Surah Yusuf - Malayalam Translation by Muhammad Karakunnu And Vanidas Elayavoor
الٓرۚ تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ
aliph-lāṁ-ṟā'a. suvyaktamāya vēdapustakattile vacanaṅṅaḷāṇiva
Surah Yusuf, Verse 1
إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ قُرۡءَٰنًا عَرَبِيّٗا لَّعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ
nāmitine aṟabi bhāṣayil vāyanakkuḷḷa pustakamāyi iṟakkiyirikkunnu. niṅṅaḷ nannāyi cinticcu manas'silākkān
Surah Yusuf, Verse 2
نَحۡنُ نَقُصُّ عَلَيۡكَ أَحۡسَنَ ٱلۡقَصَصِ بِمَآ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ وَإِن كُنتَ مِن قَبۡلِهِۦ لَمِنَ ٱلۡغَٰفِلِينَ
ī khur'ān bēādhanamāyi nalkiyatilūṭe nāṁ ninakk nalla caritrakathakaḷ vivariccu tarikayāṇ. itinumump nī iteānnumaṟiyāttavaruṭe kūṭṭattilāyirunnu
Surah Yusuf, Verse 3
إِذۡ قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَـٰٓأَبَتِ إِنِّي رَأَيۡتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوۡكَبٗا وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَ رَأَيۡتُهُمۡ لِي سَٰجِدِينَ
yūsuph tanṟe pitāvinēāṭ paṟañña sandarbhaṁ: "priya pitāvē, patineānn nakṣatraṅṅaḷuṁ sūryanuṁ candranuṁ enikku sāṣṭāṅgaṁ ceyyunnatāyi ñān svapnaṁ kaṇṭirikkunnu.”
Surah Yusuf, Verse 4
قَالَ يَٰبُنَيَّ لَا تَقۡصُصۡ رُءۡيَاكَ عَلَىٰٓ إِخۡوَتِكَ فَيَكِيدُواْ لَكَ كَيۡدًاۖ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ لِلۡإِنسَٰنِ عَدُوّٞ مُّبِينٞ
pitāvu paṟaññu: "mēānē, ī svapnatteppaṟṟi orikkaluṁ ninṟe sahēādaranmārēāṭ paṟayarut. avar ninakketire gūḍhatantraṁ prayēāgiccēkkuṁ. piśāc manuṣyanṟe pratyakṣa śatruvāṇ.”
Surah Yusuf, Verse 5
وَكَذَٰلِكَ يَجۡتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِن تَأۡوِيلِ ٱلۡأَحَادِيثِ وَيُتِمُّ نِعۡمَتَهُۥ عَلَيۡكَ وَعَلَىٰٓ ءَالِ يَعۡقُوبَ كَمَآ أَتَمَّهَا عَلَىٰٓ أَبَوَيۡكَ مِن قَبۡلُ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡحَٰقَۚ إِنَّ رَبَّكَ عَلِيمٌ حَكِيمٞ
avvidhaṁ ninṟe nāthan ninne teraññeṭukkuṁ. ninne avan svapna vyākhyānaṁ paṭhippikkuṁ. ninakkuṁ ya'akhūb kuṭumbattinuṁ avanṟe anugrahaṅṅaḷ pūrttīkariccu taruṁ; ninṟe raṇṭu pūrvapitākkaḷāya ibṟāhīminuṁ is'hākhinuṁ at pūrttīkariccu keāṭuttapēāle. tīrccayāyuṁ ninṟe nāthan ellāṁ aṟiyunnavanuṁ yuktimānumāṇ
Surah Yusuf, Verse 6
۞لَّقَدۡ كَانَ فِي يُوسُفَ وَإِخۡوَتِهِۦٓ ءَايَٰتٞ لِّلسَّآئِلِينَ
uṟappāyuṁ yūsuphiluṁ addēhattinṟe sahēādaranmāriluṁ anvēṣiccaṟiyunnavarkk niravadhi teḷivukaḷuṇṭ
Surah Yusuf, Verse 7
إِذۡ قَالُواْ لَيُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَىٰٓ أَبِينَا مِنَّا وَنَحۡنُ عُصۡبَةٌ إِنَّ أَبَانَا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ
avar paṟañña sandarbhaṁ: "yūsuphuṁ avanṟe sahēādaranumāṇ nam'mekkāḷ pitāvin priyappeṭṭavar. nāṁ valiyeāru saṅghamāyirunniṭṭuṁ. nam'muṭe pitāv vyaktamāya vaḻikēṭiltanne
Surah Yusuf, Verse 8
ٱقۡتُلُواْ يُوسُفَ أَوِ ٱطۡرَحُوهُ أَرۡضٗا يَخۡلُ لَكُمۡ وَجۡهُ أَبِيكُمۡ وَتَكُونُواْ مِنۢ بَعۡدِهِۦ قَوۡمٗا صَٰلِحِينَ
niṅṅaḷ yūsuphine keānnukaḷayuka. alleṅkil ēteṅkiluṁ oriṭatt keāṇṭupēāyi taḷḷuka. atēāṭe pitāvinṟe aṭuppaṁ niṅṅaḷkku mātramāyi kiṭṭuṁ. atinu śēṣaṁ niṅṅaḷkk nallavarāyittīrukayuṁ ceyyāṁ.”
Surah Yusuf, Verse 9
قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ لَا تَقۡتُلُواْ يُوسُفَ وَأَلۡقُوهُ فِي غَيَٰبَتِ ٱلۡجُبِّ يَلۡتَقِطۡهُ بَعۡضُ ٱلسَّيَّارَةِ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ
appēāḷ avarileārāḷ paṟaññu: "yūsuphine keāllarut. niṅṅaḷkk vallatuṁ ceyyaṇamennuṇṭeṅkil avane kiṇaṟinṟe āḻattileṟiyuka. valla yātrāsaṅghavuṁ avane kaṇṭeṭuttukeāḷḷuṁ.”
Surah Yusuf, Verse 10
قَالُواْ يَـٰٓأَبَانَا مَا لَكَ لَا تَأۡمَ۬نَّا عَلَىٰ يُوسُفَ وَإِنَّا لَهُۥ لَنَٰصِحُونَ
avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷuṭe pitāvē, aṅṅakkentupaṟṟi? yūsuphinṟe kāryattil aṅṅu ñaṅṅaḷe viśvasikkāttatent? tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ avanṟe guṇakāṅkṣikaḷāṇ
Surah Yusuf, Verse 11
أَرۡسِلۡهُ مَعَنَا غَدٗا يَرۡتَعۡ وَيَلۡعَبۡ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ
nāḷe avane ñaṅṅaḷēāṭeāppamayaccāluṁ. avan tinnurasiccullasikkaṭṭe. uṟappāyuṁ ñaṅṅaḷavane kātturakṣiccukeāḷḷuṁ.”
Surah Yusuf, Verse 12
قَالَ إِنِّي لَيَحۡزُنُنِيٓ أَن تَذۡهَبُواْ بِهِۦ وَأَخَافُ أَن يَأۡكُلَهُ ٱلذِّئۡبُ وَأَنتُمۡ عَنۡهُ غَٰفِلُونَ
pitāv paṟaññu: "niṅṅaḷavane keāṇṭupēākunnat enne duḥkhitanākkuṁ. avane cennāya tinnumēā ennāṇenṟe pēṭi. niṅṅaḷ avane śrad'dhikkāte pēāyēkkumennuṁ.”
Surah Yusuf, Verse 13
قَالُواْ لَئِنۡ أَكَلَهُ ٱلذِّئۡبُ وَنَحۡنُ عُصۡبَةٌ إِنَّآ إِذٗا لَّخَٰسِرُونَ
avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷ valiya oru saṅghamuṇṭāyirikke avane cennāya tinnukayāṇeṅkil ñaṅṅaḷ keāṭiya naṣṭaṁ paṟṟiyavarāyirikkuṁ; tīrcca.”
Surah Yusuf, Verse 14
فَلَمَّا ذَهَبُواْ بِهِۦ وَأَجۡمَعُوٓاْ أَن يَجۡعَلُوهُ فِي غَيَٰبَتِ ٱلۡجُبِّۚ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡهِ لَتُنَبِّئَنَّهُم بِأَمۡرِهِمۡ هَٰذَا وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
aṅṅane avaravane keāṇṭupēāyi. kiṇaṟṟinṟe āḻattil taḷḷān kūṭṭāyi tīrumāniccu. appēāḷ nāṁ avan bēādhanaṁ nalki: avaruṭe ī ceytiyekkuṟicc nī avarkk vaḻiye vivariccu keāṭukkukatanne ceyyuṁ. avar annēraṁ atēkkuṟicc oṭṭuṁ bēādhavānmārāyirikkukayilla
Surah Yusuf, Verse 15
وَجَآءُوٓ أَبَاهُمۡ عِشَآءٗ يَبۡكُونَ
sandhyāsamayatt avar taṅṅaḷuṭe pitāvinṟe aṭutt karaññukeāṇṭu vannu
Surah Yusuf, Verse 16
قَالُواْ يَـٰٓأَبَانَآ إِنَّا ذَهَبۡنَا نَسۡتَبِقُ وَتَرَكۡنَا يُوسُفَ عِندَ مَتَٰعِنَا فَأَكَلَهُ ٱلذِّئۡبُۖ وَمَآ أَنتَ بِمُؤۡمِنٖ لَّنَا وَلَوۡ كُنَّا صَٰدِقِينَ
avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷuṭe uppā, yūsuphine ñaṅṅaḷuṭe sādhanaṅṅaḷkkarike nirtti ñaṅṅaḷ malsarikkān pēāyatāyirunnu. appēāḷ avane oru cennāya tinnukaḷaññu. aṅṅ ñaṅṅaḷe viśvasikkukayilla. ñaṅṅaḷ etra satyaṁ paṟayunnavarāyāluṁ
Surah Yusuf, Verse 17
وَجَآءُو عَلَىٰ قَمِيصِهِۦ بِدَمٖ كَذِبٖۚ قَالَ بَلۡ سَوَّلَتۡ لَكُمۡ أَنفُسُكُمۡ أَمۡرٗاۖ فَصَبۡرٞ جَمِيلٞۖ وَٱللَّهُ ٱلۡمُسۡتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ
yūsuphinṟe kuppāyattil kaḷḷaccēāra puraṭṭiyāṇavar vannat. pitāv paṟaññu: "niṅṅaḷuṭe manas's oru kāryaṁ ceyyān niṅṅaḷe prērippiccu. ini nannāyi kṣamikkukatanne. niṅṅaḷ paṟañña kāryattinṟe nijasthiti aṟiyunnatilenne sahāyikkānuḷḷat allāhu mātraṁ.”
