Surah Hud - Tamil Translation by Abdulhameed Baqavi
الٓرۚ كِتَٰبٌ أُحۡكِمَتۡ ءَايَٰتُهُۥ ثُمَّ فُصِّلَتۡ مِن لَّدُنۡ حَكِيمٍ خَبِيرٍ
alihp lam ra. (Itu) veta nul. Anaittaiyum nankarinta nanavanal itan vacanankal (pala attatcikalaik kontu) uruti ceyyappatta pinnar (telivaka) vivarikkappattullana
Surah Hud, Verse 1
أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّا ٱللَّهَۚ إِنَّنِي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ وَبَشِيرٞ
(napiye! Manitarkalai nokki kuruviraka:) “Ninkal allahvait tavira (veru yaraiyum) vanankatirkal. Niccayamaka nan avanitamiruntu unkalukku (anuppappatta tutarum,) accamutti eccarippavanum narceyti kurupavanum aven
Surah Hud, Verse 2
وَأَنِ ٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ ثُمَّ تُوبُوٓاْ إِلَيۡهِ يُمَتِّعۡكُم مَّتَٰعًا حَسَنًا إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى وَيُؤۡتِ كُلَّ ذِي فَضۡلٖ فَضۡلَهُۥۖ وَإِن تَوَلَّوۡاْ فَإِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٖ كَبِيرٍ
Ninkal unkal iraivanitattil pavamannippaik kori (pavankalai vittu) avan pakkam tirumpunkal. (Avvaru ceytal) oru kurippitta (ninta) kalam varai unkalai inpamataiyac ceyvan. (Tan katamaikku) atikamaka nanmai ceytavarkalukku (marumaiyil) atikamakave kotuppan. Ninkal (avanaip) purakkanittal maperum nalin vetanai niccayamaka unkalai anukumenru nan payappatukiren
Surah Hud, Verse 3
إِلَى ٱللَّهِ مَرۡجِعُكُمۡۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
ninkal allahvitame varaventiyatirukkiratu. Avan anaittin mitum mikka arralutaiyavan avan
Surah Hud, Verse 4
أَلَآ إِنَّهُمۡ يَثۡنُونَ صُدُورَهُمۡ لِيَسۡتَخۡفُواْ مِنۡهُۚ أَلَا حِينَ يَسۡتَغۡشُونَ ثِيَابَهُمۡ يَعۡلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعۡلِنُونَۚ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
(intap pavikal tankal tiya ennankalai) allahvukku maraippatarkaka (avarrait) tankal ullankalil (vaittu) matittu maraikkak karutukinranar enpatai (napiye!) Arintu kolviraka. (Nittiraikkuc cellumpotu) avarkal tankal porvaiyaik kontu tankalai maraittukkollum camayattil (tankal ullankalil) avarkal maraittuk kolvataiyum (atarku maraka) avarkal veliyituvataiyum avan arikiran enpatai arintu kolviraka. Niccayamaka avan ullankalil ulla (rakaciyankal) anaittaiyum nankarintavan
Surah Hud, Verse 5
۞وَمَا مِن دَآبَّةٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ إِلَّا عَلَى ٱللَّهِ رِزۡقُهَا وَيَعۡلَمُ مُسۡتَقَرَّهَا وَمُسۡتَوۡدَعَهَاۚ كُلّٞ فِي كِتَٰبٖ مُّبِينٖ
unavalikka allah porupperruk kollata uyirinam onrume pumiyil illai. Avai (uyirutan) valukinra itattaiyum, avai (irantu) atankum itattaiyum avan arinte irukkiran. Ivai anaittum (lavhul mahpul ennum) telivana (avanutaiya) pativup puttakattil pativaki irukkinrana
Surah Hud, Verse 6
وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ وَكَانَ عَرۡشُهُۥ عَلَى ٱلۡمَآءِ لِيَبۡلُوَكُمۡ أَيُّكُمۡ أَحۡسَنُ عَمَلٗاۗ وَلَئِن قُلۡتَ إِنَّكُم مَّبۡعُوثُونَ مِنۢ بَعۡدِ ٱلۡمَوۡتِ لَيَقُولَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٞ
Avantan vanankalaiyum, pumiyaiyum aru nalkalil pataittan. (Accamayam) avanutaiya ‘arsu' nirin mitiruntatu. Unkalil narceyalkalaic ceypavarkal yar enru unkalaip paricotippatarkaka (unkalaiyum, ivarraiyum avan pataittan. Napiye! Nir manitarkalai nokki) ‘‘ninkal iranta pinnar niccayamaka (uyirkotuttu) eluppappatuvirkal'' enru kurinal, atarku avarkalilulla nirakarippavarkal ‘‘itu pakirankamana cuniyame tavira verillai'' enru kurukinranar
Surah Hud, Verse 7
وَلَئِنۡ أَخَّرۡنَا عَنۡهُمُ ٱلۡعَذَابَ إِلَىٰٓ أُمَّةٖ مَّعۡدُودَةٖ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحۡبِسُهُۥٓۗ أَلَا يَوۡمَ يَأۡتِيهِمۡ لَيۡسَ مَصۡرُوفًا عَنۡهُمۡ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
(nirakarippin karanamaka) avarkalukku (varaventiya) vetanaiyai oru corpa kalam nam pirpatuttiyapotilum ‘‘atait tatuttukkontatu etu?'' Enap parikacamakak ketkirarkal. Avarkalitam atu varum nalil, avarkalai vittu atait tatuttuvita mutiyatu enpataiyum, avarkal parikacam ceytu kontirunta vetanai avarkal anaivaraiyum culntu kollum enpataiyum avarkal arintu kolla ventama
Surah Hud, Verse 8
وَلَئِنۡ أَذَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِنَّا رَحۡمَةٗ ثُمَّ نَزَعۡنَٰهَا مِنۡهُ إِنَّهُۥ لَيَـُٔوسٞ كَفُورٞ
nam arulai manitan anupavikkumpati nam ceytu, pinnar atai avanitamiruntu nam nikkivittal, niccayamaka avan nampikkai ilantu perum nanri kettavanakivitukiran
Surah Hud, Verse 9
وَلَئِنۡ أَذَقۡنَٰهُ نَعۡمَآءَ بَعۡدَ ضَرَّآءَ مَسَّتۡهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ ٱلسَّيِّـَٔاتُ عَنِّيٓۚ إِنَّهُۥ لَفَرِحٞ فَخُورٌ
avanukku erpatta tunpattai nikki avan inpam anupavikkumpati nam ceytal, atarkavan ‘‘niccayamaka en tunpankal anaittum tolaintu vittana. (Ini tirumpa varatu)'' enru kurukiran. Enenral, niccayamaka manitan (ativiraivil) makilcciyataiyak kutiyavanaka, perumaiyatippavanaka akivitukiran
Surah Hud, Verse 10
إِلَّا ٱلَّذِينَ صَبَرُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُم مَّغۡفِرَةٞ وَأَجۡرٞ كَبِيرٞ
ayinum, evarkal (tunpankalaip) poruttu cakittuk kontu nanmaiyana kariyankalaic ceytu varukirarkalo avarkalukku mannippum untu; perum kuliyum untu
Surah Hud, Verse 11
فَلَعَلَّكَ تَارِكُۢ بَعۡضَ مَا يُوحَىٰٓ إِلَيۡكَ وَضَآئِقُۢ بِهِۦ صَدۡرُكَ أَن يَقُولُواْ لَوۡلَآ أُنزِلَ عَلَيۡهِ كَنزٌ أَوۡ جَآءَ مَعَهُۥ مَلَكٌۚ إِنَّمَآ أَنتَ نَذِيرٞۚ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ وَكِيلٌ
(Napiye! Ivvetattai avarkal carivarak ketpatillai ena nir cataintu) umakku vahyi mulam arivikkappattavarril cilavarrai vittu vituviro? ‘‘Umakku oru pokkisam arulappata ventama? Allatu um'mutan oru vanavar varaventama?'' Enru avarkal kuruvatu umatu ullattil varuttattai untu pannalam. (Atu parri nir kavalaippata ventam.) Niccayamaka nir (avarkalukku) accamutti eccarikkinra oru tutartan. Allahtan anaittaiyum nirvakippavan
Surah Hud, Verse 12
أَمۡ يَقُولُونَ ٱفۡتَرَىٰهُۖ قُلۡ فَأۡتُواْ بِعَشۡرِ سُوَرٖ مِّثۡلِهِۦ مُفۡتَرَيَٰتٖ وَٱدۡعُواْ مَنِ ٱسۡتَطَعۡتُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
(nam tutar) itaip poyyakak karpanai ceytu kontar ena avarkal kurukinranara? Avvarayin, (napiye! Avarkalai nokki) kuruviraka: Itaip ponra pattu attiyayankalaiyenum ninkal karpanai ceytu kontu varunkal, allahvait tavira unkalukkuc cattiyamana anaivaraiyum itarkaka alaittu (unkalukkut tunaiyaka)k kollunkal - meyyakave (itu karpanai enru) ninkal unmai colpavarkalaka iruntal (ivvaru ceyyavum)
Surah Hud, Verse 13
فَإِلَّمۡ يَسۡتَجِيبُواْ لَكُمۡ فَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَآ أُنزِلَ بِعِلۡمِ ٱللَّهِ وَأَن لَّآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ فَهَلۡ أَنتُم مُّسۡلِمُونَ
‘‘ninkal (utavikku) alaitta avarkalalum avvaru ceyya mutiyavittal, (itu manita arival collappattatalla;) niccayamaka allahvin arivaik konte (amaikkappattu) irakkappattatu tan; avanait tavira vanakkattirkuriya veru iraivan illai enpataiyum niccayamaka arintu kollunkal. (Iniyenum) ninkal (iraivanukku) murrilum panintu valipatuvirkala
Surah Hud, Verse 14
