Surah Ar-Rad - Malayalam Translation by Cheriyamundam Abdul Hameed And Kunhi Mohammed Parappoor
الٓمٓرۚ تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِۗ وَٱلَّذِيٓ أُنزِلَ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَ ٱلۡحَقُّ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يُؤۡمِنُونَ
aliph lāṁ mīṁ ṟā. vēdagranthattile vacanaṅṅaḷatre ava. ninṟe rakṣitāviṅkal ninn ninakk avatarippikkappeṭṭiṭṭuḷḷat satyamākunnu. pakṣe, janaṅṅaḷiladhikapēruṁ viśvasikkunnilla
Surah Ar-Rad, Verse 1
ٱللَّهُ ٱلَّذِي رَفَعَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ بِغَيۡرِ عَمَدٖ تَرَوۡنَهَاۖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِۖ وَسَخَّرَ ٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ يَجۡرِي لِأَجَلٖ مُّسَمّٗىۚ يُدَبِّرُ ٱلۡأَمۡرَ يُفَصِّلُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُم بِلِقَآءِ رَبِّكُمۡ تُوقِنُونَ
allāhuvākunnu niṅṅaḷkk kāṇāvunna avalambaṅṅaḷ kūṭāte ākāśaṅṅaḷ uyartti nirttiyavan.pinne avan sinhāsanasthanākukayuṁ, sūryaneyuṁ candraneyuṁ kīḻpeṭuttukayuṁ ceytirikkunnu. ellāṁ oru niścita avadhi vare sañcarikkunnu. avan kāryaṁ niyantriccu keāṇṭirikkunnu. niṅṅaḷuṭe rakṣitāvumāyi kaṇṭumuṭṭunnatineppaṟṟi niṅṅaḷ dr̥ḍhabēādhyamuḷḷavarāyirikkunnatin vēṇṭi avan dr̥ṣṭāntaṅṅaḷ vivariccutarunnu
Surah Ar-Rad, Verse 2
وَهُوَ ٱلَّذِي مَدَّ ٱلۡأَرۡضَ وَجَعَلَ فِيهَا رَوَٰسِيَ وَأَنۡهَٰرٗاۖ وَمِن كُلِّ ٱلثَّمَرَٰتِ جَعَلَ فِيهَا زَوۡجَيۡنِ ٱثۡنَيۡنِۖ يُغۡشِي ٱلَّيۡلَ ٱلنَّهَارَۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يَتَفَكَّرُونَ
avanāṇ bhūmiye viśālamākkukayuṁ, atil uṟaccunilkkunna parvvataṅṅaḷuṁ nadikaḷuṁ uṇṭākkukayuṁ ceytavan. ellā phalavargaṅṅaḷil ninnuṁ avanatil ī raṇṭ iṇakaḷe uṇṭākkiyirikkunnu. avan rātriyekkeāṇṭ pakaline mūṭunnu. tīrccayāyuṁ atil cintikkunna janaṅṅaḷkk dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah Ar-Rad, Verse 3
وَفِي ٱلۡأَرۡضِ قِطَعٞ مُّتَجَٰوِرَٰتٞ وَجَنَّـٰتٞ مِّنۡ أَعۡنَٰبٖ وَزَرۡعٞ وَنَخِيلٞ صِنۡوَانٞ وَغَيۡرُ صِنۡوَانٖ يُسۡقَىٰ بِمَآءٖ وَٰحِدٖ وَنُفَضِّلُ بَعۡضَهَا عَلَىٰ بَعۡضٖ فِي ٱلۡأُكُلِۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يَعۡقِلُونَ
bhūmiyil teāṭṭuteāṭṭu kiṭakkunna khaṇḍaṅṅaḷuṇṭ. muntirittēāṭṭaṅṅaḷuṁ kr̥ṣikaḷuṁ, oru muraṭṭil ninn pala śākhaṅṅaḷāyi vaḷarunnatuṁ, vēṟe vēṟe muraṭukaḷil ninn vaḷarunnatumāya īntappanakaḷuṁ uṇṭ. orē veḷḷaṁ keāṇṭāṇ at nanaykkappeṭunnat. phalaṅṅaḷuṭe kāryattil avayil cilatine maṟṟu cilatinekkāḷ nāṁ meccappeṭuttunnu. tīrccayāyuṁ atil cintikkunna janaṅṅaḷkk dr̥ṣṭāntaṅṅaḷuṇṭ
Surah Ar-Rad, Verse 4
۞وَإِن تَعۡجَبۡ فَعَجَبٞ قَوۡلُهُمۡ أَءِذَا كُنَّا تُرَٰبًا أَءِنَّا لَفِي خَلۡقٖ جَدِيدٍۗ أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمۡۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ ٱلۡأَغۡلَٰلُ فِيٓ أَعۡنَاقِهِمۡۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ
