Surah Nooh - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦٓ أَنۡ أَنذِرۡ قَوۡمَكَ مِن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
nūhine nāṁ tanṟe janatayilēkk dūtanāyi niyēāgiccu. “nēāvēṟiya śikṣa vannettuṁ mumpe ninṟe janattin munnaṟiyipp nalkuka”yenna nirdēśattēāṭe
Surah Nooh, Verse 1
قَالَ يَٰقَوۡمِ إِنِّي لَكُمۡ نَذِيرٞ مُّبِينٌ
addēhaṁ paṟaññu: "enṟe janamē, ñān niṅṅaḷkk vyaktamāya munnaṟiyippu nalkunnavanāṇ
Surah Nooh, Verse 2
أَنِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ وَٱتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ
atināl niṅṅaḷ allāhuvin vaḻippeṭuka. avane sūkṣikkuka. enne anusarikkuka
Surah Nooh, Verse 3
يَغۡفِرۡ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمۡ وَيُؤَخِّرۡكُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمًّىۚ إِنَّ أَجَلَ ٱللَّهِ إِذَا جَآءَ لَا يُؤَخَّرُۚ لَوۡ كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
eṅkil allāhu niṅṅaḷkk niṅṅaḷuṭe pāpaṅṅaḷ peāṟuttutaruṁ. oru niścita avadhivare niṅṅaḷkk jīvikkānavasaraṁ nalkuṁ. allāhuvinṟe avadhi āgatamāyāl pinneyeāṭṭuṁ pintikkukayilla; tīrcca. niṅṅaḷ ataṟiññirunneṅkil.”
Surah Nooh, Verse 4
قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوۡتُ قَوۡمِي لَيۡلٗا وَنَهَارٗا
nūh paṟaññu: "nāthā, rāvuṁ pakaluṁ ñānenṟe janatte viḷiccuṁ
Surah Nooh, Verse 5
فَلَمۡ يَزِدۡهُمۡ دُعَآءِيٓ إِلَّا فِرَارٗا
ennāl enṟe kṣaṇaṁ avare kūṭutal akaṟṟukayāṇuṇṭāyat
Surah Nooh, Verse 6
وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوۡتُهُمۡ لِتَغۡفِرَ لَهُمۡ جَعَلُوٓاْ أَصَٰبِعَهُمۡ فِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَٱسۡتَغۡشَوۡاْ ثِيَابَهُمۡ وَأَصَرُّواْ وَٱسۡتَكۡبَرُواْ ٱسۡتِكۡبَارٗا
nī avarkk māppēkānāyi ñān avare viḷiccappēāḻeākkeyuṁ avar kātil viral tirukukayuṁ vastraṁ keāṇṭ mūṭukayumāyirunnu. avar taṅṅaḷuṭe duśśāṭhyattiluṟaccuninnu. aṅṅēyaṟṟaṁ ahaṅkarikkukayuṁ ceytu
Surah Nooh, Verse 7
ثُمَّ إِنِّي دَعَوۡتُهُمۡ جِهَارٗا
vīṇṭuṁ ñānavare uṟakke viḷiccu
Surah Nooh, Verse 8
ثُمَّ إِنِّيٓ أَعۡلَنتُ لَهُمۡ وَأَسۡرَرۡتُ لَهُمۡ إِسۡرَارٗا
pinne parasyamāyuṁ vaḷare rahasyamāyuṁ udbēādhanaṁ nalki
Surah Nooh, Verse 9
فَقُلۡتُ ٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ إِنَّهُۥ كَانَ غَفَّارٗا
ñān āvaśyappeṭṭu: niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe nāthanēāṭ māppinapēkṣikkuka. avan ēṟe peāṟukkunnavanāṇ
Surah Nooh, Verse 10
يُرۡسِلِ ٱلسَّمَآءَ عَلَيۡكُم مِّدۡرَارٗا
avan niṅṅaḷkk dhārāḷaṁ maḻa vīḻttittaruṁ
Surah Nooh, Verse 11
وَيُمۡدِدۡكُم بِأَمۡوَٰلٖ وَبَنِينَ وَيَجۡعَل لَّكُمۡ جَنَّـٰتٖ وَيَجۡعَل لَّكُمۡ أَنۡهَٰرٗا
sampattuṁ santānaṅṅaḷuṁ keāṇṭ niṅṅaḷe sahāyikkuṁ. niṅṅaḷkk tēāṭṭaṅṅaḷuṇṭākkittaruṁ. aruvikaḷeārukkittaruṁ.”
