Surah Aal-e-Imran - Sinhala Translation by Naseem Ismail And Masoor Maulana, Kaleel

الٓمٓ

alif. lām. mīm
Surah Aal-e-Imran, Verse 1

---

ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡحَيُّ ٱلۡقَيُّومُ

allāh (keban̆du ayekda nam) ohuva hæra næmadumaṭa yutteku vena kisivekut næta. ohu sadā amaraṇīyayi. (sadā) sthīravantayi
Surah Aal-e-Imran, Verse 2

---

نَزَّلَ عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ مُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهِ وَأَنزَلَ ٱلتَّوۡرَىٰةَ وَٱلۡإِنجِيلَ

(nabiyē! sampūrṇayenma) satyayen piri mema dharmaya oba kerehi ohuma pahaḷa kara tæbuvēya. (meya) meyaṭa pera tibū (dharmayan) siyallama sthīra karannēya. tavrātayada, injīlayada ohuma pahaḷa kaḷēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 3

---

مِن قَبۡلُ هُدٗى لِّلنَّاسِ وَأَنزَلَ ٱلۡفُرۡقَانَۗ إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدٞۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٞ ذُو ٱنتِقَامٍ

mīṭa perada minisunṭa ṛju mārgōpadēśayan vaśayen tibunu, (pav, pin) venkara dænum diya hæki (anit) dæyada pahaḷa kara ættēya. ebævin kavurun allāhgē (ema) āyāvan pratikṣēpa karannōda, ovunṭa niyata vaśayenma daruṇu dan̆ḍuvam æta. allāh (siyallanṭama vaḍā) balasampannayeku hā (napuru ayagen) paḷi ganneku vaśayenda siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 4

---

إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَخۡفَىٰ عَلَيۡهِ شَيۡءٞ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا فِي ٱلسَّمَآءِ

niyata vaśayenma ahashi hō bhūmiyehi hō (æti) kisivak allāhṭa gupta dæya nova
Surah Aal-e-Imran, Verse 5

---

هُوَ ٱلَّذِي يُصَوِّرُكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡحَامِ كَيۡفَ يَشَآءُۚ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

ohuma garbhayanhi taman kæmati andamaṭa (pirimi vaśayen hō gæhænu vaśayen hō) obava utpādanaya karannēya. ohu hæra næmadumaṭa yutteku vena kisivekut næta. ohu (siyallaṭa vaḍā) balasampannayeki. gnānavantayeki
Surah Aal-e-Imran, Verse 6

---

هُوَ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ مِنۡهُ ءَايَٰتٞ مُّحۡكَمَٰتٌ هُنَّ أُمُّ ٱلۡكِتَٰبِ وَأُخَرُ مُتَشَٰبِهَٰتٞۖ فَأَمَّا ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمۡ زَيۡغٞ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَٰبَهَ مِنۡهُ ٱبۡتِغَآءَ ٱلۡفِتۡنَةِ وَٱبۡتِغَآءَ تَأۡوِيلِهِۦۖ وَمَا يَعۡلَمُ تَأۡوِيلَهُۥٓ إِلَّا ٱللَّهُۗ وَٱلرَّـٰسِخُونَ فِي ٱلۡعِلۡمِ يَقُولُونَ ءَامَنَّا بِهِۦ كُلّٞ مِّنۡ عِندِ رَبِّنَاۗ وَمَا يَذَّكَّرُ إِلَّآ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ

(nabiyē!) ohuma mema dharmayada oba kerehi pahaḷa kaḷēya. mehi (pæhædilivada) viśēṣitavada æti arthayangen yut āyāvanda tikhennēya. mēvāma mema dharmayē saṁkalpayanya. an ēvā vividha arthayangen yut ubayārthavat ēvā vannēya. kavurungē hṛdayanhi kuhakama ættēda, ovun ehi āravul æti kirīmē adahasin (mevæni āyāvanhi væradi sahagata) vividha arthayanma soyā anugamanaya karannāha. ehet mēvāyē satya arthaya allāhma misa vena kisivekut dæna gannē næta. adhyāpana dænumen agatæn pat aya nam, (ehi arthayan pūraṇa vaśayen nodænuvat vuvada) “meya api viśvāsa kaḷemu. (mē devargayē āyāvan) siyalla apagē deviyangen pæmiṇi dæyayi” yayi pavasannāha. buddhimatun misa vena kisivekut (memagin) hon̆da ovadan nolabannāha
Surah Aal-e-Imran, Verse 7

---

رَبَّنَا لَا تُزِغۡ قُلُوبَنَا بَعۡدَ إِذۡ هَدَيۡتَنَا وَهَبۡ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحۡمَةًۚ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡوَهَّابُ

(tavada ovun) "apagē deviyanē! oba apaṭa ṛju mārgaya dænum dun pasuda, apagē hṛdayan (eyin) værada yana lesa pat nokaranu (mænava!). obagē dayābara varaprasādayanda obagē sannidhānayen apaṭa labā denu mænava! niyata vaśayenma obamaya imahat dānapatiyā!”
Surah Aal-e-Imran, Verse 8

---

رَبَّنَآ إِنَّكَ جَامِعُ ٱلنَّاسِ لِيَوۡمٖ لَّا رَيۡبَ فِيهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُخۡلِفُ ٱلۡمِيعَادَ

apagē deviyanē! niyata vaśayenma oba ek dinakadī minisun siyallanma ēkarāśī karanneku vaśayen siṭinnehiya. ehi (edina pæmiṇīmehi) kisima sækayak næta. (mandayat) niyata vaśayenma allāh (tama) poronduvehi væradi karanneku nova” (yayi prārthanā karannāha)
Surah Aal-e-Imran, Verse 9

---

إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَن تُغۡنِيَ عَنۡهُمۡ أَمۡوَٰلُهُمۡ وَلَآ أَوۡلَٰدُهُم مِّنَ ٱللَّهِ شَيۡـٔٗاۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمۡ وَقُودُ ٱلنَّارِ

kavurun (ē dinaya) pratikṣēpa karannōda, ovunṭa (edina) ovungē vastuvada ovungē daruvanda allāhgen (ohugē dan̆ḍuvamen) kisivak vaḷakvā damannaṭa nohæka. ovunma ættenma (nirā) ginnē dara vaśayen ættāha
Surah Aal-e-Imran, Verse 10

---

كَدَأۡبِ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ وَٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۚ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا فَأَخَذَهُمُ ٱللَّهُ بِذُنُوبِهِمۡۗ وَٱللَّهُ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ

(movun) firavnṭa ayat ayada, ovunṭa pera visūvan menma siṭinnāha. ovunda apagē āyāvan boru kaḷaha. ebævin allāh ovungē pāpayanhi hētuven ovunva allā gattēya. allāh dan̆ḍuvam kirīmehi itāmat daruṇuya
Surah Aal-e-Imran, Verse 11

---

قُل لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ سَتُغۡلَبُونَ وَتُحۡشَرُونَ إِلَىٰ جَهَنَّمَۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمِهَادُ

kavurun mema dharmaya pratikṣēpa karannōda, ovunṭa (nabiyē!) oba mesē kiyanu: “itāmat ikmanin obava (viśvāsavantayin magin) jayagrahaṇaya karanu labannehuya. tavada (paralova) nirayehi ekkāsu karanu labannehuya. eya itāmat napuru ræen̆dana sthānayak vannēya”
Surah Aal-e-Imran, Verse 12

---

قَدۡ كَانَ لَكُمۡ ءَايَةٞ فِي فِئَتَيۡنِ ٱلۡتَقَتَاۖ فِئَةٞ تُقَٰتِلُ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَأُخۡرَىٰ كَافِرَةٞ يَرَوۡنَهُم مِّثۡلَيۡهِمۡ رَأۡيَ ٱلۡعَيۡنِۚ وَٱللَّهُ يُؤَيِّدُ بِنَصۡرِهِۦ مَن يَشَآءُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّأُوْلِي ٱلۡأَبۡصَٰرِ

(badru yuddhayehidī) hamu vū sēnāvan dekehi ættenma obaṭa ek sādhakayak tibuṇi. (ehi) ek samūhayak (viśvāsavantayinya. ovun) allāhgē mārgayehida, anit pratikṣēpa karannan - movun (ema viśvāsavantayinṭa viruddhavada)- yuddha karamin siṭiyaha. (pratikṣēpa karannan) ovunṭa vaḍā (taman deguṇayak vaśayen) tama dǣsin keḷinma duṭuvaha. (ehet) allāh taman kæmættanṭa tama udav upakāraya magin śaktimat karannēya. buddhimatunṭa niyata vaśayenma mehi (hon̆da) pāḍamak æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 13

---

زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ ٱلشَّهَوَٰتِ مِنَ ٱلنِّسَآءِ وَٱلۡبَنِينَ وَٱلۡقَنَٰطِيرِ ٱلۡمُقَنطَرَةِ مِنَ ٱلذَّهَبِ وَٱلۡفِضَّةِ وَٱلۡخَيۡلِ ٱلۡمُسَوَّمَةِ وَٱلۡأَنۡعَٰمِ وَٱلۡحَرۡثِۗ ذَٰلِكَ مَتَٰعُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَٱللَّهُ عِندَهُۥ حُسۡنُ ٱلۡمَـَٔابِ

kāntāvan, daruvan, raṇ ridī viśāla podi, usas aśvayin, (eḷu, bæṭaḷu, gava, oṭuvan væni) gamē satun, govitæn ādiya mata imahat āśāvak æti kara gænīma manisunṭa alaṁkāravat kara ættēya. ehet mēvā (siyalla asthāvara) melova jīvitayehi (alpa) sæpa sampatya! allāhgē sannidhānayehi nam, (sthīra vū) alaṁkāravat vāsasthānayak æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 14

---

۞قُلۡ أَؤُنَبِّئُكُم بِخَيۡرٖ مِّن ذَٰلِكُمۡۖ لِلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّـٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا وَأَزۡوَٰجٞ مُّطَهَّرَةٞ وَرِضۡوَٰنٞ مِّنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ بَصِيرُۢ بِٱلۡعِبَادِ

(nabiyē! minisunṭa) oba mesē pavasanu: mēvāṭat vaḍā usas dæyak mā obaṭa dænum dennada? kavurun (deviyanṭa) biya vī kaṭayutu karannōda, ovunṭa ovungē deviyangē sannidhānayen svargayan æta. ēvāyehi jala daharā (sadā) galaminma æta. ēvāyehi (ovun) sadahaṭama ræn̆dī siṭinu æta. (ehi ovunṭa) śuddha vū valbhayanda æta. (mēvā hæra imahat) allāhgē śuddha vū somnasada lækhenu æta. allāh tama vahalūnva itā avadhānayen yutuva balanneku vaśayen siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 15

---

ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَآ إِنَّنَآ ءَامَنَّا فَٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ

mevænnan (tamangē deviyanṭa) “apagē deviyanē! niyata vaśayenma api (obava) viśvāsa karannemu. ebævin oba apa venuven apagē pāpayanṭa samāva dī (varaprasādayan pahaḷa kara nirā) ginnē dan̆ḍuvamenda oba apava bērā ganu mænava!” yayida (sadā) prārthanā karamin siṭinnāha
Surah Aal-e-Imran, Verse 16

---

ٱلصَّـٰبِرِينَ وَٱلصَّـٰدِقِينَ وَٱلۡقَٰنِتِينَ وَٱلۡمُنفِقِينَ وَٱلۡمُسۡتَغۡفِرِينَ بِٱلۡأَسۡحَارِ

(tavada ovun) ivasilivantayin vaśayenda, satyayama katā karannan vaśayenda, (deviyanṭa) sampūrṇayenma avanata vī kaṭayutu karannan vaśayenda, dānamāna karannan vaśayenda, sahar (aḷuyam) kālayanhi, (allāhgen) samāva ayadinnan vaśayenda siṭinnāha
Surah Aal-e-Imran, Verse 17

---

شَهِدَ ٱللَّهُ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ وَأُوْلُواْ ٱلۡعِلۡمِ قَآئِمَۢا بِٱلۡقِسۡطِۚ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

(nabiyē!) allāh mesē sākṣi darannēya: “niyata vaśayenma ohu hæra venat deviyek næta” tavada (esē) malāyikāvarunda, (dharma gnānaya lat) vidvatunda, sādhāraṇaya sthīra kara, “ohu hæra vena deviyek næta. (ohu siyallanṭama vaḍā) balasampannaya, gnānavantaya” (yayi sākṣi darannāha)
Surah Aal-e-Imran, Verse 18

---

إِنَّ ٱلدِّينَ عِندَ ٱللَّهِ ٱلۡإِسۡلَٰمُۗ وَمَا ٱخۡتَلَفَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَهُمُ ٱلۡعِلۡمُ بَغۡيَۢا بَيۡنَهُمۡۗ وَمَن يَكۡفُرۡ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ فَإِنَّ ٱللَّهَ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ

niyata vaśayenma allāhgē sannidhānayehi (bāra ganu læbū) dharmaya islāmayayi. dharmaya pahaḷa karanu læbūvan, (meyayi satya dharmaya yana) gnānaya ovunṭa læbuṇu pasuda, taman atara æti īrṣyāvē hētuvenma (meyaṭa) venaskam dækvūha. ebævin (mesē) kavurun allāhgē āyāvan pratikṣēpa karannōda, (ovunṭa vināśayayi. ovungē) gaṇanaya nirṇaya kirīmehi allāh itāmat sīghravantayeki
Surah Aal-e-Imran, Verse 19

---

فَإِنۡ حَآجُّوكَ فَقُلۡ أَسۡلَمۡتُ وَجۡهِيَ لِلَّهِ وَمَنِ ٱتَّبَعَنِۗ وَقُل لِّلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡأُمِّيِّـۧنَ ءَأَسۡلَمۡتُمۡۚ فَإِنۡ أَسۡلَمُواْ فَقَدِ ٱهۡتَدَواْۖ وَّإِن تَوَلَّوۡاْ فَإِنَّمَا عَلَيۡكَ ٱلۡبَلَٰغُۗ وَٱللَّهُ بَصِيرُۢ بِٱلۡعِبَادِ

(nabiyē! min) pasuvada, oba samaga tarka kaḷahot (ovunṭa) “niyata vaśayenma mā allāhṭa (allāhgē niyōgayanṭa) sampūrṇayenma avanata vunemi. (esēma) māva anugamanaya karannanda (avanata vūha)” yayi pavasā, dharmaya pahaḷa karanu læbūvanṭada (piḷirū ārādhanā karana) nūgatungenda “obat (ē andamaṭama) allāhṭa sampūrṇayenma avanata vannehuda?”yi vimasanu. (esēma) ovunda avanata vuvahot, niyata vaśayenma ovunda ṛju mārgaya at kara gatha. tavada ovun pratikṣēpa kara hæriyahot (ē venuven oba duk novanu. oba apagē dūta mehevara ovunṭa) genahæra dækvīmama oba kerehi anivāryaya vī ættēya. allāh tama vahalūnva avadhānayen yutuva balanneku vaśayen siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 20

---

إِنَّ ٱلَّذِينَ يَكۡفُرُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَيَقۡتُلُونَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ بِغَيۡرِ حَقّٖ وَيَقۡتُلُونَ ٱلَّذِينَ يَأۡمُرُونَ بِٱلۡقِسۡطِ مِنَ ٱلنَّاسِ فَبَشِّرۡهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ

niyata vaśayenma kavurun allāhgē āyāvan pratikṣēpa karaminda, asādhāraṇayē nabivarunva ghātanaya karaminda siṭina atara minisungen sādhāraṇaya maginma poḷam̆bavannanvada ghātanaya karamin siṭinnōda, ovunṭa vēdanā gena dena dan̆ḍuvama magin (nabiyē!) oba subhāraṁci pavasanu mænava
Surah Aal-e-Imran, Verse 21

---

أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ حَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ وَمَا لَهُم مِّن نَّـٰصِرِينَ

movun karana (dæhæmi) kriyāvan (siyalla) melovehida paralovehida (kisima prayōjanayak nomætiva sampūrṇayenma) vināśa vī giyēya. (paralovadī) movunṭa udav karannan kisivekut næta
Surah Aal-e-Imran, Verse 22

---

أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ أُوتُواْ نَصِيبٗا مِّنَ ٱلۡكِتَٰبِ يُدۡعَوۡنَ إِلَىٰ كِتَٰبِ ٱللَّهِ لِيَحۡكُمَ بَيۡنَهُمۡ ثُمَّ يَتَوَلَّىٰ فَرِيقٞ مِّنۡهُمۡ وَهُم مُّعۡرِضُونَ

(nabiyē!) dharmayehi ek koṭasak denu læbū (yudevvan vana) movunva oba avadhānaya nokaḷehida? (ovun atara æti vū āravula samatayakaṭa pat kirīmaṭa ovun veta æti) allāhgē dharmaya maginma ovun atarē viniścaya dīmaṭa ovunva kæn̆davanu læbū viṭa, ovungen ek koṭasak (meya) pratikṣēpa kara ǣt vūha
Surah Aal-e-Imran, Verse 23

---

ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَالُواْ لَن تَمَسَّنَا ٱلنَّارُ إِلَّآ أَيَّامٗا مَّعۡدُودَٰتٖۖ وَغَرَّهُمۡ فِي دِينِهِم مَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ

meyaṭa hētuva vūyē “viśēṣita dina misa, (nirā) ginna niyata vaśayenma apava sparśa karannē næta” yayi ovun pavasamin siṭi bævini. tavada tama dharma (kāraṇāvan)hi boruvama manakkalpita karamin pævasīmada, ovunva ravaṭā dæmīya
Surah Aal-e-Imran, Verse 24

---

فَكَيۡفَ إِذَا جَمَعۡنَٰهُمۡ لِيَوۡمٖ لَّا رَيۡبَ فِيهِ وَوُفِّيَتۡ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا كَسَبَتۡ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ

(nabiyē!) sækayen tora ek (viniścaya) dinadī api ovunva ēkarāśī kara, (ovungē) sǣma ātmayakaṭama ēvāyē kriyāvaṭa sarilana phalavipāka pūraṇa vaśayen denu læbuvahot (ovungē tatvaya) kesē nam ætda? ovun (tamangē phalavipāka at kara gænīmehi poḍiyak hō) asādhāraṇaya karanu nolabannāha
Surah Aal-e-Imran, Verse 25

---

قُلِ ٱللَّهُمَّ مَٰلِكَ ٱلۡمُلۡكِ تُؤۡتِي ٱلۡمُلۡكَ مَن تَشَآءُ وَتَنزِعُ ٱلۡمُلۡكَ مِمَّن تَشَآءُ وَتُعِزُّ مَن تَشَآءُ وَتُذِلُّ مَن تَشَآءُۖ بِيَدِكَ ٱلۡخَيۡرُۖ إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ

(nabiyē! prārthanā kara) oba mesē pavasanu mænava! “apagē allāh (deviyan vahansa!) siyalū raṭaval valaṭama adhipatiyāṇeni! oba kæmættanṭa rājyaya dennēya. oba kæmættangen rājyaya paha kara harinnēya. oba kæmættanva gaurava karannēya. oba kæmættanva avaman karannēya. pin æti dæya siyalla oba atehima ættēya. niyata vaśayenma obama siyalla kerehi balasampannayeki
Surah Aal-e-Imran, Verse 26

---

تُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَتُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِۖ وَتُخۡرِجُ ٱلۡحَيَّ مِنَ ٱلۡمَيِّتِ وَتُخۡرِجُ ٱلۡمَيِّتَ مِنَ ٱلۡحَيِّۖ وَتَرۡزُقُ مَن تَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٖ

obama rātriya, dahavalaṭa ætuḷu vīmaṭa salasvannēya. obama dahavala, rātriyehi ætuḷu vīmaṭa salasvannēya. paṇa næti dæyen, paṇa æti dæya ikut karannēda obamaya. paṇa æti dæyen, paṇa næti dæya ikut karannēda obamaya. oba kæmættanṭa apramāṇavama labā dennēya”
Surah Aal-e-Imran, Verse 27

---

لَّا يَتَّخِذِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلۡكَٰفِرِينَ أَوۡلِيَآءَ مِن دُونِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَۖ وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ فَلَيۡسَ مِنَ ٱللَّهِ فِي شَيۡءٍ إِلَّآ أَن تَتَّقُواْ مِنۡهُمۡ تُقَىٰةٗۗ وَيُحَذِّرُكُمُ ٱللَّهُ نَفۡسَهُۥۗ وَإِلَى ٱللَّهِ ٱلۡمَصِيرُ

viśvāsavantayin (taman men) viśvāsavantayin misa, pratikṣēpa karannanva tamanṭa ārakṣakayin (avliyā) bavaṭa pat kara nogata yutuya. ovungen (tamanva) ārakṣā kara gannaṭa misa, kavurun hō mesē kaḷahot ovunṭa allāhgē sannidhānayen kisima sambandhayak næta. allāh taman gæna obaṭa (biya ganvā) anaturu an̆gavannēya. (oba) allāh vetaṭama (avasānayēdī) yā yutuva ættēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 28

---

قُلۡ إِن تُخۡفُواْ مَا فِي صُدُورِكُمۡ أَوۡ تُبۡدُوهُ يَعۡلَمۡهُ ٱللَّهُۗ وَيَعۡلَمُ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ

(nabiyē!) oba mesē pavasanu: obagē sithi æti dæya oba san̆gavā gattada, nætahot oba (eyaṭa venasva) eḷidarav kaḷada, niyata vaśayenma allāh eya hon̆din dannēya. (epamaṇakda?) ahashi æti dæyada, bhūmiyehi æti dæyada ohu dannēya. (dæna gannavā pamaṇak nova) allāh (mēvā) siyalla kerehima balasampannayeku vaśayen siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 29

---

يَوۡمَ تَجِدُ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا عَمِلَتۡ مِنۡ خَيۡرٖ مُّحۡضَرٗا وَمَا عَمِلَتۡ مِن سُوٓءٖ تَوَدُّ لَوۡ أَنَّ بَيۡنَهَا وَبَيۡنَهُۥٓ أَمَدَۢا بَعِيدٗاۗ وَيُحَذِّرُكُمُ ٱللَّهُ نَفۡسَهُۥۗ وَٱللَّهُ رَءُوفُۢ بِٱلۡعِبَادِ

sǣma ātmayakma taman kaḷa pinda, taman kaḷa pavda pratyakṣava dakina dinadī (duk vī) tamanṭat eyaṭat atarē dīrgha duras pramāṇayak haras viya yutu novēdæyi kæmati vanu æta. ebævin allāh obaṭa taman gæna (biya ganvā) anaturu an̆gavannēya. (mandayat) allāh tama vahalūn kerehi adhika vaśayen dayābarava siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 30

---

قُلۡ إِن كُنتُمۡ تُحِبُّونَ ٱللَّهَ فَٱتَّبِعُونِي يُحۡبِبۡكُمُ ٱللَّهُ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡ ذُنُوبَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

(nabiyē! minisunṭa) oba mesē pavasanu: “oba ættenma allāhva priya karannan vaśayen siṭinnehu nam, oba māva anugamanaya karanu. obava allāh priya karanu æta. obagē pāpayanda oba venuven ohu kṣamā kara harinu æta. allāh kṣamā karanneku hā itāmat ādaraya karanneku vaśayenda siṭinnēya”
Surah Aal-e-Imran, Verse 31

---

قُلۡ أَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَٱلرَّسُولَۖ فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ ٱلۡكَٰفِرِينَ

(nabiyē! tavada) oba mesē pavasanu: “allāhṭada, (ohugē) rasūlṭada oba avanata vanu. namut oba pratikṣēpa kaḷahot, niyata vaśayenma allāh pratikṣēpa karannanva priya karannē næta”
Surah Aal-e-Imran, Verse 32

---

۞إِنَّ ٱللَّهَ ٱصۡطَفَىٰٓ ءَادَمَ وَنُوحٗا وَءَالَ إِبۡرَٰهِيمَ وَءَالَ عِمۡرَٰنَ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

niyata vaśayenma allāh (tamangē niyōjitayā vaśayen) ādamvada, (pasuva) nūhvada tōrā gattēya. (esēma) ibrāhimgē pavulada, imrāngē pavulada sakala lōkayāgenma (tōrā gattēya)
Surah Aal-e-Imran, Verse 33

---

ذُرِّيَّةَۢ بَعۡضُهَا مِنۢ بَعۡضٖۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

ovungen keneku anit kenāgē paramparāvē daruvanya. allāh (siyalla) savan denneku hā danneku vaśayen siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 34

---

إِذۡ قَالَتِ ٱمۡرَأَتُ عِمۡرَٰنَ رَبِّ إِنِّي نَذَرۡتُ لَكَ مَا فِي بَطۡنِي مُحَرَّرٗا فَتَقَبَّلۡ مِنِّيٓۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

imrāngē birin̆da (gæb gat avasthāvēdī pirimi daruveku prasūta kirīmaṭa kæmættak dakvamin, deviyanṭa) “magē deviyanē! niyata vaśayenma mā magē garbhayehi æti dæya obaṭa sampūrṇayenma kæpa kara hærīmaṭa bāra vī ættemi. ebævin (eya) mā vetin oba bāra ganu mænava! niyata vaśayenma oba (prārthanāvanṭa) savan denneku vaśayenda, (sitehi æti dæya) hon̆din danneku vaśayenda siṭinnehiya” yayi (prārthanā kara) pævasīmen anaturuva
Surah Aal-e-Imran, Verse 35

---

فَلَمَّا وَضَعَتۡهَا قَالَتۡ رَبِّ إِنِّي وَضَعۡتُهَآ أُنثَىٰ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا وَضَعَتۡ وَلَيۡسَ ٱلذَّكَرُ كَٱلۡأُنثَىٰۖ وَإِنِّي سَمَّيۡتُهَا مَرۡيَمَ وَإِنِّيٓ أُعِيذُهَا بِكَ وَذُرِّيَّتَهَا مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ ٱلرَّجِيمِ

æya (tama kæmættaṭa venasva) ek gæhænu daruveku prasūta kaḷa viṭa, (eya avamānayen yutuva gaṇan gena) “magē deviyanē! mā ek gæhænu daruveku prasūta kaḷemi” yayi pævasuvāya. æya prasūta kaḷa dæya (ehi śrēṣṭhatvaya) allāhma hon̆din dannēya. (æya dannē næta). ehet (æya kæmati vū) pirimi (daruvā) mema gæhænu (daruvā) men nova. (pasuva imrāngē birin̆da) “niyata vaśayenma mā eyaṭa ‘maryam’ yayi nama tæbuvemi. eyada, eyagē daruvāda eḷavā damanu læbū ṣeyitāngē (napuren) bērā gannā men obagen prārthanā karannemi!” yayi kīvāya
Surah Aal-e-Imran, Verse 36

---

فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٖ وَأَنۢبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنٗا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّاۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيۡهَا زَكَرِيَّا ٱلۡمِحۡرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزۡقٗاۖ قَالَ يَٰمَرۡيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَٰذَاۖ قَالَتۡ هُوَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِۖ إِنَّ ٱللَّهَ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٍ

ebævin æyagē deviyan eya itāmat ādarayen bāra gena, (pariśuddhavada) alaṁkāravada eya væḍennaṭa salasvā, eya (pōṣaṇaya kirīmaṭa) sækarīyiyā bhārakāratvaya bāra gannā bavaṭa pat kaḷēya. sækarīyiyā æya siṭi næmadum sthānayaṭa ætuḷu vana sǣma avasthāvanhidīma æya veta (yamkisi) āhāra dravyayak tikheṇu dæka “ō maryam! meya obaṭa kohi siṭa pæmiṇiyēda?”yi vimasuvēya. eyaṭa æya, “meya allāh vetinma (pæmiṇennēya. mandayat) niyata vaśayenma allāh taman kæmættanṭa apramāṇava āhāra labā dennēya” yayi pævasuvāya
Surah Aal-e-Imran, Verse 37

---

هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهُۥۖ قَالَ رَبِّ هَبۡ لِي مِن لَّدُنكَ ذُرِّيَّةٗ طَيِّبَةًۖ إِنَّكَ سَمِيعُ ٱلدُّعَآءِ

(eviṭa) sækarīyiyā ema sthānayehi (taman venuven) tama deviyangen prārthanā kara, “magē deviyanē! obagē sannidhānayen mā haṭa ek śuddha vū daruveku labā denu mænava! niyata vaśayenma oba prārthanāvanṭa savan denneku vaśayen siṭinnēya” yayi pævasuvēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 38

---

فَنَادَتۡهُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ وَهُوَ قَآئِمٞ يُصَلِّي فِي ٱلۡمِحۡرَابِ أَنَّ ٱللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحۡيَىٰ مُصَدِّقَۢا بِكَلِمَةٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَسَيِّدٗا وَحَصُورٗا وَنَبِيّٗا مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ

ebævin næmadum sthānayehi (mihrābhi) nægī siṭa namadimin siṭi avasthāvēdī (ohuṭa) malāyikāvarun śabda nagā mesē pævasūha: “(ō sækarīyiyā!) niyata vaśayenma allāh yahyā (namæti puteku) obaṭa (labā dena bavaṭa) subhāraṁci pavasannēya. ohu (piyeku nomætiva) allāhgē vacanayak (magin æti viya hæki īsā nabiva anāvækiyak vaśayen) satyaya kara tabannēya. (minisunṭa) pradhāniyeku vaśayenda, (kāntā suvayen) ǣt vūveku vaśayenda, nabivarayeku vaśayenda, hon̆da gati pævatum ætteku vaśayenda siṭinu æta”
Surah Aal-e-Imran, Verse 39

---

قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَٰمٞ وَقَدۡ بَلَغَنِيَ ٱلۡكِبَرُ وَٱمۡرَأَتِي عَاقِرٞۖ قَالَ كَذَٰلِكَ ٱللَّهُ يَفۡعَلُ مَا يَشَآءُ

(eyaṭa sækarīyiyā vana) ohu (allāhṭa “magē) deviyanē! mā haṭa kesē nam daruvan lækheyida? niyata vaśayenma mā mahaḷu vī siṭinnemi. magē birin̆da nam van̆da gæhæniyak vaśayen siṭinnīya” yayi pævasuvēya. (eyaṭa deviyan) “mē andamaṭama (sidu vanu æta!) allāh taman kæmati dæya (anivāryayenma) karannēya” yayi pævasuvēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 40

---

قَالَ رَبِّ ٱجۡعَل لِّيٓ ءَايَةٗۖ قَالَ ءَايَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ ٱلنَّاسَ ثَلَٰثَةَ أَيَّامٍ إِلَّا رَمۡزٗاۗ وَٱذۡكُر رَّبَّكَ كَثِيرٗا وَسَبِّحۡ بِٱلۡعَشِيِّ وَٱلۡإِبۡكَٰرِ

(eyaṭa) ohu “magē deviyanē! (meyaṭa) mā haṭa ek sādhakayak labā denu (mænava!)” yayi illā siṭiyēya. (eyaṭa) ohu “obaṭa (labā denu labana) sādhakaya nam: dina tunak dakvā saṁgnā magin misa, oba minisun samaga katā nokarannehiya. (ē dinayanhi) oba obagē deviyanva (ohugē nāmaya) adhika vaśayen suviśuddha (dikr) karaminda, udē savasa (ohuva) namadiminda siṭinu mænava!” yayi pævasuvēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 41

---

وَإِذۡ قَالَتِ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ يَٰمَرۡيَمُ إِنَّ ٱللَّهَ ٱصۡطَفَىٰكِ وَطَهَّرَكِ وَٱصۡطَفَىٰكِ عَلَىٰ نِسَآءِ ٱلۡعَٰلَمِينَ

(nabiyē! maryamṭa) malāyikāvarun pævasū avasthāvēdī “ō maryam! niyata vaśayenma allāh obava tōrāgena ættēya. obava pariśuddha bavaṭada pat kara ættēya. sakala lōkayehima siṭina kāntāvan siyallanṭama vaḍā obava usas bavaṭa pat kara ættēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 42

---

يَٰمَرۡيَمُ ٱقۡنُتِي لِرَبِّكِ وَٱسۡجُدِي وَٱرۡكَعِي مَعَ ٱلرَّـٰكِعِينَ

(ebævin) ō maryam! oba, obagē deviyanva nævī namadinnan (sujūd karannan) samaga obat nævī sujūd kara (namadinu) mænava!” (yayi pævasūha)
Surah Aal-e-Imran, Verse 43

---

ذَٰلِكَ مِنۡ أَنۢبَآءِ ٱلۡغَيۡبِ نُوحِيهِ إِلَيۡكَۚ وَمَا كُنتَ لَدَيۡهِمۡ إِذۡ يُلۡقُونَ أَقۡلَٰمَهُمۡ أَيُّهُمۡ يَكۡفُلُ مَرۡيَمَ وَمَا كُنتَ لَدَيۡهِمۡ إِذۡ يَخۡتَصِمُونَ

(nabiyē!) mē (siyalla oba nodannā) gupta puvat vannēya. mēvā api obaṭa vahī magin dænum dennemu. tavada maryamva (hadāvaḍā gænīmaṭa) ovungen kavurun bhārakāratvaya bāra gannēda yanna (nivittak magin dæna gænīmaṭa) ovun tamangē pǣn (gan̆gaṭa) vīsi kaḷa avasthāvēdīda oba ovun samaga siṭiyē næta. (mē gæna) ovun tarka karamin siṭina viṭada, oba ovun samaga siṭiyē næta
Surah Aal-e-Imran, Verse 44

---

إِذۡ قَالَتِ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ يَٰمَرۡيَمُ إِنَّ ٱللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٖ مِّنۡهُ ٱسۡمُهُ ٱلۡمَسِيحُ عِيسَى ٱبۡنُ مَرۡيَمَ وَجِيهٗا فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ وَمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

(tavada maryamṭa) malāyikāvarun “ō maryam! niyata vaśayenma allāh tamangē (vanu! yana) ek vacanayak magin obaṭa (puteku labā dīmaṭa) subhāraṁci pavasannēya. eyagē nama ‘maryamgē put īsā masīh’ yanuveni. ohu melovada paralovada itāmat gāmbhīra keneku vaśayenda, (deviyanṭa) itāmat samīpa ayagen keneku vaśayenda siṭinu æta” yayi pævasūha
Surah Aal-e-Imran, Verse 45

---

وَيُكَلِّمُ ٱلنَّاسَ فِي ٱلۡمَهۡدِ وَكَهۡلٗا وَمِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ

tavada “ohu toṭillē (ḷadaruveku vaśayen) siṭiyadīda, (tamamavagē pariśuddhabhāvaya gænada, tama nabitvaya gænada) taruṇa viyēdīda minisun samaga katā karanu æta. tavada hon̆da gati pævatum ættangen keneku vaśayenda siṭinu æta” (yayida pævasūha)
Surah Aal-e-Imran, Verse 46

---

قَالَتۡ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي وَلَدٞ وَلَمۡ يَمۡسَسۡنِي بَشَرٞۖ قَالَ كَذَٰلِكِ ٱللَّهُ يَخۡلُقُ مَا يَشَآءُۚ إِذَا قَضَىٰٓ أَمۡرٗا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ

(eyaṭa maryam tama deviyanṭa) “magē deviyanē! kisima miniseku mā haṭa ḷaṁ novī siṭiyadī maṭa kesē nam daruveku æti viya hækida?”yi pævasuvāya. (eyaṭa) mesēma allāh taman adahas kaḷa dæya utpādanaya karannēya. ohu vastuvak (utpādanaya kirīmaṭa) adahas kaḷahot eya ‘vanu’ yayi pævasīmama (æti pramādayayi!) eya evelēma sidu vannēya” yayi pævasuvēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 47

---

وَيُعَلِّمُهُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَٱلتَّوۡرَىٰةَ وَٱلۡإِنجِيلَ

tavada “ohuṭa dharmayada, gnānayada, tavrātayada, injīlayada uganvanu æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 48

---

وَرَسُولًا إِلَىٰ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ أَنِّي قَدۡ جِئۡتُكُم بِـَٔايَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ أَنِّيٓ أَخۡلُقُ لَكُم مِّنَ ٱلطِّينِ كَهَيۡـَٔةِ ٱلطَّيۡرِ فَأَنفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيۡرَۢا بِإِذۡنِ ٱللَّهِۖ وَأُبۡرِئُ ٱلۡأَكۡمَهَ وَٱلۡأَبۡرَصَ وَأُحۡيِ ٱلۡمَوۡتَىٰ بِإِذۡنِ ٱللَّهِۖ وَأُنَبِّئُكُم بِمَا تَأۡكُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِي بُيُوتِكُمۡۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ لَّكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ

“isrāyīla paramparā daruvanṭa (ohuva) ek nabivarayeku vaśayenda pat karanu æta” (yayi deviyan pævasuvēya. pasuva īsā ipadī tama taruṇa viyaṭa pat vī isrāyīl paramparā daruvan veta giya avasthāvēdī ovunṭa mesē pævasuvēya): “niyata vaśayenma mā obagē deviyan vetin (yavanu læbū ek nabivarayeku yannaṭa) ek prātihāryayak samaga pæmiṇa ættemi. oba venuven mæṭi valin pakṣiyekugē hæḍaruva men am̆bā mā eyaṭa pim̆binnemi. allāhgē anumætiyaṭa anuva eya (paṇa æti) pakṣiyeku bavaṭa pat vanu æta. allāhgē anumætiyaṭa anuva uppattiyenma andhayinvada, kuṣṭa (lāduru) rogīnvada mā suva karannemi. maraṇayaṭa pat vūvanṭada mā paṇa dennemi. oba anubhava kaḷa dæyada, oba niveshi ekkāsu kara æti dæyada, mā obaṭa dænum dennemi. ættenma oba viśvāsaya tæbūvan vaśayen siṭinnehu nam meyin obaṭa (tṛptiyak læbiya hæki) sādhakayak ættēya”
Surah Aal-e-Imran, Verse 49

