Surah Al-Anbiya - Turkish Translation by Hasan Basri Cantay
ٱقۡتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمۡ وَهُمۡ فِي غَفۡلَةٖ مُّعۡرِضُونَ
Insanların hesab (gunleri yaklasdı. Boyleyken onlar (haala) gaflet icindedirler, (bunu tefekkurden) yuz ceviricidirler
Surah Al-Anbiya, Verse 1
مَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّن رَّبِّهِم مُّحۡدَثٍ إِلَّا ٱسۡتَمَعُوهُ وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ
Rablerinden kendilerine yeni bir ihtaar gelmeye dursun, onlar bunu ille istihza ederek ve kalbleri oyuna dalarak dinlemislerdir. Zaalimler gizli fısıltı ile (soyle) konusdular: «Bu sizin gibi bir insandan baska mıdır? Kendiniz gorub (ve bilib) dururken simdi sihre mi geleceksiniz»
Surah Al-Anbiya, Verse 2
لَاهِيَةٗ قُلُوبُهُمۡۗ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجۡوَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلۡ هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡۖ أَفَتَأۡتُونَ ٱلسِّحۡرَ وَأَنتُمۡ تُبۡصِرُونَ
Rablerinden kendilerine yeni bir ihtaar gelmeye dursun, onlar bunu ille istihza ederek ve kalbleri oyuna dalarak dinlemislerdir. Zaalimler gizli fısıltı ile (soyle) konusdular: «Bu sizin gibi bir insandan baska mıdır? Kendiniz gorub (ve bilib) dururken simdi sihre mi geleceksiniz»
Surah Al-Anbiya, Verse 3
قَالَ رَبِّي يَعۡلَمُ ٱلۡقَوۡلَ فِي ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
(Onlara) dedi ki: «Rabbim gokdeki, yerdeki (her) sozu bilir. O, hakkıyle isidici, kemaliyle bilicidir»
Surah Al-Anbiya, Verse 4
بَلۡ قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمِۭ بَلِ ٱفۡتَرَىٰهُ بَلۡ هُوَ شَاعِرٞ فَلۡيَأۡتِنَا بِـَٔايَةٖ كَمَآ أُرۡسِلَ ٱلۡأَوَّلُونَ
Dediler: «Hayır, (bunlar) sacma sapan ru´yalardır. Hayır, onu kendisi uydurmusdur. Hayır, o, bir sairdir. (Bunlar degilse) o halde evvelki (peygamber) lere gonderildigi gibi o da bize bir mu´cize getirsin»
Surah Al-Anbiya, Verse 5
مَآ ءَامَنَتۡ قَبۡلَهُم مِّن قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآۖ أَفَهُمۡ يُؤۡمِنُونَ
Onlardan evvel helak etdigimiz hic bir memleket (halkı helak olub gitdi), iman etmedi de (simdi) bunlar mı iman edecekler
Surah Al-Anbiya, Verse 6
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا قَبۡلَكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِمۡۖ فَسۡـَٔلُوٓاْ أَهۡلَ ٱلذِّكۡرِ إِن كُنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ
Biz senden evvel de kendilerine vahy etdigimiz erkeklerden baskasını (peygamber olarak) gondermedik. Eger bilmiyorsanız ehl-i zikre sorun
Surah Al-Anbiya, Verse 7
وَمَا جَعَلۡنَٰهُمۡ جَسَدٗا لَّا يَأۡكُلُونَ ٱلطَّعَامَ وَمَا كَانُواْ خَٰلِدِينَ
Biz onları yemek yemez birer cesed olarak yaratmadık. Onlar (bu dunyada) ebedi de degillerdi
Surah Al-Anbiya, Verse 8
ثُمَّ صَدَقۡنَٰهُمُ ٱلۡوَعۡدَ فَأَنجَيۡنَٰهُمۡ وَمَن نَّشَآءُ وَأَهۡلَكۡنَا ٱلۡمُسۡرِفِينَ
Sonra biz onlara olan va´d (imiz) in dogrulugunu gosterdik de hem kendilerini, hem kimleri diliyorsak onları kurtardık. Iftiracıları ise helak etdik
Surah Al-Anbiya, Verse 9
لَقَدۡ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكُمۡ كِتَٰبٗا فِيهِ ذِكۡرُكُمۡۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
Andolsun, size oyle bir kitab indirmisizdir ki (butun) zikir (ve seref) iniz ondadır. Haala akıllanmıyacak mısınız
Surah Al-Anbiya, Verse 10
وَكَمۡ قَصَمۡنَا مِن قَرۡيَةٖ كَانَتۡ ظَالِمَةٗ وَأَنشَأۡنَا بَعۡدَهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ
Biz (kufur ve) zulmeden nice memleketi kırıb gecirdik, sonra ardından da diger kavm (ler) i yaratdık
Surah Al-Anbiya, Verse 11
فَلَمَّآ أَحَسُّواْ بَأۡسَنَآ إِذَا هُم مِّنۡهَا يَرۡكُضُونَ
(Evet), onlar azabımızı his (ve musahede) etdikleri zaman hemen oralardan harıl harıl kacıyorlardı
Surah Al-Anbiya, Verse 12
لَا تَرۡكُضُواْ وَٱرۡجِعُوٓاْ إِلَىٰ مَآ أُتۡرِفۡتُمۡ فِيهِ وَمَسَٰكِنِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تُسۡـَٔلُونَ
(Onlara:) «Kacmayın, icinde bulundugunuz refaha, yurdlarında donun, cunku sorguya cekileceksiniz» (denildi)
Surah Al-Anbiya, Verse 13
قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
