Surah Yusuf Verse 100 - Turkish Translation by Adem Ugur
Surah Yusufوَرَفَعَ أَبَوَيۡهِ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ وَخَرُّواْ لَهُۥ سُجَّدٗاۖ وَقَالَ يَـٰٓأَبَتِ هَٰذَا تَأۡوِيلُ رُءۡيَٰيَ مِن قَبۡلُ قَدۡ جَعَلَهَا رَبِّي حَقّٗاۖ وَقَدۡ أَحۡسَنَ بِيٓ إِذۡ أَخۡرَجَنِي مِنَ ٱلسِّجۡنِ وَجَآءَ بِكُم مِّنَ ٱلۡبَدۡوِ مِنۢ بَعۡدِ أَن نَّزَغَ ٱلشَّيۡطَٰنُ بَيۡنِي وَبَيۡنَ إِخۡوَتِيٓۚ إِنَّ رَبِّي لَطِيفٞ لِّمَا يَشَآءُۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡحَكِيمُ
Ana ve babasını tahtının ustune cıkartıp oturttu ve hepsi onun icin (ona kavustukları icin) secdeye kapandılar. (Yusuf) dedi ki: "Ey babacıgım! Iste bu, daha once (gordugum) ruyanın yorumudur. Rabbim onu gerceklestirdi. Dogrusu Rabbim bana (cok sey) lutfetti. Cunku beni zindandan cıkardı ve seytan benimle kardeslerimin arasını bozduktan sonra sizi colden getirdi. Suphesiz ki Rabbim diledigine lutfedicidir. Kuskusuz O cok iyi bilendir, hikmet sahibidir