---

وَمُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيَّ مِنَ ٱلتَّوۡرَىٰةِ وَلِأُحِلَّ لَكُم بَعۡضَ ٱلَّذِي حُرِّمَ عَلَيۡكُمۡۚ وَجِئۡتُكُم بِـَٔايَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ

“mā idiriyē æti tavrātaya(da mā) satyaya kara tabā, (pera) obaṭa tahanam kara tibū dæyen samahara dæya obaṭa anumata kara tæbīma san̆dahāda obagē deviyangen (mevæni) sādhakayak samaga oba veta mā pæmiṇa ættemi. ebævin oba allāhṭa biya vī māva anugamanaya karanu
Surah Aal-e-Imran, Verse 50

---

إِنَّ ٱللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُوهُۚ هَٰذَا صِرَٰطٞ مُّسۡتَقِيمٞ

niyata vaśayenma allāhma magē deviyanda obagē deviyanda vannēya. ebævin ohuvama oba namadinu. meyayi ṛju mārgaya” (yayida pævasuvēya)
Surah Aal-e-Imran, Verse 51

---

۞فَلَمَّآ أَحَسَّ عِيسَىٰ مِنۡهُمُ ٱلۡكُفۡرَ قَالَ مَنۡ أَنصَارِيٓ إِلَى ٱللَّهِۖ قَالَ ٱلۡحَوَارِيُّونَ نَحۡنُ أَنصَارُ ٱللَّهِ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَٱشۡهَدۡ بِأَنَّا مُسۡلِمُونَ

ovungen bohō deneku (tamanva) pratikṣēpa karanu īsāṭa hæn̆gūnu viṭa, (ovunṭa) “allāh venuven mā haṭa udav karannē kavarekda?”yi vimasuvēya. (eyaṭa ohugē) anugāmikayin “api allāh venuven (obaṭa) udavkaruvan vaśayen siṭinnemu. ættenma allāhva viśvāsa karannemu. ebævin niyata vaśayenma api (sampūrṇayenma ohuṭa avanata vū) muslimvarun bavaṭa oba sākṣi daranu mænava!” yayi pævasūha
Surah Aal-e-Imran, Verse 52

---

رَبَّنَآ ءَامَنَّا بِمَآ أَنزَلۡتَ وَٱتَّبَعۡنَا ٱلرَّسُولَ فَٱكۡتُبۡنَا مَعَ ٱلشَّـٰهِدِينَ

(tavada) “apagē deviyanē! oba (mohuṭa) pahaḷa karana lada (dharmaya) api viśvāsa karannemu. (obagē) mema rasūlvada api anugamanaya kara kaṭayutu karannemu. ebævin (ohuva) satyaya karannan samaga apavada oba saṭahan kara ganu mænava!” (yayida ema anugāmikayin prārthanā kaḷaha)
Surah Aal-e-Imran, Verse 53

---

وَمَكَرُواْ وَمَكَرَ ٱللَّهُۖ وَٱللَّهُ خَيۡرُ ٱلۡمَٰكِرِينَ

(īsāva pratikṣēpa kaḷa) ovun, (ohuva ghātanaya kirīmaṭa) kumantraṇaya kaḷaha. (ehet allāh ohuva bērāgena tamangen kenekuvama ovun ghātanaya karana men) allāh (ovunṭa) kumantraṇa kara hæriyēya. allāh kumantraṇa karannangen balasampannaya
Surah Aal-e-Imran, Verse 54

---

إِذۡ قَالَ ٱللَّهُ يَٰعِيسَىٰٓ إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ وَمُطَهِّرُكَ مِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَجَاعِلُ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوكَ فَوۡقَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِۖ ثُمَّ إِلَيَّ مَرۡجِعُكُمۡ فَأَحۡكُمُ بَيۡنَكُمۡ فِيمَا كُنتُمۡ فِيهِ تَخۡتَلِفُونَ

(īsāṭa) allāh pævasū dæya (ovunṭa) matak kara denu: “ō īsā! niyata vaśayenma mā obava (obagē āyuṣa) pūraṇaya karannemi. obava māgē sannidhānayaṭa osavā gannemi. pratikṣēpa karannangē (apavādayen) obava pariśuddha kara tabannemi. obava anugamanaya karannanva, pratikṣēpa karannan kerehi viniścaya dina dakvā usas karada tabannemi” (yayi pævasīmen anaturuva, ō īsā! ema pratikṣēpa karannanṭa mā pævasuvē yayi oba mesē pavasanu (mænava!): “(allāh vana) mā vetama oba pasuvada pæmiṇennehuya. oba tarka karamin siṭina dæya gæna (ē avasthāvēdī) mā oba atarē viniścaya dennemi” (yayida pævasuvēya)
Surah Aal-e-Imran, Verse 55

---

فَأَمَّا ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فَأُعَذِّبُهُمۡ عَذَابٗا شَدِيدٗا فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ وَمَا لَهُم مِّن نَّـٰصِرِينَ

ebævin (ovungen) kavurun (obava) pratikṣēpa karannōda, ovunva mā melovehida, paralovehida dæḍi lesa dan̆ḍuvam karami. ovunṭa udav karannan kisivekut nosiṭinu æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 56

---

وَأَمَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ فَيُوَفِّيهِمۡ أُجُورَهُمۡۗ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ ٱلظَّـٰلِمِينَ

kavurun (obava) viśvāsa kara dæhæmi kriyāvan karannōda, ovungē (hon̆da) phalavipāka ovunṭa pūraṇa vaśayen labā denu æta. allāh aparādhakaruvanva priya karannē næta
Surah Aal-e-Imran, Verse 57

---

ذَٰلِكَ نَتۡلُوهُ عَلَيۡكَ مِنَ ٱلۡأٓيَٰتِ وَٱلذِّكۡرِ ٱلۡحَكِيمِ

(nabiyē!) api oba kerehi samudīraṇaya kaḷa mēvā (deviyangē) āyāvan vaśayenda, gnānayen (piri) ovadan vaśayenda ættēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 58

---

إِنَّ مَثَلَ عِيسَىٰ عِندَ ٱللَّهِ كَمَثَلِ ءَادَمَۖ خَلَقَهُۥ مِن تُرَابٖ ثُمَّ قَالَ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ

niyata vaśayenma allāhgē sannidhānayen īsāgē upamāva, ādamgē upamāva men vannēya! ohu, ohuva mæṭiyen utpādanaya kara, “(minisā bavaṭa pat) vanu” yayi pævasuvēya. evelēma (esē) sidu viya
Surah Aal-e-Imran, Verse 59

---

ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلَا تَكُن مِّنَ ٱلۡمُمۡتَرِينَ

(nabiyē! īsā gæna) obagē deviyangen læbuṇu satyaya vū (puvata) meyayi. ebævin (mē gæna) sæka sitannangen obat (keneku bavaṭa) pat novanu
Surah Aal-e-Imran, Verse 60

---

فَمَنۡ حَآجَّكَ فِيهِ مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَكَ مِنَ ٱلۡعِلۡمِ فَقُلۡ تَعَالَوۡاْ نَدۡعُ أَبۡنَآءَنَا وَأَبۡنَآءَكُمۡ وَنِسَآءَنَا وَنِسَآءَكُمۡ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَكُمۡ ثُمَّ نَبۡتَهِلۡ فَنَجۡعَل لَّعۡنَتَ ٱللَّهِ عَلَى ٱلۡكَٰذِبِينَ

(nabiyē!) obaṭa satyaya vū puvata læbuṇu pasuvada, mē gæna oba veta kavurun hō tarka kaḷahot, (ovunṭa) oba mes kiyanu: “enu, api apagē daruvanvada, obagē daruvanvada, apagē bhāryayāvanda, obagē bhāryayāvanda, apavada, obavada kæn̆davā (ēkarāśī kara) tabāgena, sǣmadenāma (tama tamangē kiyaman satyaya yayi) divrā, ‘(meyaṭa venas ākārayakaṭa pavasana) borukārayan kerehi allāhgē śāpaya at vēvā!’ yayi prārthanā karamu” (yayi pavasana men niyōga kaḷēya. mesē nabi tumāṇan ovunva ārādhanā kaḷa avasthāvēdī kisivekut mesē divrīmaṭa idiripat vūvē næta)
Surah Aal-e-Imran, Verse 61

---

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡقَصَصُ ٱلۡحَقُّۚ وَمَا مِنۡ إِلَٰهٍ إِلَّا ٱللَّهُۚ وَإِنَّ ٱللَّهَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

niyata vaśayenma meyayi satyaya vū itihāsaya. allāh hæra, vena kisima deviyek næta. niyata vaśayenma allāh; ohu (siyallanṭa vaḍā) balasampannayeku hā gnānavantayeku vaśayen siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 62

---

فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَإِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمُۢ بِٱلۡمُفۡسِدِينَ

(nabiyē! min pasuvada obava viśvāsa nokara) ovun pratikṣēpa karannē nam, niyata vaśayenma allāh (mema) napuranva hon̆din dæna siṭinneku vaśayenma siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 63

---

قُلۡ يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ تَعَالَوۡاْ إِلَىٰ كَلِمَةٖ سَوَآءِۭ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَكُمۡ أَلَّا نَعۡبُدَ إِلَّا ٱللَّهَ وَلَا نُشۡرِكَ بِهِۦ شَيۡـٔٗا وَلَا يَتَّخِذَ بَعۡضُنَا بَعۡضًا أَرۡبَابٗا مِّن دُونِ ٱللَّهِۚ فَإِن تَوَلَّوۡاْ فَقُولُواْ ٱشۡهَدُواْ بِأَنَّا مُسۡلِمُونَ

(nabiyē! nævatat ovunṭa) oba mesē pavasanu: dharmaya himi ayavaḷuni! apaṭat obaṭat (samādāna vū) ek madhyastha kāraṇāvak desaṭa enu mænava! (enam) ‘api allāh misa, vena kisivak namadinnē næta. api ohuṭa kisima dæyak samāna vaśayen tabannēda næta. apagen kisivekut allāh misa, kisivekut deviyan vaśayen æra gannēda næta’ (yayi pavasanu mænava! viśvāsavantayini! meyat) ovun pratikṣēpa kaḷahot (ovunṭa) “niyata vaśayenma api (ohu kenekuṭama sampūrṇayenma avanata vū) muslimvarun yayi oba sākṣi daranu mænava!” yayi oba pavasā harinu
Surah Aal-e-Imran, Verse 64

---

يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ لِمَ تُحَآجُّونَ فِيٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَمَآ أُنزِلَتِ ٱلتَّوۡرَىٰةُ وَٱلۡإِنجِيلُ إِلَّا مِنۢ بَعۡدِهِۦٓۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

dharmaya himi ayavaḷuni! ibrāhīm gæna (ohu yudevveku vaśayen hō nætahot kristiyānuveku vaśayen hō siṭiyehiya yayi) kumak nisā nikaruṇē tarka karamin siṭinnēda? (yudevvangē dharmaya vana) tavrātayada, (kristiyānuvangē dharmaya vana) injīlda ohugen itāmat dīrgha kālayakaṭa) pasuvama pahaḷa viya. (metaram dæyakvat) oba dæna gata yutu novēda
Surah Aal-e-Imran, Verse 65

---

هَـٰٓأَنتُمۡ هَـٰٓؤُلَآءِ حَٰجَجۡتُمۡ فِيمَا لَكُم بِهِۦ عِلۡمٞ فَلِمَ تُحَآجُّونَ فِيمَا لَيۡسَ لَكُم بِهِۦ عِلۡمٞۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ

kimekda! oba (yam kisivak) dannā kāraṇāvehi nikaruṇē tarka karamin siṭiyehuya. oba poḍiyak hō nodannā kāraṇāvanhida oba kumak nisā tarka kirīmaṭa idiripat vūvēda! allāhma (mē siyalla) hon̆din dannēya. oba nodannehuya
Surah Aal-e-Imran, Verse 66

---

مَا كَانَ إِبۡرَٰهِيمُ يَهُودِيّٗا وَلَا نَصۡرَانِيّٗا وَلَٰكِن كَانَ حَنِيفٗا مُّسۡلِمٗا وَمَا كَانَ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ

ibrāhīm yudevveku vaśayen siṭiyēda næta. kristiyānuveku vaśayen siṭiyēda næta. ehet deviyanṭa sampūrṇayenma avanata vū ṛju muslimeku vaśayenma siṭiyēya. tavada ohu samānayan tabā namadinnangenda (kisi dineka) siṭiyē næta
Surah Aal-e-Imran, Verse 67

---

إِنَّ أَوۡلَى ٱلنَّاسِ بِإِبۡرَٰهِيمَ لَلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ وَهَٰذَا ٱلنَّبِيُّ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْۗ وَٱللَّهُ وَلِيُّ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

niyata vaśayenma minisungen ibrāhīmṭa itāmat samīpa kenā (kavurundayat) ohuva anugamanaya karannan hā mema nabida, (mohuva) viśvāsa kaḷa ayada vannāha. allāh mema viśvāsavantayinva (priya kara) bērā ganneku vaśayen siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 68

---

وَدَّت طَّآئِفَةٞ مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ لَوۡ يُضِلُّونَكُمۡ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمۡ وَمَا يَشۡعُرُونَ

dharmaya himi ayagen ek samūhayak obava mārgaya værada yāmaṭa sælæsvīmaṭa kæmati karannāha. ovun tamanvama misa, (obava) mārgaya værada yāmaṭa sælæsvīmaṭa nohæka. (meya) ovun vaṭahā gannē næta
Surah Aal-e-Imran, Verse 69

---

يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ لِمَ تَكۡفُرُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَأَنتُمۡ تَشۡهَدُونَ

dharmaya himi ayavaḷuni! oba (sādhakayan bohomayak) duṭuvāyin pasuvada allāhgē āyāvan oba kumak nisā pratikṣēpa karannehuda
Surah Aal-e-Imran, Verse 70

---

يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ لِمَ تَلۡبِسُونَ ٱلۡحَقَّ بِٱلۡبَٰطِلِ وَتَكۡتُمُونَ ٱلۡحَقَّ وَأَنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

dharmaya himi ayavaḷuni! ætta boruvat samaga kumak nisā paṭaḷavannehuda? oba (hon̆din) dæna siṭiyadī kumak nisā satyaya vasaṁ karannehuda
Surah Aal-e-Imran, Verse 71

---

وَقَالَت طَّآئِفَةٞ مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ ءَامِنُواْ بِٱلَّذِيٓ أُنزِلَ عَلَى ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَجۡهَ ٱلنَّهَارِ وَٱكۡفُرُوٓاْ ءَاخِرَهُۥ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ

dharmaya himi ayagen ek samūhayak (tama vārgikayinṭa) mesē pavasannāha: “oba viśvāsaya tæbūvanṭa pahaḷa karana lada (mema dharmaya) udē kālayē viśvāsa kara, savas kālayē (eya) pratikṣēpa kara harinu. (memagin viśvāsaya tæbū) ovunda, (avul vī tama viśvāsayen) hærī yanu æta”
Surah Aal-e-Imran, Verse 72

---

وَلَا تُؤۡمِنُوٓاْ إِلَّا لِمَن تَبِعَ دِينَكُمۡ قُلۡ إِنَّ ٱلۡهُدَىٰ هُدَى ٱللَّهِ أَن يُؤۡتَىٰٓ أَحَدٞ مِّثۡلَ مَآ أُوتِيتُمۡ أَوۡ يُحَآجُّوكُمۡ عِندَ رَبِّكُمۡۗ قُلۡ إِنَّ ٱلۡفَضۡلَ بِيَدِ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُۗ وَٱللَّهُ وَٰسِعٌ عَلِيمٞ

“obagē dharmaya anugamanaya kaḷa aya hæra, (vena kisivekut) oba viśvāsa nokaranu” (yayida pavasannāha. meyaṭa nabiyē!) oba mesē pavasanu: “niyata vaśayenma allāhgē mārgayama ṛju mārgayayi”. (tavada ovun tama vārgikayinṭa) “obaṭa denu læbūvak men dæyak (dharmayak) venat kisivekuṭat denu labanu ætæyi yanuven hō nætahot ovun obagē deviyan idiriyē tarka karanu æta (yanuven hō nætahot obava jayagrahaṇaya karannāha) yanuven hō (viśvāsa nokaranu!” yayida pavasannāha. eyaṭa nabiyē!) oba mesē pavasanu: (dharmaya namæti) imahat bhāgyaya niyata vaśayenma allāhgē atehima ættēya. eya ohu kæmættanṭama dennēya. allāh itāmat viśālavantayeku vaśayenda, (minisungē hækiyāvan) hon̆din danneku vaśayenda siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 73

---

يَخۡتَصُّ بِرَحۡمَتِهِۦ مَن يَشَآءُۗ وَٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ

ohu taman kæmættanva tama dayāvaṭa natu kara gannēya. allāh imahat dānapatiyeku vaśayenda siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 74

---

۞وَمِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ مَنۡ إِن تَأۡمَنۡهُ بِقِنطَارٖ يُؤَدِّهِۦٓ إِلَيۡكَ وَمِنۡهُم مَّنۡ إِن تَأۡمَنۡهُ بِدِينَارٖ لَّا يُؤَدِّهِۦٓ إِلَيۡكَ إِلَّا مَا دُمۡتَ عَلَيۡهِ قَآئِمٗاۗ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَالُواْ لَيۡسَ عَلَيۡنَا فِي ٱلۡأُمِّيِّـۧنَ سَبِيلٞ وَيَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ

(nabiyē!) dharmaya himi ayagen samahareku siṭinnāha; ovun veta oba (raṇ) podiyak viśvāsa kara dunnā vuvada, (kisima aḍuvak nætiva) eya oba veta āpasu denu labannāha. ovungen tavat samaharekuda siṭinnāha; ovun veta oba (suḷu pramāṇayaka) mudalak viśvāsa kara bāra dunnā vuvada, ē venuven oba (saṇḍu saruval kara) ovun (hisa) mata siṭina turu eya āpasu labā dennē næta. meyaṭa hētuva “nūgatungē kāraṇāvehi (api kumana napurak kaḷā vuvada, ē venuven) apava (varadaṭa hasu kara gænīmaṭa kramayak næta” yayi ovun (samaccalen men) pævasīmaya. namut ovun dæna dænama (tamanva varadaṭa hasu kara gannē næta yayi) allāh kerehi boru gotā kiyannāha
Surah Aal-e-Imran, Verse 75

---

بَلَىٰۚ مَنۡ أَوۡفَىٰ بِعَهۡدِهِۦ وَٱتَّقَىٰ فَإِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُتَّقِينَ

(ætta) esē nova. kavurun tamangē poronduva iṭu kara, (deviyanṭa) biya vī kaṭayutu karannōda, (ovunva varadaṭa hasu kara gannē næta). niyata vaśayenma allāh (mevæni) bhaya bhaktikayinva priya karannēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 76