Dediler: «Ne yazık bize! Biz hakıykaten zaalimler idik»
Surah Al-Anbiya, Verse 14
فَمَا زَالَت تِّلۡكَ دَعۡوَىٰهُمۡ حَتَّىٰ جَعَلۡنَٰهُمۡ حَصِيدًا خَٰمِدِينَ
Nihayet biz onları bicilmis bir ot, ocakları sonmus (bir kul yıgını) haaline getirinceye kadar daima feryadları bu (soz) olmusdur
Surah Al-Anbiya, Verse 15
وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ
Biz gogu de, yeri de, ikisinin arasında bulunan seyleri de oyuncular (ın isi) olarak yaratmadık
Surah Al-Anbiya, Verse 16
لَوۡ أَرَدۡنَآ أَن نَّتَّخِذَ لَهۡوٗا لَّٱتَّخَذۡنَٰهُ مِن لَّدُنَّآ إِن كُنَّا فَٰعِلِينَ
Eger biz bir eglence edinmek isteseydik onu kendi canibimizden edinirdik elbet. Biz (boyle) yapanlar da degiliz
Surah Al-Anbiya, Verse 17
بَلۡ نَقۡذِفُ بِٱلۡحَقِّ عَلَى ٱلۡبَٰطِلِ فَيَدۡمَغُهُۥ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٞۚ وَلَكُمُ ٱلۡوَيۡلُ مِمَّا تَصِفُونَ
Hayır, biz hakkı baatılın tepesine (indirib) atarız da o, bunun beynini parcalar. Bir de gorursunuz ki bu, yok olub gitmisdir. (Allaha karsı) vasf (ve isnad) etmekde oldugunuz (iftiralar) dan dolayı yazıklar olsun size
Surah Al-Anbiya, Verse 18
وَلَهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَمَنۡ عِندَهُۥ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَلَا يَسۡتَحۡسِرُونَ
Goklerde ve yerde bulunan kisiler Onundur. Onun huzuurundaki kisiler kendisine ibadet etmekden asla kibirlenmezler, yorulmazlar da
Surah Al-Anbiya, Verse 19
يُسَبِّحُونَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ لَا يَفۡتُرُونَ
Onlar gece gunduz ara vermeyerek (Onu) tesbih (ve tenzih) ediyorlar
Surah Al-Anbiya, Verse 20
أَمِ ٱتَّخَذُوٓاْ ءَالِهَةٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ هُمۡ يُنشِرُونَ
Yoksa onlar yerden bir takım Tanrılar edindiler de (oluleri) onları mı diriltecekler
Surah Al-Anbiya, Verse 21
لَوۡ كَانَ فِيهِمَآ ءَالِهَةٌ إِلَّا ٱللَّهُ لَفَسَدَتَاۚ فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ رَبِّ ٱلۡعَرۡشِ عَمَّا يَصِفُونَ
Eger her ikisinde Allahdan baska Tanrılar olsaydı onların ikisi de muhakkak ki harab olup gitmisdi. Demek, arsın Rabbi olan Allah, onların vasf (ve isnad) edegeldikleri seylerden yucedir, munezzehdir
Surah Al-Anbiya, Verse 22
لَا يُسۡـَٔلُ عَمَّا يَفۡعَلُ وَهُمۡ يُسۡـَٔلُونَ
O, yapacagından mes´ul olmaz, fakat onlar mes´ul olurlar
Surah Al-Anbiya, Verse 23
أَمِ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةٗۖ قُلۡ هَاتُواْ بُرۡهَٰنَكُمۡۖ هَٰذَا ذِكۡرُ مَن مَّعِيَ وَذِكۡرُ مَن قَبۡلِيۚ بَلۡ أَكۡثَرُهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ ٱلۡحَقَّۖ فَهُم مُّعۡرِضُونَ
Ondan baska Tanrılar edindiler ha? Sen (onlara) de ki: «(Varsa) delilinizi getirin. Iste benimle beraber olan (musluman) ların kitabı, (iste) benden evvel gelenlerin kitabı (da meydanda)». Hayır, onların cogu hakkı bilmezler de bunun icin yuz ceviricidirler onlar
Surah Al-Anbiya, Verse 24
وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِيٓ إِلَيۡهِ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَا۠ فَٱعۡبُدُونِ
Biz senden evvel hic bir peygamber gondermedik (ya´ni hic biri mustesna degildir) ki ille ona su hakikati vahy etmisizdir: «Benden baska hic bir Tanrı yok. O halde bana ibadet «din»
Surah Al-Anbiya, Verse 25
وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَلَدٗاۗ سُبۡحَٰنَهُۥۚ بَلۡ عِبَادٞ مُّكۡرَمُونَ
«O cok esirgeyici (Allah) evlad edindi» dediler. Onun saanı bundan yucedir, munezzehdir. Hayır (evlad dedikleri) onlar, ikrama mazhar edilmis kullardır (meleklerdir)
Surah Al-Anbiya, Verse 26
لَا يَسۡبِقُونَهُۥ بِٱلۡقَوۡلِ وَهُم بِأَمۡرِهِۦ يَعۡمَلُونَ
Bunlar soz (leriy) le asla Onun onune gecemezler. (Bil´akis) bunlar Onun emriyle hareket ederler
Surah Al-Anbiya, Verse 27
يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا يَشۡفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ٱرۡتَضَىٰ وَهُم مِّنۡ خَشۡيَتِهِۦ مُشۡفِقُونَ
Onlerindekini de, arkalarındakini de O bilir. Bunlar, Onun rızasına ermis olandan baska kimseye sefaat etmezler. Bunlar Onun korkusundan titreyenlerdir
Surah Al-Anbiya, Verse 28
