Surah Fatir - Bengali Translation by Abu Bakr Zakaria
ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ فَاطِرِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ جَاعِلِ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةِ رُسُلًا أُوْلِيٓ أَجۡنِحَةٖ مَّثۡنَىٰ وَثُلَٰثَ وَرُبَٰعَۚ يَزِيدُ فِي ٱلۡخَلۡقِ مَا يَشَآءُۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
Sakala praśansā āsamānasamūha ō yamīnēra sr̥ṣṭikartā āllāhara'i [1]--- yini rāsūla karēna phiriśatādērakē yārā du'i du'i, tina tina athabā cāra cāra pakṣabiśiṣṭa [2]. Tini sr̥ṣṭitē yā icchē br̥d'dhi karēna. Niścaẏa āllāha sabakichura upara kṣamatābāna
Surah Fatir, Verse 1
مَّا يَفۡتَحِ ٱللَّهُ لِلنَّاسِ مِن رَّحۡمَةٖ فَلَا مُمۡسِكَ لَهَاۖ وَمَا يُمۡسِكۡ فَلَا مُرۡسِلَ لَهُۥ مِنۢ بَعۡدِهِۦۚ وَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
Āllāh mānuṣēra prati kōnō anugraha abārita karalē kē'u tā nibāraṇakārī nē'i ēbaṁ tini kichu nirud'dha karatē cā'ilē parē kē'u tāra unmuktakārī nē'i [1]. Āra tini parākramaśālī, hikamata'ōẏālā
Surah Fatir, Verse 2
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡۚ هَلۡ مِنۡ خَٰلِقٍ غَيۡرُ ٱللَّهِ يَرۡزُقُكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۚ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ فَأَنَّىٰ تُؤۡفَكُونَ
Hē mānuṣa! Tōmarā tōmādēra prati āllāhara anugraha sbaraṇa kara. Āllāh chāṛā ki kōnō sraṣṭā āchē, yē tōmādērakē āsamānasamūha ō yamīna thēkē riyika dāna karē? Āllāh chāṛā kōnō satya ilāh nē'i. Kājē'i tōmādērakē kōthāẏa phirānō hacchē
Surah Fatir, Verse 3
وَإِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدۡ كُذِّبَتۡ رُسُلٞ مِّن قَبۡلِكَۚ وَإِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ
āra yadi ērā āpanāra prati mithyā ārōpa karē tabē āpanāra āgē'ō rāsūlagaṇēra prati mithyā ārōpa karā haẏēchila [1]. Āra āllāhara dikē'i sakala biṣaẏa pratyābartita habē
Surah Fatir, Verse 4
يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞۖ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِٱللَّهِ ٱلۡغَرُورُ
Hē mānuṣa! Niścaẏa āllāhara pratiśruti satya; kājē'i duniẏāra jībana yēna tōmādērakē kichutē'i pratārita nā karē ēbaṁ sē prabañcaka (śaẏatāna) yēna kichutē'i tōmādērakē āllāhara byāpārē prabañcita nā karē
Surah Fatir, Verse 5
إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ لَكُمۡ عَدُوّٞ فَٱتَّخِذُوهُ عَدُوًّاۚ إِنَّمَا يَدۡعُواْ حِزۡبَهُۥ لِيَكُونُواْ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلسَّعِيرِ
Niścaẏa śaẏatāna tōmādēra śatru; kājē'i tākē śatru hisābē'i grahaṇa kara. Sē tō tāra dalabalakē ḍākē śudhu ējan'ya yē, tārā yēna prajjalita āgunēra adhibāsī haẏa
Surah Fatir, Verse 6
ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدٞۖ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَأَجۡرٞ كَبِيرٌ