Surah Yusuf, Verse 18
وَجَآءَتۡ سَيَّارَةٞ فَأَرۡسَلُواْ وَارِدَهُمۡ فَأَدۡلَىٰ دَلۡوَهُۥۖ قَالَ يَٰبُشۡرَىٰ هَٰذَا غُلَٰمٞۚ وَأَسَرُّوهُ بِضَٰعَةٗۚ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِمَا يَعۡمَلُونَ
oru yātrāsaṅghaṁ vannu. avar taṅṅaḷuṭe veḷḷaṁ kēāriye ayaccu. ayāḷ tanṟe teāṭṭi iṟakki. ayāḷ paṟaññu: "hā, enteāradbhutaṁ! itā oru kuṭṭi?” avar ā kuṭṭiye oru kaccavaṭaccarakkākki oḷippiccuveccu. avar ceytukeāṇṭirunnatineppaṟṟi nannāyaṟiyunnavanāṇ allāhu
Surah Yusuf, Verse 19
وَشَرَوۡهُ بِثَمَنِۭ بَخۡسٖ دَرَٰهِمَ مَعۡدُودَةٖ وَكَانُواْ فِيهِ مِنَ ٱلزَّـٰهِدِينَ
avaravane kuṟañña vilaykk viṟṟu. ētānuṁ nāṇayattuṭṭukaḷkk. avanil oṭṭuṁ tālparyamillāttavarāyirunnu avar
Surah Yusuf, Verse 20
وَقَالَ ٱلَّذِي ٱشۡتَرَىٰهُ مِن مِّصۡرَ لِٱمۡرَأَتِهِۦٓ أَكۡرِمِي مَثۡوَىٰهُ عَسَىٰٓ أَن يَنفَعَنَآ أَوۡ نَتَّخِذَهُۥ وَلَدٗاۚ وَكَذَٰلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلِنُعَلِّمَهُۥ مِن تَأۡوِيلِ ٱلۡأَحَادِيثِۚ وَٱللَّهُ غَالِبٌ عَلَىٰٓ أَمۡرِهِۦ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ
ījiptil ninn avane vāṅṅiyavan tanṟe patniyēāṭu paṟaññu: "ivane nalla nilayil pēāṟṟi vaḷarttuka. ivan namukkupakariccēkkāṁ. alleṅkil namukkivane nam'muṭe makanāyi kaṇakkākkāṁ.” aṅṅane yūsuphin nāṁ annāṭṭil sekaryameārukkikkeāṭuttu. svapnavyākhyānaṁ avane paṭhippikkān kūṭiyāṇat. allāhu tanṟe tīrumānaṁ kr̥tyamāyi naṭattuka tanne ceyyuṁ. eṅkiluṁ manuṣyarilēṟeppēruṁ ataṟiyunnilla
Surah Yusuf, Verse 21
وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُۥٓ ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ
avan pūrṇavaḷarcca prāpiccappēāḷ nāmavan tīrumānaśaktiyuṁ aṟivuṁ nalki. aṅṅaneyāṇ nāṁ saccaritarkk pratiphalaṁ nalkunnat
Surah Yusuf, Verse 22
وَرَٰوَدَتۡهُ ٱلَّتِي هُوَ فِي بَيۡتِهَا عَن نَّفۡسِهِۦ وَغَلَّقَتِ ٱلۡأَبۡوَٰبَ وَقَالَتۡ هَيۡتَ لَكَۚ قَالَ مَعَاذَ ٱللَّهِۖ إِنَّهُۥ رَبِّيٓ أَحۡسَنَ مَثۡوَايَۖ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
yūsuph pārkkunna purayile peṇṇ ayāḷe vaśīkarikkān śramiccu. vātilukaḷaṭacc avaḷ paṟaññu: "varū.” avan paṟaññu: "allāhu śaraṇaṁ; avanāṇenṟe nāthan. avanenikku nalla sthānaṁ nalkiyirikkunnu. atikramikaḷ orikkaluṁ vijayikkukayilla.”
Surah Yusuf, Verse 23
وَلَقَدۡ هَمَّتۡ بِهِۦۖ وَهَمَّ بِهَا لَوۡلَآ أَن رَّءَا بُرۡهَٰنَ رَبِّهِۦۚ كَذَٰلِكَ لِنَصۡرِفَ عَنۡهُ ٱلسُّوٓءَ وَٱلۡفَحۡشَآءَۚ إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُخۡلَصِينَ
avaḷ addēhatte kāmiccu. tanṟe nāthanṟe pramāṇaṁ kaṇṭirunnilleṅkil addēhaṁ avaḷeyuṁ kāmikkumāyirunnu. avvidhaṁ sambhaviccat tinmayuṁ nīcakr̥tyavuṁ nāṁ addēhattil ninn taṭṭimāṟṟānāṇ. tīrccayāyuṁ addēhaṁ nam'muṭe teraññeṭukkappeṭṭa dāsanmāril peṭṭavanatre
Surah Yusuf, Verse 24
وَٱسۡتَبَقَا ٱلۡبَابَ وَقَدَّتۡ قَمِيصَهُۥ مِن دُبُرٖ وَأَلۡفَيَا سَيِّدَهَا لَدَا ٱلۡبَابِۚ قَالَتۡ مَا جَزَآءُ مَنۡ أَرَادَ بِأَهۡلِكَ سُوٓءًا إِلَّآ أَن يُسۡجَنَ أَوۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
avariruvaruṁ vātilkkalēkkēāṭi. avaḷ pinnil ninn addēhattinṟe kuppāyaṁ valiccukīṟi. vātilkkal avaḷuṭe bharttāvine iruvaruṁ kaṇṭumuṭṭi. avaḷ paṟaññu: "niṅṅaḷuṭe bhāryayuṭe nēre arutāyma āgrahicca iyāḷkkuḷḷa śikṣayentāṇ? onnukilavane taṭaviliṭaṇaṁ. alleṅkil nēāvēṟiya maṟṟenteṅkiluṁ śikṣa nalkaṇaṁ.”
Surah Yusuf, Verse 25
قَالَ هِيَ رَٰوَدَتۡنِي عَن نَّفۡسِيۚ وَشَهِدَ شَاهِدٞ مِّنۡ أَهۡلِهَآ إِن كَانَ قَمِيصُهُۥ قُدَّ مِن قُبُلٖ فَصَدَقَتۡ وَهُوَ مِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ
yūsuph paṟaññu: "avaḷāṇenne vaśīkarikkān śramiccat.” ā strīyuṭe bandhuvāya oru sākṣi teḷivunnayiccu: avanṟe kuppāyaṁ munvaśattāṇ kīṟiyateṅkil avaḷ paṟaññat satyamāṇ. avan kaḷḷaṁ paṟaññavanuṁ
Surah Yusuf, Verse 26
وَإِن كَانَ قَمِيصُهُۥ قُدَّ مِن دُبُرٖ فَكَذَبَتۡ وَهُوَ مِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
athavā, avanṟe kuppāyaṁ pinvaśattāṇ kīṟiyateṅkil avaḷ paṟaññat kaḷḷamāṇ. avan satyaṁ paṟaññavanuṁ.”
Surah Yusuf, Verse 27
فَلَمَّا رَءَا قَمِيصَهُۥ قُدَّ مِن دُبُرٖ قَالَ إِنَّهُۥ مِن كَيۡدِكُنَّۖ إِنَّ كَيۡدَكُنَّ عَظِيمٞ
yūsuphinṟe kuppāyaṁ pinbhāgaṁ kīṟiyatāyi kaṇṭappēāḷ bharttāv paṟaññu: "it niṅṅaḷ strīkaḷuṭe kutantrattilppeṭṭatāṇ. niṅṅaḷuṭe kutantraṁ bhayaṅkaraṁ tanne
Surah Yusuf, Verse 28
يُوسُفُ أَعۡرِضۡ عَنۡ هَٰذَاۚ وَٱسۡتَغۡفِرِي لِذَنۢبِكِۖ إِنَّكِ كُنتِ مِنَ ٱلۡخَاطِـِٔينَ
yūsuph, nīyit avagaṇiccēkkuka.” strīyēāṭ: "nī ninṟe teṟṟin māppirakkuka. tīrccayāyuṁ nīyāṇ teṟṟukāri.”
Surah Yusuf, Verse 29
۞وَقَالَ نِسۡوَةٞ فِي ٱلۡمَدِينَةِ ٱمۡرَأَتُ ٱلۡعَزِيزِ تُرَٰوِدُ فَتَىٰهَا عَن نَّفۡسِهِۦۖ قَدۡ شَغَفَهَا حُبًّاۖ إِنَّا لَنَرَىٰهَا فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
paṭṭaṇattile peṇṇuṅṅaḷ paṟaññu: "prabhuvinṟe patni tanṟe vēlakkārane vaśīkarikkān nēākkukayāṇ. kāmaṁ avaḷuṭe manas'sine kīḻaṭakkiyirikkunnu. nam'muṭe vīkṣaṇattil avaḷ vyaktamāya vaḻikēṭilāṇ.”