nī atbhutappeṭunnuveṅkil avaruṭe ī vākkatre atbhutakaramāyiṭṭuḷḷat. ñaṅṅaḷ maṇṇāyikkaḻiññiṭṭēā? ñaṅṅaḷ pututāyi sr̥ṣṭikkappeṭuka tanne ceyyumēā? akkūṭṭarāṇ taṅṅaḷuṭe rakṣitāvil aviśvasiccavar. akkūṭṭarāṇ kaḻuttukaḷil vilaṅṅukaḷuḷḷavar. akkuṭṭarāṇ narakāvakāśikaḷ. avaratil nityavāsikaḷāyirikkuṁ
Surah Ar-Rad, Verse 5
وَيَسۡتَعۡجِلُونَكَ بِٱلسَّيِّئَةِ قَبۡلَ ٱلۡحَسَنَةِ وَقَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِهِمُ ٱلۡمَثُلَٰتُۗ وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغۡفِرَةٖ لِّلنَّاسِ عَلَىٰ ظُلۡمِهِمۡۖ وَإِنَّ رَبَّكَ لَشَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
(nabiyē,) ninnēāṭ avar nanmayēkkāḷ mumpāyi tinmaykk (śikṣaykk) vēṇṭi tiṭukkaṁ kūṭṭikkeāṇṭirikkunnu. avaruṭe mump mātr̥kāparamāya śikṣakaḷ kaḻiññupēāyiṭṭuṇṭ tānuṁ. tīrccayāyuṁ, ninṟe rakṣitāv manuṣyar akramaṁ pravartticciṭṭukūṭi avarkk pāpamēācanaṁ nalkunnavanatre, tīrccayāyuṁ ninṟe rakṣitāv kaṭhinamāyi śikṣikkunnavanumāṇ
Surah Ar-Rad, Verse 6
وَيَقُولُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوۡلَآ أُنزِلَ عَلَيۡهِ ءَايَةٞ مِّن رَّبِّهِۦٓۗ إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرٞۖ وَلِكُلِّ قَوۡمٍ هَادٍ
(nabiye parihasiccukeāṇṭ) satyaniṣēdhikaḷ paṟayunnu: ivanṟe rakṣitāviṅkal ninn ivanṟe mēl entāṇ oru dr̥ṣṭāntaṁ iṟakkappeṭāttat? (nabiyē,) nī oru munnaṟiyippukāran mātramākunnu. ellā janavibhāgattinumuṇṭ oru mārgadarśi
Surah Ar-Rad, Verse 7
ٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا تَحۡمِلُ كُلُّ أُنثَىٰ وَمَا تَغِيضُ ٱلۡأَرۡحَامُ وَمَا تَزۡدَادُۚ وَكُلُّ شَيۡءٍ عِندَهُۥ بِمِقۡدَارٍ
ōrēā strīyuṁ garbhaṁ dharikkunnatentenn allāhu aṟiyunnu. garbhāśayaṅṅaḷ kam'mivaruttunnatuṁ vard'dhanavuṇṭākkunnatuṁ avanaṟiyunnu. ēteārukāryavuṁ avanṟe aṭukkal oru niścita tēātanusariccākunnu
Surah Ar-Rad, Verse 8
عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ وَٱلشَّهَٰدَةِ ٱلۡكَبِيرُ ٱلۡمُتَعَالِ
adr̥śyattēyuṁ dr̥śyattēyuṁ aṟiyunnavanuṁ mahānuṁ unnatanumākunnu avan
Surah Ar-Rad, Verse 9
سَوَآءٞ مِّنكُم مَّنۡ أَسَرَّ ٱلۡقَوۡلَ وَمَن جَهَرَ بِهِۦ وَمَنۡ هُوَ مُسۡتَخۡفِۭ بِٱلَّيۡلِ وَسَارِبُۢ بِٱلنَّهَارِ
niṅṅaḷuṭe kūṭṭattil ninn rahasyamāyi sansāriccavanuṁ parasyamāyi sansāriccavanuṁ rātriyil oḷiññirikkunnavanuṁ pakalil puṟattiṟaṅṅi naṭakkunnavanumellāṁ (avane sambandhicciṭattēāḷaṁ) samamākunnu
Surah Ar-Rad, Verse 10
لَهُۥ مُعَقِّبَٰتٞ مِّنۢ بَيۡنِ يَدَيۡهِ وَمِنۡ خَلۡفِهِۦ يَحۡفَظُونَهُۥ مِنۡ أَمۡرِ ٱللَّهِۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوۡمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنفُسِهِمۡۗ وَإِذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِقَوۡمٖ سُوٓءٗا فَلَا مَرَدَّ لَهُۥۚ وَمَا لَهُم مِّن دُونِهِۦ مِن وَالٍ
