Surah Luqman - Tamil Translation by Abdulhameed Baqavi
الٓمٓ
alihp lam mim
Surah Luqman, Verse 1
تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡحَكِيمِ
ivai nanam nirainta ivvetattin (cila) vacanankalakum
Surah Luqman, Verse 2
هُدٗى وَرَحۡمَةٗ لِّلۡمُحۡسِنِينَ
(itu) nanmai ceypavarkalukku oru nervali kattiyakavum, or arulakavum irukkiratu
Surah Luqman, Verse 3
ٱلَّذِينَ يُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ يُوقِنُونَ
avarkal tolukaiyaik kataippitittu toluvarkal. Jakattum kotuttu varuvarkal. Iruti nalaiyum avarkal urutiyaka nampuvarkal
Surah Luqman, Verse 4
أُوْلَـٰٓئِكَ عَلَىٰ هُدٗى مِّن رَّبِّهِمۡۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
ivarkaltan tankal iraivanin nerana valiyil iruppavarkal. Ivarkaltan verri ataivarkal
Surah Luqman, Verse 5
وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَشۡتَرِي لَهۡوَ ٱلۡحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ بِغَيۡرِ عِلۡمٖ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًاۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٞ مُّهِينٞ
(ivarkalait tavira) manitaril palar irukkinranar. Avarkal (poyyana kattukkataikal mutaliya) vinana visayankalai vilaikku vanki (avarrai makkalukku otik kanpittu) allahvutaiya markkattil iruntu nanaminri makkalai valiketuttu ataip parikacamakavum etuttuk kolkinranar. Ivarkalukku ilivu tarum vetanai niccayamaka untu
Surah Luqman, Verse 6
وَإِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا وَلَّىٰ مُسۡتَكۡبِرٗا كَأَن لَّمۡ يَسۡمَعۡهَا كَأَنَّ فِيٓ أُذُنَيۡهِ وَقۡرٗاۖ فَبَشِّرۡهُ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ
Ivarkalil evarukkum nam vacanankal otik kanpikkappattal atai avan ketkatavanaip polum, tan iru katukalilum cevitu ullavanaip polum karvamkontu vilakivitukiran. Akave, (napiye!) Avanukkut tunpuruttum vetanaiyaik kontu nir narceyti kuruviraka
Surah Luqman, Verse 7
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَهُمۡ جَنَّـٰتُ ٱلنَّعِيمِ
ayinum, (ivarkalil) evarkal (nam vacanankalukkuc cevi cayttu) nampikkai kontu narceyalkalaic ceykirarkalo avarkalukku mikka inpam tarum corkkankal ullana
Surah Luqman, Verse 8
خَٰلِدِينَ فِيهَاۖ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٗاۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
atil avarkal enrenrum tankivituvarkal. Allahvutaiya (iv)vakkuruti unmaiyanate! Avan (anaivaraiyum) mikaittavanum nanamutaiyavanum avan
Surah Luqman, Verse 9
خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ بِغَيۡرِ عَمَدٖ تَرَوۡنَهَاۖ وَأَلۡقَىٰ فِي ٱلۡأَرۡضِ رَوَٰسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمۡ وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَآبَّةٖۚ وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجٖ كَرِيمٍ
avane vanankalait tunkal inriye pataittirukkiran. Atai ninkalum parkkirirkal. Pumi unkalaik kavilttu vitatiruppatarkaka (paluvana) malaikalai (atil) niruttivaittu vitavitamana uyirinankalaiyum atil parappinan. (Manitarkale! Allahvakiya) name mekattil iruntu malaiyai poliyacceytu atilirunte nerttiyana ovvoru vakaip purpuntukalaiyum joti jotiyaka mulaippikkac ceykirom
Surah Luqman, Verse 10
