Surah Az-Zukhruf - Tamil Translation by Abdulhameed Baqavi
حمٓ
hā mīm
Surah Az-Zukhruf, Verse 1
وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ
teḷivāṉa inta vētattiṉ mītu cattiyamāka
Surah Az-Zukhruf, Verse 2
إِنَّا جَعَلۡنَٰهُ قُرۡءَٰنًا عَرَبِيّٗا لَّعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ
(makkāvācikaḷē!) Nīṅkaḷ (eḷitil) aṟintukoḷḷum poruṭṭē ivvētattai (nīṅkaḷ pēcum uṅkaḷ) arapi moḻiyil amaittōm
Surah Az-Zukhruf, Verse 3
وَإِنَّهُۥ فِيٓ أُمِّ ٱلۡكِتَٰبِ لَدَيۡنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ
niccayamāka itu nam'miṭattiluḷḷa ‘lavhul mahḥpūḷil' pativu ceyyappaṭṭuḷḷatu. Itu (vētaṅkaḷil) mika mēlāṉatum ñāṉam niṟaintatumākum
Surah Az-Zukhruf, Verse 4
أَفَنَضۡرِبُ عَنكُمُ ٱلذِّكۡرَ صَفۡحًا أَن كُنتُمۡ قَوۡمٗا مُّسۡرِفِينَ
nīṅkaḷ varampu mīṟiya makkaḷākiviṭṭīrkaḷ eṉpataṟkāka, uṅkaḷukku nallupatēcam ceyvatai viṭṭu muṟṟilum nām uṅkaḷaip puṟakkaṇittu viṭuvōmā
Surah Az-Zukhruf, Verse 5
وَكَمۡ أَرۡسَلۡنَا مِن نَّبِيّٖ فِي ٱلۡأَوَّلِينَ
(uṅkaḷaip pōṉṟu ceṉṟupōṉa uṅkaḷ) muṉṉōrkaḷukkum nām ettaṉaiyō napimārkaḷai aṉuppiyirukkiṟōm
Surah Az-Zukhruf, Verse 6
وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
(eṉiṉum) avarkaḷiṭam enta napi vantapōtilum, avarkaḷ avaraip parikācam ceyyātu irukkavillai
Surah Az-Zukhruf, Verse 7
فَأَهۡلَكۡنَآ أَشَدَّ مِنۡهُم بَطۡشٗا وَمَضَىٰ مَثَلُ ٱلۡأَوَّلِينَ
ivarkaḷai viṭa mika palacālikaḷāṉa avarkaḷaiyellām (avarkaḷiṉpāvattiṉ kāraṇamāka) nām aḻittu viṭṭōm. Itaṟku muṉ ceṉṟavarkaḷiṉ (ittakaiya) utāraṇam (itil pala iṭaṅkaḷil kūṟappaṭṭu muṉṉar) ceṉṟuviṭṭatu
Surah Az-Zukhruf, Verse 8
وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡعَلِيمُ
Vāṉaṅkaḷaiyum pūmiyaiyum paṭaittavaṉ yār eṉṟu nīṅkaḷ avarkaḷiṭam kēṭṭāl (aṉaittaiyum) mikaittavaṉum, mikka ñāṉamuṭaiyavaṉumtāṉ avaṟṟai paṭaittāṉ eṉṟu niccayamāka avarkaḷ (patil) kūṟuvārkaḷ. (Itai aṟintiruntum avaṉukku māṟu ceykiṉṟaṉar)
Surah Az-Zukhruf, Verse 9
ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ مَهۡدٗا وَجَعَلَ لَكُمۡ فِيهَا سُبُلٗا لَّعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ
avaṉtāṉ pūmiyai uṅkaḷukku virippāka ākki, atil nīṅkaḷ (virumpiya iṭattiṟkuc) cellum poruṭṭu vaḻikaḷaiyum amaittāṉ
Surah Az-Zukhruf, Verse 10
وَٱلَّذِي نَزَّلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءَۢ بِقَدَرٖ فَأَنشَرۡنَا بِهِۦ بَلۡدَةٗ مَّيۡتٗاۚ كَذَٰلِكَ تُخۡرَجُونَ
avaṉtāṉ mēkattiliruntu maḻaiyait taṉatu tiṭṭappaṭi iṟakki vaikkiṟāṉ. (Ivvāṟu ceykiṉṟa allāhvākiya) nāmtāṉ, piṉṉar (maḻaiyai poḻiyac ceytu) ataikkoṇṭu vaṟaṇṭupōṉa pūmiyai uyirppikkiṟōm. Ivvāṟē nīṅkaḷum (iṟanta piṉṉar camātikaḷiliruntu uyir koṭuttu) veḷiyēṟṟappaṭuvīrkaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 11
وَٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡأَزۡوَٰجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُم مِّنَ ٱلۡفُلۡكِ وَٱلۡأَنۡعَٰمِ مَا تَرۡكَبُونَ
avaṉtāṉ cakalavaṟṟaiyum (āṇum peṇṇum kalanta) jōṭi jōṭiyāka paṭaittu, nīṅkaḷ vākaṉittu cellakkūṭiya kāl naṭaikaḷaiyum kappalkaḷaiyum amaittāṉ
Surah Az-Zukhruf, Verse 12
لِتَسۡتَوُۥاْ عَلَىٰ ظُهُورِهِۦ ثُمَّ تَذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ رَبِّكُمۡ إِذَا ٱسۡتَوَيۡتُمۡ عَلَيۡهِ وَتَقُولُواْ سُبۡحَٰنَ ٱلَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُۥ مُقۡرِنِينَ
ākavē, avaṟṟiṉ mutukukaḷ mītu nīṅkaḷ (ēṟi amarntu koḷḷuṅkaḷ.) Tiruptiyāka ataṉ mītu nīṅkaḷ amarntu koṇṭāl, uṅkaḷ iṟaivaṉ purinta ivvaruḷai niṉaittu, (itaṟkāka nīṅkaḷ avaṉai niṉaivu kūrntu) ‘‘itaṉ mītu (ēṟa) caktiyaṟṟavarkaḷāka irunta eṅkaḷukku, itai vacappaṭuttittantavaṉ mikka paricuttavāṉ'' eṉṟum