Surah Yusuf, Verse 30
فَلَمَّا سَمِعَتۡ بِمَكۡرِهِنَّ أَرۡسَلَتۡ إِلَيۡهِنَّ وَأَعۡتَدَتۡ لَهُنَّ مُتَّكَـٔٗا وَءَاتَتۡ كُلَّ وَٰحِدَةٖ مِّنۡهُنَّ سِكِّينٗا وَقَالَتِ ٱخۡرُجۡ عَلَيۡهِنَّۖ فَلَمَّا رَأَيۡنَهُۥٓ أَكۡبَرۡنَهُۥ وَقَطَّعۡنَ أَيۡدِيَهُنَّ وَقُلۡنَ حَٰشَ لِلَّهِ مَا هَٰذَا بَشَرًا إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا مَلَكٞ كَرِيمٞ
avaruṭe tantratteppaṟṟi kēṭṭa prabhupatni avaruṭe aṭuttēkk āḷe ayaccu. avarkk cāriyirikkān avaḷ irippiṭaṅṅaḷeārukki. avarilēārēāruttarkkuṁ ōrēā katti keāṭukkukayuṁ ceytu. avaḷ yūsuphinēāṭu paṟaññu: "ā strīkaḷuṭe munnilēkk celluka.” avar addēhatte kaṇṭappēāḷ vismayabharitarāvukayuṁ taṅṅaḷuṭe kaikaḷ svayaṁ muṟippeṭuttukayuṁ ceytu. avar paṟaññupēāyi: "allāhu etra mahān! it manuṣyanalla. it mān'yanāya oru malakkallātārumalla”
Surah Yusuf, Verse 31
قَالَتۡ فَذَٰلِكُنَّ ٱلَّذِي لُمۡتُنَّنِي فِيهِۖ وَلَقَدۡ رَٰوَدتُّهُۥ عَن نَّفۡسِهِۦ فَٱسۡتَعۡصَمَۖ وَلَئِن لَّمۡ يَفۡعَلۡ مَآ ءَامُرُهُۥ لَيُسۡجَنَنَّ وَلَيَكُونٗا مِّنَ ٱلصَّـٰغِرِينَ
prabhupatni paṟaññu: "iddēhattinṟe kāryattilāṇ niṅṅaḷenne ākṣēpiccukeāṇṭirikkunnat. tīrccayāyuṁ ñāniddēhatte vaśappeṭuttān śramicciṭṭuṇṭ. ennāl iddēhaṁ vaḻaṅṅiyilla. ñān kalpikkunvidhaṁ ceytilleṅkil uṟappāyuṁ ñānivane jayililaṭakkuṁ. aṅṅane ivan nindyanāyittīruṁ.”
Surah Yusuf, Verse 32
قَالَ رَبِّ ٱلسِّجۡنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدۡعُونَنِيٓ إِلَيۡهِۖ وَإِلَّا تَصۡرِفۡ عَنِّي كَيۡدَهُنَّ أَصۡبُ إِلَيۡهِنَّ وَأَكُن مِّنَ ٱلۡجَٰهِلِينَ
yūsuph paṟaññu: "enṟe nāthā, ivarenne kṣaṇikkunnat ēteānnilēkkāṇēā atinēkkāḷ enikkiṣṭaṁ taṭavaṟayāṇ. ivaruṭe kutantraṁ nīyennil ninn taṭṭimāṟṟunnilleṅkil ñān avaruṭe keṇiyil kuṭuṅṅi avivēkikaḷilppeṭṭavanāyēkkāṁ.”
Surah Yusuf, Verse 33
فَٱسۡتَجَابَ لَهُۥ رَبُّهُۥ فَصَرَفَ عَنۡهُ كَيۡدَهُنَّۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
addēhattinṟe prārthana nāthan svīkariccu. addēhattilninn avaruṭe kutantratte avan taṭṭimāṟṟi. allāhu ellāṁ kēḷkkunnavanuṁ aṟiyunnavanumāṇ
Surah Yusuf, Verse 34
ثُمَّ بَدَا لَهُم مِّنۢ بَعۡدِ مَا رَأَوُاْ ٱلۡأٓيَٰتِ لَيَسۡجُنُنَّهُۥ حَتَّىٰ حِينٖ
pinnīṭ yūsuphinṟe niraparādhitvattinṟe teḷivukaḷ kaṇṭaṟiñña śēṣavuṁ addēhatte niścita avadhivare jayililaṭakkaṇamenn avarkk tēānni
Surah Yusuf, Verse 35
وَدَخَلَ مَعَهُ ٱلسِّجۡنَ فَتَيَانِۖ قَالَ أَحَدُهُمَآ إِنِّيٓ أَرَىٰنِيٓ أَعۡصِرُ خَمۡرٗاۖ وَقَالَ ٱلۡأٓخَرُ إِنِّيٓ أَرَىٰنِيٓ أَحۡمِلُ فَوۡقَ رَأۡسِي خُبۡزٗا تَأۡكُلُ ٱلطَّيۡرُ مِنۡهُۖ نَبِّئۡنَا بِتَأۡوِيلِهِۦٓۖ إِنَّا نَرَىٰكَ مِنَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
addēhattēāṭeāppaṁ maṟṟu raṇṭu ceṟuppakkāruṁ jayililakappeṭṭu. avarileārāḷ paṟaññu: "ñān madyaṁ piḻiññeṭukkunnatāyi svapnaṁ kaṇṭirikkunnu.” maṟṟeyāḷ paṟaññu: "ñānenṟe talayil ṟeāṭṭi cumakkunnatāyuṁ pakṣikaḷ atil ninn tinnunnatāyuṁ svapnaṁ kaṇṭirikkunnu. ñaṅṅaḷkk itinṟe vyākhyānaṁ paṟaññutarika. tāṅkaḷe nalla orāḷāyāṇ ñaṅṅaḷ kāṇunnat.”
Surah Yusuf, Verse 36
قَالَ لَا يَأۡتِيكُمَا طَعَامٞ تُرۡزَقَانِهِۦٓ إِلَّا نَبَّأۡتُكُمَا بِتَأۡوِيلِهِۦ قَبۡلَ أَن يَأۡتِيَكُمَاۚ ذَٰلِكُمَا مِمَّا عَلَّمَنِي رَبِّيٓۚ إِنِّي تَرَكۡتُ مِلَّةَ قَوۡمٖ لَّا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ كَٰفِرُونَ
yūsuph paṟaññu: "niṅṅaḷkk tinnānuḷḷa annaṁ vannettuṁ mumpe ñānatinṟe peāruḷ niṅṅaḷkk vivariccu tarātirikkilla. enikkenṟe nāthan paṭhippiccutannavayilppeṭṭatāṇat. allāhuvil viśvasikkāttavaruṁ paralēākatte niṣēdhikkunnavarumāya ī janattinṟe mārgaṁ ñān kaiveṭiññirikkunnu
Surah Yusuf, Verse 37
وَٱتَّبَعۡتُ مِلَّةَ ءَابَآءِيٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَۚ مَا كَانَ لَنَآ أَن نُّشۡرِكَ بِٱللَّهِ مِن شَيۡءٖۚ ذَٰلِكَ مِن فَضۡلِ ٱللَّهِ عَلَيۡنَا وَعَلَى ٱلنَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَشۡكُرُونَ
enṟe pitākkaḷāya ibṟāhīminṟeyuṁ is'hākhinṟeyuṁ ya'akhūbinṟeyuṁ mārgamāṇ ñān pinpaṟṟunnat. allāhuvil onnineyuṁ paṅkucērkkān namukk anuvādamilla. allāhu ñaṅṅaḷkkuṁ maṟṟu muḻuvan manuṣyarkkuṁ nalkiya anugrahaṅṅaḷilppeṭṭatāṇit. eṅkiluṁ manuṣyarilēṟeppēruṁ nandi kāṇikkunnilla
Surah Yusuf, Verse 38
يَٰصَٰحِبَيِ ٱلسِّجۡنِ ءَأَرۡبَابٞ مُّتَفَرِّقُونَ خَيۡرٌ أَمِ ٱللَّهُ ٱلۡوَٰحِدُ ٱلۡقَهَّارُ
enṟe jayilkkūṭṭukārē, vyatyastarāya pala pala daivaṅṅaḷāṇēā uttamaṁ? atēā sarvādhināthanuṁ ēkanumāya allāhuvēā
Surah Yusuf, Verse 39
مَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِهِۦٓ إِلَّآ أَسۡمَآءٗ سَمَّيۡتُمُوهَآ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُم مَّآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بِهَا مِن سُلۡطَٰنٍۚ إِنِ ٱلۡحُكۡمُ إِلَّا لِلَّهِ أَمَرَ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّآ إِيَّاهُۚ ذَٰلِكَ ٱلدِّينُ ٱلۡقَيِّمُ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ
avanekkūṭāte niṅṅaḷ pūjiccukeāṇṭirikkunnavayeākkeyuṁ niṅṅaḷuṁ niṅṅaḷuṭe pūrvapitākkaḷuṁ vyājamāyi paṭaccuṇṭākkiya cila pērukaḷallāteānnumalla. allāhu atineānninuṁ oru pramāṇavuṁ iṟakkittanniṭṭilla. vidhikkadhikāraṁ allāhuvin mātramāṇ. avaneyallāte yāteānnineyuṁ niṅṅaḷ vaḻaṅṅarutenn avanājñāpiccirikkunnu. ēṟṟaṁ śariyāya jīvitakramaṁ atāṇ. eṅkiluṁ ēṟe manuṣyaruṁ ataṟiyunnilla
Surah Yusuf, Verse 40
يَٰصَٰحِبَيِ ٱلسِّجۡنِ أَمَّآ أَحَدُكُمَا فَيَسۡقِي رَبَّهُۥ خَمۡرٗاۖ وَأَمَّا ٱلۡأٓخَرُ فَيُصۡلَبُ فَتَأۡكُلُ ٱلطَّيۡرُ مِن رَّأۡسِهِۦۚ قُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ ٱلَّذِي فِيهِ تَسۡتَفۡتِيَانِ
enṟe jayilkkūṭṭukārē, niṅṅaḷileārāḷ tanṟe yajamānan madyaṁ viḷampikkeāṇṭirikkuṁ. maṟṟayāḷ kuriśilēṟṟappeṭuṁ. aṅṅane ayāḷuṭe talayil ninn pakṣikaḷ keāttittinnuṁ. niṅṅaḷiruvaruṁ vidhi tēṭiya kāryaṁ tīrumānikkappeṭṭukaḻiññirikkunnu.”
