُونَ
allāhuvinṟe mārgattil vadhikkappeṭṭavar mariccupēāyavarāṇenn karutarut. satyattilavar taṅṅaḷuṭe nāthanṟe aṭukkal jīviccirikkunnavarāṇ. avarkk jīvita vibhavaṁ nirlēābhaṁ labhiccukeāṇṭirikkuṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 169
فَرِحِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦ وَيَسۡتَبۡشِرُونَ بِٱلَّذِينَ لَمۡ يَلۡحَقُواْ بِهِم مِّنۡ خَلۡفِهِمۡ أَلَّا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ
allāhu tanṟe anugrahattil ninn taṅṅaḷkkēkiya til avar santuṣṭarāṇ. taṅṅaḷuṭe pinniluḷḷavaruṁ taṅṅaḷēāṭeāppaṁ vannettiyiṭṭillāttavarumāya viśvāsikaḷuṭe kāryattilumavar santr̥ptarāṇ. avarkk onnuṁ pēṭikkānēā duḥkhikkānēā illenn avaraṟiyunnatinālāṇit.
Surah Aal-e-Imran, Verse 170
۞يَسۡتَبۡشِرُونَ بِنِعۡمَةٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَفَضۡلٖ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
allāhuvinṟe anugrahavuṁ audāryavuṁ kāraṇaṁ avar āhḷādabharitarāṇ. satyaviśvāsikaḷkkuḷḷa pratiphalaṁ allāhu tīrē pāḻākkukayilla; tīrcca.
Surah Aal-e-Imran, Verse 171
ٱلَّذِينَ ٱسۡتَجَابُواْ لِلَّهِ وَٱلرَّسُولِ مِنۢ بَعۡدِ مَآ أَصَابَهُمُ ٱلۡقَرۡحُۚ لِلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ مِنۡهُمۡ وَٱتَّقَوۡاْ أَجۡرٌ عَظِيمٌ
pēārāṭṭattil parikkupaṟṟiya śēṣavuṁ allāhuvinṟeyuṁ avanṟe dūtanṟeyuṁ viḷikkuttaraṁ nalkiyavaruṇṭ. avarile, salkkarmaṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ sūkṣmata pālikkukayuṁ ceytavarkk atimahattāya pratiphalamuṇṭ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 172
ٱلَّذِينَ قَالَ لَهُمُ ٱلنَّاسُ إِنَّ ٱلنَّاسَ قَدۡ جَمَعُواْ لَكُمۡ فَٱخۡشَوۡهُمۡ فَزَادَهُمۡ إِيمَٰنٗا وَقَالُواْ حَسۡبُنَا ٱللَّهُ وَنِعۡمَ ٱلۡوَكِيلُ
"niṅṅaḷkketire janaṁ saṅghaṭiccirikkunnu. atināl niṅṅaḷavare pēṭikkaṇaṁ” enn janaṅṅaḷ avarēāṭu paṟaññappēāḷ atavaruṭe viśvāsaṁ vardhippikkukayāṇuṇṭāyat. avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷkk allāhu mati. bharamēēlpikkān ēṟṟaṁ paṟṟiyavan avanāṇ.”
Surah Aal-e-Imran, Verse 173
فَٱنقَلَبُواْ بِنِعۡمَةٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَفَضۡلٖ لَّمۡ يَمۡسَسۡهُمۡ سُوٓءٞ وَٱتَّبَعُواْ رِضۡوَٰنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ ذُو فَضۡلٍ عَظِيمٍ
allāhuvinṟe anugrahattāluṁ audāryattāluṁ bud'dhimuṭṭeānnumuṇṭāvāte avar maṭaṅṅi. allāhuvinṟe prītiye anudhāvanaṁ ceytu munnēṟi. atimahattāya audāryattinuṭamayāṇ allāhu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 174
إِنَّمَا ذَٰلِكُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ يُخَوِّفُ أَوۡلِيَآءَهُۥ فَلَا تَخَافُوهُمۡ وَخَافُونِ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
at piśācu tanne. avan tanṟe mitraṅṅaḷe kkāṇicc niṅṅaḷe bhayappeṭuttukayāṇ. atināl niṅṅaḷavare pēṭikkarut. enne mātraṁ bhayappeṭuka; niṅṅaḷ satyaviśvāsikaḷeṅkil!
