Surah Al-Jinn - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
قُلۡ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ ٱسۡتَمَعَ نَفَرٞ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَقَالُوٓاْ إِنَّا سَمِعۡنَا قُرۡءَانًا عَجَبٗا
(nabiyē,) paṟayuka: jinnukaḷil ninnuḷḷa oru saṅghaṁ khur'ān śrad'dhiccu kēḷkkukayuṇṭāyi enn enikk divyabēādhanaṁ nalkappeṭṭirikkunnu. enniṭṭavar (svantaṁ samūhattēāṭ) paṟaññu: tīrccayāyuṁ atbhutakaramāya oru khur'ān ñaṅṅaḷ kēṭṭirikkunnu
Surah Al-Jinn, Verse 1
يَهۡدِيٓ إِلَى ٱلرُّشۡدِ فَـَٔامَنَّا بِهِۦۖ وَلَن نُّشۡرِكَ بِرَبِّنَآ أَحَدٗا
at sanmārgattilēkk vaḻi kāṇikkunnu. atu keāṇṭ ñaṅṅaḷ atil viśvasiccu. mēlil ñaṅṅaḷuṭe rakṣitāvinēāṭ āreyuṁ ñaṅṅaḷ paṅkucērkkukayē illa
Surah Al-Jinn, Verse 2
وَأَنَّهُۥ تَعَٰلَىٰ جَدُّ رَبِّنَا مَا ٱتَّخَذَ صَٰحِبَةٗ وَلَا وَلَدٗا
nam'muṭe rakṣitāvinṟe mahatvaṁ unnatamākunnu. avan kūṭṭukāriyeyēā, santānatteyēā svīkaricciṭṭilla
Surah Al-Jinn, Verse 3
وَأَنَّهُۥ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى ٱللَّهِ شَطَطٗا
ñaṅṅaḷiluḷḷa viḍḍhikaḷ allāhuvepaṟṟi atikramaparamāya parāmarśaṁ naṭattumāyirunnu
Surah Al-Jinn, Verse 4
وَأَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن تَقُولَ ٱلۡإِنسُ وَٱلۡجِنُّ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا
ñaṅṅaḷ vicāriccu; manuṣyaruṁ jinnukaḷuṁ allāhuvinṟe pēril orikkaluṁ kaḷḷaṁ paṟayukayillenn. ennuṁ (avar paṟaññu)
Surah Al-Jinn, Verse 5
وَأَنَّهُۥ كَانَ رِجَالٞ مِّنَ ٱلۡإِنسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٖ مِّنَ ٱلۡجِنِّ فَزَادُوهُمۡ رَهَقٗا
manuṣyarilpeṭṭa cila vyaktikaḷ jinnukaḷil peṭṭa vyaktikaḷēāṭ śaraṇaṁ tēṭāṟuṇṭāyirunnu. aṅṅane atavarkk (jinnukaḷkk) garvv vard'dhippiccu
Surah Al-Jinn, Verse 6
وَأَنَّهُمۡ ظَنُّواْ كَمَا ظَنَنتُمۡ أَن لَّن يَبۡعَثَ ٱللَّهُ أَحَدٗا
niṅṅaḷ dhariccat pēāle avaruṁ dhariccu; allāhu āreyuṁ uyirtteḻunnēlpikkukayillenn ennuṁ (avar paṟaññu)
Surah Al-Jinn, Verse 7
وَأَنَّا لَمَسۡنَا ٱلسَّمَآءَ فَوَجَدۡنَٰهَا مُلِئَتۡ حَرَسٗا شَدِيدٗا وَشُهُبٗا
ñaṅṅaḷ ākāśatte sparśiccu nēākki. appēāḷ at śaktimattāya pāṟāvukārāluṁ tījvālakaḷāluṁ niṟakkappeṭṭatāyi ñaṅṅaḷ kaṇṭetti ennuṁ (avar paṟaññu)
Surah Al-Jinn, Verse 8
وَأَنَّا كُنَّا نَقۡعُدُ مِنۡهَا مَقَٰعِدَ لِلسَّمۡعِۖ فَمَن يَسۡتَمِعِ ٱلۡأٓنَ يَجِدۡ لَهُۥ شِهَابٗا رَّصَدٗا
(ākāśattile) cila irippiṭaṅṅaḷil ñaṅṅaḷ kēḷkkān vēṇṭi irikkāṟuṇṭāyirunnu. ennāl ippēāḷ āreṅkiluṁ śrad'dhiccu kēḷkkukayāṇeṅkil kāttirikkunna agnijvālaye avann kaṇṭettānāvuṁ. ennuṁ (avar paṟaññu)
Surah Al-Jinn, Verse 9
وَأَنَّا لَا نَدۡرِيٓ أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ أَرَادَ بِهِمۡ رَبُّهُمۡ رَشَدٗا