Yārā kupharī karē tādēra jan'ya āchē kaṭhina śāsti. Āra yārā īmāna ānē ō saṯkāja karē tādēra jan'ya āchē kṣamā ō mahāpuraskāra
Surah Fatir, Verse 7
أَفَمَن زُيِّنَ لَهُۥ سُوٓءُ عَمَلِهِۦ فَرَءَاهُ حَسَنٗاۖ فَإِنَّ ٱللَّهَ يُضِلُّ مَن يَشَآءُ وَيَهۡدِي مَن يَشَآءُۖ فَلَا تَذۡهَبۡ نَفۡسُكَ عَلَيۡهِمۡ حَسَرَٰتٍۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمُۢ بِمَا يَصۡنَعُونَ
Kā'ukē yadi tāra mandakāja śōbhana karē dēkhānō haẏa phalē sē ēṭākē uttama manē karē, (sē byakti ki tāra samāna yē saṯkāja karē?) Tabē āllāh yākē icchē bibhrānta karēna ēbaṁ yākē icchē hidāẏāta karēna [1]. Ata'ēba tādēra jan'ya ākṣēpa karē āpanāra prāṇa yēna dhbansa nā haẏa. Tārā yā karē niścaẏa āllāh sē samparkē samyaka parijñāta
Surah Fatir, Verse 8
وَٱللَّهُ ٱلَّذِيٓ أَرۡسَلَ ٱلرِّيَٰحَ فَتُثِيرُ سَحَابٗا فَسُقۡنَٰهُ إِلَىٰ بَلَدٖ مَّيِّتٖ فَأَحۡيَيۡنَا بِهِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَاۚ كَذَٰلِكَ ٱلنُّشُورُ
Āra āllāh, yini bāẏu pāṭhiẏē tā dbārā mēghamālā sañcārita karēna. Tārapara āmarā sēṭākē nirjība bhukhaṇḍēra dikē paricālita kari, ērapara āmarā tā dbārā yamīnakē tāra mr̥tyura para ābāra jībita kari. Ēbhābē'i habē mr̥tyura para ābāra jībita haẏē uṭhā
Surah Fatir, Verse 9
مَن كَانَ يُرِيدُ ٱلۡعِزَّةَ فَلِلَّهِ ٱلۡعِزَّةُ جَمِيعًاۚ إِلَيۡهِ يَصۡعَدُ ٱلۡكَلِمُ ٱلطَّيِّبُ وَٱلۡعَمَلُ ٱلصَّـٰلِحُ يَرۡفَعُهُۥۚ وَٱلَّذِينَ يَمۡكُرُونَ ٱلسَّيِّـَٔاتِ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدٞۖ وَمَكۡرُ أُوْلَـٰٓئِكَ هُوَ يَبُورُ
Yē kē'u sam'māna-pratipatti cāẏa, tabē sakala sam'māna-pratipattira mālika tō āllāhi [1]. Tām̐ra'i dikē pabitra bāṇisamūha haẏa samut'thita ēbaṁ saṯkāja, tini tā karēna unnīta [2]. Āra yārā mandakājēra phandi ām̐ṭē tādēra jan'ya āchē kaṭhina śāsti. Āra tādēra ṣaṛayantra, tā byartha habē'i
Surah Fatir, Verse 10
وَٱللَّهُ خَلَقَكُم مِّن تُرَابٖ ثُمَّ مِن نُّطۡفَةٖ ثُمَّ جَعَلَكُمۡ أَزۡوَٰجٗاۚ وَمَا تَحۡمِلُ مِنۡ أُنثَىٰ وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلۡمِهِۦۚ وَمَا يُعَمَّرُ مِن مُّعَمَّرٖ وَلَا يُنقَصُ مِنۡ عُمُرِهِۦٓ إِلَّا فِي كِتَٰبٍۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٞ
Āra āllāh tōmādērakē sr̥ṣṭi karēchēna māṭi thēkē; tārapara śukrabindu thēkē, tārapara tōmādērakē karēchēna yugala! Āllāhara ajñātē kōnō nārī garbha dhāraṇa karē nā ēbaṁ prasaba'ō karē nā. Āra kōnō dīrghāẏu byaktira āẏu br̥d'dhi karā haẏa nā ēbaṁ tāra āẏu hrāsa karā haẏa nā, kintu tā raẏēchē'kitābē' [1]. Ēṭā āllāhara jan'ya sahaja
Surah Fatir, Verse 11
وَمَا يَسۡتَوِي ٱلۡبَحۡرَانِ هَٰذَا عَذۡبٞ فُرَاتٞ سَآئِغٞ شَرَابُهُۥ وَهَٰذَا مِلۡحٌ أُجَاجٞۖ وَمِن كُلّٖ تَأۡكُلُونَ لَحۡمٗا طَرِيّٗا وَتَسۡتَخۡرِجُونَ حِلۡيَةٗ تَلۡبَسُونَهَاۖ وَتَرَى ٱلۡفُلۡكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبۡتَغُواْ مِن فَضۡلِهِۦ وَلَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ
Āra sāgara duṭi ēkarūpa naẏa: Ēkaṭira pāni sumiṣṭa ō supēẏa, an'yaṭira pāni lōnā, khara. Āra pratyēkaṭi thēkē tōmarā tājā gōśata khā'ō ēbaṁ āharaṇa kara alaṅkāra, yā tōmarā paridhāna kara. Āra tōmarā dēkha tāra buka cirē nauyāna calācala karē, yātē tōmarā tām̐ra anugraha sandhāna karatē pāra ēbaṁ yātē tōmarā kr̥tajñatā prakāśa kara
Surah Fatir, Verse 12
يُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَيُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِ وَسَخَّرَ ٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ يَجۡرِي لِأَجَلٖ مُّسَمّٗىۚ ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبُّكُمۡ لَهُ ٱلۡمُلۡكُۚ وَٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ مَا يَمۡلِكُونَ مِن قِطۡمِيرٍ
Tini rātakē dinē prabēśa karāna ēbaṁ dinakē prabēśa karāna rātē, tini sūrya ō cām̐dakē karēchēna niẏamādhīna; pratyēkē paribhramaṇa karē ēka nirdiṣṭa samaẏa paryanta. Tini'i āllāh tōmādēra raba. Ādhipatya tām̐ra'i. Āra tōmarā tām̐ra paribartē yādērakē ḍāka tārā tō khējura ām̐ṭira ābaraṇēra'ō adhikārī naẏa
Surah Fatir, Verse 13
إِن تَدۡعُوهُمۡ لَا يَسۡمَعُواْ دُعَآءَكُمۡ وَلَوۡ سَمِعُواْ مَا ٱسۡتَجَابُواْ لَكُمۡۖ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يَكۡفُرُونَ بِشِرۡكِكُمۡۚ وَلَا يُنَبِّئُكَ مِثۡلُ خَبِيرٖ
Tōmarā tādērakē ḍākalē tārā tōmādēra ḍāka śunabē nā ēbaṁ śunalē'ō tōmādēra ḍākē sāṛā dēbē nā. Āra tōmarā tādērakē yē śarīka karēcha tā tārā kiẏāmatēra dina asbīkāra karabē [1]. Sarbajña āllāhara mata kē'u'i āpanākē abahita karatē pārē nā
Surah Fatir, Verse 14
۞يَـٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ أَنتُمُ ٱلۡفُقَرَآءُ إِلَى ٱللَّهِۖ وَٱللَّهُ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ
Hē mānuṣa! Tōmarā āllāhara mukhāpēkṣī; āra āllāh, tini'i abhābamukta, praśansita
Surah Fatir, Verse 15
إِن يَشَأۡ يُذۡهِبۡكُمۡ وَيَأۡتِ بِخَلۡقٖ جَدِيدٖ
Tini icchā karalē tōmādērakē apasr̥ta karatē pārēna ēbaṁ ēka natuna sr̥ṣṭi niẏē āsatē pārēna
Surah Fatir, Verse 16
وَمَا ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ بِعَزِيزٖ
Āra ēṭā āllāhara pakṣē kaṭhina naẏa
Surah Fatir, Verse 17
وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰۚ وَإِن تَدۡعُ مُثۡقَلَةٌ إِلَىٰ حِمۡلِهَا لَا يُحۡمَلۡ مِنۡهُ شَيۡءٞ وَلَوۡ كَانَ ذَا قُرۡبَىٰٓۗ إِنَّمَا تُنذِرُ ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَۚ وَمَن تَزَكَّىٰ فَإِنَّمَا يَتَزَكَّىٰ لِنَفۡسِهِۦۚ وَإِلَى ٱللَّهِ ٱلۡمَصِيرُ
Āra kōnō bahanakārī an'yēra bōjhā bahana karabē nā [1] ēbaṁ kōnō bhārākrānta byakti yadi kā'ukē'ō tā bahana karatē ḍākē tabē tāra thēkē kichu'i bahana karā habē nā--- ēmanaki nikaṭa ātmīẏa halē'ō [2]. Āpani śudhu tādērakē'i satarka karatē pārēna yārā tādēra rabakē nā dēkhē bhaẏa karē ēbaṁ sālāta kāẏēma karē. Āra yē kē'u nijēkē pariśōdhana karē, sē tō pariśōdhana karē nijēra'i kalyāṇēra jan'ya. Āra āllāhara'i dikē pratyābartana