Surah Aal-e-Imran, Verse 175
وَلَا يَحۡزُنكَ ٱلَّذِينَ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡكُفۡرِۚ إِنَّهُمۡ لَن يَضُرُّواْ ٱللَّهَ شَيۡـٔٗاۚ يُرِيدُ ٱللَّهُ أَلَّا يَجۡعَلَ لَهُمۡ حَظّٗا فِي ٱلۡأٓخِرَةِۖ وَلَهُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٌ
satyaniṣēdhattil dhr̥tiyil munnēṟunnavar ninne duḥkhippikkātirikkaṭṭe. allāhuvin orupadravavuṁ varuttān avarkkāvilla. paralēākatt avarkkeāru vihitavuṁ nalkātirikkān allāhu uddēśikkunnu. keāṭiya śikṣayāṇ avarkkuṇṭāvuka.
Surah Aal-e-Imran, Verse 176
إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱشۡتَرَوُاْ ٱلۡكُفۡرَ بِٱلۡإِيمَٰنِ لَن يَضُرُّواْ ٱللَّهَ شَيۡـٔٗاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
satyaviśvāsaṁ viṟṟ pakaraṁ satyaniṣēdhaṁ vāṅṅiyavar allāhuvin oru dēāṣavuṁ varuttunnilla. avarkk nēāvuṟṟa śikṣayuṇṭ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 177
وَلَا يَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّمَا نُمۡلِي لَهُمۡ خَيۡرٞ لِّأَنفُسِهِمۡۚ إِنَّمَا نُمۡلِي لَهُمۡ لِيَزۡدَادُوٓاْ إِثۡمٗاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٞ مُّهِينٞ
satyaniṣēdhikaḷkk nāṁ samayaṁ nīṭṭikkeāṭukkunnat taṅṅaḷkk guṇakaramāṇenn avareārikkaluṁ karutēṇṭatilla. avar taṅṅaḷuṭe kuṟṟaṁ peruppiccukeāṇṭirikkān mātramāṇ nāmavarkk samayaṁ nīṭṭikkeāṭukkunnat. ēṟṟaṁ nindyamāya śikṣayāṇ avarkkuṇṭāvuka.
Surah Aal-e-Imran, Verse 178
مَّا كَانَ ٱللَّهُ لِيَذَرَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ عَلَىٰ مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ حَتَّىٰ يَمِيزَ ٱلۡخَبِيثَ مِنَ ٱلطَّيِّبِۗ وَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيُطۡلِعَكُمۡ عَلَى ٱلۡغَيۡبِ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يَجۡتَبِي مِن رُّسُلِهِۦ مَن يَشَآءُۖ فَـَٔامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦۚ وَإِن تُؤۡمِنُواْ وَتَتَّقُواْ فَلَكُمۡ أَجۡرٌ عَظِيمٞ
satyaviśvāsikaḷe avar innuḷḷa avasthayil nilakeāḷḷān allāhu anuvadikkukayilla; nallatilninn tiyyatine vērtiricceṭukkāte. abhetika kāryaṅṅaḷ allāhu niṅṅaḷkk veḷippeṭuttittarilla. ennāl allāhu avanṟe dūtanmārilninn avanicchikkunnavare teraññeṭukkunnu. atināl niṅṅaḷ allāhuviluṁ avanṟe dūtanmāriluṁ viśvasikkuka. viśvasikkukayuṁ sūkṣmata pālikkukayumāṇeṅkil niṅṅaḷkk mahattāya pratiphalamuṇṭ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 179
وَلَا يَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ يَبۡخَلُونَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦ هُوَ خَيۡرٗا لَّهُمۖ بَلۡ هُوَ شَرّٞ لَّهُمۡۖ سَيُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُواْ بِهِۦ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۗ وَلِلَّهِ مِيرَٰثُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ
allāhu tanṟe anugrahamāyi nalkiya sampattil piśukkukāṇikkunnavar taṅṅaḷkkat guṇamāṇenn orikkaluṁ karutarut. atavarkk hānikaramāṇ. uyirtteḻunnēlpunāḷil avar piśukku kāṇiccuṇṭākkiya dhanattāl avaruṭe kaṇṭhaṅṅaḷil vaḷayamaṇiyikkappeṭuṁ. ākāśabhūmikaḷuṭe antimamāya avakāśaṁ allāhuvināṇ. niṅṅaḷ ceyyunnatellāṁ nannāyaṟiyunnavanāṇavan.