---

إِنَّ ٱلَّذِينَ يَشۡتَرُونَ بِعَهۡدِ ٱللَّهِ وَأَيۡمَٰنِهِمۡ ثَمَنٗا قَلِيلًا أُوْلَـٰٓئِكَ لَا خَلَٰقَ لَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ ٱللَّهُ وَلَا يَنظُرُ إِلَيۡهِمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمۡ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

kavurun allāh veta kaḷa poronduvada, tamangē divrumda suḷu mudalakaṭa vikuṇā damannōda, ovunṭa paralovadī niyata vaśayenma kisima (hon̆da) bhāgyayak næta. tavada allāh (viniścaya dinadī) ovun samaga (āśāven) katā karannēda næta. ovunva viniścaya dinadī (ādarayen hærī) balannēda næta. ovunva pariśuddha kara harinnēda næta. ovunṭa vēdanā gena dena dan̆ḍuvamda æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 77

---

وَإِنَّ مِنۡهُمۡ لَفَرِيقٗا يَلۡوُۥنَ أَلۡسِنَتَهُم بِٱلۡكِتَٰبِ لِتَحۡسَبُوهُ مِنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَمَا هُوَ مِنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِ وَمَا هُوَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِۖ وَيَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ

niyata vaśayenma ovungen ek samūhayak ættāha; ovun dharmaya (śuddha vū kurānaya) kiyavana viṭa, (ē samaga bohomayak venat vagantīnda kaḷavam kara), ēvāda dharmayehi ættēya yayi oba adahas kara gænīma piṇisa tamangē diva (kaṭa) æda karamin kiyavannāha. ehet ēvā dharmayehi æti dæya nova. tavada ovun “eya allāh vetin pæmiṇa æta” yayida pavasannāha. eya allāh vetin pæmiṇi dæyada nova. ovun hon̆din dæna dænama allāh mata (mesē) boru gotā kiyannāha
Surah Aal-e-Imran, Verse 78

---

مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤۡتِيَهُ ٱللَّهُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحُكۡمَ وَٱلنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُواْ عِبَادٗا لِّي مِن دُونِ ٱللَّهِ وَلَٰكِن كُونُواْ رَبَّـٰنِيِّـۧنَ بِمَا كُنتُمۡ تُعَلِّمُونَ ٱلۡكِتَٰبَ وَبِمَا كُنتُمۡ تَدۡرُسُونَ

minisekuṭa dharmayada gnānayada nabitvayada allāh labā dun pasu ohu minisunṭa “allāh hæra māvama namadinu” yayi pævasīmaṭa (magak) næta. ehet (minisunṭa) “oba dharmaya (an ayaṭa) uganvā deminda, samudīraṇaya karaminda, siṭīmē hētuven (ehi æti sē) deviyan (ek kenekuvama namadina) vahalūn bavaṭa pat vanu” (yayima pavasanu æta)
Surah Aal-e-Imran, Verse 79

---

وَلَا يَأۡمُرَكُمۡ أَن تَتَّخِذُواْ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةَ وَٱلنَّبِيِّـۧنَ أَرۡبَابًاۚ أَيَأۡمُرُكُم بِٱلۡكُفۡرِ بَعۡدَ إِذۡ أَنتُم مُّسۡلِمُونَ

tavada “malāyikāvarunvada, nabivarunvada devivarun vaśayen æra ganu” yayida ohu obaṭa aṇa karannē næta. kimekda! (deviyan kenekuṭama) oba sampūrṇayenma avanata vūvāyin pasu, (eya) pratikṣēpa karana men ohu obaṭa niyōga karanu ætda
Surah Aal-e-Imran, Verse 80

---

وَإِذۡ أَخَذَ ٱللَّهُ مِيثَٰقَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ لَمَآ ءَاتَيۡتُكُم مِّن كِتَٰبٖ وَحِكۡمَةٖ ثُمَّ جَآءَكُمۡ رَسُولٞ مُّصَدِّقٞ لِّمَا مَعَكُمۡ لَتُؤۡمِنُنَّ بِهِۦ وَلَتَنصُرُنَّهُۥۚ قَالَ ءَأَقۡرَرۡتُمۡ وَأَخَذۡتُمۡ عَلَىٰ ذَٰلِكُمۡ إِصۡرِيۖ قَالُوٓاْ أَقۡرَرۡنَاۚ قَالَ فَٱشۡهَدُواْ وَأَنَا۠ مَعَكُم مِّنَ ٱلشَّـٰهِدِينَ

nabivarun (magin obagē mutun mittan) veta allāh porondu labā gat avasthāvēdī (ovunṭa) “dharmayada, gnānayada mā obaṭa labā dī ættemi. (min) pasuvada oba ata æti dæya satyaya karana ek nabivarayeku pæmiṇennē nam ohuva oba ættenma viśvāsa kara, niyata vaśayenma ohuṭa udav kaḷa yutuya” (yayi pævasīmen anaturuva “meya) obat sthīra karannehuda? magē mema niyōgaya piḷi gattehuda?”yi vimasumaṭa, ovun “api (eya) bāra gattemu” yayima pævasūha. eyaṭa (deviyan “meyaṭa) oba sākṣi daranu. mamat oba samaga sākṣikaruvangen keneku bavaṭa siṭinnemi” yayi pævasuvēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 81

---

فَمَن تَوَلَّىٰ بَعۡدَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ

min pasuvada kavurun hō pratikṣēpa kaḷahot niyata vaśayenma ovun pāpatarayanma vannāha
Surah Aal-e-Imran, Verse 82

---

أَفَغَيۡرَ دِينِ ٱللَّهِ يَبۡغُونَ وَلَهُۥٓ أَسۡلَمَ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ طَوۡعٗا وَكَرۡهٗا وَإِلَيۡهِ يُرۡجَعُونَ

allāhgē dharmaya hæra (venat dharmayakda) movun kæmati vannē? ahashida bhūmiyehida æti siyallama (ēvā) kæmati vuvada akamæti vuvada ohuṭa yaṭahat pahat veminma kaṭayutu karannāha. tavada (ēvā siyallama) ohu vetama gena enu labannēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 83

---

قُلۡ ءَامَنَّا بِٱللَّهِ وَمَآ أُنزِلَ عَلَيۡنَا وَمَآ أُنزِلَ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ وَٱلۡأَسۡبَاطِ وَمَآ أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَٱلنَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمۡ لَا نُفَرِّقُ بَيۡنَ أَحَدٖ مِّنۡهُمۡ وَنَحۡنُ لَهُۥ مُسۡلِمُونَ

(nabiyē!) oba mesē pavasanu: allāhvada, taman kerehi pahaḷa karanu læbū dæyada; ibrāhīm, ismāyīl, ishāk, yākūb ādīn kerehida ovungē daruvan kerehida, pahaḷa karanu læbū dæyada; mūsā, īsā ādī anit nabivarunṭa ovungē deviyan visin pahaḷa karanu læbū dæyada, api viśvāsa karannemu. movungen kisivekut (‘nabivarayeku novē’ yayi) api venkara noharimu. ohuṭama (allāh ek kenekuṭama) api sampūrṇayenma avanata vī kaṭayutu karannemu
Surah Aal-e-Imran, Verse 84

---

وَمَن يَبۡتَغِ غَيۡرَ ٱلۡإِسۡلَٰمِ دِينٗا فَلَن يُقۡبَلَ مِنۡهُ وَهُوَ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ

“islāmaya hæra (vena kisiyam) dharmayak kavurun hō kæmati vuvahot niyata vaśayenma ohugen (eya) bāra ganu labannē næta. paralovadī ohu parājitayingen keneku vaśayen siṭinu æta”
Surah Aal-e-Imran, Verse 85

---

كَيۡفَ يَهۡدِي ٱللَّهُ قَوۡمٗا كَفَرُواْ بَعۡدَ إِيمَٰنِهِمۡ وَشَهِدُوٓاْ أَنَّ ٱلرَّسُولَ حَقّٞ وَجَآءَهُمُ ٱلۡبَيِّنَٰتُۚ وَٱللَّهُ لَا يَهۡدِي ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّـٰلِمِينَ

allāh kesē ek samuhayak ṛju mārgayehi ætuḷu karannēda? ovun nam taman veta pæmiṇi bohomayak sādhakayan magin niyata vaśayenma (allāhgē) rasūlvarayāṇan satyavantayeku yayi sākṣi darā, viśvāsaya tæbūvāyin pasuvada (obava) pratikṣēpa karannāha. allāh (mevæni) aparādhakāra janatāva ṛju mārgayehi ætuḷu karannē næta
Surah Aal-e-Imran, Verse 86

---

أُوْلَـٰٓئِكَ جَزَآؤُهُمۡ أَنَّ عَلَيۡهِمۡ لَعۡنَةَ ٱللَّهِ وَٱلۡمَلَـٰٓئِكَةِ وَٱلنَّاسِ أَجۡمَعِينَ

mevænnanṭa (ovungē kriyāvanṭa sarilana) phalavipāka nam, movun kerehi niyata vaśayenma allāh, malāyikāvarun, minisun ādī siyallangēma śāpayayi
Surah Aal-e-Imran, Verse 87

---

خَٰلِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنۡهُمُ ٱلۡعَذَابُ وَلَا هُمۡ يُنظَرُونَ

meyinma (mema śāpayenma) ovun sæmadā ræn̆dī siṭinnāha. dan̆ḍuvama ovunṭa lehesi karanu labannēda næta. ovunṭa vivēkayak denu labannēda næta
Surah Aal-e-Imran, Verse 88

---

إِلَّا ٱلَّذِينَ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ وَأَصۡلَحُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ

ehet min pasuvada, kavurun hō paścātāpa vī (pāpayangen ǣt vī) hæḍa gæsuṇahot (allāh ovunṭa samāva denu æta). mandayat niyata vaśayenma allāh itāmat samāva denneku hā dayābaravantayeku vaśayenma siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 89

---

إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بَعۡدَ إِيمَٰنِهِمۡ ثُمَّ ٱزۡدَادُواْ كُفۡرٗا لَّن تُقۡبَلَ تَوۡبَتُهُمۡ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلضَّآلُّونَ

ehet kavurun viśvāsaya tæbīmen pasu pratikṣēpa kara, ema pratikṣēpayēma adhika vannōda, ovungē samāva illīma niyata vaśayenma bāra ganu nolæbē. ovunma (sampūrṇayen) mārgaya værada giyavun vannāha
Surah Aal-e-Imran, Verse 90

---

إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَمَاتُواْ وَهُمۡ كُفَّارٞ فَلَن يُقۡبَلَ مِنۡ أَحَدِهِم مِّلۡءُ ٱلۡأَرۡضِ ذَهَبٗا وَلَوِ ٱفۡتَدَىٰ بِهِۦٓۗ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ وَمَا لَهُم مِّن نَّـٰصِرِينَ

niyata vaśayenma kavurun pratikṣēpa kara, (ema pratikṣēpayen nomidī) pratikṣēpa karaminma maraṇayaṭa pat vannōda, ovungen kenekuṭa mema bhūmiyehi bohō sē ratran tibī, eya (tama varadaṭa samāva labā gænīma san̆dahā ē siyalla) tamanṭa vandi vaśayen dunnada, (eya) bāra ganu labannē næta.mevænnanṭama vēdanā gena dena dan̆ḍuvam æta. movunṭa udav karannanda (ehidī) kisivekut næta
Surah Aal-e-Imran, Verse 91

---

لَن تَنَالُواْ ٱلۡبِرَّ حَتَّىٰ تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَۚ وَمَا تُنفِقُواْ مِن شَيۡءٖ فَإِنَّ ٱللَّهَ بِهِۦ عَلِيمٞ

(dānamāna karannē nam), oba kæmati vastuven viyadam nokarana turu niyata vaśayenma obaṭa pin ayiti vannē næta. (dānamāna vaśayen) oba kumak viyadam kaḷā vuvada, niyata vaśayenma allāh eyada hon̆din dannēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 92

---

۞كُلُّ ٱلطَّعَامِ كَانَ حِلّٗا لِّبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ إِلَّا مَا حَرَّمَ إِسۡرَـٰٓءِيلُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ مِن قَبۡلِ أَن تُنَزَّلَ ٱلتَّوۡرَىٰةُۚ قُلۡ فَأۡتُواْ بِٱلتَّوۡرَىٰةِ فَٱتۡلُوهَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

tavrātaya pahaḷa vīmaṭa pera isrāyīlvarunṭa sǣma āhārayakma anumata kara tibuṇi. ehet (yākūb vana) isrāyīlvarun tamanṭa tahanam kara gat dæya hæra. (ebævin meyaṭa venas andamin pavasana yudevvanṭa nabiyē!) oba mesē kiyanu: “oba ættenma satyaya prakāśa karannan vaśayen siṭinnehu nam, tavrātaya genævit eya kiyavā penvanu”
Surah Aal-e-Imran, Verse 93

---

فَمَنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ ٱلۡكَذِبَ مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ

min pasuvada, kavurun hō allāh mata manakkalpitava boru gotā kīvahot ovun aparādhakaruvanya
Surah Aal-e-Imran, Verse 94

---

قُلۡ صَدَقَ ٱللَّهُۗ فَٱتَّبِعُواْ مِلَّةَ إِبۡرَٰهِيمَ حَنِيفٗاۖ وَمَا كَانَ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ

(nabiyē!) oba mesē pavasanu: “(mēvā gæna) allāh satyayama pavasā ættēya. ebævin (viśvāsavantayini! movunva pratikṣēpa kara damā) ṛju mārgayehi giya ibrāhīmgē dharmayama anugamanaya karanu. ohu samānayan tabā namadinnangen keneku vūvē næta”
Surah Aal-e-Imran, Verse 95

---

إِنَّ أَوَّلَ بَيۡتٖ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكٗا وَهُدٗى لِّلۡعَٰلَمِينَ

(melovehi deviyanva namadinnaṭa yayi) minisunṭa idi karannaṭa yeduna næmadupaḷaval valin paḷamuvænna, niyata vaśayenma ‘bakkā’hi (makkāvehi) pihiṭi ekayi. (eya āśīrvāda karanu læbū ekak vaśayenda), itāmat bhāgyayaṭa ayat ekak vaśayenda, muḷumahat lōkavāsīnṭama ṛju mārgaya (penvannak) vaśayenda ættēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 96

---

فِيهِ ءَايَٰتُۢ بَيِّنَٰتٞ مَّقَامُ إِبۡرَٰهِيمَۖ وَمَن دَخَلَهُۥ كَانَ ءَامِنٗاۗ وَلِلَّهِ عَلَى ٱلنَّاسِ حِجُّ ٱلۡبَيۡتِ مَنِ ٱسۡتَطَاعَ إِلَيۡهِ سَبِيلٗاۚ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ ٱلۡعَٰلَمِينَ

ehi pæhædili sādhakayanda ættēya. ibrāhim (salāt kirīma san̆dahā) siṭa gat sthānayada ættēya. kavurun ehi ætuḷu vannēda, ohu (ārakṣāva lat) biya nætteku bavaṭa pat vannēya. (ebævin) kavurun ehi vann̆danā kirīmaṭa śaktisampannayeku vaśayen siṭinnōda, evæni minisun kerehi allāh venuven (ehi gos) ema næmadumpaḷa haj kirīma anivāryaya vannēya. kavurun hō (meya) pratikṣēpa kaḷahot (eyin allāhṭa kisivak aḍu vī yannē næta. mandayat) niyata vaśayenma allāh utpādanayangen (kisivakagē) avaśyatāvayak nætteku vaśayen siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 97

---

قُلۡ يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ لِمَ تَكۡفُرُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَٱللَّهُ شَهِيدٌ عَلَىٰ مَا تَعۡمَلُونَ

(nabiyē!) oba mesē kiyanu: dharmaya himi ayavaḷuni! allāhgē āyāvan oba kumak nisā pratikṣēpa karannehuda? allāh nam, oba karana dæyaṭa sākṣi vaśayen siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 98

---

قُلۡ يَـٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ لِمَ تَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ مَنۡ ءَامَنَ تَبۡغُونَهَا عِوَجٗا وَأَنتُمۡ شُهَدَآءُۗ وَمَا ٱللَّهُ بِغَٰفِلٍ عَمَّا تَعۡمَلُونَ

(tavada) oba mesē pavasanu: “dharmaya himi ayavaḷuni! allāhgē mārgayen viśvāsavantayinva kumak nisā vaḷakvannehuda? (eya satyaya yayi) oba sākṣi daraminma eya æda kirīmaṭa adahas karannehuda? oba karana dæya gæna allāh nosælakilimatva siṭinnē novē”
Surah Aal-e-Imran, Verse 99

---

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِن تُطِيعُواْ فَرِيقٗا مِّنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ يَرُدُّوكُم بَعۡدَ إِيمَٰنِكُمۡ كَٰفِرِينَ

viśvāsavantayini! dharmaya himi ayagen (æti) ek samūhayakaṭa oba avanata vuvahot oba viśvāsaya tæbūvāyin pasuvada pratikṣēpa karannan vaśayen obava haravā yavanu æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 100

---

وَكَيۡفَ تَكۡفُرُونَ وَأَنتُمۡ تُتۡلَىٰ عَلَيۡكُمۡ ءَايَٰتُ ٱللَّهِ وَفِيكُمۡ رَسُولُهُۥۗ وَمَن يَعۡتَصِم بِٱللَّهِ فَقَدۡ هُدِيَ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ

allāhgē rasūlvarayā oba madhyayehi siṭimin ohugē āyāvan obaṭa samudīraṇaya karamin siṭiyadī, oba kesē nam pratikṣēpa kaḷa hækida? ebævin kavurun, allāhva (ohugē dharmaya) tadin allā gannēda, ohu niyata vaśayenma ṛju mārgayehi ætuḷu kara hæriyēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 101

---

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ حَقَّ تُقَاتِهِۦ وَلَا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنتُم مُّسۡلِمُونَ

viśvāsavantayini! ættenma oba allāhṭa biya viya yutu andamaṭa biya vanu. (sampūrṇayenma ohuṭa avanata vū) muslimvarun vaśayen misa, oba maraṇayaṭa pat novanu
Surah Aal-e-Imran, Verse 102

---

وَٱعۡتَصِمُواْ بِحَبۡلِ ٱللَّهِ جَمِيعٗا وَلَا تَفَرَّقُواْۚ وَٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ كُنتُمۡ أَعۡدَآءٗ فَأَلَّفَ بَيۡنَ قُلُوبِكُمۡ فَأَصۡبَحۡتُم بِنِعۡمَتِهِۦٓ إِخۡوَٰنٗا وَكُنتُمۡ عَلَىٰ شَفَا حُفۡرَةٖ مِّنَ ٱلنَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنۡهَاۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ ٱللَّهُ لَكُمۡ ءَايَٰتِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ

tavada oba siyallanma (ēkarāśī vī) allāhgē (dharmaya vana) kam̆baya tadin allā ganu. (oba atarē tarka kara ganimin) oba venvī noyanu. oba kerehi allāh pahaḷa kara æti varaprasādaya sitā balanu. oba (kenekuṭa keneku) saturan vaśayen (ven vī) siṭi avasthāvēdī ohu obagē sit tuḷaṭa (islāmaya magin) dayāva ætuḷu kara, ekaṭa ēkarāśī kaḷēya. ebævin ohugē dayāven oba sahōdarayin bavaṭa pat vūvehuya. (īṭa pera) oba nirā gini pātālayanhi siṭiyehuya. eyin ohu obava bērā gattēya. oba ṛju mārgaya at kara gænīma piṇisa allāh tama āyāvan obaṭa mesē pæhædili karannēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 103