Surah Az-Zukhruf, Verse 13
وَإِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ
‘‘niccayamāka nāṅkaḷ eṅkaḷ iṟaivaṉiṭamē tirumpic celvōm'' eṉṟum kūṟuvīrkaḷāka
Surah Az-Zukhruf, Verse 14
وَجَعَلُواْ لَهُۥ مِنۡ عِبَادِهِۦ جُزۡءًاۚ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَكَفُورٞ مُّبِينٌ
(iṇaivaittu vaṇaṅkum) avarkaḷ iṟaivaṉuṭaiya aṭiyārka(ḷil uḷḷa vāṉavarka)ḷai avaṉuṭaiya (peṇ) cantati eṉṟu kūṟukiṟārkaḷ. Niccayamāka (ivvāṟu kūṟukiṉṟa) maṉitaṉ pakiraṅkamākavē perum naṉṟi keṭṭavaṉāvāṉ
Surah Az-Zukhruf, Verse 15
أَمِ ٱتَّخَذَ مِمَّا يَخۡلُقُ بَنَاتٖ وَأَصۡفَىٰكُم بِٱلۡبَنِينَ
(iṟaivaṉ) tāṉ paṭaittavaṟṟil taṉakku makaḷkaḷai eṭuttuk koṇṭu (taṉṉaiviṭa uṅkaḷai kauravappaṭuttuvataṟkāka) uṅkaḷukku maṭṭum makaṉkaḷai aḷittāṉō
Surah Az-Zukhruf, Verse 16
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحۡمَٰنِ مَثَلٗا ظَلَّ وَجۡهُهُۥ مُسۡوَدّٗا وَهُوَ كَظِيمٌ
(Allāhvākiya) rahmāṉukku (avaṉuṭaiya cantati eṉṟu) avarkaḷ kaṟpaṉai ceyyum (peṇ) makkaḷ avarkaḷil evarukkum (piṟantatāka) naṟceyti kūṟappaṭṭāl, (peṇ makkaḷai iḻivākak karutum) avarukku ēṟpaṭum kōpattāl avaruṭaiya mukam karuttu viṭukiṟatu
Surah Az-Zukhruf, Verse 17
أَوَمَن يُنَشَّؤُاْ فِي ٱلۡحِلۡيَةِ وَهُوَ فِي ٱلۡخِصَامِ غَيۡرُ مُبِينٖ
eṉṉē! Taṉ vivakārattait teḷivāka eṭuttuk kūṟa caktiyaṟṟu āparaṇattil, (ciṅkārippil) vaḷarkkappaṭupavaraiyā (-peṇkaḷaiyā avaṉukkuc cantati eṉṟu kūṟukiṉṟaṉar)
Surah Az-Zukhruf, Verse 18
وَجَعَلُواْ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةَ ٱلَّذِينَ هُمۡ عِبَٰدُ ٱلرَّحۡمَٰنِ إِنَٰثًاۚ أَشَهِدُواْ خَلۡقَهُمۡۚ سَتُكۡتَبُ شَهَٰدَتُهُمۡ وَيُسۡـَٔلُونَ
tavira, rahmāṉiṉ aṭiyārkaḷākiya vāṉavarkaḷaip peṇkaḷ eṉṟu kūṟukiṉṟaṉarē! (Nām) avarkaḷaip paṭaikkum pōtu ivarkaḷ (nam'muṭaṉ iruntu) pārttuk koṇṭiruntaṉarā? Ivarkaḷ (poyyākak kaṟpaṉai ceytu) kūṟukiṉṟa ivaiyellām (nam pativup puttakattil) eḻutappaṭṭu (ataip paṟṟik) kēḷvi kēṭkappaṭuvārkaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 19
وَقَالُواْ لَوۡ شَآءَ ٱلرَّحۡمَٰنُ مَا عَبَدۡنَٰهُمۗ مَّا لَهُم بِذَٰلِكَ مِنۡ عِلۡمٍۖ إِنۡ هُمۡ إِلَّا يَخۡرُصُونَ
tavira, rahmāṉ (aḷavaṟṟa aruḷāḷaṉākiya allāh) nāṭiyiruntāl avaṉaiyaṉṟi nām (vāṉavarkaḷai) vaṇaṅkiyē irukka māṭṭōm eṉṟum avarkaḷ kūṟukiṉṟaṉar. Avarkaḷ ivvāṟu vīṇ tarkka vātam ceypavarkaḷētavira, avarkaḷukku ōr aṟivum illai
Surah Az-Zukhruf, Verse 20
أَمۡ ءَاتَيۡنَٰهُمۡ كِتَٰبٗا مِّن قَبۡلِهِۦ فَهُم بِهِۦ مُسۡتَمۡسِكُونَ
allatu oru vētattai itaṟku muṉṉar nām avarkaḷukkuk koṭuttiruntu, atai avarkaḷ (itaṟku ātāramāka vaittu) paṟṟip piṭittuk koṇṭirukkiṉṟaṉarā
Surah Az-Zukhruf, Verse 21
بَلۡ قَالُوٓاْ إِنَّا وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا عَلَىٰٓ أُمَّةٖ وَإِنَّا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم مُّهۡتَدُونَ
māṟāka! Ivarkaḷ (taṅkaḷukku ātāramākak) kūṟuvatellām ‘‘nāṅkaḷ eṅkaḷ mūtātaikaḷai oru vaḻiyil kaṇṭōm. Avarkaḷatu aṭiccuvaṭukaḷaip piṉpaṟṟiyē nāṅkaḷ naṭakkiṟōm'' eṉpatutāṉ
Surah Az-Zukhruf, Verse 22
وَكَذَٰلِكَ مَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ فِي قَرۡيَةٖ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتۡرَفُوهَآ إِنَّا وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا عَلَىٰٓ أُمَّةٖ وَإِنَّا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم مُّقۡتَدُونَ
ivvāṟē, uṅkaḷukku muṉṉarum eccarikkum tūtarai ōr ūrāriṭam nām aṉuppivaittāl, aṅkuḷḷa talaivarkaḷ ‘‘nāṅkaḷ eṅkaḷ mūtātaikaḷai oru vaḻiyil kaṇṭōm; avarkaḷiṉ aṭiccuvaṭukaḷaiyē nāṅkaḷ piṉpaṟṟic celvōm'' eṉṟu kūṟāmal irukkavillai
Surah Az-Zukhruf, Verse 23