bhūmiyiluḷḷavaruṭe kāryattil tinmayāṇēā, uddēśikkappeṭṭiṭṭuḷḷat, atalla avaruṭe rakṣitāv avare nērvaḻiyilākkān uddēśiccirikkukayāṇēā enn ñaṅṅaḷkk aṟiññ kūṭā
Surah Al-Jinn, Verse 10
وَأَنَّا مِنَّا ٱلصَّـٰلِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَٰلِكَۖ كُنَّا طَرَآئِقَ قِدَدٗا
ñaṅṅaḷākaṭṭe, ñaṅṅaḷuṭe kūṭṭattil sadvr̥ttanmāruṇṭ. atil tāḻeyuḷḷavaruṁ ñaṅṅaḷuṭe kūṭṭattiluṇṭ. ñaṅṅaḷ vibhinna mārgaṅṅaḷāyitīrnnirikkunnu. ennuṁ (avar paṟaññu)
Surah Al-Jinn, Verse 11
وَأَنَّا ظَنَنَّآ أَن لَّن نُّعۡجِزَ ٱللَّهَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَن نُّعۡجِزَهُۥ هَرَبٗا
bhūmiyil vecc allāhuve ñaṅṅaḷkk tēālpikkānāvilla ennuṁ, ōṭi māṟikkaḷaññiṭṭ avane tēālpikkānāvillennuṁ ñaṅṅaḷ dhariccirikkunnu
Surah Al-Jinn, Verse 12
وَأَنَّا لَمَّا سَمِعۡنَا ٱلۡهُدَىٰٓ ءَامَنَّا بِهِۦۖ فَمَن يُؤۡمِنۢ بِرَبِّهِۦ فَلَا يَخَافُ بَخۡسٗا وَلَا رَهَقٗا
sanmārgaṁ kēṭṭappēāḷ ñaṅṅaḷ atil viśvasiccirikkunnu. appēāḷ ēteāruttan tanṟe rakṣitāvil viśvasikkunnuvēā avan yāteāru naṣṭatteyuṁ anītiyeyuṁ paṟṟi bhayappeṭēṇṭi varilla. ennuṁ (avar paṟaññu)
Surah Al-Jinn, Verse 13
وَأَنَّا مِنَّا ٱلۡمُسۡلِمُونَ وَمِنَّا ٱلۡقَٰسِطُونَۖ فَمَنۡ أَسۡلَمَ فَأُوْلَـٰٓئِكَ تَحَرَّوۡاْ رَشَدٗا
ñaṅṅaḷuṭe kūṭṭattil kīḻpeṭṭu jīvikkunnavaruṇṭ. anīti pravarttikkunnavaruṁ ñaṅṅaḷuṭe kūṭṭattiluṇṭ. ennāl ār kīḻpeṭṭirikkunnuvēā attarakkār sanmārgaṁ avalambiccirikkunnu
Surah Al-Jinn, Verse 14
وَأَمَّا ٱلۡقَٰسِطُونَ فَكَانُواْ لِجَهَنَّمَ حَطَبٗا
anīti pravartticcakarākaṭṭe narakattinuḷḷa viṟak āyi tīrunnatāṇ. (ennuṁ avar paṟaññu)
Surah Al-Jinn, Verse 15
وَأَلَّوِ ٱسۡتَقَٰمُواْ عَلَى ٱلطَّرِيقَةِ لَأَسۡقَيۡنَٰهُم مَّآءً غَدَقٗا
ā mārgattil (islāmil) avar nēre nilakeāḷḷukayāṇeṅkil nāṁ avarkk dhārāḷamāyi veḷḷaṁ kuṭikkān nalkunnatāṇ
Surah Al-Jinn, Verse 16
لِّنَفۡتِنَهُمۡ فِيهِۚ وَمَن يُعۡرِضۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِۦ يَسۡلُكۡهُ عَذَابٗا صَعَدٗا
atilūṭe nāṁ avare parīkṣikkuvān vēṇṭiyatre at. tanṟe rakṣitāvinṟe ulbēādhanatte viṭṭ ār tiriññukaḷayunnuvēā avane avan (rakṣitāv) prayāsakaramāya śikṣayil pravēśippikkunnatāṇ. (ennuṁ enikk bēādhanaṁ nalkappeṭṭirikkunnu)
Surah Al-Jinn, Verse 17
وَأَنَّ ٱلۡمَسَٰجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدۡعُواْ مَعَ ٱللَّهِ أَحَدٗا
paḷḷikaḷ allāhuvinnuḷḷatākunnu. atināl niṅṅaḷ allāhuvēāṭeāppaṁ āreyuṁ viḷicc prārt'thikkarut ennuṁ
Surah Al-Jinn, Verse 18
وَأَنَّهُۥ لَمَّا قَامَ عَبۡدُ ٱللَّهِ يَدۡعُوهُ كَادُواْ يَكُونُونَ عَلَيۡهِ لِبَدٗا
allāhuvinṟe dāsan (nabi) avanēāṭ prārt'thikkuvānāyi eḻunnēṟṟ ninnappēāḷ avar addēhattin cuṟṟuṁ tiṅṅikkūṭuvāneāruṅṅi ennuṁ
Surah Al-Jinn, Verse 19
قُلۡ إِنَّمَآ أَدۡعُواْ رَبِّي وَلَآ أُشۡرِكُ بِهِۦٓ أَحَدٗا
