Surah Adh-Dhariyat - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
وَٱلذَّـٰرِيَٰتِ ذَرۡوٗا
śaktiyāyi (peāṭi) vitaṟikkeāṇṭirikkunnava (kāṟṟukaḷ) tanneyāṇa, satyaṁ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 1
فَٱلۡحَٰمِلَٰتِ وِقۡرٗا
(jala) bhāraṁ vahikkunna (mēghaṅṅaḷ) tanneyāṇa, satyaṁ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 2
فَٱلۡجَٰرِيَٰتِ يُسۡرٗا
niṣprayāsaṁ sañcarikkunnava (kappalukaḷ) tanneyāṇa, satyaṁ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 3
فَٱلۡمُقَسِّمَٰتِ أَمۡرًا
kāryaṅṅaḷ vibhajiccu keāṭukkunnavar (malakkukaḷ) tanneyāṇa, satyaṁ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 4
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٞ
tīrccayāyuṁ niṅṅaḷkku tākkīt nalkappeṭunna kāryaṁ satyamāyiṭṭuḷḷat tanneyākunnu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 5
وَإِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٞ
tīrccayāyuṁ n'yāyavidhi sambhavikkunnatu tanneyākunnu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 6
وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡحُبُكِ
vividha pathaṅṅaḷuḷḷa ākāśaṁ tanneyāṇa,satyaṁ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 7
إِنَّكُمۡ لَفِي قَوۡلٖ مُّخۡتَلِفٖ
tīrccayāyuṁ niṅṅaḷ vibhinnamāya abhiprāyattilākunnu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 8
يُؤۡفَكُ عَنۡهُ مَنۡ أُفِكَ
(satyattil ninn) teṟṟikkappeṭṭavan atil ninn (khur'ānil ninn) teṟṟikkappeṭunnu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 9
قُتِلَ ٱلۡخَرَّـٰصُونَ
ūhāpēāhakkār śapikkappeṭaṭṭe
Surah Adh-Dhariyat, Verse 10
ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي غَمۡرَةٖ سَاهُونَ
vivarakkēṭil matimaṟannu kaḻiyunnavar
Surah Adh-Dhariyat, Verse 11
يَسۡـَٔلُونَ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلدِّينِ
n'yāyavidhiyuṭe nāḷ eppēāḻāyirikkuṁ ennavar cēādikkunnu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 12
يَوۡمَ هُمۡ عَلَى ٱلنَّارِ يُفۡتَنُونَ
narakāgniyil avar parīkṣaṇattin vidhēyarākunna divasamatre at
Surah Adh-Dhariyat, Verse 13
ذُوقُواْ فِتۡنَتَكُمۡ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ
(avarēāṭ paṟayappeṭuṁ:) niṅṅaḷkkuḷḷa parīkṣaṇaṁ niṅṅaḷ anubhavicc keāḷḷuvin. niṅṅaḷ enteānnin dhr̥tikūṭṭikkeāṇṭirunnuvēā atatre it
Surah Adh-Dhariyat, Verse 14
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٍ
tīrccayāyuṁ sūkṣmata pālikkunnavar svargattēāppukaḷiluṁ aruvikaḷilumāyirikkuṁ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 15
ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُحۡسِنِينَ
avarkk avaruṭe rakṣitāv nalkiyat ēṟṟuvāṅṅikkeāṇṭ. tīrccayāyuṁ avar atinu mump sadvr̥ttarāyirunnu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 16
كَانُواْ قَلِيلٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ مَا يَهۡجَعُونَ
rātriyil ninn alpabhāgamē avar uṟaṅṅāṟuṇṭāyirunnuḷḷū
Surah Adh-Dhariyat, Verse 17
وَبِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ
rātriyuṭe antyavēḷakaḷil avar pāpamēācanaṁ tēṭunnavarāyirunnu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 18
وَفِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ
avaruṭe svattukkaḷilākaṭṭe cēādikkunnavannuṁ (upajīvanaṁ) taṭayappeṭṭavannuṁ oru avakāśamuṇṭāyirikkukayuṁ ceyyuṁ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 19
وَفِي ٱلۡأَرۡضِ ءَايَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِينَ
dr̥ḍhaviśvāsamuḷḷavarkk bhūmiyil pala dr̥ṣṭāntaṅṅaḷumuṇṭ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 20
وَفِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ
niṅṅaḷil tanneyuṁ (pala dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ.)enniṭṭ niṅṅaḷ kaṇṭaṟiyunnille
Surah Adh-Dhariyat, Verse 21
وَفِي ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُكُمۡ وَمَا تُوعَدُونَ
ākāśatt niṅṅaḷkkuḷḷa upajīvanavuṁ, niṅṅaḷēāṭ vāgdānaṁ ceyyappeṭunna kāryaṅṅaḷumuṇṭ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 22
فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّكُمۡ تَنطِقُونَ
ennāl ākāśattinṟeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ rakṣitāvine tanneyāṇa, satyaṁ! niṅṅaḷ sansārikkunnu ennatu pēāle tīrccayāyuṁ it satyamākunnu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 23
هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ
ibrāhīminṟe mān'yarāya atithikaḷe paṟṟiyuḷḷa vārtta ninakk vannukiṭṭiyiṭṭuṇṭēā
Surah Adh-Dhariyat, Verse 24
إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ
avar addēhattinṟe aṭuttu kaṭannu vanniṭṭ salāṁ paṟañña samayatt addēhaṁ paṟaññu: salāṁ (niṅṅaḷ) aparicitarāya āḷukaḷāṇallēā
Surah Adh-Dhariyat, Verse 25
فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِينٖ
anantaraṁ addēhaṁ dhr̥tiyil tanṟe bhāryayuṭe aṭuttēkk cennu. enniṭṭ oru taṭicca kāḷakkuṭṭiye (vēviccu) keāṇṭuvannu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 26
فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ
enniṭṭ at avaruṭe aṭuttēkk veccu. addēhaṁ paṟaññu: niṅṅaḷ tinnunnillē
Surah Adh-Dhariyat, Verse 27
فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ
appēāḷ avareppaṟṟi addēhattinṟe manas'sil bhayaṁ kaṭannu kūṭi. avar paṟaññu: tāṅkaḷ bhayappeṭēṇṭa. addēhattin jñāniyāya oru āṇkuṭṭiye paṟṟi avar santēāṣavārtta aṟiyikkukayuṁ ceytu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 28
فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِي صَرَّةٖ فَصَكَّتۡ وَجۡهَهَا وَقَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِيمٞ
appēāḷ addēhattinṟe bhārya uccattil oru śabdamuṇṭākkikkeāṇṭ munnēāṭṭ vannu. enniṭṭ tanṟe mukhattaṭiccukeāṇṭ paṟaññu: vandhyayāya oru kiḻaviyāṇēā (prasavikkān pēākunnat)
Surah Adh-Dhariyat, Verse 29
قَالُواْ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ
avar (dūtanmār) paṟaññu: aprakāraṁ tanneyākunnu ninṟe rakṣitāv paṟaññirikkunnat. tīrccayāyuṁ avan tanneyākunnu yuktimānuṁ jñāniyuṁ āyiṭṭuḷḷavan
Surah Adh-Dhariyat, Verse 30
۞قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ
addēhaṁ cēādiccu: hē; dūtanmārē, appēāḷ niṅṅaḷuṭe kāryamentāṇ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 31
قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ
avar paṟaññu: ñaṅṅaḷ kuṟṟavāḷikaḷāya oru janatayilēkk ayakkappeṭṭatākunnu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 32
لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ
kaḷimaṇṇukeāṇṭuḷḷa kallukaḷ ñaṅṅaḷ avaruṭe nēre ayakkuvān vēṇṭi
Surah Adh-Dhariyat, Verse 33
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ
atikramakārikaḷkk vēṇṭi taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe aṭukkal aṭayāḷappeṭuttiya (kallukaḷ)
Surah Adh-Dhariyat, Verse 34
فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
appēāḷ satyaviśvāsikaḷil peṭṭavarāyi aviṭe uṇṭāyirunnavare nāṁ puṟatt keāṇṭu vannu.(rakṣapeṭutti)
Surah Adh-Dhariyat, Verse 35
فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ
ennāl musliṅkaḷuṭetāya oru vīṭallāte nāṁ aviṭe kaṇṭettiyilla
Surah Adh-Dhariyat, Verse 36
وَتَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ
vēdanayēṟiya śikṣa bhayappeṭunnavarkk oru dr̥ṣṭāntaṁ nāṁ aviṭe avaśēṣippikkukayuṁ ceytu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 37
وَفِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ
mūsāyuṭe caritrattilumuṇṭ (dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ) vyaktamāya ādhikārika pramāṇavumāyi phir'aunṟe aṭuttēkk nāṁ addēhatte niyēāgicca sandarbhaṁ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 38
فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَقَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ
appēāḷ avan tanṟe śaktiyil ahaṅkaricc pintiriññu kaḷayukayāṇ ceytat. (mūsā) oru jālavidyakkāranēā alleṅkil bhrāntanēā enn avan paṟayukayuṁ ceytu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 39
فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَهُوَ مُلِيمٞ
atināl avaneyuṁ avanṟe sain'yaṅṅaḷeyuṁ nāṁ piṭikūṭukayuṁ, enniṭṭ avare kaṭalil eṟiyukayuṁ ceytu. avan tanneyāyirunnu ākṣēpārhan
Surah Adh-Dhariyat, Verse 40
وَفِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ
ād janatayiluṁ (dr̥ṣṭāntamuṇṭ) vandhyamāya kāṟṟ nāṁ avaruṭe nēre ayacca sandarbhaṁ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 41
مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ
ā kāṟṟ ēteāru vastuvinmēl cennettiyēā, atine dravicca turumpu pēāle ākkāte at viṭumāyirunnilla
Surah Adh-Dhariyat, Verse 42
وَفِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ
thamūd janatayiluṁ (dr̥ṣṭāntamuṇṭ.) oru samayaṁ vare niṅṅaḷ sukhaṁ anubhavicc keāḷḷuka. enn avarēāṭ paṟayappeṭṭa sandarbhaṁ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 43
فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّـٰعِقَةُ وَهُمۡ يَنظُرُونَ
enniṭṭ avar taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe kalpanakketirāyi dhikkāraṁ kaikkeāṇṭu. atināl avar nēākkikkeāṇṭirikke ā ghēāranādaṁ avare piṭikūṭi
Surah Adh-Dhariyat, Verse 44
فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَمَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ
appēāḷ avarkk eḻunnēṟṟu pēākān kaḻivuṇṭāyilla. avar rakṣānaṭapaṭikaḷeṭukkunnavarāyatumilla
Surah Adh-Dhariyat, Verse 45
وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ
atinu mump nūhinṟe janatayeyuṁ (nāṁ naśippikkukayuṇṭāyi.) tīrccayāyuṁ avar adharm'makārikaḷāya oru janatayāyirunnu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 46
وَٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ
ākāśamākaṭṭe nāṁ atine śakti keāṇṭ nirmiccirikkunnu. tīrccayāyuṁ nāṁ vikasippicceṭukkunnavanākunnu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 47
وَٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ
bhūmiyākaṭṭe nāṁ atine oru virippākkiyirikkunnu. ennāl at vitāniccavan etra nallavan
Surah Adh-Dhariyat, Verse 48
وَمِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ
ellā vastukkaḷil ninnuṁ ī raṇṭ iṇakaḷe nāṁ sr̥ṣṭiccirikkunnu. niṅṅaḷ ālēācicc manas'silākkuvān vēṇṭi
Surah Adh-Dhariyat, Verse 49
فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ
atināl niṅṅaḷ allāhuviṅkalēkk ōṭiccelluka. tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷkk avanṟe aṭukkal ninnuḷḷa vyaktamāya tākkītukāranākunnu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 50
وَلَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۖ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ
allāhuvēāṭeāppaṁ maṟṟeāru daivatteyuṁ niṅṅaḷ sthāpikkātirikkukayuṁ ceyyuka. tīrccayāyuṁ ñān niṅṅaḷkk avanṟe aṭukkal ninnuḷḷa vyaktamāya tākkītukāranākunnu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 51
كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ
aprakāraṁ tanne ivaruṭe pūrvvikanmāruṭe aṭutt ēteāru ṟasūl vannappēāḻuṁ jālavidyakkāranennēā, bhrāntanennēā avar paṟayātirunniṭṭilla
Surah Adh-Dhariyat, Verse 52
أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ
atin (aṅṅane paṟayaṇamenn) avar an'yēān'yaṁ vasviyyatt ceytirikkukayāṇēā? alla, avar atikramakārikaḷāya oru janatayākunnu
Surah Adh-Dhariyat, Verse 53
فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ
ākayāl nī avaril ninn tiriññukaḷayuka. nī ākṣēpārhanalla
Surah Adh-Dhariyat, Verse 54
وَذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
nī ulbēādhippikkuka. tīrccayāyuṁ ulbēādhanaṁ satyaviśvāsikaḷkk prayēājanaṁ ceyyuṁ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 55
وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ
jinnukaḷeyuṁ manuṣyareyuṁ enne ārādhikkuvān vēṇṭiyallāte ñān sr̥ṣṭicciṭṭilla
Surah Adh-Dhariyat, Verse 56
مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَمَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ
ñān avaril ninn upajīvanameānnuṁ āgrahikkunnilla. avar enikk bhakṣaṇaṁ nalkaṇamennuṁ ñān āgrahikkunnilla
Surah Adh-Dhariyat, Verse 57
إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ
tīrccayāyuṁ allāhu tanneyāṇ upajīvanaṁ nalkunnavanuṁ śaktanuṁ prabalanuṁ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 58
فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ
tīrccayāyuṁ (inn) akramaṁ ceyyunnavarkk (pūrvvikarāya) taṅṅaḷuṭe kūṭṭāḷikaḷkku labhicca vihitaṁ pēāleyuḷḷa vihitaṁ tanneyuṇṭ. atināl ennēāṭ avar dhr̥tikūṭṭātirikkaṭṭe
Surah Adh-Dhariyat, Verse 59
فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن يَوۡمِهِمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ
appēāḷ taṅṅaḷkk tākkīt nalkappeṭunnatāya ā divasaṁ nimittaṁ satyaniṣēdhikaḷkku nāśaṁ
Surah Adh-Dhariyat, Verse 60