۞قَٰلَ أَوَلَوۡ جِئۡتُكُم بِأَهۡدَىٰ مِمَّا وَجَدتُّمۡ عَلَيۡهِ ءَابَآءَكُمۡۖ قَالُوٓاْ إِنَّا بِمَآ أُرۡسِلۡتُم بِهِۦ كَٰفِرُونَ
(Ataṟku, attūtar avarkaḷai nōkki) ‘‘uṅkaḷ mūtātaikaḷai nīṅkaḷ etil kaṇṭīrkaḷō ataiviṭa nērāṉa vaḻiyai nāṉ koṇṭu vantirunta pōtilumā? (Uṅkaḷ mūtātaikaḷai nīṅkaḷ piṉpaṟṟuvīrkaḷ)'' eṉṟu kēṭṭārkaḷ. Ataṟkavarkaḷ ‘‘(ām! Avarkaḷaiyē nāṅkaḷ piṉpaṟṟuvatuṭaṉ) nīṅkaḷ koṇṭu vantataiyum niccayamāka nāṅkaḷ nirākarikkiṟōm'' eṉṟum kūṟiṉārkaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 24
فَٱنتَقَمۡنَا مِنۡهُمۡۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُكَذِّبِينَ
ātalāl, nām avarkaḷai paḻi vāṅkiṉōm. (Napiyē! Nam tūtarkaḷaip) poyyākkik koṇṭiruntavarkaḷiṉ muṭivu evvāṟāyiṟṟu eṉpatai nīr kavaṉittup pārppīrāka
Surah Az-Zukhruf, Verse 25
وَإِذۡ قَالَ إِبۡرَٰهِيمُ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦٓ إِنَّنِي بَرَآءٞ مِّمَّا تَعۡبُدُونَ
iprāhīm taṉ tantaiyaiyum, taṉ makkaḷaiyum nōkkik kūṟiyatai niṉaittup pārppīrāka. ‘‘Niccayamāka nāṉ nīṅkaḷ vaṇaṅkum teyvaṅkaḷai viṭṭum vilakikkoṇṭēṉ
Surah Az-Zukhruf, Verse 26
إِلَّا ٱلَّذِي فَطَرَنِي فَإِنَّهُۥ سَيَهۡدِينِ
eṉiṉum evaṉ eṉṉai paṭaittāṉō (avaṉaiyē nāṉ vaṇaṅkuvēṉ). Niccayamāka avaṉē eṉakku nērāṉa vaḻiyai aṟivippāṉ'' (eṉṟum kūṟiṉār)
Surah Az-Zukhruf, Verse 27
وَجَعَلَهَا كَلِمَةَۢ بَاقِيَةٗ فِي عَقِبِهِۦ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ
ākavē, (avaruṭaiya cantatikaḷākiya inta arapikaḷum nam'miṭamē) avarkaḷ tirumpavarum poruṭṭu, avar taṉ cantatikaḷil ikkoḷkaiyai nilaiyāṉa vākkuṟutiyāka amaittār
Surah Az-Zukhruf, Verse 28
بَلۡ مَتَّعۡتُ هَـٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمۡ حَتَّىٰ جَآءَهُمُ ٱلۡحَقُّ وَرَسُولٞ مُّبِينٞ
(āyiṉum, avaruṭaiya cantatikaḷākiya inta arapikaḷō, taṅkaḷ mūtātaiyākiya iprāhīmiṉ nallupatēcattai maṟantu, vikkiraka ārātaṉaiyil īṭupaṭṭu viṭṭaṉar. Avvāṟiruntum) ivarkaḷaiyum ivarkaḷuṭaiya mūtātaikaḷaiyum avarkaḷiṭam meyyāṉa (inta) vētamum, teḷivāṉa (namatu intat) tūtarum varukiṉṟavarai, avarkaḷai(t taṇṭikkātu ivvulakil) cukamaṉupavikkumpaṭiyē nāṉ viṭṭu vaittēṉ
Surah Az-Zukhruf, Verse 29
وَلَمَّا جَآءَهُمُ ٱلۡحَقُّ قَالُواْ هَٰذَا سِحۡرٞ وَإِنَّا بِهِۦ كَٰفِرُونَ
avarkaḷiṭam intac cattiya vētam varavē, avarkaḷ (itai) ‘‘itu cūṉiyamtāṉ. Niccayamāka nāṅkaḷ itai nirākarikkiṟōm'' eṉṟu kūṟukiṉṟaṉar
Surah Az-Zukhruf, Verse 30
وَقَالُواْ لَوۡلَا نُزِّلَ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانُ عَلَىٰ رَجُلٖ مِّنَ ٱلۡقَرۡيَتَيۡنِ عَظِيمٍ
Mēlum (tāyiḥp, makkā ākiya) ivviraṇṭu ūrkaḷiluḷḷa oru periya maṉitaṉ mītu inta kur'āṉ iṟakki vaikkappaṭṭirukka vēṇṭāmā? (Avvāṟāyiṉ nāṅkaḷ atai nampikkai koṇṭiruppōm) eṉṟum kūṟukiṉṟaṉar
Surah Az-Zukhruf, Verse 31
أَهُمۡ يَقۡسِمُونَ رَحۡمَتَ رَبِّكَۚ نَحۡنُ قَسَمۡنَا بَيۡنَهُم مَّعِيشَتَهُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَرَفَعۡنَا بَعۡضَهُمۡ فَوۡقَ بَعۡضٖ دَرَجَٰتٖ لِّيَتَّخِذَ بَعۡضُهُم بَعۡضٗا سُخۡرِيّٗاۗ وَرَحۡمَتُ رَبِّكَ خَيۡرٞ مِّمَّا يَجۡمَعُونَ
(napiyē!) Umatu iṟaivaṉiṉ aruḷaip paṅkiṭupavarkaḷ ivarkaḷtāṉā? Ivvulakattil avarkaḷuṭaiya vāḻkkaiyiṉ tarattai avarkaḷukkiṭaiyil nāmē paṅkiṭṭu, avarkaḷil cilaruṭaiya pataviyai cilarai viṭa nāmtāṉ uyarttiṉōm. Avarkaḷil cilar, cilarai (vēlaikkārarkaḷāka) aikkiyappaṭuttik koḷkiṉṟaṉar. (Napittuvam eṉṉum) umatu iṟaivaṉiṉ aruḷō, avarkaḷ cēkarittu vaittirukkum poruḷaiviṭa mika mēlāṉatākum. (Atai avaṉ virumpiyavarukkuttāṉ koṭuppāṉ)
Surah Az-Zukhruf, Verse 32
وَلَوۡلَآ أَن يَكُونَ ٱلنَّاسُ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ لَّجَعَلۡنَا لِمَن يَكۡفُرُ بِٱلرَّحۡمَٰنِ لِبُيُوتِهِمۡ سُقُفٗا مِّن فِضَّةٖ وَمَعَارِجَ عَلَيۡهَا يَظۡهَرُونَ
