Surah Al-Anbiya - Turkish Translation by Suat Yildirim
ٱقۡتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمۡ وَهُمۡ فِي غَفۡلَةٖ مُّعۡرِضُونَ
Insanların hesap verme vakti yaklastı. Ama onlar hala koyu bir gaflet icinde haktan yuz cevirmekteler
Surah Al-Anbiya, Verse 1
مَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّن رَّبِّهِم مُّحۡدَثٍ إِلَّا ٱسۡتَمَعُوهُ وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ
Rab'leri tarafından kendilerine gelen her yeni uyarıyı, alaya alıp kalpleri eglenceye dalarak dinlerler.Hem o zalimler aralarında kulis yapıp, su fısıltıyı, gizlice yayarlar: “O da sizin gibi bir insandan baska bir sey degil. Simdi siz goz gore gore sihire mi kapılacaksınız yani?”
Surah Al-Anbiya, Verse 2
لَاهِيَةٗ قُلُوبُهُمۡۗ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجۡوَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلۡ هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡۖ أَفَتَأۡتُونَ ٱلسِّحۡرَ وَأَنتُمۡ تُبۡصِرُونَ
Rab'leri tarafından kendilerine gelen her yeni uyarıyı, alaya alıp kalpleri eglenceye dalarak dinlerler.Hem o zalimler aralarında kulis yapıp, su fısıltıyı, gizlice yayarlar: “O da sizin gibi bir insandan baska bir sey degil. Simdi siz goz gore gore sihire mi kapılacaksınız yani?”
Surah Al-Anbiya, Verse 3
قَالَ رَبِّي يَعۡلَمُ ٱلۡقَوۡلَ فِي ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
Resul dedi ki: “Rabbim gokte olsun, yerde olsun, soylenen her sozu bilir. O oyle mukemmel isitir, oyle mukemmel bilir ki!”
Surah Al-Anbiya, Verse 4
بَلۡ قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمِۭ بَلِ ٱفۡتَرَىٰهُ بَلۡ هُوَ شَاعِرٞ فَلۡيَأۡتِنَا بِـَٔايَةٖ كَمَآ أُرۡسِلَ ٱلۡأَوَّلُونَ
(Kur'an’ı kime mal edecekleri konusunda sasırıp kaldılar, cevapları kendilerini bile tatmin etmeyip durmadan fikir degistirdiler.) “Hayır!” dediler, “bu adgasu ahlam: karısık karısık ruyalar.” “Yok yok, boyle degil, anlasılan onu kendisi uydurmus!” “Hayır! bu da degil, galiba o bir sair!”, “Oyleyse onceki peygamberlere verilen mucizeler kabilinden istedigimiz mucizeyi bize gostersin!”
Surah Al-Anbiya, Verse 5
مَآ ءَامَنَتۡ قَبۡلَهُم مِّن قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآۖ أَفَهُمۡ يُؤۡمِنُونَ
Kendilerinden once imha ettigimiz hic bir sehir halkı iman etmedi, simdi bunlar mı iman edecekler
Surah Al-Anbiya, Verse 6
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا قَبۡلَكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِمۡۖ فَسۡـَٔلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلذِّكۡرِ إِن كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
Biz senden once de, ancak kendilerine vahiy gonderdigimiz birtakım erkekleri peygamber gonderdik. Sayet bilmiyorsanız, bunu bilenlere sorunuz
Surah Al-Anbiya, Verse 7
وَمَا جَعَلۡنَٰهُمۡ جَسَدٗا لَّا يَأۡكُلُونَ ٱلطَّعَامَ وَمَا كَانُواْ خَٰلِدِينَ
Biz onları yiyip icmeyen bedenden ibaret kılmadık; hem dunyada onlar ebedi olarak da kalmadılar
Surah Al-Anbiya, Verse 8
ثُمَّ صَدَقۡنَٰهُمُ ٱلۡوَعۡدَ فَأَنجَيۡنَٰهُمۡ وَمَن نَّشَآءُ وَأَهۡلَكۡنَا ٱلۡمُسۡرِفِينَ
Sonra onlara verdigimiz sozu yerine getirdik. Onları ve beraberlerinde bulunan diledigimiz kullarımızı kurtardık, haddi asanları ise helak ettik
Surah Al-Anbiya, Verse 9
لَقَدۡ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ كِتَٰبٗا فِيهِ ذِكۡرُكُمۡۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
Muhakkak ki, hayatınız icin gerekli notları iceren, size san ve seref saglayan bir kitap indirdik. Neden dusunmuyorsunuz
Surah Al-Anbiya, Verse 10
وَكَمۡ قَصَمۡنَا مِن قَرۡيَةٖ كَانَتۡ ظَالِمَةٗ وَأَنشَأۡنَا بَعۡدَهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ
Zulme batmıs nice beldelerin bellerini kırdık, onlardan sonra da baska toplumlar yarattık
Surah Al-Anbiya, Verse 11
فَلَمَّآ أَحَسُّواْ بَأۡسَنَآ إِذَا هُم مِّنۡهَا يَرۡكُضُونَ
Onlar bizim baskınımızı hisseder etmez, derhal bineklerine yonelip kacmaya yeltendiler
Surah Al-Anbiya, Verse 12
لَا تَرۡكُضُواْ وَٱرۡجِعُوٓاْ إِلَىٰ مَآ أُتۡرِفۡتُمۡ فِيهِ وَمَسَٰكِنِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تُسۡـَٔلُونَ
“Yok,” dedik, “tepinmeyin, donun o icinde sımardıgınız refah ve konfora! Donun o konaklarınıza ki sorguya cekileceksiniz.”
Surah Al-Anbiya, Verse 13
قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
“Eyvah! dediler, gercekten biz zalim kimselermisiz! (Eyvah! Eyvah!)”