Surah Fatir, Verse 18
وَمَا يَسۡتَوِي ٱلۡأَعۡمَىٰ وَٱلۡبَصِيرُ
Samāna naẏa andha ō cakṣuṣmāna
Surah Fatir, Verse 19
وَلَا ٱلظُّلُمَٰتُ وَلَا ٱلنُّورُ
āra nā andhakāra ō ālō
Surah Fatir, Verse 20
وَلَا ٱلظِّلُّ وَلَا ٱلۡحَرُورُ
āra nā chāẏā ō rōda
Surah Fatir, Verse 21
وَمَا يَسۡتَوِي ٱلۡأَحۡيَآءُ وَلَا ٱلۡأَمۡوَٰتُۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُسۡمِعُ مَن يَشَآءُۖ وَمَآ أَنتَ بِمُسۡمِعٖ مَّن فِي ٱلۡقُبُورِ
ēbaṁ samāna naẏa jībita ō mr̥ta. Niścaẏa āllāhu yākē icchē śōnāna; āra āpani śōnātē pārabēna nā yārā kabarē raẏēchē tādērakē
Surah Fatir, Verse 22
إِنۡ أَنتَ إِلَّا نَذِيرٌ
Āpani tō ēkajana satarkakārī mātra
Surah Fatir, Verse 23
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَٰكَ بِٱلۡحَقِّ بَشِيرٗا وَنَذِيرٗاۚ وَإِن مِّنۡ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِيهَا نَذِيرٞ
Niścaẏa āmarā āpanākē satyasaha pāṭhiẏēchi susambādadātā ō satarkakārīrūpē; āra ēmana kōnō um'mata nē'i yāra kāchē gata haẏani satarkakārī
Surah Fatir, Verse 24
وَإِن يُكَذِّبُوكَ فَقَدۡ كَذَّبَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ جَآءَتۡهُمۡ رُسُلُهُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَبِٱلزُّبُرِ وَبِٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُنِيرِ
Āra tārā yadi āpanāra prati mithyārōpa karē tabē ēdēra pūrbabartīrā'ō tō mithyārōpa karēchila---tādēra kāchē ēsēchila tādēra rāsūlagaṇa suspaṣṭa pramāṇādi, granthādi ō dīptimāna kitābasaha
Surah Fatir, Verse 25
ثُمَّ أَخَذۡتُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْۖ فَكَيۡفَ كَانَ نَكِيرِ
Tārapara yārā kuphari karēchila āmi tādērakē śāsti diẏēchilāma. Sutarāṁ (dēkhē nina) kēmana chila āmāra pratyākhyāna (śāsti)
Surah Fatir, Verse 26
أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ أَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَخۡرَجۡنَا بِهِۦ ثَمَرَٰتٖ مُّخۡتَلِفًا أَلۡوَٰنُهَاۚ وَمِنَ ٱلۡجِبَالِ جُدَدُۢ بِيضٞ وَحُمۡرٞ مُّخۡتَلِفٌ أَلۡوَٰنُهَا وَغَرَابِيبُ سُودٞ
Āpani ki dēkhēna nā, āllāh ākāśa hatē br̥ṣṭipāta karēna, tārapara āmarā tā dbārā bicitra barṇēra phalamūla udagata kari. Āra pāhāṛēra madhyē āchē bicitra barṇēra patha---śubhra, lāla ō nikaṣa kālō
Surah Fatir, Verse 27
وَمِنَ ٱلنَّاسِ وَٱلدَّوَآبِّ وَٱلۡأَنۡعَٰمِ مُخۡتَلِفٌ أَلۡوَٰنُهُۥ كَذَٰلِكَۗ إِنَّمَا يَخۡشَى ٱللَّهَ مِنۡ عِبَادِهِ ٱلۡعُلَمَـٰٓؤُاْۗ إِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ غَفُورٌ
Āra mānuṣēra mājhē, jantu ō gr̥hapālita jānōẏārēra mājhē'ō bicitra barṇa raẏēchē anurūpa. Āllāhara bāndādēra madhyē yārā jñānī tārā'i kēbala tām̐kē bhaẏa karē [1]; niścaẏa āllāh prabala parākramaśālī, kṣamāśīla
Surah Fatir, Verse 28