Surah Yusuf, Verse 41
وَقَالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُۥ نَاجٖ مِّنۡهُمَا ٱذۡكُرۡنِي عِندَ رَبِّكَ فَأَنسَىٰهُ ٱلشَّيۡطَٰنُ ذِكۡرَ رَبِّهِۦ فَلَبِثَ فِي ٱلسِّجۡنِ بِضۡعَ سِنِينَ
avariruvaril rakṣappeṭumenn tān karutiya āḷēāṭ yūsuph paṟaññu: "nī ninṟe yajamānanēāṭ enneppaṟṟi paṟayuka.” eṅkiluṁ yajamānanēāṭ atēkkuṟicc paṟayunna kāryaṁ piśāc ayāḷe maṟappiccu. atināl yūsuph ētānuṁ keāllaṁ jayilil kaḻiññu
Surah Yusuf, Verse 42
وَقَالَ ٱلۡمَلِكُ إِنِّيٓ أَرَىٰ سَبۡعَ بَقَرَٰتٖ سِمَانٖ يَأۡكُلُهُنَّ سَبۡعٌ عِجَافٞ وَسَبۡعَ سُنۢبُلَٰتٍ خُضۡرٖ وَأُخَرَ يَابِسَٰتٖۖ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡمَلَأُ أَفۡتُونِي فِي رُءۡيَٰيَ إِن كُنتُمۡ لِلرُّءۡيَا تَعۡبُرُونَ
orikkal rājāv paṟaññu: "ñāneāru svapnaṁ kaṇṭirikkunnu; ēḻu taṭiccu keāḻutta paśukkaḷ. avaye ēḻu meliñña paśukkaḷ tinnukeāṇṭirikkunnu. atēāṭeāppaṁ ēḻu paccakkatirukaḷuṁ ēḻu uṇaṅṅiya katirukaḷuṁ. atināl vidvānmārē, enṟe ī svapnattinṟe peāruḷ enikk paṟaññutarika. niṅṅaḷ svapnavyākhyātākkaḷāṇeṅkil!”
Surah Yusuf, Verse 43
قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمٖۖ وَمَا نَحۡنُ بِتَأۡوِيلِ ٱلۡأَحۡلَٰمِ بِعَٰلِمِينَ
avar paṟaññu: "iteākke pāḻkkināvukaḷāṇ. ñaṅṅaḷ attaraṁ pāḻkkināvukaḷuṭe vyākhyānaṁ aṟiyunnavaralla.”
Surah Yusuf, Verse 44
وَقَالَ ٱلَّذِي نَجَا مِنۡهُمَا وَٱدَّكَرَ بَعۡدَ أُمَّةٍ أَنَا۠ أُنَبِّئُكُم بِتَأۡوِيلِهِۦ فَأَرۡسِلُونِ
ā raṇṭu jayilkkūṭṭukāril rakṣappeṭṭavan kuṟēkkālattinu śēṣaṁ ōrmiccu paṟaññu: "atinṟe vyākhyānaṁ ñān niṅṅaḷkk aṟiyiccu tarāṁ. niṅṅaḷ enne cumatalappeṭutti ayaccāluṁ.”
Surah Yusuf, Verse 45
يُوسُفُ أَيُّهَا ٱلصِّدِّيقُ أَفۡتِنَا فِي سَبۡعِ بَقَرَٰتٖ سِمَانٖ يَأۡكُلُهُنَّ سَبۡعٌ عِجَافٞ وَسَبۡعِ سُنۢبُلَٰتٍ خُضۡرٖ وَأُخَرَ يَابِسَٰتٖ لَّعَلِّيٓ أَرۡجِعُ إِلَى ٱلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَعۡلَمُونَ
ayāḷ paṟaññu: "satyasandhanāya yūsuphē, enikk itileāru vidhi tarika. ēḻu taṭiccukeāḻutta paśukkaḷ; ēḻu meliñña paśukkaḷ avaye tinnunnu. pinne ēḻu pacca katirukaḷuṁ ēḻu uṇaṅṅiya katirukaḷuṁ. janaṅṅaḷkk kāryaṁ grahikkānāyi enikk ā viśadīkaraṇavumāyi janaṅṅaḷuṭe aṭuttēkk tiriccupēākāmallēā.”
Surah Yusuf, Verse 46
قَالَ تَزۡرَعُونَ سَبۡعَ سِنِينَ دَأَبٗا فَمَا حَصَدتُّمۡ فَذَرُوهُ فِي سُنۢبُلِهِۦٓ إِلَّا قَلِيلٗا مِّمَّا تَأۡكُلُونَ
yūsuph paṟaññu: "ēḻukeāllaṁ niṅṅaḷ tuṭarccayāyi kr̥ṣi ceyyuṁ. aṅṅane niṅṅaḷ keāyteṭukkunnava avayuṭe katiril tanne sūkṣiccuvekkuka. niṅṅaḷkk āharikkānāvaśyamāya alpameāḻike
Surah Yusuf, Verse 47
ثُمَّ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ سَبۡعٞ شِدَادٞ يَأۡكُلۡنَ مَا قَدَّمۡتُمۡ لَهُنَّ إِلَّا قَلِيلٗا مِّمَّا تُحۡصِنُونَ
pinnīṭ atinuśēṣaṁ kaṣṭatayuṭe ēḻāṇṭukaḷuṇṭākuṁ. akkālattēkkāyi niṅṅaḷ karutiveccava niṅṅaḷann tinnutīrkkuṁ. niṅṅaḷ pratyēkaṁ sūkṣiccuvecca alpameāḻike
Surah Yusuf, Verse 48
ثُمَّ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ عَامٞ فِيهِ يُغَاثُ ٱلنَّاسُ وَفِيهِ يَعۡصِرُونَ
pinnīṭ atinu śēṣaṁ oru keāllanvaruṁ. ann āḷukaḷkk subhikṣatayuṇṭākuṁ. avar taṅṅaḷkkāvaśyamuḷḷat piḻiññeṭukkukayuṁ ceyyuṁ.”
Surah Yusuf, Verse 49
وَقَالَ ٱلۡمَلِكُ ٱئۡتُونِي بِهِۦۖ فَلَمَّا جَآءَهُ ٱلرَّسُولُ قَالَ ٱرۡجِعۡ إِلَىٰ رَبِّكَ فَسۡـَٔلۡهُ مَا بَالُ ٱلنِّسۡوَةِ ٱلَّـٰتِي قَطَّعۡنَ أَيۡدِيَهُنَّۚ إِنَّ رَبِّي بِكَيۡدِهِنَّ عَلِيمٞ
rājāv paṟaññu: "niṅṅaḷ yūsuphine enṟe aṭuttu keāṇṭuvarika.” yūsuphinṟe aṭutt dūtan cennappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: "nī ninṟe yajamānanṟe aṭuttēkku tanne tiriccu pēāvuka. enniṭṭ addēhattēāṭu cēādikkuka; svantaṁ kaikaḷkk muṟivuṇṭākkiya ā strīkaḷuṭe sthitiyentenn. enṟe nāthan avaruṭe kutantratteppaṟṟi nannāyaṟiyunnavanāṇ; tīrcca.”
Surah Yusuf, Verse 50
قَالَ مَا خَطۡبُكُنَّ إِذۡ رَٰوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَن نَّفۡسِهِۦۚ قُلۡنَ حَٰشَ لِلَّهِ مَا عَلِمۡنَا عَلَيۡهِ مِن سُوٓءٖۚ قَالَتِ ٱمۡرَأَتُ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡـَٰٔنَ حَصۡحَصَ ٱلۡحَقُّ أَنَا۠ رَٰوَدتُّهُۥ عَن نَّفۡسِهِۦ وَإِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلصَّـٰدِقِينَ
rājāv strīkaḷēāṭ cēādiccu: "yūsuphine vaśappeṭuttān śramiccappēāḷ niṅṅaḷuṭe anubhavamentāyirunnu?” avar paṟaññu: "mahatvaṁ allāhuvinu tanne. yūsuphineppaṟṟi mēāśamāyateānnuṁ ñaṅṅaḷkkaṟiyilla.” prabhuvinṟe patni paṟaññu: "ippēāḷ satyaṁ veḷippeṭṭirikkunnu. ñān addēhatte vaśappeṭuttān svayaṁ śramikkukayāyirunnu. tīrccayāyuṁ addēhaṁ satyavānāṇ.”
Surah Yusuf, Verse 51
ذَٰلِكَ لِيَعۡلَمَ أَنِّي لَمۡ أَخُنۡهُ بِٱلۡغَيۡبِ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي كَيۡدَ ٱلۡخَآئِنِينَ
yūsuph paṟaññu: "prabhuvillātta nēratt ñānaddēhatte vañcicciṭṭillenn addēhaṁ aṟiyānāṇ ñānaṅṅane ceytat. vañcakaruṭe kutantraṅṅaḷe allāhu orikkaluṁ lakṣyattilettikkukayilla
Surah Yusuf, Verse 52
۞وَمَآ أُبَرِّئُ نَفۡسِيٓۚ إِنَّ ٱلنَّفۡسَ لَأَمَّارَةُۢ بِٱلسُّوٓءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّيٓۚ إِنَّ رَبِّي غَفُورٞ رَّحِيمٞ
ñānenṟe manas's kuṟṟamaṟṟatāṇennavakāśappeṭunnilla. tīrccayāyuṁ manuṣyamanas's tinmakku prērippikkunnatu tanne. enṟe nāthan anugrahiccavaruṭēteāḻike. enṟe nāthan ēṟe peāṟukkunnavanuṁ paramadayāluvumāṇ; tīrcca.”
Surah Yusuf, Verse 53
وَقَالَ ٱلۡمَلِكُ ٱئۡتُونِي بِهِۦٓ أَسۡتَخۡلِصۡهُ لِنَفۡسِيۖ فَلَمَّا كَلَّمَهُۥ قَالَ إِنَّكَ ٱلۡيَوۡمَ لَدَيۡنَا مَكِينٌ أَمِينٞ
rājāv kalpiccu: "niṅṅaḷ addēhatte enṟe aṭuttettikkuka. ñānaddēhatte enṟe pratyēkakkāranāyi svīkarikkaṭṭe.” aṅṅane addēhavumāyi sansāriccappēāḷ rājāv paṟaññu: "tāṅkaḷinn nam'muṭeyaṭutt unnatasthānīyanāṇ. nam'muṭe viśvastanuṁ.”
Surah Yusuf, Verse 54
قَالَ ٱجۡعَلۡنِي عَلَىٰ خَزَآئِنِ ٱلۡأَرۡضِۖ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٞ
yūsuph paṟaññu: "rājyatte khajanāvukaḷuṭe cumatala enne ēlpikkuka. tīrccayāyuṁ ñānatu parirakṣikkunnavanuṁ atināvaśyamāya aṟivuḷḷavanumāṇ.”
