Surah An-Naziat - Persian Translation by Mohammad Sadeqi Tehrani
وَٱلنَّـٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا
سوگند به کَنَنْدگان (جان و جانان) در حالی که (در آنان) غرقند
Surah An-Naziat, Verse 1
وَٱلنَّـٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا
و به گره‌زنندگان گره‌زدنی
Surah An-Naziat, Verse 2
وَٱلسَّـٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا
و به نیروهایی شناکنان شناکردنی
Surah An-Naziat, Verse 3
فَٱلسَّـٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا
پس به پیشی‌گیرندگان پیشی‌گرفتنی
Surah An-Naziat, Verse 4
فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا
پس به تدبیرکنندگان کار (آفریدگان) تدبیر کردنی
Surah An-Naziat, Verse 5
يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ
آن روز که (زمین) لرزنده بلرزد
Surah An-Naziat, Verse 6
تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ
(و) از پی آن (لرزه‌‌ی دیگری) در ردیف(اش) آید
Surah An-Naziat, Verse 7
قُلُوبٞ يَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ
(در) چنان روزی، دل‌هایی بس نگران (و تپنده)اند
Surah An-Naziat, Verse 8
أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ
دیدگانشان فرو افتاده‌اند
Surah An-Naziat, Verse 9
يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ
گویند: «آیا ما (باز) همواره در گودال‌ها(ی گورهامان به زندگی) بازگشت شوندگانیم؟
Surah An-Naziat, Verse 10
أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ
«آیا هنگامی (که) ما استخوان‌ریزه‌های پوسیده بوده‌ایم (زندگی را از سر می‌گیریم)؟»
Surah An-Naziat, Verse 11
قَالُواْ تِلۡكَ إِذٗا كَرَّةٌ خَاسِرَةٞ
گویند: «این (زندگی پس از مرگ) در این هنگام (و هنگامه) برگشتی زیانبار است.»
Surah An-Naziat, Verse 12
فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ
پس جز این نیست که آن بازگشت (بسته به) یک فریاد جان‌افزاست (و بس)
Surah An-Naziat, Verse 13
فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ
پس ناگهان آنان در زمینِ هموار خواهند بود
Surah An-Naziat, Verse 14
هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ
آیا داستان موسی تو را آمد؟
Surah An-Naziat, Verse 15
إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى
چون پروردگارش او را در وادی مقدّس به حال پیچیدگی (نورانیش) ندا در داد
Surah An-Naziat, Verse 16
ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ
«فراسوی فرعون برو، که وی بی‌امان طغیان کرده است.»
Surah An-Naziat, Verse 17
فَقُلۡ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ
«پس (به او) بگو: “آیا سر آن داری که به پاکیزگی گرایی؟”»
Surah An-Naziat, Verse 18
وَأَهۡدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخۡشَىٰ
«“و تو را سوی پروردگارت راه نمایم تا پروا بداری؟”»
Surah An-Naziat, Verse 19
فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓيَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰ
پس بزرگ‌ترین نشانه‌ی (چشمگیر دیدنی) خدا را بدو نمود
Surah An-Naziat, Verse 20
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ
پس (فرعون) تکذیب کرد و عصیان نمود
Surah An-Naziat, Verse 21
ثُمَّ أَدۡبَرَ يَسۡعَىٰ
سپس شتابان پشت کرد
Surah An-Naziat, Verse 22
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ
پس (گروهی را) گرد آورد. آن‌گاه ندا در داد
Surah An-Naziat, Verse 23
فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ
پس گفت: «من برترین پروردگار شمایم!»
Surah An-Naziat, Verse 24
فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَٱلۡأُولَىٰٓ
پس خدا (هم) او را به کیفر سخت دنیا و آخرت برگرفت
Surah An-Naziat, Verse 25
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰٓ
به‌راستی برای هر کس که (از خدا) پروا بدارد، در این (ماجرا) به‌درستی عبرتی است
Surah An-Naziat, Verse 26
ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُۚ بَنَىٰهَا
آیا آفرینش شما بنیادین‌تر است، یا آسمان (که آن را) سازمان داده است؟
Surah An-Naziat, Verse 27
رَفَعَ سَمۡكَهَا فَسَوَّىٰهَا
بلندای جذب‌شده‌اش را بر افراشت، پس آن را سازمان داد
Surah An-Naziat, Verse 28
وَأَغۡطَشَ لَيۡلَهَا وَأَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا
و شبش را تیره کرد و روزش را (روشن) برون آورد
Surah An-Naziat, Verse 29
وَٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ
و پس از آن (حرکات ناهموار)، زمین را حرکتی هموار داد
Surah An-Naziat, Verse 30
أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَمَرۡعَىٰهَا
آبش و چراگاهش را از آن برون آورد
Surah An-Naziat, Verse 31
وَٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا
و کوه‌ها را در عمقش کوبید
Surah An-Naziat, Verse 32
مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ
حال آنکه (این آب و گیاه) بهره‌ای است برایتان و برای حیوانات نعمت‌وارتان
Surah An-Naziat, Verse 33
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡكُبۡرَىٰ
پس آن‌گاه که آن هنگامه‌ی لبریز فراگیر از دشواری در رسد
Surah An-Naziat, Verse 34
يَوۡمَ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ
روزی که انسان آنچه (را) کوشیده است به یاد آورد
Surah An-Naziat, Verse 35
وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ
و جهنم برای هر کس می‌نگرد بسی آشکار گردد
Surah An-Naziat, Verse 36
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ
پس اما هر کس طغیان کرد؛
Surah An-Naziat, Verse 37
وَءَاثَرَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا
و زندگی (پست) دنیا را (بر آخرت) برگزید؛
Surah An-Naziat, Verse 38
فَإِنَّ ٱلۡجَحِيمَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ
بی‌گمان (جایگاه و) پناهگاهش آتش زبانه‌دار است
Surah An-Naziat, Verse 39
وَأَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ
و اما کسی که از مقام پروردگارش هراسید، و نفس (خود) را از هوس باز داشت،
Surah An-Naziat, Verse 40
فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ
پس بی‌گمان پناهگاهش بهشت است
Surah An-Naziat, Verse 41
يَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَا
درباره‌ی ساعت (پایانی جهان تکلیف) از تو می‌پرسند: «استواریش چه هنگام است؟»
Surah An-Naziat, Verse 42
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكۡرَىٰهَآ
تو در چه (شناختی) از یادواره‌ی آنی؟
Surah An-Naziat, Verse 43
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ
پایانش فراسوی پروردگار توست
Surah An-Naziat, Verse 44
إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخۡشَىٰهَا
تو تنها کسی را که از آن می‌هراسد هشدار می‌دهی
Surah An-Naziat, Verse 45
كَأَنَّهُمۡ يَوۡمَ يَرَوۡنَهَا لَمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا
روزی که آن را می‌بینند، گویی آنان بی‌گمان جز شبی یا روزش را درنگ نکرده‌اند
Surah An-Naziat, Verse 46