مَن كَانَ يُرِيدُ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا وَزِينَتَهَا نُوَفِّ إِلَيۡهِمۡ أَعۡمَٰلَهُمۡ فِيهَا وَهُمۡ فِيهَا لَا يُبۡخَسُونَ
evarenum ivvulaka valkkaiyaiyum, atan alankarattaiyum (mattum) virumpinal, avarkal ceyalukkuriya palanai ivvulakattileye nam mulumaiyakak kotuttu vituvom. Atil avarkal kuraivu ceyyappata mattarkal
Surah Hud, Verse 15
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ لَيۡسَ لَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ إِلَّا ٱلنَّارُۖ وَحَبِطَ مَا صَنَعُواْ فِيهَا وَبَٰطِلٞ مَّا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
Eninum, marumaiyilo ivarkalukku (naraka) neruppait tavira veronru millai; avarkal ceytavai anaittum inku alintu vittana. Avarkal ceytu kontiruppavaiyum vinanavaiye
Surah Hud, Verse 16
أَفَمَن كَانَ عَلَىٰ بَيِّنَةٖ مِّن رَّبِّهِۦ وَيَتۡلُوهُ شَاهِدٞ مِّنۡهُ وَمِن قَبۡلِهِۦ كِتَٰبُ مُوسَىٰٓ إِمَامٗا وَرَحۡمَةًۚ أُوْلَـٰٓئِكَ يُؤۡمِنُونَ بِهِۦۚ وَمَن يَكۡفُرۡ بِهِۦ مِنَ ٱلۡأَحۡزَابِ فَٱلنَّارُ مَوۡعِدُهُۥۚ فَلَا تَكُ فِي مِرۡيَةٖ مِّنۡهُۚ إِنَّهُ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يُؤۡمِنُونَ
evarkal tankal iraivanin (tiruk kur'anutaiya) telivana arivaip perrirukkirarkalo avarkalum, evarkalukku iraivanal (‘isa'vukku) arulappattatu (-injil) oru catciyaka irukkirato avarkalum, innum evarkalukku itarku munnar arulappatta musavutaiya vetam oru vali kattiyakavum arulakavum irukkirato avarkalum, avaciyam ivvetattaiyum nampikkaikkolvarkal. (Avarkalukkuriya kuli corkkattiltan.) Inta (munru) vakupparil evarkal itai nirakarittapotilum avarkalukku vakkalikkappatta itam narakamtan. Atalal, (napiye!) Nir itil ciritum cantekikka ventam. Niccayamaka itu umatu iraivanal arulappatta cattiya (veta)me! Eninum, manitarkalil palar (itai) nampuvatillai
Surah Hud, Verse 17
وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًاۚ أُوْلَـٰٓئِكَ يُعۡرَضُونَ عَلَىٰ رَبِّهِمۡ وَيَقُولُ ٱلۡأَشۡهَٰدُ هَـٰٓؤُلَآءِ ٱلَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَىٰ رَبِّهِمۡۚ أَلَا لَعۡنَةُ ٱللَّهِ عَلَى ٱلظَّـٰلِمِينَ
allahvin mitu karpanaiyakap poy kurupavarkalai vita aniyayakkarar yar? Avarkal (marumaiyil) tankal iraivan mun niruttappattu ‘‘ivarkaltan tankal iraivan mitu poy kuriyavarkal'' enru catcikal (catciyam) kuruvarkal. Inta aniyayakkararkal mitu allahvin capam untu enpatai arintu kollunkal
Surah Hud, Verse 18
ٱلَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ وَيَبۡغُونَهَا عِوَجٗا وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ كَٰفِرُونَ
avarkal allahvin valiyait tatuttu, atil konalai(yum cantekattaiyum) untu panna virumpukirarkal. Innum avarkal marumaiyaiyum nirakarippavarkaltan
Surah Hud, Verse 19
أُوْلَـٰٓئِكَ لَمۡ يَكُونُواْ مُعۡجِزِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا كَانَ لَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِنۡ أَوۡلِيَآءَۘ يُضَٰعَفُ لَهُمُ ٱلۡعَذَابُۚ مَا كَانُواْ يَسۡتَطِيعُونَ ٱلسَّمۡعَ وَمَا كَانُواْ يُبۡصِرُونَ
Ivarkal pumiyil (oti tappittu allahvai) torkatikka mutiyatu. Allahvai tavirttu, ivarkalukku utavi ceypavarkalum illai. (Marumaiyilo) ivarkalukku vetanai irattippakkappatum. Ivarkal (tankal poramaiyin karanamaka nalla varttaikalaic) ceviyura caktiyarravarkal; (nerana valiyaik) kanavum mattarkal
Surah Hud, Verse 20
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ
ivarkaltan tamakkut tame nastattai untu pannikkontavarkal. Ivarkal karpanai ceytu kontirunta (teyvankal) anaittum (annalil) ivarkalai vittu maraintuvitum
Surah Hud, Verse 21
لَا جَرَمَ أَنَّهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ هُمُ ٱلۡأَخۡسَرُونَ
marumaiyil niccayamaka ivarkal murrilum nastamataintavarkal enpatil aiyam onrumillai
Surah Hud, Verse 22
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَأَخۡبَتُوٓاْ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ
niccayamaka evarkal nampikkai kontu, narceyalkalaic ceytu tankal iraivanukku mikka panivutan atipanikinranaro, avarkal corkkavacikale! Atil avarkal enrenrum tanki vituvarkal
Surah Hud, Verse 23
۞مَثَلُ ٱلۡفَرِيقَيۡنِ كَٱلۡأَعۡمَىٰ وَٱلۡأَصَمِّ وَٱلۡبَصِيرِ وَٱلسَّمِيعِۚ هَلۡ يَسۡتَوِيَانِ مَثَلًاۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
ivviru (pirivinaril oru) pirivinar kurutanaiyum, cevitanaiyum (poliruk kinranar. Marroru pirivinar) parvaiyutaiyavanaiyum ketkum caktiyutaiyavanaiyum ottirukkinranar. Ivviru pirivinarum camamavarkala? (Inta utaranattaik kontu) ninkal nallunarcci pera ventama
Surah Hud, Verse 24
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوۡمِهِۦٓ إِنِّي لَكُمۡ نَذِيرٞ مُّبِينٌ
meyyakave nam ‘nuhai' avarutaiya makkalitam (nam tutaraka) anuppi vaittom. (Avar, avarkalai nokki) ‘‘niccayamaka nan unkalukkup pakirankamakave accamutti eccarikkai ceykiren
Surah Hud, Verse 25
أَن لَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّا ٱللَّهَۖ إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ أَلِيمٖ
allahvait tavira (marretaiyum) ninkal vanankak kutatu. (Vanankinal) tunpuruttum nalin vetanaiyai niccayamaka nan unkalukku ancukiren'' (enru kurinar)
Surah Hud, Verse 26
فَقَالَ ٱلۡمَلَأُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قَوۡمِهِۦ مَا نَرَىٰكَ إِلَّا بَشَرٗا مِّثۡلَنَا وَمَا نَرَىٰكَ ٱتَّبَعَكَ إِلَّا ٱلَّذِينَ هُمۡ أَرَاذِلُنَا بَادِيَ ٱلرَّأۡيِ وَمَا نَرَىٰ لَكُمۡ عَلَيۡنَا مِن فَضۡلِۭ بَلۡ نَظُنُّكُمۡ كَٰذِبِينَ
Atarku, avarai nirakaritta avarutaiya makkalin talaivarkal (avarai nokki) ‘‘nam um'mai nam'maip ponra oru manitanakave kankirom. Velittorrattil nam'mil mikka ilivanavarkale tavira (kanniyamanavarkal) um'maip pinparravillai enpataiyum nankal arivom. Enkalaivita unkalitam oru menmai iruppatakavum nankal kanavillai. Ninkal (anaivarum) poyyarkal enre nankal ennukirom'' enru kurinarkal
Surah Hud, Verse 27
قَالَ يَٰقَوۡمِ أَرَءَيۡتُمۡ إِن كُنتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٖ مِّن رَّبِّي وَءَاتَىٰنِي رَحۡمَةٗ مِّنۡ عِندِهِۦ فَعُمِّيَتۡ عَلَيۡكُمۡ أَنُلۡزِمُكُمُوهَا وَأَنتُمۡ لَهَا كَٰرِهُونَ
(atarku) avar (avarkalai nokkik) kurinar: ‘‘En makkale! Ninkal kavanittirkala? En iraivanutaiya attatciyin mitu nan nilaiyaka iruntum avan tan arulaiyum (napittuvattaiyum) enakku alittiruntum, atu unkal kankalukkup pulappatamal atai ninkal veruttu vittal, ataip pinparrumpati nan unkalai nirppantikka mutiyuma
Surah Hud, Verse 28
وَيَٰقَوۡمِ لَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مَالًاۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَى ٱللَّهِۚ وَمَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْۚ إِنَّهُم مُّلَٰقُواْ رَبِّهِمۡ وَلَٰكِنِّيٓ أَرَىٰكُمۡ قَوۡمٗا تَجۡهَلُونَ
‘‘en makkale! Itarkaka nan unkalitam oru porulaiyum (kuliyakak) ketkavillai. En kuli allahvitame tavira (unkalitam) illai. (Unkalil mikat talntavarkalayinum cari) nampikkai kontavarkalai nan virattivita mutiyatu. Niccayamaka avarkal tankal iraivanai (kanniyattutan) cantippavarkalakave irukkirarkal. Anal, niccayamaka nan unkalai(ttan mikat talnta) mutarkalakak kankiren
Surah Hud, Verse 29