Surah Yusuf, Verse 55
وَكَذَٰلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَتَبَوَّأُ مِنۡهَا حَيۡثُ يَشَآءُۚ نُصِيبُ بِرَحۡمَتِنَا مَن نَّشَآءُۖ وَلَا نُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
avvidhaṁ nāṁ yūsuphin annāṭṭil addēhaṁ uddēśikkunniṭamellāṁ upayēāgikkān kaḻiyumāṟ sekaryaṁ ceytukeāṭuttu. nāṁ uddēśikkunnavarkk nam'muṭe kāruṇyaṁ nalkunnu. salkkarmikaḷkkuḷḷa pratiphalaṁ nāmeāṭṭuṁ pāḻākkukayilla
Surah Yusuf, Verse 56
وَلَأَجۡرُ ٱلۡأٓخِرَةِ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ
ennāl satyaviśvāsaṁ svīkarikkukayuṁ sūkṣmata pālikkukayuṁ ceyyunnavarkk paralēākatte pratiphalamāṇ uttamaṁ
Surah Yusuf, Verse 57
وَجَآءَ إِخۡوَةُ يُوسُفَ فَدَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَعَرَفَهُمۡ وَهُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ
yūsuphinṟe sahēādaranmār vannu. avar addēhattinṟe aṭuttetti. appēāḷ addēhaṁ avare tiriccaṟiññu. ennāl avarkk addēhatte manas'silāyilla
Surah Yusuf, Verse 58
وَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمۡ قَالَ ٱئۡتُونِي بِأَخٖ لَّكُم مِّنۡ أَبِيكُمۡۚ أَلَا تَرَوۡنَ أَنِّيٓ أُوفِي ٱلۡكَيۡلَ وَأَنَا۠ خَيۡرُ ٱلۡمُنزِلِينَ
addēhaṁ avarkkāvaśyamāya carakkukaḷeārukkikkeāṭuttu. enniṭṭiṅṅane paṟaññu: "niṅṅaḷuṭe pitāveātta sahēādarane enṟeyaṭutt keāṇṭuvaraṇaṁ. ñān aḷavil tikav varuttunnatuṁ ēṟṟavuṁ nalla nilayil ātithyamaruḷunnatuṁ niṅṅaḷ kāṇunnillē
Surah Yusuf, Verse 59
فَإِن لَّمۡ تَأۡتُونِي بِهِۦ فَلَا كَيۡلَ لَكُمۡ عِندِي وَلَا تَقۡرَبُونِ
niṅṅaḷavane enṟe aṭutt keāṇṭuvannilleṅkil niṅṅaḷkkini iviṭe ninn dhān'yaṁ aḷannu tarunnatalla. niṅṅaḷ enṟe aṭutt varikayuṁ vēṇṭa.”
Surah Yusuf, Verse 60
قَالُواْ سَنُرَٰوِدُ عَنۡهُ أَبَاهُ وَإِنَّا لَفَٰعِلُونَ
avar paṟaññu: "avanṟe kāryattil pitāvine sam'matippikkān ñaṅṅaḷ śramikkāṁ. tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷaṅṅane ceyyāṁ.”
Surah Yusuf, Verse 61
وَقَالَ لِفِتۡيَٰنِهِ ٱجۡعَلُواْ بِضَٰعَتَهُمۡ فِي رِحَالِهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَعۡرِفُونَهَآ إِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ
yūsuph tanṟe bhr̥tyanmārēāṭu paṟaññu: "avar pakaraṁ tanna carakkukaḷ avaruṭe bhāṇḍaṅṅaḷil tanne veccēkkuka. avar taṅṅaḷuṭe kuṭumbattil tiriccettiyālat tiriccaṟiññukeāḷḷuṁ. avar vīṇṭuṁ vannēkkuṁ.”
Surah Yusuf, Verse 62
فَلَمَّا رَجَعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَبِيهِمۡ قَالُواْ يَـٰٓأَبَانَا مُنِعَ مِنَّا ٱلۡكَيۡلُ فَأَرۡسِلۡ مَعَنَآ أَخَانَا نَكۡتَلۡ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ
avar taṅṅaḷuṭe pitāvinṟe aṭutt maṭaṅṅiyettiyappēāḷ paṟaññu: "ñaṅṅaḷuṭe pitāvē, ñaṅṅaḷkk aḷannukiṭṭunnat taṭayappeṭṭirikkunnu. atināl ñaṅṅaḷēāṭeātt ñaṅṅaḷuṭe sahēādarane kūṭi ayaccutarika. eṅkil ñaṅṅaḷkk dhān'yaṁ aḷannukiṭṭuṁ. tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷavane vēṇṭapēāle kātturakṣikkuṁ.”
Surah Yusuf, Verse 63
قَالَ هَلۡ ءَامَنُكُمۡ عَلَيۡهِ إِلَّا كَمَآ أَمِنتُكُمۡ عَلَىٰٓ أَخِيهِ مِن قَبۡلُ فَٱللَّهُ خَيۡرٌ حَٰفِظٗاۖ وَهُوَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ
pitāv paṟaññu: "avanṟe kāryattil enikk niṅṅaḷe viśvasikkānāvumēā? nēratte avanṟe sahēādaranṟe kāryattil niṅṅaḷe viśvasiccapēāleyallē ituṁ? allāhuvāṇ ēṟṟavuṁ nalla sanrakṣakan. avan kāruṇikaril paramakāruṇikanākunnu.”
Surah Yusuf, Verse 64
وَلَمَّا فَتَحُواْ مَتَٰعَهُمۡ وَجَدُواْ بِضَٰعَتَهُمۡ رُدَّتۡ إِلَيۡهِمۡۖ قَالُواْ يَـٰٓأَبَانَا مَا نَبۡغِيۖ هَٰذِهِۦ بِضَٰعَتُنَا رُدَّتۡ إِلَيۡنَاۖ وَنَمِيرُ أَهۡلَنَا وَنَحۡفَظُ أَخَانَا وَنَزۡدَادُ كَيۡلَ بَعِيرٖۖ ذَٰلِكَ كَيۡلٞ يَسِيرٞ
avar taṅṅaḷuṭe keṭṭukaḷ tuṟannunēākkiyappēāḷ taṅṅaḷ keāṇṭupēāya carakkukaḷ taṅṅaḷkku tanne tiriccukiṭṭiyatāyi kaṇṭu. appēāḻavar paṟaññu: "ñaṅṅaḷuṭe pitāvē, namukkiniyentuvēṇaṁ? nam'muṭe carakkukaḷitā namukku tanne tiriccukiṭṭiyirikkunnu. ñaṅṅaḷ pēāyi kuṭumbattin āvaśyamāya āhārasādhanaṅṅaḷ keāṇṭuvarāṁ. ñaṅṅaḷuṭe sahēādarane kātturakṣikkukayuṁ ceyyāṁ. oreāṭṭakattin cumakkāvunnatra dhān'yaṁ namukku kūṭutal kiṭṭumallēā. atrayuṁ kūṭutal aḷannukiṭṭukayennat vaḷare vēgaṁ sādhikkunna kāryamatre.”
Surah Yusuf, Verse 65
قَالَ لَنۡ أُرۡسِلَهُۥ مَعَكُمۡ حَتَّىٰ تُؤۡتُونِ مَوۡثِقٗا مِّنَ ٱللَّهِ لَتَأۡتُنَّنِي بِهِۦٓ إِلَّآ أَن يُحَاطَ بِكُمۡۖ فَلَمَّآ ءَاتَوۡهُ مَوۡثِقَهُمۡ قَالَ ٱللَّهُ عَلَىٰ مَا نَقُولُ وَكِيلٞ
pitāv paṟaññu: "niṅṅaḷ valla apakaṭattiluṁ akappeṭṭilleṅkil avane enṟe aṭutt tiriccukeāṇṭuvarumenn allāhuvinṟe pēril niṅṅaḷ uṟapp tarunvare ñānavane niṅṅaḷēāṭeāppaṁ ayakkukayilla.” aṅṅane avaraddēhattin uṟapp nalkiyappēāḷ addēhaṁ paṟaññu: "nāṁ ippaṟayunnatin kāval nilkkunnavan allāhuvāṇ.”
Surah Yusuf, Verse 66
وَقَالَ يَٰبَنِيَّ لَا تَدۡخُلُواْ مِنۢ بَابٖ وَٰحِدٖ وَٱدۡخُلُواْ مِنۡ أَبۡوَٰبٖ مُّتَفَرِّقَةٖۖ وَمَآ أُغۡنِي عَنكُم مِّنَ ٱللَّهِ مِن شَيۡءٍۖ إِنِ ٱلۡحُكۡمُ إِلَّا لِلَّهِۖ عَلَيۡهِ تَوَكَّلۡتُۖ وَعَلَيۡهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُتَوَكِّلُونَ
addēhaṁ avarēāṭ paṟaññu: "enṟe makkaḷē, niṅṅaḷ orē vātililūṭe pravēśikkarut. vyatyasta vātilukaḷilūṭe pravēśikkuka. daivavidhiyil ninnonnupēāluṁ niṅṅaḷil ninn taṭaññunirttān enikku sādhyamalla. vidhiniścayaṁ allāhuvinṟētu mātramāṇallēā. ñānitā avanil bharamēlpikkunnu. bharamēlpikkunnavar avanilāṇ bharamēlpikkēṇṭat.”
Surah Yusuf, Verse 67
وَلَمَّا دَخَلُواْ مِنۡ حَيۡثُ أَمَرَهُمۡ أَبُوهُم مَّا كَانَ يُغۡنِي عَنۡهُم مِّنَ ٱللَّهِ مِن شَيۡءٍ إِلَّا حَاجَةٗ فِي نَفۡسِ يَعۡقُوبَ قَضَىٰهَاۚ وَإِنَّهُۥ لَذُو عِلۡمٖ لِّمَا عَلَّمۡنَٰهُ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ
avaruṭe pitāv kalpiccapēāle avar pravēśiccappēāḷ allāhuvinṟe vidhiyil ninnonnuṁ avarilninn taṭaññunirttān addēhattinu sādhiccilla. ya'akhūbinṟe manas'siluṇṭāyirunna orāgrahaṁ addēhaṁ pūrttīkariccuvennu mātraṁ. nāṁ paṭhippiccukeāṭuttatināl addēhaṁ aṟivuḷḷavanāṇ. ennāl manuṣyarilēṟeppēruṁ aṟiyunnilla
Surah Yusuf, Verse 68
وَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَىٰ يُوسُفَ ءَاوَىٰٓ إِلَيۡهِ أَخَاهُۖ قَالَ إِنِّيٓ أَنَا۠ أَخُوكَ فَلَا تَبۡتَئِسۡ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
avar yūsuphinṟe sannidhiyil pravēśiccappēāḷ addēhaṁ tanṟe sahēādarane aṭuttuvarutti. enniṭṭ avanēāṭ paṟaññu: "ñān ninṟe sahēādaranāṇ. ivar ceytukūṭṭiyatinekkuṟicceānnuṁ nīyini duḥkhikkēṇṭatilla.”