manuṣyann avanṟe mumpilūṭeyuṁ pinnilūṭeyuṁ tuṭarettuṭare vann keāṇṭ allāhuvinṟe kalpanaprakāraṁ avane kāttusūkṣicc keāṇṭirikkunnavar (malakkukaḷ) uṇṭ. ēteāru janatayuṁ taṅṅaḷuṭe svantaṁ nilapāṭukaḷil māṟṟaṁ varuttunnat vare allāhu avaruṭe sthitikk vyatyāsaṁ varuttukayilla; tīrcca. oru janataykk valla dēāṣavuṁ varuttān allāhu uddēśiccāl at taṭṭimāṟṟānāvilla. avannu puṟame avarkk yāteāru rakṣādhikāriyumilla
Surah Ar-Rad, Verse 11
هُوَ ٱلَّذِي يُرِيكُمُ ٱلۡبَرۡقَ خَوۡفٗا وَطَمَعٗا وَيُنشِئُ ٱلسَّحَابَ ٱلثِّقَالَ
bhayavuṁ āśayuṁ janippicc keāṇṭ niṅṅaḷkk minnalpiṇar kāṇiccutarunnat avanatre. (jala) bhāramuḷḷa mēghaṅṅaḷe avan uṇṭākkukayuṁ ceyyunnu
Surah Ar-Rad, Verse 12
وَيُسَبِّحُ ٱلرَّعۡدُ بِحَمۡدِهِۦ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ مِنۡ خِيفَتِهِۦ وَيُرۡسِلُ ٱلصَّوَٰعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَن يَشَآءُ وَهُمۡ يُجَٰدِلُونَ فِي ٱللَّهِ وَهُوَ شَدِيدُ ٱلۡمِحَالِ
iṭinādaṁ avane stutikkunnatēāṭeāppaṁ (avane) prakīrttikkunnu. avaneppaṟṟiyuḷḷa bhayattāl malakkukaḷuṁ (avane prakīrttikkunnu.) avan iṭivāḷukaḷ ayakkukayuṁ, tān uddēśikkunnavarkk ava ēlpikkukayuṁ ceyyunnu. avar(aviśvāsikaḷ) allāhuvinṟe kāryattil tarkkicc keāṇṭirikkunnu. atiśaktamāyi tantraṁ prayēāgikkunnavanatre avan
Surah Ar-Rad, Verse 13
لَهُۥ دَعۡوَةُ ٱلۡحَقِّۚ وَٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ لَا يَسۡتَجِيبُونَ لَهُم بِشَيۡءٍ إِلَّا كَبَٰسِطِ كَفَّيۡهِ إِلَى ٱلۡمَآءِ لِيَبۡلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَٰلِغِهِۦۚ وَمَا دُعَآءُ ٱلۡكَٰفِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَٰلٖ
avanēāṭuḷḷatumātramāṇ n'yāyamāya prārt'thana. avannu puṟame ārēāṭellāṁ avar prārt'thicc keāṇṭirikkunnuvēā avarāruṁ avarkk yāteāru uttaravuṁ nalkunnatalla. veḷḷaṁ tanṟe vāyil (taniye) vannettān vēṇṭi tanṟe irukaikaḷuṁ atinṟe nēre nīṭṭikkāṇikkunnavaneppēāle mātramākunnu avar. at (veḷḷaṁ) vāyil vannettukayillallēā. satyaniṣēdhikaḷuṭe prārt'thana naṣṭattil tanneyākunnu
Surah Ar-Rad, Verse 14
وَلِلَّهِۤ يَسۡجُدُۤ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ طَوۡعٗا وَكَرۡهٗا وَظِلَٰلُهُم بِٱلۡغُدُوِّ وَٱلۡأٓصَالِ۩
allāhuvinnāṇ ākāśaṅṅaḷiluṁ bhūmiyiluṁ uḷḷavarellāṁ praṇāmaṁ ceytukeāṇṭirikkunnat. svamanas'sēāṭeyuṁ nirbandhitarāyiṭṭuṁ. prabhātaṅṅaḷiluṁ sāyāhnaṅṅaḷiluṁ avaruṭe niḻalukaḷuṁ (avann praṇāmaṁ ceyyunnu)
Surah Ar-Rad, Verse 15
قُلۡ مَن رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ قُلِ ٱللَّهُۚ قُلۡ أَفَٱتَّخَذۡتُم مِّن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَ لَا يَمۡلِكُونَ لِأَنفُسِهِمۡ نَفۡعٗا وَلَا ضَرّٗاۚ قُلۡ هَلۡ يَسۡتَوِي ٱلۡأَعۡمَىٰ وَٱلۡبَصِيرُ أَمۡ هَلۡ تَسۡتَوِي ٱلظُّلُمَٰتُ وَٱلنُّورُۗ أَمۡ جَعَلُواْ لِلَّهِ شُرَكَآءَ خَلَقُواْ كَخَلۡقِهِۦ فَتَشَٰبَهَ ٱلۡخَلۡقُ عَلَيۡهِمۡۚ قُلِ ٱللَّهُ خَٰلِقُ كُلِّ شَيۡءٖ وَهُوَ ٱلۡوَٰحِدُ ٱلۡقَهَّـٰرُ