وَيَٰقَوۡمِ مَن يَنصُرُنِي مِنَ ٱللَّهِ إِن طَرَدتُّهُمۡۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ
en makkale! Nan avarkalai virattivittal (allah ennait tantikka mattana? Accamayam) allahvitattil enakku utavi ceypavar yar? Ivvalavu kuta ninkal unarntu kolla ventama
Surah Hud, Verse 30
وَلَآ أَقُولُ لَكُمۡ عِندِي خَزَآئِنُ ٱللَّهِ وَلَآ أَعۡلَمُ ٱلۡغَيۡبَ وَلَآ أَقُولُ إِنِّي مَلَكٞ وَلَآ أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزۡدَرِيٓ أَعۡيُنُكُمۡ لَن يُؤۡتِيَهُمُ ٱللَّهُ خَيۡرًاۖ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا فِيٓ أَنفُسِهِمۡ إِنِّيٓ إِذٗا لَّمِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
Allahvutaiya pokkisankal (anaittum) ennitam irukkinrana enrum nan unkalitam kuravillai; nan maraivanavarrai arintavanum allan; nan oru vanavar enrum kuravillai. Evarkalai unkal kankal ilivakak kankinranavo avarkalukku allah oru nanmaiyum alikka mattan enrum nan kuramatten. Avarkal ullattil ulla (nampikkai, nallennam akiyavarrai unkalaivita) allahtan mikavum arintavan. (Itarku maraka nan kurinal) niccayamaka nanum aniyayakkararkalil oruvanaki vituven'' (enrum kurinar)
Surah Hud, Verse 31
قَالُواْ يَٰنُوحُ قَدۡ جَٰدَلۡتَنَا فَأَكۡثَرۡتَ جِدَٰلَنَا فَأۡتِنَا بِمَا تَعِدُنَآ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
atarkavarkal ‘‘nuhe! Niccayamaka nir enkalutan tarkkittir; (atuvum) atikamakave tarkkittu vittir. (Akave, ini tarkkattai vittolittu, vetanai varum enru kuruvatil) nir meyyakave unmai colpavaraka iruntal, nir accuruttum atai nam'mitam kontu varuviraka'' enru kurinarkal
Surah Hud, Verse 32
قَالَ إِنَّمَا يَأۡتِيكُم بِهِ ٱللَّهُ إِن شَآءَ وَمَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِينَ
atarku avar ‘‘(vetanaiyai kontu varupavan nan allan;) allahtan. Avan natinal (aticikkirattil) atai unkalukku niccayamakak kontu varuvan. Atait tatuttuvita unkalal mutiyatu'' enru kurinar
Surah Hud, Verse 33
وَلَا يَنفَعُكُمۡ نُصۡحِيٓ إِنۡ أَرَدتُّ أَنۡ أَنصَحَ لَكُمۡ إِن كَانَ ٱللَّهُ يُرِيدُ أَن يُغۡوِيَكُمۡۚ هُوَ رَبُّكُمۡ وَإِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ
‘‘nan unkalukku nallupatecam ceyyak karutinalum, unkalai valikettileye vittuvita ventum enru allah virumpiyiruntal en nallupatecam unkalukku oru payanumalikkatu. Avantan unkal iraivan; (marumaiyil) avanitame ninkal tirumpak kontu varappatuvirkal'' (enrum kurinar)
Surah Hud, Verse 34
أَمۡ يَقُولُونَ ٱفۡتَرَىٰهُۖ قُلۡ إِنِ ٱفۡتَرَيۡتُهُۥ فَعَلَيَّ إِجۡرَامِي وَأَنَا۠ بَرِيٓءٞ مِّمَّا تُجۡرِمُونَ
(Napiye! Ivvaralarraip parri) ‘‘nir itaip poyyakak karpanai ceytu kurukirir'' enru avarkal kurukinranara? (Avvarayin) nir kuruviraka: ‘‘Nan ataik karpanai ceytu kurinal akkurram en mite carum. (Ninkal poruppalikalallar; avvare) ninkal (karpanai) ceyyum kurrankalukku nan poruppaliyalla
Surah Hud, Verse 35
وَأُوحِيَ إِلَىٰ نُوحٍ أَنَّهُۥ لَن يُؤۡمِنَ مِن قَوۡمِكَ إِلَّا مَن قَدۡ ءَامَنَ فَلَا تَبۡتَئِسۡ بِمَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ
(napi) nuhvukku vahyi arivikkappattatu: ‘‘Munnar nampikkai kontavarkalait tavira, ini umatu makkalil oruvarum niccayamaka nampikkai kolla mattarkal. Atalal, avarkal ceyvataip parri nir kavalaippatatir
Surah Hud, Verse 36
وَٱصۡنَعِ ٱلۡفُلۡكَ بِأَعۡيُنِنَا وَوَحۡيِنَا وَلَا تُخَٰطِبۡنِي فِي ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ إِنَّهُم مُّغۡرَقُونَ
nam arivikkumaru nam kan munpakave oru kappalai nir ceyviraka. Aniyayam ceytavarkalaip parri (ini) nir ennutan (ciparicu) pecatir. Niccayamaka avarkal (vella piralayattil) mulkatikkappatuvarkal'' (enrum arivikkappattatu)
Surah Hud, Verse 37
وَيَصۡنَعُ ٱلۡفُلۡكَ وَكُلَّمَا مَرَّ عَلَيۡهِ مَلَأٞ مِّن قَوۡمِهِۦ سَخِرُواْ مِنۡهُۚ قَالَ إِن تَسۡخَرُواْ مِنَّا فَإِنَّا نَسۡخَرُ مِنكُمۡ كَمَا تَسۡخَرُونَ
avar kappalaic ceytu kontirunta camayattil, atan camipamakac cenra avarutaiya makkalin talaivarkal avaraip parikacittanar. Atarku avar ‘‘ninkal (ippotu) enkalaip parikacikkum ivvare (aticikkirattil) niccayamaka nankal unkalaip parikacippom'' enru kurinar
Surah Hud, Verse 38
فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ مَن يَأۡتِيهِ عَذَابٞ يُخۡزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيۡهِ عَذَابٞ مُّقِيمٌ
‘‘ilivupatuttum vetanai yarai vantataikiratu, nilaiyana vetanai evar mitu irankukiratu enpataiyum ati cikkirattil ninkal (cantekamara) terintu kolvirkal'' (enru kurinar)
Surah Hud, Verse 39
حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَ أَمۡرُنَا وَفَارَ ٱلتَّنُّورُ قُلۡنَا ٱحۡمِلۡ فِيهَا مِن كُلّٖ زَوۡجَيۡنِ ٱثۡنَيۡنِ وَأَهۡلَكَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيۡهِ ٱلۡقَوۡلُ وَمَنۡ ءَامَنَۚ وَمَآ ءَامَنَ مَعَهُۥٓ إِلَّا قَلِيلٞ
Akave, (nam vitittirunta) vetanai nerunki atuppup ponkave (nuhai nokki ‘‘ovvoru uyirulla piraniyil iruntum) an, pen irantu konta ovvoru jotiyai atil errik kolviraka. (Alintuvituvarkal ena) nam vakku erpattuvitta (unkal makan akiya)varkalait tavira, umatu kutumpattavaraiyum (marra) nampikkaiyalarkalaiyum atil errikkolviraka'' enru nam kurinom. Veku corpa makkalait tavira (marravarkal) avarutan nampikkai kollavillai
Surah Hud, Verse 40
۞وَقَالَ ٱرۡكَبُواْ فِيهَا بِسۡمِ ٱللَّهِ مَجۡرٜىٰهَا وَمُرۡسَىٰهَآۚ إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ
atarkavar (tannaic carntavarkalai nokki,) ‘‘itaic celuttavum niruttavum arralutaiyavanakiya allahvin tirunamattaik kuri itil ninkal erik kollunkal. Niccayamaka en iraivan mikka mannippavan, mikak karunaiyutaiyavan avan'' enru kurinar
Surah Hud, Verse 41
وَهِيَ تَجۡرِي بِهِمۡ فِي مَوۡجٖ كَٱلۡجِبَالِ وَنَادَىٰ نُوحٌ ٱبۡنَهُۥ وَكَانَ فِي مَعۡزِلٖ يَٰبُنَيَّ ٱرۡكَب مَّعَنَا وَلَا تَكُن مَّعَ ٱلۡكَٰفِرِينَ
pinnar akkappal, malaikalaip ponra alaikalukkitaiyil avarkalaic cumantu cella arampittatu. (Accamayam) nuh tannai vittu vilakiyirunta tan makanai nokki ‘‘en makane! Enkalutan (nampikkai kontu) niyum itil erikkol. (Enkalai vittu vilaki) nirakarippavarkalutan ni irukka ventam. (Avvarayin, niyum niril mulki vituvay)'' enru (captamittu) alaittar
Surah Hud, Verse 42
قَالَ سَـَٔاوِيٓ إِلَىٰ جَبَلٖ يَعۡصِمُنِي مِنَ ٱلۡمَآءِۚ قَالَ لَا عَاصِمَ ٱلۡيَوۡمَ مِنۡ أَمۡرِ ٱللَّهِ إِلَّا مَن رَّحِمَۚ وَحَالَ بَيۡنَهُمَا ٱلۡمَوۡجُ فَكَانَ مِنَ ٱلۡمُغۡرَقِينَ
atarkavan ‘‘inta vella(p piralaya)ttiliruntu ennaik kapparrakkutiya oru malaiyin mel nan cenru vituven'' enru kurinan. Atarkavar ‘‘allah arul purintalanri avanutaiya kattalaiyiliruntu patukattuk kolla inru oruvaralum mutiyatu'' enru kurinar. (Accamayam) avarkalukku itaiyil or alai elumpi kurukkittatu; avanum mulkiyavarkalutan mulkivittan
Surah Hud, Verse 43
وَقِيلَ يَـٰٓأَرۡضُ ٱبۡلَعِي مَآءَكِ وَيَٰسَمَآءُ أَقۡلِعِي وَغِيضَ ٱلۡمَآءُ وَقُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ وَٱسۡتَوَتۡ عَلَى ٱلۡجُودِيِّۖ وَقِيلَ بُعۡدٗا لِّلۡقَوۡمِ ٱلظَّـٰلِمِينَ
Pinnar ‘‘pumiye! Ni un tannirai vilunki vitu; vaname! (Malai polivatai) niruttikkol'' enru kattalaip pirappikkappatave tannir varri (vittatu. Itarkul avarkal alintu avarkalutaiya) kariyam mutintuvittatu. (Akkappalum) ‘juti' (ennum) malaiyil tankiyatu; aniyayam ceyta makkalukku (ittakaiya) alivutan'' enru (ulakenkum) parai carrappattatu