Surah Aal-e-Imran, Verse 180
لَّقَدۡ سَمِعَ ٱللَّهُ قَوۡلَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ فَقِيرٞ وَنَحۡنُ أَغۡنِيَآءُۘ سَنَكۡتُبُ مَا قَالُواْ وَقَتۡلَهُمُ ٱلۡأَنۢبِيَآءَ بِغَيۡرِ حَقّٖ وَنَقُولُ ذُوقُواْ عَذَابَ ٱلۡحَرِيقِ
allāhu daridranuṁ taṅṅaḷ dhanikarumāṇenn paṟaññavaruṭe vākk allāhu kēṭṭirikkunnu. avar aṅṅane paṟaññatuṁ an'yāyamāyi pravācakanmāre keānnatuṁ nāṁ rēkhappeṭuttivekkunnuṇṭ. nāmavarēāṭ paṟayuṁ: "kattiyeriyuṁ narakattī anubhaviccukeāḷḷuka.
Surah Aal-e-Imran, Verse 181
ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيكُمۡ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَيۡسَ بِظَلَّامٖ لِّلۡعَبِيدِ
"it niṅṅaḷuṭe kaikaḷ nēratte ceytuveccatāṇ. tīrccayāyuṁ allāhu tanṟe aṭimakaḷēāṭ anīti kāṇikkunnavanallallēā.”
Surah Aal-e-Imran, Verse 182
ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ عَهِدَ إِلَيۡنَآ أَلَّا نُؤۡمِنَ لِرَسُولٍ حَتَّىٰ يَأۡتِيَنَا بِقُرۡبَانٖ تَأۡكُلُهُ ٱلنَّارُۗ قُلۡ قَدۡ جَآءَكُمۡ رُسُلٞ مِّن قَبۡلِي بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَبِٱلَّذِي قُلۡتُمۡ فَلِمَ قَتَلۡتُمُوهُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
ñaṅṅaḷuṭe munnilvacc oru balinaṭatti atine tī vannu tinnunvare oru daivadūtaniluṁ viśvasikkēṇṭatillenn allāhu ñaṅṅaḷēāṭ karār ceytirikkunnuvenn vādikkunnavarēāṭ paṟayuka: vyaktamāya teḷivukaḷēāṭeyuṁ niṅṅaḷippaṟaññateākke ceytukāṇiccuṁ daivadūtanmār niṅṅaḷuṭe aṭutt vannirunnuvallēā. enniṭṭuṁ niṅṅaḷavare keānnatentin? niṅṅaḷ satyavādikaḷeṅkil!
Surah Aal-e-Imran, Verse 183
فَإِن كَذَّبُوكَ فَقَدۡ كُذِّبَ رُسُلٞ مِّن قَبۡلِكَ جَآءُو بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَٱلزُّبُرِ وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُنِيرِ
atināl ninne avar taḷḷippaṟayunnuveṅkil ninakkumumpuṁ niravadhi daivadūtanmāre avar taḷḷippaṟaññiṭṭuṇṭ. avareākkeyuṁ vyaktamāya teḷivukaḷuṁ ēṭukaḷuṁ prakāśaṁ parattunna vēdapustakavumāyi vannavarāyirunnu.
