Surah Al-Insan - Sinhala Translation by Naseem Ismail And Masoor Maulana, Kaleel
هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينٞ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ لَمۡ يَكُن شَيۡـٔٗا مَّذۡكُورًا
sǣma minisekuṭama (ohu piṭataṭa pæmiṇīmaṭa) pera kālayak gatavūyē nædda? (ehi) ohu asaval vastuva yayi kīmaṭa nomæti tatvayaka siṭiyēya
Surah Al-Insan, Verse 1
إِنَّا خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٍ أَمۡشَاجٖ نَّبۡتَلِيهِ فَجَعَلۡنَٰهُ سَمِيعَۢا بَصِيرًا
(pasuva pirimi, gæhænu) miśra vū ek indriya bin̆dak magin niyata vaśayenma apima minisāva utpādanaya kaḷemu. ohuva api piriksīma piṇisama savaṇ æti aya vaśayenda, bælma æti aya vaśayenda, ohuva pat kaḷemu
Surah Al-Insan, Verse 2
إِنَّا هَدَيۡنَٰهُ ٱلسَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرٗا وَإِمَّا كَفُورًا
pasuva niyata vaśayenma ohuṭa ṛju mārgayada, dænum dunnemu. ehet (eya anugamanaya kara, apaṭa) kṛtagna vannanda siṭinnāha. (eya) pratikṣēpa kara harinnanda siṭinnāha
Surah Al-Insan, Verse 3
إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَلَٰسِلَاْ وَأَغۡلَٰلٗا وَسَعِيرًا
pratikṣēpa karannanṭa api damvælda, viḷaṁguda, nirayada, niyata vaśayenma sælasum kara tabā ættemu
Surah Al-Insan, Verse 4
إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ يَشۡرَبُونَ مِن كَأۡسٖ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا
hon̆da aya nam, ban̆dun vala æti kapuru miśra kaḷa pānayak pānaya karannāha
Surah Al-Insan, Verse 5
عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا عِبَادُ ٱللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفۡجِيرٗا
(eya paudgalikava) allāhgē (hon̆da) vahalūnṭa pānaya kirīma san̆dahā ætivuṇu ulpataka jalaya vannēya
Surah Al-Insan, Verse 6
يُوفُونَ بِٱلنَّذۡرِ وَيَخَافُونَ يَوۡمٗا كَانَ شَرُّهُۥ مُسۡتَطِيرٗا
eya ovun (taman kæmati sǣma tænakama) galannaṭa salasvannēya. movun (tamangē) bārahārada iṭu kaḷaha. dīrgha dan̆ḍuvamē dinayaṭada biyen siṭiyaha
Surah Al-Insan, Verse 7
وَيُطۡعِمُونَ ٱلطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ مِسۡكِينٗا وَيَتِيمٗا وَأَسِيرًا
hærat allāh kerehi vū ādarayē hētuven duppatunṭada, anāthayinṭada, sira gatavū ayaṭada, āhāra labā deminma siṭiyaha
Surah Al-Insan, Verse 8
إِنَّمَا نُطۡعِمُكُمۡ لِوَجۡهِ ٱللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمۡ جَزَآءٗ وَلَا شُكُورًا
(dānamāna labā gannā ayaṭa) “api obaṭa ahāra labā dennē, allāhgē muhuṇa udesāma misa, oba vetin api kisima kuliyak hō nætahot (oba apaṭa) kṛtagna vīma hō adahas kaḷē næta” (yayida)
Surah Al-Insan, Verse 9
إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوۡمًا عَبُوسٗا قَمۡطَرِيرٗا