۞وَمَن يَقُلۡ مِنۡهُمۡ إِنِّيٓ إِلَٰهٞ مِّن دُونِهِۦ فَذَٰلِكَ نَجۡزِيهِ جَهَنَّمَۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلظَّـٰلِمِينَ
Bunlardan kim «Tanrı O degil, ben im» derse onu cehennemle cezalandırırız. Biz o zaalimleri de boylece cezalandıracagız
Surah Al-Anbiya, Verse 29
أَوَلَمۡ يَرَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ كَانَتَا رَتۡقٗا فَفَتَقۡنَٰهُمَاۖ وَجَعَلۡنَا مِنَ ٱلۡمَآءِ كُلَّ شَيۡءٍ حَيٍّۚ أَفَلَا يُؤۡمِنُونَ
Goklerle yer bitisik bir halde iken biz onları birbirinden yarıb ayırdıgımızı, her diri sey´i de sudan yaratdıgımızı o kufr (ve inkar) edenler gormedi (ler) mi? Haala inanmayacaklar mı onlar
Surah Al-Anbiya, Verse 30
وَجَعَلۡنَا فِي ٱلۡأَرۡضِ رَوَٰسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمۡ وَجَعَلۡنَا فِيهَا فِجَاجٗا سُبُلٗا لَّعَلَّهُمۡ يَهۡتَدُونَ
Yer (yuzun) de, onları (insanları) calkalar diye, sabit sabit daglar yaratdık. Aralarında da bol bol yollar acdık. Taki (maksadlarına) ersinler
Surah Al-Anbiya, Verse 31
وَجَعَلۡنَا ٱلسَّمَآءَ سَقۡفٗا مَّحۡفُوظٗاۖ وَهُمۡ عَنۡ ءَايَٰتِهَا مُعۡرِضُونَ
Biz gok yuzunu de korunmus bir tavan (gibi) yapdık. Onlar ise bunun ayetlerinden yuz ceviricidirler
Surah Al-Anbiya, Verse 32
وَهُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ وَٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ فِي فَلَكٖ يَسۡبَحُونَ
O, geceyi, gunduzu, gunesi, ayı yaratandır ve butun bunlar kendi dairesi icinde yuzmekde (devr etmekde) dirler
Surah Al-Anbiya, Verse 33
وَمَا جَعَلۡنَا لِبَشَرٖ مِّن قَبۡلِكَ ٱلۡخُلۡدَۖ أَفَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ ٱلۡخَٰلِدُونَ
Biz senden evvel de hicbir besere (dunyada) ebedilik vermedik. Simdi sen olursen (sanki) onlar baakıy midirler
Surah Al-Anbiya, Verse 34
كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ وَنَبۡلُوكُم بِٱلشَّرِّ وَٱلۡخَيۡرِ فِتۡنَةٗۖ وَإِلَيۡنَا تُرۡجَعُونَ
Her can olumu tadıcıdır. Sizi bir imtihan olarak hayr ile de, ser ile de deniyoruz. (Nihayet yine) ancak bize donduruleceksiniz
Surah Al-Anbiya, Verse 35
وَإِذَا رَءَاكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا ٱلَّذِي يَذۡكُرُ ءَالِهَتَكُمۡ وَهُم بِذِكۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ هُمۡ كَٰفِرُونَ
O kufr (u inkar) edenler seni gordukleri zaman, seni istihza (mevzuu) ndan baska bir sey edinmezler: «Sizin Tanrılarınızı diline dolayan bu mu?» derler. Halbuki cok esirgeyici Allahın (indirdigi) Kur´anı inkar ile kafir olanlar onlardır, onların kendileridir
Surah Al-Anbiya, Verse 36
خُلِقَ ٱلۡإِنسَٰنُ مِنۡ عَجَلٖۚ سَأُوْرِيكُمۡ ءَايَٰتِي فَلَا تَسۡتَعۡجِلُونِ
Insan (lar sanki) aceleden yaratılmıs. Size ayetlerimi gosterecegim. Benden onu acele istemeyin
Surah Al-Anbiya, Verse 37
وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ
«Eger dogrucular iseniz, derler, bu tehdid (in tahakkuku) ne zaman»
Surah Al-Anbiya, Verse 38
لَوۡ يَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ ٱلنَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمۡ وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ
O kufredenler yuzlerinden ve arkalarından (saran) atesi hicbir suretle meni´ edemeyecekleri, kendilerinin yardım da goremeyecekleri zamaanı bir bilse (ler) di
Surah Al-Anbiya, Verse 39
بَلۡ تَأۡتِيهِم بَغۡتَةٗ فَتَبۡهَتُهُمۡ فَلَا يَسۡتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمۡ يُنظَرُونَ
Belki (bu), onlara ansızın gelecek de kendilerini sasırtacakdır. Artık onu redde muktedir olamayacaklar (ı gibi), onlara muhlet de verilmeyecekdir
Surah Al-Anbiya, Verse 40
وَلَقَدِ ٱسۡتُهۡزِئَ بِرُسُلٖ مِّن قَبۡلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُواْ مِنۡهُم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
Andolsun, senden evvelki peygamberlerle de istihza (alay) edilmisdir de alay etmekde oldukları seyler (kavmlerinin) icinden istihza eden o maskaraların kendilerini kusatmısdır
Surah Al-Anbiya, Verse 41
قُلۡ مَن يَكۡلَؤُكُم بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ مِنَ ٱلرَّحۡمَٰنِۚ بَلۡ هُمۡ عَن ذِكۡرِ رَبِّهِم مُّعۡرِضُونَ
De ki: «Allah (ın) geceleyin, gunduzun (gelebilecek azabına karsı) o cok esirgeyici olan (Allahdan baska) sizi koruyabilir»? Hayır, onlar (korkmak soyle dursun) Rablerini hatırlayıb anmakdan (bile) yuz ceviricidirler
