Surah Al-Qiyama - Malayalam Translation by Abdul Hameed Madani And Kunhi Mohammed
لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ
uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷukeāṇṭ ñānitā satyaṁ ceyyunnu
Surah Al-Qiyama, Verse 1
وَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ
kuṟṟappeṭuttunna manas'sinekkeāṇṭuṁ ñān satyaṁ ceytu paṟayunnu
Surah Al-Qiyama, Verse 2
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ
manuṣyan vicārikkunnuṇṭēā; nāṁ avanṟe ellukaḷe orumiccukūṭṭukayillenn
Surah Al-Qiyama, Verse 3
بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ
ate, nāṁ avanṟe viralttumpukaḷe pēāluṁ śarippeṭuttān kaḻivuḷḷavanāyirikke
Surah Al-Qiyama, Verse 4
بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ
pakṣe (enniṭṭuṁ) manuṣyan avanṟe bhāvi jīvitattil tēānnivāsaṁ ceyyān uddēśikkunnu
Surah Al-Qiyama, Verse 5
يَسۡـَٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ
eppēāḻāṇ ī uyirtteḻunnēlpinṟe nāḷ ennavan cēādikkunnu
Surah Al-Qiyama, Verse 6
فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ
ennāl kaṇṇ añcippēākukayuṁ
Surah Al-Qiyama, Verse 7
وَخَسَفَ ٱلۡقَمَرُ
candrann grahaṇaṁ bādhikkukayuṁ
Surah Al-Qiyama, Verse 8
وَجُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُ
sūryanuṁ candranuṁ orumiccukūṭṭappeṭukayuṁ ceytāl
Surah Al-Qiyama, Verse 9
يَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذٍ أَيۡنَ ٱلۡمَفَرُّ
annē divasaṁ manuṣyan paṟayuṁ; eviṭeyāṇ ōṭirakṣappeṭānuḷḷatenn
Surah Al-Qiyama, Verse 10
كَلَّا لَا وَزَرَ
illa. yāteāru rakṣayumilla
Surah Al-Qiyama, Verse 11
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ
ninṟe rakṣitāviṅkalēkkāṇ annē divasaṁ cennukūṭal
Surah Al-Qiyama, Verse 12
يُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذِۭ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ
annē divasaṁ manuṣyan munkūṭṭi ceytatineppaṟṟiyuṁ nīṭṭiveccatineppaṟṟiyuṁ avann vivaramaṟiyikkappeṭuṁ
Surah Al-Qiyama, Verse 13
بَلِ ٱلۡإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ بَصِيرَةٞ
tanneyumalla. manuṣyan tanikketiril tanne oru teḷivāyirikkuṁ
Surah Al-Qiyama, Verse 14
وَلَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ
avan oḻikaḻivukaḷ samarppiccāluṁ śari
Surah Al-Qiyama, Verse 15
لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦٓ
nī at (khur'ān) dhr̥tippeṭṭ hr̥disthamākkān vēṇṭi atuṁ keāṇṭ ninṟe nāv calippikkēṇṭa
Surah Al-Qiyama, Verse 16
إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَقُرۡءَانَهُۥ
tīrccayāyuṁ atinṟe (khur'ānṟe) samāharaṇavuṁ at ōtittaraluṁ nam'muṭe bādhyatayākunnu
Surah Al-Qiyama, Verse 17
فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ
aṅṅane nāṁ at ōtittannāl ā ōtt nī pintuṭaruka
Surah Al-Qiyama, Verse 18
ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا بَيَانَهُۥ
pinnīṭ at vivariccutaraluṁ nam'muṭe bādhyatayākunnu
Surah Al-Qiyama, Verse 19
كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ
alla, niṅṅaḷ kṣaṇikamāya ī jīvitatte iṣṭappeṭunnu
Surah Al-Qiyama, Verse 20
وَتَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ
paralēākatte niṅṅaḷ viṭṭēkkukayuṁ ceyyunnu
Surah Al-Qiyama, Verse 21
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ
cila mukhaṅṅaḷ ann prasannatayuḷḷatuṁ
Surah Al-Qiyama, Verse 22
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ
avayuṭe rakṣitāvinṟe nērkk dr̥ṣṭi tiriccavayumāyirikkuṁ
Surah Al-Qiyama, Verse 23
وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۭ بَاسِرَةٞ
cila mukhaṅṅaḷ annu karuvāḷiccatāyirikkuṁ
Surah Al-Qiyama, Verse 24
تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ
ētēā atyāpatt avaye piṭikūṭān pēākukayāṇ enn avar vicārikkuṁ
Surah Al-Qiyama, Verse 25
كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ
alla, (prāṇan) teāṇṭakkuḻiyil ettukayuṁ
Surah Al-Qiyama, Verse 26
وَقِيلَ مَنۡۜ رَاقٖ
mantrikkānāruṇṭ enn paṟayappeṭukayuṁ
Surah Al-Qiyama, Verse 27
وَظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ
at (tanṟe) vērpāṭāṇenn avan vicārikkukayuṁ
Surah Al-Qiyama, Verse 28
وَٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ
kaṇaṅkāluṁ kaṇaṅkālumāyi kūṭippiṇayukayuṁ ceytāl
Surah Al-Qiyama, Verse 29
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ
ann ninṟe rakṣitāviṅkalēkkāyirikkuṁ teḷiccu keāṇṭu pēākunnat
Surah Al-Qiyama, Verse 30
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ
ennāl avan viśvasiccilla. avan namaskariccatumilla
Surah Al-Qiyama, Verse 31
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ
pakṣe avan niṣēdhikkukayuṁ pintiriyukayuṁ ceytu
Surah Al-Qiyama, Verse 32
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ
enniṭṭu durabhimānaṁ naṭiccu keāṇṭ avan avanṟe svantakkāruṭe aṭuttēkk pēāyi
Surah Al-Qiyama, Verse 33
أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ
(śikṣa) ninakkēṟṟavuṁ arhamāyatu tanne. ninakkēṟṟavuṁ arhamāyatu tanne
Surah Al-Qiyama, Verse 34
ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰٓ
vīṇṭuṁ ninakkēṟṟavuṁ arhamāyat tanne. ninakkēṟṟavuṁ arhamāyat tanne
Surah Al-Qiyama, Verse 35
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن يُتۡرَكَ سُدًى
manuṣyan vicārikkunnuvēā; avan veṟute viṭṭēkkappeṭumenn
Surah Al-Qiyama, Verse 36
أَلَمۡ يَكُ نُطۡفَةٗ مِّن مَّنِيّٖ يُمۡنَىٰ
avan sravikkappeṭunna śuklattil ninnuḷḷa oru kaṇamāyirunnillē
Surah Al-Qiyama, Verse 37
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةٗ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ
pinne avan oru bhrūṇamāyi. enniṭṭ allāhu (avane) sr̥ṣṭiccu sanvidhāniccu
Surah Al-Qiyama, Verse 38
فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰٓ
aṅṅane atil ninn āṇuṁ peṇṇumākunna raṇṭu iṇakaḷe avan uṇṭākki
Surah Al-Qiyama, Verse 39
أَلَيۡسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحۡـِۧيَ ٱلۡمَوۡتَىٰ
aṅṅaneyuḷḷavan mariccavare jīvippikkān kaḻivuḷḷavanalle
Surah Al-Qiyama, Verse 40