---

وَلۡتَكُن مِّنكُمۡ أُمَّةٞ يَدۡعُونَ إِلَى ٱلۡخَيۡرِ وَيَأۡمُرُونَ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَيَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِۚ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ

(viśvāsavantayini!) obagen ek samūhayak matu vī, ovun (minisunva) pin æti dæya desaṭa ārādhanā kara, dæhæmi dæya aṇa kara, pāpatara kriyāvangen (ovunva) ǣt kara tæbīmaṭada utsuka vannāha. movunma jayagrāhakayinya
Surah Aal-e-Imran, Verse 104

---

وَلَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ تَفَرَّقُواْ وَٱخۡتَلَفُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَهُمُ ٱلۡبَيِّنَٰتُۚ وَأُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٞ

kavurun taman veta pæhædili sādhakayan pæmiṇi pasuda, taman tuḷa (adahas udahas) bhēda binna vī ven vī giyōda, ovun men obat pat novanu. mevænnanṭama (paralovadī) imahat vū dan̆ḍuvam æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 105

---

يَوۡمَ تَبۡيَضُّ وُجُوهٞ وَتَسۡوَدُّ وُجُوهٞۚ فَأَمَّا ٱلَّذِينَ ٱسۡوَدَّتۡ وُجُوهُهُمۡ أَكَفَرۡتُم بَعۡدَ إِيمَٰنِكُمۡ فَذُوقُواْ ٱلۡعَذَابَ بِمَا كُنتُمۡ تَكۡفُرُونَ

(ema) dinadī samahara muhuṇu (satuṭin piri dīptimat) svēta varṇayenda, samahara muhuṇu (duken) kaḷu vī (mælavī)da tikheṇu æta. kavurungē muhuṇu kaḷu vī (mæḷa vī) ættēda, (ovunṭa) “oba viśvāsaya tæbūvāyin pasu (eya) pratikṣēpa kara hæriyehuda? ebævin oba pratikṣēpa kirīmē hētuven (nirā) dan̆ḍuvama vin̆da balanu” (yayi pavasanu labannāha)
Surah Aal-e-Imran, Verse 106

---

وَأَمَّا ٱلَّذِينَ ٱبۡيَضَّتۡ وُجُوهُهُمۡ فَفِي رَحۡمَةِ ٱللَّهِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

kavurungē muhuṇu (satuṭin dīptimat) svēta varṇayen ættēda, ovun allāhgē varaprasādayanhi ræn̆dī siṭinu æti atara ovun ehi sadākal ræn̆dī siṭinu æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 107

---

تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱللَّهِ نَتۡلُوهَا عَلَيۡكَ بِٱلۡحَقِّۗ وَمَا ٱللَّهُ يُرِيدُ ظُلۡمٗا لِّلۡعَٰلَمِينَ

(nabiyē!) mēvā allāhgē āyāvan vannēya. satyayen piri ēvā api obaṭa samudīraṇaya kara penvannemu. tavada allāh, sakala lōkavāsīnṭa asādhāraṇayak (kirīmaṭa) kæmati vannē næta
Surah Aal-e-Imran, Verse 108

---

وَلِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۚ وَإِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ

ahashida, bhūmiyehida æti siyalla allāhṭama ayitiya! (mē sambandhayen vū) siyalūma kāraṇāvan allāh vetaṭama gena enu labanu æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 109

---

كُنتُمۡ خَيۡرَ أُمَّةٍ أُخۡرِجَتۡ لِلنَّاسِ تَأۡمُرُونَ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَتَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَتُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِۗ وَلَوۡ ءَامَنَ أَهۡلُ ٱلۡكِتَٰبِ لَكَانَ خَيۡرٗا لَّهُمۚ مِّنۡهُمُ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَأَكۡثَرُهُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ

(viśvāsavantayini!) dæhæmi kāraṇāvan (karana men minisunṭa) aṇa kara, pāpatara kāraṇāvangen (ovunva) ǣt kara, ættenma allāhva viśvāsa karana obamaya, minisungen matu vū samūhayan siyallangen itāmat śrēṣṭha aya. (mesēma) dharmaya himi ayada, viśvāsaya tabā (kaṭayutu) kaḷahot eya ovunṭama itāmat hon̆daya. viśvāsa karannanda ovungen siṭiyada, ovungen væḍi deneku (pratikṣēpa karana) pāpatarayan vaśayenma siṭinnāha
Surah Aal-e-Imran, Verse 110

---

لَن يَضُرُّوكُمۡ إِلَّآ أَذٗىۖ وَإِن يُقَٰتِلُوكُمۡ يُوَلُّوكُمُ ٱلۡأَدۡبَارَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ

(viśvāsavantayini! mevænnan) obaṭa poḍi karadarayak karanavā misa, (adhika vaśayen) obaṭa (kisi) hāniyak kara dæmīmaṭa nohækiya. oba samaga yuddha kirīmaṭa idiripat vuvada, obaṭa piṭupasa haravā duvanu æta. pasuva ovun (giya tænehida kisiveku visin hō) udav karanu nolabannāha
Surah Aal-e-Imran, Verse 111

---

ضُرِبَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلذِّلَّةُ أَيۡنَ مَا ثُقِفُوٓاْ إِلَّا بِحَبۡلٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَحَبۡلٖ مِّنَ ٱلنَّاسِ وَبَآءُو بِغَضَبٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَضُرِبَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلۡمَسۡكَنَةُۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَانُواْ يَكۡفُرُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَيَقۡتُلُونَ ٱلۡأَنۢبِيَآءَ بِغَيۡرِ حَقّٖۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّكَانُواْ يَعۡتَدُونَ

ovun kohi siṭiyā vuvada, ovun kerehi avamānaya niyama vī giyēya. (mema dharmaya vana) allāhgē givisuma maginda, (viśvāsaya tæbū) minisun (labā dena ārakṣāva namæti) givisumama misa, (ovunṭa bērīmaṭa nohæka). allāhgē kōpayehida ovun pæṭaḷī giyaha. (pahata væṭīma namæti) avamānayada, ovun kerehi niyama vī giyēya. meyaṭa hētuva, niyata vaśayenma ovun allāhgē āyāvan (sǣmaviṭama) pratikṣēpa karaminda, asādhāraṇayē nabivarunva ghātanaya karaminda siṭīmayi. (tavada) ovun pāpayan karamin siṭīmada, (ehi) sīmāva ikmavā siṭīmada meyaṭa hētuva vē
Surah Aal-e-Imran, Verse 112

---

۞لَيۡسُواْ سَوَآءٗۗ مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ أُمَّةٞ قَآئِمَةٞ يَتۡلُونَ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ ءَانَآءَ ٱلَّيۡلِ وَهُمۡ يَسۡجُدُونَ

ovun (siyallanma) ekama andamē (pāpatarayan) nova. dharmaya himi movungen ṛju mārgayē siṭina ek samūhayakda ættāha. ovun rātrī kālayanhi allāhgē āyāvan samūdīraṇaya kara, hisa bima tabā sujūd karannāha
Surah Aal-e-Imran, Verse 113

---

يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَيَأۡمُرُونَ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَيَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَيُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ مِنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ

(tavada) ovun allāhvada, avasāna dinayada viśvāsa kara, (minisunva) dæhæmi kirayāvan magin aṇa kara, pāpatara kāraṇāvangen vaḷakvā, pin æti kāraṇāvan kirīmaṭa ikman (karavaminda) yannāha. mevænnanma hon̆da vahalūngen vannāha
Surah Aal-e-Imran, Verse 114

---

وَمَا يَفۡعَلُواْ مِنۡ خَيۡرٖ فَلَن يُكۡفَرُوهُۗ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِٱلۡمُتَّقِينَ

movun kumana dæhæmi kriyāvak kaḷā vuvada, eya pratikṣēpa karanu labannē næta. (eyaṭa sarilana phalavipāka anivāryayenma at kara ganu æta. mandayat mevæni) bhaya bhaktikayinva allāh hon̆din dannēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 115

---

إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَن تُغۡنِيَ عَنۡهُمۡ أَمۡوَٰلُهُمۡ وَلَآ أَوۡلَٰدُهُم مِّنَ ٱللَّهِ شَيۡـٔٗاۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

niyata vaśayenma (dharmaya himi ayagen) kavurun (paralova) pratikṣēpa karannōda, ovungē vastūnda, ovungē daruvanda, (edina) allāhgē (dan̆ḍuvamen) ovunva poḍiyak hō bērā gannē næta. ovun nirāvāsīnya. ehi sæmadā ræn̆dī siṭinu æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 116

---

مَثَلُ مَا يُنفِقُونَ فِي هَٰذِهِ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا كَمَثَلِ رِيحٖ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتۡ حَرۡثَ قَوۡمٖ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ فَأَهۡلَكَتۡهُۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ ٱللَّهُ وَلَٰكِنۡ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ

melova jīvitayehi (islāmayaṭa viruddhava) ovun viyadam karana vastuvehi upamāva, ek suḷan̆gak men vannēya. eya (pramāṇaya ikmavā giya) śītayak bavaṭa pat vī (hima kuṇāṭuvak bavaṭa patva), tamanṭa tamanma napurak kara gat ek samūhayakagē goyamehi vædī, eya vināśa kara dæmīya. allāh movunṭa kisima hāniyak kaḷē næta. ehet movun tamanṭa tamanma hāniyak kara gatha
Surah Aal-e-Imran, Verse 117

---

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ بِطَانَةٗ مِّن دُونِكُمۡ لَا يَأۡلُونَكُمۡ خَبَالٗا وَدُّواْ مَا عَنِتُّمۡ قَدۡ بَدَتِ ٱلۡبَغۡضَآءُ مِنۡ أَفۡوَٰهِهِمۡ وَمَا تُخۡفِي صُدُورُهُمۡ أَكۡبَرُۚ قَدۡ بَيَّنَّا لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِۖ إِن كُنتُمۡ تَعۡقِلُونَ

viśvāsavantayini! obaṭa (obagē vārgikayinva) misa, (movunva) samīpayin bavaṭa oba pat kara noganu. (mandayat) ovun obaṭa hāniyak kirīmehi kisima aḍupāḍavak karannē næta. oba vēdanāvaṭa pat vīma gæna ovun kæmati vannāha. ovungē muva (vadan) maginma (ovungē) dæḍi krōdhaya eḷidarav viya. (oba gæna) ovungē hṛdayanhi san̆gavā æti dæya nam itāmat daruṇuya. niyata vaśayenma api (ovungē) saḷakuṇu obaṭa vivaraṇaya kara hæriyemu. oba buddhimatun vaśayen siṭiyahot (eya dæna gata hækiya)
Surah Aal-e-Imran, Verse 118

---

هَـٰٓأَنتُمۡ أُوْلَآءِ تُحِبُّونَهُمۡ وَلَا يُحِبُّونَكُمۡ وَتُؤۡمِنُونَ بِٱلۡكِتَٰبِ كُلِّهِۦ وَإِذَا لَقُوكُمۡ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا وَإِذَا خَلَوۡاْ عَضُّواْ عَلَيۡكُمُ ٱلۡأَنَامِلَ مِنَ ٱلۡغَيۡظِۚ قُلۡ مُوتُواْ بِغَيۡظِكُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ

(viśvāsavantayini!) kimekda! oba movunva priya karannehuya! namut ovun nam, obava priya karannē næta. oba (ovungē) dharmayan siyalla viśvāsa karannehuya. (ovun obagē dharmaya viśvāsa karannē næta). ehet ovun obava hamu vuvahot “(obagē dharmayada) api viśvāsa karannemu” yayi (boruvaṭa) pavasannāha. namut (obagen ǣt vī) ovun tani vuvahot nam, oba samaga æti kōpayen (tamangē at) æn̆gili sapā gannāha. ebævin (nabiyē! ovunṭa) oba mesē kiyanu: “obagē kōpayenma mærī yanu mænava! niyata vaśayenma allāh (obagē) hṛdayanhi rahas hon̆din dannēya”
Surah Aal-e-Imran, Verse 119

---

إِن تَمۡسَسۡكُمۡ حَسَنَةٞ تَسُؤۡهُمۡ وَإِن تُصِبۡكُمۡ سَيِّئَةٞ يَفۡرَحُواْ بِهَاۖ وَإِن تَصۡبِرُواْ وَتَتَّقُواْ لَا يَضُرُّكُمۡ كَيۡدُهُمۡ شَيۡـًٔاۗ إِنَّ ٱللَّهَ بِمَا يَعۡمَلُونَ مُحِيطٞ

obaṭa yamkisi hon̆dak siddha vuvahot (eya) ovunṭa kaṇagāṭuva gena dennēya. obaṭa yamkisi napurak sidu vuvahot nam, ē venuven ovun satuṭaṭa pat vannāha. ebævin oba ivasīmen yutuva bhaya bhaktiyen siṭiyahot ovungē kumantraṇaya obaṭa kisima hāniyak æti karannē næta. (mandayat) niyata vaśayenma allāh ovungē kriyāvan vaṭa karagena siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 120

---

وَإِذۡ غَدَوۡتَ مِنۡ أَهۡلِكَ تُبَوِّئُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ مَقَٰعِدَ لِلۡقِتَالِۗ وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

(nabiyē!) oba, obagē pavulen ven vī aḷuyama piṭatva (gos) viśvāsaya tæbūvanva (uhad) yuda bimēdī piḷiyela karamin siṭīma gæna sitā balanu. (mē avasthāvēdī oba kaḷa prārthanāvaṭa) allāh savan denneku vaśayenda, hon̆din danneku vaśayenda siṭiyēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 121

---

إِذۡ هَمَّت طَّآئِفَتَانِ مِنكُمۡ أَن تَفۡشَلَا وَٱللَّهُ وَلِيُّهُمَاۗ وَعَلَى ٱللَّهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ

(ema yuddhayēdī) obagen ek samuhayak dhairyaya bin̆dī, (uhad yuddhaya athæra damā) yanna (hækidæyi) sitamin siṭi avasthāvēdī allāh ovunṭa ārakṣakayeku vaśayen siṭiyēya. ebævin viśvāsavantayin allāh matama viśvāsaya tabanu mænava
Surah Aal-e-Imran, Verse 122

---

وَلَقَدۡ نَصَرَكُمُ ٱللَّهُ بِبَدۡرٖ وَأَنتُمۡ أَذِلَّةٞۖ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ

badruhidī (sidu vū yuddhayēdī) oba (saturanṭa vaḍā āyudha valinda, gaṇanayenda) aḍu vaśayenma siṭi avasthāvēdī niyata vaśayenma allāh obaṭa udav upakāra kaḷēya. ebævin oba stūtivanta vīma piṇisa, allāhṭa biya vī (avanata vī) kaṭayutu karanu
Surah Aal-e-Imran, Verse 123

---

إِذۡ تَقُولُ لِلۡمُؤۡمِنِينَ أَلَن يَكۡفِيَكُمۡ أَن يُمِدَّكُمۡ رَبُّكُم بِثَلَٰثَةِ ءَالَٰفٖ مِّنَ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةِ مُنزَلِينَ

(nabiyē! ē avasthāvēdī) oba viśvāsavantayinṭa “(ahasin) pahaḷa karana lada malāyikāvarun tundahasa magin obagē deviyan obaṭa udav kirīma obaṭa madida?”yi pævasīmada sitā balanu
Surah Aal-e-Imran, Verse 124

---

بَلَىٰٓۚ إِن تَصۡبِرُواْ وَتَتَّقُواْ وَيَأۡتُوكُم مِّن فَوۡرِهِمۡ هَٰذَا يُمۡدِدۡكُمۡ رَبُّكُم بِخَمۡسَةِ ءَالَٰفٖ مِّنَ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةِ مُسَوِّمِينَ

“esēya; oba (allāhṭa) biya vī ivasīmen yutuva siṭiyahot mē avasthāvēdīma (saturan) oba kerehi hadisiyē pahara dunnada, (tundahasak mokakda?) saḷakuṇu lat malāyikāvarun pandahasakin yut (sēnāvak) magin obagē deviyan obaṭa udav karanu æta”
Surah Aal-e-Imran, Verse 125

---

وَمَا جَعَلَهُ ٱللَّهُ إِلَّا بُشۡرَىٰ لَكُمۡ وَلِتَطۡمَئِنَّ قُلُوبُكُم بِهِۦۗ وَمَا ٱلنَّصۡرُ إِلَّا مِنۡ عِندِ ٱللَّهِ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡحَكِيمِ

memagin obagē sit sǣhīmaṭa pat vīmaṭada, obaṭa ek subhāraṁciyak vaśayenma allāh meya kaḷēya. (siyallanṭama vaḍā) balasampannayekuda, gnānavantayekuda vana allāh vetinma misa, mema udavva (obaṭa læbuṇē) næta
Surah Aal-e-Imran, Verse 126

---

لِيَقۡطَعَ طَرَفٗا مِّنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَوۡ يَكۡبِتَهُمۡ فَيَنقَلِبُواْ خَآئِبِينَ

(ohu obaṭa mema udavva labā dunnē) pratikṣēpa karannangen ek koṭasak aḍu karannaṭa hō nætahot ovun avaman vī (parājitayin bavaṭa) rævaṭī hō āpasu hærī yāmaṭatya
Surah Aal-e-Imran, Verse 127

---

لَيۡسَ لَكَ مِنَ ٱلۡأَمۡرِ شَيۡءٌ أَوۡ يَتُوبَ عَلَيۡهِمۡ أَوۡ يُعَذِّبَهُمۡ فَإِنَّهُمۡ ظَٰلِمُونَ

(nabiyē!) mema kāraṇāvehi obaṭa kisima balayak næta. ohu ovunva (islāmaya væḷan̆da gannā lesaṭa salasvā) samāva diya hækiya. nætahot ovun pāpayan karannan vaśayen siṭīmen ovunṭa dan̆ḍuvamda kaḷa hækiya
Surah Aal-e-Imran, Verse 128

---

وَلِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِۚ يَغۡفِرُ لِمَن يَشَآءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَآءُۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

(mandayat) ahashida, bhūmiyehida æti siyalla allāhṭama ayatya! ohu kæmættanṭa samāva dennēya. ohu kæmættanṭa dan̆ḍuvam dennēya. namut allāh itāmat samāva denneku hā adhika vaśayen dayābaravantayeku vaśayenda siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 129