Surah Hud, Verse 44
وَنَادَىٰ نُوحٞ رَّبَّهُۥ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ٱبۡنِي مِنۡ أَهۡلِي وَإِنَّ وَعۡدَكَ ٱلۡحَقُّ وَأَنتَ أَحۡكَمُ ٱلۡحَٰكِمِينَ
(nuh napiyinutaiya makan avarai vittu vilaki nirakarippavarkalutan cenruvitave, avanum alintu vituvanena anci) nuh (tan iraivanai nokki) ‘‘en iraivane! En makan en kutumpattilullavane! (Niyo en kutumpattavarai patukattuk kolvataka vakkalittirukkiray.) Niccayamaka un vakkuruti unmaiyanatu. Tirppalippavarkalil ellam ni mikavum melana nitipati'' enru captamittuk kurinar
Surah Hud, Verse 45
قَالَ يَٰنُوحُ إِنَّهُۥ لَيۡسَ مِنۡ أَهۡلِكَۖ إِنَّهُۥ عَمَلٌ غَيۡرُ صَٰلِحٖۖ فَلَا تَسۡـَٔلۡنِ مَا لَيۡسَ لَكَ بِهِۦ عِلۡمٌۖ إِنِّيٓ أَعِظُكَ أَن تَكُونَ مِنَ ٱلۡجَٰهِلِينَ
atarkavan, ‘‘nuhe! Niccayamaka avan umatu kutumpattil ullavanallan. Niccayamaka avan olunkinamana kariyankalaiye ceytu kontiruntan. (Olunkinamaka natappavan umatu kutumpattaic carntavanalla.) Atalal, nir umakkut teriyata visayankalaip parri ennitam (tarkkittuk) ketka ventam; ariyatavarkalil nirum oruvarakivita ventam enru niccayamaka nan umakku nallupatecam ceykiren'' enru kurinan
Surah Hud, Verse 46
قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَعُوذُ بِكَ أَنۡ أَسۡـَٔلَكَ مَا لَيۡسَ لِي بِهِۦ عِلۡمٞۖ وَإِلَّا تَغۡفِرۡ لِي وَتَرۡحَمۡنِيٓ أَكُن مِّنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ
atarku (nuh napi) ‘‘en iraivane! Nan ariyata visayankalaip parri (ini) unnitam ketkatu ennai patukakkumaru unnitam niccayamaka nan pirarttikkiren. Ni ennai mannittu enakku ni kirupai ceyyavitil niccayamaka nanum nastamataintavarkalil aki vituven'' enru kurinar
Surah Hud, Verse 47
قِيلَ يَٰنُوحُ ٱهۡبِطۡ بِسَلَٰمٖ مِّنَّا وَبَرَكَٰتٍ عَلَيۡكَ وَعَلَىٰٓ أُمَمٖ مِّمَّن مَّعَكَۚ وَأُمَمٞ سَنُمَتِّعُهُمۡ ثُمَّ يَمَسُّهُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٞ
(Vellap piralayattal erpatta tannir varri, nuh napiyin kappal ‘juti' ennum malaimitu tankivitave, nam nuhai nokki) ‘‘nuhe! Nam cantiyutanum nar pakkiyankalutanum (kappalil iruntu) nir irankivituviraka. Unkalukkum um'mutanulla marra makkalukkum perum pakkiyankal untavatakuka! (Pirkalattil unkal) cantatikal (perukuvar. Ivvulakil) nam avarkalai niccayamaka cukam anupavikka vituvom. Pinnar (avarkalil palar pavamana kariyankalil itupatuvarkal. Atanal) avarkalai nam tunpuruttum vetanai vantataiyum'' enru kurappattatu
Surah Hud, Verse 48
تِلۡكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ ٱلۡغَيۡبِ نُوحِيهَآ إِلَيۡكَۖ مَا كُنتَ تَعۡلَمُهَآ أَنتَ وَلَا قَوۡمُكَ مِن قَبۡلِ هَٰذَاۖ فَٱصۡبِرۡۖ إِنَّ ٱلۡعَٰقِبَةَ لِلۡمُتَّقِينَ
(napiye!) Itu (umakku) maraivana carittirankalil ullatakum. Vahyi mulamakave nam itai umakku arivikkirom. Itarku munnar niro allatu umatu makkalo itai arintirukkavillai. Akave, (napiye! Nuhaippol nirum ciramankalaic) cakittup poruttiruppiraka. Niccayamaka mutivana verri iraiyaccam utaiyavarkalukkuttan
Surah Hud, Verse 49
وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمۡ هُودٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥٓۖ إِنۡ أَنتُمۡ إِلَّا مُفۡتَرُونَ
‘atu' (ennum) makkalitam avarkalutaiya cakotarar ‘hutai' (nam tutaraka anuppi vaittom. Avarkalai nokki) avar kurinar: ‘‘En makkale! Allah oruvanaiye ninkal vanankunkal.Avanait tavira veru iraivan unkalukku illai. (Veru iraivan untenru kurum) ninkal karpanaiyakap poy kurupavarkale
Surah Hud, Verse 50
يَٰقَوۡمِ لَآ أَسۡـَٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ أَجۡرًاۖ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَى ٱلَّذِي فَطَرَنِيٓۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
en makkale! Itarkaka nan unkalitattil oru kuliyum ketkavillai. En kuli ennai pataittavanitame tavira (veru yaritamum) illai. (Ivvalavu kuta) ninkal arintukolla ventama
Surah Hud, Verse 51
وَيَٰقَوۡمِ ٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ ثُمَّ تُوبُوٓاْ إِلَيۡهِ يُرۡسِلِ ٱلسَّمَآءَ عَلَيۡكُم مِّدۡرَارٗا وَيَزِدۡكُمۡ قُوَّةً إِلَىٰ قُوَّتِكُمۡ وَلَا تَتَوَلَّوۡاْ مُجۡرِمِينَ
En makkale! Ninkal unkal iraivanitam pava mannippaik kori (manamvarunti) avan pakkame tirumpunkal. (Avan tatuttirukkum) malaiyai unkal mitu eralamakap poliyac ceyvan. Unkal palattai melum, (melum,) atikarikkac ceyvan. Akave, ninkal avanaip purakkanittuk kurramilaittu vitatirkal'' (enru kurinar)
Surah Hud, Verse 52
قَالُواْ يَٰهُودُ مَا جِئۡتَنَا بِبَيِّنَةٖ وَمَا نَحۡنُ بِتَارِكِيٓ ءَالِهَتِنَا عَن قَوۡلِكَ وَمَا نَحۡنُ لَكَ بِمُؤۡمِنِينَ
atarkavarkal, ‘hute! Nir (nam virumpiyavaru) attatci etaiyum nam'mitam kontu varavillai. Umatu collukkaka nankal enkal teyvankalai vittu vita mattom. Um'mai nankal nampavum mattom'' enru kurinarkal
Surah Hud, Verse 53
إِن نَّقُولُ إِلَّا ٱعۡتَرَىٰكَ بَعۡضُ ءَالِهَتِنَا بِسُوٓءٖۗ قَالَ إِنِّيٓ أُشۡهِدُ ٱللَّهَ وَٱشۡهَدُوٓاْ أَنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تُشۡرِكُونَ
‘‘enkalatu cila teyvankal umakkuk ketu untupannivittana. (Atalal, nir matiyilantu vittir! Enrum kurinarkal). Atarkavar, ‘‘niccayamaka nan allahvai catciyakkukiren; niccayamaka nan avanaiyanri ninkal inaivaittu vanankupavarriliruntu vilakikkonten. (Itarku) ninkalum catciyaka irunkal'' enru kurinar
Surah Hud, Verse 54
مِن دُونِهِۦۖ فَكِيدُونِي جَمِيعٗا ثُمَّ لَا تُنظِرُونِ
‘‘akave, ninkal anaivarum onru cerntu enakku(c ceyyak kutiya) culcciyaic ceytu parunkal. (Itil) ninkal enakkuc ciritum avakacam alikka ventam'' (enrum)
Surah Hud, Verse 55
إِنِّي تَوَكَّلۡتُ عَلَى ٱللَّهِ رَبِّي وَرَبِّكُمۚ مَّا مِن دَآبَّةٍ إِلَّا هُوَ ءَاخِذُۢ بِنَاصِيَتِهَآۚ إِنَّ رَبِّي عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
“niccayamaka nan en kariyankal anaittaiyum en iraivanum unkal iraivanumakiya allahvitame oppataittu vitten. Ovvoru uyirullavarrin uccik kutumiyaiyum avane pitittuk kontirukkiran. Niccayamaka en iraivan (nitiyin) nerana valiyil irukkiran (enrum)
Surah Hud, Verse 56
فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقَدۡ أَبۡلَغۡتُكُم مَّآ أُرۡسِلۡتُ بِهِۦٓ إِلَيۡكُمۡۚ وَيَسۡتَخۡلِفُ رَبِّي قَوۡمًا غَيۡرَكُمۡ وَلَا تَضُرُّونَهُۥ شَيۡـًٔاۚ إِنَّ رَبِّي عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٍ حَفِيظٞ
Ninkal (ennaip) purakkanippirkalayin (ataip parri enakkuk kavalaiyillai. Enenral,) nan unkalitam etarkaka anuppappatteno atai niccayamaka nan unkalukku etutturaittu vitten. (Unkalai alittu) ninkal allata veru makkalai en iraivan unkal itattil vaittu vituvan; (itarkaka) ninkal avanukku oru tinkum ceyya mutiyatu. Niccayamaka en iraivan anaittaiyum patukappavan. (Akave, avan ennaiyum patukattuk kolvan'' enrum kurinar)
Surah Hud, Verse 57
وَلَمَّا جَآءَ أَمۡرُنَا نَجَّيۡنَا هُودٗا وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ بِرَحۡمَةٖ مِّنَّا وَنَجَّيۡنَٰهُم مِّنۡ عَذَابٍ غَلِيظٖ
(itan pinnum avarkal avarai nirakarittu vittanar. Akave,) nam (vetanaiyin) uttaravu vantapolutu hutaiyum, avarutan nampikkai kontavarkalaiyum nam arulalpatukattuk kontu, katumaiyana vetanaiyil iruntu nam avarkalait tappavaittom
Surah Hud, Verse 58