“niyata vaśayenma api kōpayen yutu muhuṇin datmiṭi kamin vidiṇu labana apa deviyan veta æti ek dinayak gæna biya vannemu” (yayida pavasamin siṭiyaha)
Surah Al-Insan, Verse 10
فَوَقَىٰهُمُ ٱللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمِ وَلَقَّىٰهُمۡ نَضۡرَةٗ وَسُرُورٗا
ebævin allāh evæni dinayaka vipatvalin ovunva bērāgena ovungē muhuṇehi santōṣayada, siriyāvada labā dunnēya
Surah Al-Insan, Verse 11
وَجَزَىٰهُم بِمَا صَبَرُواْ جَنَّةٗ وَحَرِيرٗا
tavada ovun melova (amārukam) vin̆da darāgena siṭi hētuven svargayada, (hæn̆da gænīmaṭa) paṭa æn̆dumda ovunṭa phalavipāka vaśayen labā dunnēya
Surah Al-Insan, Verse 12
مُّتَّكِـِٔينَ فِيهَا عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِۖ لَا يَرَوۡنَ فِيهَا شَمۡسٗا وَلَا زَمۡهَرِيرٗا
(ovun) ehi æti siṁhāsanayanhi (æti puḷun koṭṭa mata) hānsi vī siṭinu æta. ehi sūrya uṣṇatvayada, pinnehi daruṇu śītayada dakinnē næta
Surah Al-Insan, Verse 13
وَدَانِيَةً عَلَيۡهِمۡ ظِلَٰلُهَا وَذُلِّلَتۡ قُطُوفُهَا تَذۡلِيلٗا
ehi æti (gasvala) sevaṇa ovunva āvaraṇaya karagena siṭinu æta. ēvāyehi palaturu (pahasuven kaḍā gata hæki andamaṭa ovun idiriyē) pahat vī tikheṇu æta
Surah Al-Insan, Verse 14
وَيُطَافُ عَلَيۡهِم بِـَٔانِيَةٖ مِّن فِضَّةٖ وَأَكۡوَابٖ كَانَتۡ قَوَارِيرَا۠
(vividha vargayē rasavat pānayangen piri) paḷin̆gū ban̆dunda, ridī kusalānada, ovun idiriyē kærakeminma æta
Surah Al-Insan, Verse 15
قَوَارِيرَاْ مِن فِضَّةٖ قَدَّرُوهَا تَقۡدِيرٗا
(ēvā paḷin̆gū nova. ehet) paḷin̆gū men ridiyen (ovungē avaśyatāvayaṭa) sarilana sē nirmāṇaya karanu læba ættēya
Surah Al-Insan, Verse 16
وَيُسۡقَوۡنَ فِيهَا كَأۡسٗا كَانَ مِزَاجُهَا زَنجَبِيلًا
(in̆gūru miśra) sanjabīl namæti (itāmat usas) pānayakda, ehidī ovunṭa pānaya kirīmaṭa salasvanu læbē
Surah Al-Insan, Verse 17
عَيۡنٗا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلۡسَبِيلٗا
eya ehi æti ektarā ulpataka jalayayi. eyaṭa salsabīl yayida han̆dunavanu læbē
Surah Al-Insan, Verse 18
۞وَيَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيۡتَهُمۡ حَسِبۡتَهُمۡ لُؤۡلُؤٗا مَّنثُورٗا
kavadat venas novana taruṇa viyē aya, ovun vaṭā kærakeminma siṭinnāha. (nabiyē!) oba ovunva duṭuvahot visiruṇu mutu menma ovunva salakannehiya
Surah Al-Insan, Verse 19
وَإِذَا رَأَيۡتَ ثَمَّ رَأَيۡتَ نَعِيمٗا وَمُلۡكٗا كَبِيرًا
tavat avadhānaya kara bælūvahot imahat raja māligāvanhi æti sukhōpabhōgī siyalla (ehidī) oba dakinnehiya
Surah Al-Insan, Verse 20
عَٰلِيَهُمۡ ثِيَابُ سُندُسٍ خُضۡرٞ وَإِسۡتَبۡرَقٞۖ وَحُلُّوٓاْ أَسَاوِرَ مِن فِضَّةٖ وَسَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ شَرَابٗا طَهُورًا