---

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَأۡكُلُواْ ٱلرِّبَوٰٓاْ أَضۡعَٰفٗا مُّضَٰعَفَةٗۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ

viśvāsavantayini! (muḷu mudalaṭa adhika vaśayenda, poḷiya mata poḷiya damāda) deguṇa (teguṇa vemin) væḍi vemin pavatina poḷiya (labā gena) nogilinu. allāhṭa biya vī (meyin væḷakī siṭiyahot) oba jayagrahaṇaya karannehuya
Surah Aal-e-Imran, Verse 130

---

وَٱتَّقُواْ ٱلنَّارَ ٱلَّتِيٓ أُعِدَّتۡ لِلۡكَٰفِرِينَ

(mema nirā) ginnaṭa biya vanu. eya (deviyangē mema niyōgaya) pratikṣēpa karannan venuven piḷiyela kara ættēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 131

---

وَأَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَٱلرَّسُولَ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ

allāhṭada (ohugē) rasūlvarayāṭada avanata vanu. (emagin) oba (allāhgē) dayāvaṭa ætuḷu karanu labannehuya
Surah Aal-e-Imran, Verse 132

---

۞وَسَارِعُوٓاْ إِلَىٰ مَغۡفِرَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ وَجَنَّةٍ عَرۡضُهَا ٱلسَّمَٰوَٰتُ وَٱلۡأَرۡضُ أُعِدَّتۡ لِلۡمُتَّقِينَ

obagē deviyangē samāvaṭada, ahas hā bhūmiyaṭada taram puḷul vū svargayaṭa ikman karanu. eya bhaya bhaktikayin venuvenma piḷiyela kara ættēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 133

---

ٱلَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي ٱلسَّرَّآءِ وَٱلضَّرَّآءِ وَٱلۡكَٰظِمِينَ ٱلۡغَيۡظَ وَٱلۡعَافِينَ عَنِ ٱلنَّاسِۗ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ovun (kebandandayat vastuva hā sæpa sampat valin pirī siṭiyadīda, duppatva siṭiyadīda, dānamāna karaminma siṭinnāha. kōpaya gila damannāha. minisunṭa (minisungē væradi valaṭa) samāva dennāha. allāh (mevæni) hon̆da ayava priya karannēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 134

---

وَٱلَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَٰحِشَةً أَوۡ ظَلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ ذَكَرُواْ ٱللَّهَ فَٱسۡتَغۡفَرُواْ لِذُنُوبِهِمۡ وَمَن يَغۡفِرُ ٱلذُّنُوبَ إِلَّا ٱللَّهُ وَلَمۡ يُصِرُّواْ عَلَىٰ مَا فَعَلُواْ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ

tavada ovun yamkisi avaman gena dena kriyāvak kaḷada, nætahot (pāpayak kara) tamanṭa tamanma hāniyak kara gattada, evelēma allāhva sitā, (ohu vetinma) tamangē pāpayanṭa samāva æyada siṭinnāha. (allāhda ovunṭa samāva denu æta). allāh misa, (mevænnangē) væradivalaṭa samāva dennē kavarekda? ovun kaḷa (væradi) kriyāva (væræddak yayi) ovun dæna gatahot (ehi) gælī nosiṭinnāha. (evelēma eyin ǣt vannāha)
Surah Aal-e-Imran, Verse 135

---

أُوْلَـٰٓئِكَ جَزَآؤُهُم مَّغۡفِرَةٞ مِّن رَّبِّهِمۡ وَجَنَّـٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ وَنِعۡمَ أَجۡرُ ٱلۡعَٰمِلِينَ

mevænnanṭa ayat phalavipāka nam, ovun deviyangē samāvada, diya daharā sadā galamin æti svargayanda vannēya. (ovun) ehi sadākal ræn̆dī siṭinu æta. dæhæmi dæya karannangē phalavipākada hon̆daya
Surah Aal-e-Imran, Verse 136

---

قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِكُمۡ سُنَنٞ فَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَٱنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُكَذِّبِينَ

obaṭa perada (mevæni) vividha mārgōpāyan ikut vī æta. ebævin oba bhūmiyehi saṁcāraya kara, (deviyangē āyāvan) boru kaḷa ayagē avasānaya kesē tibuṇēdæyi balanu
Surah Aal-e-Imran, Verse 137

---

هَٰذَا بَيَانٞ لِّلنَّاسِ وَهُدٗى وَمَوۡعِظَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ

meya (sāmānyayen) minisunṭa (satyaya) pæhædili karannak vaśayenda, (usas andamin siṭina) bhaya bhaktikayinṭa mārgōpadēśayak vaśayenda, hon̆da ovadanak vaśayenda ættēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 138

---

وَلَا تَهِنُواْ وَلَا تَحۡزَنُواْ وَأَنتُمُ ٱلۡأَعۡلَوۡنَ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ

(viśvāsavantayini!) oba dhairyaya bin̆dī yannaṭada epā. duk vannaṭada epā. (ættenma) oba viśvāsaya tæbūvan vaśayen siṭinnehu nam, obama śrēṣṭhayan vannehuya
Surah Aal-e-Imran, Verse 139

---

إِن يَمۡسَسۡكُمۡ قَرۡحٞ فَقَدۡ مَسَّ ٱلۡقَوۡمَ قَرۡحٞ مِّثۡلُهُۥۚ وَتِلۡكَ ٱلۡأَيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيۡنَ ٱلنَّاسِ وَلِيَعۡلَمَ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَيَتَّخِذَ مِنكُمۡ شُهَدَآءَۗ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ ٱلظَّـٰلِمِينَ

oba (uhadhi parājayaṭa pat vī) tuvāla vuvahot (ē gæna oba adhairyayaṭa pat novanu. mandayat) ema janatāvada mē ākarayaṭama (badruhidī parājayaṭa pat vī) tuvāla vī ættāha. mevæni (piriksum) kālayan, minisun atarē māruven māruvaṭa pæmiṇena sē apima salasvannemu. mandayat (obagen) ættenma viśvāsaya tæbūvan kuvurundæyi allāh dæna gænīmaṭada (dænum dīmaṭada), obagen (dharmaya venuven jīvita pūjā karana) imahatvū dānapatiyā ohu genahæra dækvīmaṭama (mesē salasannēya). aparādhakaruvanva allāh priya karannē næta
Surah Aal-e-Imran, Verse 140

---

وَلِيُمَحِّصَ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَيَمۡحَقَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

allāh pratikṣēpa karannanva vināśa kara, satya viśvāsavantayinva bērā gænīma san̆dahāda (mesē karannēya)
Surah Aal-e-Imran, Verse 141

---

أَمۡ حَسِبۡتُمۡ أَن تَدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ وَلَمَّا يَعۡلَمِ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ جَٰهَدُواْ مِنكُمۡ وَيَعۡلَمَ ٱلصَّـٰبِرِينَ

(viśvāsavantayini!) obagen (allāh venuven) yuddha karannē kavarekda; (amārukam ivasilivantava) vin̆da darā gannē kavarekda yanna allāh nodæna, svargayaṭa yā hæki yayi oba adahas karamin siṭinnehuda
Surah Aal-e-Imran, Verse 142

---

وَلَقَدۡ كُنتُمۡ تَمَنَّوۡنَ ٱلۡمَوۡتَ مِن قَبۡلِ أَن تَلۡقَوۡهُ فَقَدۡ رَأَيۡتُمُوهُ وَأَنتُمۡ تَنظُرُونَ

oba maraṇayaṭa pat vīmaṭa perama (allāhgē mārgayehi obagē) jīvita pūjā kirīmaṭa kæmætten siṭiyehu noveda! (dæn) eya obagē (æs) idiriyē tibīma sthīrava duṭuvehuya. (ebævin mema yuddhayehi oba kumak nisā lata vannehuda)
Surah Aal-e-Imran, Verse 143

---

وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٞ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِهِ ٱلرُّسُلُۚ أَفَإِيْن مَّاتَ أَوۡ قُتِلَ ٱنقَلَبۡتُمۡ عَلَىٰٓ أَعۡقَٰبِكُمۡۚ وَمَن يَنقَلِبۡ عَلَىٰ عَقِبَيۡهِ فَلَن يَضُرَّ ٱللَّهَ شَيۡـٔٗاۚ وَسَيَجۡزِي ٱللَّهُ ٱلشَّـٰكِرِينَ

muhammad (nabi sallallāhu aelehi vasallam) dūtayeku misa, (maraṇayaṭa pat novī siṭiya hæki deviyeku) nova. ohuṭa perada (mesēma) dūtayin bohomayak denā ikutva gos ættāha. ohu maraṇayaṭa pat vuvahot, nætahot kapanu læbuvahot oba piṭupasa haravā yannehuda? (esē) kavurun hō piṭupasa haravā diva giyahot emagin ohu allāhṭa kisi hāniyak karannē næta. kaḷaguṇa dat ayaṭa allāh itā ikmanin (hon̆da) phalavipāka denu æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 144

---

وَمَا كَانَ لِنَفۡسٍ أَن تَمُوتَ إِلَّا بِإِذۡنِ ٱللَّهِ كِتَٰبٗا مُّؤَجَّلٗاۗ وَمَن يُرِدۡ ثَوَابَ ٱلدُّنۡيَا نُؤۡتِهِۦ مِنۡهَا وَمَن يُرِدۡ ثَوَابَ ٱلۡأٓخِرَةِ نُؤۡتِهِۦ مِنۡهَاۚ وَسَنَجۡزِي ٱلشَّـٰكِرِينَ

kumana hō ātmayak (eyaṭa) niyama karanu læba æti allāhgē niyamayehi avasthāvē misa, maraṇayaṭa pat vannē næta. kavurun (tama kirayāvanṭa) melova hon̆dakma (pamaṇak) kæmati vannēda, ohuṭa eya (pamaṇak) labā dennemu. kavurun paralova hon̆dakda kæmati vannēda, ohuṭa eyada labā dennemu. tavada stūtivanta vannanṭa api itāmat ikmanin hon̆da phalavipāka labā dennemu
Surah Aal-e-Imran, Verse 145

---

وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيّٖ قَٰتَلَ مَعَهُۥ رِبِّيُّونَ كَثِيرٞ فَمَا وَهَنُواْ لِمَآ أَصَابَهُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا ٱسۡتَكَانُواْۗ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلصَّـٰبِرِينَ

kopamaṇadō nabivarunda ovun samaga deviyangē anēka hon̆da vahalūnda ēkarāśī vī (allāhgē mārgayehi) yuddha kara ættāha. namut ovun allāhgē mārgayehi (yuddha kaḷa bævin) tamanṭa sidu vū amārukamehi hētuven ovun (tamangē) dhairyaya bin̆da dæmuvē næta. khelahīna vūvēda næta. (saturanṭa) ekkāsu vūvēda næta. (mesē amārukam) vin̆da darāgannanvama allāh priya karannēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 146

---

وَمَا كَانَ قَوۡلَهُمۡ إِلَّآ أَن قَالُواْ رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسۡرَافَنَا فِيٓ أَمۡرِنَا وَثَبِّتۡ أَقۡدَامَنَا وَٱنصُرۡنَا عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡكَٰفِرِينَ

(mevæni avasthāvanhi ovun tamangē deviyanṭa) “apagē deviyanē! apagē pāpayanṭada, apagē kriyāvanhi api sīmāva ikmavū (væradi) valaṭada, oba apaṭa samāva denu mænava! apagē pādayan (yuddhayehi lessā noyana lesaṭa) oba sthīra kara tabanu mænava! (obava) pratikṣēpa karana janatāvagen jayagrahaṇaya kirīmaṭa oba apaṭa udav karanu mænava!” yayi ovun (prārthanā kara) pævasīma misa, (vena kisivak) pævasīmaṭa næta
Surah Aal-e-Imran, Verse 147

---

فَـَٔاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ ثَوَابَ ٱلدُّنۡيَا وَحُسۡنَ ثَوَابِ ٱلۡأٓخِرَةِۗ وَٱللَّهُ يُحِبُّ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ebævin allāh ovunṭa melovehi hon̆dakda, paralova hon̆dakda labā dunnēya. allāh (mevæni) hon̆da ayavama priya karannēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 148

---

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِن تُطِيعُواْ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَرُدُّوكُمۡ عَلَىٰٓ أَعۡقَٰبِكُمۡ فَتَنقَلِبُواْ خَٰسِرِينَ

viśvāsavantayini! (allāhva) pratikṣēpa karannanva oba anugamanaya kaḷahot ovun obava (obagē viśvāsayen oba ǣt vī) pasu basina lesaṭa āpasu haravā yavanu æta. ebævin oba parājitayin bavaṭama pat vannehuya
Surah Aal-e-Imran, Verse 149

---

بَلِ ٱللَّهُ مَوۡلَىٰكُمۡۖ وَهُوَ خَيۡرُ ٱلنَّـٰصِرِينَ

(movun) nova, allāhma obagē ārakṣakayāya. ohuma udav karannangen itāmat usasvantayāya
Surah Aal-e-Imran, Verse 150

---

سَنُلۡقِي فِي قُلُوبِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱلرُّعۡبَ بِمَآ أَشۡرَكُواْ بِٱللَّهِ مَا لَمۡ يُنَزِّلۡ بِهِۦ سُلۡطَٰنٗاۖ وَمَأۡوَىٰهُمُ ٱلنَّارُۖ وَبِئۡسَ مَثۡوَى ٱلظَّـٰلِمِينَ

pratikṣēpa karannangē hṛdayanhi itāmat ikmanin api biya æti vīmaṭa salasvannemu. mandayat ovun samānayan tæbīmaṭa (allāh) kisima sādhakayak ovunṭa labā nodī siṭiyadī ovun allāhṭa samānayan tabannāha. ovun ræen̆dana sthānaya nirayayi. (nirayehida) mema aparādhakaruvan ræen̆dana sthānaya itāmat narakaya
Surah Aal-e-Imran, Verse 151

---

وَلَقَدۡ صَدَقَكُمُ ٱللَّهُ وَعۡدَهُۥٓ إِذۡ تَحُسُّونَهُم بِإِذۡنِهِۦۖ حَتَّىٰٓ إِذَا فَشِلۡتُمۡ وَتَنَٰزَعۡتُمۡ فِي ٱلۡأَمۡرِ وَعَصَيۡتُم مِّنۢ بَعۡدِ مَآ أَرَىٰكُم مَّا تُحِبُّونَۚ مِنكُم مَّن يُرِيدُ ٱلدُّنۡيَا وَمِنكُم مَّن يُرِيدُ ٱلۡأٓخِرَةَۚ ثُمَّ صَرَفَكُمۡ عَنۡهُمۡ لِيَبۡتَلِيَكُمۡۖ وَلَقَدۡ عَفَا عَنكُمۡۗ وَٱللَّهُ ذُو فَضۡلٍ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

(viśvāsavantayini!) allāhgē niyōgayanṭa anuva (uhud yuddhayēdī) oba saturan samūla ghātanaya karamin siṭi avasthāvēdī oba kæmati (jayagrahaṇaya) ohu obaṭa penvīmen anaturuvada, (vastuva dæka nabi tumāṇangē niyōgayaṭa) oba venaskam kara, (etumā obava ran̆davā tibū mura kapollen paha vī) ema kāraṇāvehi oba, oba tuḷa tarka karamin (dhairyayada bin̆dī) parājayaṭa pat vīmaṭa tibū avasthāvaka, allāh (obaṭa udav kara), tamangē poronduva niyata vaśayenma iṭu kara tæbuvēya. obagen melova kæmættanda æta. obagen paralova kæmættanda æta. ebævin obava piriksumaṭa lak kirīma piṇisa, (ovunva eḷavā giya) oba, ovunva pasubæsīmaṭa sælæssuvēya. (min pasuvada), niyata vaśayenma ohu obava (obagē pāpayanṭa) samāva dunnēya. mandayat allāh viśvāsīn kerehi dayāva pahaḷa karanneku vaśayen siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 152

---

۞إِذۡ تُصۡعِدُونَ وَلَا تَلۡوُۥنَ عَلَىٰٓ أَحَدٖ وَٱلرَّسُولُ يَدۡعُوكُمۡ فِيٓ أُخۡرَىٰكُمۡ فَأَثَٰبَكُمۡ غَمَّۢا بِغَمّٖ لِّكَيۡلَا تَحۡزَنُواْ عَلَىٰ مَا فَاتَكُمۡ وَلَا مَآ أَصَٰبَكُمۡۗ وَٱللَّهُ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ

(uhad yuddhayēdī allāhgē) rasūlvarayā obagē piṭupasin siṭimin “(mā veta pæmiṇenu, pæmiṇenu” yayi) obava (kǣ gasā) ārādhanā karamin siṭi avasthāvēdī, oba kisivekut hærī nobalā vēgayen duvamin siṭīma gænada sitā balanu. (apagē rasūlvarayāṭa oba æti kaḷa) mema dukehi hētuven, obaṭada (parājayē) dukama phalavipāka vaśayen labā dunnēya. mandayat (min pasu) oba vetin (yamkisi vastuvak) amataka vī giya avasthāvēdīda, obaṭa (yamkisi) amārukamak æti vū avasthāvēdīda, obat dukehi gælī noyā siṭīmaṭa (yutu ātmaśaktiya obaṭa æti kirīma) san̆dahāma (mevæni amārukamak obaṭa dunnēya). oba karana siyalū dæya allāh hon̆din dænagenama siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 153

---

ثُمَّ أَنزَلَ عَلَيۡكُم مِّنۢ بَعۡدِ ٱلۡغَمِّ أَمَنَةٗ نُّعَاسٗا يَغۡشَىٰ طَآئِفَةٗ مِّنكُمۡۖ وَطَآئِفَةٞ قَدۡ أَهَمَّتۡهُمۡ أَنفُسُهُمۡ يَظُنُّونَ بِٱللَّهِ غَيۡرَ ٱلۡحَقِّ ظَنَّ ٱلۡجَٰهِلِيَّةِۖ يَقُولُونَ هَل لَّنَا مِنَ ٱلۡأَمۡرِ مِن شَيۡءٖۗ قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَمۡرَ كُلَّهُۥ لِلَّهِۗ يُخۡفُونَ فِيٓ أَنفُسِهِم مَّا لَا يُبۡدُونَ لَكَۖ يَقُولُونَ لَوۡ كَانَ لَنَا مِنَ ٱلۡأَمۡرِ شَيۡءٞ مَّا قُتِلۡنَا هَٰهُنَاۗ قُل لَّوۡ كُنتُمۡ فِي بُيُوتِكُمۡ لَبَرَزَ ٱلَّذِينَ كُتِبَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقَتۡلُ إِلَىٰ مَضَاجِعِهِمۡۖ وَلِيَبۡتَلِيَ ٱللَّهُ مَا فِي صُدُورِكُمۡ وَلِيُمَحِّصَ مَا فِي قُلُوبِكُمۡۚ وَٱللَّهُ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ

(viśvāsavantayini!) mema śōkayen pasu (allāh) obagē sitaṭa sæhællūvak æti karana niddak pahaḷa kaḷēya. obagen ek samuhayak eya vaṭa kara gattēya. anit samūhayaṭa nam, ovungē śōkaya væḍi kara, mōḍayin sitannāk men allāh gæna satya novana dæya siyalla (væradi lesa) sitannaṭa paṭan gena, “apa veta (meyaṭa) visan̆dum kisivak ætda?”yi pævasūha. (eyaṭa) “siyalū kāraṇāvan allāhṭama ayatya!” yayi (nabiyē!) oba pavasanu mænava! (mēvā hæra), ovun obaṭa eḷidarav nokaḷa bohomayak kāraṇāvanda tamangē manasehi san̆gavāgena “apa veta yamkisi balayak tibuṇē nam, ehi pæmiṇa (mesē) api kapanu nolabannemu” yayida pavasannāha. (meyaṭa nabiyē! ema vaṁcanikayinṭa) oba mesē pavasanu: “oba obagē niveshi (nævatī) siṭiyā vuvada, kapanu læbiya yutumaya yayi ovun kerehi niyama vī tibuṇē nam, ovun taman (kapanu læba) væṭiya yutu sthānayanṭa (taman visinma) pæmiṇenu æta. allāh obagē manasehi æti dæya parīkṣā kara bælīmaṭada, obagē hṛdayanhi æti dæya pæhædili kara hærīma san̆dahāda, (mesē sidu vanasē sælasuvēya. obagē) hṛdayanhi æti siyalla allāh hon̆din dannēya”
Surah Aal-e-Imran, Verse 154

---

إِنَّ ٱلَّذِينَ تَوَلَّوۡاْ مِنكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡتَقَى ٱلۡجَمۡعَانِ إِنَّمَا ٱسۡتَزَلَّهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ بِبَعۡضِ مَا كَسَبُواْۖ وَلَقَدۡ عَفَا ٱللَّهُ عَنۡهُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٞ

(viśvāsavantayini!) samuhayan dekama (yuddhaya san̆dahā) hamu vū dinadī obagen kavurun (eyin) pæna divvōda, (ovun pratikṣēpa kirīmē hētuven diva giyē næta). ovun soyā gat (pāpatara kriyāvan) samaharakagē hētuven, ṣeyitān ovunva (ovungē pādayan) lessā yāmaṭa sælæssuvēya. ehet allāh ovunva (ovungē pāpayan) kṣamā kara hæriyēya. niyata vaśayenma allāh kṣamā karanneku hā itāmat ivasilivantayekuda vaśayen siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 155

---

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَقَالُواْ لِإِخۡوَٰنِهِمۡ إِذَا ضَرَبُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ أَوۡ كَانُواْ غُزّٗى لَّوۡ كَانُواْ عِندَنَا مَا مَاتُواْ وَمَا قُتِلُواْ لِيَجۡعَلَ ٱللَّهُ ذَٰلِكَ حَسۡرَةٗ فِي قُلُوبِهِمۡۗ وَٱللَّهُ يُحۡيِۦ وَيُمِيتُۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ

viśvāsavantayini! pratikṣēpa karannan men obat pat novanu. ovun piṭa raṭakaṭa gos hō nætahot yuddhayaṭa gos hō (maraṇayaṭa) pat vū tamangē sahōdarayin gæna “ovun apa samagama siṭiyē nam, ovun maraṇayaṭa pat vannēda næta. kapanu labannēda næta” yayi pavasannāha. ovungē hṛdayanhi (sæmadā) meya ektarā (dæḍi) śōkayak bavaṭa pat kirīmaṭama mesē (ovun sitana lesaṭa) allāh pat karannēya. paṇa piṭin jīvat vīmaṭa salasvannēda, maraṇayaṭa pat karannēda allāhya. oba karana siyalla allāh avadhānayen yutuva balanneku vaśayenma siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 156

---

وَلَئِن قُتِلۡتُمۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أَوۡ مُتُّمۡ لَمَغۡفِرَةٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَرَحۡمَةٌ خَيۡرٞ مِّمَّا يَجۡمَعُونَ

allāhgē mārgayehi oba kapanu læbūvada, nætahot maraṇayaṭa pat vūvada, (ē venuven) niyata vaśayenma allāh vetin lækhena kṣamāvada, (ohugē) ādarayada, ovun ekkāsu kara tabā æti vastūnṭa vaḍā itāmat usas vaśayen ættēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 157

---

وَلَئِن مُّتُّمۡ أَوۡ قُتِلۡتُمۡ لَإِلَى ٱللَّهِ تُحۡشَرُونَ

oba (allāhgē mārgayehi) maraṇayaṭa pat vūvada, nætahot kapanu læbūvā vuvada allāh vetama obava gena enu labannehuya. (ē venuven kumak nisā duk viya yutuda)
Surah Aal-e-Imran, Verse 158

---

فَبِمَا رَحۡمَةٖ مِّنَ ٱللَّهِ لِنتَ لَهُمۡۖ وَلَوۡ كُنتَ فَظًّا غَلِيظَ ٱلۡقَلۡبِ لَٱنفَضُّواْ مِنۡ حَوۡلِكَۖ فَٱعۡفُ عَنۡهُمۡ وَٱسۡتَغۡفِرۡ لَهُمۡ وَشَاوِرۡهُمۡ فِي ٱلۡأَمۡرِۖ فَإِذَا عَزَمۡتَ فَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُتَوَكِّلِينَ

(nabiyē!) allāhgē dayāvē hētuvenma oba ovun kerehi ādaraya karanneku bavaṭa pat vūvehiya. oba særaparuṣa sit ætteku bavaṭa patva siṭiyehi nam, oba vetin ovun pæna diva gos ættehuya. ebævin ovunva (ovungē pāpayanṭa) oba samāva dī (deviyangenda) ovunṭa samāva dena men illā siṭinu mænava! tavada (yuddha samādānaya ādī) an kāraṇāvanhida, ovun samaga sākacchā karaminda siṭinu mænava! (yamkisi kāraṇāvak kirīmaṭa) oba tīraṇayak gatahot allāh matama oba viśvāsaya tabanu. (mandayat) niyata vaśayenma allāh (tamanva) viśvāsa karannanva priya karannēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 159

---

إِن يَنصُرۡكُمُ ٱللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمۡۖ وَإِن يَخۡذُلۡكُمۡ فَمَن ذَا ٱلَّذِي يَنصُرُكُم مِّنۢ بَعۡدِهِۦۗ وَعَلَى ٱللَّهِ فَلۡيَتَوَكَّلِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ

(viśvāsavantayini!) allāh obaṭa udav kaḷahot obava jayagrahaṇaya kirīmaṭa kisivekut næta! obava ohu (at) hæra dæmuvahot in pasuva obaṭa kavurunṭa nam udav kaḷa hækida? ebævin allāh matama viśvāsavantayin viśvāsaya tæbiya yutuya
Surah Aal-e-Imran, Verse 160

---

وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَغُلَّۚ وَمَن يَغۡلُلۡ يَأۡتِ بِمَا غَلَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا كَسَبَتۡ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ

napurak kirīma kisima nabivarayekuṭa ayat dæyak nova. kavurun hō napurak kaḷahot ohu ema napura kaḷa vastuvada, viniścaya dinadī (taman samaga) gena ennaṭa sidu vanu æta. pasuva sǣma ātmayakaṭama (ē) ē dæya kaḷa pāpayanṭa (sarilana phalavipāka) pūraṇa vaśayen denu læbē. ēvā (kaḷa pin aḍu kara hō pāpayan væḍi kara hō) asādhāraṇayak karanu nolæbē
Surah Aal-e-Imran, Verse 161

---

أَفَمَنِ ٱتَّبَعَ رِضۡوَٰنَ ٱللَّهِ كَمَنۢ بَآءَ بِسَخَطٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَمَأۡوَىٰهُ جَهَنَّمُۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ

allāhgē kæmætta anugamanaya karannā allāhgē kōpayehi pæṭalūnu keneku men vannēda? (noesēya! kōpayehi pæṭalūnu) ohugē vāsasthānaya nirayayi. (eya) yana sthānayangen itāmat napuru (sthānayayi)
Surah Aal-e-Imran, Verse 162

---

هُمۡ دَرَجَٰتٌ عِندَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ بَصِيرُۢ بِمَا يَعۡمَلُونَ

(allāhgē kæmætta anugamanaya kaḷa) ovun allāh vetin vividha (usas) padavīn at kara gannāha. allāh ovungē (dæhæmi) kriyāvan avadhānayen yutuva balanneku vaśayenma siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 163

---

لَقَدۡ مَنَّ ٱللَّهُ عَلَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ إِذۡ بَعَثَ فِيهِمۡ رَسُولٗا مِّنۡ أَنفُسِهِمۡ يَتۡلُواْ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتِهِۦ وَيُزَكِّيهِمۡ وَيُعَلِّمُهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَإِن كَانُواْ مِن قَبۡلُ لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ

allāh viśvāsavantayin kerehi ættenma dayāva pahaḷa kara ættēya. ovun venuven ek dūtayeku (eyat) ovungenma ikutva pahaḷa vīmaṭa sælæssuvēya. ohu, ovunṭa ohugē āyāvan samudīraṇaya kara penvā, ovunva (pāpayangen) pariśuddha karada tabannēya. tavada ovunṭa dharmayada, gnānayada uganvā dennēya. niyata vaśayenma ovun mīṭa pera prasiddhiyē vū durmārgayehimasiṭiyaha
Surah Aal-e-Imran, Verse 164

---

أَوَلَمَّآ أَصَٰبَتۡكُم مُّصِيبَةٞ قَدۡ أَصَبۡتُم مِّثۡلَيۡهَا قُلۡتُمۡ أَنَّىٰ هَٰذَاۖ قُلۡ هُوَ مِنۡ عِندِ أَنفُسِكُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ

(viśvāsavantayini! badru yuddhayehidī) mīṭat vaḍā deguṇayaka amārukam oba ovunṭa æti kara tibuṇat, (mema uhad yuddhayēdī) obaṭa amārukamk æti vū viṭa, ‘meya kesē nam (kavurungen) æti vūvēda?’yi oba vimasūvehuya. (vimasīmaṭa paṭan gattehuya). “(oba, obagē ārakṣaka sthānayangen ǣt vū bævin) obagēma varadin meya sidu viya. niyata vaśayenma allāh siyalla kerehi balasampannayeku vaśayen siṭinnēya” yayi (nabiyē!) oba pavasanu mænava
Surah Aal-e-Imran, Verse 165

---

وَمَآ أَصَٰبَكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡتَقَى ٱلۡجَمۡعَانِ فَبِإِذۡنِ ٱللَّهِ وَلِيَعۡلَمَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

sēnāvan dekama hamu vū dina obaṭa sidu vū pāḍuva allāhgē niyōgayaṭa anuvama (sidu viya). satya viśvāsavantayinva venkara dænum dīma san̆dahāma (mesē kaḷēya)
Surah Aal-e-Imran, Verse 166

---

وَلِيَعۡلَمَ ٱلَّذِينَ نَافَقُواْۚ وَقِيلَ لَهُمۡ تَعَالَوۡاْ قَٰتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أَوِ ٱدۡفَعُواْۖ قَالُواْ لَوۡ نَعۡلَمُ قِتَالٗا لَّٱتَّبَعۡنَٰكُمۡۗ هُمۡ لِلۡكُفۡرِ يَوۡمَئِذٍ أَقۡرَبُ مِنۡهُمۡ لِلۡإِيمَٰنِۚ يَقُولُونَ بِأَفۡوَٰهِهِم مَّا لَيۡسَ فِي قُلُوبِهِمۡۚ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا يَكۡتُمُونَ

esēma vaṁcanikayinvada (venkara) dænum dīmaṭama (mesē kaḷēya. viśvāsavantayini! ema vaṁcanikayinṭa “apa samaga ekkāsu vī) allāhgē mārgayehi yuddha kirīmaṭa pæmiṇenu. nætahot (ema pratikṣēpa karannanva) oba vaḷakvā damanu” yayi ovunṭa kiyanu læbū viṭa, “(meya) api yuddhayak yayi adahas kara tibuṇē nam, niyata vaśayenma api oba piṭupasinma pæmiṇa ættemu” yayi ovun pævasūha. edina ovun viśvāsayaṭa vaḍā pratikṣēpayaṭama itāmat samīpayen siṭiyaha. tamangē hṛdayanhi nomæti dæyama ovun tamangē muvin pævasūha. ovun (tama sithi) san̆gavā æti dæya allāh hon̆din dannēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 167

---

ٱلَّذِينَ قَالُواْ لِإِخۡوَٰنِهِمۡ وَقَعَدُواْ لَوۡ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُواْۗ قُلۡ فَٱدۡرَءُواْ عَنۡ أَنفُسِكُمُ ٱلۡمَوۡتَ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

(tavada) ovun (tamangē niveshi) siṭiminma (yuddhayehi maraṇayaṭa pat vū) tamangē sahōdarayin gæna “ovunda apiva anugamanaya kara, (niveshi ræn̆dī) siṭiyehu nam, (yuddhayaṭa gos mesē) kapanu nolabannehuya” yayida pævasūha. (ebævin nabiyē!) oba mesē kiyanu: “(ættenma) oba satyaya pavasannan vaśayen siṭinnehu nam, (ovunva mokakda?) oba, obavama (puḷuvan nam) maraṇayen bērā ganu!”
Surah Aal-e-Imran, Verse 168

---

وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتَۢاۚ بَلۡ أَحۡيَآءٌ عِندَ رَبِّهِمۡ يُرۡزَقُونَ

(viśvāsavantayini!) allāhgē mārgayehi (yuddha kara) kapanu læbūvanva, maraṇayaṭa pat vūvan yayi oba kisi viṭekat nositanu. ovun niyata vaśayenma paṇa piṭin siṭinnāha. (tavada) ovun deviyangē sannidhānayen ovunṭa āhārada labā demin ættēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 169

---

فَرِحِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦ وَيَسۡتَبۡشِرُونَ بِٱلَّذِينَ لَمۡ يَلۡحَقُواْ بِهِم مِّنۡ خَلۡفِهِمۡ أَلَّا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ

allāh tama dayāven ovunṭa pahaḷa kaḷa dæya magin satuṭaṭa pat vūvan bavaṭa siṭinnāha. (tavada yuddhayehi maraṇayaṭa pat vī) taman samaga ekatu novī tamangen pasu (melova paṇa piṭin) siṭinnan gænada “ovunṭa kisima biyak æti vannē næta. ovun duk vannēda næta” yayi itāmat satuṭaṭa pat vūvan vaśayenda siṭinnāha
Surah Aal-e-Imran, Verse 170

---

۞يَسۡتَبۡشِرُونَ بِنِعۡمَةٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَفَضۡلٖ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

allāhgē (dayāven taman at kara gat) bhāgyaya gænada, śrēṣṭhatvaya gænada, niyata vaśayenma allāh viśvāsavantayingē (hon̆da) phalavipāka (poḍiyak hō) apatē harinnē næta yanna gænada, satuṭaṭa pat vemin siṭinnāha
Surah Aal-e-Imran, Verse 171

---

ٱلَّذِينَ ٱسۡتَجَابُواْ لِلَّهِ وَٱلرَّسُولِ مِنۢ بَعۡدِ مَآ أَصَابَهُمُ ٱلۡقَرۡحُۚ لِلَّذِينَ أَحۡسَنُواْ مِنۡهُمۡ وَٱتَّقَوۡاْ أَجۡرٌ عَظِيمٌ

ovun kebandandayat tuvāla sidu vīmen pasuvada, allāhgēda (ohugē) dūtayāgēda ārādhanāvaṭa avanata vī (yuddhayaṭa) giyaha. (allāhṭa) biya vī dæhæmi dæya kaḷa mevænnanṭa imahat vū (hon̆da) phalavipāka æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 172

---

ٱلَّذِينَ قَالَ لَهُمُ ٱلنَّاسُ إِنَّ ٱلنَّاسَ قَدۡ جَمَعُواْ لَكُمۡ فَٱخۡشَوۡهُمۡ فَزَادَهُمۡ إِيمَٰنٗا وَقَالُواْ حَسۡبُنَا ٱللَّهُ وَنِعۡمَ ٱلۡوَكِيلُ

tavada samaharek ovun veta (pæmiṇa) “obaṭa viruddhava (yuddha kirīmaṭa) siyalū minisunma niyata vaśayenma ēkarāśī vī siṭinnāha. ebævin ovunṭa biya vanu” yayi pævasū avasthāvēdī, ovunṭa (biya æti vīma venuvaṭa) viśvāsayama væḍi viya. tavada “allāhma obaṭa pramāṇavat vannēya. ohu usas ārakṣakayeku vaśayenma siṭinnēya” yayida pævasūha
Surah Aal-e-Imran, Verse 173

---

فَٱنقَلَبُواْ بِنِعۡمَةٖ مِّنَ ٱللَّهِ وَفَضۡلٖ لَّمۡ يَمۡسَسۡهُمۡ سُوٓءٞ وَٱتَّبَعُواْ رِضۡوَٰنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ ذُو فَضۡلٍ عَظِيمٍ

ebævin ovun allāhgē varaprasādayanda, bhāgyayada labā ganimin āpasu pæmiṇiyaha. ovunṭa kisima hāniyak ḷan̆gā vūvē næta. (mandayat) ovun allāhgē kæmættama anugamanaya karamin giyaha. (vastuvaṭa kæmati vī giyē næta). allāh nam, imahat vū dānapatiyeku vaśayen siṭinnēya. (ebævin vastūnda ovunṭa labā dunnēya)
Surah Aal-e-Imran, Verse 174

---

إِنَّمَا ذَٰلِكُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ يُخَوِّفُ أَوۡلِيَآءَهُۥ فَلَا تَخَافُوهُمۡ وَخَافُونِ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ

mesē (ovunva biya gænvīmaṭa utsāha) kaḷē ek ṣeyitānvarayeki. ohu tama mituran gæna biya gænvūvēya. ebævin (viśvāsavantayini!) oba (satya) viśvāsavantayin vaśayen siṭinnehu nam, ovunṭa biya novanu. maṭama biya vanu
Surah Aal-e-Imran, Verse 175

---

وَلَا يَحۡزُنكَ ٱلَّذِينَ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡكُفۡرِۚ إِنَّهُمۡ لَن يَضُرُّواْ ٱللَّهَ شَيۡـٔٗاۚ يُرِيدُ ٱللَّهُ أَلَّا يَجۡعَلَ لَهُمۡ حَظّٗا فِي ٱلۡأٓخِرَةِۖ وَلَهُمۡ عَذَابٌ عَظِيمٌ

(nabiyē!) pratikṣēpaya desaṭa ovun ikman kara yǣmen obava dukaṭa pat nokaḷa yutuya. (mandayat emagin) niyata vaśayenma ovun allāhṭa kisima hāniyak kara hærīmaṭa nohækiya. paralovadī ovunṭa kisima bhāgyayak nolæbī siṭīmaṭa sælæsvīmaṭa allāh adahas karannēya. (ebævin ovun pratikṣēpaya desaṭa yannāha). tavada ovunṭa imahat vū dan̆ḍuvamda æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 176