Surah Aal-e-Imran, Verse 184
كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ وَإِنَّمَا تُوَفَّوۡنَ أُجُورَكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۖ فَمَن زُحۡزِحَ عَنِ ٱلنَّارِ وَأُدۡخِلَ ٱلۡجَنَّةَ فَقَدۡ فَازَۗ وَمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا مَتَٰعُ ٱلۡغُرُورِ
ellā manuṣyaruṁ maraṇaṁ rucikkunnavarāṇ. niṅṅaḷuṭe karmaphalamellāṁ uyirtteḻunnēlpunāḷil pūrṇamāyuṁ niṅṅaḷkku nalkuṁ. appēāḷ narakattīyil ninnakaṟṟappeṭukayuṁ svargattilēkk nayikkappeṭukayuṁ ceyyunnavanāṇ vijayanvariccavan. aihikajīvitaṁ catikkunna carakkallāteānnumalla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 185
۞لَتُبۡلَوُنَّ فِيٓ أَمۡوَٰلِكُمۡ وَأَنفُسِكُمۡ وَلَتَسۡمَعُنَّ مِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلِكُمۡ وَمِنَ ٱلَّذِينَ أَشۡرَكُوٓاْ أَذٗى كَثِيرٗاۚ وَإِن تَصۡبِرُواْ وَتَتَّقُواْ فَإِنَّ ذَٰلِكَ مِنۡ عَزۡمِ ٱلۡأُمُورِ
tīrccayāyuṁ niṅṅaḷuṭe sampattiluṁ śarīrattiluṁ niṅṅaḷ parīkṣaṇa vidhēyarākuṁ. niṅṅaḷkkumumpe vēdaṁ labhiccavaril ninnuṁ bahudaiva viśvāsikaḷil ninnuṁ niṅṅaḷ dhārāḷaṁ cīttavākkukaḷ kēḷkkēṇṭivaruṁ. appēāḻeākke niṅṅaḷ kṣamapālikkukayuṁ sūkṣmata pularttukayumāṇeṅkil tīrccayāyuṁ at niścayadārḍhyamuḷḷa kāryaṁ tanne.
Surah Aal-e-Imran, Verse 186
وَإِذۡ أَخَذَ ٱللَّهُ مِيثَٰقَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ لَتُبَيِّنُنَّهُۥ لِلنَّاسِ وَلَا تَكۡتُمُونَهُۥ فَنَبَذُوهُ وَرَآءَ ظُهُورِهِمۡ وَٱشۡتَرَوۡاْ بِهِۦ ثَمَنٗا قَلِيلٗاۖ فَبِئۡسَ مَا يَشۡتَرُونَ
ōrkkuka: vēdaṁ kiṭṭiyavarēāṭ avarat janaṅṅaḷkk vivariccukeāṭukkaṇamennuṁ at oḷippiccuvekkarutennuṁ allāhu uṟapp vāṅṅiyirunnu. enniṭṭuṁ avarat taṅṅaḷuṭe piṟakilēkk valicceṟiññu. nis'sāramāya vilaykk at vilkkukayuṁ ceytu. avar pakaraṁ vāṅṅunnat vaḷare cīttatanne.
Surah Aal-e-Imran, Verse 187
لَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ يَفۡرَحُونَ بِمَآ أَتَواْ وَّيُحِبُّونَ أَن يُحۡمَدُواْ بِمَا لَمۡ يَفۡعَلُواْ فَلَا تَحۡسَبَنَّهُم بِمَفَازَةٖ مِّنَ ٱلۡعَذَابِۖ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
svantaṁ ceytikaḷil ūṟṟaṁ keāḷḷukayuṁ, ceyyātta kāryaṅṅaḷuṭe pēril praśansa āgrahikkukayuṁ ceyyunnavar śikṣayilninneāḻivākumenn nī karutarut. avarkkāṇ nēāvēṟiya śikṣayuḷḷat.
Surah Aal-e-Imran, Verse 188
وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
ākāśabhūmikaḷuṭe ādhipatyaṁ allāhuvināṇ. allāhu ellā kāryattinuṁ kaḻivuṟṟavan tanne.