Surah Al-Anbiya, Verse 14
فَمَا زَالَت تِّلۡكَ دَعۡوَىٰهُمۡ حَتَّىٰ جَعَلۡنَٰهُمۡ حَصِيدًا خَٰمِدِينَ
Bu feryatları surup gitti. Nihayet onları oyle yaptık ki bicildiler, sonup kul oldular
Surah Al-Anbiya, Verse 15
وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ
Elbette Biz gogu, yeri ve aralarında olan varlıkları oyun ve eglence olsun diye yaratmadık
Surah Al-Anbiya, Verse 16
لَوۡ أَرَدۡنَآ أَن نَّتَّخِذَ لَهۡوٗا لَّٱتَّخَذۡنَٰهُ مِن لَّدُنَّآ إِن كُنَّا فَٰعِلِينَ
Eglenmek isteseydik nezdimizde eglenecek cok sey bulurduk! Faraza yapacak olsak, oyle yapardık
Surah Al-Anbiya, Verse 17
بَلۡ نَقۡذِفُ بِٱلۡحَقِّ عَلَى ٱلۡبَٰطِلِ فَيَدۡمَغُهُۥ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٞۚ وَلَكُمُ ٱلۡوَيۡلُ مِمَّا تَصِفُونَ
Hayır! Biz gercegi soyler, gercegi yaparız! Hakkı batılın tepesine indiririz de beynini parcalar, bir anda canı cıkar o batılın! Allah hakkındaki boyle bos dusuncelerinizden oturu yuh aklınıza, yazıklar olsun size
Surah Al-Anbiya, Verse 18
وَلَهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَمَنۡ عِندَهُۥ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَلَا يَسۡتَحۡسِرُونَ
Halbuki goklerde olsun, yerde olsun kim varsa O'nun mulkudur. O’nun nezdindeki melekler O’na ibadeti, ne gurur meselesi yapar, ne de ibadetten yorulurlar
Surah Al-Anbiya, Verse 19
يُسَبِّحُونَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ لَا يَفۡتُرُونَ
Gece gunduz, usanmadan, ara vermeden tesbih ve ibadet ederler
Surah Al-Anbiya, Verse 20
أَمِ ٱتَّخَذُوٓاْ ءَالِهَةٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ هُمۡ يُنشِرُونَ
Buna ragmen, yine de onlar, yerde birtakım varlıkları, insanları oldukten sonra diriltecekleri zannı ile tanrı edindiler
Surah Al-Anbiya, Verse 21
لَوۡ كَانَ فِيهِمَآ ءَالِهَةٌ إِلَّا ٱللَّهُ لَفَسَدَتَاۚ فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ رَبِّ ٱلۡعَرۡشِ عَمَّا يَصِفُونَ
Halbuki gokte ve yerde, Allah'tan baska tanrılar bulunsaydı oraların nizamı bozulurdu. Demek ki o yuce ars ve hukumranlıgın sahibi Allah, onların zanlarından, onların Allah’a reva gordukleri vasıflardan munezzehtir, yucedir
Surah Al-Anbiya, Verse 22
لَا يُسۡـَٔلُ عَمَّا يَفۡعَلُ وَهُمۡ يُسۡـَٔلُونَ
O, yaptıklarından sorumlu degildir. O'nu sorguya cekecek kimse yoktur, ama insanlar mutlaka sorgulanacaklardır
Surah Al-Anbiya, Verse 23
أَمِ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗۖ قُلۡ هَاتُواْ بُرۡهَٰنَكُمۡۖ هَٰذَا ذِكۡرُ مَن مَّعِيَ وَذِكۡرُ مَن قَبۡلِيۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ ٱلۡحَقَّۖ فَهُم مُّعۡرِضُونَ
Yine de tuttular, O'nun yanısıra baska birtakım tanrılar edindiler. Ey Resulum! De ki: “Iddianızı ispatlayın, delilinizi getirin gorelim!” Boyle bir delil de getiremediklerine gore de ki: “Iste bu tevhid, benimle beraber olanların ve benden onceki peygamberlerin bidirisidir.” Hayır, onların cogu gercegi bilmiyor ve bu sebeple de ondan yuz ceviriyorlar
Surah Al-Anbiya, Verse 24
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِيٓ إِلَيۡهِ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱعۡبُدُونِ
Nitekim senden once hic bir peygamber gondermedik ki ona: “Benden baska Ilah yok, oyleyse yalnız Bana ibadet edin!” diye vahyetmis olmayalım
Surah Al-Anbiya, Verse 25
وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَلَدٗاۗ سُبۡحَٰنَهُۥۚ بَلۡ عِبَادٞ مُّكۡرَمُونَ
Gercek bu iken, bazıları kalkıp: “Rahman evlat edindi!” iddiasında bulundular. O, bundan munezzehtir. Bilakis onların evlat dedikleri melekler O'nun ikram ve takdirine mazhar olmus kullarıdır
Surah Al-Anbiya, Verse 26
لَا يَسۡبِقُونَهُۥ بِٱلۡقَوۡلِ وَهُم بِأَمۡرِهِۦ يَعۡمَلُونَ
O, kendilerine sormadıkca hic bir soz soylemezler, sadece O'nun emirlerini yerine getirirler
Surah Al-Anbiya, Verse 27
يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا يَشۡفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ٱرۡتَضَىٰ وَهُم مِّنۡ خَشۡيَتِهِۦ مُشۡفِقُونَ
O onların yaptıklarını da yapacaklarını da, acıkladıklarını da gizlediklerini de bilir. Onlar, sadece O'nun razı oldugu kimse hakkında sefaat ederler. O’na duydukları tazimden oturu cekinir, titrerler
Surah Al-Anbiya, Verse 28
۞وَمَن يَقُلۡ مِنۡهُمۡ إِنِّيٓ إِلَٰهٞ مِّن دُونِهِۦ فَذَٰلِكَ نَجۡزِيهِ جَهَنَّمَۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّـٰلِمِينَ
Onlardan kim cıkıp da “O'nun yanı sıra ben de Ilahım!” diyecek olursa, buna karsılık cehennemi veririz. Iste Biz zalimleri boyle cezalandırırız
Surah Al-Anbiya, Verse 29
أَوَلَمۡ يَرَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ كَانَتَا رَتۡقٗا فَفَتَقۡنَٰهُمَاۖ وَجَعَلۡنَا مِنَ ٱلۡمَآءِ كُلَّ شَيۡءٍ حَيٍّۚ أَفَلَا يُؤۡمِنُونَ
Hakkı, inkar edenler gorup bilmediler mi ki goklerle yer bitisik (bir butun) idi, onları Biz ayırdık, hayatı olan her seyi sudan yaptık. Hala inanmayacaklar mı
Surah Al-Anbiya, Verse 30
وَجَعَلۡنَا فِي ٱلۡأَرۡضِ رَوَٰسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمۡ وَجَعَلۡنَا فِيهَا فِجَاجٗا سُبُلٗا لَّعَلَّهُمۡ يَهۡتَدُونَ
Yerin insanları sarsmaması icin oraya daglar yerlestirdik.Maksatlarına ermeleri icin orada genis yollar, gecitler yaptık
Surah Al-Anbiya, Verse 31
وَجَعَلۡنَا ٱلسَّمَآءَ سَقۡفٗا مَّحۡفُوظٗاۖ وَهُمۡ عَنۡ ءَايَٰتِهَا مُعۡرِضُونَ
Gogu de dengesizlige dusmekten korunmus bir tavan durumunda yarattık.Onlarsa hala gokteki delillerden yuz cevirmektedirler. [51,]
Surah Al-Anbiya, Verse 32
وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ فِي فَلَكٖ يَسۡبَحُونَ
Geceyi ve gunduzu, Gunes'i ve Ay’ı yaratan O’dur. Her biri bir yorungede yuzmektedir
Surah Al-Anbiya, Verse 33
وَمَا جَعَلۡنَا لِبَشَرٖ مِّن قَبۡلِكَ ٱلۡخُلۡدَۖ أَفَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ ٱلۡخَٰلِدُونَ
Senden once hicbir insana dunyada, ebedi hayat nasib etmedik.Sanki sen olsen, onlar ebedi mi kalacaklar
Surah Al-Anbiya, Verse 34
كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ وَنَبۡلُوكُم بِٱلشَّرِّ وَٱلۡخَيۡرِ فِتۡنَةٗۖ وَإِلَيۡنَا تُرۡجَعُونَ
Her can olumu tadacaktır. Biz, sizi sınamak icin gah serle, gah hayırla imtihan ederiz.Sonunda Bizim huzurumuza getirileceksiniz
Surah Al-Anbiya, Verse 35
وَإِذَا رَءَاكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا ٱلَّذِي يَذۡكُرُ ءَالِهَتَكُمۡ وَهُم بِذِكۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ هُمۡ كَٰفِرُونَ
Kafirler seni gorunce: “Bu mu sizin ilahlarınızı diline dolayan adam!” diye alay etmekten baska bir sey yapmazlar. Ama butun kainatı yaratan Rahman'a gelince Onun anılmasını reddediyorlar
Surah Al-Anbiya, Verse 36
خُلِقَ ٱلۡإِنسَٰنُ مِنۡ عَجَلٖۚ سَأُوْرِيكُمۡ ءَايَٰتِي فَلَا تَسۡتَعۡجِلُونِ
Insan, yaratılısca cok acelecidir (Bunu pek iyi biliyorum. Onun icin, kendisini uyardıgın azabın carcabuk gelmeyisini alay konusu ediyor). Hele durun biraz, Beni de aceleye getirmeyin, yakında ayetlerimi size gosterecegim
Surah Al-Anbiya, Verse 37
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
Ama yine de onlar: “Gercegi soyluyorsanız, gosterin artık bu azabı, bu vadin gerceklesmesini daha ne kadar bekleyecegiz!” diye soyleniyorlar
Surah Al-Anbiya, Verse 38
لَوۡ يَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ ٱلنَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمۡ وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ
Dini oldugu gibi, bu azabı da boyle inkar edenler, onun tepelerine inecegini, o atesin yuzlerini ve sırtlarını yalamasını onleyemeyeceklerini, kendilerine yardım edecek hic kimsenin bulunmayacagını bir bilselerdi
Surah Al-Anbiya, Verse 39
بَلۡ تَأۡتِيهِم بَغۡتَةٗ فَتَبۡهَتُهُمۡ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمۡ يُنظَرُونَ
Onların beklentilerinin hilafına, o ates oyle apansız gelecek ki, kendileri birden donakalacaklar. Artık ne onu geri cevirecek gucleri olacak, ne de kendilerine sure verilecek
Surah Al-Anbiya, Verse 40
وَلَقَدِ ٱسۡتُهۡزِئَ بِرُسُلٖ مِّن قَبۡلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُواْ مِنۡهُم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
Senden once de nice peygamberlerle boyle alay edilmisti. Ama alay konusu yaptıkları o azap, alay edenleri her taraftan sarıvermisti
Surah Al-Anbiya, Verse 41
قُلۡ مَن يَكۡلَؤُكُم بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ مِنَ ٱلرَّحۡمَٰنِۚ بَلۡ هُمۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِم مُّعۡرِضُونَ
De ki: “Geceleyin veya gunduzun gelecek tehlikelere karsı o Rahman'dan baska sizi kim koruyabilir?” Ama bunu bilip Kendisine yonelecekleri yerde, onlar Rab’lerini anmaktan yuz cevirmekteler
Surah Al-Anbiya, Verse 42