Surah Nooh, Verse 12
مَّا لَكُمۡ لَا تَرۡجُونَ لِلَّهِ وَقَارٗا
niṅṅaḷkkentupaṟṟi? niṅṅaḷkk allāhuvinṟe mahatvaṁ oṭṭuṁ aṅgīkarikkānāvunnillallēā
Surah Nooh, Verse 13
وَقَدۡ خَلَقَكُمۡ أَطۡوَارًا
niṅṅaḷe vividha ghaṭṭaṅṅaḷilūṭe sr̥ṣṭiccu vaḷarttiyat avanāṇ
Surah Nooh, Verse 14
أَلَمۡ تَرَوۡاْ كَيۡفَ خَلَقَ ٱللَّهُ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖ طِبَاقٗا
allāhu onninumīte maṟṟeānnāyi ēḻ ākāśaṅṅaḷe sr̥ṣṭiccateṅṅaneyenn niṅṅaḷ kāṇunnillē
Surah Nooh, Verse 15
وَجَعَلَ ٱلۡقَمَرَ فِيهِنَّ نُورٗا وَجَعَلَ ٱلشَّمۡسَ سِرَاجٗا
atil veḷiccamāyi candrane uṇṭākki. viḷakkāyi sūryaneyuṁ
Surah Nooh, Verse 16
وَٱللَّهُ أَنۢبَتَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ نَبَاتٗا
allāhu niṅṅaḷe bhūmiyilninn muḷappiccu vaḷartti
Surah Nooh, Verse 17
ثُمَّ يُعِيدُكُمۡ فِيهَا وَيُخۡرِجُكُمۡ إِخۡرَاجٗا
pinne avan niṅṅaḷe atilēkkutanne maṭakkunnu. vīṇṭuṁ niṅṅaḷe punarujjīvippicc puṟappeṭuvikkunnatāṇ
Surah Nooh, Verse 18
وَٱللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ بِسَاطٗا
allāhu niṅṅaḷkkāyi bhūmiye virippākkiyirikkunnu
Surah Nooh, Verse 19
لِّتَسۡلُكُواْ مِنۡهَا سُبُلٗا فِجَاجٗا
niṅṅaḷ atile viśālamāya vaḻikaḷilūṭe sañcarikkān
Surah Nooh, Verse 20
قَالَ نُوحٞ رَّبِّ إِنَّهُمۡ عَصَوۡنِي وَٱتَّبَعُواْ مَن لَّمۡ يَزِدۡهُ مَالُهُۥ وَوَلَدُهُۥٓ إِلَّا خَسَارٗا
nūh paṟaññu: "enṟe nāthā! ivarenne dhikkariccu. enniṭṭavar pinpaṟṟiyatēā tanṟe svattuṁ santānavuṁ vaḻi naṣṭamallāteānnuṁ vardhippikkāttavaneyuṁ
Surah Nooh, Verse 21
وَمَكَرُواْ مَكۡرٗا كُبَّارٗا
avar keāṭiya kutantramāṇ kāṇiccat
Surah Nooh, Verse 22
وَقَالُواْ لَا تَذَرُنَّ ءَالِهَتَكُمۡ وَلَا تَذَرُنَّ وَدّٗا وَلَا سُوَاعٗا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسۡرٗا
avar janattēāṭu paṟaññu: “niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe daivaṅṅaḷe veṭiyarut. vaddineyuṁ suvā'ineyuṁ yagūsineyuṁ ya'ūkhineyuṁ nasṟineyuṁ kaiviṭarut.”
Surah Nooh, Verse 23
وَقَدۡ أَضَلُّواْ كَثِيرٗاۖ وَلَا تَزِدِ ٱلظَّـٰلِمِينَ إِلَّا ضَلَٰلٗا
avariṅṅane vaḷareppēre vaḻipiḻappiccu. ī atikramakārikaḷkk nī vaḻikēṭallāteānnuṁ vardhippiccukeāṭukkarutē.”
Surah Nooh, Verse 24
مِّمَّا خَطِيٓـَٰٔتِهِمۡ أُغۡرِقُواْ فَأُدۡخِلُواْ نَارٗا فَلَمۡ يَجِدُواْ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ أَنصَارٗا
taṅṅaḷuṭe tanne teṟṟināl avare mukkikkeānnu. pinne avar narakattil pravēśippikkappeṭukayuṁ ceytu. appēāḷ allāhuve kūṭāte oru sahāyiyeyuṁ avarkkaviṭe kaṇṭukiṭṭiyilla
Surah Nooh, Verse 25
وَقَالَ نُوحٞ رَّبِّ لَا تَذَرۡ عَلَى ٱلۡأَرۡضِ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ دَيَّارًا
nūh prārthiccu: "nāthā! ī satyaniṣēdhikaḷileāruttaneyuṁ ī bhūmukhatt bākkivekkarutē
Surah Nooh, Verse 26
إِنَّكَ إِن تَذَرۡهُمۡ يُضِلُّواْ عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوٓاْ إِلَّا فَاجِرٗا كَفَّارٗا
nī avare veṟute viṭṭāl iniyumavar ninṟe dāsanmāre vaḻipiḻappikkuṁ. tem'māṭikaḷkkuṁ niṣēdhikaḷkkumallāte avar janmaṁ nalkukayumilla
Surah Nooh, Verse 27
رَّبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَلِوَٰلِدَيَّ وَلِمَن دَخَلَ بَيۡتِيَ مُؤۡمِنٗا وَلِلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِۖ وَلَا تَزِدِ ٱلظَّـٰلِمِينَ إِلَّا تَبَارَۢا
nāthā! enikkuṁ enṟe mātāpitākkaḷkkuṁ viśvāsikaḷāyi enṟe bhavanattil kaṭannuvarunnavarkkuṁ satyaviśvāsikaḷkkuṁ viśvāsinikaḷkkuṁ nī peāṟuttu tarēṇamē! atikramikaḷkk nāśamallāteānnuṁ vardhippiccukeāṭukkarutē!”
Surah Nooh, Verse 28