Surah Aal-e-Imran, Verse 189
إِنَّ فِي خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱخۡتِلَٰفِ ٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ لَأٓيَٰتٖ لِّأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ
ākāśabhūmikaḷuṭe sr̥ṣṭiyiluṁ rāppakalukaḷ māṟimāṟi varunnatiluṁ cintāśēṣiyuḷḷavarkk dhārāḷaṁ dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 190
ٱلَّذِينَ يَذۡكُرُونَ ٱللَّهَ قِيَٰمٗا وَقُعُودٗا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمۡ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ رَبَّنَا مَا خَلَقۡتَ هَٰذَا بَٰطِلٗا سُبۡحَٰنَكَ فَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ
ninnuṁ irunnuṁ kiṭannuṁ allāhuve smarikkunnavarāṇavar; ākāśabhūmikaḷuṭe sr̥ṣṭiyeppaṟṟi cintikkunnavaruṁ. avar svayaṁ paṟayuṁ: "ñaṅṅaḷuṭe nāthā! nī iteānnuṁ veṟute sr̥ṣṭiccatalla. nīyetra pariśud'dhan! atināl nī ñaṅṅaḷe narakattīyilninn kātturakṣikkēṇamē.
Surah Aal-e-Imran, Verse 191
رَبَّنَآ إِنَّكَ مَن تُدۡخِلِ ٱلنَّارَ فَقَدۡ أَخۡزَيۡتَهُۥۖ وَمَا لِلظَّـٰلِمِينَ مِنۡ أَنصَارٖ
"ñaṅṅaḷuṭe nāthā, nī āreyeṅkiluṁ narakattilēkkayaccāl avane nī nindiccatu tanne. atikramikaḷkk tuṇayāyi ārumuṇṭāvukayilla.
Surah Aal-e-Imran, Verse 192
رَّبَّنَآ إِنَّنَا سَمِعۡنَا مُنَادِيٗا يُنَادِي لِلۡإِيمَٰنِ أَنۡ ءَامِنُواْ بِرَبِّكُمۡ فَـَٔامَنَّاۚ رَبَّنَا فَٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرۡ عَنَّا سَيِّـَٔاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ ٱلۡأَبۡرَارِ
"ñaṅṅaḷuṭe nāthā! satyaviśvāsattilēkku kṣaṇikkunna oru viḷiyāḷan “niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe nāthanil viśvasikkuvin” ennu viḷambaran̄ceyyunnat ñaṅṅaḷ kēṭṭu. aṅṅane ñaṅṅaḷ viśvasiccu. ñaṅṅaḷuṭe nāthā! atināl ñaṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷ nī peāṟuttutarēṇamē. ñaṅṅaḷuṭe tinmakaḷe māyccukaḷayukayuṁ salkkarmikaḷāyi ñaṅṅaḷe nī marippikkukayuṁ ceyyēṇamē!
Surah Aal-e-Imran, Verse 193
رَبَّنَا وَءَاتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَىٰ رُسُلِكَ وَلَا تُخۡزِنَا يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۖ إِنَّكَ لَا تُخۡلِفُ ٱلۡمِيعَادَ
"ñaṅṅaḷuṭe nāthā; ninṟe dūtanmārilūṭe nī ñaṅṅaḷkk vāgdānaṁ ceytateākkeyuṁ ñaṅṅaḷkku nalkēṇamē. uyirtteḻunnēlpunāḷil ñaṅṅaḷe nī nindikkarutē. niścayamāyuṁ nī vāgdānanlaṅghikkukayilla.”