Surah Al-Anbiya, Verse 42
أَمۡ لَهُمۡ ءَالِهَةٞ تَمۡنَعُهُم مِّن دُونِنَاۚ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَ أَنفُسِهِمۡ وَلَا هُم مِّنَّا يُصۡحَبُونَ
Yoksa onların bize karsı mudafaa edebilecek (baskaca) Tanrıları var mı? (Tapdıkları o nesneler) kendi nefislerine bile yardım etmiye guc yetiremezler. Bizden ise hic sahaabet goremezler onlar
Surah Al-Anbiya, Verse 43
بَلۡ مَتَّعۡنَا هَـٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡعُمُرُۗ أَفَلَا يَرَوۡنَ أَنَّا نَأۡتِي ٱلۡأَرۡضَ نَنقُصُهَا مِنۡ أَطۡرَافِهَآۚ أَفَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ
Evet, biz onları da, atalarını da — (bu dunyada) omur (leri) tepelerini asıb uzayıncaya kadar — (yasatıb) gecindirdik. Fakat simdi gormuyorlar mı ki biz o arza gelib etrafından (tedricen) eksiltib duruyoruz. O halde gaalib olanlar onlar mı
Surah Al-Anbiya, Verse 44
قُلۡ إِنَّمَآ أُنذِرُكُم بِٱلۡوَحۡيِۚ وَلَا يَسۡمَعُ ٱلصُّمُّ ٱلدُّعَآءَ إِذَا مَا يُنذَرُونَ
De ki: «Ben ancak vahy ile sizin basınıza gelecek tehlikeleri haber veriyorum». (Fakat) sagırlar inzar (ve tehdid) edilecekleri zaman duymazlar
Surah Al-Anbiya, Verse 45
وَلَئِن مَّسَّتۡهُمۡ نَفۡحَةٞ مِّنۡ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَٰوَيۡلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ
Andolsun ki Rabbinin azabından onlara edna bir sey dokunsa muhakkak: «Yazıklar olsun bize. Biz gercekden zaalimlermisiz» diyeceklerdir
Surah Al-Anbiya, Verse 46
وَنَضَعُ ٱلۡمَوَٰزِينَ ٱلۡقِسۡطَ لِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَلَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَيۡـٔٗاۖ وَإِن كَانَ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٍ أَتَيۡنَا بِهَاۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَٰسِبِينَ
Biz kıyamet gunune mahsus adalet terazileri koyacagız. Artık hicbir kimse hicbir seyle haksızlıga ugratılmayacakdır. (O sey) bir hardal danesi kadar bile olsa onu getiririz (mizana koyarız). Hesabcılar olarak da biz yeteriz
Surah Al-Anbiya, Verse 47
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ٱلۡفُرۡقَانَ وَضِيَآءٗ وَذِكۡرٗا لِّلۡمُتَّقِينَ
Andolsun ki biz Musa ile Haruunu bir zıyaa, takvaa saahibleri icin de bir seref olan furkaanı verdik
Surah Al-Anbiya, Verse 48
ٱلَّذِينَ يَخۡشَوۡنَ رَبَّهُم بِٱلۡغَيۡبِ وَهُم مِّنَ ٱلسَّاعَةِ مُشۡفِقُونَ
(Oyle takvaa saahibleri) ki onlar tenhada da Rablerine candan saygı gosterirler. Onlar kıyametden korkanlardır
Surah Al-Anbiya, Verse 49
وَهَٰذَا ذِكۡرٞ مُّبَارَكٌ أَنزَلۡنَٰهُۚ أَفَأَنتُمۡ لَهُۥ مُنكِرُونَ
Iste bu (Kur´an) da bizim indirdigimiz feyz kaynagı bir zikirdir. Simdi siz mi bunu inkar edicilersiniz
Surah Al-Anbiya, Verse 50
۞وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَآ إِبۡرَٰهِيمَ رُشۡدَهُۥ مِن قَبۡلُ وَكُنَّا بِهِۦ عَٰلِمِينَ
Andolsun ki biz daha evvel Ibrahime de rusdunu verdik ve biz onu (n buna ehil oldugunu) bilenlerdik
Surah Al-Anbiya, Verse 51
إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَا هَٰذِهِ ٱلتَّمَاثِيلُ ٱلَّتِيٓ أَنتُمۡ لَهَا عَٰكِفُونَ
O zaman o, babasına ve kavmine: «Sizin tapmakda oldugunuz bu heykeller nedir?» demisdi
Surah Al-Anbiya, Verse 52
قَالُواْ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا لَهَا عَٰبِدِينَ
Onlar: «Biz atalarımızı bunların tapıcıları olarak bulduk» dediler
Surah Al-Anbiya, Verse 53
قَالَ لَقَدۡ كُنتُمۡ أَنتُمۡ وَءَابَآؤُكُمۡ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
(Ibrahim) dedi: «Andolsun, siz de, atalarınız da apacık bir sapıklık icindesiniz»
Surah Al-Anbiya, Verse 54
قَالُوٓاْ أَجِئۡتَنَا بِٱلۡحَقِّ أَمۡ أَنتَ مِنَ ٱللَّـٰعِبِينَ
Onlar: «Sen bize gercegi mi getirdin, yoksa sen sakacılardan mısın?» dediler
Surah Al-Anbiya, Verse 55
قَالَ بَل رَّبُّكُمۡ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ ٱلَّذِي فَطَرَهُنَّ وَأَنَا۠ عَلَىٰ ذَٰلِكُم مِّنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ
O da: «Hayır, dedi, sizin Rabbiniz hem goklerin, hem yerin Rabbidir ki bunları O yaratmısdır ve ben de buna yakıyn haasıl edenlerdenim»