(nabiyē,) cēādikkuka: ārāṇ ākāśaṅṅaḷuṭeyuṁ bhūmiyuṭeyuṁ rakṣitāv? paṟayuka: allāhuvāṇ. paṟayuka: enniṭṭuṁ avannu puṟame avaravarkku tanne upakāramēā upadravamēā ceyyān svādhīnamillātta cila rakṣādhikārikaḷe niṅṅaḷ svīkariccirikkukayāṇēā? paṟayuka: andhanuṁ kāḻcayuḷḷavanuṁ tulyarākumēā? athavā iruṭṭukaḷuṁ veḷiccavuṁ tulyamākumēā? atalla, allāhuvin puṟame avar paṅkāḷikaḷākki veccavar, avan sr̥ṣṭikkunnat pēālettanne sr̥ṣṭi naṭattiyiṭṭ (iru vibhāgattinṟeyuṁ) sr̥ṣṭikaḷ avarkk tiriccaṟiyātāvukayāṇēā uṇṭāyat? paṟayuka: allāhuvatre ellā vastukkaḷuṭeyuṁ sraṣṭāv. avan ēkanuṁ sarvvādhipatiyumākunnu
Surah Ar-Rad, Verse 16
أَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَسَالَتۡ أَوۡدِيَةُۢ بِقَدَرِهَا فَٱحۡتَمَلَ ٱلسَّيۡلُ زَبَدٗا رَّابِيٗاۖ وَمِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيۡهِ فِي ٱلنَّارِ ٱبۡتِغَآءَ حِلۡيَةٍ أَوۡ مَتَٰعٖ زَبَدٞ مِّثۡلُهُۥۚ كَذَٰلِكَ يَضۡرِبُ ٱللَّهُ ٱلۡحَقَّ وَٱلۡبَٰطِلَۚ فَأَمَّا ٱلزَّبَدُ فَيَذۡهَبُ جُفَآءٗۖ وَأَمَّا مَا يَنفَعُ ٱلنَّاسَ فَيَمۡكُثُ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ كَذَٰلِكَ يَضۡرِبُ ٱللَّهُ ٱلۡأَمۡثَالَ
avan (allāhu) ākāśatt ninn veḷḷaṁ ceāriññu. enniṭṭ tāḻvarakaḷilūṭe avayuṭe (valuppattinṟe) tēāt anusaricc veḷḷameāḻuki. appēāḷ ā oḻukk peāṅṅi nilkkunna nuraye vahiccukeāṇṭāṇ vannat. valla ābharaṇamēā upakaraṇamēā uṇṭākkān āgrahicc keāṇṭ avar tīyiliṭṭu kattikkunna lēāhattil ninnuṁ at pēāluḷḷa nurayuṇṭākunnu. atu pēāleyākunnu allāhu satyatteyuṁ asatyatteyuṁ upamikkunnat. ennāl ā nura cavaṟāyi pēākunnu. manuṣyarkk upakāramuḷḷatākaṭṭe bhūmiyil taṅṅinilkkunnu. aprakāraṁ allāhu upamakaḷ vivarikkunnu
Surah Ar-Rad, Verse 17
لِلَّذِينَ ٱسۡتَجَابُواْ لِرَبِّهِمُ ٱلۡحُسۡنَىٰۚ وَٱلَّذِينَ لَمۡ يَسۡتَجِيبُواْ لَهُۥ لَوۡ أَنَّ لَهُم مَّا فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا وَمِثۡلَهُۥ مَعَهُۥ لَٱفۡتَدَوۡاْ بِهِۦٓۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ سُوٓءُ ٱلۡحِسَابِ وَمَأۡوَىٰهُمۡ جَهَنَّمُۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمِهَادُ
taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe āhvānaṁ svīkariccavarkkāṇ ēṟṟavuṁ uttamamāya pratiphalamuḷḷat. avanṟe āhvānaṁ svīkarikkāttavarākaṭṭe bhūmiyiluḷḷat muḻuvanuṁ, atēāṭeāppaṁ atrayuṁ kūṭiyuṁ avarkk uṇṭāyirunnāl pēāluṁ (taṅṅaḷuṭe rakṣaykku vēṇṭi) ateākkeyuṁ avar prāyaścittamāyi nalkumāyirunnu. avarkkāṇ kaṭutta vicāraṇayuḷḷat. avaruṭe saṅkētaṁ narakamatre. ā vāsasthalaṁ etra mēāśaṁ
Surah Ar-Rad, Verse 18
۞أَفَمَن يَعۡلَمُ أَنَّمَآ أُنزِلَ إِلَيۡكَ مِن رَّبِّكَ ٱلۡحَقُّ كَمَنۡ هُوَ أَعۡمَىٰٓۚ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ
appēāḷ ninakk ninṟe rakṣitāviṅkal ninn avatarippikkappeṭṭiṭṭuḷḷat satyamāṇenn manas'silākkunna orāḷ andhanāyikkaḻiyunna orāḷeppēāleyāṇēā? bud'dhimānmār mātramē cinticc manas'silākkukayuḷḷū
Surah Ar-Rad, Verse 19
ٱلَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهۡدِ ٱللَّهِ وَلَا يَنقُضُونَ ٱلۡمِيثَٰقَ
allāhuvēāṭuḷḷa bādhyata niṟavēṟṟukayuṁ karār laṅghikkātirikkukayuṁ ceyyunnavaratre avar
Surah Ar-Rad, Verse 20
وَٱلَّذِينَ يَصِلُونَ مَآ أَمَرَ ٱللَّهُ بِهِۦٓ أَن يُوصَلَ وَيَخۡشَوۡنَ رَبَّهُمۡ وَيَخَافُونَ سُوٓءَ ٱلۡحِسَابِ