وَتِلۡكَ عَادٞۖ جَحَدُواْ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِمۡ وَعَصَوۡاْ رُسُلَهُۥ وَٱتَّبَعُوٓاْ أَمۡرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٖ
(napiye!) Itu ‘atu' makkalin (carittiramakum). Avarkal tankal iraivanin kattalaikalai nirakarittu avanin tutarkalukku maru ceytarkal. Melum, pitivatakkara muratarkal anaivarutaiya tiya valikattalkalaiyum avarkal pin parrinarkal
Surah Hud, Verse 59
وَأُتۡبِعُواْ فِي هَٰذِهِ ٱلدُّنۡيَا لَعۡنَةٗ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۗ أَلَآ إِنَّ عَادٗا كَفَرُواْ رَبَّهُمۡۗ أَلَا بُعۡدٗا لِّعَادٖ قَوۡمِ هُودٖ
ivvulakil (allahvutaiya) capam avarkalait totarntatu, marumai nalilum (avvare!) Totarum. Niccayamaka ‘atu' makkal tankal iraivanukku maru ceytarkal enpataiyum (napi) hututaiya ‘atu' camutayattavarkalukkuk ketutan enpataiyum arintu kollunkal
Surah Hud, Verse 60
۞وَإِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمۡ صَٰلِحٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥۖ هُوَ أَنشَأَكُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ وَٱسۡتَعۡمَرَكُمۡ فِيهَا فَٱسۡتَغۡفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوٓاْ إِلَيۡهِۚ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٞ مُّجِيبٞ
‘Samutu' (ennum mak)kalitam avarkalutaiya cakotarar ‘salihai' (nam tutaraka anuppi vaittom. Avar avarkalai nokki) ‘‘en makkale! Allah oruvanaiye ninkal vanankunkal; unkalukku avanait tavira, veru iraivan illai. Avane unkalaip pumiyiliruntu pataittan. Atileye avan unkalai vacikkavum ceytan. Atalal, ninkal avanitame mannippaik kori piraku, avan pakkame tirumpunkal. Niccayamaka en iraivan (unkalukku) mikac camipamanavan, (pirarttanaikalai) ankikarippavan enru kurinar
Surah Hud, Verse 61
قَالُواْ يَٰصَٰلِحُ قَدۡ كُنتَ فِينَا مَرۡجُوّٗا قَبۡلَ هَٰذَآۖ أَتَنۡهَىٰنَآ أَن نَّعۡبُدَ مَا يَعۡبُدُ ءَابَآؤُنَا وَإِنَّنَا لَفِي شَكّٖ مِّمَّا تَدۡعُونَآ إِلَيۡهِ مُرِيبٖ
atarkavarkal (salih napiyai nokki) ‘‘salihe! Itarku munnarellam, nir enkal nampikkaikkup pattiramutaiyavaraka iruntir. Enkal mutataikal vanankik kontirunta teyvankalai nankal vanankak kutatenru nir enkalait tatai ceykirira? Nir enkalai etanalavil alaikkiriro ataip parri niccayamaka nankal perum cantekattil irukkirom'' enru kurinar
Surah Hud, Verse 62
قَالَ يَٰقَوۡمِ أَرَءَيۡتُمۡ إِن كُنتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٖ مِّن رَّبِّي وَءَاتَىٰنِي مِنۡهُ رَحۡمَةٗ فَمَن يَنصُرُنِي مِنَ ٱللَّهِ إِنۡ عَصَيۡتُهُۥۖ فَمَا تَزِيدُونَنِي غَيۡرَ تَخۡسِيرٖ
atarkavar ‘‘en makkale! Nan en iraivanin nerana valiyil irukka, avan en mitu (makattana) arul purintirukka, nan avanukku maru ceytal (avan ennait tantikka mattana? Annerattil) allahvitattil enakku utavi ceypavar yar? Enpatai ninkal kavanittirkala? Ninkalo enakku nastattait tavira (etaiyum) atikamakki vita mattirkal'' enru kurinar
Surah Hud, Verse 63
وَيَٰقَوۡمِ هَٰذِهِۦ نَاقَةُ ٱللَّهِ لَكُمۡ ءَايَةٗۖ فَذَرُوهَا تَأۡكُلۡ فِيٓ أَرۡضِ ٱللَّهِۖ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابٞ قَرِيبٞ
‘‘en makkale! Itu allahvutaiya oru pen ottakamakum. Unkalukku itu or attatciyakave alikkappattullatu. Akave, allahvinutaiya pumiyil (atu virumpiya itattil) meya atai vittuvitunkal; atarku oru ketutalum ceyya(k karuti) atait totatirkal. Avvaru ceytal aticikkirattil vetanai unkalaip pitittuk kollum'' (enru connar)
Surah Hud, Verse 64
فَعَقَرُوهَا فَقَالَ تَمَتَّعُواْ فِي دَارِكُمۡ ثَلَٰثَةَ أَيَّامٖۖ ذَٰلِكَ وَعۡدٌ غَيۡرُ مَكۡذُوبٖ
Eninum, avarkal (avarutaiya kattalaikku maru ceytu) atai vetti vittarkal. Akave, avar (avarkalai nokki, ‘‘ini) munru nalkalvarai unkal vitukalil (iruntu kontu) ninkal cukamataiyalam. (Atarkup pinnar allahvutaiya vetanai unkalai vantataiyum) itu tavarata vakkakum'' enru kurinar
Surah Hud, Verse 65
فَلَمَّا جَآءَ أَمۡرُنَا نَجَّيۡنَا صَٰلِحٗا وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ بِرَحۡمَةٖ مِّنَّا وَمِنۡ خِزۡيِ يَوۡمِئِذٍۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ ٱلۡقَوِيُّ ٱلۡعَزِيزُ
(vetanaiyaip parriya) nam kattalai(yinpati vetanai) vantapolutu salihaiyum, avarutan nampikkaik kontavarkalaiyum (vetanaiyiliruntum) annalin ilivil iruntum nam arulaik kontu nam patukattuk kontom. (Napiye!) Niccayamaka umatu iraivan tan palamikkavanum (anaittaiyum) mikaittavanum avan
Surah Hud, Verse 66
وَأَخَذَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ ٱلصَّيۡحَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِي دِيَٰرِهِمۡ جَٰثِمِينَ
akave, varampu miriyavarkalai iti mulakkam pitittuk kontatu. Avarkal tankal vitukalil iruntavare irantu vittanar
Surah Hud, Verse 67
كَأَن لَّمۡ يَغۡنَوۡاْ فِيهَآۗ أَلَآ إِنَّ ثَمُودَاْ كَفَرُواْ رَبَّهُمۡۗ أَلَا بُعۡدٗا لِّثَمُودَ
(atarku munnar) anku avarkal oru kalattilum vacittirukkatataip pol (ataiyalam etuvuminri alintu vittanar). Arintu kollunkal: Niccayamaka ‘samutu' makkal tankal iraivanai nirakarittu vittarkal. Arintu kollunkal: ‘Samutu' makkal mitu capam erpattu vittatu
Surah Hud, Verse 68
وَلَقَدۡ جَآءَتۡ رُسُلُنَآ إِبۡرَٰهِيمَ بِٱلۡبُشۡرَىٰ قَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞۖ فَمَا لَبِثَ أَن جَآءَ بِعِجۡلٍ حَنِيذٖ
niccayamaka (vanavarkalilulla) nam tutarkal iprahimukku narceyti kontu vantu “salam'' kurinar. (Iprahim atarkup piratiyaka “unkalukkum) salam'' kuri ciritum tamatikkatu (aruttuc) cuttatoru kanrukkuttiyaik kontu van(tu avarkal mun vait)tarkal
Surah Hud, Verse 69
فَلَمَّا رَءَآ أَيۡدِيَهُمۡ لَا تَصِلُ إِلَيۡهِ نَكِرَهُمۡ وَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۚ قَالُواْ لَا تَخَفۡ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمِ لُوطٖ
avarkalutaiya kaikal atanitam cellatataik kantatum avarkalaip parri cantekittar; avarkalaip parriya payamum avar manatil ucalatiyatu. (Appolutu) avarkal (iprahimai nokki) ‘‘nir payappatatir. Niccayamaka nankal ‘lut'tutaiya makkalitam (avarkalai alittuvita) anuppappattullom'' enru kurinarkal
Surah Hud, Verse 70
وَٱمۡرَأَتُهُۥ قَآئِمَةٞ فَضَحِكَتۡ فَبَشَّرۡنَٰهَا بِإِسۡحَٰقَ وَمِن وَرَآءِ إِسۡحَٰقَ يَعۡقُوبَ
(Accamayam anku) ninru kontirunta avarutaiya (kila) manaivi (lut napiyin makkal ceyyum tiya kariyankalaic ceviyurru) cirittal; anal, ate camayattil avalukku ‘is'hak' (ennum makanaip) parriyum, is'hakkukkup pinnar ‘ya'akup' (ennum peran pirakkap povataip) parriyum narceyti kurinom
Surah Hud, Verse 71
قَالَتۡ يَٰوَيۡلَتَىٰٓ ءَأَلِدُ وَأَنَا۠ عَجُوزٞ وَهَٰذَا بَعۡلِي شَيۡخًاۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيۡءٌ عَجِيبٞ
atarkaval, ‘‘en tukkame! (Matavitay ninru) nan kilaviyakavum, en ikkanavar oru vayotikarakavum anatan pinnar nan (karppamaki) pillai peruvena! Niccayamaka itu accariyamana visayam!'' Enral
Surah Hud, Verse 72
قَالُوٓاْ أَتَعۡجَبِينَ مِنۡ أَمۡرِ ٱللَّهِۖ رَحۡمَتُ ٱللَّهِ وَبَرَكَٰتُهُۥ عَلَيۡكُمۡ أَهۡلَ ٱلۡبَيۡتِۚ إِنَّهُۥ حَمِيدٞ مَّجِيدٞ
atarkavarkal, ‘‘allahvutaiya caktiyaip parri ni accariyam ataikiraya? Allahvutaiya arulum, avanutaiya narpakkiyankalum (iprahimutaiya) vittilulla unkal mitu nilavuka. Niccayamaka avan mikka pukalutaiyavan, makimai utaiyavan'' enru kurinarkal
Surah Hud, Verse 73