Surah Yusuf, Verse 69
فَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمۡ جَعَلَ ٱلسِّقَايَةَ فِي رَحۡلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا ٱلۡعِيرُ إِنَّكُمۡ لَسَٰرِقُونَ
aṅṅane addēhaṁ carakkukaḷ orukkikkeāṭuttappēāḷ tanṟe sahēādaranṟe bhāṇḍattil pānapātraṁ eṭuttuveccu. pinnīṭ oru viḷambarakkāran viḷiccupaṟaññu: "hē, yātrāsaṅghamē, niṅṅaḷ kaḷḷanmārāṇ.”
Surah Yusuf, Verse 70
قَالُواْ وَأَقۡبَلُواْ عَلَيۡهِم مَّاذَا تَفۡقِدُونَ
avaruṭe nēre tiriññ yātrāsaṅghaṁ cēādiccu: "entāṇ niṅṅaḷkk naṣṭappeṭṭat?”
Surah Yusuf, Verse 71
قَالُواْ نَفۡقِدُ صُوَاعَ ٱلۡمَلِكِ وَلِمَن جَآءَ بِهِۦ حِمۡلُ بَعِيرٖ وَأَنَا۠ بِهِۦ زَعِيمٞ
avar paṟaññu: "rājāvinṟe pānapātraṁ naṣṭappeṭṭirikkunnu. at keāṇṭuvannutarunnavan oreāṭṭakattin cumakkāvunnatra dhān'yaṁ sam'mānamāyi kiṭṭuṁ.” "ñānatin bādhyasthanāṇ.”
Surah Yusuf, Verse 72
قَالُواْ تَٱللَّهِ لَقَدۡ عَلِمۡتُم مَّا جِئۡنَا لِنُفۡسِدَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا كُنَّا سَٰرِقِينَ
yātrāsaṅghaṁ paṟaññu: "allāhu satyaṁ! niṅṅaḷkkaṟiyāmallēā, nāṭṭil nāśamuṇṭākkān vannavaralla ñaṅṅaḷ; ñaṅṅaḷ kaḷḷanmārumalla.”
Surah Yusuf, Verse 73
قَالُواْ فَمَا جَزَـٰٓؤُهُۥٓ إِن كُنتُمۡ كَٰذِبِينَ
avar cēādiccu: "niṅṅaḷ kaḷḷaṁ paṟaññavarāṇeṅkil entu śikṣayāṇ nalkēṇṭat?”
Surah Yusuf, Verse 74
قَالُواْ جَزَـٰٓؤُهُۥ مَن وُجِدَ فِي رَحۡلِهِۦ فَهُوَ جَزَـٰٓؤُهُۥۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّـٰلِمِينَ
yātrāsaṅghaṁ paṟaññu: "atinuḷḷa śikṣayitāṇ: āruṭe bhāṇḍattil ninnāṇēā at kaṇṭukiṭṭunnat avane piṭiccuvekkaṇaṁ. aṅṅaneyāṇ ñaṅṅaḷ akramikaḷkk śikṣa nalkāṟuḷḷat.”
Surah Yusuf, Verse 75
فَبَدَأَ بِأَوۡعِيَتِهِمۡ قَبۡلَ وِعَآءِ أَخِيهِ ثُمَّ ٱسۡتَخۡرَجَهَا مِن وِعَآءِ أَخِيهِۚ كَذَٰلِكَ كِدۡنَا لِيُوسُفَۖ مَا كَانَ لِيَأۡخُذَ أَخَاهُ فِي دِينِ ٱلۡمَلِكِ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ نَرۡفَعُ دَرَجَٰتٖ مَّن نَّشَآءُۗ وَفَوۡقَ كُلِّ ذِي عِلۡمٍ عَلِيمٞ
yūsuph tanṟe sahēādaranṟe bhāṇḍaṁ pariśēādhikkunnatinu mump avaruṭe bhāṇḍaṅṅaḷ pariśēādhikkān tuṭaṅṅi. avasānamat tanṟe sahēādaranṟe bhāṇḍattil ninn puṟatteṭuttu. avvidhaṁ nāṁ yūsuphinuvēṇṭi tantraṁ prayēāgiccu. allāhu uddēśiccirunneṅkilallāte rājāvinṟe niyamamanusaricc yūsuphin tanṟe sahēādarane piṭiccuvekkān sādhikkumāyirunnilla. nāṁ icchikkunnavare nāṁ pala padavikaḷiluṁ uyarttunnu. aṟivuḷḷavarkkellāṁ upariyāyi sarvajñanāyi allāhuvuṇṭ
Surah Yusuf, Verse 76
۞قَالُوٓاْ إِن يَسۡرِقۡ فَقَدۡ سَرَقَ أَخٞ لَّهُۥ مِن قَبۡلُۚ فَأَسَرَّهَا يُوسُفُ فِي نَفۡسِهِۦ وَلَمۡ يُبۡدِهَا لَهُمۡۚ قَالَ أَنتُمۡ شَرّٞ مَّكَانٗاۖ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا تَصِفُونَ
sahēādaranmār paṟaññu: "avan kaṭṭuveṅkil avanṟe sahēādaranuṁ mump kaṭṭiṭṭuṇṭ.” yūsuph iteākke tanṟe manas'sileāḷippiccuveccu. yāthārthyaṁ avarēāṭ veḷippeṭuttiyilla. addēhaṁ itramātraṁ paṟaññu: "niṅṅaḷuṭe nilapāṭ nanne mēāśantanne. niṅṅaḷ paṟaññuṇṭākkunnatineppaṟṟiyeākke nannāyaṟiyāvunnavanāṇ allāhu.”
Surah Yusuf, Verse 77
قَالُواْ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡعَزِيزُ إِنَّ لَهُۥٓ أَبٗا شَيۡخٗا كَبِيرٗا فَخُذۡ أَحَدَنَا مَكَانَهُۥٓۖ إِنَّا نَرَىٰكَ مِنَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
avar paṟaññu: "prabhēā, ivan vayēāvr̥d'dhanāya pitāvuṇṭ. atināl ivann pakaramāyi aṅṅ ñaṅṅaḷilāreyeṅkiluṁ piṭiccuveccāluṁ. ñaṅṅaḷ aṅṅaye kāṇunnat aṅṅēyaṟṟaṁ sanmanas'suḷḷavanāyāṇ.”
Surah Yusuf, Verse 78
قَالَ مَعَاذَ ٱللَّهِ أَن نَّأۡخُذَ إِلَّا مَن وَجَدۡنَا مَتَٰعَنَا عِندَهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّظَٰلِمُونَ
yūsuph paṟaññu: "allāhuvil śaraṇaṁ! nam'muṭe sādhanaṁ āruṭe kayyilāṇēā kaṇṭettiyat avaneyallāte maṟṟāreyeṅkiluṁ piṭiccuvekkukayēā? eṅkil ñaṅṅaḷ atikramikaḷāyittīruṁ.”
Surah Yusuf, Verse 79
فَلَمَّا ٱسۡتَيۡـَٔسُواْ مِنۡهُ خَلَصُواْ نَجِيّٗاۖ قَالَ كَبِيرُهُمۡ أَلَمۡ تَعۡلَمُوٓاْ أَنَّ أَبَاكُمۡ قَدۡ أَخَذَ عَلَيۡكُم مَّوۡثِقٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَمِن قَبۡلُ مَا فَرَّطتُمۡ فِي يُوسُفَۖ فَلَنۡ أَبۡرَحَ ٱلۡأَرۡضَ حَتَّىٰ يَأۡذَنَ لِيٓ أَبِيٓ أَوۡ يَحۡكُمَ ٱللَّهُ لِيۖ وَهُوَ خَيۡرُ ٱلۡحَٰكِمِينَ
sahēādarane sambandhicc nirāśarāyappēāḷ avar māṟiyirunn kūṭiyālēāciccu. avarile mutirnnavan paṟaññu: "niṅṅaḷkkaṟiññukūṭē; niṅṅaḷuṭe pitāv allāhuvinṟe pēril niṅṅaḷēāṭ uṟapp vāṅṅiya kāryaṁ. mump yūsuphinṟe kāryattil niṅṅaḷ akramaṁ kāṇicciṭṭuṇṭennuṁ. atināl enṟe pitāv enikkanuvādaṁ tarikayēā alleṅkil allāhu enṟe kāryaṁ tīrumānikkukayēā ceyyunvare ñān ī nāṭ viṭukayilla. vidhikarttākkaḷil uttaman allāhuvāṇallēā
Surah Yusuf, Verse 80
ٱرۡجِعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَبِيكُمۡ فَقُولُواْ يَـٰٓأَبَانَآ إِنَّ ٱبۡنَكَ سَرَقَ وَمَا شَهِدۡنَآ إِلَّا بِمَا عَلِمۡنَا وَمَا كُنَّا لِلۡغَيۡبِ حَٰفِظِينَ
niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe pitāvinṟe aṭutt maṭaṅṅiccenn paṟayuka: “ñaṅṅaḷuṭe pitāvē, aṅṅayuṭe makan kaḷavu naṭatti. ñaṅṅaḷ manas'silākkiyatinṟe aṭisthānattil mātramāṇ ñaṅṅaḷ sākṣyaṁ vahiccat. adr̥śyakāryaṁ ñaṅṅaḷkk aṟiyillallēā
Surah Yusuf, Verse 81
وَسۡـَٔلِ ٱلۡقَرۡيَةَ ٱلَّتِي كُنَّا فِيهَا وَٱلۡعِيرَ ٱلَّتِيٓ أَقۡبَلۡنَا فِيهَاۖ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ
“ñaṅṅaḷ tāmasiccupēānna nāṭṭukārēāṭ cēādiccu nēākkuka. ñaṅṅaḷēāṭeānniccuṇṭāyirunna yātrāsaṅghattēāṭuṁ aṅṅaykk anvēṣikkāṁ. ñaṅṅaḷ satyamē paṟayunnuḷḷū.”