Surah Aal-e-Imran, Verse 194
فَٱسۡتَجَابَ لَهُمۡ رَبُّهُمۡ أَنِّي لَآ أُضِيعُ عَمَلَ عَٰمِلٖ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوۡ أُنثَىٰۖ بَعۡضُكُم مِّنۢ بَعۡضٖۖ فَٱلَّذِينَ هَاجَرُواْ وَأُخۡرِجُواْ مِن دِيَٰرِهِمۡ وَأُوذُواْ فِي سَبِيلِي وَقَٰتَلُواْ وَقُتِلُواْ لَأُكَفِّرَنَّ عَنۡهُمۡ سَيِّـَٔاتِهِمۡ وَلَأُدۡخِلَنَّهُمۡ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ ثَوَابٗا مِّنۡ عِندِ ٱللَّهِۚ وَٱللَّهُ عِندَهُۥ حُسۡنُ ٱلثَّوَابِ
appēāḷ avaruṭe nāthan avarkkuttaramēki: "puruṣanāyāluṁ strīyāyāluṁ niṅṅaḷilāruṭeyuṁ pravarttanatte ñān pāḻākkukayilla. niṅṅaḷileāru vibhāgaṁ maṟuvibhāgattil ninnuṇṭāyavarāṇ. atināl allāhuvinṟe mārgattil taṅṅaḷuṭe nāṭ veṭiññavar; svantaṁ vīṭukaḷilninn puṟantaḷḷappeṭṭavar; daivamārgattil pīḍippikkappeṭṭavar; yud'dhattilērppeṭukayuṁ vadhikkappeṭukayuṁ ceytavar- ellāvaruṭeyuṁ tinmakaḷe nāṁ māyccillātākkuṁ; tīrcca. tāḻbhāgattūṭe āṟukaḷeāḻukunna svargīyārāmaṅṅaḷil nāmavare pravēśippikkuṁ. iteākkeyuṁ allāhuviṅkal ninnuḷḷa pratiphalamāṇ. allāhuvinṟeyaṭutt mātramāṇ uttamamāya pratiphalamuḷḷat.”
Surah Aal-e-Imran, Verse 195
لَا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ
nāṭeṅṅumuḷḷa satyaniṣēdhikaḷuṭe viḷayāṭṭaṁ ninne vañcikkātirikkaṭṭe.
Surah Aal-e-Imran, Verse 196
مَتَٰعٞ قَلِيلٞ ثُمَّ مَأۡوَىٰهُمۡ جَهَنَّمُۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمِهَادُ
at nanne tucchamāya sukhēātsavaṁ mātraṁ. pinne avar cennettunna tāvaḷaṁ narakamāṇ. atetra cītta saṅkētaṁ!
Surah Aal-e-Imran, Verse 197
لَٰكِنِ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ رَبَّهُمۡ لَهُمۡ جَنَّـٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا نُزُلٗا مِّنۡ عِندِ ٱللَّهِۗ وَمَا عِندَ ٱللَّهِ خَيۡرٞ لِّلۡأَبۡرَارِ
ennāl taṅṅaḷuṭe nāthanēāṭ bhaktipularttiyavarkk tāḻbhāgattūṭe āṟukaḷeāḻukunna svargīyārāmaṅṅaḷuṇṭ. avaraviṭe sthiravāsikaḷāyirikkuṁ. allāhuviṅkalninnuḷḷa salkkāramāṇat. allāhuviṅkaluḷḷatāṇ sajjanaṅṅaḷkk ēṟṟaṁ uttamaṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 198
وَإِنَّ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ لَمَن يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡكُمۡ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡهِمۡ خَٰشِعِينَ لِلَّهِ لَا يَشۡتَرُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ ثَمَنٗا قَلِيلًاۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ
vēdakkārileāru vibhāgamuṇṭ. allāhuviluṁ niṅṅaḷkkavatīrṇamāya vēdattiluṁ avarkkavatīrṇamāya vēdattiluṁ viśvasikkunnavarāṇavar. allāhuvēāṭ bhayabhaktiyuḷḷavarumāṇ. nis'sāra vilaykk avar allāhuvinṟe vacanaṅṅaḷ vilkkukayilla. avarkku tanneyāṇ avaruṭe nāthanṟe aṭukkal mahattāya pratiphalamuḷḷat. tīrccayāyuṁ allāhu ativēgaṁ kaṇakkunēākkunnavanāṇ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 199
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱصۡبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ
viśvasiccavarē, niṅṅaḷ kṣamikkuka. asatyavādikaḷkketire sthairyamuḷḷavarāvuka. satyasēvanattin sannad'dharāvuka. allāhuvēāṭ bhaktiyuḷḷavarāvuka. niṅṅaḷ vijayiccēkkāṁ.
Surah Aal-e-Imran, Verse 200