ovungē śarīraya mata sinin̆du koḷa varṇayē paṭa sēlayan hō, nætahot usas vargayē paṭa sēlayan hō æta. (parityāga vaśayen) ridī vaḷalūda, ovunṭa paḷan̆davanu læbē. (mēvāṭa amatarava) pariśuddha vū ek pānayakda, ovungē deviyan ovunṭa pānaya karavanu læba
Surah Al-Insan, Verse 21
إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمۡ جَزَآءٗ وَكَانَ سَعۡيُكُم مَّشۡكُورًا
(ovunṭa) “niyata vaśayenma meya obaṭa phalavipāka vaśayen denu læbīya. obagē utsāhayada bāra ganu læbīya” (yayida kiyanu æta)
Surah Al-Insan, Verse 22
إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا عَلَيۡكَ ٱلۡقُرۡءَانَ تَنزِيلٗا
(nabiyē!) niyata vaśayenma api mema kurānaya ṭiken ṭikama oba kerehi pahaḷa karannemu
Surah Al-Insan, Verse 23
فَٱصۡبِرۡ لِحُكۡمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعۡ مِنۡهُمۡ ءَاثِمًا أَوۡ كَفُورٗا
ebævin oba, oba deviyangē niyōgayan venuven ivasā siṭinu. ovungen vū kisima pāpatarayekva hō keḷehiguṇa nodat ayava hō oba anugamanaya nokaranu
Surah Al-Insan, Verse 24
وَٱذۡكُرِ ٱسۡمَ رَبِّكَ بُكۡرَةٗ وَأَصِيلٗا
udē savasa oba deviyangē śuddha vū nāmaya (pavasā) suviśuddha karamin siṭinu
Surah Al-Insan, Verse 25
وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَٱسۡجُدۡ لَهُۥ وَسَبِّحۡهُ لَيۡلٗا طَوِيلًا
rātriyehida ohuṭa hisa bima tabā sujūd kara, rātrī kālayehi dīrgha kālayak ohuva suviśuddha karamin siṭinu mænava
Surah Al-Insan, Verse 26
إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ يُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَآءَهُمۡ يَوۡمٗا ثَقِيلٗا
niyata vaśayenma mema janatāva melova kæmati vī ovun idiriyē æti daruṇu (viniścaya) dinaya pratikṣēpa kara damannāha
Surah Al-Insan, Verse 27
نَّحۡنُ خَلَقۡنَٰهُمۡ وَشَدَدۡنَآ أَسۡرَهُمۡۖ وَإِذَا شِئۡنَا بَدَّلۡنَآ أَمۡثَٰلَهُمۡ تَبۡدِيلًا
apima ovunva utpādanaya kaḷemu. apima ovungē hæḍaruva (asthī hā sandhi) sthīra kaḷemu. api adahas kaḷahot ovun men an ayava (ovungē sthānayehi) māru kara harinnemu
Surah Al-Insan, Verse 28
إِنَّ هَٰذِهِۦ تَذۡكِرَةٞۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلٗا
niyata vaśayenma meya ek hon̆da vadanak vannēya. kæmati keneku tama deviyan desaṭa yā hæki (mehi æti ṛju) mārgaya æragata yutuya
Surah Al-Insan, Verse 29
وَمَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمٗا
ehet allāh adahas kaḷahot misa, oba (kisivak) kæmati viya nohæka. niyata vaśayenma allāh (oba siyallagē gati guṇayanda) hon̆din danneku hā gnānavantayeku vaśayenda siṭinnēya
Surah Al-Insan, Verse 30
يُدۡخِلُ مَن يَشَآءُ فِي رَحۡمَتِهِۦۚ وَٱلظَّـٰلِمِينَ أَعَدَّ لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمَۢا
(ebævin obagen) ohu kæmati ayava tamangē dayāvehi ætuḷu karannēya. aparādhakārayinṭa vēdanā gena dena dan̆ḍuvamama sælasum kara, tabā ættēya
Surah Al-Insan, Verse 31