Surah Yusuf, Verse 82
قَالَ بَلۡ سَوَّلَتۡ لَكُمۡ أَنفُسُكُمۡ أَمۡرٗاۖ فَصَبۡرٞ جَمِيلٌۖ عَسَى ٱللَّهُ أَن يَأۡتِيَنِي بِهِمۡ جَمِيعًاۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡحَكِيمُ
pitāv paṟaññu: "alla, niṅṅaḷuṭe manas's niṅṅaḷe oru kāryattin prērippiccu. atu niṅṅaḷkk cētēāharamāyi tēānni. atināl nannāyi kṣamikkuka tanne. oruvēḷa allāhu avareyellāvareyuṁ enṟe aṭuttetticcēkkāṁ. avan ellāṁ aṟiyunnavanuṁ yuktijñanuṁ tanne.”
Surah Yusuf, Verse 83
وَتَوَلَّىٰ عَنۡهُمۡ وَقَالَ يَـٰٓأَسَفَىٰ عَلَىٰ يُوسُفَ وَٱبۡيَضَّتۡ عَيۡنَاهُ مِنَ ٱلۡحُزۡنِ فَهُوَ كَظِيمٞ
addēhaṁ avarilninn pintiriññ iṅṅane paṟaññu: "hā, yūsuphinṟe kāryametra kaṣṭaṁ!” duḥkhaṁ keāṇṭ addēhattinṟe irukaṇṇukaḷuṁ veḷuttuviḷaṟi. addēhaṁ atīva duḥkhitanāyi
Surah Yusuf, Verse 84
قَالُواْ تَٱللَّهِ تَفۡتَؤُاْ تَذۡكُرُ يُوسُفَ حَتَّىٰ تَكُونَ حَرَضًا أَوۡ تَكُونَ مِنَ ٱلۡهَٰلِكِينَ
avar paṟaññu: "allāhu satyaṁ! aṅṅ yūsuphinettanne ōrttukeāṇṭēyirikkukayāṇ. aṅṅ paṟṟe avaśanāvukayēā jīvan veṭiyukayēā ceyyumenn ñaṅṅaḷāśaṅkikkunnu.”
Surah Yusuf, Verse 85
قَالَ إِنَّمَآ أَشۡكُواْ بَثِّي وَحُزۡنِيٓ إِلَى ٱللَّهِ وَأَعۡلَمُ مِنَ ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ
addēhaṁ paṟaññu: "enṟe vēdanayeyuṁ vyasanatteyuṁ sambandhicc ñān allāhuvēāṭ mātramāṇ āvalātippeṭunnat. niṅṅaḷkkaṟiyātta palatuṁ allāhuvilninn ñānaṟiyunnu
Surah Yusuf, Verse 86
يَٰبَنِيَّ ٱذۡهَبُواْ فَتَحَسَّسُواْ مِن يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلَا تَاْيۡـَٔسُواْ مِن رَّوۡحِ ٱللَّهِۖ إِنَّهُۥ لَا يَاْيۡـَٔسُ مِن رَّوۡحِ ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡقَوۡمُ ٱلۡكَٰفِرُونَ
enṟe makkaḷē, niṅṅaḷ pēāyi yūsuphineyuṁ avanṟe sahēādaraneyuṁ sambandhicc anvēṣiccu nēākkuka. allāhuviṅkal ninnuḷḷa kāruṇyatte sambandhicc nirāśarāvarut. satyaniṣēdhikaḷāya janamallāte allāhuvinṟe kāruṇyatte sambandhicc nirāśarāvukayilla.”
Surah Yusuf, Verse 87
فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَيۡهِ قَالُواْ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهۡلَنَا ٱلضُّرُّ وَجِئۡنَا بِبِضَٰعَةٖ مُّزۡجَىٰةٖ فَأَوۡفِ لَنَا ٱلۡكَيۡلَ وَتَصَدَّقۡ عَلَيۡنَآۖ إِنَّ ٱللَّهَ يَجۡزِي ٱلۡمُتَصَدِّقِينَ
aṅṅane avar yūsuphinṟe aṭutt kaṭannucennu. avar paṟaññu: "prabhēā, ñaṅṅaḷeyuṁ ñaṅṅaḷuṭe kuṭumbatteyuṁ vaṟuti bādhiccirikkunnu. tāṇataraṁ carakkumāyāṇ ñaṅṅaḷ vannirikkunnat. atināl aṅṅ ñaṅṅaḷkk aḷav pūrttīkariccutaraṇaṁ. ñaṅṅaḷkk dānamāyuṁ nalkaṇaṁ. dharmiṣṭharkk allāhu arhamāya pratiphalaṁ nalkuṁ; tīrcca.”
Surah Yusuf, Verse 88
قَالَ هَلۡ عَلِمۡتُم مَّا فَعَلۡتُم بِيُوسُفَ وَأَخِيهِ إِذۡ أَنتُمۡ جَٰهِلُونَ
addēhaṁ paṟaññu: "niṅṅaḷ avivēkikaḷāyirunnappēāḷ yūsuphinēāṭuṁ avanṟe sahēādaranēāṭuṁ ceytatentāṇenn aṟiyāmēā?”
Surah Yusuf, Verse 89
قَالُوٓاْ أَءِنَّكَ لَأَنتَ يُوسُفُۖ قَالَ أَنَا۠ يُوسُفُ وَهَٰذَآ أَخِيۖ قَدۡ مَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡنَآۖ إِنَّهُۥ مَن يَتَّقِ وَيَصۡبِرۡ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
avar cēādiccu: "tāṅkaḷ tanneyāṇēā yūsuph?” addēhaṁ paṟaññu: "ñān tanneyāṇ yūsuph. itenṟe sahēādaranuṁ. allāhu ñaṅṅaḷēāṭ audāryaṁ kāṇiccirikkunnu. ār sūkṣmata pularttukayuṁ kṣama pālikkukayuṁ ceyyunnuvēā attaraṁ sadvr̥ttaruṭe pratiphalaṁ allāhu naṣṭappeṭuttukayilla; tīrcca.”
Surah Yusuf, Verse 90
قَالُواْ تَٱللَّهِ لَقَدۡ ءَاثَرَكَ ٱللَّهُ عَلَيۡنَا وَإِن كُنَّا لَخَٰطِـِٔينَ
avar paṟaññu: "allāhuvāṇ satyaṁ! allāhu tāṅkaḷkk ñaṅṅaḷekkāḷ śrēṣṭhata kalpiccirikkunnu. tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ teṟṟukārāyirunnu.”
Surah Yusuf, Verse 91
قَالَ لَا تَثۡرِيبَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡيَوۡمَۖ يَغۡفِرُ ٱللَّهُ لَكُمۡۖ وَهُوَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ
addēhaṁ paṟaññu: "innu niṅṅaḷkketire pratikārameānnumilla. allāhu niṅṅaḷkk māpp nalkaṭṭe. avan kāruṇikaril paramakāruṇikanallēā
Surah Yusuf, Verse 92
ٱذۡهَبُواْ بِقَمِيصِي هَٰذَا فَأَلۡقُوهُ عَلَىٰ وَجۡهِ أَبِي يَأۡتِ بَصِيرٗا وَأۡتُونِي بِأَهۡلِكُمۡ أَجۡمَعِينَ
niṅṅaḷ enṟe ī kuppāyavumāyi pēāvuka. enniṭṭat enṟe pitāvinṟe mukhatt iṭṭukeāṭukkuka. appēāḷ addēhaṁ kāḻcayuḷḷavanāyittīruṁ. pinne niṅṅaḷ niṅṅaḷuṭe ellā kuṭumbakkāreyuṅkeāṇṭ enṟeyaṭutt varika.”
Surah Yusuf, Verse 93
وَلَمَّا فَصَلَتِ ٱلۡعِيرُ قَالَ أَبُوهُمۡ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَۖ لَوۡلَآ أَن تُفَنِّدُونِ
yātrāsaṅghaṁ aviṭaṁ viṭṭappēāḷ avaruṭe pitāv paṟaññu: "uṟappāyuṁ yūsuphinṟe vāsana ñānanubhavikkunnu. niṅṅaḷenne bud'dhibhramaṁ bādhiccavanāyi ākṣēpikkunnilleṅkil!”
Surah Yusuf, Verse 94
قَالُواْ تَٱللَّهِ إِنَّكَ لَفِي ضَلَٰلِكَ ٱلۡقَدِيمِ
vīṭṭukār paṟaññu: "allāhu tanne satyaṁ! aṅṅ ippēāḻuṁ aṅṅayuṭe ā paḻaya bud'dhibhramattil tanne.”
Surah Yusuf, Verse 95
فَلَمَّآ أَن جَآءَ ٱلۡبَشِيرُ أَلۡقَىٰهُ عَلَىٰ وَجۡهِهِۦ فَٱرۡتَدَّ بَصِيرٗاۖ قَالَ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ إِنِّيٓ أَعۡلَمُ مِنَ ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ
pinnīṭ śubhavārtta aṟiyikkunnayāḷ vannu. ayāḷ ā kuppāyaṁ addēhattinṟe mukhattiṭṭukeāṭuttu. addēhaṁ kāḻcayuḷḷavanāyi. addēhaṁ paṟaññu: "ñān niṅṅaḷēāṭu paṟaññirunnillē; niṅṅaḷkkaṟiyātta palatuṁ ñān allāhuvil ninn aṟiyunnuvenn.”
Surah Yusuf, Verse 96
قَالُواْ يَـٰٓأَبَانَا ٱسۡتَغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَآ إِنَّا كُنَّا خَٰطِـِٔينَ
avar paṟaññu: "ñaṅṅaḷuṭe pitāvē, aṅṅ ñaṅṅaḷkkuvēṇṭi, ñaṅṅaḷuṭe pāpamēācanattināyi prārthikkēṇamē; tīrccayāyuṁ ñaṅṅaḷ kuṟṟavāḷikaḷāyirunnu.”