أَمۡ لَهُمۡ ءَالِهَةٞ تَمۡنَعُهُم مِّن دُونِنَاۚ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَ أَنفُسِهِمۡ وَلَا هُم مِّنَّا يُصۡحَبُونَ
Ne o, yoksa, akılları sıra, onların Bizden baska kendilerini savunacak tanrıları mı var? (Nerede!) O tanrılastırdıkları nesneler kendi kendilerini bile koruyamazlar. Oyleyse, o musrikleri Bize karsı hic mi hic koruyamazlar. Onlar Bizim tarafımızdan zaten bir destek gormezler
Surah Al-Anbiya, Verse 43
بَلۡ مَتَّعۡنَا هَـٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡعُمُرُۗ أَفَلَا يَرَوۡنَ أَنَّا نَأۡتِي ٱلۡأَرۡضَ نَنقُصُهَا مِنۡ أَطۡرَافِهَآۚ أَفَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ
Kaldı ki Biz onlara da, babalarına da nimet verdik. Oyle ki uzayan omurlerinin tadını cıkarıp avundular. Ama hukmumuzun yere yonelerek onu yavas yavas eksilttigini gormuyorlar mı? Durum boyle iken onlar nasıl galip gelebilirler
Surah Al-Anbiya, Verse 44
قُلۡ إِنَّمَآ أُنذِرُكُم بِٱلۡوَحۡيِۚ وَلَا يَسۡمَعُ ٱلصُّمُّ ٱلدُّعَآءَ إِذَا مَا يُنذَرُونَ
De ki: “Ben Sizi sadece vahiyle uyarıyorum. Fakat belli ki sagırlar ikaz edildikleri zaman bu cagrıyı duyamazlar.”
Surah Al-Anbiya, Verse 45
وَلَئِن مَّسَّتۡهُمۡ نَفۡحَةٞ مِّنۡ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
Eger onlara Rabbinin azabından bir esinti bile dokunsa: “Eyvah, yazıklar olsun bize, biz gercekten kendimizi bu azaba mustahak etmekle kendimize zulmetmisiz!” derler
Surah Al-Anbiya, Verse 46
وَنَضَعُ ٱلۡمَوَٰزِينَ ٱلۡقِسۡطَ لِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَلَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَيۡـٔٗاۖ وَإِن كَانَ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٍ أَتَيۡنَا بِهَاۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَٰسِبِينَ
Biz kıyamet gunune mahsus, oyle dogru ve hassas teraziler koyacagız ki, hicbir kimseye zerre kadar haksızlık edilmez. Hardal tanesi agırlıgınca da olsa, yapılan iyi veya kotu isi oraya getirip tartarız. Hesap gorucu olarak Biz fazlasıyla yeteriz
Surah Al-Anbiya, Verse 47
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ٱلۡفُرۡقَانَ وَضِيَآءٗ وَذِكۡرٗا لِّلۡمُتَّقِينَ
Biz, Musa ile Harun'a, Allah’a karsı gelmekten sakınanlar icin bir ısık ve ogut olan Furkan’ı (hakkı batıldan ayıran kitabı) verdik
Surah Al-Anbiya, Verse 48
ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ وَهُم مِّنَ ٱلسَّاعَةِ مُشۡفِقُونَ
O muttakiler, gormedikleri halde Rab'lerini gıyabında tazim eder ve hem de kıyametten, o durusma saatinden korkup titrerler
Surah Al-Anbiya, Verse 49
وَهَٰذَا ذِكۡرٞ مُّبَارَكٌ أَنزَلۡنَٰهُۚ أَفَأَنتُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ
Iste bu da sana indirdigimiz kutlu bir mesajdır. Hal boyle iken siz onu inkar mı edeceksiniz
Surah Al-Anbiya, Verse 50
۞وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَآ إِبۡرَٰهِيمَ رُشۡدَهُۥ مِن قَبۡلُ وَكُنَّا بِهِۦ عَٰلِمِينَ
Biz Musa'dan once de Ibrahim’e hidayet ve akl-ı selim verdik. Biz onun halini pek iyi biliyorduk. [6,83; 2,1]
Surah Al-Anbiya, Verse 51
إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا هَٰذِهِ ٱلتَّمَاثِيلُ ٱلَّتِيٓ أَنتُمۡ لَهَا عَٰكِفُونَ
O vakit babasına ve halkına: “Nedir bu karsısında durup taptıgınız heykeller?” dedi
Surah Al-Anbiya, Verse 52
قَالُواْ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا لَهَا عَٰبِدِينَ
“Biz, dediler, atalarımızı bunlara tapar bulduk, biz de onların yaptıklarını yapıyoruz.”
Surah Al-Anbiya, Verse 53
قَالَ لَقَدۡ كُنتُمۡ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمۡ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
“Yemin ederim ki, dedi, siz de atalarınız da besbelli bir sapıklık icindesiniz.”
Surah Al-Anbiya, Verse 54
قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا بِٱلۡحَقِّ أَمۡ أَنتَ مِنَ ٱللَّـٰعِبِينَ
Onlar: “Sen ciddi misin, yoksa sakacı insanların yaptıgı gibi bizimle egleniyor musun?” dediler
Surah Al-Anbiya, Verse 55
قَالَ بَل رَّبُّكُمۡ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ ٱلَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا۠ عَلَىٰ ذَٰلِكُم مِّنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
“Yoo! Saka ne demek! dedi Ibrahim. Dogrusu sizin Rabbiniz, ancak gokleri ve yeri yarattıgı gibi butun onların da Rabbi olan Zattır. Ben de bu gercege sahitlik edenlerdenim.”