Surah Al-Anbiya, Verse 56
وَتَٱللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصۡنَٰمَكُم بَعۡدَ أَن تُوَلُّواْ مُدۡبِرِينَ
«Allaha yemin ederim ki siz arkanızı donub gitdikden sonra ben putlarınıza elbette bir tuzak kuracagım»
Surah Al-Anbiya, Verse 57
فَجَعَلَهُمۡ جُذَٰذًا إِلَّا كَبِيرٗا لَّهُمۡ لَعَلَّهُمۡ إِلَيۡهِ يَرۡجِعُونَ
Derken o, bunları parca parca etdi. Yalınız onların buyugunu bırakdı, belki ona muracaat ederler diye
Surah Al-Anbiya, Verse 58
قَالُواْ مَن فَعَلَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَآ إِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
Dediler: «Bunu bizim Tanrılarımıza kim yapdı? Her halde o, zaalimlerden biri (olacak)»
Surah Al-Anbiya, Verse 59
قَالُواْ سَمِعۡنَا فَتٗى يَذۡكُرُهُمۡ يُقَالُ لَهُۥٓ إِبۡرَٰهِيمُ
Dediler: «Isitdik ki kendisine Ibrahim denilen bir gene bunları diline doluyordu»
Surah Al-Anbiya, Verse 60
قَالُواْ فَأۡتُواْ بِهِۦ عَلَىٰٓ أَعۡيُنِ ٱلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَشۡهَدُونَ
Dediler: «O halde onu insanların gozleri onune getirin. Olur ki onlar da (aleyhinde) sahidlik ederler»
Surah Al-Anbiya, Verse 61
قَالُوٓاْ ءَأَنتَ فَعَلۡتَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَا يَـٰٓإِبۡرَٰهِيمُ
«Ey Ibrahim, dediler, sen mi Tanrılarımıza bu isi yapdın?»
Surah Al-Anbiya, Verse 62
قَالَ بَلۡ فَعَلَهُۥ كَبِيرُهُمۡ هَٰذَا فَسۡـَٔلُوهُمۡ إِن كَانُواْ يَنطِقُونَ
Dedi: «Belki bu isi onların su buyugu yapmısdır! O halde (baslarına geleni) onlara sorun, eger soylerlerse»
Surah Al-Anbiya, Verse 63
فَرَجَعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ فَقَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ أَنتُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
Bunun uzerine vicdanlarına donub (birbirlerine) dediler ki: «Hic subhesiz (asıl) zaalimler sizsiniz, siz»
Surah Al-Anbiya, Verse 64
ثُمَّ نُكِسُواْ عَلَىٰ رُءُوسِهِمۡ لَقَدۡ عَلِمۡتَ مَا هَـٰٓؤُلَآءِ يَنطِقُونَ
Sonra yine (eski) kafalarına dondurulduler; «Andolsun ki bunların soz soylemeyecegini sen de bilirsin» dediler
Surah Al-Anbiya, Verse 65
قَالَ أَفَتَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمۡ شَيۡـٔٗا وَلَا يَضُرُّكُمۡ
(Ibrahim) dedi: «Oyleyse Allahı bırakıb da size hicbir seyle ne faide, ne zarar yapamayacak olan (bu put) lara haala tapacak mısınız»
Surah Al-Anbiya, Verse 66
أُفّٖ لَّكُمۡ وَلِمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
«Yuf size ve Allahı bırakıb tapmakda olduklarınıza! Akıllanmayacak mısınız siz»
Surah Al-Anbiya, Verse 67
قَالُواْ حَرِّقُوهُ وَٱنصُرُوٓاْ ءَالِهَتَكُمۡ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ
Dediler: «Ona yakın! (bu suretle) Tanrılarınıza yardım edin, eger (bir is) yapanlarsanız»
Surah Al-Anbiya, Verse 68
قُلۡنَا يَٰنَارُ كُونِي بَرۡدٗا وَسَلَٰمًا عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ
Biz de dedik: «Ey ates, Ibrahime karsı serin ve selamet ol»
Surah Al-Anbiya, Verse 69
وَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَخۡسَرِينَ
Ona (boyle) bir tuzak kurmak istediler. Fakat biz kendilerini daha ziyade husrana dusenler (den) kıldık
Surah Al-Anbiya, Verse 70
وَنَجَّيۡنَٰهُ وَلُوطًا إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَا لِلۡعَٰلَمِينَ
Onu da, Lutu da — icinde alemler icin bereketler verdigimiz arza (ulasdırıb) — kurtardık
Surah Al-Anbiya, Verse 71
وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ نَافِلَةٗۖ وَكُلّٗا جَعَلۡنَا صَٰلِحِينَ
Ona (Ibrahime) Ishaakı, ustelik bir de Ya´kuubu ihsan etdik ve (bunların) her birini saalih (zat) ler yapdık
Surah Al-Anbiya, Verse 72
وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَئِمَّةٗ يَهۡدُونَ بِأَمۡرِنَا وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡهِمۡ فِعۡلَ ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَإِقَامَ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَآءَ ٱلزَّكَوٰةِۖ وَكَانُواْ لَنَا عَٰبِدِينَ
Onları emrimizle dogru yolu gosterecek rehberler kıldık, kendilerine hayırlı isler yapmayı, dosdogru namaz kılmayı, zekat vermeyi vahyetdik. Onlar bize ibadet edicilerdi
Surah Al-Anbiya, Verse 73