Surah Yusuf, Verse 97
قَالَ سَوۡفَ أَسۡتَغۡفِرُ لَكُمۡ رَبِّيٓۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ
addēhaṁ paṟaññu: "niṅṅaḷkkuvēṇṭi ñānenṟe nāthanēāṭ pāpamēācanattināyi prārthikkāṁ. avan ēṟe peāṟukkunnavanuṁ parama dayāluvuṁ tanne; tīrcca.”
Surah Yusuf, Verse 98
فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَىٰ يُوسُفَ ءَاوَىٰٓ إِلَيۡهِ أَبَوَيۡهِ وَقَالَ ٱدۡخُلُواْ مِصۡرَ إِن شَآءَ ٱللَّهُ ءَامِنِينَ
pinnīṭ avarellāṁ yūsuphinṟe sannidhiyil pravēśiccu. yūsuph tanṟe mātāpitākkaḷe tannilēkku cērttunirtti. addēhaṁ paṟaññu: "varika. nirbhayarāyi ī paṭṭaṇattil pravēśiccukeāḷḷuka. allāhu icchikkunnuveṅkil.”
Surah Yusuf, Verse 99
وَرَفَعَ أَبَوَيۡهِ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ وَخَرُّواْ لَهُۥ سُجَّدٗاۖ وَقَالَ يَـٰٓأَبَتِ هَٰذَا تَأۡوِيلُ رُءۡيَٰيَ مِن قَبۡلُ قَدۡ جَعَلَهَا رَبِّي حَقّٗاۖ وَقَدۡ أَحۡسَنَ بِيٓ إِذۡ أَخۡرَجَنِي مِنَ ٱلسِّجۡنِ وَجَآءَ بِكُم مِّنَ ٱلۡبَدۡوِ مِنۢ بَعۡدِ أَن نَّزَغَ ٱلشَّيۡطَٰنُ بَيۡنِي وَبَيۡنَ إِخۡوَتِيٓۚ إِنَّ رَبِّي لَطِيفٞ لِّمَا يَشَآءُۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡحَكِيمُ
addēhaṁ tanṟe mātāpitākkaḷe sinhāsanattil kayaṟṟiyirutti. avar addēhattinṟe mumpil praṇāmamarppiccu. addēhaṁ paṟaññu: "enṟe pitāvē, ñān paṇṭu kaṇṭa ā svapnattinṟe sākṣālkkāramāṇit. enṟe nāthan at yāthārthyamākkiyirikkunnu. enne taṭavaṟayilninn mēācippiccappēāḻuṁ enikkuṁ enṟe sahēādaraṅṅaḷkkumiṭayil piśāc akalccayuṇṭākkiyaśēṣaṁ avan niṅṅaḷeyellāṁ marubhūmiyil ninniviṭe keāṇṭuvannappēāḻuṁ avan ennēāṭ vaḷareyēṟe audāryaṁ kāṇiccirikkunnu. tīrccayāyuṁ enṟe nāthan tānicchikkunna kāryaṅṅaḷ sūkṣmamāyi naṭappākkunnavanāṇ. avan ellāṁ aṟiyunnavanuṁ yuktijñanuṁ tanne
Surah Yusuf, Verse 100
۞رَبِّ قَدۡ ءَاتَيۡتَنِي مِنَ ٱلۡمُلۡكِ وَعَلَّمۡتَنِي مِن تَأۡوِيلِ ٱلۡأَحَادِيثِۚ فَاطِرَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ أَنتَ وَلِيِّۦ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِۖ تَوَفَّنِي مُسۡلِمٗا وَأَلۡحِقۡنِي بِٱلصَّـٰلِحِينَ
enṟe nāthā, nī enikk adhikāraṁ nalki. svapnakathakaḷuṭe vyākhyānaṁ paṭhippiccu. ākāśabhūmikaḷe paṭaccavanē, ihattiluṁ parattiluṁ nīyāṇenṟe rakṣakan. nīyenne muslimāyi marippikkēṇamē, sajjanaṅṅaḷiluḷppeṭuttēṇamē.”
Surah Yusuf, Verse 101
ذَٰلِكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ ٱلۡغَيۡبِ نُوحِيهِ إِلَيۡكَۖ وَمَا كُنتَ لَدَيۡهِمۡ إِذۡ أَجۡمَعُوٓاْ أَمۡرَهُمۡ وَهُمۡ يَمۡكُرُونَ
nabiyē, ikkatha abhetika jñānaṅṅaḷilpeṭṭatāṇ. nāmat ninakk bēādhanamāyi nalkunnu. avar kūṭiyirunn kutantraṁ menaññ taṅṅaḷuṭe kāryaṁ tīrumāniccappēāḷ nī avaruṭe aṭuttuṇṭāyirunnilla
Surah Yusuf, Verse 102
وَمَآ أَكۡثَرُ ٱلنَّاسِ وَلَوۡ حَرَصۡتَ بِمُؤۡمِنِينَ
ennāl nī etratanne āgrahiccāluṁ janaṅṅaḷilēṟeppēruṁ viśvāsikaḷāvukayilla
Surah Yusuf, Verse 103
وَمَا تَسۡـَٔلُهُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۚ إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ
nī avarēāṭ itinṟe pēril pratiphalameānnuṁ cēādikkunnilla. it lēākarkkākamānamuḷḷa orudbēādhanaṁ mātramāṇ
Surah Yusuf, Verse 104
وَكَأَيِّن مِّنۡ ءَايَةٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ يَمُرُّونَ عَلَيۡهَا وَهُمۡ عَنۡهَا مُعۡرِضُونَ
ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyiluṁ etrayetra aṭayāḷaṅṅaḷuṇṭ. āḷukaḷ avaykkarikilūṭe naṭannunīṅṅunnu. enniṭṭuṁ avaravaye appāṭe avagaṇikkukayāṇ
Surah Yusuf, Verse 105
وَمَا يُؤۡمِنُ أَكۡثَرُهُم بِٱللَّهِ إِلَّا وَهُم مُّشۡرِكُونَ
avaril ēṟe pēruṁ allāhuvil viśvasikkunnilla; avanil maṟṟuḷḷavaye paṅkucērkkunnavarāyikkeāṇṭallāte
Surah Yusuf, Verse 106
أَفَأَمِنُوٓاْ أَن تَأۡتِيَهُمۡ غَٰشِيَةٞ مِّنۡ عَذَابِ ٱللَّهِ أَوۡ تَأۡتِيَهُمُ ٱلسَّاعَةُ بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
avare āvaraṇaṁ ceyyunna allāhuvinṟe śikṣa avarkk vannettunnatine sambandhicc avar nirbhayarāyirikkayāṇēā? alleṅkil avarēārkkātta nēratt peṭṭenn antyadinaṁ avarkk vannupeṭunnatineppaṟṟi
Surah Yusuf, Verse 107
قُلۡ هَٰذِهِۦ سَبِيلِيٓ أَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۚ عَلَىٰ بَصِيرَةٍ أَنَا۠ وَمَنِ ٱتَّبَعَنِيۖ وَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ
paṟayuka: itāṇenṟe vaḻi; tikañña uḷkkāḻcayēāṭeyāṇ ñān allāhuvilēkk kṣaṇikkunnat. ñānuṁ enne anugamiccavaruṁ. allāhu etra pariśud'dhan. ñān allāhuvil paṅkucērkkunnavarilpeṭṭavanalla; tīrcca
Surah Yusuf, Verse 108
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِم مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡقُرَىٰٓۗ أَفَلَمۡ يَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۗ وَلَدَارُ ٱلۡأٓخِرَةِ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
cila puruṣanmāreyallāte ninakkumumpu nāṁ dūtanmārāyi niyēāgicciṭṭilla. nāṁ avarkk bēādhanaṁ nalki. avar vividha rājyaṅṅaḷil ninnuḷḷavarāyirunnu. enniṭṭuṁ ikkūṭṭar bhūmiyil sañcariccunēākkunnillē? aṅṅane avarkku mumpuṇṭāyirunnavaruṭe oṭukkaṁ evvidhamāyirunnuvenn nēākkikkāṇunnillē? bhakti pularttunnavarkk kūṭutaluttamaṁ paralēākabhavanamāṇ. iteānnuṁ niṅṅaḷ cintikkunnillē
Surah Yusuf, Verse 109
حَتَّىٰٓ إِذَا ٱسۡتَيۡـَٔسَ ٱلرُّسُلُ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُمۡ قَدۡ كُذِبُواْ جَآءَهُمۡ نَصۡرُنَا فَنُجِّيَ مَن نَّشَآءُۖ وَلَا يُرَدُّ بَأۡسُنَا عَنِ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
aṅṅane ā daivadūtanmār āśayaṟṟavarāvukayuṁ avar taṅṅaḷēāṭ paṟaññat kaḷavāṇenn janaṁ karutukayuṁ ceytappēāḷ nam'muṭe sahāyaṁ avarkk vannetti. aṅṅane nāṁ icchiccavar rakṣappeṭṭu. kuṟṟavāḷikaḷāya janattil ninn nam'muṭe śikṣa taṭṭimāṟṟappeṭukayilla
Surah Yusuf, Verse 110
لَقَدۡ كَانَ فِي قَصَصِهِمۡ عِبۡرَةٞ لِّأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِۗ مَا كَانَ حَدِيثٗا يُفۡتَرَىٰ وَلَٰكِن تَصۡدِيقَ ٱلَّذِي بَيۡنَ يَدَيۡهِ وَتَفۡصِيلَ كُلِّ شَيۡءٖ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٗ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ
avaruṭe ī kathakaḷil cintikkunnavarkk tīrccayāyuṁ guṇapāṭhamuṇṭ. ivayeānnuṁ keṭṭiccamaccuṇṭākkunna varttamānamalla. maṟicc, atinṟe mumpuḷḷa vēdaṅṅaḷe satyappeṭuttunnatāṇ. ellā kāryaṅṅaḷkkumuḷḷa viśadīkaraṇavumāṇ. oppaṁ viśvasikkunna janattin vaḻikāṭṭiyuṁ mahattāya anugrahavuṁ
Surah Yusuf, Verse 111