إِنَّ ٱلَّذِينَ يَتۡلُونَ كِتَٰبَ ٱللَّهِ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَأَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ سِرّٗا وَعَلَانِيَةٗ يَرۡجُونَ تِجَٰرَةٗ لَّن تَبُورَ
Niścaẏa yārā āllāhara kitāba tilā'ōẏāta karē ēbaṁ sālāta kāẏēma karē, āra āmarā tādērakē yē riyika diẏēchi tā thēkē gōpanē ō prakāśyē byaẏa karē, tārā'i āśā karē ēmana byabasāẏēra, yāra kṣaẏa nē'i
Surah Fatir, Verse 29
لِيُوَفِّيَهُمۡ أُجُورَهُمۡ وَيَزِيدَهُم مِّن فَضۡلِهِۦٓۚ إِنَّهُۥ غَفُورٞ شَكُورٞ
Yātē āllāh tādēra kājēra pratiphala paripūrṇa dēna ēbaṁ tini nija anugrahē tādērakē ārō bēśī dēna. Niścaẏa tini parama kṣamāśīla, asīma guṇagrāhī
Surah Fatir, Verse 30
وَٱلَّذِيٓ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ مِنَ ٱلۡكِتَٰبِ هُوَ ٱلۡحَقُّ مُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهِۗ إِنَّ ٱللَّهَ بِعِبَادِهِۦ لَخَبِيرُۢ بَصِيرٞ
Āra āmarā kitāba hatē āpanāra prati yē ōhī karēchi tā satya, ēra āgē yā raẏēchē tāra pratyaẏanakārī. Niścaẏa āllāh tām̐ra bāndādēra samparakē samyaka abahita, sarbadraṣṭā
Surah Fatir, Verse 31
ثُمَّ أَوۡرَثۡنَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلَّذِينَ ٱصۡطَفَيۡنَا مِنۡ عِبَادِنَاۖ فَمِنۡهُمۡ ظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ وَمِنۡهُم مُّقۡتَصِدٞ وَمِنۡهُمۡ سَابِقُۢ بِٱلۡخَيۡرَٰتِ بِإِذۡنِ ٱللَّهِۚ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَضۡلُ ٱلۡكَبِيرُ
Tārapara āmarā kitābēra adhikārī karalāma tādērakē, yādērakē āmādēra bāndādēra madhya thēkē āmarā manōnita karēchi [1]; tabē tādēra kē'u nijēra prati atyācārī, kē'u madhyapanthī ēbaṁ kē'u āllāhara icchāẏa kalyāṇēra kājē agragāmī [2]. Ēṭā'i tō mahā'anugraha
Surah Fatir, Verse 32
جَنَّـٰتُ عَدۡنٖ يَدۡخُلُونَهَا يُحَلَّوۡنَ فِيهَا مِنۡ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٖ وَلُؤۡلُؤٗاۖ وَلِبَاسُهُمۡ فِيهَا حَرِيرٞ
sthāẏī jānnāta, yātē tārā prabēśa karabē [1], sēkhānē tādērakē sbarṇa nirmita kaṅkana ō muktā dbārā alaṅkr̥ta karā habē ēbaṁ sēkhānē tādēra pōśāka-paricchada habē rēśamēra
Surah Fatir, Verse 33
وَقَالُواْ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِيٓ أَذۡهَبَ عَنَّا ٱلۡحَزَنَۖ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٞ شَكُورٌ
Ēbaṁ tārā balabē, 'praśansā āllāhara yini āmādēra duḥkha-durdaśā dūribhūta karēchēna; niścaẏa āmādēra raba tō parama kṣamāśīla, asīma guṇagrāhī
Surah Fatir, Verse 34
ٱلَّذِيٓ أَحَلَّنَا دَارَ ٱلۡمُقَامَةِ مِن فَضۡلِهِۦ لَا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصَبٞ وَلَا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٞ
yini nija anugrahē āmādērakē sthāẏī ābāsē prabēśa kariẏēchēna sēkhānē kōnō klēśa āmādērakē sparśa karē nā ēbaṁ kōnō klānti'ō sparśa karē nā
Surah Fatir, Verse 35
وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَهُمۡ نَارُ جَهَنَّمَ لَا يُقۡضَىٰ عَلَيۡهِمۡ فَيَمُوتُواْ وَلَا يُخَفَّفُ عَنۡهُم مِّنۡ عَذَابِهَاۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي كُلَّ كَفُورٖ
Āra yārā kupharī karēchē tādēra jan'ya āchē jāhānnāmēra āguna. Tādēra upara phāẏasālā dēẏā habē nā yē, tārā marabē ēbaṁ tādēra thēkē jāhānnāmēra śāsti'ō lāghaba karā habē nā. Ēbhābē'i āmarā pratyēka akr̥tajñakē śāsti diẏē thāki
Surah Fatir, Verse 36
وَهُمۡ يَصۡطَرِخُونَ فِيهَا رَبَّنَآ أَخۡرِجۡنَا نَعۡمَلۡ صَٰلِحًا غَيۡرَ ٱلَّذِي كُنَّا نَعۡمَلُۚ أَوَلَمۡ نُعَمِّرۡكُم مَّا يَتَذَكَّرُ فِيهِ مَن تَذَكَّرَ وَجَآءَكُمُ ٱلنَّذِيرُۖ فَذُوقُواْ فَمَا لِلظَّـٰلِمِينَ مِن نَّصِيرٍ
Āra sēkhānē tāra ārtanāda karē balabē, 'hē āmādēra raba! Āmādērakē bēra karuna, āmarā yā karatāma tāra paribartē saṯkāja karaba.' Āllāha balabēna, 'āmarā ki tōmādērakē ētō dīrgha jībana dāna karini yē, takhana kē'u upadēśa grahaṇa karatē cā'ilē upadēśa grahaṇa karatē pāratō [1]? Āra tōmādēra kāchē satarkakārī'ō ēsēchila [2]. Kājē'i tōmarā śāsti āsbādana kara; āra yālimadēra kōnō sāhāyyakārī nē'i
Surah Fatir, Verse 37
إِنَّ ٱللَّهَ عَٰلِمُ غَيۡبِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
Niścaẏa āllāh āsamānasamūha ō yamīnēra gāẏēbī biṣaẏa abagata. Niścaẏa antarē yā raẏēchē sē sambandhē tini samyaka jñāta
Surah Fatir, Verse 38
هُوَ ٱلَّذِي جَعَلَكُمۡ خَلَـٰٓئِفَ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ فَمَن كَفَرَ فَعَلَيۡهِ كُفۡرُهُۥۖ وَلَا يَزِيدُ ٱلۡكَٰفِرِينَ كُفۡرُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ إِلَّا مَقۡتٗاۖ وَلَا يَزِيدُ ٱلۡكَٰفِرِينَ كُفۡرُهُمۡ إِلَّا خَسَارٗا
Tini'i tōmādērakē yamīnē sthalābhiṣikta karēchēna [1]. Kājē'i kē'u kupharī karalē tāra kupharīra jan'ya sē nijē'i dāẏī habē. Kāphiradēra kupharī śudhu tādēra rabēra krōdha'i br̥d'dhi karē ēbaṁ kāphiradēra kupharī śudhu tādēra kṣati'i br̥d'dhi karē
Surah Fatir, Verse 39
قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ شُرَكَآءَكُمُ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ أَرُونِي مَاذَا خَلَقُواْ مِنَ ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ لَهُمۡ شِرۡكٞ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ أَمۡ ءَاتَيۡنَٰهُمۡ كِتَٰبٗا فَهُمۡ عَلَىٰ بَيِّنَتٖ مِّنۡهُۚ بَلۡ إِن يَعِدُ ٱلظَّـٰلِمُونَ بَعۡضُهُم بَعۡضًا إِلَّا غُرُورًا
Baluna, 'tōmarā āllāhara paribartē tōmādēra yēsaba śarīkadēra ḍāka, tādēra kathā bhēbē dēkhēcha ki? Tārā yamīnē kichu sr̥ṣṭi karē thākalē āmākē dēkhā'ō athabā āsamānēra sr̥ṣṭitē tādēra kōnō anśa āchē ki? Nā ki āmarā tādērakē ēmana kōnō kitāba diẏēchi yāra pramānēra upara tārā nirbhara karē [1]?' Baraṁ yālimarā ēkē an'yakē pratāraṇā chāṛā āra kichura'i pratiśruti dēẏa nā
Surah Fatir, Verse 40
۞إِنَّ ٱللَّهَ يُمۡسِكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ أَن تَزُولَاۚ وَلَئِن زَالَتَآ إِنۡ أَمۡسَكَهُمَا مِنۡ أَحَدٖ مِّنۢ بَعۡدِهِۦٓۚ إِنَّهُۥ كَانَ حَلِيمًا غَفُورٗا