Surah Al-Anbiya, Verse 56
وَتَٱللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصۡنَٰمَكُم بَعۡدَ أَن تُوَلُّواْ مُدۡبِرِينَ
Ve icinden: “Allah'a yemin ederim ki, siz donup gittikten sonra mutlaka bu putlarınızın basına bir corap orecegim!” diye ekledi
Surah Al-Anbiya, Verse 57
فَجَعَلَهُمۡ جُذَٰذًا إِلَّا كَبِيرٗا لَّهُمۡ لَعَلَّهُمۡ إِلَيۡهِ يَرۡجِعُونَ
Onların butun putlarını paramparca etti, yalnız, halk, belki de olup biten olay hakkında kendisine sorarlar dusuncesiyle, onların buyuklerine dokunmadı
Surah Al-Anbiya, Verse 58
قَالُواْ مَن فَعَلَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَآ إِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
Donup de olanları gorunce dediler ki: “Kim acaba tanrılarımıza bunu reva goren? Her kimse o, muhakkak ki zalimin teki!”
Surah Al-Anbiya, Verse 59
قَالُواْ سَمِعۡنَا فَتٗى يَذۡكُرُهُمۡ يُقَالُ لَهُۥٓ إِبۡرَٰهِيمُ
Iclerinden bazıları: “Sahi! Ibrahim adındaki bir delikanlının onları diline doladıgını isitmistik!”
Surah Al-Anbiya, Verse 60
قَالُواْ فَأۡتُواْ بِهِۦ عَلَىٰٓ أَعۡيُنِ ٱلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَشۡهَدُونَ
“Haydin, dediler, getirin onu halkın huzuruna ki cekecegi cezaya onlar da sahit olsunlar.”
Surah Al-Anbiya, Verse 61
قَالُوٓاْ ءَأَنتَ فَعَلۡتَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَا يَـٰٓإِبۡرَٰهِيمُ
“Soyle bakalım Ibrahim!” dediler, “sen mi yaptın tanrılarımıza karsı bu isi?”
Surah Al-Anbiya, Verse 62
قَالَ بَلۡ فَعَلَهُۥ كَبِيرُهُمۡ هَٰذَا فَسۡـَٔلُوهُمۡ إِن كَانُواْ يَنطِقُونَ
“Belki de,” dedi, “su buyukleri yapmıstır. Eger konusurlarsa sorun bakalım onlara!”
Surah Al-Anbiya, Verse 63
فَرَجَعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ فَقَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ أَنتُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
Bunun uzerine vicdanlarına donup iclerinden: “Asıl zalim Ibrahim degil, bu aciz putlara ibadet edip bel baglayan sizler, biz musriklermisiz!” dediler
Surah Al-Anbiya, Verse 64
ثُمَّ نُكِسُواْ عَلَىٰ رُءُوسِهِمۡ لَقَدۡ عَلِمۡتَ مَا هَـٰٓؤُلَآءِ يَنطِقُونَ
Fakat bunu dısa vurmayıp sonra yine onceki goruslerine donup Ibrahim'e: “Bunların konusmadıklarını sen de pek iyi bilirsin!” dediler
Surah Al-Anbiya, Verse 65
قَالَ أَفَتَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمۡ شَيۡـٔٗا وَلَا يَضُرُّكُمۡ
“O halde,” dedi, Allah'tan baska, size ne fayda ne de zarar veremeyecek seylere mi tapıyorsunuz! Yuh size de Allah’tan baska o taptıklarınıza da! Hala aklınızı kullanmayacak mısınız?”
Surah Al-Anbiya, Verse 66
أُفّٖ لَّكُمۡ وَلِمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
“O halde,” dedi, Allah'tan baska, size ne fayda ne de zarar veremeyecek seylere mi tapıyorsunuz! Yuh size de Allah’tan baska o taptıklarınıza da! Hala aklınızı kullanmayacak mısınız?”
Surah Al-Anbiya, Verse 67
قَالُواْ حَرِّقُوهُ وَٱنصُرُوٓاْ ءَالِهَتَكُمۡ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ
“Eger yapacagınız bir sey varsa, dediler, o da bunu yakmaktır. Boyle yapın da tanrılarınıza sahip cıkın!”
Surah Al-Anbiya, Verse 68
قُلۡنَا يَٰنَارُ كُونِي بَرۡدٗا وَسَلَٰمًا عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ
Biz atese soyle ferman ettik: “Dokunma Ibrahim'e! Serin ve selamet ol ona!”