(innirākarippavarkaḷiṉ celva ceḻippaik kaṇṭu, ācai koṇṭa maṟṟa) maṉitarkaḷ aṉaivarumē (avarkaḷaip pōl nirākarikkiṉṟa) orē vakuppiṉarāka ākiviṭuvārkaḷ eṉṟu illātiruppiṉ rahmāṉai (allāhvai), nirākarippavarkaḷiṉ vīṭṭu mukaṭukaḷaiyum ataṉmītu avarkaḷ ēṟic cellum paṭikkaṭṭukaḷaiyum kūṭa nām veḷḷiyiṉāl ākkiviṭuvōm
Surah Az-Zukhruf, Verse 33
وَلِبُيُوتِهِمۡ أَبۡوَٰبٗا وَسُرُرًا عَلَيۡهَا يَتَّكِـُٔونَ
avarkaḷuṭaiya vīṭukaḷiṉ vāyilkaḷaiyum, avarkaḷ cāyntu koṇṭirukkum kaṭṭilkaḷaiyum kūṭa (veḷḷiyiṉāl) ākki iruppōm
Surah Az-Zukhruf, Verse 34
وَزُخۡرُفٗاۚ وَإِن كُلُّ ذَٰلِكَ لَمَّا مَتَٰعُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَٱلۡأٓخِرَةُ عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُتَّقِينَ
(veḷḷi eṉṉa! Ivaṟṟait) taṅkattālēyē (alaṅkarittum viṭuvōm). Ēṉeṉṟāl, ivai aṉaittumē ivvulaka vāḻkkaiyiluḷḷa (aḻintuviṭakkūṭiya) aṟpa iṉpaṅkaḷē tavira vēṟillai. Uṅkaḷ iṟaivaṉiṭam irukkum maṟumai(yiṉ nilaiyāṉa iṉpa vāḻkkaiyō, mika mēlāṉatum nilaiyāṉatumākum. Atu) iṟaivaṉukkup payantu naṭappavarkaḷukkuttāṉ contamāṉatu
Surah Az-Zukhruf, Verse 35
وَمَن يَعۡشُ عَن ذِكۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ نُقَيِّضۡ لَهُۥ شَيۡطَٰنٗا فَهُوَ لَهُۥ قَرِينٞ
Evaṉ rahmāṉuṭaiya nallupatēcattiliruntu kaṇṇai mūṭik koḷkiṟāṉō, avaṉukku nām oru ṣaittāṉai (naṇpaṉāka) cāṭṭi viṭuvōm. Avaṉ avaṉukku iṇai piriyāta tōḻaṉāki viṭukiṟāṉ
Surah Az-Zukhruf, Verse 36
وَإِنَّهُمۡ لَيَصُدُّونَهُمۡ عَنِ ٱلسَّبِيلِ وَيَحۡسَبُونَ أَنَّهُم مُّهۡتَدُونَ
niccayamāka (anta ṣaittāṉkaḷtāṉ) avarkaḷai nērāṉa pātaiyil iruntu taṭuttu viṭukiṉṟaṉar. Eṉiṉum, avarkaḷō tāṅkaḷ nērāṉa pātaiyil iruppatākavē eṇṇik koḷvārkaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 37
حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَنَا قَالَ يَٰلَيۡتَ بَيۡنِي وَبَيۡنَكَ بُعۡدَ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ فَبِئۡسَ ٱلۡقَرِينُ
nam'miṭam (varum varaitāṉ avvāṟu eṇṇik koṇṭiruppārkaḷ.) Avarkaḷ (nam'miṭam) vanta piṉṉarō (avarkaḷil oruvar maṟṟavarai nōkki) ‘‘eṉakkum umakkum iṭaiyil kīḻ ticaikkum, mēl ticaikkum uḷḷa tolai tūram iruntirukka vēṇṭāmā?'' Eṉṟum, ‘‘(eṅkaḷai vaḻikeṭutta eṅkaḷ) intat tōḻaṉ mikap pollātavaṉ'' eṉṟum kūṟuvārkaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 38
وَلَن يَنفَعَكُمُ ٱلۡيَوۡمَ إِذ ظَّلَمۡتُمۡ أَنَّكُمۡ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ
(ataṟku avarkaḷai nōkki) ‘‘nīṅkaḷ varampu mīṟi pāvam ceytataṉ kāraṇamāka iṉṟaiya tiṉam uṅkaḷukku (etuvumē) payaṉaḷikkātu. Niccayamāka nīṅkaḷ vētaṉaiyai aṉupavippatil (anta ṣaittāṉkaḷukkuk) kūṭṭāṉavarkaḷtāṉ'' (eṉṟum kūṟappaṭum)
Surah Az-Zukhruf, Verse 39
أَفَأَنتَ تُسۡمِعُ ٱلصُّمَّ أَوۡ تَهۡدِي ٱلۡعُمۡيَ وَمَن كَانَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
(napiyē!) Nīr ceviṭarkaḷaik kēṭkumpaṭi ceytu viṭuvīrā? Allatu kuruṭarkaḷai (allatu maṉa muraṇṭākavē) pakiraṅkamāṉa vaḻikēṭṭil iruppavarkaḷai nērāṉa vaḻiyil nīr celuttiviṭuvīrā
Surah Az-Zukhruf, Verse 40
فَإِمَّا نَذۡهَبَنَّ بِكَ فَإِنَّا مِنۡهُم مُّنتَقِمُونَ
(napiyē! Avarkaḷukku mattiyiliruntu) um'mai nām eṭuttuk koṇṭapōtilum, niccayamāka nām avarkaḷiṭam paḻi vāṅkiyē tīruvōm
Surah Az-Zukhruf, Verse 41
أَوۡ نُرِيَنَّكَ ٱلَّذِي وَعَدۡنَٰهُمۡ فَإِنَّا عَلَيۡهِم مُّقۡتَدِرُونَ
allatu nām avarkaḷukku vākkaḷitta taṇṭaṉaiyai nīr (uyiruṭaṉ irukkumpōtē) umatu kaṇṇāl kāṇumpaṭi ceyvōm. Niccayamāka nām avarkaḷ mītu āṟṟal uṭaiyavarkaḷākavē irukkiṟōm
Surah Az-Zukhruf, Verse 42
فَٱسۡتَمۡسِكۡ بِٱلَّذِيٓ أُوحِيَ إِلَيۡكَۖ إِنَّكَ عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