kūṭṭiyiṇakkappeṭān allāhu kalpiccat (bandhaṅṅaḷ) kūṭṭiyiṇakkukayuṁ, taṅṅaḷuṭe rakṣitāvine pēṭikkukayuṁ kaṭutta vicāraṇaye bhayappeṭukayuṁ ceyyunnavar
Surah Ar-Rad, Verse 21
وَٱلَّذِينَ صَبَرُواْ ٱبۡتِغَآءَ وَجۡهِ رَبِّهِمۡ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَأَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ سِرّٗا وَعَلَانِيَةٗ وَيَدۡرَءُونَ بِٱلۡحَسَنَةِ ٱلسَّيِّئَةَ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عُقۡبَى ٱلدَّارِ
taṅṅaḷuṭe rakṣitāvinṟe prīti āgrahicc keāṇṭ kṣama kaikkeāḷḷukayuṁ, namaskāraṁ muṟapēāle nirvahikkukayuṁ, nāṁ nalkiyiṭṭuḷḷatil ninn rahasyamāyuṁ parasyamāyuṁ celavaḻikkukayuṁ, tinmaye nanma keāṇṭ taṭukkukayuṁ ceyyunnavar. attarakkārkk anukūlamatre lēākattinṟe paryavasānaṁ
Surah Ar-Rad, Verse 22
جَنَّـٰتُ عَدۡنٖ يَدۡخُلُونَهَا وَمَن صَلَحَ مِنۡ ءَابَآئِهِمۡ وَأَزۡوَٰجِهِمۡ وَذُرِّيَّـٰتِهِمۡۖ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ يَدۡخُلُونَ عَلَيۡهِم مِّن كُلِّ بَابٖ
atāyat, sthiravāsattinuḷḷa svargattēāppukaḷ. avaruṁ, avaruṭe pitākkaḷil ninnuṁ, iṇakaḷil ninnuṁ santatikaḷil ninnuṁ sadvr̥ttarāyiṭṭuḷḷavaruṁ atil pravēśikkunnatāṇ. malakkukaḷ ellā vātililūṭeyuṁ avaruṭe aṭukkal kaṭannuvanniṭṭ paṟayuṁ
Surah Ar-Rad, Verse 23
سَلَٰمٌ عَلَيۡكُم بِمَا صَبَرۡتُمۡۚ فَنِعۡمَ عُقۡبَى ٱلدَّارِ
niṅṅaḷ kṣama kaikkeāṇṭatināl niṅṅaḷkk samādhānaṁ! appēāḷ lēākattinṟe paryavasānaṁ etra nallat
Surah Ar-Rad, Verse 24
وَٱلَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهۡدَ ٱللَّهِ مِنۢ بَعۡدِ مِيثَٰقِهِۦ وَيَقۡطَعُونَ مَآ أَمَرَ ٱللَّهُ بِهِۦٓ أَن يُوصَلَ وَيُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمُ ٱللَّعۡنَةُ وَلَهُمۡ سُوٓءُ ٱلدَّارِ
allāhuvēāṭuḷḷa bādhyata uṟappiccatin śēṣaṁ laṅghikkukayuṁ, kūṭṭiyiṇakkappeṭān allāhu kalpiccatine (bandhaṅṅaḷe) aṟutt kaḷayukayuṁ, bhūmiyil kuḻappamuṇṭākkukayuṁ ceyyunnavarārēā avarkkāṇ śāpaṁ. avarkkāṇ cītta bhavanaṁ
Surah Ar-Rad, Verse 25
ٱللَّهُ يَبۡسُطُ ٱلرِّزۡقَ لِمَن يَشَآءُ وَيَقۡدِرُۚ وَفَرِحُواْ بِٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا فِي ٱلۡأٓخِرَةِ إِلَّا مَتَٰعٞ
allāhu avan uddēśikkunna cilarkk upajīvanaṁ viśālamākkukayuṁ (maṟṟu cilarkk at) parimitappeṭuttukayuṁ ceyyunnu. avar ihalēākajīvitattil santēāṣamaṭaññirikkunnu. paralēākatte apēkṣicc ihalēākajīvitaṁ (nis'sāramāya) oru sukhānubhavaṁ mātramākunnu
Surah Ar-Rad, Verse 26
وَيَقُولُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوۡلَآ أُنزِلَ عَلَيۡهِ ءَايَةٞ مِّن رَّبِّهِۦۚ قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ يُضِلُّ مَن يَشَآءُ وَيَهۡدِيٓ إِلَيۡهِ مَنۡ أَنَابَ
aviśvasiccavar (nabiyepaṟṟi) paṟayunnu: ivanṟe mēl entukeāṇṭāṇ ivanṟe rakṣitāviṅkal ninn valla dr̥ṣṭāntavuṁ iṟakkappeṭāttat? (nabiyē,) paṟayuka: tīrccayāyuṁ allāhu tān uddēśikkunnavare vaḻikēṭilākkunnu. paścāttapicc maṭaṅṅiyavare tanṟe mārgattilēkk avan nayikkukayuṁ ceyyunnu