فَلَمَّا ذَهَبَ عَنۡ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلرَّوۡعُ وَجَآءَتۡهُ ٱلۡبُشۡرَىٰ يُجَٰدِلُنَا فِي قَوۡمِ لُوطٍ
iprahimutaiya titukkam ninki avarukku narceyti kitaitta pinnar ‘lut' tin makkalai (alittu vituvatai)p parri avar nam'mu(taiya vanavarkalu)tan tarkkam ceyya arampittu vittar
Surah Hud, Verse 74
إِنَّ إِبۡرَٰهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّـٰهٞ مُّنِيبٞ
niccayamaka iprahim mikka cakipputaiyavar, atikam pirarttippavar (etarkum) nam'maiye munnokkupavar avar
Surah Hud, Verse 75
يَـٰٓإِبۡرَٰهِيمُ أَعۡرِضۡ عَنۡ هَٰذَآۖ إِنَّهُۥ قَدۡ جَآءَ أَمۡرُ رَبِّكَۖ وَإِنَّهُمۡ ءَاتِيهِمۡ عَذَابٌ غَيۡرُ مَرۡدُودٖ
(akave, attutarkal iprahimai nokki) iprahime! Nir itaip (parri tarkkam ceyyatu) purakkanittu vituviraka. Niccayamaka (avarkalai alippatarkaka) umatu iraivanutaiya kattalai pirantu vittatu. Melum, niccayamaka avarkalal tavirkka mutiyata vetanai avarkalai vantataiyum (enru kurinarkal)
Surah Hud, Verse 76
وَلَمَّا جَآءَتۡ رُسُلُنَا لُوطٗا سِيٓءَ بِهِمۡ وَضَاقَ بِهِمۡ ذَرۡعٗا وَقَالَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَصِيبٞ
(iprahimitamiruntu) nam tutarkal luttitam vantapolutu, avar (anta vanavarkalait tam makkalitamiruntu eppati patukappatu enru) kavalaikkullaki avaratu manam curunki ‘‘itu mika nerukkatiyana nal'' enru kurinar
Surah Hud, Verse 77
وَجَآءَهُۥ قَوۡمُهُۥ يُهۡرَعُونَ إِلَيۡهِ وَمِن قَبۡلُ كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ٱلسَّيِّـَٔاتِۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ هَـٰٓؤُلَآءِ بَنَاتِي هُنَّ أَطۡهَرُ لَكُمۡۖ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَلَا تُخۡزُونِ فِي ضَيۡفِيٓۖ أَلَيۡسَ مِنكُمۡ رَجُلٞ رَّشِيدٞ
(Itarkul) avarutaiya makkal avaritam viraintoti vantarkal. Itarku munnarum avarkal tiya kariyankalaiye ceytu kontiruntanar. (Itai natiye avaritam avarkal vantanar.) Atarku (‘lut' napi avarkalai nokki) ‘‘en makkale! Ito! En penmakkal irukkinranar. (Avarkalait tirumanam ceytu kolvatu) unkalukku mikka paricuttamanatakum. Allahvukku ninkal payantu kollunkal. En viruntinar visayattil ennai ninkal avamanap patuttatirkal. (Unkalukku nallupatecam ceyyum) nalla manitan oruvan kuta unkalil illaiya?'' Enru kettar
Surah Hud, Verse 78
قَالُواْ لَقَدۡ عَلِمۡتَ مَا لَنَا فِي بَنَاتِكَ مِنۡ حَقّٖ وَإِنَّكَ لَتَعۡلَمُ مَا نُرِيدُ
atarkavarkal ‘‘umatu penmakkalitam enkalukku oru tevaiyum illai enpatai nir nankarivir; nankal virumpuvatu enna enpataiyum niccayamaka ninkal nankarivir'' enrum kurinarkal
Surah Hud, Verse 79
قَالَ لَوۡ أَنَّ لِي بِكُمۡ قُوَّةً أَوۡ ءَاوِيٓ إِلَىٰ رُكۡنٖ شَدِيدٖ
atarkavar ‘‘unkalait tatukka potumana palam enakku irukka ventama? Allatu (unkalait tatuttu vitakkutiya) palamana ataravai nan ataiya ventama?'' Enru (mika tukkattutan) kurinar
Surah Hud, Verse 80
قَالُواْ يَٰلُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَن يَصِلُوٓاْ إِلَيۡكَۖ فَأَسۡرِ بِأَهۡلِكَ بِقِطۡعٖ مِّنَ ٱلَّيۡلِ وَلَا يَلۡتَفِتۡ مِنكُمۡ أَحَدٌ إِلَّا ٱمۡرَأَتَكَۖ إِنَّهُۥ مُصِيبُهَا مَآ أَصَابَهُمۡۚ إِنَّ مَوۡعِدَهُمُ ٱلصُّبۡحُۚ أَلَيۡسَ ٱلصُّبۡحُ بِقَرِيبٖ
(atarku luttutaiya viruntalikal avarai nokki) ‘‘lutte! Niccayamaka nankal unkal iraivanal anuppappatta tutar(kalakiya vanavar)kalavom. Ivarkal niccayamaka um'mai vantataiya mutiyatu. (Inru) iravil oru ciru pakuti irukkumpolutu nir um kutumpattutan (inkiruntu) veliyeri vituviraka; (umatu col kelata) umatu manaiviyait tavira, unkalil oruvarum avarkalait tirumpiyum parkka ventam. Avarkalai ataikinra vetanai niccayamaka avalaiyum ataiyum. (Vetanai vara) niccayamaka ivarkalukku vakkalikkappatta neram vitiyarkalaiyakum. Vitiyarkalai camipamaka illaiya?'' Enru kurinarkal
Surah Hud, Verse 81
فَلَمَّا جَآءَ أَمۡرُنَا جَعَلۡنَا عَٰلِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهَا حِجَارَةٗ مِّن سِجِّيلٖ مَّنضُودٖ
Nam kattalai(yin neram) vantatum avarkalutaiya urai talaikkilaka kavilttu vittom. (Atarku munnar) avarkal mitu cutappatta cenkarkalai (malaiyaip pol) poliyac ceytom
Surah Hud, Verse 82
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَۖ وَمَا هِيَ مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ بِبَعِيدٖ
(eriyappatta cenkal ovvonrilum) unkal iraivanal ataiyalamitap pattiruntatu. (Purattappatta) avvur ivvakkiramakkararkalukku veku turamumalla; (virumpinal atai ivarkal neril cenru parttuk kollalam)
Surah Hud, Verse 83
۞وَإِلَىٰ مَدۡيَنَ أَخَاهُمۡ شُعَيۡبٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥۖ وَلَا تَنقُصُواْ ٱلۡمِكۡيَالَ وَٱلۡمِيزَانَۖ إِنِّيٓ أَرَىٰكُم بِخَيۡرٖ وَإِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٖ مُّحِيطٖ
‘‘matyan' (ennum ur) vacikalukku avarkalutaiya cakotarar su'aipai (nam tutaraka anuppi vaittom.) Avar (avarkalai nokki) ‘‘en makkale! Allah oruvanaiye ninkal vanankunkal; avanait tavira veru iraivan unkalukku illai. Alavaiyaiyum niruvaiyaiyum kuraikkatirkal. Ninkal nalla nilaimaiyil iruppataiye nan kankiren. (Avvarirukka alavaiyaiyum niruvaiyaiyum kuraittu en mocam ceykirirkal? Avvaru ceytal) niccayamaka unkalaic culntu alittuvitakkutiya vetanai oru nalil unkalai vantataiyum enru nan payappatukiren
Surah Hud, Verse 84
وَيَٰقَوۡمِ أَوۡفُواْ ٱلۡمِكۡيَالَ وَٱلۡمِيزَانَ بِٱلۡقِسۡطِۖ وَلَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ
en makkale! Alavaiyaiyum niruvaiyaiyum nitamakave mulumaippatuttunkal. Manitarkalukku(k kotukka ventiya) avarkalutaiya porulkalaik kuraittu vitatirkal. Pumiyil katumaiyaka visamam ceytu kontu alaiyatirkal
Surah Hud, Verse 85
بَقِيَّتُ ٱللَّهِ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَۚ وَمَآ أَنَا۠ عَلَيۡكُم بِحَفِيظٖ
ninkal unmaiyakave nampikkai kontavarkalaka iruntal (unkal tolilil ilapakaramaka) allah mitappatuttuvate unkalukku mikka melanatakum. Nan unkalaik kankanippavanalla; (allahtan unkalaik kankanippavan. Akave, avanukku ninkal payantu natantu kollunkal)'' enrum kurinar
Surah Hud, Verse 86
قَالُواْ يَٰشُعَيۡبُ أَصَلَوٰتُكَ تَأۡمُرُكَ أَن نَّتۡرُكَ مَا يَعۡبُدُ ءَابَآؤُنَآ أَوۡ أَن نَّفۡعَلَ فِيٓ أَمۡوَٰلِنَا مَا نَشَـٰٓؤُاْۖ إِنَّكَ لَأَنتَ ٱلۡحَلِيمُ ٱلرَّشِيدُ
Atarkavarkal ‘‘su'aipe! Nankal enkal mutataikal vanankiya teyvankalaiyum, nankal enkal porulkalil enkal viruppappati natantu kolvataiyum vittuvitumpatiyaka (nir enkalukkuk kattalai itumpati) umatu tolukaiya um'mait tuntukiratu? Niccayamaka nirtan mikka kanniyamulla nermaiyalar'' enru (parikacamakak) kurinarkal
Surah Hud, Verse 87
قَالَ يَٰقَوۡمِ أَرَءَيۡتُمۡ إِن كُنتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٖ مِّن رَّبِّي وَرَزَقَنِي مِنۡهُ رِزۡقًا حَسَنٗاۚ وَمَآ أُرِيدُ أَنۡ أُخَالِفَكُمۡ إِلَىٰ مَآ أَنۡهَىٰكُمۡ عَنۡهُۚ إِنۡ أُرِيدُ إِلَّا ٱلۡإِصۡلَٰحَ مَا ٱسۡتَطَعۡتُۚ وَمَا تَوۡفِيقِيٓ إِلَّا بِٱللَّهِۚ عَلَيۡهِ تَوَكَّلۡتُ وَإِلَيۡهِ أُنِيبُ
atarkavar ‘‘en makkale! En iraivan telivana attatcikalai enakkalittiruppataiyum, avan enakku ventiya unavai nallavitamaka alittu varuvataiyum ninkal arivirkala? (Innilaimaiyil makkalai nan mocam ceyyaventiya avaciyamillai; akave,) nan (timaiyiliruntu) unkalait tatukkum visayattil unkalukku maruceyya virumpavillai. (Ninkal ceyyakkutatu enru kurum kariyattai nanum ceyyamatten.) Ennal iyanravarai (unkalaic) cirtiruttuvatait tavira (veronraiyum) nan virumpavillai. Allahvin utaviyinri nan (unkalaic cirtiruttum visayattil) verriyataiya mutiyatu. Avanaiye nan nampiyirukkiren; avanaiye nan nokkiyum nirkiren