هَٰذَا خَلۡقُ ٱللَّهِ فَأَرُونِي مَاذَا خَلَقَ ٱلَّذِينَ مِن دُونِهِۦۚ بَلِ ٱلظَّـٰلِمُونَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
(akave, napiye! Nir avarkalai nokkik kuruviraka) ‘‘ivai anaittum allah pataittavaiyakum. Avanaiyanri (ninkal teyvankal enru kurum) avai etai pataittirukkinrana enpatai ninkal enakkuk kanpiyunkal. Avvaru (onrum) illai. (Allahvai anri marravarkalai vanankum) inta aniyayakkararkal pakirankamana valikettiltan irukkinranar
Surah Luqman, Verse 11
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا لُقۡمَٰنَ ٱلۡحِكۡمَةَ أَنِ ٱشۡكُرۡ لِلَّهِۚ وَمَن يَشۡكُرۡ فَإِنَّمَا يَشۡكُرُ لِنَفۡسِهِۦۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٞ
Lukmanukku nam nanattaik kotuttu allahvukku nanri celuttumpati kurinom. Enenral, evar nanri celuttukiraro avar tan nanmaikkakave nanri celuttukirar. Evan nirakarikkirano (avan tanakke tinku tetikkolkiran. Atanal allahvukku onrum nastamillai. Enenral) niccayamaka allah tevaiyarravanum pukalutaiyavanum avan
Surah Luqman, Verse 12
وَإِذۡ قَالَ لُقۡمَٰنُ لِٱبۡنِهِۦ وَهُوَ يَعِظُهُۥ يَٰبُنَيَّ لَا تُشۡرِكۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّ ٱلشِّرۡكَ لَظُلۡمٌ عَظِيمٞ
lukman tanatu makanukku nallupatecam ceyyak karutiya camayattil avarai nokki ‘‘en arumai maintane! Ni allahvukku (onraiyume) inaiyakkate! Enenral, inaivaippatu niccayamaka mikapperum aniyayamakum'' enru kurinar
Surah Luqman, Verse 13
وَوَصَّيۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَيۡهِ حَمَلَتۡهُ أُمُّهُۥ وَهۡنًا عَلَىٰ وَهۡنٖ وَفِصَٰلُهُۥ فِي عَامَيۡنِ أَنِ ٱشۡكُرۡ لِي وَلِوَٰلِدَيۡكَ إِلَيَّ ٱلۡمَصِيرُ
‘‘tanatu tay tantaikku nanri ceyyumpati manitanukku nam nallupatecam ceytom. Avanutaiya tay tunpattin mel tunpattai anupavittu(k karppattil) avanaic cumantu kontalaintal. (Piranta) pirakum irantu antukalukkup pinnare avanukkup pal marakkatittal. Akave, ni enakkum nanri celuttu; un tay tantaikkum nanri celuttu. Mutivil ni nam'mitame vantu cera ventiyatirukkiratu
Surah Luqman, Verse 14
وَإِن جَٰهَدَاكَ عَلَىٰٓ أَن تُشۡرِكَ بِي مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٞ فَلَا تُطِعۡهُمَاۖ وَصَاحِبۡهُمَا فِي ٱلدُّنۡيَا مَعۡرُوفٗاۖ وَٱتَّبِعۡ سَبِيلَ مَنۡ أَنَابَ إِلَيَّۚ ثُمَّ إِلَيَّ مَرۡجِعُكُمۡ فَأُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
eninum, (iraivan enru) ni arintukollata oru porulai enakku inaivaikkumpati avarkal unnai nirppantittal (avvisayattil) ni avarkalukku kilppatiya ventam. Ayinum, ivvulaka visayattil ni avarkalukku (nitamaka) utavi ceytu (anpaka) necittuva. Evvisayattilum ennaiye nokki nirpavarkalin valiyai ni pinparri nata. Pinnar, ninkal anaivarum nam'mitame varaventiyatirukkiratu. Ninkal ceytu kontiruntavarraip parri accamayam nan unkalukku arivuruttuven'' (enru kurinom)
Surah Luqman, Verse 15
يَٰبُنَيَّ إِنَّهَآ إِن تَكُ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٖ فَتَكُن فِي صَخۡرَةٍ أَوۡ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ أَوۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَأۡتِ بِهَا ٱللَّهُۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٞ
(Melum, lukman tanatu makanai nokki) ‘‘en arumai makane! (Nanmaiyo timaiyo) atu oru katukin vitai alavil iruntalum cari, atu (karum) paraikalukkullo allatu vanattilo, pumiyin alattilo (maraintu) iruntapotilum (unkalitam kanakkuk ketkum potu) niccayamaka allah ataiyum kontu vantu vituvan. Enenral, niccayamaka allah veku nutpamana arivutaiyavanum (anaittaiyum) nanku terintu vaittiruppavanum avan
Surah Luqman, Verse 16
يَٰبُنَيَّ أَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَٱنۡهَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَآ أَصَابَكَۖ إِنَّ ذَٰلِكَ مِنۡ عَزۡمِ ٱلۡأُمُورِ
ennarumai makane! ‘‘Tolukaiyai nilainiruttu, nanmaiyana kariyankalaik kontu evi, pavamana kariyankalil iruntu (manitarkalai) vilakki va. Unakkerpatum ciramankalaip porumaiyutan ni cakittukkol. Niccayamaka itu ella kariyankalilum viramikkac ceyalakum
Surah Luqman, Verse 17
وَلَا تُصَعِّرۡ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمۡشِ فِي ٱلۡأَرۡضِ مَرَحًاۖ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخۡتَالٖ فَخُورٖ
(perumai kontu) un mukattai manitarkalai vittut tiruppik kollate! Pumiyil perumaiyatittuk kontu natakkate! Niccayamaka karvam kontu perumaiyatikkum evaraiyum allah necippatillai
Surah Luqman, Verse 18
وَٱقۡصِدۡ فِي مَشۡيِكَ وَٱغۡضُضۡ مِن صَوۡتِكَۚ إِنَّ أَنكَرَ ٱلۡأَصۡوَٰتِ لَصَوۡتُ ٱلۡحَمِيرِ
un nataiyil (perumaiyum karvamuminri) mattiya tarattai virumpu. Un captattaiyum talttikkol. Enenral, captankalilellam mikka verukkattakkatu kalutaiyin (uratta) captame!'' (Enru kurinar)
Surah Luqman, Verse 19
أَلَمۡ تَرَوۡاْ أَنَّ ٱللَّهَ سَخَّرَ لَكُم مَّا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَأَسۡبَغَ عَلَيۡكُمۡ نِعَمَهُۥ ظَٰهِرَةٗ وَبَاطِنَةٗۗ وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يُجَٰدِلُ فِي ٱللَّهِ بِغَيۡرِ عِلۡمٖ وَلَا هُدٗى وَلَا كِتَٰبٖ مُّنِيرٖ
(manitarkale!) Vanankalilum pumiyilum ullavarrai niccayamaka allah unkalukku vacappatuttit tantirukkiran enpataiyum, avan tan arut kotaikalai maraivakavum velippataiyakavum unkal mitu corintirukkiran enpataiyum ninkal parkkavillaiya? (Ivvarellamiruntum) manitarkalil palar oru kalviyum, (tarkka ritiyana) valikattalum, telivana veta nulin ataramuminri allahvaip parri (vinakat) tarkkikkinranar
Surah Luqman, Verse 20
وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱتَّبِعُواْ مَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ قَالُواْ بَلۡ نَتَّبِعُ مَا وَجَدۡنَا عَلَيۡهِ ءَابَآءَنَآۚ أَوَلَوۡ كَانَ ٱلشَّيۡطَٰنُ يَدۡعُوهُمۡ إِلَىٰ عَذَابِ ٱلسَّعِيرِ
Avarkalai nokki, ‘‘allah irakkiya (ivvetat)taip pinparrunkal'' enak kurinal, atarku avarkal ‘‘illai, enkal mutataikal etan mitu irukka nankal kantomo ataiye pinparruvom'' enru kurukinranar. (Enne!) Avarkal mutataikalai saittan naraka vetanaiyin pakkam alaittu (avarkalum cenru) iruntaluma? (Ivarkal avarkalaip pinparric celvarkal)
Surah Luqman, Verse 21
۞وَمَن يُسۡلِمۡ وَجۡهَهُۥٓ إِلَى ٱللَّهِ وَهُوَ مُحۡسِنٞ فَقَدِ ٱسۡتَمۡسَكَ بِٱلۡعُرۡوَةِ ٱلۡوُثۡقَىٰۗ وَإِلَى ٱللَّهِ عَٰقِبَةُ ٱلۡأُمُورِ
evar tan mukattai murrilum allahvin pakkam tiruppi, panintu nanmaiyum ceytu kontirukkiraro avar niccayamaka (arupatata) mikka palamanatoru valayattaip pitittuk kontar. Ella kariyankalin mutivum allahvitame irukkiratu