Surah Ar-Rad, Verse 27
ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَتَطۡمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكۡرِ ٱللَّهِۗ أَلَا بِذِكۡرِ ٱللَّهِ تَطۡمَئِنُّ ٱلۡقُلُوبُ
atāyat viśvasikkukayuṁ allāhuve paṟṟiyuḷḷa ōrma keāṇṭ manas'sukaḷ śāntamāyittīrukayuṁ ceyyunnavare. śrad'dhikkuka; allāhuveppaṟṟiyuḷḷa ōrma keāṇṭatre manas'sukaḷ śāntamāyittīrunnat
Surah Ar-Rad, Verse 28
ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ طُوبَىٰ لَهُمۡ وَحُسۡنُ مَـَٔابٖ
viśvasikkukayuṁ, salkarm'maṅṅaḷ pravarttikkukayuṁ ceytavarārēā avarkkāṇ maṅgaḷaṁ! maṭaṅṅiccellānuḷḷa nalla saṅkētavuṁ (avarkku tanne)
Surah Ar-Rad, Verse 29
كَذَٰلِكَ أَرۡسَلۡنَٰكَ فِيٓ أُمَّةٖ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِهَآ أُمَمٞ لِّتَتۡلُوَاْ عَلَيۡهِمُ ٱلَّذِيٓ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ وَهُمۡ يَكۡفُرُونَ بِٱلرَّحۡمَٰنِۚ قُلۡ هُوَ رَبِّي لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَلَيۡهِ تَوَكَّلۡتُ وَإِلَيۡهِ مَتَابِ
aprakāraṁ ninne nāṁ oru samudāyattil dūtanāyi niyēāgiccirikkunnu. atinnu mump pala samudāyaṅṅaḷuṁ kaḻiññupēāyiṭṭuṇṭ. ninakk nāṁ divyasandēśamāyi nalkiyiṭṭuḷḷat avarkk ōtikēḷpikkuvān vēṇṭiyāṇ (ninne niyēāgiccat.) avarākaṭṭe, paramakāruṇikanāya daivattil aviśvasikkunnu. paṟayuka: avanāṇ enṟe rakṣitāv. avanallāte yāteāru daivavumilla. avanṟe mēlāṇ ñān bharamēlpiccirikkunnat. avanilēkkāṇ enṟe maṭakkaṁ
Surah Ar-Rad, Verse 30
وَلَوۡ أَنَّ قُرۡءَانٗا سُيِّرَتۡ بِهِ ٱلۡجِبَالُ أَوۡ قُطِّعَتۡ بِهِ ٱلۡأَرۡضُ أَوۡ كُلِّمَ بِهِ ٱلۡمَوۡتَىٰۗ بَل لِّلَّهِ ٱلۡأَمۡرُ جَمِيعًاۗ أَفَلَمۡ يَاْيۡـَٔسِ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن لَّوۡ يَشَآءُ ٱللَّهُ لَهَدَى ٱلنَّاسَ جَمِيعٗاۗ وَلَا يَزَالُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ تُصِيبُهُم بِمَا صَنَعُواْ قَارِعَةٌ أَوۡ تَحُلُّ قَرِيبٗا مِّن دَارِهِمۡ حَتَّىٰ يَأۡتِيَ وَعۡدُ ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُخۡلِفُ ٱلۡمِيعَادَ
pārāyaṇaṁ ceyyappeṭunna oru granthaṁ mūlaṁ parvvataṅṅaḷ naṭattappeṭukayēā, alleṅkil atu kāraṇamāyi bhūmi tuṇṭantuṇṭamāyi muṟikkappeṭukayēā, alleṅkil atumukhēna mariccavarēāṭ sansārikkappeṭukayēā ceytirunneṅkil pēāluṁ (avar viśvasikkumāyirunnilla.) ennāl kāryaṁ muḻuvan allāhuvinṟe niyantraṇattilatre. appēāḷ allāhu uddēśiccirunnuveṅkil manuṣyare muḻuvan avan nērvaḻiyilākkumāyirunnuvenn satyaviśvāsikaḷ manas'silākkiyiṭṭillē? satyaniṣēdhikaḷkk taṅṅaḷ pravartticcatinṟe phalamāyi ēteṅkiluṁ atyāpatt bādhicc keāṇēṭayirikkunnatāṇ. alleṅkil avaruṭe tāmasasthalattinaṭuttu tanne at (śikṣa) vanniṟaṅṅikkeāṇṭirikkuṁ; allāhuvinṟe vāgdattaṁ vannettunnat vare. allāhu vāgdānaṁ laṅghikkukayilla; tīrcca
Surah Ar-Rad, Verse 31
وَلَقَدِ ٱسۡتُهۡزِئَ بِرُسُلٖ مِّن قَبۡلِكَ فَأَمۡلَيۡتُ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ ثُمَّ أَخَذۡتُهُمۡۖ فَكَيۡفَ كَانَ عِقَابِ