(nabiyē,)paṟayuka: ñān enṟe rakṣitāvine mātramē viḷiccu prārt'thikkukayuḷḷū. avanēāṭ yāteārāḷeyuṁ ñān paṅkucērkkukayilla
Surah Al-Jinn, Verse 20
قُلۡ إِنِّي لَآ أَمۡلِكُ لَكُمۡ ضَرّٗا وَلَا رَشَدٗا
paṟayuka: niṅṅaḷkk upadravaṁ ceyyuka ennatēā (niṅṅaḷe) nērvaḻiyilākkuka ennatēā enṟe adhīnatayilalla
Surah Al-Jinn, Verse 21
قُلۡ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ ٱللَّهِ أَحَدٞ وَلَنۡ أَجِدَ مِن دُونِهِۦ مُلۡتَحَدًا
paṟayuka: allāhuvi (nṟe śikṣayi) l ninn orāḷuṁ enikk abhayaṁ nalkukayē illa; tīrccayāyuṁ avannu puṟame oru abhayasthānavuṁ ñān orikkaluṁ kaṇṭettukayumilla
Surah Al-Jinn, Verse 22
إِلَّا بَلَٰغٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَرِسَٰلَٰتِهِۦۚ وَمَن يَعۡصِ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ فَإِنَّ لَهُۥ نَارَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا
allāhuviṅkal ninnuḷḷa prabēādhanavuṁ avanṟe sandēśaṅṅaḷuṁ oḻike (maṟṟeānnuṁ enṟe adhīnatayililla.) vallavanuṁ allāhuveyuṁ avanṟe dūtaneyuṁ dhikkarikkunna pakṣaṁ tīrccayāyuṁ avannuḷḷatāṇ narakāgni. attarakkār atil nityavāsikaḷāyirikkuṁ
Surah Al-Jinn, Verse 23
حَتَّىٰٓ إِذَا رَأَوۡاْ مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعۡلَمُونَ مَنۡ أَضۡعَفُ نَاصِرٗا وَأَقَلُّ عَدَدٗا
aṅṅane avarkk tākkīt nalkappeṭunna kāryaṁ avar kaṇṭu kaḻiññāl ēṟṟavuṁ durbalanāya sahāyi ārāṇennuṁ eṇṇattil ēṟṟavuṁ kuṟav ārāṇennuṁ avar manas'silākkikeāḷḷuṁ
Surah Al-Jinn, Verse 24
قُلۡ إِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٞ مَّا تُوعَدُونَ أَمۡ يَجۡعَلُ لَهُۥ رَبِّيٓ أَمَدًا
(nabiyē,) paṟayuka: niṅṅaḷkk tākkīt nalkappeṭunna kāryaṁ aṭuttu tanneyāṇēā atalla enṟe rakṣitāv atin avadhi veccēkkumēā enn enikk aṟiyilla
Surah Al-Jinn, Verse 25
عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ فَلَا يُظۡهِرُ عَلَىٰ غَيۡبِهِۦٓ أَحَدًا
avan adr̥śyaṁ aṟiyunnavanāṇ. ennāl avan tanṟe adr̥śyajñānaṁ yāteārāḷkkuṁ veḷippeṭutti keāṭukkukayilla
Surah Al-Jinn, Verse 26
إِلَّا مَنِ ٱرۡتَضَىٰ مِن رَّسُولٖ فَإِنَّهُۥ يَسۡلُكُ مِنۢ بَيۡنِ يَدَيۡهِ وَمِنۡ خَلۡفِهِۦ رَصَدٗا
avan tr̥ptippeṭṭa valla dūtannumallāte. ennāl addēhattinṟe (dūtanṟe) munniluṁ pinniluṁ avan kāvalkkāre ērpeṭuttuka tanne ceyyunnatāṇ
Surah Al-Jinn, Verse 27
لِّيَعۡلَمَ أَن قَدۡ أَبۡلَغُواْ رِسَٰلَٰتِ رَبِّهِمۡ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيۡهِمۡ وَأَحۡصَىٰ كُلَّ شَيۡءٍ عَدَدَۢا
avar (dūtanmār) taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe detyaṅṅaḷ etticcukeāṭuttiṭṭuṇṭ enn avan (allāhu) aṟiyān vēṇṭi. avaruṭe pakkaluḷḷatine avan paripūrṇṇamāyi aṟiññirikkunnu. ellā vastuvinṟeyuṁ eṇṇaṁ avan tiṭṭappeṭuttiyirikkunnu
Surah Al-Jinn, Verse 28