Niścaẏa āllāh āsamānasamūha ō yamīnakē dhāraṇa karēna, yātē tārā sthānacyuta nā haẏa, āra yadi tārā sthānacyuta haẏa, tabē tini chāṛā kē'u nē'i yē, tādērakē dharē rākhatē pārē [1]. Niścaẏa tini ati sahanaśīla, asīma kṣamāparāẏaṇa
Surah Fatir, Verse 41
وَأَقۡسَمُواْ بِٱللَّهِ جَهۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡ لَئِن جَآءَهُمۡ نَذِيرٞ لَّيَكُونُنَّ أَهۡدَىٰ مِنۡ إِحۡدَى ٱلۡأُمَمِۖ فَلَمَّا جَآءَهُمۡ نَذِيرٞ مَّا زَادَهُمۡ إِلَّا نُفُورًا
Āra tārā dr̥ṛhatāra sāthē āllāhara śapatha karē balata yē, tādēra kāchē kōnō satarkākārī āsalē ērā an'ya sakala jātira cēẏē saṯpathēra adhikatara anusārī habē; ataḥpara yakhana ēdēra kāchē satarkakārī āsala [1], takhana tā śudhu tādēra bimukhatā ō dūratba'i br̥d'dhi karala
Surah Fatir, Verse 42
ٱسۡتِكۡبَارٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَكۡرَ ٱلسَّيِّيِٕۚ وَلَا يَحِيقُ ٱلۡمَكۡرُ ٱلسَّيِّئُ إِلَّا بِأَهۡلِهِۦۚ فَهَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ ٱلۡأَوَّلِينَۚ فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ ٱللَّهِ تَبۡدِيلٗاۖ وَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ ٱللَّهِ تَحۡوِيلًا
yamīnē aud'dhyata prakāśa ēbaṁ kuṭa ṣaṛayantrēra kāraṇē [1]. Āra kuṭa ṣaṛayantra tāra udyōktādērakē'i paribēṣṭana karabē. Tabē ki ērā pratikṣā karachē pūrbabartīdēra prati prayukta pad'dhatira [2]? Kintu āpani āllāhara pad'dhatitē kakhanō kōnō paribartana pābēna nā ēbaṁ āllāhara pad'dhatira kōnō byatikrama'ō lakṣya karabēna nā
Surah Fatir, Verse 43
أَوَلَمۡ يَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ وَكَانُوٓاْ أَشَدَّ مِنۡهُمۡ قُوَّةٗۚ وَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيُعۡجِزَهُۥ مِن شَيۡءٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَلَا فِي ٱلۡأَرۡضِۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَلِيمٗا قَدِيرٗا
Āra ērā ki yamīnē paribhramaṇa karēni? Tāhalē tādēra pūrbabartīdēra pariṇāma ki haẏēchila tā tārā dēkhatē pēta. Āra tārā chila ēdēra cēẏē adhika śaktiśālī [1]. Āra āllāh ēmana nana yē, tām̐kē akṣama karatē pārē kōnō kichu āsamānasamūhē āra nā yamīnē. Niścaẏa tini sarbajña, kṣamatābāna
Surah Fatir, Verse 44
وَلَوۡ يُؤَاخِذُ ٱللَّهُ ٱلنَّاسَ بِمَا كَسَبُواْ مَا تَرَكَ عَلَىٰ ظَهۡرِهَا مِن دَآبَّةٖ وَلَٰكِن يُؤَخِّرُهُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗىۖ فَإِذَا جَآءَ أَجَلُهُمۡ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِعِبَادِهِۦ بَصِيرَۢا
Āra āllāh mānuṣadērakē tādēra kr̥takarmēra jan'ya pākaṛā'ō karalē, bhū-pr̥ṣṭhē kōnō prāṇīkē'i tini rēhā'i ditēna nā, kintu tini ēka nirdiṣṭa samaẏa paryanta tādērakē abakāśa diẏē thākēna. Ataḥpara yakhana tādēra nirdiṣṭa samaẏa ēsē yābē, takhana tō āllāh tām̐ra bāndādēra byāpārē samyaka draṣṭā
Surah Fatir, Verse 45