Surah Hud, Verse 88
وَيَٰقَوۡمِ لَا يَجۡرِمَنَّكُمۡ شِقَاقِيٓ أَن يُصِيبَكُم مِّثۡلُ مَآ أَصَابَ قَوۡمَ نُوحٍ أَوۡ قَوۡمَ هُودٍ أَوۡ قَوۡمَ صَٰلِحٖۚ وَمَا قَوۡمُ لُوطٖ مِّنكُم بِبَعِيدٖ
‘‘en makkale! Unkalukku en mitulla virotam ‘nuh'vutaiya makkalaiyum ‘hut' utaiya makkalaiyum, ‘salih' utaiya makkalaiyum pitittatu ponra vetanai unkalaiyum pitittuk kollumpati ceytuvita ventam. ‘Luttu'taiya makkal (irunta itamum kalamum) unkalukkut turamaka illai
Surah Hud, Verse 89
وَٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ ثُمَّ تُوبُوٓاْ إِلَيۡهِۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٞ وَدُودٞ
akave, unkal iraivanitam ninkal mannippaik korunkal. (Unkal pavankalai vittu manam varunti) avanitame ninkal tirumpunkal. Niccayamaka en iraivan maka karunaiyutaiyavan, mikka necippavan avan enru kurinar
Surah Hud, Verse 90
قَالُواْ يَٰشُعَيۡبُ مَا نَفۡقَهُ كَثِيرٗا مِّمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَىٰكَ فِينَا ضَعِيفٗاۖ وَلَوۡلَا رَهۡطُكَ لَرَجَمۡنَٰكَۖ وَمَآ أَنتَ عَلَيۡنَا بِعَزِيزٖ
Atarkavarkal ‘‘su'aipe! Nir kurupavarril perumpalanatai nam vilanka (mutiya)villai. Niccayamaka nam um'mai enkalil palavinamanavarakave kankirom. Umatu inattar illavitil um'maik kal erinte konriruppom. Nir nam'mitam matipputaiyavaralla'' enrarkal
Surah Hud, Verse 91
قَالَ يَٰقَوۡمِ أَرَهۡطِيٓ أَعَزُّ عَلَيۡكُم مِّنَ ٱللَّهِ وَٱتَّخَذۡتُمُوهُ وَرَآءَكُمۡ ظِهۡرِيًّاۖ إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعۡمَلُونَ مُحِيطٞ
atarkavar ‘‘en makkale! Allahvaivita en inattara unkalukku mikka matipputaiyavarkalaki vittanar? Ninkal avanai unkal mutukuppuram talli vittirkal. Niccayamaka en iraivan ninkal ceyvataic culntullan'' enru kurinar
Surah Hud, Verse 92
وَيَٰقَوۡمِ ٱعۡمَلُواْ عَلَىٰ مَكَانَتِكُمۡ إِنِّي عَٰمِلٞۖ سَوۡفَ تَعۡلَمُونَ مَن يَأۡتِيهِ عَذَابٞ يُخۡزِيهِ وَمَنۡ هُوَ كَٰذِبٞۖ وَٱرۡتَقِبُوٓاْ إِنِّي مَعَكُمۡ رَقِيبٞ
‘‘en makkale! Ninkal unkal pokkil (unkal kariyattaic) ceytu kontirunkal, nanum (en pokkil en kariyattaic) ceytu kontirukkiren. Ilivupatuttum vetanai yarai vantataiyum? Poy colpavar yar? Enpatai ninkal aticikkirattil arintu kolvirkal. (Annerattai) ninkal etirparttirunkal; niccayamaka nanum unkalutan (atai) etirparttirukkiren'' (enrum kurinar)
Surah Hud, Verse 93
وَلَمَّا جَآءَ أَمۡرُنَا نَجَّيۡنَا شُعَيۡبٗا وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ بِرَحۡمَةٖ مِّنَّا وَأَخَذَتِ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ ٱلصَّيۡحَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِي دِيَٰرِهِمۡ جَٰثِمِينَ
(pinnar avarkalitam) nam vetanai vantapolutu su'aipaiyum avarutan nampikkai kontavarkalaiyum nam arulaik kontu patukattuk kontom. Aniyayam ceytavarkalai vitiyarkalai nerattil itimulakkam pitittuk kontatu. Avarkal tankal vitukalil iruntavare (irantu) catalamaka kitantanar
Surah Hud, Verse 94
كَأَن لَّمۡ يَغۡنَوۡاْ فِيهَآۗ أَلَا بُعۡدٗا لِّمَدۡيَنَ كَمَا بَعِدَتۡ ثَمُودُ
atil avarkal oru kalattilum vacittirukkatavarkalaip pol (or ataiyalamuminri) alintu vittanar. ‘Samut' (camutayattin) mitu capam erpattapatiye inta ‘matyan' (nakara camutayattin) mitum capam erpattuvittatu enpatai arintukollunkal
Surah Hud, Verse 95
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا مُوسَىٰ بِـَٔايَٰتِنَا وَسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ
nam vacanankalutanum telivana attatciyutanum musavai (nam tutaraka) niccayamaka nam anuppivaittom
Surah Hud, Verse 96
إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِيْهِۦ فَٱتَّبَعُوٓاْ أَمۡرَ فِرۡعَوۡنَۖ وَمَآ أَمۡرُ فِرۡعَوۡنَ بِرَشِيدٖ
Hpir'avnitamum avanutaiya kuttattaritamum (anuppinom). Hpir'avnutaiya kattalaiyai (avanutaiya kuttattinar) pinparrik kontiruntanar. Hpir'avnutaiya kattalaiyo nerana valiyil irukkavillai
Surah Hud, Verse 97
يَقۡدُمُ قَوۡمَهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَأَوۡرَدَهُمُ ٱلنَّارَۖ وَبِئۡسَ ٱلۡوِرۡدُ ٱلۡمَوۡرُودُ
marumai nalil avan tan makkalukku mun (valikattiyakac) cenru avarkalai narakattil cerppan. Avarkal cellumitam mikak kettatu
Surah Hud, Verse 98
وَأُتۡبِعُواْ فِي هَٰذِهِۦ لَعۡنَةٗ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ بِئۡسَ ٱلرِّفۡدُ ٱلۡمَرۡفُودُ
im'maiyilum marumaiyilum capam avarkalaip pintotarkiratu. Avarkalukkuk kitaikkum canmanam mikak kettatu
Surah Hud, Verse 99
ذَٰلِكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ ٱلۡقُرَىٰ نَقُصُّهُۥ عَلَيۡكَۖ مِنۡهَا قَآئِمٞ وَحَصِيدٞ
(mele kuriya) ivai cila ur(vaci)kalin carittirankalakum. Ivarrai nam unkalukkuk kurinom. Ivarril cila (ippotum) irukkinrana; cila alintu vittana
Surah Hud, Verse 100
وَمَا ظَلَمۡنَٰهُمۡ وَلَٰكِن ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡۖ فَمَآ أَغۡنَتۡ عَنۡهُمۡ ءَالِهَتُهُمُ ٱلَّتِي يَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مِن شَيۡءٖ لَّمَّا جَآءَ أَمۡرُ رَبِّكَۖ وَمَا زَادُوهُمۡ غَيۡرَ تَتۡبِيبٖ
ivarkalil evarukkume nam tinkilaikkavillai. Eninum, avarkale tankalukku tinkilaittuk kontanar. Unkal iraivanin vetanai vanta camayattil allahvai tavirttu avarkal alaittuk kontirunta teyvankalil onrume avarkalukku oru payanum alikkavillai; melum, nastattaiye avai avarkalukku atikappatuttina
Surah Hud, Verse 101
وَكَذَٰلِكَ أَخۡذُ رَبِّكَ إِذَآ أَخَذَ ٱلۡقُرَىٰ وَهِيَ ظَٰلِمَةٌۚ إِنَّ أَخۡذَهُۥٓ أَلِيمٞ شَدِيدٌ
aniyayam ceykinra urarai avarkalin aniyayattin karanamaka um iraivan pitikkak karutinal ivvare avan pitittuk kolkiran. Enenral, niccayamaka avanutaiya piti mikka katinamanatum tunpuruttak kutiyatum akum
Surah Hud, Verse 102
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لِّمَنۡ خَافَ عَذَابَ ٱلۡأٓخِرَةِۚ ذَٰلِكَ يَوۡمٞ مَّجۡمُوعٞ لَّهُ ٱلنَّاسُ وَذَٰلِكَ يَوۡمٞ مَّشۡهُودٞ
marumaiyin vetanaiyaip payappatakkutiyavarukku niccayamaka itil or attatci irukkiratu. Manitarkal anaivarum onru cerkkappatum nalakum atu. Avarkal anaivarum (iraivanin munnal) kontu varappatakkutiya nalumakum atu
Surah Hud, Verse 103
وَمَا نُؤَخِّرُهُۥٓ إِلَّا لِأَجَلٖ مَّعۡدُودٖ
oru corpa tavanaikke tavira atai nam pirpatutti vaikkavillai
Surah Hud, Verse 104
يَوۡمَ يَأۡتِ لَا تَكَلَّمُ نَفۡسٌ إِلَّا بِإِذۡنِهِۦۚ فَمِنۡهُمۡ شَقِيّٞ وَسَعِيدٞ
atu varum nalil avanutaiya anumatiyinri enta oru manitanum (avanutan) pecamutiyatu. Avarkalil turppakkiyavankalum ullanar; narpakkiyavankalum ullanar
Surah Hud, Verse 105
فَأَمَّا ٱلَّذِينَ شَقُواْ فَفِي ٱلنَّارِ لَهُمۡ فِيهَا زَفِيرٞ وَشَهِيقٌ
Turppakkiyavankal narakattil vilttappatuvarkal. (Vetanaiyait tanka mutiyamal) atil avarkal perum kuccalittuk kataruvarkal
Surah Hud, Verse 106
خَٰلِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ ٱلسَّمَٰوَٰتُ وَٱلۡأَرۡضُ إِلَّا مَا شَآءَ رَبُّكَۚ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٞ لِّمَا يُرِيدُ