tīrccayāyuṁ ninakku mumpuṁ dūtanmār parihasikkappeṭṭiṭṭuṇṭ. appēāḷ aviśvasiccavarkk ñān samayaṁ nīṭṭikeāṭukkukayuṁ, pinnīṭ avare ñān piṭikūṭukayuṁ ceytu. appēāḷ enṟe śikṣa eṅṅaneyāyirunnu
Surah Ar-Rad, Verse 32
أَفَمَنۡ هُوَ قَآئِمٌ عَلَىٰ كُلِّ نَفۡسِۭ بِمَا كَسَبَتۡۗ وَجَعَلُواْ لِلَّهِ شُرَكَآءَ قُلۡ سَمُّوهُمۡۚ أَمۡ تُنَبِّـُٔونَهُۥ بِمَا لَا يَعۡلَمُ فِي ٱلۡأَرۡضِ أَم بِظَٰهِرٖ مِّنَ ٱلۡقَوۡلِۗ بَلۡ زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ مَكۡرُهُمۡ وَصُدُّواْ عَنِ ٱلسَّبِيلِۗ وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِنۡ هَادٖ
ppēāḷ ōrēā vyaktiyuṁ pravartticcukeāṇṭirunna kāryattinu mēlnēāṭṭaṁ vahiccukeāṇṭirikkunnavan (allāhu) (yāteānnuṁ aṟiyāttavareppēāleyāṇēā?) avar allāhuvin paṅkāḷikaḷe ākkiyirikkunnu. (nabiyē,) paṟayuka: niṅṅaḷ avaruṭe pēreānnu paṟaññutarū, atalla, bhūmiyil avan (allāhu) aṟiyātta oru kāryatteppaṟṟi niṅṅaḷ avann paṟaññaṟiyicc keāṭukkukayāṇēā? atalla, (niṅṅaḷ paṟayunnat) upariplavamāya oru sansāramāṇēā ? alla, satyaniṣēdhikaḷkk avaruṭe kutantraṁ alaṅkr̥tamāyi tēānnikkappeṭṭirikkunnu. (śariyāya) mārgattil ninn avar taṭṭittirikkappeṭukayuṁ ceytirikkunnu. allāhu vallavaneyuṁ durmārgattilākkunna pakṣaṁ avane nērvaḻiyilākkān ārumilla
Surah Ar-Rad, Verse 33
لَّهُمۡ عَذَابٞ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَشَقُّۖ وَمَا لَهُم مِّنَ ٱللَّهِ مِن وَاقٖ
avarkk ihalēākajīvitattil śikṣayuṇṭāyirikkuṁ. paralēākaśikṣayākaṭṭe ēṟṟavuṁ viṣamamēṟiyatu tanneyāyirikkuṁ. avarkk allāhuvinṟe śikṣayil ninn (taṅṅaḷe) kātturakṣikkān ārumilla
Surah Ar-Rad, Verse 34
۞مَّثَلُ ٱلۡجَنَّةِ ٱلَّتِي وُعِدَ ٱلۡمُتَّقُونَۖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُۖ أُكُلُهَا دَآئِمٞ وَظِلُّهَاۚ تِلۡكَ عُقۡبَى ٱلَّذِينَ ٱتَّقَواْۚ وَّعُقۡبَى ٱلۡكَٰفِرِينَ ٱلنَّارُ
sūkṣmata pālikkunnavarkk vāgdānaṁ ceyyappeṭṭiṭṭuḷḷa svargattinṟe avastha (itatre:) atinṟe tāḻbhāgatt kūṭi aruvikaḷ oḻukikkeāṇṭirikkuṁ. atile kanikaḷuṁ atile taṇaluṁ śāśvatamāyirikkuṁ. atatre sūkṣmata pāliccavaruṭe paryavasānaṁ. satyaniṣēdhikaḷuṭe paryavasānaṁ narakamākunnu
Surah Ar-Rad, Verse 35
وَٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يَفۡرَحُونَ بِمَآ أُنزِلَ إِلَيۡكَۖ وَمِنَ ٱلۡأَحۡزَابِ مَن يُنكِرُ بَعۡضَهُۥۚ قُلۡ إِنَّمَآ أُمِرۡتُ أَنۡ أَعۡبُدَ ٱللَّهَ وَلَآ أُشۡرِكَ بِهِۦٓۚ إِلَيۡهِ أَدۡعُواْ وَإِلَيۡهِ مَـَٔابِ
nāṁ (mump) vēdagranthaṁ nalkiyiṭṭuḷḷatārkkāṇēā avar ninakk avatarippikkappeṭṭatil (khur'ānil) santēāṣaṁ keāḷḷunnu. ā kakṣikaḷuṭe kūṭṭattil tanne atinṟe cila bhāgaṁ niṣēdhikkunnavarumuṇṭ. paṟayuka: allāhuve ñān ārādhikkaṇamennuṁ, avanēāṭ ñān paṅkucērkkarut ennuṁ mātramāṇ ñān kalpikkappeṭṭiṭṭuḷḷat. avanilēkkāṇ ñān kṣaṇikkunnat. avanilēkk tanneyāṇ enṟe maṭakkavuṁ
Surah Ar-Rad, Verse 36
وَكَذَٰلِكَ أَنزَلۡنَٰهُ حُكۡمًا عَرَبِيّٗاۚ وَلَئِنِ ٱتَّبَعۡتَ أَهۡوَآءَهُم بَعۡدَ مَا جَآءَكَ مِنَ ٱلۡعِلۡمِ مَا لَكَ مِنَ ٱللَّهِ مِن وَلِيّٖ وَلَا وَاقٖ
