Surah Abasa - Persian Translation by Mohammad Sadeqi Tehrani
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ
(ای پیمبر خوش‌خو! آن تندخو) چهره در هم کشید، و روی گردانید،
Surah Abasa, Verse 1
أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ
(هنگامی) که (آن) مرد نابینا سویش آمد
Surah Abasa, Verse 2
وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ
و تو را (ای بدخو) چه می‌فهماند؟ شاید (هم) او به پاکی گراید
Surah Abasa, Verse 3
أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ
یا یاد پذیرد، پس یادواره سودش دهد
Surah Abasa, Verse 4
أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ
اما کسی که خود را بی‌نیاز پندارد
Surah Abasa, Verse 5
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ
پس تو برایش بانگی لطیف و پربرگ‌وساز می‌نوازی
Surah Abasa, Verse 6
وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ
و چیزی (هم) بر تو نیست که خود را پاک نگرداند
Surah Abasa, Verse 7
وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ
و اما آن کس که شتابان نزدت آمد،
Surah Abasa, Verse 8
وَهُوَ يَخۡشَىٰ
در حالی‌که (از خدا) می‌هراسد،
Surah Abasa, Verse 9
فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ
پس تو از او -با بی‌‌اعتنایی- سهل‌انگاری می‌کنی
Surah Abasa, Verse 10
كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةٞ
زنهار (چنان نیست!) این (آیات) همواره یادواره‌‌ای است
Surah Abasa, Verse 11
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ
پس هر کس بخواهد، آن را یاد کند
Surah Abasa, Verse 12
فِي صُحُفٖ مُّكَرَّمَةٖ
در صحیفه‌هایی بس گرامی شده
Surah Abasa, Verse 13
مَّرۡفُوعَةٖ مُّطَهَّرَةِۭ
بالا بلندی بسی پاک‌شده
Surah Abasa, Verse 14
بِأَيۡدِي سَفَرَةٖ
به دست‌‌های فرستادگانی
Surah Abasa, Verse 15
كِرَامِۭ بَرَرَةٖ
ارجمندان و نیکوکاران
Surah Abasa, Verse 16
قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ
کشته شده است انسان! چه چیز او را به کفر و کفران واداشته؟
Surah Abasa, Verse 17
مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ
(خدا) او را از چه چیز آفریده؟
Surah Abasa, Verse 18
مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ
از نطفه‌ای آفریدش. پس اندازه‌ای بخشیدش
Surah Abasa, Verse 19
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ
سپس او را فراسوی راه آسان گردانید
Surah Abasa, Verse 20
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ
سپس میراندش، پس در گورش نهاد
Surah Abasa, Verse 21
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ
سپس هنگامی که بخواهد او را باز می‌گرداند
Surah Abasa, Verse 22
كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ
نه چنان است! هنوز آنچه را به او دستور داده، انجام نداده است
Surah Abasa, Verse 23
فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ
پس انسان باید به خوراک (روح و تن) خود بنگرد
Surah Abasa, Verse 24
أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبّٗا
که همانا ما آب را به صورت بارشی تند فرو ریختیم
Surah Abasa, Verse 25
ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقّٗا
سپس زمین را با شکافتنی (شایسته) شکافتیم
Surah Abasa, Verse 26
فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبّٗا
پس در آن دانه‌ای رویانیدیم،
Surah Abasa, Verse 27
وَعِنَبٗا وَقَضۡبٗا
و انگوری و سبزی‌ای،
Surah Abasa, Verse 28
وَزَيۡتُونٗا وَنَخۡلٗا
و (درخت) زیتونی و خرمایی،
Surah Abasa, Verse 29
وَحَدَآئِقَ غُلۡبٗا
و باغ‌هایی انبوه،
Surah Abasa, Verse 30
وَفَٰكِهَةٗ وَأَبّٗا
و میوه‌ای و چراگاهی
Surah Abasa, Verse 31
مَّتَٰعٗا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ
برای استفاده‌ی شما (مردمان) و دام‌هایتان
Surah Abasa, Verse 32
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ
پس چون فریاد گوش‌خراش و دل‌خراش و جان‌ا‌فزا در رسد؛
Surah Abasa, Verse 33
يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ
روزی که آدمی از برادرش،
Surah Abasa, Verse 34
وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ
و از مادرش و پدرش،
Surah Abasa, Verse 35
وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ
و از همسرش و فرزندانش می‌گریزد،
Surah Abasa, Verse 36
لِكُلِّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذٖ شَأۡنٞ يُغۡنِيهِ
(در آن روز) هر کس از آنان را کاری است، که او را تنها به خودش مشغول می‌دارد
Surah Abasa, Verse 37
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ مُّسۡفِرَةٞ
در چنان روزی چهره‌هایی درخشان است،
Surah Abasa, Verse 38
ضَاحِكَةٞ مُّسۡتَبۡشِرَةٞ
(که) خندان (و) و نویدگیرندگانند
Surah Abasa, Verse 39
وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةٞ
و چهره‌هایی است که بر آنها غبارهایی نشسته،
Surah Abasa, Verse 40
تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ
(و) آنها را تنگدستی و تنگی و خواری سخت پوشانده
Surah Abasa, Verse 41
أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ
ایشان، (هم)آنان کافران و فاجرانند
Surah Abasa, Verse 42