umatu iraivan natinalanri vanankalum pumiyum nilaittirukkum kalam varai atil avarkal tankiyum vituvarkal. Niccayamaka umatu iraivan, tan virumpiyavarrai (tataiyinri) ceytu mutippavan
Surah Hud, Verse 107
۞وَأَمَّا ٱلَّذِينَ سُعِدُواْ فَفِي ٱلۡجَنَّةِ خَٰلِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ ٱلسَّمَٰوَٰتُ وَٱلۡأَرۡضُ إِلَّا مَا شَآءَ رَبُّكَۖ عَطَآءً غَيۡرَ مَجۡذُوذٖ
narpakkiyavankal corkkattil nulaivarkal. Umatu iraivan natinalanri vanankalum pumiyum nilaittirukkum kalam varai atiltan avarkal tanki vituvarkal. (Atu) mutivurata (enrum nilaiyana) or arutkotaiyakum
Surah Hud, Verse 108
فَلَا تَكُ فِي مِرۡيَةٖ مِّمَّا يَعۡبُدُ هَـٰٓؤُلَآءِۚ مَا يَعۡبُدُونَ إِلَّا كَمَا يَعۡبُدُ ءَابَآؤُهُم مِّن قَبۡلُۚ وَإِنَّا لَمُوَفُّوهُمۡ نَصِيبَهُمۡ غَيۡرَ مَنقُوصٖ
(napiye! Inaivaittu vanankum) ivarkal vanankupavarraip parri (ivarkalitam etum ataram irukkumo enru) nir cantekappata ventam. (Or ataramumillai. Eninum,) itarku munnar ivarkalutaiya mutataikal vanankik kontiruntatu ponre ivarkalum (ataram etuvuminriye) vanankukinranar. Ivarkalutaiya (vetanaiyin) pakattai (ivarkalutaiya mutataikalukkuk kotuttu iruntavare) ivarkalukkum mulumaiyaka oru kuraivuminri niccayamaka nam kotuppom
Surah Hud, Verse 109
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ فَٱخۡتُلِفَ فِيهِۚ وَلَوۡلَا كَلِمَةٞ سَبَقَتۡ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيۡنَهُمۡۚ وَإِنَّهُمۡ لَفِي شَكّٖ مِّنۡهُ مُرِيبٖ
niccayamaka nam musavukku oru vetattaik kotuttiruntom. (Intak kur'anil ivarkal marupatukinravare) atilum avarkal marupattarkal. (Avarkal tantanai perukinra kalam marumaitan enru) unkal iraivanin vakku munnare erpattiravitil (im'maiyileye) ivarkalutaiya kariyam mutivu perrirukkum. Niccayamaka (makkavacikalakiya) ivarkalum (intak kur'anaip parrik kulappamana) cantekattil irukkinranar
Surah Hud, Verse 110
وَإِنَّ كُلّٗا لَّمَّا لَيُوَفِّيَنَّهُمۡ رَبُّكَ أَعۡمَٰلَهُمۡۚ إِنَّهُۥ بِمَا يَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ
niccayamaka umatu iraivan (avarkal ovvoruvarukkum) avarkalutaiya ceykaikkuriya kuliyai mulumaiyakave kotuppan. Niccayamaka avan avarkal ceyvatai nankarintavan avan
Surah Hud, Verse 111
فَٱسۡتَقِمۡ كَمَآ أُمِرۡتَ وَمَن تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطۡغَوۡاْۚ إِنَّهُۥ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ
Akave, (napiye!) Umakku evappattatu ponre, nirum inai vaittu vanankuvatiliruntu vilaki um'mutan iruppavarum (nerana valiyil) urutiyaka irunkal. (Itil) ciritum tavari vitatirkal. Niccayamaka avan unkal ceyalai urru nokkupavan avan
Surah Hud, Verse 112
وَلَا تَرۡكَنُوٓاْ إِلَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّكُمُ ٱلنَّارُ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِنۡ أَوۡلِيَآءَ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ
(nampikkaiyalarkale!) Varampu mirupavarkal pakkam ninkal (ciritum) cayntu vitatirkal. (Avvarayin) naraka neruppu unkalaiyum pitittuk kollum. Atiliruntu unkalaip patukappavar allahvait tavira (veru) yarumillai; pinnar, evarutaiya utaviyum unkalukkuk kitaikkatu
Surah Hud, Verse 113
وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ طَرَفَيِ ٱلنَّهَارِ وَزُلَفٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِۚ إِنَّ ٱلۡحَسَنَٰتِ يُذۡهِبۡنَ ٱلسَّيِّـَٔاتِۚ ذَٰلِكَ ذِكۡرَىٰ لِلذَّـٰكِرِينَ
pakalil iru munai(kalakiya kalai, malai)kalilum, iravil oru pakattilum, nir (tavaratu) tolutu varuviraka. Niccayamaka nanmaikal pavankalaip pokkivitum. Iraivanait tuti ceytu pukalpavarkalukku itu oru ninaivuttutalakum
Surah Hud, Verse 114
وَٱصۡبِرۡ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
(napiye! Tunpankalaip) porumaiyutan cakittiruppiraka. Niccayamaka allah nanmai ceytavarkalin kuliyai vinakkivita mattan
Surah Hud, Verse 115
فَلَوۡلَا كَانَ مِنَ ٱلۡقُرُونِ مِن قَبۡلِكُمۡ أُوْلُواْ بَقِيَّةٖ يَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلۡفَسَادِ فِي ٱلۡأَرۡضِ إِلَّا قَلِيلٗا مِّمَّنۡ أَنجَيۡنَا مِنۡهُمۡۗ وَٱتَّبَعَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مَآ أُتۡرِفُواْ فِيهِ وَكَانُواْ مُجۡرِمِينَ
unkalukku munnirunta cantatikalil (tankalum nallolukkattaik kataipitittu marra manitarkalum) pumiyil visamam ceyyatu tatuttu varakkutiya arivalikal (atikamaka) iruntirukka ventama? Avarkal oru corpa ennikkaiyiltan iruntanar. Nam avarkalai patukattuk kontom. Anal, (perumpalana) aniyayakkararkalo tankal acapacankalaip pinparrik kurram ceypavarkalakave iruntanar
Surah Hud, Verse 116
وَمَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهۡلِكَ ٱلۡقُرَىٰ بِظُلۡمٖ وَأَهۡلُهَا مُصۡلِحُونَ
(napiye!) Or uraril cilar (marravarkalaip pavam ceyyatu) cirtiruttik kontirukkum varai (marra) cilarin aniyayattirkaka avvurar anaivaraiyum umatu iraivan alittuvita mattan
Surah Hud, Verse 117
وَلَوۡ شَآءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ ٱلنَّاسَ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗۖ وَلَا يَزَالُونَ مُخۡتَلِفِينَ
Umatu iraivan natiyiruntal manitarkal anaivaraiyum ore vakuppinaraka akkiyiruppan. (Avvaru natavillai.) Avarkal tankalukkul marupattuk konteyirupparkal
Surah Hud, Verse 118
إِلَّا مَن رَّحِمَ رَبُّكَۚ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمۡۗ وَتَمَّتۡ كَلِمَةُ رَبِّكَ لَأَمۡلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ ٱلۡجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ أَجۡمَعِينَ
avarkalil umatu iraivan arul purintavarkalait tavira. (Avarkal markkattil muranpata mattarkal) itarkakave avarkalaip pataittum irukkiran. (Pavam ceyta) ‘‘jinkalaik kontum manitarkalaik kontum niccayamaka nan narakattai nirappuven'' enra umatu iraivanin vakku niraiveriye tirum
Surah Hud, Verse 119
وَكُلّٗا نَّقُصُّ عَلَيۡكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ ٱلرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِۦ فُؤَادَكَۚ وَجَآءَكَ فِي هَٰذِهِ ٱلۡحَقُّ وَمَوۡعِظَةٞ وَذِكۡرَىٰ لِلۡمُؤۡمِنِينَ
umatu ullattait titappatuttuvatarkakave, nam tutarkalin carittirankaliliruntu ivai anaittaiyum nam umakkuk kurinom. Ivarril unkalukku unmaiyum, nallupatecamum nampikkaiyalarkalukku arivuraiyum irukkinrana
Surah Hud, Verse 120
وَقُل لِّلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ ٱعۡمَلُواْ عَلَىٰ مَكَانَتِكُمۡ إِنَّا عَٰمِلُونَ
nampikkai kollatavarkalai nokki (napiye!) Kuruviraka: ‘‘Ninkal unkal pokkil (unkal kariyankalaic) ceytu kontirunkal; niccayamaka nankalum (enkal pokkil) ceytu kontirukkirom
Surah Hud, Verse 121
وَٱنتَظِرُوٓاْ إِنَّا مُنتَظِرُونَ
ninkalum (itan mutivai) etirparttirunkal; niccayamaka nankalum (atai) etir parttirukkirom
Surah Hud, Verse 122
وَلِلَّهِ غَيۡبُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَإِلَيۡهِ يُرۡجَعُ ٱلۡأَمۡرُ كُلُّهُۥ فَٱعۡبُدۡهُ وَتَوَكَّلۡ عَلَيۡهِۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَٰفِلٍ عَمَّا تَعۡمَلُونَ
vanankalilum pumiyilum maraintiruppavai anaittum (avarrin nanamum) allahvukkuriyanave! Ella kariyankalum avanitame tirumpak kontu varappatum. Atalal, avan oruvanaiye nir vanankuviraka; avanaiye nampuviraka. Umatu iraivan ninkal ceypavarraip parri paramukamayillai
Surah Hud, Verse 123