Surah Luqman, Verse 22
وَمَن كَفَرَ فَلَا يَحۡزُنكَ كُفۡرُهُۥٓۚ إِلَيۡنَا مَرۡجِعُهُمۡ فَنُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
(napiye!) Evarenum (um'mai) nirakarittu vittal, avarkalutaiya nirakarippu um'mait tukkattil alttivita ventam. Avarkal nam'mitame varaventum. Accamayam avarkalutaiya (ic)ceyalaip parri nam avarkalukku arivuruttuvom. Niccayamaka allah (manitarkalin) ullankalil ullavarrai nankarintavan
Surah Luqman, Verse 23
نُمَتِّعُهُمۡ قَلِيلٗا ثُمَّ نَضۡطَرُّهُمۡ إِلَىٰ عَذَابٍ غَلِيظٖ
avarkalai (iccamayam) ciritu cukamanupavikkumpati nam vittu vaippom. Pinnar, katumaiyana vetanaiyin pakkam (cellumpati) nam avarkalai nirppantittu vituvom
Surah Luqman, Verse 24
وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ لَيَقُولُنَّ ٱللَّهُۚ قُلِ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ
(napiye!) ‘‘Vanankalaiyum pumiyaiyum pataittavan yar?'' Enru nir avarkalaik ketpirayin, atarkavarkal ‘‘allahtan'' enru niccayamakak kuruvarkal. (Atarku, ‘‘ivvalavenum unkalukku arivu iruppatu parri) allahvai nan pukalkiren'' enru nir kuruviraka. Eninum, avarkalil perumpalanavarkal (iraivanai ivvaru pukalntu tuti ceyya) ariya mattarkal
Surah Luqman, Verse 25
لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ
vanankalilum pumiyilum ulla anaittum allahvukku uriyanave. Eninum, niccayamaka allah (ivarrin) tevaiyarravanum mikap pukalutaiyavanum avan
Surah Luqman, Verse 26
وَلَوۡ أَنَّمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ مِن شَجَرَةٍ أَقۡلَٰمٞ وَٱلۡبَحۡرُ يَمُدُّهُۥ مِنۢ بَعۡدِهِۦ سَبۡعَةُ أَبۡحُرٖ مَّا نَفِدَتۡ كَلِمَٰتُ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٞ
Pumiyilulla marankal (cetikal ena) anaittaiyum elutu kolkalakavum, katal nirai maiyakavum vaittu (atu tirntu) pinnum elu katalkalin niraiyum maiyaka vaittu elutiya potilum allahvutaiya vacanankal (eluti) mutivu peratu. Niccayamaka allah (anaittaiyum) mikaittavanum nanamutaiyavanum avan
Surah Luqman, Verse 27
مَّا خَلۡقُكُمۡ وَلَا بَعۡثُكُمۡ إِلَّا كَنَفۡسٖ وَٰحِدَةٍۚ إِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعُۢ بَصِيرٌ
manitarkale! (Arampattil) unkalai pataippatum, (maranitta pin) unkalukku uyir kotuttu eluppuvatum avanukku, unkalil oruvarai (arampattil) patai(ttu uyir kotu)ppatu polave tavira verillai. Niccayamaka allah (anaittaiyum) ceviyurupavanum urru nokkupavanum avan
Surah Luqman, Verse 28
أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ يُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَيُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِ وَسَخَّرَ ٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ يَجۡرِيٓ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى وَأَنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ
(napiye!) Allahtan iravaip pakalilum pakalai iravilum nulaiya vaittu curiyanaiyum cantiranaiyum (tan atikarattirkul) atakki vaittirukkiran enpataiyum nir parkkavillaiya? Ivarril ovvonrum (avarrukku avan) kurippitta tittappatiye natakkinrana. Niccayamaka allah ninkal ceypavarrai nankarintavan
Surah Luqman, Verse 29
