Surah Al-Fajr - Persian Translation by Mostafa Khorramdel

وَٱلۡفَجۡرِ

به سپیده‌دم (صبحگاهان) سوگند
Surah Al-Fajr, Verse 1

وَلَيَالٍ عَشۡرٖ

و به شبهای دهگانه سوگند
Surah Al-Fajr, Verse 2

وَٱلشَّفۡعِ وَٱلۡوَتۡرِ

و به جفت و تک (هر چیزی) سوگند
Surah Al-Fajr, Verse 3

وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ

و به شب سوگند بدان گاه که (به سوی روشنائی روز) حرکت می‌کند
Surah Al-Fajr, Verse 4

هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ

آیا در آنچه گفته شد، سوگند مهمّی برای افراد خردمند، موجود است؟
Surah Al-Fajr, Verse 5

أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ

آیا ندانسته‌ای که پروردگارت چگونه با قوم عاد رفتار کرده است (و چه بلائی بر سر ایشان آورده است؟)
Surah Al-Fajr, Verse 6

إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ

قوم اِرَم که صاحب قامتهای بلند ستون مانند، و (کاخها و خیمه‌های) ستوندار بودند
Surah Al-Fajr, Verse 7

ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ

کسانی که همسان ایشان (از نظر پیکر تنومند و کاخهای بلند) باشد در شهرها و کشورها، آفریده و پیدا نشده است
Surah Al-Fajr, Verse 8

وَثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ

و (آیا ندانسته‌ای که پروردگارت) با قوم ثمود چه کرده است؟ همان قومی که صخره‌های عظیم را در وادی القری (میان مدینه و شام) می‌بریدند و می‌تراشیدند (و در دل کوهها خانه‌ها و کاخها می‌ساختند)
Surah Al-Fajr, Verse 9

وَفِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ

و (آیا خبر نداری که پروردگارت) با فرعون چه کرده است؟ فرعونی که دارای (ساختمانهای محکم و استواری به شکل) میخها (ی وارونه همچون هِرَم) بود
Surah Al-Fajr, Verse 10

ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ

اقوامی که در شهرها و کشورها طغیان و سرکشی کردند
Surah Al-Fajr, Verse 11

فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ

و در آنجاها خیلی فساد و تباهی به راه انداختند
Surah Al-Fajr, Verse 12

فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ

لذا پروردگار تو تازیانه‌ی عذاب را بر سر ایشان فرو ریخت (و شلّاق عذاب را پیاپی بر آنان فرو آورد)
Surah Al-Fajr, Verse 13

إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ

مسلّماً پروردگار تو در کمین (مردمان و مترصّد اعمال ایشان) است
Surah Al-Fajr, Verse 14

فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ

امّا انسان (آن انسانی که در پرتو ایمان عقل و خردش رشد نیافته است، و شخص خود را مقیاس همه چیز می‌پندارد) همین که پروردگارش او را بیازماید و برای این کار او را بزرگی ببخشد و بدو نعمت بدهد، خواهد گفت: پروردگارم مرا بزرگوار و گرامی و محترم و مکرم دیده است! (و این عزّت و نعمت، حق من و شایسته‌ی من است)
Surah Al-Fajr, Verse 15

وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ

و امّا زمانی که پروردگارش او را بیازماید و برای این کار روزی او را تنگ و کم نماید، خواهد گفت: پروردگارم مراخوار و زبون داشته است (و با فقر و فاقه، ذلیل و حقیرم نموده است)
Surah Al-Fajr, Verse 16

كَلَّاۖ بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ

هرگزا هرگز! (چنین نیست که کرامت و ذلّت انسان در نزد یزدان به دارائی و ناداری باشد). بلکه شما (گذشته از اقوال زشت، افعال پلشت هم دارید! از جمله:) یتیم را گرامی نمی‌دارید
Surah Al-Fajr, Verse 17

وَلَا تَحَـٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

و همدیگر را تشویق و ترغیب نمی‌کنید به خوراک دادن به مستمند
Surah Al-Fajr, Verse 18

وَتَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلٗا لَّمّٗا

و میراث را حریصانه یکجا می‌خورید (و ملاحظه‌ی حق بستگان و محرومان و یتیمان و ضعیفان نمی‌کنید، و حلال و حرام را رویهم انباشته و مشتاقانه صرف می‌کنید)
Surah Al-Fajr, Verse 19

وَتُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا

و اموال و دارائی را بسیار دوست می‌دارید (و سخت دلباخته‌ی مال و متاع دنیا هستید، و لذا ملاحظه‌ی مشروع و نامشروع و حلال و حرام را نمی‌کنید)
Surah Al-Fajr, Verse 20

كَلَّآۖ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا

هرگزا هرگز! (حقیقت آن چنان نیست که می‌پندارید). زمانی که زمین سخت درهم کوبیده می‌شود و صاف و مسطّح می‌گردد
Surah Al-Fajr, Verse 21

وَجَآءَ رَبُّكَ وَٱلۡمَلَكُ صَفّٗا صَفّٗا

و پروردگارت بیاید و فرشتگان صف صف حاضر آیند
Surah Al-Fajr, Verse 22

وَجِاْيٓءَ يَوۡمَئِذِۭ بِجَهَنَّمَۚ يَوۡمَئِذٖ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ

در آن روز دوزخ را حاضر آورند (و نشانش دهند). در آن روز انسان به خود می‌آید، ولی چنین به خود آمدنی کی سودی به حال او دارد؟
Surah Al-Fajr, Verse 23

يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي قَدَّمۡتُ لِحَيَاتِي

خواهد گفت: کاش برای زندگی خود (خیرات و حسناتی) پیشاپیش می‌فرستادم
Surah Al-Fajr, Verse 24

فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ

در آن روز (که چنین احوال و اوضاعی رخ می‌دهد، خداوند کافر را چنان عذابی می‌رساند که) هیچ کس عذابی همسان عذاب او را بدو نمی‌رساند
Surah Al-Fajr, Verse 25

وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ

و (در آن روز) هیچ کسی همچون خداوند او را به بند نمی‌کشد (و به غل و زنجیر نمی‌بندد)
Surah Al-Fajr, Verse 26

يَـٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ

ای انسانِ آسوده خاطر (که در پرتو یاد خدا و پرستش الله، آرامش به هم رسانده‌ای و هم اینک با کوله‌باری از اندوخته‌ی طاعات و عبادات، در اینجا آرمیده‌ای)
Surah Al-Fajr, Verse 27