Surah Al-Balad - Persian Translation by Mostafa Khorramdel

لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

سوگند به این شهر (مکّه که کعبه در آن است)
Surah Al-Balad, Verse 1

وَأَنتَ حِلُّۢ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

شهری که تو ساکن آنجا هستی (و وجود پرفیض و پربرکت تو، بر شرافت و عظمت آن افزوده است)
Surah Al-Balad, Verse 2

وَوَالِدٖ وَمَا وَلَدَ

و سوگند به پدر، و فرزندی که به وجود می‌آورد
Surah Al-Balad, Verse 3

لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِي كَبَدٍ

ما آدمی را برای رنج و محنت آفریده‌ایم (نه برای راحت و آسایش)
Surah Al-Balad, Verse 4

أَيَحۡسَبُ أَن لَّن يَقۡدِرَ عَلَيۡهِ أَحَدٞ

آیا انسان (با وجود این همه درد و رنجی که بدان گرفتار است و نشانه‌ی ضعف او است) گمان می‌برد هرگز کسی بر او توانائی ندارد و بدو دست نمی‌یابد؟ (لذا هر کاری را بکند بازخواست نمی‌شود و از قلمرو مجازات در امن و امان است)
Surah Al-Balad, Verse 5

يَقُولُ أَهۡلَكۡتُ مَالٗا لُّبَدًا

می‌گوید: من دارائی فراوانی را (در راه خوشگذرانیها و لذائذ خرج نموده‌ام و) نابود و تباه کرده‌ام
Surah Al-Balad, Verse 6

أَيَحۡسَبُ أَن لَّمۡ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ

آیا گمان می‌برد که کسی او را ندیده است؟ (بی‌خبر است که اگر کسی هم از آفریدگان ندیده و ندانسته است، خدا دیده و دانسته است که او این اموال را از کجا به دست آورده است و در چه راهی مصرف کرده است و نیّت وی چه بوده است)
Surah Al-Balad, Verse 7

أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَيۡنَيۡنِ

مگر ما برای او دو چشم را ترتیب نداده و نساخته‌ایم؟
Surah Al-Balad, Verse 8

وَلِسَانٗا وَشَفَتَيۡنِ

و زبانی و دو لب را نیافریده‌ایم؟
Surah Al-Balad, Verse 9

وَهَدَيۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ

(و او را به دو پستان رهنمود نکرده‌ایم؟) و راه خیر و شرّ را بدو ننموده‌ایم؟
Surah Al-Balad, Verse 10

فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ

(ما که دو راه پیش پای انسان نهاده‌ایم، آن کس که ناسپاس است) او خویشتن را به گردنه (ی رهائی از شقاوت و رسیدن به سعادت) نمی‌زند (و آن را پشت سر نمی‌گذارد)
Surah Al-Balad, Verse 11

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ

تو چه می‌دانی آن گردنه چیست؟
Surah Al-Balad, Verse 12

فَكُّ رَقَبَةٍ

آزاد کردن برده و بنده است
Surah Al-Balad, Verse 13

أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِي يَوۡمٖ ذِي مَسۡغَبَةٖ

یا خوراک دادن در زمان گرسنگی (قحطی و خشکسالی) است
Surah Al-Balad, Verse 14

يَتِيمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ

(خاصّه) به یتیمی خویشاوند
Surah Al-Balad, Verse 15

أَوۡ مِسۡكِينٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ

یا به مستمندی خاک‌نشین
Surah Al-Balad, Verse 16

ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ

گذشته از اینها، او باید از زمره‌ی کسانی باشد که ایمان می‌آورند و همدیگر را به صبر و شکیبائی توصیه می‌کنند، و به ترحّم و مهربانی سفارش می‌نمایند
Surah Al-Balad, Verse 17