ذَٰلِكَ بِأَنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡحَقُّ وَأَنَّ مَا يَدۡعُونَ مِن دُونِهِ ٱلۡبَٰطِلُ وَأَنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡعَلِيُّ ٱلۡكَبِيرُ
ivaiyanaittum ‘‘niccayamaka allahtan unmaiyana iraivan enpatarkum, avanaiyanri avarkal (teyvankalena) alaippavai poyyanavai enpatarkum, niccayamaka allahtan mikap periyavanum melanavanum avan'' enpatarkum attatcikalaka irukkinrana
Surah Luqman, Verse 30
أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱلۡفُلۡكَ تَجۡرِي فِي ٱلۡبَحۡرِ بِنِعۡمَتِ ٱللَّهِ لِيُرِيَكُم مِّنۡ ءَايَٰتِهِۦٓۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّكُلِّ صَبَّارٖ شَكُورٖ
allahvutaiya arutkotaikalaic cumantukontu katalil cellum kappalum avanutaiya attatcikalai unkalukku arivikkak kutiyataka iruppatai nir kavanikkavillaiya? Porumaiyutan (ciramankalaic) cakittiruntu, avanukku nanri celuttum anaivarukkum niccayamaka itil pala attatcikal irukkinrana
Surah Luqman, Verse 31
وَإِذَا غَشِيَهُم مَّوۡجٞ كَٱلظُّلَلِ دَعَوُاْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ فَلَمَّا نَجَّىٰهُمۡ إِلَى ٱلۡبَرِّ فَمِنۡهُم مُّقۡتَصِدٞۚ وَمَا يَجۡحَدُ بِـَٔايَٰتِنَآ إِلَّا كُلُّ خَتَّارٖ كَفُورٖ
(Kappalil cellum) avarkalai(p puyal karratittu nala pakkankaliliruntum) alaikal mel mukatukalaip pol culntu kollum camayattil, allahvukku valipattu, kalapparra manatutan avanai alaittup pirarttikkinranar! Avan avarkalaik karaiyil irakki patukattuk kontalo avarkalil cilartan nitanamaka natakkinranar. (Perumpalanavarkalo nitanam tavariye natakkinranar.) Mika nanriketta catikararkalait tavira (marrevarum) nam attatcikalai nirakarikka mattarkal
Surah Luqman, Verse 32
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ ٱتَّقُواْ رَبَّكُمۡ وَٱخۡشَوۡاْ يَوۡمٗا لَّا يَجۡزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِۦ وَلَا مَوۡلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِۦ شَيۡـًٔاۚ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞۖ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِٱللَّهِ ٱلۡغَرُورُ
manitarkale! Unkal iraivanukku anci oru nalaipparriyum payantu kollunkal. (Annalil) tantai pillaikku utavamattar; pillaiyum tantaikku oru utaviyum ceyya mattan. (Ovvoruvarum tannaiye patukattuk kollumpati nirppantikkinra nalakum atu.) Niccayamaka (annal varumenra) allahvutaiya vakkuruti unmaiyanatakum. Akave, ivvulaka valkkai unkalai mayakki vita ventam. (Saittanakiya) mayakkaranum allahvaip parri unkalai mayakkivita ventam
Surah Luqman, Verse 33
إِنَّ ٱللَّهَ عِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلسَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ ٱلۡغَيۡثَ وَيَعۡلَمُ مَا فِي ٱلۡأَرۡحَامِۖ وَمَا تَدۡرِي نَفۡسٞ مَّاذَا تَكۡسِبُ غَدٗاۖ وَمَا تَدۡرِي نَفۡسُۢ بِأَيِّ أَرۡضٖ تَمُوتُۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرُۢ
niccayamaka (ulaka mutivu) kalattaip parriya nanam allahvitattil (mattum)tan irukkiratu. Avane malaiyai irakkivaikkiran. Avane karppankalil (karu) tarippataiyum arivan. (Avanait tavira) evarum nalaikku avar enna ceyvar enpatai ariyamattar. Entap pumiyil irappar enpataiyum (avanait tavira) evarum ariyamattar. Niccayamaka allahtan (ivarrai) nankarintavanum terintavanum avan
Surah Luqman, Verse 34