وَلُوطًا ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗا وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلَّتِي كَانَت تَّعۡمَلُ ٱلۡخَبَـٰٓئِثَۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَٰسِقِينَ
Luta, (evet) ona da bir hukum, bir ilim verdik. Onu kotulukler yapmakda devam eden o memleketden kurtardık. Hakıykat onlar fena bir kavm idiler, fasıkdılar
Surah Al-Anbiya, Verse 74
وَأَدۡخَلۡنَٰهُ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُۥ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
Onu rahmetimizin ta icine koyduk. Cunku o, saalihlerdendi
Surah Al-Anbiya, Verse 75
وَنُوحًا إِذۡ نَادَىٰ مِن قَبۡلُ فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ
Nuuhu da (hatırla). Cunku o, daha evvel dua etmisdi de biz onu kabul eylemisdik. Nihayet kendisini de, ehlini de o buyuk sıkıntıdan kurtardık
Surah Al-Anbiya, Verse 76
وَنَصَرۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمَ سَوۡءٖ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ أَجۡمَعِينَ
Onun, ayetlerimizi yalanlayan kavminden, biz ocunu aldık. Hakıykat onlar kotu bir kavmdiler. Biz de iste topunu birden (suda) bogduk
Surah Al-Anbiya, Verse 77
وَدَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ إِذۡ يَحۡكُمَانِ فِي ٱلۡحَرۡثِ إِذۡ نَفَشَتۡ فِيهِ غَنَمُ ٱلۡقَوۡمِ وَكُنَّا لِحُكۡمِهِمۡ شَٰهِدِينَ
Davudu ve Suleymanı da (hatırla). Hani onlar ekin (yahud bag mes´elesi) hakkında hukum veriyorlardı. Hani kavmin davarı (geceleyin cobansız olarak ekinin, yahud bagın) icinde yayılmıs (zarar yapmıs) di. Onların (verdikleri) hukmun biz sahidleri idik
Surah Al-Anbiya, Verse 78
فَفَهَّمۡنَٰهَا سُلَيۡمَٰنَۚ وَكُلًّا ءَاتَيۡنَا حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَسَخَّرۡنَا مَعَ دَاوُۥدَ ٱلۡجِبَالَ يُسَبِّحۡنَ وَٱلطَّيۡرَۚ وَكُنَّا فَٰعِلِينَ
Biz onu (n fetvasını) hemen Suleymana anlatmısdık. (Zaten) biz, her birine hukum, ve ilim vermisdik. Dagları ve kusları, Davud ile birlikde tesbih etmek uzere, ram etmisdik. (Butun bunları) yapanlar bizdik
Surah Al-Anbiya, Verse 79
وَعَلَّمۡنَٰهُ صَنۡعَةَ لَبُوسٖ لَّكُمۡ لِتُحۡصِنَكُم مِّنۢ بَأۡسِكُمۡۖ فَهَلۡ أَنتُمۡ شَٰكِرُونَ
Biz ona sizin icin, sizin muhaarebenizin siddetinden korumak icin giyecek (zırh) san´atını ogretdik. Simdi siz (bundan dolayı) sukredenler misiniz
Surah Al-Anbiya, Verse 80
وَلِسُلَيۡمَٰنَ ٱلرِّيحَ عَاصِفَةٗ تَجۡرِي بِأَمۡرِهِۦٓ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَاۚ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيۡءٍ عَٰلِمِينَ
Suleymana da siddetli esen ruzgarı (musehhar kıldık ki) bu kendisini icerisine (feyz-u) bereket verdigimiz yere onun emriyle akar gotururdu. Biz her sey´i bilenleriz
Surah Al-Anbiya, Verse 81
وَمِنَ ٱلشَّيَٰطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُۥ وَيَعۡمَلُونَ عَمَلٗا دُونَ ذَٰلِكَۖ وَكُنَّا لَهُمۡ حَٰفِظِينَ
Seytanlardan onun icin denize dalacak ve bundan baska is (ler) gorecek olan kimseleri de (teshir etdik). Biz onların nigehbanı idik
Surah Al-Anbiya, Verse 82
۞وَأَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّـٰحِمِينَ
Eyyubu da (hatırla.) Hani o, Rabbine: «Hakıykat, bana (bu) derd (gelib) catdı. Sen esirgeyicilerin esirgeyicisisin» diye niyaz etmisdi
Surah Al-Anbiya, Verse 83
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَكَشَفۡنَا مَا بِهِۦ مِن ضُرّٖۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ أَهۡلَهُۥ وَمِثۡلَهُم مَّعَهُمۡ رَحۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا وَذِكۡرَىٰ لِلۡعَٰبِدِينَ
Biz de onu (n bu duasını) kabul etmis, kendisindeki o zararı gidermis, tarafımızdan bir rahmet ve ibadet edenler icin bir haatıra olmak uzere hem ailesini, hem onlarla beraber daha bir mislini ona vermisdik
Surah Al-Anbiya, Verse 84
وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِدۡرِيسَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ كُلّٞ مِّنَ ٱلصَّـٰبِرِينَ
Ismaili, Idrisi, Zulfiku de (yadet. Bunların) her biri de sabr (ve sebat) edenlerdendi
Surah Al-Anbiya, Verse 85
وَأَدۡخَلۡنَٰهُمۡ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُم مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ
Onları da rahmetimizin icerisine sokduk. Onlar hakıykaten saalihlerdendi
Surah Al-Anbiya, Verse 86
وَذَا ٱلنُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَٰضِبٗا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقۡدِرَ عَلَيۡهِ فَنَادَىٰ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ أَن لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبۡحَٰنَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ
O balık saahibini de (hatırla). Hani o, (kavmine) ofkelenmis olarak gitmisdi de bizim kendisini hicbir zaman sıkısdırmayacagımızı sanmısdı. Derken o, karanlıklar icinde (kalıb): «Senden baska hicbir Tanrı yokdur. Seni tenzih ederim. Hakıykat ben haksızlık edenlerden oldum» diye (Allaha) niyaz etmisdi
Surah Al-Anbiya, Verse 87
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡغَمِّۚ وَكَذَٰلِكَ نُـۨجِي ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
Bunun uzerine biz de onu (n bu duasını) kabul etdik, kendisini gamdan selamete erdirdik. Iste biz iman edenleri boyle kurtarırız
Surah Al-Anbiya, Verse 88
وَزَكَرِيَّآ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥ رَبِّ لَا تَذَرۡنِي فَرۡدٗا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡوَٰرِثِينَ
Zekeriyyayi de (an). Hani o, Rabbine: «Rabbim, beni yalınız basıma bırakma. Sen varislerin en hayırlısısın» diye niyaz etmisdi
Surah Al-Anbiya, Verse 89
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَوَهَبۡنَا لَهُۥ يَحۡيَىٰ وَأَصۡلَحۡنَا لَهُۥ زَوۡجَهُۥٓۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَيَدۡعُونَنَا رَغَبٗا وَرَهَبٗاۖ وَكَانُواْ لَنَا خَٰشِعِينَ
Biz onu (n) da (bu duasını) kabul ve kendisine Yahyayi ihsan etdik. Esini (dogurmıya) saalih kıldık. Hakıykat (butun) bunlar (bu peygamberler) hayır islerinde yarısırlar, umarak ve korkarak bize dua ederlerdi. Onlar bizim icin derin saygı gosterenlerdi
Surah Al-Anbiya, Verse 90
وَٱلَّتِيٓ أَحۡصَنَتۡ فَرۡجَهَا فَنَفَخۡنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلۡنَٰهَا وَٱبۡنَهَآ ءَايَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
Irzını (bir kala gibi) koruyan o kızı da (yad et) ki biz ona ruuhumuzdan uflemis, kendisini de, oglunu da alemlere ibret kılmısdık
Surah Al-Anbiya, Verse 91
إِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُونِ
Hakıykat, bu sizin ummetiniz bir tek ummetdir. (Su tevhid ve Islam dini, bir tek din olarak, sizin dininizdir). Ben de sizin Rabbinizim. O halde (baskasına degil) bana kulluk edin
Surah Al-Anbiya, Verse 92
وَتَقَطَّعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡۖ كُلٌّ إِلَيۡنَا رَٰجِعُونَ
(Muhaatablardan ba´zıları) aralarında, (din) islerinde fırka fırka oldular. (Bununla beraber) hepsi yine ancak bize donuculerdir
Surah Al-Anbiya, Verse 93
فَمَن يَعۡمَلۡ مِنَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَا كُفۡرَانَ لِسَعۡيِهِۦ وَإِنَّا لَهُۥ كَٰتِبُونَ
O halde kim mu´min olarak iyi (amel) lerden bir (sey) yaparsa onun sa´yinin (karsılıgı sukran olacakdır), kufran (ve mahrumiyyet) degil. Biz onun hic subhesiz yazıcılarıyız
Surah Al-Anbiya, Verse 94
وَحَرَٰمٌ عَلَىٰ قَرۡيَةٍ أَهۡلَكۡنَٰهَآ أَنَّهُمۡ لَا يَرۡجِعُونَ
Helak etdigimiz bir memleket (ahalisinin) hakıykaten (mahsere) donmemeleri imkansızdır
Surah Al-Anbiya, Verse 95
حَتَّىٰٓ إِذَا فُتِحَتۡ يَأۡجُوجُ وَمَأۡجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٖ يَنسِلُونَ
Nihayet Ye´cuc ve Me´cuc (un seddi) acılıb da her tepeden saldıracakları ve gercek va´d olan (kıyamet) yaklasdıgı vakit, iste o zaman o kufr (ve inkar) edenlerin gozleri hemen belirib kalacak, «Eyvah bizlere! Dogrusu biz bundan gaflet icindeydik. Hayır, biz zaalim kimselerdik» (diyecekler)
Surah Al-Anbiya, Verse 96
وَٱقۡتَرَبَ ٱلۡوَعۡدُ ٱلۡحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَٰخِصَةٌ أَبۡصَٰرُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَٰوَيۡلَنَا قَدۡ كُنَّا فِي غَفۡلَةٖ مِّنۡ هَٰذَا بَلۡ كُنَّا ظَٰلِمِينَ
Nihayet Ye´cuc ve Me´cuc (un seddi) acılıb da her tepeden saldıracakları ve gercek va´d olan (kıyamet) yaklasdıgı vakit, iste o zaman o kufr (ve inkar) edenlerin gozleri hemen belirib kalacak, «Eyvah bizlere! Dogrusu biz bundan gaflet icindeydik. Hayır, biz zaalim kimselerdik» (diyecekler)