(napiyē!) Vahyi mūlam umakku aṟivikkappaṭṭataip palamākap piṭittuk koḷvīrāka. Niccayamāka nīr nērāṉa pātaiyiltāṉ irukkiṟīr
Surah Az-Zukhruf, Verse 43
وَإِنَّهُۥ لَذِكۡرٞ لَّكَ وَلِقَوۡمِكَۖ وَسَوۡفَ تُسۡـَٔلُونَ
Niccayamāka itu umakkum, umatu makkaḷukkum oru nallupatēcamākum. (Atiluḷḷapaṭi naṭantu koṇṭīrkaḷā eṉpataip paṟṟi) piṉṉar nīṅkaḷ kēḷvi kēṭkappaṭuvīrkaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 44
وَسۡـَٔلۡ مَنۡ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ مِن رُّسُلِنَآ أَجَعَلۡنَا مِن دُونِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ءَالِهَةٗ يُعۡبَدُونَ
(napiyē!) Umakku muṉṉar nām aṉuppivaitta nam tūtarkaḷaip paṟṟi nīr kēṭpīrāka, ‘‘rahmāṉaiyaṉṟi vaṇaṅkappaṭukiṉṟa vēṟu kaṭavuḷkaḷai nām ēṟpaṭuttiṉōmā
Surah Az-Zukhruf, Verse 45
وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا مُوسَىٰ بِـَٔايَٰتِنَآ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِيْهِۦ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ
niccayamāka mūsāvai, nām namatu (pala) attāṭcikaḷuṭaṉ ḥpir'avṉiṭamum avaṉuṭaiya makkaḷiṭamum aṉuppivaittōm. Avar (avarkaḷai nōkki) ‘‘niccayamāka nāṉ ulakattār aṉaivariṉ iṟaivaṉāl aṉuppappaṭṭa oru tūtar''eṉṟu kūṟiṉār
Surah Az-Zukhruf, Verse 46
فَلَمَّا جَآءَهُم بِـَٔايَٰتِنَآ إِذَا هُم مِّنۡهَا يَضۡحَكُونَ
avar, avarkaḷiṭam nam attāṭcikaḷaik koṇṭu vantapōtu, avarkaḷ avaṟṟai (ēḷaṉam ceytu) nakaikka ārampittārkaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 47
وَمَا نُرِيهِم مِّنۡ ءَايَةٍ إِلَّا هِيَ أَكۡبَرُ مِنۡ أُخۡتِهَاۖ وَأَخَذۡنَٰهُم بِٱلۡعَذَابِ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ
nām avarkaḷukkuk kāṇpitta ovvōr attāṭciyum, maṟṟoṉṟai viṭap peritākavē iruntatu. Avarkaḷ (pāvattiliruntu) tirumpi viṭuvataṟkāka (uṭaṉē aḻittu viṭāmal ilēcāṉa) vētaṉaiyaik koṇṭu (maṭṭum) avarkaḷaip piṭittōm
Surah Az-Zukhruf, Verse 48
وَقَالُواْ يَـٰٓأَيُّهَ ٱلسَّاحِرُ ٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِندَكَ إِنَّنَا لَمُهۡتَدُونَ
accamayam avarkaḷ (mūsāvai nōkki) ‘‘cūṉiyakkārarē! (Umatu iṟaivaṉ umatu pirārttaṉaiyai aṅkīkarittuk koḷvatāka) umakkaḷitta vākkuṟutiyaik koṇṭu (ivvētaṉaiyai nīkki) eṅkaḷukku aruḷ puriya umatu iṟaivaṉiṭam pirārttaṉai ceyvīrāka! (Avvāṟu nīkkiviṭṭāl) niccayamāka nāṅkaḷ (umatu) nērāṉa vaḻikku vantu viṭuvōm'' eṉṟu kūṟiṉārkaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 49
فَلَمَّا كَشَفۡنَا عَنۡهُمُ ٱلۡعَذَابَ إِذَا هُمۡ يَنكُثُونَ
(avvāṟu mūsāvum pirārttaṉai ceytār.) Ākavē, nām avarkaḷuṭaiya vētaṉaiyai nīkkiya camayattil, avarkaḷ (taṅkaḷ vākkuṟutiyai) muṟittu viṭṭārkaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 50
وَنَادَىٰ فِرۡعَوۡنُ فِي قَوۡمِهِۦ قَالَ يَٰقَوۡمِ أَلَيۡسَ لِي مُلۡكُ مِصۡرَ وَهَٰذِهِ ٱلۡأَنۡهَٰرُ تَجۡرِي مِن تَحۡتِيٓۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ
Piṉṉar, ḥpir'avṉ taṉ makkaḷai nōkki, ‘‘eṉ makkaḷē! Inta ‘misr' tēcattiṉ āṭci eṉatallavā? (Atilirukkum) inta (nail) nati(yiṉ kālvāy)kaḷ eṉ kaṭṭaḷaippaṭi celvatai nīṅkaḷ pārkkavillaiyā?'' Eṉṟu paṟai cāṟṟiṉāṉ
Surah Az-Zukhruf, Verse 51
أَمۡ أَنَا۠ خَيۡرٞ مِّنۡ هَٰذَا ٱلَّذِي هُوَ مَهِينٞ وَلَا يَكَادُ يُبِينُ
‘‘tavira, nāṉ inta iḻivāṉa maṉitarai viṭa ciṟantavaṉāyiṟṟē! Teḷivākap pēcavum avarāl muṭiyavillaiyē!'' (Eṉṟum)
Surah Az-Zukhruf, Verse 52
فَلَوۡلَآ أُلۡقِيَ عَلَيۡهِ أَسۡوِرَةٞ مِّن ذَهَبٍ أَوۡ جَآءَ مَعَهُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ مُقۡتَرِنِينَ
‘‘(avar nam'maiviṭa mēlāṉavarāka iruntāl, paricāka) avarukkup poṟkāppu aḷikkappaṭṭirukka vēṇṭāmā? Allatu avaruṭaṉ vāṉavarkaḷ oṉṟu cērntu parivāraṅkaḷāka varavēṇṭāmā?'' (Eṉṟum kūṟi)
Surah Az-Zukhruf, Verse 53