aprakāraṁ itine (khur'ānine) aṟabibhāṣayiluḷḷa oru n'yāyapramāṇamāyi nāṁ avatarippiccirikkunnu. ninakk aṟiv vannukiṭṭiyatin śēṣaṁ avaruṭe tanniṣṭaṅṅaḷe nī pinpaṟṟiyāl allāhuvinṟe śikṣayil ninn rakṣikkunna yāteāru rakṣādhikāriyuṁ, yāteāru kāvalkkāranuṁ ninakk uṇṭāyirikkukayilla
Surah Ar-Rad, Verse 37
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا رُسُلٗا مِّن قَبۡلِكَ وَجَعَلۡنَا لَهُمۡ أَزۡوَٰجٗا وَذُرِّيَّةٗۚ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَن يَأۡتِيَ بِـَٔايَةٍ إِلَّا بِإِذۡنِ ٱللَّهِۗ لِكُلِّ أَجَلٖ كِتَابٞ
ninakk mumpuṁ nāṁ dūtanmāre niyēāgicciṭṭuṇṭ. avarkk nāṁ bhāryamāreyuṁ santānaṅṅaḷeyuṁ nalkiyiṭṭuṇṭ. oru dūtannuṁ allāhuvinṟe anumatiyēāṭ kūṭiyallāte yāteāru dr̥ṣṭāntavuṁ keāṇṭuvarānāvilla. ōrēā kālāvadhikkuṁ ōrēā (pramāṇa) granthamuṇṭ
Surah Ar-Rad, Verse 38
يَمۡحُواْ ٱللَّهُ مَا يَشَآءُ وَيُثۡبِتُۖ وَعِندَهُۥٓ أُمُّ ٱلۡكِتَٰبِ
llāhu tān uddēśikkunnat māyccukaḷayukayuṁ (tān uddēśikkunnat) sthirappeṭuttukayuṁ ceyyunnu. mūlagranthaṁ avanṟe pakkaluḷḷatāṇ
Surah Ar-Rad, Verse 39
وَإِن مَّا نُرِيَنَّكَ بَعۡضَ ٱلَّذِي نَعِدُهُمۡ أَوۡ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِنَّمَا عَلَيۡكَ ٱلۡبَلَٰغُ وَعَلَيۡنَا ٱلۡحِسَابُ
nāṁ avarkk munnaṟiyipp nalkunnatil (śikṣānaṭapaṭikaḷil) cilat ninakk nāṁ kāṇiccutarikayēā, alleṅkil (atinu mump) ninṟe jīvitaṁ nāṁ avasānippikkukayēā ceyyunna pakṣaṁ (it raṇṭil ētāṇ sambhavikkunnateṅkiluṁ) ninṟe mēl prabēādhana bādhyata mātramēyuḷḷū. (avaruṭe kaṇakku) nēākkunna bādhyata namukkākunnu
Surah Ar-Rad, Verse 40
أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّا نَأۡتِي ٱلۡأَرۡضَ نَنقُصُهَا مِنۡ أَطۡرَافِهَاۚ وَٱللَّهُ يَحۡكُمُ لَا مُعَقِّبَ لِحُكۡمِهِۦۚ وَهُوَ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ
nāṁ (avaruṭe) bhūmiyil cenn atinṟe nānāvaśaṅṅaḷil ninn atine curukkikkeāṇṭirikkunnat avar kaṇṭillē ? allāhu vidhikkunnu. avanṟe vidhi bhēdagati ceyyān āruṁ tanneyilla. avan ativēgattil kaṇakk nēākkunnavanatre
Surah Ar-Rad, Verse 41
وَقَدۡ مَكَرَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَلِلَّهِ ٱلۡمَكۡرُ جَمِيعٗاۖ يَعۡلَمُ مَا تَكۡسِبُ كُلُّ نَفۡسٖۗ وَسَيَعۡلَمُ ٱلۡكُفَّـٰرُ لِمَنۡ عُقۡبَى ٱلدَّارِ
ivaruṭe mumpuḷḷavaruṁ tantraṁ prayēāgicciṭṭuṇṭ. ennāl muḻuvan tantravuṁ allāhuvinnāṇuḷḷat. ōrēā vyaktiyuṁ pravartticc keāṇṭirikkunnat avar aṟiyunnu. lēākattinṟe paryavasānaṁ ārkk anukūlamāṇenn satyaniṣēdhikaḷ aṟiññ keāḷḷuṁ
Surah Ar-Rad, Verse 42
وَيَقُولُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَسۡتَ مُرۡسَلٗاۚ قُلۡ كَفَىٰ بِٱللَّهِ شَهِيدَۢا بَيۡنِي وَبَيۡنَكُمۡ وَمَنۡ عِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلۡكِتَٰبِ
nī (daivattāl) niyēāgikkappeṭṭavanallenn satyaniṣēdhikaḷ paṟayunnu. paṟayuka: enikkuṁ niṅṅaḷkkumiṭayil sākṣiyāyi allāhu mati. āruṭe pakkalāṇēā vēdavijñānamuḷḷat avaruṁ mati
Surah Ar-Rad, Verse 43