Surah Al-Anbiya, Verse 97
إِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمۡ لَهَا وَٰرِدُونَ
Siz de, Allahı bırakıb tapmakda olduklarınız da hic subhesiz ki cehennem odunusunuz. Siz oraya gireceksiniz
Surah Al-Anbiya, Verse 98
لَوۡ كَانَ هَـٰٓؤُلَآءِ ءَالِهَةٗ مَّا وَرَدُوهَاۖ وَكُلّٞ فِيهَا خَٰلِدُونَ
Eger onlar (tapdıgınız o yalancı Tanrılar) ma´butlar olsalardı oraya girmeyeceklerdi. (Tapanların da, tapılanların da) hepsi orada ebedi kalıcıdırlar
Surah Al-Anbiya, Verse 99
لَهُمۡ فِيهَا زَفِيرٞ وَهُمۡ فِيهَا لَا يَسۡمَعُونَ
Orada (hakları) inim inim inlemekdir onların (tapılanların). Bunlar orada da (sagır olub bir sey) duymayacaklardır
Surah Al-Anbiya, Verse 100
إِنَّ ٱلَّذِينَ سَبَقَتۡ لَهُم مِّنَّا ٱلۡحُسۡنَىٰٓ أُوْلَـٰٓئِكَ عَنۡهَا مُبۡعَدُونَ
Subhe yok ki kendileri icin bizden en guzel (bir seadet) sebk etmis (takdir edilmis) olanlar, iste bunlar oradan (cehennemden) uzaklasdırılmıslardır
Surah Al-Anbiya, Verse 101
لَا يَسۡمَعُونَ حَسِيسَهَاۖ وَهُمۡ فِي مَا ٱشۡتَهَتۡ أَنفُسُهُمۡ خَٰلِدُونَ
Bunlar gonullerinin diledigi (ni´metler) icinde ebedi (yasamlarken onun (cehennemin) gizli sesini bile duymazlar
Surah Al-Anbiya, Verse 102
لَا يَحۡزُنُهُمُ ٱلۡفَزَعُ ٱلۡأَكۡبَرُ وَتَتَلَقَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ هَٰذَا يَوۡمُكُمُ ٱلَّذِي كُنتُمۡ تُوعَدُونَ
O en buyuk korku bunları asla tasaya dusurmez. Bunları melekler karsılayarak: «Bu, size (dunyada) va´d olunan (mutlu) gununuzdur» (diye cennet kapıları onunde tebrik ederler)
Surah Al-Anbiya, Verse 103
يَوۡمَ نَطۡوِي ٱلسَّمَآءَ كَطَيِّ ٱلسِّجِلِّ لِلۡكُتُبِۚ كَمَا بَدَأۡنَآ أَوَّلَ خَلۡقٖ نُّعِيدُهُۥۚ وَعۡدًا عَلَيۡنَآۚ إِنَّا كُنَّا فَٰعِلِينَ
(Yadet) o gunu ki biz gogu, kitabların sahifesini durub buker gibi, durecegiz. ilk yaratısa nasıl basladıksa, uzerimizde (hak) bir va´d olarak, yine onu iade edecegiz. Hakıykatde faailler biziz
Surah Al-Anbiya, Verse 104
وَلَقَدۡ كَتَبۡنَا فِي ٱلزَّبُورِ مِنۢ بَعۡدِ ٱلذِّكۡرِ أَنَّ ٱلۡأَرۡضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ ٱلصَّـٰلِحُونَ
Andolsun, Tevratdan sonra Zebur da da yazmısızdır ki arza (ancak) saalih kullarım mirascı olur
Surah Al-Anbiya, Verse 105
إِنَّ فِي هَٰذَا لَبَلَٰغٗا لِّقَوۡمٍ عَٰبِدِينَ
Subhe yok ki bu (Kur´an) da abidler zumresi icin (umduklarına) ulasma (careleri) vardır
Surah Al-Anbiya, Verse 106
وَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ إِلَّا رَحۡمَةٗ لِّلۡعَٰلَمِينَ
Biz, seni (Habibim) alemlere (baska bir sey icin degil) ancak rahmet icin gonderdik
Surah Al-Anbiya, Verse 107
قُلۡ إِنَّمَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞۖ فَهَلۡ أَنتُم مُّسۡلِمُونَ
De ki: «Bana sade Tanrınızın ancak bir Tanrı oldugu vahy olunuyor. Artık siz (bu vech ile) musluman oluyor musunuz»
Surah Al-Anbiya, Verse 108
فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقُلۡ ءَاذَنتُكُمۡ عَلَىٰ سَوَآءٖۖ وَإِنۡ أَدۡرِيٓ أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٞ مَّا تُوعَدُونَ
Eger (Bu teklife karsı) onlar (yine) yuz cevirirlerse (o vakit da) de ki: «Size (hakıykatları) musavat uzere bildirdim. Tehdid edilmekde oldugunuz (o korkunc akıbet) yakın mı, yoksa uzak mı, ben bilmem»
Surah Al-Anbiya, Verse 109
إِنَّهُۥ يَعۡلَمُ ٱلۡجَهۡرَ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ وَيَعۡلَمُ مَا تَكۡتُمُونَ
«Hic subhesiz ki sozun acıgını da O biliyor, gizlemekde oldugunuzu da O biliyor»
Surah Al-Anbiya, Verse 110
وَإِنۡ أَدۡرِي لَعَلَّهُۥ فِتۡنَةٞ لَّكُمۡ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ
«Ben bilmem. Belki bu (muhlet) sizin icin bir imtihandır, bir zamana kadar bir faidelenmedir, (bir gecinmedir)»
Surah Al-Anbiya, Verse 111
قَٰلَ رَبِّ ٱحۡكُم بِٱلۡحَقِّۗ وَرَبُّنَا ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلۡمُسۡتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ
(Peygamber) dedi: «Yarab, sen (benimle o tekzib edenlerin arasını) hak ile hukmet. Bizim Rabbimiz; O cok esirgeyen (Allah) dır ki sizin vasf (-u isnad) edegeldiklerinize karsı (yegane) sıgınılan Odur»
Surah Al-Anbiya, Verse 112