فَٱسۡتَخَفَّ قَوۡمَهُۥ فَأَطَاعُوهُۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ
avaṉ taṉ makkaḷai mayakki viṭṭāṉ. Ātalāl, avarkaḷum avaṉukku kīḻppaṭintu viṭṭārkaḷ. Ēṉeṉṟāl avarkaḷ niccayamāka pāvam ceyyum (cupāvamuṭaiya) makkaḷāka iruntaṉar
Surah Az-Zukhruf, Verse 54
فَلَمَّآ ءَاسَفُونَا ٱنتَقَمۡنَا مِنۡهُمۡ فَأَغۡرَقۡنَٰهُمۡ أَجۡمَعِينَ
(ivvāṟu avarkaḷ) namakkuk kōpamūṭṭavē, avarkaḷiṭam nām paḻivāṅkum poruṭṭu, avarkaḷ aṉaivaraiyum mūḻkaṭittu viṭṭōm
Surah Az-Zukhruf, Verse 55
فَجَعَلۡنَٰهُمۡ سَلَفٗا وَمَثَلٗا لِّلۡأٓخِرِينَ
iṉṉum, avarkaḷai (aḻittu) ceṉṟupōṉa makkaḷākki (avarkaḷuṭaiya carittirattai) piṟkālattil uḷḷavarkaḷukku utāraṇamākkiṉōm
Surah Az-Zukhruf, Verse 56
۞وَلَمَّا ضُرِبَ ٱبۡنُ مَرۡيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوۡمُكَ مِنۡهُ يَصِدُّونَ
(napiyē!) Maryamuṭaiya makaṉai utāraṇamākak kūṟappaṭṭa camayattil, ataippaṟṟi umatu makkaḷ (kokkarittuk) kaitaṭṭi, nakaikka ārampittu viṭṭaṉar
Surah Az-Zukhruf, Verse 57
وَقَالُوٓاْ ءَأَٰلِهَتُنَا خَيۡرٌ أَمۡ هُوَۚ مَا ضَرَبُوهُ لَكَ إِلَّا جَدَلَۢاۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٌ خَصِمُونَ
‘‘eṅkaḷ teyvaṅkaḷ mēlā? Allatu avar mēlā?'' Eṉṟu kēṭkat talaippaṭṭaṉar. Vīṇ vitaṇṭāvātattiṟkē tavira umakku avarkaḷ, avarai utāraṇamāka eṭuttukkoḷḷavillai. Ivarkaḷ vīṇ tarkkam ceyyum makkaḷtāṉ
Surah Az-Zukhruf, Verse 58
إِنۡ هُوَ إِلَّا عَبۡدٌ أَنۡعَمۡنَا عَلَيۡهِ وَجَعَلۡنَٰهُ مَثَلٗا لِّبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ
īsāvō, namatu aṭimaiyē tavira vēṟillai. (Avar kaṭavuḷalla; namatu piḷḷaiyumalla; avar ivvāṟu kūṟavumillai; māṟāka, itai maṟuttē kūṟiyirukkiṟār.) Avar mītu nām aruḷpurintu, isrāyīliṉ cantatikaḷukku avarai nām ōr utāraṇamākkiṉōm
Surah Az-Zukhruf, Verse 59
وَلَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَا مِنكُم مَّلَـٰٓئِكَةٗ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَخۡلُفُونَ
Nām virumpiṉāl (uṅkaḷai aḻittu viṭṭu piṟaku,) uṅkaḷukkup patilāka vāṉavarkaḷai paṭaittu, pūmiyil piratinitikaḷāka ākki viṭuvōm
Surah Az-Zukhruf, Verse 60
وَإِنَّهُۥ لَعِلۡمٞ لِّلسَّاعَةِ فَلَا تَمۡتَرُنَّ بِهَا وَٱتَّبِعُونِۚ هَٰذَا صِرَٰطٞ مُّسۡتَقِيمٞ
niccayamāka (varavirukkum) maṟumaikkuriya attāṭcikaḷil avarum ōr attāṭciyāvār. Ākavē, niccayamāka nīṅkaḷ itil cantēkikka vēṇṭām. Eṉṉaiyē piṉpaṟṟi naṭaṅkaḷ. Ituvē nērāṉa vaḻi
Surah Az-Zukhruf, Verse 61
وَلَا يَصُدَّنَّكُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُۖ إِنَّهُۥ لَكُمۡ عَدُوّٞ مُّبِينٞ
uṅkaḷai ṣaittāṉ (nērvaḻiyaiviṭṭu) taṭuttu viṭa vēṇṭām. Niccayamāka avaṉ uṅkaḷukkup pakiraṅkamāṉa etiri āvāṉ
Surah Az-Zukhruf, Verse 62
وَلَمَّا جَآءَ عِيسَىٰ بِٱلۡبَيِّنَٰتِ قَالَ قَدۡ جِئۡتُكُم بِٱلۡحِكۡمَةِ وَلِأُبَيِّنَ لَكُم بَعۡضَ ٱلَّذِي تَخۡتَلِفُونَ فِيهِۖ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ
īsā teḷivāṉa attāṭcikaḷaik koṇṭu vantapoḻutu (taṉ makkaḷai nōkki) ‘‘meyyākavē ñāṉattai nāṉ uṅkaḷukkuk koṇṭu vantirukkiṟēṉ. Nīṅkaḷ tarkkittuk koṇṭiruppavaṟṟil cilavaṟṟai uṅkaḷukku vivarittum kūṟuvēṉ. Ākavē, nīṅkaḷ allāhvukkup payantu eṉakkuk kīḻppaṭiyuṅkaḷ'' eṉṟum
Surah Az-Zukhruf, Verse 63
إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ رَبِّي وَرَبُّكُمۡ فَٱعۡبُدُوهُۚ هَٰذَا صِرَٰطٞ مُّسۡتَقِيمٞ
‘‘niccayamāka allāhtāṉ eṉ iṟaivaṉum, uṅkaḷ iṟaivaṉumāvāṉ. (Nāṉ iṟaivaṉ alla.) Ātalāl, avaṉ oruvaṉaiyē nīṅkaḷ vaṇaṅkuṅkaḷ. (Vēṟu etaiyum, evaraiyum eṉṉaiyum vaṇaṅkātīrkaḷ.) Itutāṉ nērāṉa vaḻi'' eṉṟum kūṟiṉār
Surah Az-Zukhruf, Verse 64
فَٱخۡتَلَفَ ٱلۡأَحۡزَابُ مِنۢ بَيۡنِهِمۡۖ فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنۡ عَذَابِ يَوۡمٍ أَلِيمٍ