---

إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱشۡتَرَوُاْ ٱلۡكُفۡرَ بِٱلۡإِيمَٰنِ لَن يَضُرُّواْ ٱللَّهَ شَيۡـٔٗاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

kavurun (tamangē) viśvāsaya vikuṇā damā, pratikṣēpaya labā gattōda, ovun (emagin) niyata vaśayenma allāhṭa anu pramāṇayakin hō hāniyak kirīmaṭa nohækiya. namut ovunṭama (emagin) vēdanā gena dena dan̆ḍuvam lækhenu æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 177

---

وَلَا يَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّمَا نُمۡلِي لَهُمۡ خَيۡرٞ لِّأَنفُسِهِمۡۚ إِنَّمَا نُمۡلِي لَهُمۡ لِيَزۡدَادُوٓاْ إِثۡمٗاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٞ مُّهِينٞ

pratikṣēpa karannanva (evele evelēma dan̆ḍuvam nokara) api pramāda kirīma tamanṭa hon̆dak yayi niyata vaśayenma ovun nositiya yutuya. (dan̆ḍuvama) api ovunṭa pramāda kara harinnē, ovun pāpayehi (tava tavat) adhika kara hærīmaṭaya. (avasānayēdī) ovunṭa avaman gena dena da`ḍuvam æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 178

---

مَّا كَانَ ٱللَّهُ لِيَذَرَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ عَلَىٰ مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ حَتَّىٰ يَمِيزَ ٱلۡخَبِيثَ مِنَ ٱلطَّيِّبِۗ وَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيُطۡلِعَكُمۡ عَلَى ٱلۡغَيۡبِ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يَجۡتَبِي مِن رُّسُلِهِۦ مَن يَشَآءُۖ فَـَٔامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرُسُلِهِۦۚ وَإِن تُؤۡمِنُواْ وَتَتَّقُواْ فَلَكُمۡ أَجۡرٌ عَظِيمٞ

(vaṁcanikayini!) oba siṭina mema tatvayehi hon̆da aya asavalā yayida, pāpatarayā asavalā yayida venkara dænum nodī (obat samaga muhu vī siṭīmaṭa) viśvāsavantayinva allāh athæra damannē næta. tavada gupta dæyada allāh obaṭa dænum dennē næta. ehet tama dūtayingen taman kæmættanva (meya dænvīmaṭa) allāh tōrā gannēya. ebævin (minisunē!) allāhvada, ohugē dūtayinvada viśvāsa karanu. oba (ættenma) viśvāsa kara, (ohuṭa) biya vī (kaṭayutu) kaḷahot obaṭa imahat vū (hon̆da) phalavipāka æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 179

---

وَلَا يَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ يَبۡخَلُونَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦ هُوَ خَيۡرٗا لَّهُمۖ بَلۡ هُوَ شَرّٞ لَّهُمۡۖ سَيُطَوَّقُونَ مَا بَخِلُواْ بِهِۦ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۗ وَلِلَّهِ مِيرَٰثُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ

allāh tama dayāva magin ovunṭa labā dun vastūngen kavurun masurukam dakvannōda ovun, eya ovunṭa hon̆dak yayi nositiya yutuya. eya ovunṭa napurak bavaṭama avasan vanu æta. ovun masurukama magin ekkāsu (kara tæbū) vastūn viniścaya dinadī ovungē khellehi mālayak vaśayen paṭalavā harinu læbē. ahas hā bhūmiyehi urumakkāra ayitiya allāhṭama ayatya. allāh oba karana dǣ siyalla hon̆din danneku vaśayenma siṭinnēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 180

---

لَّقَدۡ سَمِعَ ٱللَّهُ قَوۡلَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ فَقِيرٞ وَنَحۡنُ أَغۡنِيَآءُۘ سَنَكۡتُبُ مَا قَالُواْ وَقَتۡلَهُمُ ٱلۡأَنۢبِيَآءَ بِغَيۡرِ حَقّٖ وَنَقُولُ ذُوقُواْ عَذَابَ ٱلۡحَرِيقِ

“niyata vaśayenma allāh dupteki; apima dhanavatunya” yayi kavurun pævasūvehuda, ovungē vadana niyata vaśayenma savan dunnēya. (mesē) ovun pævasīmada, asādhāraṇayē nabivarunva ovun ghātanaya kirīmada, niyata vaśayenma api saṭahan karaminma siṭinnemu. (ebævin paralovadī ovunṭa) “davālana dan̆ḍuvama oba (poḍiyak) vin̆da balanu” yayi api kiyannemu
Surah Aal-e-Imran, Verse 181

---

ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيكُمۡ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَيۡسَ بِظَلَّامٖ لِّلۡعَبِيدِ

(tavada) “obagē dǣt kara yævū dæyama meyaṭa hētuva vē. niyata vaśayenma allāh tama vahalūnṭa poḍiyak hō aparādhayak karannē næta” (yayida pavasannemu)
Surah Aal-e-Imran, Verse 182

---

ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ عَهِدَ إِلَيۡنَآ أَلَّا نُؤۡمِنَ لِرَسُولٍ حَتَّىٰ يَأۡتِيَنَا بِقُرۡبَانٖ تَأۡكُلُهُ ٱلنَّارُۗ قُلۡ قَدۡ جَآءَكُمۡ رُسُلٞ مِّن قَبۡلِي بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَبِٱلَّذِي قُلۡتُمۡ فَلِمَ قَتَلۡتُمُوهُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

(tavada yudevvan vana) ovun “(allāhgē) kumana dūtayeku vuvada ohu labā dena kurbāniya, ginna anubhava nokarana turu (ohuva) api viśvāsa nokaḷa yutuya yayi niyata vaśayenma allāh apa vetin poronduvak labāgena ættēya” yayida pavasannāha. (eyaṭa nabiyē!) oba mesē kiyanu: “maṭa pera oba veta pæmiṇi dūtayin oba illu meyada, (venat vividha) pæhædili sādhakayanda gena āvāha. (esē tibiyadī ættenma) oba satyaya pavasannan vaśayen siṭinnehu nam ovunva oba kumak nisā ghātanaya kaḷehuda?”
Surah Aal-e-Imran, Verse 183

---

فَإِن كَذَّبُوكَ فَقَدۡ كُذِّبَ رُسُلٞ مِّن قَبۡلِكَ جَآءُو بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَٱلزُّبُرِ وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُنِيرِ

(nabiyē! min) pasuvada, obava boru kaḷahot (ē gæna oba duk novanu. mandayat) obaṭa pera pæmiṇi dūtayin bohomayakvada, (ovun visin mē andamaṭama) boru karanu læbūha. ovun nam pæhædili sādhakayanda, dharma pustakayanda, dīptimat dharmayada gena eminma siṭiyaha
Surah Aal-e-Imran, Verse 184

---

كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ وَإِنَّمَا تُوَفَّوۡنَ أُجُورَكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۖ فَمَن زُحۡزِحَ عَنِ ٱلنَّارِ وَأُدۡخِلَ ٱلۡجَنَّةَ فَقَدۡ فَازَۗ وَمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا مَتَٰعُ ٱلۡغُرُورِ

sǣma ātmayakma maraṇaya anivāryayenma vin̆dinnāha. ehet obagē (kriyāvanṭa sarilana) phalavipākayan oba pūraṇa vaśayen at kara gannē viniścaya dinadīya. ebævin (edina) kavurun (nirā) ginnen ǣt kara, svargayehi ætuḷu karanu labannēda, ohu niyata vaśayenma (imahat) bhāgyaya at kara gattēya. melova jīvitaya vaśī kaḷa hæki (alpa) suvayama misa vena kisivak næta
Surah Aal-e-Imran, Verse 185

---

۞لَتُبۡلَوُنَّ فِيٓ أَمۡوَٰلِكُمۡ وَأَنفُسِكُمۡ وَلَتَسۡمَعُنَّ مِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلِكُمۡ وَمِنَ ٱلَّذِينَ أَشۡرَكُوٓاْ أَذٗى كَثِيرٗاۚ وَإِن تَصۡبِرُواْ وَتَتَّقُواْ فَإِنَّ ذَٰلِكَ مِنۡ عَزۡمِ ٱلۡأُمُورِ

(viśvāsavantayini!) obagē vastūngenda, obagē ātmayangenda, (parājaya karanu læbīma magin) niyata vaśayenma obava pirīksanu labannehuya. tavada obaṭa pera dharmaya labā denu læbūvangenda, samānayan tæbūvangenda, anēka napuru vadanda niyata vaśayenma obaṭa āraṁci vanu æta. (mevæni amārukam) oba (ivasīmen yutuva) vin̆da darā ganimin siṭa, pariśuddhavantayin vaśayen kaṭayutu karagena siṭiyahot (oba jayagrahaṇaya karannehuya). niyata vaśayenma meyama vīra kriyāvak vaśayen tikheṇu æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 186

---

وَإِذۡ أَخَذَ ٱللَّهُ مِيثَٰقَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ لَتُبَيِّنُنَّهُۥ لِلنَّاسِ وَلَا تَكۡتُمُونَهُۥ فَنَبَذُوهُ وَرَآءَ ظُهُورِهِمۡ وَٱشۡتَرَوۡاْ بِهِۦ ثَمَنٗا قَلِيلٗاۖ فَبِئۡسَ مَا يَشۡتَرُونَ

dharmaya denu læbūvangen “(obaṭa denu læbū) dharmaya san̆gavā nogena janatāvaṭa pæhædiliva genahæra dækviya yutuya” yayi allāh poronduvak labā gænīma (nabiyē! oba ovunṭa) matak kara denu. ehet ovun (tamangē) mema poronduva tamangē piṭa konda pætten vīsi kara dæmīmen anaturuva, mē venuven suḷu mudalak labā gannāha. ovun labā gat dæya itāmat napuruya
Surah Aal-e-Imran, Verse 187

---

لَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِينَ يَفۡرَحُونَ بِمَآ أَتَواْ وَّيُحِبُّونَ أَن يُحۡمَدُواْ بِمَا لَمۡ يَفۡعَلُواْ فَلَا تَحۡسَبَنَّهُم بِمَفَازَةٖ مِّنَ ٱلۡعَذَابِۖ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

(nabiyē!) oba mesē nositiya yutuya: kavurun taman kaḷa (alpa) kriyāvan gæna satuṭaṭa pat vī taman nokaḷa (dæhæmi) kāraṇāvan gænada, taman praśaṁsā karanu læbīma gæna kæmati vannōda, ovun dan̆ḍuvamen bērēvi yayi niyata vaśayenma (kisi viṭekat) oba nositanu. ovunṭa vēdanā gena dena dan̆ḍuvam æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 188

---

وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ

ahas hā bhūmiyehi pālanaya allāhṭama ayatya! siyalla kerehi allāh balasampanya
Surah Aal-e-Imran, Verse 189

---

إِنَّ فِي خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱخۡتِلَٰفِ ٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ لَأٓيَٰتٖ لِّأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ

ahas hā bhūmiya utpādanayehida, rātriya hā dahavalē venas vīmehida buddhimatunṭa niyata vaśayenma bohō sādhakayan æta
Surah Aal-e-Imran, Verse 190

---

ٱلَّذِينَ يَذۡكُرُونَ ٱللَّهَ قِيَٰمٗا وَقُعُودٗا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمۡ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ رَبَّنَا مَا خَلَقۡتَ هَٰذَا بَٰطِلٗا سُبۡحَٰنَكَ فَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ

(buddhimat) mevænnan (tamangē) nægī siṭīmēda, vāḍi vīmēda, tamangē nindehida, allāhvama sitā ahas hā bhūmiyehi utpādanaya gænada sitā “apagē deviyanē! oba mēvā nikaruṇē utpādanaya kara hæriyē næta. oba itāmat pariśuddhaya. (nirā) ginnē dan̆ḍuvamen apava oba bērā ganu mænava! “
Surah Aal-e-Imran, Verse 191

---

رَبَّنَآ إِنَّكَ مَن تُدۡخِلِ ٱلنَّارَ فَقَدۡ أَخۡزَيۡتَهُۥۖ وَمَا لِلظَّـٰلِمِينَ مِنۡ أَنصَارٖ

apagē deviyanē! niyata vaśayenma oba kavurunva (nirā) ginnehi ætuḷu kaḷehida, ovunva niyata vaśayenma avaman kara dæmuvēya. (evæni) aparādhakārayinṭa udav karannan (kisivekut) næta
Surah Aal-e-Imran, Verse 192

---

رَّبَّنَآ إِنَّنَا سَمِعۡنَا مُنَادِيٗا يُنَادِي لِلۡإِيمَٰنِ أَنۡ ءَامِنُواْ بِرَبِّكُمۡ فَـَٔامَنَّاۚ رَبَّنَا فَٱغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرۡ عَنَّا سَيِّـَٔاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ ٱلۡأَبۡرَارِ

“apagē deviyanē! ‘obagē deviyanva viśvāsa karanu’ yayi (apava) viśvāsaya desaṭa ārādhanā kaḷa ayagē ārādhanāva niyata vaśayenma api savan dī, apida (ē andamaṭama) viśvāsaya tæbūvemu. ebævin apagē deviyanē! oba apagē væradi valaṭa samāva dī, apagē pāpayangen apava bērāgena (avasānayēdī) hon̆da aya samaga apava maraṇayaṭa pat vīmaṭa salasvanu mænava!”
Surah Aal-e-Imran, Verse 193

---

رَبَّنَا وَءَاتِنَا مَا وَعَدتَّنَا عَلَىٰ رُسُلِكَ وَلَا تُخۡزِنَا يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۖ إِنَّكَ لَا تُخۡلِفُ ٱلۡمِيعَادَ

“apagē deviyanē! obagē dūtayin magin apaṭa oba porondu vū dæya apaṭa pahaḷa kara denu mænava! viniścaya dinadī oba apava avaman kara nodamanu (mænava!). niyata vaśayenma oba poronduvehi varadinneku nova” (yayida prārthanā karamin siṭinu æta)
Surah Aal-e-Imran, Verse 194

---

فَٱسۡتَجَابَ لَهُمۡ رَبُّهُمۡ أَنِّي لَآ أُضِيعُ عَمَلَ عَٰمِلٖ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوۡ أُنثَىٰۖ بَعۡضُكُم مِّنۢ بَعۡضٖۖ فَٱلَّذِينَ هَاجَرُواْ وَأُخۡرِجُواْ مِن دِيَٰرِهِمۡ وَأُوذُواْ فِي سَبِيلِي وَقَٰتَلُواْ وَقُتِلُواْ لَأُكَفِّرَنَّ عَنۡهُمۡ سَيِّـَٔاتِهِمۡ وَلَأُدۡخِلَنَّهُمۡ جَنَّـٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ ثَوَابٗا مِّنۡ عِندِ ٱللَّهِۚ وَٱللَّهُ عِندَهُۥ حُسۡنُ ٱلثَّوَابِ

ebævin ovungē deviyan ovungē (mema) prārthanāva bāra gat atara “obagen pirimi, gæhænu (dekoṭṭhāśayehima) kavurun dæhæmi dæya kaḷā vuvada, niyata vaśayenma mā eya apatē harinnē næta. (mandayat) obagen (pirimi hō gæhænu hō siṭiyā vuvada) keneku anit kenāgen vūveku vannēya. (ebævin phalavipāka labā dīmehi pirimi gæhænu yana bhēdayak nomæta. obagen) kavurun tamangē raṭen piṭamaṁ vī hō (anun visin) piṭamaṁ karanu læba hō magē mārgayehi vēdanā karanu læba hō yuddha kara hō ehidī kapanu læba hō (maraṇayaṭa) pat vannōda, ovungē pāpayan niyata vaśayenma api ovungen paha kara, sadākal diya daharā galamin æti svargayanhima niyata vaśayenma api ovunva ætuḷu vīmaṭa salasvannemu” (yayi pavasannēya. meya) allāh visin (ovunṭa) denu labana hon̆dakma (pinakma) vannēya. allāh vetin (tavat mīṭat vaḍā) itāmat alaṁkāravat phalavipākada ættēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 195

---

لَا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ

(nabiyē!) pratikṣēpa karannan (imahat veḷenn̆dan vaśayenda, dhanavatun vaśayenda āḍambarayen yutuva) nagarayanhi særisaramin siṭinu obava vaśī nokaḷa yutuya
Surah Aal-e-Imran, Verse 196

---

مَتَٰعٞ قَلِيلٞ ثُمَّ مَأۡوَىٰهُمۡ جَهَنَّمُۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمِهَادُ

(meya) alpa suvayak pamaṇi. min pasuva ovun ætuḷu vana sthānaya nirayayi. eya vāsasthānayangen itāmat napuruya
Surah Aal-e-Imran, Verse 197

---

لَٰكِنِ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ رَبَّهُمۡ لَهُمۡ جَنَّـٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا نُزُلٗا مِّنۡ عِندِ ٱللَّهِۗ وَمَا عِندَ ٱللَّهِ خَيۡرٞ لِّلۡأَبۡرَارِ

ehet kavurun tamangē deviyanṭa biya vī (hon̆din kaṭayutu) karannōda, ovunṭa sadā diya daharā galamin æti svargayan æta. ēvāyehi ovun allāhgē āgantukayin vaśayen sæmadā ræn̆dī siṭinu æta. hon̆da aya venuven allāhgē sannidhānayehi æti dæya itāmat śrēṣṭhaya
Surah Aal-e-Imran, Verse 198

---

وَإِنَّ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ لَمَن يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡكُمۡ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡهِمۡ خَٰشِعِينَ لِلَّهِ لَا يَشۡتَرُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ ثَمَنٗا قَلِيلًاۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ

(viśvāsavantayini!) dharmaya himi ayagen niyata vaśayenma (mevænnanda) samaharek siṭinnāha. ovun allāhvada, obaṭa pahaḷa karana lada (mema) dharmayada, ovunṭa pahaḷa karana lada (anit) dæyada, viśvāsa kara, allāhṭada biyavī kaṭayutu karannāha. ovun allāhgē āyāvan dī suḷu mudalak labā gannēda næta. mevænnanṭa ovungē phalavipāka ovungē deviyan vetin (imahat vū dæya vaśayen) ættēya. niyata vaśayenma allāh (ovungē) gaṇanaya bælīmehi itāmat tīvravantayeku vannēya
Surah Aal-e-Imran, Verse 199

---

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱصۡبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ

viśvāsavantayini! oba ivasīma at kara ganu. kenekuṭa keneku vin̆da darā ganu. (saturanṭa muhuṇa dīmaṭa) sǣma viṭama sūdānamin siṭinu. allāhṭa biya vī (kaṭayutu) karanu. oba (melovehida paralovehida) jayagrahaṇaya karannehuya
Surah Aal-e-Imran, Verse 200

---

Author: Naseem Ismail And Masoor Maulana, Kaleel

---