Surah Al-Anbiya, Verse 69
وَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَخۡسَرِينَ
Hulasa onu tuzaga dusurmek istediler ama, Biz asıl onları husrana ugrattık. Asıl tuzaga dusenler kendileri oldular
Surah Al-Anbiya, Verse 70
وَنَجَّيۡنَٰهُ وَلُوطًا إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَا لِلۡعَٰلَمِينَ
Onu Lut ile beraber kurtarıp, butun insanlar icin kutlu ve feyizli kıldıgımız diyara ulastırdık
Surah Al-Anbiya, Verse 71
وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ نَافِلَةٗۖ وَكُلّٗا جَعَلۡنَا صَٰلِحِينَ
Ona ayrıca Ishak'ı, ustelik bir de Yakub’u ihsan ettik. Hepsini de erdemli insanlar kıldık
Surah Al-Anbiya, Verse 72
وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَئِمَّةٗ يَهۡدُونَ بِأَمۡرِنَا وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡهِمۡ فِعۡلَ ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَإِقَامَ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَآءَ ٱلزَّكَوٰةِۖ وَكَانُواْ لَنَا عَٰبِدِينَ
Onları buyruklarımızla insanlara dogru yolu gosteren onderler yaptık. Kendilerine hayırlı isler islemeyi, namaz kılmayı, zekat vermeyi vahyettik. Onlar yalnız Bize ibadet ederlerdi
Surah Al-Anbiya, Verse 73
وَلُوطًا ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗا وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِي كَانَت تَّعۡمَلُ ٱلۡخَبَـٰٓئِثَۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَٰسِقِينَ
Lut'a da hukum ve ilim verdik ve onu igrenc isler yapan sehir halkından kurtardık ki gercekten onlar kotu ve itaat dısına cıkmıs fasık bir guruh idiler. Kendisini de sefkat ve himayemize aldık. O gercekten erdemli kimselerdendi
Surah Al-Anbiya, Verse 74
وَأَدۡخَلۡنَٰهُ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُۥ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
Lut'a da hukum ve ilim verdik ve onu igrenc isler yapan sehir halkından kurtardık ki gercekten onlar kotu ve itaat dısına cıkmıs fasık bir guruh idiler. Kendisini de sefkat ve himayemize aldık. O gercekten erdemli kimselerdendi
Surah Al-Anbiya, Verse 75
وَنُوحًا إِذۡ نَادَىٰ مِن قَبۡلُ فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ
Nuh'u da onderlerden kıldık. O Ibrahim ve Lut’dan cok once, Bize yakarmıstı. Biz de duasını kabul buyurup onu, yakınlarını, evlatlarını ve halkından iman edenleri buyuk bir beladan kurtardık
Surah Al-Anbiya, Verse 76
وَنَصَرۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ أَجۡمَعِينَ
Ayetlerimizi yalan sayan halka karsı da ona destek olup onlardaki haklarını aldık. Gercekten onlar kotu bir toplum idi. Bu yuzden Biz de onların hepsini suda bogduk
Surah Al-Anbiya, Verse 77
وَدَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ إِذۡ يَحۡكُمَانِ فِي ٱلۡحَرۡثِ إِذۡ نَفَشَتۡ فِيهِ غَنَمُ ٱلۡقَوۡمِ وَكُنَّا لِحُكۡمِهِمۡ شَٰهِدِينَ
Davud ile Suleyman'ı da... Hani bir defasında onlar bir ekin konusunda hukum veriyorlardı. Soyle ki: Geceleyin bir grup insanın koyun surusu ekin tarlasına yayılmıs, zarar vermisti. Biz de onların bu hukumlerine tanık oluyorduk
Surah Al-Anbiya, Verse 78
فَفَهَّمۡنَٰهَا سُلَيۡمَٰنَۚ وَكُلًّا ءَاتَيۡنَا حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَسَخَّرۡنَا مَعَ دَاوُۥدَ ٱلۡجِبَالَ يُسَبِّحۡنَ وَٱلطَّيۡرَۚ وَكُنَّا فَٰعِلِينَ
Biz cozumu ihtiva eden hukmu Suleyman'a bildirdik. Bununla beraber, her birine bir hukum ve bir ilim verdik.Dagları ve kusları Davud’un emrine verdik. Onunla beraber takdis ve ibadet ederlerdi. Biz diledigimiz her seyi yapma kudretine sahibiz. [34,10; 38,18-19] {KM, Mezmurlar}
Surah Al-Anbiya, Verse 79
وَعَلَّمۡنَٰهُ صَنۡعَةَ لَبُوسٖ لَّكُمۡ لِتُحۡصِنَكُم مِّنۢ بَأۡسِكُمۡۖ فَهَلۡ أَنتُمۡ شَٰكِرُونَ
Bir de sizi savasınızın siddetinden koruması icin ona, zırh yapma sanatını ogrettik.Peki butun bunlar icin sukrediyor musunuz
Surah Al-Anbiya, Verse 80
وَلِسُلَيۡمَٰنَ ٱلرِّيحَ عَاصِفَةٗ تَجۡرِي بِأَمۡرِهِۦٓ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَاۚ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيۡءٍ عَٰلِمِينَ
Suleyman'a da siddetli ruzgarı amade kıldık. Ruzgar, onun emriyle kutlu beldeye dogru eserdi. Cunku her seyin gercek mahiyetini Biz biliriz
Surah Al-Anbiya, Verse 81
وَمِنَ ٱلشَّيَٰطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُۥ وَيَعۡمَلُونَ عَمَلٗا دُونَ ذَٰلِكَۖ وَكُنَّا لَهُمۡ حَٰفِظِينَ
Kendisi icin dalgıclık ve daha baska birtakım isler yapan bazı cinleri (seytanları) da onun emrine verdik. Biz onları gozetim altında tutardık
Surah Al-Anbiya, Verse 82
۞وَأَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ
Eyyub'u da an. Hani o: “Ya Rabbi, bu dert bana iyice dokundu. Sen merhametlilerin en merhametli olanısın” diye niyaz etmis, Biz de onun duasını kabul buyurup katımızdan bir lutuf ve ibadet edenlere bir ders olmak uzere, hastalıgını iyilestirmis, kendisine aile ve dostlarını bir misliyle beraber vermistik. {KM, Eyub}
Surah Al-Anbiya, Verse 83
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَكَشَفۡنَا مَا بِهِۦ مِن ضُرّٖۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ أَهۡلَهُۥ وَمِثۡلَهُم مَّعَهُمۡ رَحۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا وَذِكۡرَىٰ لِلۡعَٰبِدِينَ
Eyyub'u da an. Hani o: “Ya Rabbi, bu dert bana iyice dokundu. Sen merhametlilerin en merhametli olanısın” diye niyaz etmis, Biz de onun duasını kabul buyurup katımızdan bir lutuf ve ibadet edenlere bir ders olmak uzere, hastalıgını iyilestirmis, kendisine aile ve dostlarını bir misliyle beraber vermistik. {KM, Eyub}
Surah Al-Anbiya, Verse 84
وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِدۡرِيسَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ كُلّٞ مِّنَ ٱلصَّـٰبِرِينَ
Ismail'i, Idris’i, Zulkifl’i de an! Onların hepsi sabır fazileti ile bezenmislerdi
Surah Al-Anbiya, Verse 85
وَأَدۡخَلۡنَٰهُمۡ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُم مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
Bundan oturu onları rahmetimize aldık. Gercekten onlar salih ve erdemli kisilerdi
Surah Al-Anbiya, Verse 86
وَذَا ٱلنُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَٰضِبٗا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقۡدِرَ عَلَيۡهِ فَنَادَىٰ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ أَن لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبۡحَٰنَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
Zunnun'u da an. Hani o halkına kızmıs, onlardan ayrılmıs, Bizim kendisini sıkıstırmayacagımızı sanmıstı. Sonra karanlıklar icinde soyle yakarmıstı: “Ya Rabbi! Sensin Ilah, Senden baska yoktur ilah. Subhansın, butun noksanlardan munezzehsin, Yucesin! Dogrusu kendime zulmettim, yazık ettim. Affını bekliyorum Rabbim!”