eṉiṉum, avaruṭaiya kūṭṭattiṉar (avaraip paṟṟit) taṅkaḷukkuḷ (tarkkittuk koṇṭu) avarukku māṟuceyya muṟpaṭṭaṉar. Ākavē, inta aniyāyakkārarkaḷukku kaṭiṇa tuṉpamuṭaiya vētaṉaiyiṉ kēṭutāṉ
Surah Az-Zukhruf, Verse 65
هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّا ٱلسَّاعَةَ أَن تَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ
ivarkaḷ aṟintukoḷḷāta vitattil tiṭīreṉa ivarkaḷiṭam maṟumai varuvatait tavira (vēṟu etaiyum) ivarkaḷ etirpārkkiṉṟaṉarā
Surah Az-Zukhruf, Verse 66
ٱلۡأَخِلَّآءُ يَوۡمَئِذِۭ بَعۡضُهُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوٌّ إِلَّا ٱلۡمُتَّقِينَ
annāḷil naṇparkaḷ cilar cilarukku etiriyāki viṭuvar. Āṉāl, iṟai accamuṭaiyavarkaḷait tavira
Surah Az-Zukhruf, Verse 67
يَٰعِبَادِ لَا خَوۡفٌ عَلَيۡكُمُ ٱلۡيَوۡمَ وَلَآ أَنتُمۡ تَحۡزَنُونَ
(annāḷil iṟaiyaccamuṭaiyavarkaḷai nōkki) ‘‘eṉ aṭiyārkaḷē! Iṉṟaiya tiṉam uṅkaḷukku oru payamum illai. Nīṅkaḷ tukkappaṭavum māṭṭīrkaḷ'' (eṉṟu kūṟappaṭum)
Surah Az-Zukhruf, Verse 68
ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَكَانُواْ مُسۡلِمِينَ
Ivarkaḷtāṉ nam vacaṉaṅkaḷai nampikkai koṇṭu (namakku) muṟṟilum paṇintu vaḻipaṭṭu naṭappavarkaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 69
ٱدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ أَنتُمۡ وَأَزۡوَٰجُكُمۡ تُحۡبَرُونَ
ākavē, (maṟumaiyil ivarkaḷai nōkki) ‘‘nīṅkaḷum uṅkaḷ maṉaivikaḷum makiḻcciyaṭaintavarkaḷāka corkkattiṟkuc ceṉṟu viṭuṅkaḷ'' (eṉṟu kūṟappaṭum)
Surah Az-Zukhruf, Verse 70
يُطَافُ عَلَيۡهِم بِصِحَافٖ مِّن ذَهَبٖ وَأَكۡوَابٖۖ وَفِيهَا مَا تَشۡتَهِيهِ ٱلۡأَنفُسُ وَتَلَذُّ ٱلۡأَعۡيُنُۖ وَأَنتُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ
(palavakai uṇavukaḷum pāṉaṅkaḷum niṟainta) taṅkat taṭṭukaḷum, kiṇṇaṅkaḷum avarkaḷaic cuṟṟik koṇṭē irukkum. Aṅku, avarkaḷ maṉam virumpiyavaiyum, avarkaḷuṭaiya kaṇkaḷukku ram'miyamāṉavaiyum avarkaḷukkuk kiṭaikkum. (Avarkaḷai nōkki) ‘‘itil eṉṟeṉṟum nīṅkaḷ vacittiruṅkaḷ'' (eṉṟum kūṟappaṭum)
Surah Az-Zukhruf, Verse 71
وَتِلۡكَ ٱلۡجَنَّةُ ٱلَّتِيٓ أُورِثۡتُمُوهَا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
nīṅkaḷ ceyta naṉmaikaḷiṉ kāraṇamākavē, iccorkkattiṟku nīṅkaḷ vāricāka āṉīrkaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 72
لَكُمۡ فِيهَا فَٰكِهَةٞ كَثِيرَةٞ مِّنۡهَا تَأۡكُلُونَ
nīṅkaḷ pucikkakkūṭiya (vitavitamāṉa) pala kaṉivarkkaṅkaḷum atil uṅkaḷukku uḷḷaṉa'' (eṉṟum kūṟappaṭum)
Surah Az-Zukhruf, Verse 73
إِنَّ ٱلۡمُجۡرِمِينَ فِي عَذَابِ جَهَنَّمَ خَٰلِدُونَ
(āyiṉum pāvam ceyta) kuṟṟavāḷikaḷ niccayamāka naraka vētaṉaiyil eṉṟeṉṟum nilaipeṟṟu viṭuvārkaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 74
لَا يُفَتَّرُ عَنۡهُمۡ وَهُمۡ فِيهِ مُبۡلِسُونَ
avarkaḷuṭaiya (vētaṉaiyil) oru ciṟitum kuṟaikkappaṭa māṭṭātu. Atil avarkaḷ nampikkai iḻantu viṭuvārkaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 75
وَمَا ظَلَمۡنَٰهُمۡ وَلَٰكِن كَانُواْ هُمُ ٱلظَّـٰلِمِينَ
nām avarkaḷukku oru tīṅkum iḻaittuviṭavillai. Eṉiṉum, avarkaḷ tamakkuttāmē tīṅkiḻaittuk koṇṭaṉar
Surah Az-Zukhruf, Verse 76
وَنَادَوۡاْ يَٰمَٰلِكُ لِيَقۡضِ عَلَيۡنَا رَبُّكَۖ قَالَ إِنَّكُم مَّـٰكِثُونَ
(innilaiyil avarkaḷ narakattiṉ atipatiyai nōkki) ‘‘mālikkē! Umatu iṟaivaṉ eṅkaḷ kāriyattai muṭittu viṭaṭṭum. (Maraṇattiṉ mūlamāyiṉum eṅkaḷukku viṭutalai kiṭaikkaṭṭum)'' eṉṟu captamiṭuvārkaḷ. Ataṟkavar ‘‘(muṭiyātu!) Niccayamāka nīṅkaḷ itē nilaimaiyil (vētaṉaiyai aṉupavittuk koṇṭē maraṇikkātu) irukka vēṇṭiyatutāṉ'' eṉṟu kūṟuvār
Surah Az-Zukhruf, Verse 77
لَقَدۡ جِئۡنَٰكُم بِٱلۡحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَكُمۡ لِلۡحَقِّ كَٰرِهُونَ