Surah Al-Anbiya, Verse 87
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡغَمِّۚ وَكَذَٰلِكَ نُـۨجِي ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
Onun da duasını kabul buyurduk ve kendisini o sıkıntıdan kurtardık. Iste Biz muminleri boyle kurtarırız
Surah Al-Anbiya, Verse 88
وَزَكَرِيَّآ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥ رَبِّ لَا تَذَرۡنِي فَرۡدٗا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡوَٰرِثِينَ
Zekeriyya'yı da an. Hani o: “Ya Rabbi, beni evlatsız, tek basıma bırakma ki (lutf edecegin evladım) bana varis olsun. Bununla beraber iyi biliyorum ki, herkes fanidir, herkesten sonra baki kalan, butun varislerin en iyisi olan Sensin Sen!”
Surah Al-Anbiya, Verse 89
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَوَهَبۡنَا لَهُۥ يَحۡيَىٰ وَأَصۡلَحۡنَا لَهُۥ زَوۡجَهُۥٓۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَيَدۡعُونَنَا رَغَبٗا وَرَهَبٗاۖ وَكَانُواْ لَنَا خَٰشِعِينَ
Onun da duasını kabul buyurduk. Ona Yahya'yı armagan ettik. Bunun icin de esini cocuk dogurmaya elverisli hale getirdik. Dogrusu onlar hayırlı islere kosusur, iyilikte yarısır, hem umit, hem endise icinde Bize yakarırlardı. Gercekten Bize derin bir saygı gosterirlerdi
Surah Al-Anbiya, Verse 90
وَٱلَّتِيٓ أَحۡصَنَتۡ فَرۡجَهَا فَنَفَخۡنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلۡنَٰهَا وَٱبۡنَهَآ ءَايَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
Iffet ve namusunu gerektigi gibi koruyan Meryem'i de an. Biz ona ruhumuzdan ufledik, hem onu, hem oglunu cumle alem icin bir ibret yaptık
Surah Al-Anbiya, Verse 91
إِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُونِ
Iste sizin bu dininiz bir tek dindir. Rabbiniz de Ben'im. Oyle ise yalnız Bana ibadet edin
Surah Al-Anbiya, Verse 92
وَتَقَطَّعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡۖ كُلٌّ إِلَيۡنَا رَٰجِعُونَ
Ama insanlar aralarındaki bu birligi param parca ettiler. Fakat sonunda yine Bize donecekler
Surah Al-Anbiya, Verse 93
فَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَا كُفۡرَانَ لِسَعۡيِهِۦ وَإِنَّا لَهُۥ كَٰتِبُونَ
Bu durumda artık kim mumin olarak makbul ve guzel isler yaparsa onun gayretleri inkar edilmez, yaptıkları makbul olur. Biz butun gayretlerini onun hesabına yazıp gecirmekteyiz
Surah Al-Anbiya, Verse 94
وَحَرَٰمٌ عَلَىٰ قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآ أَنَّهُمۡ لَا يَرۡجِعُونَ
Imha ettigimiz bir memleket halkının, mahserde huzurumuza gelmemesi mumkun degildir
Surah Al-Anbiya, Verse 95
حَتَّىٰٓ إِذَا فُتِحَتۡ يَأۡجُوجُ وَمَأۡجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٖ يَنسِلُونَ
Nihayet Ye'cuc ve Me’cuc’un sedleri acılıp her tepeden dunyaya akın etmeye basladıkları, dogru vadin vaktinin yaklastıgı sıra, iste o zaman, kafirlerin gozleri birden donakalır. “Eyvah, bizlere! Biz bundan tam bir gaflet icinde idik, daha dogrusu kendimize zulmettik!” diyecekler
Surah Al-Anbiya, Verse 96
وَٱقۡتَرَبَ ٱلۡوَعۡدُ ٱلۡحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَٰخِصَةٌ أَبۡصَٰرُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَٰوَيۡلَنَا قَدۡ كُنَّا فِي غَفۡلَةٖ مِّنۡ هَٰذَا بَلۡ كُنَّا ظَٰلِمِينَ
Nihayet Ye'cuc ve Me’cuc’un sedleri acılıp her tepeden dunyaya akın etmeye basladıkları, dogru vadin vaktinin yaklastıgı sıra, iste o zaman, kafirlerin gozleri birden donakalır. “Eyvah, bizlere! Biz bundan tam bir gaflet icinde idik, daha dogrusu kendimize zulmettik!” diyecekler
Surah Al-Anbiya, Verse 97
إِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمۡ لَهَا وَٰرِدُونَ
“Hem siz, hem de Allah'tan baska taptıgınız tanrılar, hepiniz cehennem odunusunuz, siz hep beraber cehenneme gireceksiniz!”
Surah Al-Anbiya, Verse 98
لَوۡ كَانَ هَـٰٓؤُلَآءِ ءَالِهَةٗ مَّا وَرَدُوهَاۖ وَكُلّٞ فِيهَا خَٰلِدُونَ
Eger onlar gercekten tanrı olsalardı oraya girmezlerdi. Ama hepsi orada ebedi olarak kalacaklardır
Surah Al-Anbiya, Verse 99
لَهُمۡ فِيهَا زَفِيرٞ وَهُمۡ فِيهَا لَا يَسۡمَعُونَ
Onlar orada inim inim inleyecekler, kendilerini sevindirecek hicbir haber de isitmeyeceklerdir
Surah Al-Anbiya, Verse 100
إِنَّ ٱلَّذِينَ سَبَقَتۡ لَهُم مِّنَّا ٱلۡحُسۡنَىٰٓ أُوْلَـٰٓئِكَ عَنۡهَا مُبۡعَدُونَ
Ama kendileri hakkında Bizden ebedi mutluluk takdir edilmis olanlar, cehennemden uzak tutulacaklardır
Surah Al-Anbiya, Verse 101
لَا يَسۡمَعُونَ حَسِيسَهَاۖ وَهُمۡ فِي مَا ٱشۡتَهَتۡ أَنفُسُهُمۡ خَٰلِدُونَ
Onlar cehennemin hısırtısını bile isitmeyecek, canlarının cektigi nimetler icinde ebedi kalacaklardır
Surah Al-Anbiya, Verse 102
لَا يَحۡزُنُهُمُ ٱلۡفَزَعُ ٱلۡأَكۡبَرُ وَتَتَلَقَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ هَٰذَا يَوۡمُكُمُ ٱلَّذِي كُنتُمۡ تُوعَدُونَ
O en buyuk dehset (Sura ikinci ufleyis) dahi onları tasalandırmaz. Melekler onları: “Iste size vad olunan gun bugundur!” diye karsılarlar
Surah Al-Anbiya, Verse 103
يَوۡمَ نَطۡوِي ٱلسَّمَآءَ كَطَيِّ ٱلسِّجِلِّ لِلۡكُتُبِۚ كَمَا بَدَأۡنَآ أَوَّلَ خَلۡقٖ نُّعِيدُهُۥۚ وَعۡدًا عَلَيۡنَآۚ إِنَّا كُنَّا فَٰعِلِينَ
Gun gelir, gok sahifesini, tıpkı katibin yazdıgı kagıdı durup rulo yapması gibi dureriz. Biz ilkin yaratmaya nasıl basladıysak diriltmeyi de Biz gerceklestiririz. Bu, uzerimize aldıgımız bir vaaddir. Bunu gerceklestirecek olan da Biz'iz
Surah Al-Anbiya, Verse 104
وَلَقَدۡ كَتَبۡنَا فِي ٱلزَّبُورِ مِنۢ بَعۡدِ ٱلذِّكۡرِ أَنَّ ٱلۡأَرۡضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ ٱلصَّـٰلِحُونَ
Su kesindir ki Biz Zikir'den (Tevrat’tan) sonra Zeburda da: “Dunyaya salih kullarım varis olacaklar. Dunya onlara kalacak” diye yazmısızdır. [4,163; 17,55; 39,67] {KM, Mezmurlar 37,29; Matta}
Surah Al-Anbiya, Verse 105
إِنَّ فِي هَٰذَا لَبَلَٰغٗا لِّقَوۡمٍ عَٰبِدِينَ
Bu Kur'an’da da elbette Allah’a ibadet eden kimseler icin bir mesaj vardır
Surah Al-Anbiya, Verse 106
وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ إِلَّا رَحۡمَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
Iste bunun icindir ki ey Resulum, Biz seni butun insanlar icin sırf bir rahmet vesilesi olman icin gonderdik
Surah Al-Anbiya, Verse 107
قُلۡ إِنَّمَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۖ فَهَلۡ أَنتُم مُّسۡلِمُونَ
De ki: “Bana yalnız ve yalnız su gercek vahyolunuyor “Sizin ilahınız tek Ilahtır. Hala mı O'na teslim olmayacaksınız?”
Surah Al-Anbiya, Verse 108
فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقُلۡ ءَاذَنتُكُمۡ عَلَىٰ سَوَآءٖۖ وَإِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٞ مَّا تُوعَدُونَ
Yine de yuz cevirirlerse de ki: “Iste sizin hepinizi de tam esit sekilde hakka cagırdım. Artık tehdit olundugunuz o kıyamet gununun yakın mı uzak mı oldugunu bilemem.”
Surah Al-Anbiya, Verse 109
إِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ وَيَعۡلَمُ مَا تَكۡتُمُونَ
Suphesiz ki Allah sozun acık olanını da, gizli olanını da bilir. Hem sizin gizlediginiz, seyleri de bilir
Surah Al-Anbiya, Verse 110
وَإِنۡ أَدۡرِي لَعَلَّهُۥ فِتۡنَةٞ لَّكُمۡ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ
“Ne bileyim, belki de bu muhlet sizin icin bir imtihandır ve hayattan biraz daha yararlandırma icin yapılan bir ertelemedir.”
Surah Al-Anbiya, Verse 111
قَٰلَ رَبِّ ٱحۡكُم بِٱلۡحَقِّۗ وَرَبُّنَا ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلۡمُسۡتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ
Resulullah sonunda soyle dedi: “Ya Rabbi, adaletle hukmunu ver! Rabbimiz rahmandır, sizin bunca isnad ve iftiralarınıza karsı yegane musteandır.”
Surah Al-Anbiya, Verse 112