(nirākarippāḷarkaḷē!) Niccayamāka nām uṅkaḷiṭam uṇmaiyāṉa vētattai koṇṭuvantōm. Eṉiṉum, uṅkaḷil perumpālāṉavarkaḷ anta uṇmaiyai veṟukkiṉṟaṉar
Surah Az-Zukhruf, Verse 78
أَمۡ أَبۡرَمُوٓاْ أَمۡرٗا فَإِنَّا مُبۡرِمُونَ
(Napiyē! Umakkuc cati ceyya) avarkaḷ ētum muṭivu kaṭṭik koṇṭirukkiṉṟaṉarā? Avvāṟāyiṉ, (ataṟkuriya parikārattai) nāmum muṭivu kaṭṭittāṉ vaittirukkiṟōm
Surah Az-Zukhruf, Verse 79
أَمۡ يَحۡسَبُونَ أَنَّا لَا نَسۡمَعُ سِرَّهُمۡ وَنَجۡوَىٰهُمۚ بَلَىٰ وَرُسُلُنَا لَدَيۡهِمۡ يَكۡتُبُونَ
allatu avarkaḷ (taṅkaḷ maṉatil) maṟaittu vaittiruppatum allatu (taṅkaḷukkuḷ) irakaciyamākap pēcuvataiyum nām ceviyēṟka māṭṭōm eṉṟu avarkaḷ niṉaikkiṉṟaṉarā? Avvāṟillai! Avarkaḷiṭattil irukkum nam vāṉavarkaḷ (ovvoṉṟaiyum) pativu ceytukoṇṭē varukiṉṟaṉar
Surah Az-Zukhruf, Verse 80
قُلۡ إِن كَانَ لِلرَّحۡمَٰنِ وَلَدٞ فَأَنَا۠ أَوَّلُ ٱلۡعَٰبِدِينَ
(napiyē!) Kūṟuvīrāka: ‘‘Rahmāṉukku cantati iruntāl (atai) vaṇaṅkupavarkaḷil nāṉē mutaṉmaiyāṉavaṉāka iruppēṉ
Surah Az-Zukhruf, Verse 81
سُبۡحَٰنَ رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ رَبِّ ٱلۡعَرۡشِ عَمَّا يَصِفُونَ
vāṉaṅkaḷ iṉṉum pūmiyiṉ iṟaivaṉ, arṣuṭaiya iṟaivaṉ ivarkaḷ kūṟum (poyyāṉa) varṇippukaḷai viṭṭum mikka paricuttamāṉavaṉ
Surah Az-Zukhruf, Verse 82
فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَيَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ
ākavē, (napiyē!) Ivarkaḷukku vākkaḷikkappaṭṭa (vētaṉaiyiṉ) nāḷai ivarkaḷ cantikkum varai, vīṇ tarkkattil mūḻki viḷaiyāṭik koṇṭirukkum paṭi ivarkaḷai viṭṭuviṭuvīrāka
Surah Az-Zukhruf, Verse 83
وَهُوَ ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَآءِ إِلَٰهٞ وَفِي ٱلۡأَرۡضِ إِلَٰهٞۚ وَهُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ
vāṉattilum avaṉtāṉ vaṇakkattiṟkuriya iṟaivaṉ; pūmiyilum avaṉtāṉ vaṇakkattiṟkuriya iṟaivaṉ. (Īsāvum alla, vēṟu evarum alla.) Avaṉtāṉ mikka ñāṉamuṭaiyavaṉ, naṉkaṟintavaṉ
Surah Az-Zukhruf, Verse 84
وَتَبَارَكَ ٱلَّذِي لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا وَعِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلسَّاعَةِ وَإِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ
vāṉaṅkaḷ, pūmi iṉṉum ivaṟṟukku mattiyiluḷḷavaṟṟiṉ āṭci (rahmāṉākiya) avaṉukkuriyatē. Avaṉ perum pākkiyam uṭaiyavaṉ. Avaṉiṭattiltāṉ maṟumaiyiṉ ñāṉam irukkiṟatu. Avaṉiṭamē nīṅkaḷ tirumpak koṇṭu pōkappaṭuvīrkaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 85
وَلَا يَمۡلِكُ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ مِن دُونِهِ ٱلشَّفَٰعَةَ إِلَّا مَن شَهِدَ بِٱلۡحَقِّ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ
allāhvaiyaṉṟi evaṟṟai ivarkaḷ (iṟaivaṉeṉa) aḻaikkiṟārkaḷō avai (ivarkaḷukkāka avaṉiṭattil) parintu pēcavum cakti peṟātu. Āyiṉum, evarkaḷ uṇmaiyai aṟintu ataip pakiraṅkamākavum kūṟukiṟārkaḷō avarkaḷait tavira. (Avarkaḷukku avaṉuṭaiya aṉumati kiṭaittāl avaṉiṭam avarkaḷ parintu pēcuvārkaḷ)
Surah Az-Zukhruf, Verse 86
وَلَئِن سَأَلۡتَهُم مَّنۡ خَلَقَهُمۡ لَيَقُولُنَّ ٱللَّهُۖ فَأَنَّىٰ يُؤۡفَكُونَ
(Napiyē!) Avarkaḷai paṭaittavaṉ yār eṉṟu nīr avarkaḷiṭam viṉaviṉāl (īsāvum alla, vēṟu evarum alla.) Allāhtāṉ eṉṟu niccayamākak kūṟuvārkaḷ. Avvāṟāyiṉ, (avaṉaiviṭṭu) ivarkaḷ eṅku veruṇṭōṭukiṉṟaṉar
Surah Az-Zukhruf, Verse 87
وَقِيلِهِۦ يَٰرَبِّ إِنَّ هَـٰٓؤُلَآءِ قَوۡمٞ لَّا يُؤۡمِنُونَ
‘‘eṉ iṟaivaṉē! Niccayamāka ivarkaḷ nampikkai koḷḷāta makkaḷ'' eṉṟu (tūtarāki) avar kūṟuvatu namakkut teriyum
Surah Az-Zukhruf, Verse 88
فَٱصۡفَحۡ عَنۡهُمۡ وَقُلۡ سَلَٰمٞۚ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ
ākavē, nīr avarkaḷaip puṟakkaṇittu viṭṭu ‘salām' eṉṟu kūṟi varuvīrāka. Piṉṉar avarkaḷ (itaṉ uṇmaiyai) aṟintu koḷvārkaḷ
Surah Az-Zukhruf, Verse 89